Stoomtram HaÉi-LÉi.
J. PANDER, Haarlem
H.-Bo!Wscï8B8ieii-iM2lrasseÉliriel
Complete Meubeleering
Behangerij, Stoffeerderij
Beddenmakerij.
Kleine Houtstraat 76.
J The Berlitz School of Languages g
■»M—êtftaCCgtiM
Magazijn „do Gouden Brit"
Van geheel anderen aard is een lij
vig boek, dat bij den uitgever W.
Versluys te Amsterdam verschenen is:
„de Wet der psychische verschijnse
len", een werkhypothese voor een
systemathische studie van hypnotis
me, spiritisme, geestelijke geneeskun
de enz., vertaald door Felix Ortt uit
het Engelsch van Thomas Jay. Hud
son.
Wanneer iemand, zelfs voordat hij
het boek heeft ingezien, mocht gaan
beweren dat de titel bij den onder
titel niet past, ja daarmee in flagran-
ten strijd is, dan kunnen wij hem,
ook na het. boek te hebben gelezen,
geen ongelijlc geven, 't Gaat niet aan,
in één adem te spreken van een
„Wet" en van een „werkhypothese"
en wat ons betreft, achten wij den
laatsten, meest bescheiden titel van
de twee den besten.
Althans een Wet hebben wij in 't
boek niet gevonden. Wel een schat
van materiaal voor ieder, die zich
voor deze dingen interesseert. Aller
lei mededeelingen van allerlei perso
nen over een reeks van onderwerpen,
zoo uitgebreid, dat we er maar en
kele behoeven te noemen om daar
van een denkbeeld te geven het sub
jectieve ik, de bliksemrekenaars, psy
chische geneeskunde, temmers van
paarden en wilde dieren, spiritische
verschijnselen, schijndood en voorba
rige begrafenis.
Allesbehalve lichte lectuur, maar
een pogen van een blijkbaar ernstig
man.
Gabriele Reuter schreef een roman
„Ellen van der Weiden, een dagboek",
dat vertaald werd door Mejuffrouw of
Mevrouw J. v. M. 't is namelijk
moeilijk om zich voor te stellen, dat
een man op de gedachte komen zou,
om dit boek te vertalen.
't Is de historie van een meisje uit
den Harz, dat gaat trouwen met een
dokter uit Berlijn en na korten tijd
tot de ontdekking komt, dat ze niet
bij elkaar passen. Alte Geschichte, die
helaas ook ewig neu blijftNaast dat
huwelijk de figuren van den man,
van wien ze zich verbeeldt wel te
houden -- ten slotte de scheiding en
het besluit van Ellen om voortaan al
leen voor haar kind te gaan leven.
Heel normaal lijken ons die twee
menschen niethij een vervaarlijke
egoïst, die zijn vrouw commandeert
als een sergeant een recruut (mis
schien is dat in 't militair Duitseh-
land nu eenmaal de toon) en zij een
opgewonden wezentje, met bitter wei
nig nuchter gezond verstand. Twee
zulke naturen glijden niet lang samen
langs de spoorstaven van 't dage-
lijksch leven.
Anders wel mooi beschreven.
drukte natuurgenooten. Eigenaardig
is het, dat de vivisectoen precies het
zelfde beweren, alleen met dit ver
schil, dat de tegenstanders van de
vivisectie het dier bedoelen en de
voorstanders den door vele kwalen en
gebreken jammerlijk verdrukten me-
demensch.
j Nu kan maar een van die twee op
vattingen de juiste wezen. De onze,
zeggen de voorstanders, neen de onze,
beweren de tegenstanders der vivi
sectie. Daartusschen in staat de groo
te hoop, dat er niet voor en niet te
gen is, er nieis van weet en er ook
niets om geeft. En juist het zien van
dat leger onverschilligen vervult ons
altijd met bewondering voor wie 't
onderneemt oen tijdschrift uit te ge
ven op 't gebied der vivisectie, 't zij
voor of tegen. Hoe ter wereld zullen
ze beweging krijgen in de logge
massa?
j Wie er meer van weten wil kan
zich voor een gulden 's jaars bij de
administratie van het nieuwe orgaan,
Admiraal van Gwhentstraat 33 daarop
abonneeren.
Van Arti et Amiciiiae ontvangen
j we een prospectus voor hare premie-
uitgave 19Ü4. Wie voor 5.lid
wordt, ontvangt een lot in de verlo
ting van kunstwerken en als premie
een plaatwerk, bevattende zes repro-
ductiën naar etsen van Rembrandt,
met tekst door den WelEdelgeb. Heer
Jan Veth.
i Men denkt, dat we ons hier vergis-
sen, dat er toch niet staan zal W e 1-
E d e 1 Geb. Heer Jan Veth. Artisten
en andere bekende personen noem je
toch kortweg bij hun naamwe spre- j
ken toch niet van den heer Charles I
Dickens of van den WelEdelgestren- I
gen Heer Thorbecke of den WelEdel-
geboren Heer Willem Maris. Of gaan j
we wel dien kant op, zooals men
haast zou afleiden uit advertenties
beginnende H.H. Kellners, of zelfs
H.H. Grasmaaiers, zooals we eens i
onder onze oogen hebben gehadj
gaan we wèl den weg op van de we
derzij dsche titulatuur, dan dringen
wij stellig aan op eerbied voor de j
dooden en zal het bestuur van Arti j
dienen te schrijven: bevattende zes
1 reproduction naar etsen van den Wel-
EdelGeb. Heer Rembrandt.
Deze consequentie beleefd aan het I
WelEdelgeb. Bestuur van de Wel- j
Edelgestr. Vêreeniging aangeboden.
j Intusschen mag deze titulatuur-
quaestie ons niet doen verzuimen, het
lidmaatschap van deze vereeniging
aan te bevelen, die door de kunst te
1 steunen, ook de kunstenaars steunt.
De doctoren krijgen in de boekenwe
reld hoe lang"5r zoo meer concurren
tie. We hebben hier meermalen mel
ding gemaakt van de Serie Hygiëni
sche Vlugschriften, bewerkt door Dr.
H. Pinkhof, waarvan het laatste een
boekje is over beenderen en gewrich
ten.
Over 't algemeen hebben, geloof ik,
onze medici met deze boekjes niet veel
op, vreezen dat de patient, met het
beetje dat hij er uit te weten komt,
zelf aan 't diagnotiseeren en aan -t
concludeeren gaat c-n dat zij later
maar moeite hebben om tie verkeerde
gevolgtrekkingen weer weg te rede
neeren.
Misschien is daar iets van aan. Pa-
tienten, van hun kant, klagen dat de
dokter ze zoo dom houdt. Misschien
ook niet onjuist. Met no. 9 van de
Hygièniscne Vlugschriften, dat over
Beenderen en Gewrichten handeltj
kan dunkt mij de strengste medicus
wel vrede hebben, want daar staat
al heel weinig over zoo'n belangrijk
onderwerp in.
Dan zijn de „Roode Kruis-Nummer-
tjes" milder. Vier van deze groene
boekjes, met een rood kruis op den
omslag, liggen voor ons en bevatten
een uit het Duitsch vertaalde beschrij
ving van Chronische darmverzwak
king en hardlijvigheid, Hartkwalen,
Hoofdpijn en Slapeloosheid en de
Jicht. Ze zijn bevattelijk geschreven
en zullen, me en en we, niemand die
ze leest kwaad doen, als hij er maar
niet bij denkt, dat hij 't nu evengoed
weet als zijn dokter.
De Nederl. Bond tot bestrijding der
Vivisectie heeft No. 1 uitgegeven van
haar eigen orgaan tot bestrijding der
vivisectie, onder redactie van Hugo
Nolthenius te Utrecht. WTJ komen op,
zegt de redactie, voor jammerlijk ver
Uit Zuid Afrika.
Chineezen in Transvaal.
Het aanwerven van Chineesche koe
lies voor de mijnen in Transvaal
schijnt niet zoo vlot te gaan als de
mijneigenaars wel dachten en hoop
ten. Blijkbaar geïnspireerde tele
grammen in enkele bladen wijzen
daarop. Zoo wordt in een telegram
j uit Peking in de „Times" verwonde-
ring uitgesproken over het feit, dat de
Britsche regeering naast de havens
Tientsin en Chingwangtio, beide in de
Tsjili-provincie gelegen, ook niet nog
Tsjifoe openstelt voor het recruteeren
j en verschepen van Chineesche mijn
werkers. De correspondent wijst er op,
dat van uit Tsjifoe in de provincie
Shantoeng, jaarlijks vele duizenden
koelies naar Mantsjoerije worden!
I verscheept, waar zij thans echter, ten
I gevolge van den oorlog, geen werk
kunnen vinden terwille van de over-J
bevolkte provincie Sjantoeng en ter-!
wille van de Transvaalsche mijnen
dringt hij op een spoedige openstel-
ling van Tsjifoe, als verschepingsha-1
ven voor koelies aan.
Een Johannesburgsche correspon-J
dent van den „Standard" zegt daaren-;
tegen weder, dat het uitblijven van
j voldoende aantallen koelies, de schuld
I is van de tegenwoordige werfagenten,
die der Chineesche regeering niet
sympathiek zijn en daarom van het
gouvernement geen medewerking er-j
langen. Misschien ligt de oorzaak van
het gebrek aan koelies ook wel in het
i feit, dat de Chineezen langzamerhand
I tusschen de regels van de schoonklin
kende arbeidsvoorwaarden leeren le
zen, en dat daarom de mijnwerkers-
arbeid in Transvaal hun niet meer toe
lacht.
sulaat-G ener aal naar Johannesburg
zal verplaatsen. Wat mijn Hólland,
het land dat deze stad stichtte, waar
de oude kasteel de Goede Hoop. de
oude Gereformeerde Kerk, het oud
ste stadhuis en nog eenige oude Hol-
laudsche huizen staan als aandenken
aan onze edele voorouders, zal mijn
Holland den vertegenwoordiger van
Hare geëerbiedigde en innig geliefde
Majesteit de Koningin van hier ver
plaatsen naar Johannesburg, die on
gelukkige twistappel, de plaats waar
om die rampzalige oorlog gevoerd
werd O, mag mijn land voor dien
steek bewaard blijven. Holland zou
hier zijn goedkeuring hechten aan
het feitelijk verplaatsen van de hoofd
stad. En als in die dagen die komen
zullen, zooals er geweest zijn, weer
Hollandsche oorlogsschepen hier ko
men, wie zal dan Harer Majesteits
braven verdedigers van hun land de
behoorlijke ontvangst geven? De ooi-
log en de tegenwoordige toestand,
tijdelijke toestaud van zaken, heeft,
reeds veel te weeg gebracht, dat
kwellend was. Van sommige kanten
verwacht men niet anders, maar van
Holland hoop ik heel wat anders. Al
gingen allen weg, onze stad is door
haar gesticht en niets zou de Hol
la ndsch gezinde Afrikaners dieper
grieven dan dit, als de oude kolonie
moest beleven, dat hare hoofdstad
door den Hollandschen Consul-Gens-
raal werd ontruimd voor Johannes
burg, een inlandsche, thans Engel
sch e stad.
Thans meer dan ooit, daar ik per
soonlijk weet, hoeveel het Holland
sche volk voor mijn volk deed, thans
nu het gevoel van liefde voor en trots
op Holland zoo heerlijk is versterkt,
nu. zou dunkt mij de tijd daar zijn,
om hier een generaal-consul te zen
den, trotsch op zijn volk, zijn taal,
zijn geschiedenis, wiens huis een ren
dezvous kan zijn van allen, die Hol
land liefhebben en hooghouden waar
op den drempel van het huis alles zóó
Hollandseh zijn zou, dat uit eer
bied en achting van zelf de bezoe
ker-s de taal van den consul zouden
spreken, en waar een ander maat en
ander gewicht gold dan het goed of
titels, de goedkoopste manier om zeer
twijfelachtige daden te loonen. Er zijn
hier thans tal van uwe landslui, die
liet moeilijk hebben, toch zijn er ve
len. die eerbied en bewondering wek
ken wegens hun moed om toch maar
voort te gaan.
Engeland kan niets uitdenken, dat
gevoeliger slag zou geven aan het
gevoel voor Holland in onze kolonie,
dan wanneer het land, dat wij zoo
lief hebben, zou helpen om den zetel
van het Gouvernement te verplaatsen.
Och. wat zou ik gaarne zien. dat.
het Hollandsche consulaat, en h«M
huis van den consul ook. een cen
trum zou zijn voor al wat echt Hol
landseh is. voor taal, levenswijze, al
wat den Hollander, trotsch op zijn
land. volk, taal en geschiedenis, doet
hooghouden, en in het oog van niet-
Hollanders benijdenswaardig maakt
Geen courant, geen handelsverbinte
nis, niets kan Holland zóó veel goed,
of, helaaszoo veel kwaad doen, als
de echte of halfhartige Hollander.
Thans is voor Zuid-Afrika de tijd
gekomen, dat geen woorden, maar
daden spreken moeten, en waar Hol
land in Holland zoo veel voor Afrika
deed. bid ik waarlijk, dat hier dat
edels en goeds mag worden volgehou -
den."
MARIE KOOPMANS—
DE WET.
Kaapstad.
I Eerst wordt zulk een staalblok wit-
gloeiend gemaakt en tot een plaat ge
smeed, welke men, terwijl zij nog
gloeiend is, in koud water werpt,
waardoor zij zeer hard wordt. Die
plaat wordt dan in 20 k 30 stukken
gebroken, welke allen nauwkeurig
worden nagezien. Vertoonen zij, waar
ze doorgebroken zijn, een gelijkmatig,
fijn-korrelig vlak van grauwe kleur,
dan wordt het staal als bruikbaar be-
schouwdanders wordt het stuk weg-
geworpen.
j Die kieskeurigheid bij het uitzoeken
is de oorzaak, dat er zooveel staal
wordt gebruikt bij het maken van ïen
onberispelijke kling.
Nu wordt alles gloeiend gemaakt tot
één staalklomp en daarna uitgeklopt
i tot een platten staaf, welke in de
lengte wordt gespleten in twee dee-
len, 60 a 75 millimeter breed. De al
dus verkregen stukken staal worden
i -j elkaar gelegd, nogmaals in het
vuur gloeiend gemaakt en met ha
mers 1-ewerkt, totdat alles in een vas
te massa is samengesmeed. Men heeft
dan echter eerst e"en blok staal van
,10 121/2 centimeter lengte, 31/2
centimeter breedte en 8 k 9 millimeter
dikte.
Drie van zulke staven worden dan
eindelijk door den meester-wapen-
smid en twee helpers met den klei
nen hamer tot een zwaardkling ge
smeed.
Ten slotte wordt het staal hard ge-
maakt en daarbij roept men onder ge
beden den God der wapensmeden aan.
Het Japansche zwaard is, eenmaal
afgewerkt, een der voortreffelijkste
wapenen in zijn soort, welke men kan
- vinden.
Wonderkinderen
Over de muzikale wonderkinderen
j van onzen tijd doet een der Engel-
sche bladen mededeelingen. Niet al
leen geërfde eigenschappen, maar ook
de voor hun aanleg gunstige omstan-
digheden en een muzikale omgeving,
zijn bij hen op te merken.
De zusjes Paula en Flora Hegner,
te Weenen, komen uit een zeer mu
zikale familie. Paula, nu twaalf jaar,
wekte al op haar vijfde jaar in de
muzikale kringen verbazing door haar
geheugen en talent van improvisee-
ren. Floro, nu veertien jaar, heeft een
zeldzaam mooie stem, en bijzonderen
aanleg voor den dans.
De twaalfjarige Florizal von Reu-
ter beeft eeu vader die viool speelt
jen componeert; het ventje toonde op
Zijn derde jaar reeds grooten aanleg
j voor muziek. Hij werd te Davenport,
1 in Iowa geboren, nam les te Chicago
en te Genève; is violist, componist en
dirigent.
May Harrison, veertien jaar, gebo
ren in Engelsch Indie. groeide in een
muzikale omgeving op; haar zusjes van
vijf en zes tóonen ook reeds merk
waardig talent voor compositie en
vioolspel.
Het bekendste wonderkind is mis
schien wel de jonge Hongaarsche
violist Franz von Vecey, die weldra
een kapitaal gaat verdienen op een
reis door Amerika. Een flinke, gezon
de' natuurlijke jongen van elf jaar;
zijn ouders, beschaafd en muzikaal,
wonen te Boedapest. Men herinnert
zich, hoe hij onlangs op een concert
te Londen omhelsd werd door Joa
chim,— ook een wonderkind uit Hon
garije, dat zestig jaar geleden, de mu
zikale wereld 'teerst van zich deed
spreken.
Gemengd Nieuws.
Het Nederlaadsehe Consulaat-
Generaal te Kaapstad
De bekende meivrouw Koopmans
De Wet, de warme vriendin der Ne-
derlanders, schrijft, meldt hetl-Ibld.,
als volgt uit Kaapstad
i ..Er loopt hier een gerucht, dat het
Hollandsche Gouvernement het Con
Het zwaard der Japanners.
Nergens misschien heeft het zwaard
een zoo groote rol gespeeld en is het
maken daarvan tot een zóó hoogetrap
van volmaking gekomen als in Japan.
De werkplaats, waar zwaarden wor
den gemaakt, zijn bijzonder klein. Zij
bevatten aan den eenen kant alleen
de blaasbalgen en vlak voor de wind
pijpen daarvan een kuil in den grond,
welke vol houtwol is, en waarin het
staal heet wordt gemaakt. Als aam
beeld doet een niet al te groot blok
ijzer dienst, dat aan de oppervlakte
is hard gemaakt en in den grond vast
staat.
Vrouwen en kinderen mogen nooit
zulk een werkplaats betreden. Men
vreest, dat zij het staal zouden beder
ven, omdat zij altijd door booze gees
ten worden vergezeld.
De eenige werktuigen welke men
er gebruikt, zijn twee groote smidsha
mers en een kleinere hamer, niet
zwaarder dan een kilogram, welken
de meester-wapensmid in de hand
houdt.
Men gebruikt voor de zwaarden al
leen Japansch staal, hetwelk daardoor
wordt verkregen, dat ijzererts in een
houtskooloven gesmolten en terstond
in koud water gegoten wordt. Het
staal wordt gevormd tot klompen van
3/4 K.G. en vijftien van die klompen
zijn noodig voor het maken van een
zwaardkling, welke, als zij gereed is,
(zonder schee de, gevest, enz.) niet
meer dan 3/4 al K.G. zwaar is.
Aangekomen Badgasten te
Zandvoort.
K. Huksan», Mnnchen, Hotel Beau Site, 1 pers.
M*vr. W. Muller, id. id., 1 pers.
Jongeh. J. Brenian, A'dam, Villa Kijkduin, 1
pers.
Id. D. Hubert, id. id., 1 pers.
Id. A. en J. Brouwer, id. id., 2pers.
Id. H. en J. Tjaarda, Arnhem, id., 2 pers.
M. Mayer, A'daiu, id., 1 pers.
Jongej. N. Stroeve, id. id., 1 pers.
Jongeh. W. Offerhans. Groningen, id. 1 pers.
Id. J. Middelbeek, Utrecht, id., 1 pers.
Id. W. v. Popta, Den Haag, id., 1 pers.
Jongej. M. en M. Bloembergen, Zwijndrecht,
id., 2. pers.
L. Tar, A'dam, Hotel d'Orange, 8 pers.
S. Tink, New York, id. 2 pers.
F. Vonk de Bott, A'dam ïd3 pers.
O. J. Waura, Weenen, id., 1 pers.
J. Drukker, R'dam, id., 1 pers.
R. Baum, Elberfeld, id., 3 pers.
Mevr Salomonsen Wertheim, A'dam id., 3 pers.
Fain. Cavalé Gow Gregor. Londen, id.,5pers.
O. Philips, Den Haag, id., 1 pers.
Fam. Hulfreden, Zwitserland, id., 2 pers.
F. Nauta, A'dam, id., 3 pers.
K. J. Philips id., id.. 1 pers.
J. E. Joachimsthal id., id., 1 pers.
Grelinger id id., 1 pers.
J. J. S. Zimmerman, id., id., 3 pers.
B, Rosenbock, New York, id., 2 pers.
W. Dreyfus, id., id., 2 pers.
G. v. Heerde, A'dam, id., 2 pers.
Jacobron, New York, id.. 1 pers.
G. en E. Nassau. Essen, Hotel Kurliaus, 2pers.
A. Grunberg, Keulen, id., 2 pers.
Mej Hos, A'dam, id., 1 pers.
J. IJzerman, id., Haltestraat no. 27, 5 pers.
Mej. A. S. Grote, id., id., 1 pers.
Mej .H. W. Coster, Winterswijk, villa Licht
toren 1 pers.
Mej. A. J. v. d. Berg,R'dam, Pension Hollen-
berg 1 pers.
L. Gober, A'dam, Villa Duin en Daal, 2 pers.
M. Zeldenrust id., id., 2 pers.
Amsterdainsclie Hypotheek Waarborgmaatschappi 3
Gevestigd te AMSTERDAM, Heerengracht 131
Ongericht 2 Jan. 1896.
Waarborg- en Reservefonds f 407.269.81
Voor zoover de voorraad strekt, zija bij niet uitlootbai
gewaarborgde 4 pCt. Hypothécaire Obligation van bovengenoemd
Maatschappij, in stukken van f 1000.f 500.— en f 100.—, tege
beurskoers,; verkrijgbaar ten kantore der Mij. en bij hare vertegei
woordigers; alwaar tevens Prospectussen en Inlichtingen word®
verstrekt.
DE DIRECTIE.
VRAAGT AAN KENNISSEN EN FAMILIE
naar een adres voor de soliedste
BEDDEGOfiDEBGSr
en u zult ongetwijfeld naar d(
verwezen worden als te zijn goedkoop
en uiterst sot lede
voor Jongens en f
Meisjes afzonderlijk S
ZOMER
CURSUS
iii de FRANSCI1E,
ENGELSCIIE en
DUITSCtlE TALEN,
door Leeraren uit de respectieve landen,
t
- fl 1 per Les
33 Lange Veerstraaf J|
Speciaal Adres voor het vervaardigen van
Brillen en Pinee-nez, volgens voorsehrilt van H. H. Oogartsen
Ruime oolleotio
Bare- on Thermometers, Rota- on Toonoolkijkoro
PRISMA BINOCLES van BUSCH, GOERZ on*.
Passordoozen van E. O. RIOHTER Co., Chomniix,
Boudan, Doubló, Zllvoren on Stolon Brillen.
Lorgnetten Fopom Main.
Zijlstraat 85, JOH. M. SCHMIDT, Opticien.
GEOPEND TOT B UUR. Tolofoonnummer IOS7.
Goedkoopste en geriefelijkste reisgelegenheid
van Haarlem naar:
le 1(1. 'ia ld.
HEEMSTEDE15 Cents 12'/. Conti
RENNEBROEK 20 17'/,
HILLEGOM, I.EI DEN, SASSENHEIM,
OEGSTGEEST of LEIDEN 30 25
Gouponboekjes verkrijgbaar gesteld bij de
goederenagenten, geven voor korte afstanden
veel besparing.
wat beters te geven heeft tot zoo'n
laag peil moet zinken. Wandel ik
fieusch niet te vlug naar je zin?
Op dit punt gerustgesteld werd Mr. j
Hopkins het vervolg van de wande-
ling zeer nadenkend.
Den volgenden morgen werd hij tot
Harold's niet geringe schrik al onder
het ontbijt aangediend. Hij had dien
nacht niet kunnen slapen, zoo ver
telde hij zijn vroegeren speelkame
raad en zou dat nu nog niet kunnen!
doen, dan nadat hij hem een idéé had
meegedeeld, hetgeen tijdens hun ge
sprek van gisteren bij hem was opge
komen, en dat hem nu geen oogenblik
uit de gedachten ging. Het beeld van j
den straatartiest, zooals Harold hem
dien had voorgesteld, liet hem geen!
oogenblik met rust. Den geheelen
nacht had hij liggen peinzen over de j
vraag, hoe hun lot te verbeteren, en
nu meende hij het gevonden te heb-;
ben. Hij schilderde Harold een toe-'
vluchtsoord voor ongelukkige kunste
naars een instelling niet alleen
voor hen, die al tot straatkunstenaar
hun toevlucht genomen hadden, maar
ook om de minder voorspoedigen voor
totalen ondergang te behoeden een
haven voor ongelukkigen, die een
toevlucht noodig hadden.
Zijn woordenvloed was zóó wel
sprekend. dat Harold, al luisterend
meegesleept, geheel vergat hoe die
zelfde man hem gisteren nog weerzin
had ingeboezemd.
Ja, dat was een idéé, en nog wel.
een, dat weerklank vond in 't diepst
van zijn hart.
Het zou prachtig zijngaf hij
met schitterende oogen toe; maar wat j
een onderneming! Ik bedoel niet om;
het geld bij die woorden bloosde
hij. hetgeen hij wel meer deed als hij
verplicht was zijn millioenen in her
innering te brengen (zou dat ook niet
van een slechten smaak getuigen)
maar hoe moest men al die arme on-1
gelukkigen bij elkaar krijgen? Hoe
hun namen te weten komen Ik zou
niet weten, hoe ik dat aan moest
leggen.
Hopkins lachte bijna, maar veran
derde het nog intijds in een kuch.
Dat is niet noodi™ dat je het zelf
doet, Daarvoor zijn genoeg menschen
te vinden. Natuurlijk moet je iemand;
zien te krijgen, die zijn connecties
onder artiesten heeft.
Hier zweeg hij even bijna plotse
ling.
Harold keek hem vragend be
schroomd aan.
Als jij bijv. wilde...
Als ik zeker kan zijn van je ver
trouwen, dan is daar wel kans op.
Zoo a ls ik je vertelde, behoor ik tot
een familie van artiesten, en...
Zou je werkelijk al die drukte on
den hals willen halen? want er zal'
heel wat aan vast zijn, stel ik mij
voor
Dat zal het zekermaar in dienst
van de kunst is moeite geen moeite
evenmin als in jouw dienst, waarde
Gibson mót die woorden streek hij
glimlachend de hoeken van zijn kne
vel op. Op het cricketveld heb ik het
vaak genoeg voor je opgenomen, niet
waar? Waarom zou ik het dan nu
niet voor je doen?
Het vervolg van het gesprek toonde
duidelijk aan, dat Harold's aandeel
in de onderneming uit niets anders
zou bestaan dau het geven van geld,
terwijl zijn vroegere speelmakker al
het andere dirigeerde, van den aan
koop van een geschikt huis af tot
een verzameling penseelen en kleu
ren ten behoeve van de mislukte ge
nieën toe. Toen het zoover kwam de
som te bepalen, vroeg Harold (weinig
op dreef als hij was in financiëele za
ken) verlegen of honderd duizend
pond genoeg zou zijn om mee te be
ginnen (Gewoonlijk begon hij die
som te noemen, een lagere was voor
hem niet de moeite waard).
Mr. Hopkins vond het voldoendeen
was politiek genoeg om niet overeen
vergoeding voor zichzelf te spreken.
Zijn tijd stond zijn vriend ten dipn-
ste, verzekerde hij hem royaalmaar
als er persoonlijke uitgaven voorkwa
men, dan zou hij niet aarzelen, die
in rekening te brengen.
Jij geeft je geld en ik geef mijn
tijd, zoo ziin wij "uitte, nietwaar?
Er volgden eenige weken, waarin
Harold zich gelukkiger voelde, dan
in den laatsten tijd over 't algemeen
het geval was. Zijn gedachten had
den een bepaalden vorm aangenomen,
eindelijk had hij iets gevonden.
Ook werd er wel voor gezorgd dat
zijn belangstelling voor het nieuwe
plan niet beneden het kookpunt raak
te. Op ieder uur van den dag kwam
Hopkins binnen om rapport te doen
over zijn vorderingen. Natuurlijk was
er juist een bijzonder geschikt huis
te krijgen en kleine bezwaren werden
spoedig overwonnen. De artiesten wer
den in twee groepen verdeeldinwo-
nenden en zij, die alleen voor hun
studie hulp noodig hadden, of „inter
nen en externen", zooals de onver
moeide Hopkins hen noemde. De eer
sten en natuurlijk de ongelukkig-
sten behoefden nooit het gebouw te
verlaten, tenzij zij het wenschten
de tweeden, die al op een of andere
manier huisvesting genoten, zouden
kunnen gebruik maken van ateliers,
materialen en zelfs van modellen,
zonder dat het hun iets kostte, even
als alles binnen deze muren niets
kostte. Het was een geheel philantro-
pische inrichting, niemand behoefde
zelf iets van de kosten te dragen.
Toen Harold naar zijn opinie óver
dit punt gevraagd werd, had hij vol
edele verontwaardiging gezegd, dat.
niemand iets berekend moest worden.
Zoo vol toovermacht is het geld.
dat zes weken na het opperen var
het denkbeeld, Mr. Hopkins Harold
kon inviteeren om tegenwoordig te
zijn b:: de inwijding van een inrich
ting, die, zooals hij hem verzekerde,
bestemd was om zijn naam onsterfe
lijk te maken.
Die inwijding bleek voor hem een
dag te zijn van gemengde vreugde.
Zoo aangenaam als het was om onder
geleide van Hopkins de keurige in
richting van het gebouw in oogen-
schouw te nemen, zoo'n straf was het
voor hem om het feest bij te wonen,
dat zijn toppunt bereikte, toen het
twaalftal artiesten, dat hier al een
haven gevonden had, zeer op de voor
hem onvermijdelijke speech aandrong.
De stralende dankbaarheid, die sprak
uit de gezichten der hongerlijdersom
hem heen noodzaakte Harold om met
bijzondere aandacht den zoom van
het tafellaken te bekijkenen toen
hij eindelijk op de schouders van den
meest enthousiasten of den stevigsten
de kamer werd rondgedragen, voelde
Mr. Hopkins zich overtuigd, dat er,
tamelijk veel tijd zou verloopen vóór
Harold weer een kijkje zou komen
nemen.
Dat bleek niet ongemotiveerd te zijn.
Ofschoon de belangstelling van Ha-!
rold niet uitgedoofd was, stelde hij
zich tevreden met de uiterst gerust
stellende rapporten, die door den di
recteur werden overgebracht. De ijver
van dien jongen man was verbazing
wekkend, ofschoon hij nog wel gele
genheid scheen te hebben om ook zijn
persoonlijke belangen niet te vergeten
als daar zijn een reisje naar Hur-
lingham of het rijden met een vier
span in het park. Toen hij hem bij
zoo een gelegenheid ontmoette, drong
het niet tot Harold door, dat dat
spulletje van Hopkins zelf moest zijn
en zelfs al was het tot hem doorge
drongen, dan zou het hem nog niet
verbaasd hebben, omdat een vierspan
uit een financieel oogpunt be
schouwd, al even weinig indruk op
hem maakte als een ezelwagentje op
een gewoon sterveling. De voorstel
ling. die hij zich maakte van die druk
arbeidende schilders in hun ateliers
en van de atmospheer van kunst, die
over het „Tehuis" hing, strekte Ha
rold dikwijls tot troost tegenover an
dere kleine teleurstellingen zoo
bijv., toen hij tot de ontdekking kwam
dat zekere witharige bedelaar met
een bijzonder pathetisch uiterlijk,
dien hij kort geleden ondersteund
had. al jaren lang een inkomen
maakte van zes-duizend guldenof
toen hij het nieuws vernam, dat een
hem brieven schrijvende weduwe, van
wie hij uit louter medelijden zooveel
handwerkjes gekocht had, dat hij er
wel een tentoonstelling van organi-
seeren kon, zooeven naar de Pariische
tentoonstelling was gegaan.
fWorcH vervolgd.)
