Van Waveren's Bieren:
Haarlemsche Meubelmagazijn
Mey's Stoffwasche
W Voor Spotprijs fq
Kleine lontstraat 15, bij de Anegani
Het toenemend verbruik vai'j
spreekt afdoend
rieure kwaliteit.
voor de supe-
De Stoomdrukkerij „Lourens Coster"
levert alle soorten Drukwerk.
voor Duitsche toestanden even veel
beteekenende als droevige, proces in
het algemeen een juridischen grond
slag. en de Pruisische justitie, die
het toeliet, wordt leelijk aan de kaak
gesteld.
Het gerechtshof te Koningsbergen,
dat tot nu weinig vriendelijk tegen
over de beschuldigden optrad, is door
de onverwachte wending die het pro
ces genomen heeft voorloopig zoo in
hot nauw gedreven, dat de president
reeds bij den Pruisischen minister
van justitie en bij het ministerie van
buitenlandsche zaken te Berlijn om
officieel advies betreffende die kwes
tie der wederkeerigheid heeft ge
vraagd. Vandaag heeft hij telegra
fisch antwoord gekregen, dat er wer
kelijk geen overeenkomst tusschen de
twee mogendheden bestaat, en of er
een wet in Rusland bestond, wist men
ook niet in Berlijn het zou ia Rus
land moeten onderzocht worden
De deskundige professor Reussner
tot nu hoogleeraar voor Russisch
staats- en strafrecht aan de Russische
universiteit te Tomsk, bestreed giste
ren voor het gerechtshof te Konings
bergen het bestaan van zulk een wet.
In arren moede verlangde het open
baar ministerie daarop nog een an
deren deskundige tegenover Reussner
te hooren en stelde als zoodanig den
Berlijnschen „romanist" Dr. Zeiler
voor. Maar hij trok dit onmogelijk
voorstel weer in om aan de verdedi
ging te vragen, of deze hem niet nog
een deskundige in Russisch recht kon
aanbevelen, wat natuurlijk een uit
bundige vroolijkheid deed ontstaan.
De verdediging wees het verzoek van
de hand. Van de rechtsverhoudingen
in Rusland of juister van de volslagen
rechteloosheid van het Russische volk
hing professor Reussner daarop in
een zeer lang mondeling adyies zulk
een verschrikkelijk tafreel op, dat de
Oberstaatsanwalt Schütze deze vernie
tigende beschrijving ten slotte tracht
te te verzwakken met de opmerking,
dat „de deskundige tegenwoordig ze
ker wel niet meer in Russischen
dienst was." Hierop antwoordde pro
fessor Reussner„Ik heb mijn ambt
als leeraar aan de universiteit te
Tomsk neergelegd, omdat studenten
bij muiterijen in de straten door de
politie zijn afgeranseld, behördlich
durchgepeitscht. Eenstemmig heeft de
senaat der universiteit hierover ge
klaagd bij den minister van volksver
lichting, maar de minister gaf ons
ongelijk en de bevelhebber der gen
darme bracht het onderzoek ten
einde! Ik legde mijn ambt neder,
maar ik ben nog in het bezit van de
Andriesorde derde klasse."
Na dit antwoord zeide het open
baar ministerie wel karakteristiek
„Had ik vermoed, dat op mijn vraag
zulk een lang antwoord zou volgen,
dan had ik die niet gesteld."
Hoe het nu oolc met dit proces gaan
moge, of het wegens gemis van een
internationalen rechtsgrondslag jam
merlijk op niets uitloopt, dan wel of
er een veroordeeling der beschuldig
den volgt, het proces, zooals het tot
nu gevoerd is, heeft reeds een reeks
dolle dingen aan het licht gebracht,
welke naast Reussners klassieke me-
dedeelingen over Russische rechte
loosheid aan dezen Pruisischen liefde
dienst voor de Russische knoetheer
schappij een pijnlijke vermaardheid
verzekeren zullen.
Zoo werd door de verdediging vast
gesteld, dat de Pruisische overheid
de door haar in beslag genomen ge
schriften niet door haar eigen beëe-
digde deskundigen heeft doen onder
zoeken, maar eenvoudig aan het Rus
sische genera al-consulaat te Konings
bergen de bescheiden in alle stilte af
gaf, om ze door te zien en er de be
treffende passages uit te extraheeren
Hierbij zijn „in der haast" onjuiste
extracten gemaakt, die de Pruisische
overheid zonder nader onderzoek tot
basis van haar aanklacht en de Prul
sische minister tot basis van verkla
ringen, voor welke hij verantwoor
delijk is, in het parlement nam De
verdediging kon nu geeselend aantoo-
nen, dat deze consulaire vertalingen,
ten nadeele der beschuldigden, erg
„vrij", erg misvormd, erg „gefri
seerd" waren.
Voorts heeft het Russische gezant
schap te Berlijn, bij de motiveering
van do aanklacht, welke de gronden
verschaffen moest voor het beginnen
van het proces, zich schuldig gemaakt
aan zulke onjuiste en onvolledige op
gaven betreffende de in aanmerking
komende Russische wetsbepalingen en
de bestaande regeling der reclproci-
teitsrechten met Duitschland, dat
vandaag zelfs de tamme en gehoor
zaam naar Bülow luisterende Natto-
nal-Zeitung hoofdschuddend schrijft
„Het Koningsberger proces wegens
hoogverraad heeft dingen aan het
licht gebracht, welke, evenals het in
beslag nemen van Duitsche postzak
ken, op bedroevende wijze gesch;kt
zijn, om het voortbestaan eener vol
slagen nuchtere stemming van het
Duitsche publiek tegenover de in het
Verre Oosten oorlog voerende buren
te verzekeren." In dat proces dus
oordeelt de National Zeitung „ziet
men een onbegrijpelijk mistasten van
Russische overheidspersonen."
Maar ik vind het mistasten door de
Pruisische autoriteiten grooter en
onbegrijpelijker, want bij ons komt
de justitie in opspraak van een be-
schaafde natie, en zij zal door een
politiek ongeluksproces als het Ko-
ningsbex-gsche niet in aanzien win
nen
Een byeengebedeld Buitengoed.
Beroepsbedelaars in de groote ste
den hebben meestal een zekeren kring
van „klanten", die zij bezoeken met
de regelmatigheid van een handels
reiziger, vandaag de klanten in
buurt A, morgen die in buurt B enz.
Zoo werd te Weenen ook een wedu
we van een hooggeplaatst ambtenaar
elke week, des Zondags, door een
ouden bedelaar bezocht.
Wijl de man zich tegenover haar
eenmaal beklaagd had, dat zijn
maag bijna niets kon verdragen, ver
meed zij hem spijzen te laten aan
bieden, maar gaf hem een stukje zil-
i vergeld, eu wel,, als het kon, eigen
handig, waarvoor zij steeds eenige
I vriendelijke woorden van dank in ont-
vangst nam en nu en dan iets van
1 zijn wedervaren hoorde.
Nadat dit een zestal jaren had ge
duurd, zocht de bewuste dame een
zomerwoning buiten. Een vriendin
had haar een noordelijk van Weenen
gelegen, binnen een uur te bereiken
plaats aanbevolen, maar zij vond niet
1 gauw wat ze vond.
i Eindelijk kwam ze aan een tamelijk
afgelegen, maar net villa-achtig huis-
'je met grooten tuin en las „Woning
j te huur." Het binnentredend, werd zij
daar ontvangen door een als boerin
gekleede vrouw, die op haar vraag
lof de woning te zien en welke de
prijs was, tot bescheid kreeg, dat
i mijnheer op het oogenblik sliep, en
verzocht werd over een uurtje of zoo
terug te komen.
Bij haar tweede bezoek werd de
j dame in een net gemeubelde woonka-
mer geleid mijnheer zou aanstonds
i komen. Na eenige oogenblikken trad
I mijnheer binnen, op het hoofd een
met goud gestikt mutsje, 't welk ove-
j rigens weinig paste bij zijn mooie ge
kleede jas. De heer nam het mutsje
|van zijn hoofd, trad nader en tuimel-
do toen achteruit.
En niét minder ontsteld was de
I dame, want tegenover haar stand
haar bedelklant! Sprakeloos staarde
zij hem aan. De doodsbleek gewor
den grijsaard vouwde de handen en
kermde op zijn hartverscheurendsten
bedelaarstoon „Om 's hemels wil.
goede mevrouw, verraad mij niet
Ik ben vijf-en-zeventig jaar oud!..."
De dame heeft den oude niet verra
den, maar alleen, zonder naam of
plaats te noemen, haar verbluffend
I avontuur verhaald.
I Of de bedelaar-huisheer thans nog
zijn bedelbedrijf voortzet, is onbe-
jkend maar wel is zeker, dat hij
zich bij de bewuste mevrouw en in
de door haar bewoonde wijk niet
meer heeft laten zien.
soort lichaamsoefeningen. Nu is een
mode in de kleeding, van voor meer
dan een eeuw weer opgerakeld.
De markiezin De Pompadour hield
veel van rozen en had in haar tuin
en in haar vertrekken geen ander sie
raad dan deze bloemen.
Hare kleederen bestonden uit bro
kaat met rozen versierd, de kanten
waren rosekleurig en hare pantoffel
tjes bijna verborgen onder rozekleu-
rige rozetten.
Nu willen de dames in al hare
kleederen, behalve de sportcostuums,
er uitzien als madame De Pompa
dour, en zij omhullen zich met gaas
en beschilderd chiffon, alles zoo bont
en teer als vlindervleugels.
Ook een dejeuner a la Pompadour
is in de mode en een portret van de
markiezin naar een beroemd oud por
tret. versiert de menus. De meest
geliefde dans is het menuet, dan
Spaansche dansen, die in hunnei wild
heid een bekoorlijk contrast vormen,
met het rococo-kostuum.
Niet meer de Cake-Walk, nëetmeer
de schreeuwende dansen van eenigen
tijd geleden, maar oude, zacht-flui-
tende muziek en plechtig gaan op
langzaam rhythme.
Zoo keeren de grillen der moderne
vrouwen van het uitgelatene, dolle
en bizarre weer terug naar de schoon
heden van muziek, kunst en vrouwe
lijke lieftalligheid.
De Warmto.j
Tengevolge van zonnesteek, zijn
Maandag bij Kassei drie menschen,
bij Hersfeld een jong meisje en bij
Frankenberg twee jonge landbou
wers bezweken. Allen waren buiten
in de zon bezig, zonder behoorlijk
hoofddeksel.
In een veewagen die aan het sta
tion te Oberhausen op een zijspoor
was gezet, heeft men 16 doode var
kens gevonden, ook al slachtoffers
van de warmte
I Modegrillen der Londensehe dames
De moderne Engelsche dames zijn
onvermoeid in het zoeken naar nieu-
j we bezigheden, om zich den tijd te
verdrijven. Rijden, golfspelen, zwem
men, automobielrijden, schermen, dit
alles doen zij om zich maar niet te
vervelen. Golf is op dit oogenblik de
geliefkoosde bezigheiddit wordt
zonder hoed gespeeld, want hoeden
verhinderen de vrije beweging. De
dames vervallen in de gekste dingen,
i Het fluiten kwam in de mode, en al-
I les wat tot de elite behooren wilde.
I floot. Theepartijtjes, waarbij gerookt
werd en muzikale avondjes, waarop
pikante gesprekken gevoerd werden,
was het nieuwste. Soms waren aan
I gekleede honden en katten de clou
van het seizoen, dan weer waren het
j particuliere schouwburgvoorstellin-
Aanhoudiüg van de post.
Bladen ,die in betrekking staan tot
het departement van buitenlandsche
zaken te Berlijn, zooals de Köln. Ztg.,
die herhaaldelijk als spreekbuis dienst
doet, slaan een opmerkelijk kalmen
toon aan over de wegneming van de
Japansche brievenzakken van boord
van de Prinz Heinrich.
De Köln. Ztg. vindt het onjuist dat
men thans de aanhouding van Duit
sche schepen door de Engelschen, in
het begin van den oorlog met de
Boeren, als punt van vergelijking
aanhaalt. „In de eerste plaats had
den de Boeren-republieken geen ha
ven en was dus een rechtstreeksch
verkeer over zee met hen uitgesloten,
en verder hebben de Russen thans
geen Duitsch stoomschip opgebracht,
lang aangehouden en tot lossen van
de lading gedwongen." Daarentegen
wijst men er op dat de Russische re
geering zich kan beroepen op de be
palingen die den 27sten Februari als
vaste regels door den Tsaar zijn be
krachtigd en den volgenden dag open
baar zijn gemaakt. Als 7de punt staat
daarin ..Verboden aan onzijdige
staten, het vervoer van vijandelijke
troepen, van vijandelijke dépêches en
brieven, het verschaffen van oorlogs-
en transportschepen aan den vijand."
Een andere mode voerde het scher
men in en met deze sport kwam te
cel ijk een voorliefde voor nlleriri
Lange reizen.
Ofschoon het heel natuurlijk is dat
men zich ongerust maakt voor de
veiligheid van een schip, dat een ab
normaal lange reis maakt en waar
van sedert zijn vertrek niets werd ge
hoord, gebeurt het toch maar al te
vaak, dat het publiek zich ten opzich
te van zeilschepen te spoedig aan
weer en angst overgeeft. Ongetwijfeld
moet dit voor een goed deel geweten
worden aan het feit, dat velen niet
voldoende beseffen van hoevele en
velerlei omstandigheden de zeereis
van een zeilschip afhangt.
Waar is, dat van de schepen, die
als ..vermist" worden geboekt, het
grootste gedeelte bestaat uit zeilsch*
pen. maar even waar is, dat een
nog veel grooter gedeelte, als „over
tijd" beschouwd, nog ten laatste be
houden de bestemming bereikt.
Vele gevallen van dezen aard zijn
aan te wijzen.
In 1860 was de bark „Ellenbank"
zeven maanden en vier dagen onder
weg van Manila naar Greenock. Al
leen windstilte, die weken lang aan
hield, was de oorzaak.
Een ander schip, de Duitsche bark
Henny" eveneens van Manila, arri
veerde eenige jaren geleden op li
Theems na een reis van ruim 200
dagen. Vier der opvarenden stierven
aan scheurbuik en het schip was
verplicht te Ponta Delgade binnen te
vallen voor medische hulp.
Wat echter een reis van angst eu
verschrikking betreft, staat de ge-
schiedenis van het groote Amerikaan-
sche zeilschip „F. F. Oakes" alleen.
Op 4 Juli 1896 van Hongkong ver
trokken, bereikte het schip eerst den
21en Maart van het volgende jaar de
bestemming, New-York. Een opeen
volging van stormen dreef het schip
zoover uit den koers, dat de gezag
voerder, kapitein Reid, besloot de reis
te doen rond Kaap de Goede Hoop.
Toen het schip Kaap Hoorn be
reikte, brak scheurbuik uit onder de
bemanning en terwijl het schip lang
zaam den Noord-Atlantischen Oceaan
naderde, werd man na man aange
tasten stierf aan de gevreesde ziekt e.
Ten laatste, toen bijna alle opvaren
den gestorven waren, en de vrouw
van den kapitein aan het stuurrad
stond, werd het schip op sleeptouw
genomen door het stoomschip „Kas-
bec" en in behouden haven gesleept.
Nog merkwaardiger, ofschoon ge
lukkig niet zoo noodlottig, was in 1899
de reis van het Engelsche stoomschip
..Red Rock", van Townsville, Queens
land, naar Noumea, Nieuw-Caledonië.
De afstand tusschen deze twee ha
vens is slechts 1100 mijlen, doch we
gens tegenwind en hooge zee duurde
de reis 111 dagen. Alle hoop op be
houden aankomst was reeds opge
geven en het schip was reeds offici
eel als „vermist" geboekt
Toch kwam het aan het eenige
voorbeeld, zoover wij ons kunnen her
inneren, dat een schip behouden aan
kwam, nadat het als „vermist" was
aangeslagen.
Ook uit den laatsten tijd zijn ge
vallen aan te wijzen. Zoo de aan
komst van de „Leyland Brothers"
van New-Castle N.Z.W. te Salina Cruz
na een reis van 140 dagen en de reis
van het Liverpoler schip „Mïlverton"
dat 76 dagen gebruikte van Leith naar
New-York.
Een sprekend voorbeeld van de on
gestadigheid van den wind in zekere
tropische streken levert ook het schip
„Alba". dat kort geleden van New-
York te Brisbane arriveerde na een
reis van 186 dagen. De gezagvoerder
rapporteerde op de hoogte van den
Evenaar gedurende 60 dagen her
en derwaarts gedreven te zijn, en
vijfmaal de Linie gepasseerd te heb
ben I
Een goed geweten.
Op terechtzittingen kunnen soms
beklaagden de rechters door genoege-
lijke gelijkmoedigheid wanhopig ma
ken. Eenig in de geschiedenis zal ech
ter wel zijn wat in de strafkamer van
een Oostpruisisch stadje gebeurde. De
ambtenaar van het O. M. hield een
fel requisitoir tegen een van meineed
beschuldigden man tegen beter weten
in had deze een valsche getuigenis
uitgebracht; hij had de rechtbank bij
na op een betreurenswaardig dwaal
spoor gebrachthij had zich schuldig
gemaakt aan een tergende minachting
van het gezag, aan de grootst denk
bare misdaad hij had de heiligheid
van den eed geschondendaarin zag
de officier een poging om het voet
stuk, waarop de maatschappelijke vei
ligheid steunt, omver te halen. En
daarom had hij de eer tegen dezen
plicht vergeten mensch, tegen dit
even gevaarlijk als diep verachtelijk
individu te requireeren.
Plotseling werd het vuur der wel
sprekende rede van den toornenden
dienaar des rechts gedoofd door een
brutaal gestommel, waarop een doffe
plof en een benauwende stilte volgde.
In den beklaagdenbank sluimerde het
verachtelijke individu den slaap des
onrechtvaardigen, en had, door van
het arme-zondaarsbankje te vallen, on
bewust een aanschouwelijke voorstel
ling gegeven van de maatschappelijke
veiligheid.
Practische dingen.
Naar aanleiding van een bestelling
van 100,000 borstkurassen naar het
systeem Benedetti door de Russische
regeering, wordt van militaire zijde
medegedeeld, dat men tegen zulk een
kuras van 10 m.M. dikte en 3 kilo
zwaarte kogels uit het Rumeensche ge
weer, welk wapen een veel sterker
doordringsvermogen heeft dan dat
van Mannlicher, heeft geschoten, zon
der dat het kuras doorboord werd.
Zelfs van heel dichtbij geschoten ging
de kogel er niet door. Van buiten was
er een gat, maar de binnenkleeding
bleef ongeschonden. Daarentegen werd
de kogel platgedrukt en bleef in de
voering zitten. De schok was zoo ge
ring, dat een stuk glas, dat achter het
borst-harnas was aangebracht, niet
sprong. Er bleek verder dat de stof
waarmee het kuras gevoerd is (een ge
heim) niet in brand geschoten wordt.
Daarentegen had de kogel in zijn
draaiende beweging zich in de vezels
der voeringstof zoo vastgerold, dat zij
er moeilijk van bevrijd kon worden.
Evenzoo beveiligt, naar men zegt,
die stof in een helm of sjako den dra
ger tegen sabelhouwen. De samenstel
ling van dit kuras is zeer eenvoudig
en kost slechts 13 kronen of f 6.50.
worden meer dan
lOOO stuks Spiegels opgerulmi
door aankoop van een geliquideerde Spiegelfabriek.
PV Zie de Etalage.
uit één stuk vervaardigd, is
Praotiaoh, Elegant,
van echt linnen niet te onderscheiden
en goedkooper dan het waschloon voor Linnengoed.
Verkrggbaar te Haarie* btjGEBROEDERS HOLT,
Anegang 33; JAC. HAMILTON, Anegang 4 en F. P. Di
REICHERT, Gr. Houtstraat 53, hoekPeuzeiaarsteeg, P. P.
RIETFORT, Gierstr. 44,Gebrs. VAN GELDER, L. Veerstr.
31, JOH. H. ALBERS, Gierstr. 27. K. KAAN, Spaarnwou
derstraat 72. W. F. JONGBLOED, Gierstraat 58 en
DUIJN—KLOES, Jaüsstr. 31.
door meer dan duizend aanzienlijke professore
en geneesheeren beproefd, voorgeschreven e
aanbevolen! Bij het publiek sedert 16 jaren ge
liefd, als zijnde het beste, goedkoopst];
en onschadeiykste
Bloedreiaigings- en
Laxeermiddel I
en verkozen boven Zouten, Droppels, Mengsels, Minerale wateren en
en zulks om hare aangename uitwerking.
Men beveilige zich bij het koopen tegen Bedriegerijen, door b;
Apothekers en Drogisten steeds niets anders te verlangen dan dv
echte Zwitsergche Pillen van den Apotheker RICHARD BRAND)11
uit het Hoold-dépot F. E. van Zanten Kolff te Rotterdam komend
en door tevens nauwkeurig te letten op het hiernevens atgedruktoc
door de wet beschermde Merk (Etiket) dat op iedere doos moe®
staan, het witte Kruis in het Roode veld met de handteekening v
RICHARD BRANDT. Men zij er van verzekerd dat men beetge
nomen wordt, als men in plaats van de uitdrukkelijk verlangd 1
echte Zwitser8che Pillen van den Apotheker RICH. BRANDT ee o
ander waardeloos middel in de handen gestopt krijgt. Zij zijn vei
krijgbaar in doosjes a 70 Centsgeen kleinere, en wel te Haarlea c
bij P. RAASSEN. Koningstraat
de meest delicieuse drank.
Jaagd enkele dagen vóór zijn huwe-,
lijksdag. Nooit was er een bepaalde
verklaring van het motief tot die j
daad bekend geworden, ofschoon on-
der de zooeven genoemde boezem-j
vriendinnen het verhaal de ronde
deed, dat een meer intiem bekend j
zijn met het karakter van zijn aan
staande vrouw den tot over de ooren
verliefden en bijzonder jongen man
tot deze wanhoopsdaad gedreven had.
Alles wat van Sylvia's tegenwoordig
leven gezegd kon worden, was, dat
zij haar best deed een opvolger te vin
den voor deze twee ongelukkige jon
gelingen. en bij degenen, die haar
het best kenden, zetelde de stellige
overtuiging, dat zij er een zou vin-
den ook.
Van de heeren, daar tegenwoordig, i
voelde Harold in 't geheim sympathie
voor Jack Bearcroft, met zijn echt
jongensachtig voorkomen, zijn groote
roode ooren, die bij het eten zicht
baar bewogen, zijn blonde, bijna wit
te haar. zóó kort. geknipt, dat de
roode hoofdhuid er triomfantelijk
doorheen kwam kijken. Verlegen als
Harold was, zette het gezicht van een
anderen verlegen man aan tafel hem
meer op zijn gemak.
De dames maakten na het diner uit,
dat de nieuwe gast knap van uiter
lijk kon genoemd worden. In het
diepst van haar hart vond ieder, dat
de blondharige jongen met het regel
matige gelaat, met het hooge voor
hoofd tn de heldere, ernstige oogen.
veel meer dan dat genoemd kon wor
den, maar ieder wantrouwde haar
eigen uitspraak want zooals alleen
Lady Bearcroft openhartig genoeg
was om te zeggen
Men zou onmogelijk kunnen zeg
gen hoe hij er uit zou zien zonder
zijn lijst van goud.
Dien nacht waren Harold's droo-
men zeer verward. Smeulend bruine
oogen. goudblond, haar en meisjesach
tige roode lippen gecombineerd met
een persoontje zijner phantasie, die
tot den morgenstond onophoudelijk
voor zijn verbeelding danste.
Een week later was de toestand als
volgtBehalve Mr. Seeling waren alle
gasten nog gebleven. Sir Bill, als ve
teraan van de vrijgezellen, had z'ch
onvermijdelijk aangetrokken gevoeld
tot Tottie, terwijl Jack Bearcroft de
zelfde wet volgende, dat de uitersten
elkaar raken, betooverd was door Mrs.
Ashton.
Lady Bearcroft keek intusschen toe
en amuseerde zich kostelijk met het
berekenen der kansen zij was ge
neigd op Tottie te houden, omdat tus
schen haar en. Harold een onmisken
bare toenadering was waar te nemen.
Dag aan dag voelde Mrs. Delfield haar
moederlijk hart sneller kloppen van
hoop, en zij kon zich ook verheugen
over een andere toenadering, maar d'e
beviel haar minder goed de neiging
die Sylvia Ilale voor de jongste van
haar twee mededingsters scheen r.e
hebben opgevat, kwam haar minst
genomen, verdacht voor.
En Mrs. Ashton? Had zij het opge
geven Volstrekt niet. Ofschoon Ha
rold werkelijk de eerste dagen voor
haar in vuur en vlam scheen te zijn,
scheen een of ander oorzaak dat vuur
plotseling verminderd te hebben, toch
dacht de weduwe er niet aan te wan
hopen, maar met Jack Bearcroft aan
haar voeten dacht zij na over een of
ander plan in haar niet zeer heldere
brein. Behalve haar schoonheid te
toonen, moest er iets anders gedaan
worden, dat was duidelijk, het eeni
ge. wat zij kon bedenken, was, zich
op één of andere wijze door dezen he
geerden man het leven te laten red
den Haar vertrouwen in het instinct
der menschelijke natuur was groot,
een persoonlijke ondervinding zei haar
dat, als men maar een redelijk excuus
kon opgeven, waarom men een man
om den hals viel. de kansen tien te
gen één stonden, dat het succes daar
van een lichtelaaien gloed was. Diep,
ofschoon op haar gemak, dacht zij na
over deze mogelijkheden, zonder tot
nu toe kans gezien te hebben om in
't water te vallen of op het juiste
oogenblik haar gordijnen in brand te
steken.
Harold zelf voelde zich intusschen
bijzonder op zijn gemak. Men had het
hem zoo gemakkelijk gemaakt over
zijn eerste verlegenheid heen te ko
men, dat zelfs zijn kreupele beenham
niet meer in verlegenheid bracht, en
ofschoon er een dicht net om hem
heen geweven werd, merkte de vogel
er niets van, zóó dicht waren de ma
zen. Zijn groote bewondering had tot
nu toe nog geen bepaald rustpunt ge
vonden. Eenige dagen lang schenen
alle drie de jonge vrouwen hem even
bekoorlijk en begeerlijk toe, nij had
geen bijzondere voorliefde, maar
zachtjes aan werd hij hiertoe wel ge
bracht.
Wat is die Tottie Delfield toch
een allerbekoorlijkst kind, niet waar?
zei Sylvia eens tot hem, toen zij teza
men het slanke figuurtje nakeken,
dat over het croquetveld trippelde, ter
wijl de zon haar gouden stralen zond
over het mooie zwarte haar. Zij doet
mij altijd aan een van die Hollandsche
poppen denken met dat mooie glan
zende haar en die kersroode lippen
natuurlijk een bijzonder mooie éditie
daarvan. Ik zou dan zin hebben haar
iemand als verjaarsgeschenk te ge
ven.
Harold lachte, en voortaan was
Tottie niet. gevaarlijker voor zijn rust
dan een Hollandsche pop. Hij verbaas-!
de zich, dat hij niet eerder het eigen
aardige van deze mooie maar harde
kleur had opgemerkt en merkte in
stilte nog meer gelijkenis met een j
pop in haar op. Haar hoofd deedwer-j
Lelijk aan iets houtachtigs denken en
haar maagdelijke boezem was buiten
kwestie, veel te plat.
Een andermaal schoof Sylvia in
een hoek van de huiskamer een doos
met Fransche chocolade naar Harold
toe op welks deksel een van die on
mogelijke brunettes was afgebeeld,
wier groote oogen en perzikachtige
wangen blijkbaar de bedoeling hebben
om de bekoorlijkheid der pralines te
verhoogen en vroeg hem, aan wie dat
deed denken
Aan Mrs. Ashton, zei Harold
zonder aarzelen, ofschoon het in wer
kelijkheid niet meer was dan een zeer
zwakke reproductie van haar schoon
heidstype. Nietemin werd het voort
aan moeilijk, de weduwe aan te kij
ken zonder zich voor te stellen, hoe
haar portret er uit zou zien op een
doos met chocolade.
Toen begonnen Harold's droomen
zich van het donkere naar het blon
de type te keeren.
Behalve dergelijke gesprekken wer
den er nog andere gevoerd, die, ais
zij de ooren van Mrs. Delfield bereikt
hadden, gevaarlijk haar rust ver
stoord zouden hebben.
Op den derden dag van haar ver
blijf n,l. wandelden Sylvia en Tottie
in geanimeerd gesprek het plantsoen
op en neer en het oudste meisje zei
tot de jongere
Je hebt mij nog niet verteld, hoe
hij er uitziet, waarop Tottie zich liet
verleiden tot een persoonsbeschrij
ving, die totaal niet aan den millió-
nair deed denken donkere oogen en
bruin haar schenen de hoofdfactoren
te zijn.
En hij is groot en zoo sterk, et
zoo zoo bijzonder knap klonk het
O, als mama mij maar wat hoop wildé
geven Ik weet zeker, dat ik zoo vol-,
komen gelukkig zou zijn.
Niet als je te weinig te eten hadt
Je mama heeft volkomen gelijk, dal
zij j© geen huwelijk zonder een ceni
wil laten sluiten. Als hij een voldoend
inkomen had, zou het nog wat anders
zijn. Heeft hij heelemaal niets tf
wachten
Niets zuchtte Tottie. Zelfs geen
oom of tante met geld. In die richting
is er totaal geen hoop. Hij zou een
schat of een goudmijn moeten vinden
om rijk te kunnen worden.
Of een onverwacht weldoener vin-:
den, eindigde Sylvia in gedachte.
Weldoeners maken de menschen
niet rijk zij mogen hem een of an
dere bezigheid bezorgen mischien:
maar dat zou mama niet tevreden
stellen.
Het hangt er, dunkt me, van all
hoe rijk de weldoener zelf is.
O, ja, natuurlijkmaar derge-j
Iijke dingen komen alleen in boeken
voor. Ik denk er iederen dag overj
maar ik weet niet, hoe Edward en ik
ooit. zullen krijgen, wat wij noodigj
hebben.
iWordt vervolgd.)
