NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD,
De Arme AiiilLonair
22e Jaargang.
No. 6476
Verschijnt dagelijks, nehaïvr op Zon- en Feestdagen,
DONDERDAG 11 AUGUSTUS 1904
HMILEM'S DAGBLAD
AKDNNIgffilENTlEN
wm wem
Vooï Haarlesp c c e e - e c e Ï.3K
Voor de dorpes te dm. Qfflfcefe wxm ess AgeaJ gevestigd is (kom oef
gemeente) s S.3C
Franco per post dcc? L65
Afzonderlijke nummers c t r e 0.02X
Geïllustreerd ZondapfeM. vos» frtearltaa - s 0.37ys
r a a- ek cmstrsken en franco pet post a 0.45
tOitgav© dei? VdffiBK»$IS(§(l^ ItaimlfeÉta mrn&zm J. IPEERëBOÖMc
ADVERTENT IËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
iÜaaiiem van i5 regels 0.75, elke regel meer 0.15. Reclames 30 Cent per regel.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Kleine advcrtentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertenties wofden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiër.
en Reclames betreffende Handels Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor hei Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Elrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 31bls Faubourg Montmartre.
Tweede Blad.
OORLOGSVARIA.
Generaal Graaf Keller f
Generaal graaf Keiler, wiens dood
hij sneuvelde, gelijk men weet,
den 31 sten Juli in liet gevecht bij
Joe-tsjoe-ling, ten noorden van den
Mo-tién-pas voor zijn landgenooten
een zwaar verlies geacht wordt, was
een der fortuinlijkste officieren van
liet Russische leger.
Van Duitsche afkomst (zijn familie
leden bekleeden thans nog aanzienlij
ke betrekkingen in Pruisen), vond hij
reeds op jeugdigen leeftijd de gelegen
heid, zich buitengewoon te onderschei
den op het oorlogsveld in Turkije, en
toen keizer Alexander III hem be
noemde tot commandant van het
„lijfgarde-jagerregiment der keizer
lijke familie", verkreeg hij daarmede
een der meest bevoorrechte posten
in het leger.
In 1882 trouwde hij met een gravin
Sjachofskoj, uit een'der oudste adel
lijke geslachten van Rusland, die een
zeer groot vermogen mee ten huwe
lijk bracht.
De aanleiding tot het vragen van
zijn ontslag uit zijn aanzienlijke be
trekking is weinig bekend ze is te
vinden in zijn optreden in 1887, toen
verschillende vergrijpen bij zijn regi
ment hadden plaats gehad, en de
Czaar, om een zijner gunstelingen,
die er bij betrokken was, te sparen,
en ook om schandaal te vermijden
geen verlof wilde geven om de schul
digen te straffen.
Keiler, die zeer stipt was, kon zijn
wil niet doordrijven en nam zijn
entslag.
Eerst na den dood van Alexander
M trad hij weder in den actieven
dienst, om echter reeds in 1895 be
noemd te worden tot gouverneur van
Jekaterinoslaf, waar hij zich in zijn
14-jarig gouverneurschap zeer bemind
maakte.
Toen onlangs Koeropatkin een be
kwaam en krachtig onderbevelhebber
noodig had, deed hij een beroep op
zijn ouden vriend Keiler, en de 54-ja
rige liet zijn eervol en gemakkelijk
ambt, zijn gezin en het gerief van zijn
groot fortuin in den steek, om naar
he.t oorlogsveld te gaan en daar
binnen enkele weken den dood te vin
den.
De toestand vau Koeropatkin.
De Duitsche deskundige Richard
graaf von Pfeil acht het- buiten kijf
dat Koeropatkin er niet aan denkt, de
stelling bij Liaojang zonder beslissen-
den slag prijs te geven. Dat blijkt
wel uit een van zijne vroegere tele
grammen aan den Tsaar, waarin hij
verklaarde..Ik hoop dat de troepen
in de hoofdstelling met succes verzet
zullen bieden, zelfs tegenover een vij
andelijke overmacht." Dat zijn duide
lijke, stellige woorden welke in Koero-
patkin's weloverlegde, ernstige wijze
van zich uit te drukken, slechts de
beteekenis kunnen hebben „Tegen
stand op leven e.n dood".
De laatste, vermoedelijk ook de
sterkste van zijne vooruitgeschoven
stellingen, die van Hai-tsjeng, bij wel
ke nog een hardnekkige, bloedige
strijd te verwachten was, heeft Koero
patkin, gelijk bekend is, zonder ver
zet te beproeven, opgegeven. Dit be
wijst zegt graaf Pfeil dat er hem
nu niet zooveel meer aan gelegen is,
den vijand, om tijd te winnen, op te
houden, een maatregel die totdusver
wel succes beeft gehad, maar groote
offers heeft gevergd. De Russische
veldheer moet zich nu sterk genoeg
voelen voor een beslissendc-n slag.
Voor die geleverd wordt, -kan hef ech
ter nog tot verscheidene gevechten
komen, terwijl, naar het oordeel van
graaf Pfeil, de eigenlijke beslissing
niet, voor men veertien dagen verder
is, zal vallen, daar de Japanners er
ontzaglijke toebereidselen voor dienen
te maken.
De tegenwoordige voorste Russische
linie voor Liaojang, welke den 22sten
Juli bij het begin van de laatste ge
vechten in den boog JinkouTa-sji-
tsjiao—Sji-moe-tsjengJantse-lin—
Koesjoelintse. 40 tot 90 K.M. van Liao
jang verwijderd en meer dan 130 K.M.
lang was, begint thans met haren
reclitervleugel links van den grooten
weg Liao-jang—Nioe-tsjwang, 32 KM.
ten Z.O. van eerstgenoemde plaats,
voert verder over het spoorstation An-
sjan-tsjan naar de districtsstad An-
ping, 25 KM. ten Z.O. van Liao-jang,
en doet haren linkervleugel, onge
veer 25 K.M. van daar, op de breede
rivier Tai-tse-ho steunen. De uitge
strektheid van deze linie bedraagt 60
K.M. en is dus in overeenstemming
met de sterkte van de thans onder
Koeropatkin samengetrokken troepen.
Hoe de groote beslissende slag zal
uitvallen, is niet te voorzien. Is hij
voor de Russen gunstig, dan kan de
veldtocht van dit jaar nog schitterend
voor hen eindigen. Is hij ongunstig
voor hen, dan wordt Koeropatkin ge
dwongen tot den terugtocht op Char-
bin en nog verder, en dan is da <eld-
tocht van 1904 en Port-Arthur
verloren.
j Reuter seint uit Tokio
j De Japanners uiten hun levendige
bewondering over het succes van Koe
ropatkin, die de kunst verstaan heeft,
om het Russische leger terug te trek
ken van het schiereiland Liao-tong,
zonder dat het tot een ramp is geko
men. De stelling bij Kai-ping scheen
tot een catastrophe te moeten leiden.
Koeropatkin heeft weliswaar door zijn
voortdurend terugtrekken en het prijs-
geven en vernietigen van zeer kost-
hare voorraden zijn aanzien schade
I gedaan en het vertrouwen van het
leger verzwakt, maar de legerafdee-
lingen intusschen gered. Blijkbaar
heeft hij de Japanners bij Ta-sji-
tsjiao willen ophouden. Maar de on
verwachte verliezen "op den linkervleu
gel van de Russen bij Ta-sjl-tsjiao en
het oprukken van het leger uit. Takoe-
sjan, hebben vermoedelijk Koeropat
kin genoodzaakt, Jinkou, Hai-tsjeng
en Nioe-tsjwang zonder ernstigen
strijd te ontruimen. De beslissing zal
nu waarschijnlijk, naar men te To
kio denkt, bij Liao-jang vallen, waar
Koeropatkin wel goed- of kwaaó-
schiks gedwongen zal worden, slag te
I leveren. De legers van Okoe en Nod-
zoe drijven de Russen van het Zuiden
uit in het nauw, terwijl Koeroki, die
op korten afstand van de Russen af
staat. in staat is, al naar de behoefte
zich voordoet, den aanval te openen.
De bezetting van Jinkou vereenvou-
digt liet transportwezen voor de Ja-
partners buitenmate daardoor krij-
gen de twee legercorpsen de vrijheid
van beweging, welke zij totdusver ge
mist hebben.
Binnenland.
Hoe de L erplicfelwet werkt!
In de verslagen van de Commissiën
tot Wering van Schoolverzuim te
's-Gravenliage over 1903 komen we
der verschillende opmerkingen, wen
ken en mededeelingen voor
Eén commissie kreeg een enkele
maal bij huisbezoek te hooren ,,dat
vader liever een jaarlang in liet spin
huis zat dan voor de vergadering te
verschijnen."
Een juffrouw zond volgend schrij
ven aan het hoofd eener school
„M. H.
„Ik ben zelf in het bezit van de
Leerplichlyvet en daar staat in dat
men de kinderen twee schooltijden in
de 2 maanden thuis mag houden zon
der reden. Mijne kinderen gaan bij u
al langer dan 2 maanden school en
de een is nu 2 keer en de ander pas
1 keer thuisgebleven, reden waarom
ik geen briefje heb meegegeven.
Meermalen bleek aan een commis
sie dat ouders, die voor andere kin
deren eenmaal bij den kantonrechter
geroepen en veroordeeld waren, die
zelfde kinderen met de meeste gerust
heid, b.v. een half jaar achtereen
lieten verzuimen, omdat dit verzuim
toch als één feit beschouwd wordt en
zij niet eer opnieuw een veroordeelipg
kunnen krijgen dan nadat zoo'n von
nis bij verstek uitgesproken, eerst na
vier volle maanden in kracht van ge
wijsde gaatzoolang hierin geen
spoedige verandering wordt gebracht
is er geen sprake van algeheel gun
stig resultaat van de werking der
Leerplichtwet.
Enkele leden waren van gevoelen
om, zooals ook dit jaar het geval was
hoewel de vader als aansprakelijk
persoon was uitgenoodigd te verschij
nen, dit eenvoudig niet deed en zijn
vrouw zond of in het geheel niets
van zich liet hooren zoo'n onver
schillig wegblijven op zichzelf straf
baar te stellen.
Daar het de aandacht trekt, dat
gedurende de schooluren langs de
buitenwegen der stad zooveel kinde
ren rondzwerven die vrij zeker tot de
spijbelaars behooren, vraagt een der
commissiën, of door de openbare
macht de maatregel niet kan worden
toegepast, voorgeschreven in art. 29
der Leerplichtwet, n.l. aan de politie
agenten op te dragen, die straatloo-
pers te ondervragen en zoo noodig
naar hun scholen te geleiden, ten
einde zoodoende er eenigen schrik in
te brengen en de ouders, die er dik
wijls onwetend van of onmachtig te
gen zijn, te helpen in de bestrijding
van dit kwaad in hun kinderen.
De Scheveningsche commissie ves
tigt er vooral de aandacht op dat de
liaringvisscherij, die aanvangt om
streeks den len Juni, niet kan worden
uitgeoefend zonder jongens van 12-
13-jarigen leeftijd. Daar nu op ver
scheidene scholen de cursus eindigt
met begin October, komen vele ouders
er toe - vaak ook gedwongen dooi
den financieelen toestand in hun ge.
zin de jongens 4 maanden te vroeg
van school te nemen. De commissie
zou zich verheugen, als door wetswij
ziging aan deze omstandigheden op
billijke wijze kon worden tegemoet
gekomen.
Van meer dan één hoofd mocht de
commissie vernemen, dat haar ar
beid zeer wordt op prijs gesteld we
gens de goede vruchten, daarvan ge
zien o.a. in de gewekte belangstelling
bij ouders, die zich eerst onverschil
lig toonden.
Een eigenwijze automobiel.
In de Solostraat te Arnhem stond
Vrijdagavond de heer J. uit Renkum
iets aan zijn automobiel na te zien,
toen deze, waarschijnlijk ongeduldig
door 't lange wachten, er op zijn
eentje van door ging. De heer J. ge
raakte onder het voertuig, maar
kwam er zonder letsel weer onder uit.
De driftige auto had niet iang ple
zier van zijn snoepreisje, want op
voldoende reddingbooten en verdere
reddingsmiddelen aan boord hadden.
Klachten over slechte behandeling
of voeding kwamen der commissie
niet ter oore.
Rotterdam. De in het vorig verslag
vermelde toename van het aantal over
onze haven vertrokken landverhuizers
valt ook nu weder te constateeren
tegenover 45.535 in 1902 vertrokken
landverhuizers werden in 1903 niet
minder dan 52.830 personen hij ons
als landverhuizers geboekt, dus nog
7295 meer dan in 1902.
Zoowel het direct als het indirect
vervoer nam toe. het laatste percents
gewijze iets meer dan het eerste.
Direct werden, vervoerd 32.657 land
verhuizers tegen 28,304 in 1902, eene
vermeerdering dus van 4353.
Voor het indirect vervoer waren de
cijfers 20.173 in 1903 tegen 17,231 in
1902, vermeerdering 2942.
Het aantal afvaarten der directe
lijn bedroeg 45 tegen 49 in 1902, ge
durende de voor het passagiersver
voer stille wintermaanden werd de
geregelde wekelijksche dienst her
haaldelijk in een met langere tus-
schenpoozen veranderd.
Omtrent de behandeling der land-
is zegt de „Arnh. Gt." dat een
auto een harden schedel heeft.
den hoek van Solo- en Javastraat
stond een lantarenpaal, die hem den S verhuizers aan boord kwamen bij ons
weg versperde. Door den schok viel geen klachten in en bij onze geregel
de paal om en brak doormidden. Het I de inspecties werd alles steeds in de
bovendeel der lantaren wist in den i beste orde bevonden,
va, nh«i bovenlicht van aen j
winkel te verbrijzelen. Hiermee was i jjjn waarin deze over enkele zaken
dg verwoesting echter ten einde en j klaagde, gaf ons aanleiding deze
de auto, tevreden over de aangerichte punten te onderzoeken, en bleek het
schade, stond kalm zijn werk aan te I ons. dat de klachten geheel onge
zien, zonder, zelf eenig letsel opgeloo- grond waren.
pen te hebben, wat wel een bewijs De zeer enkele malen, dat zich moei
lijkbeden voordeden tusschen onder
nemers en landverhuizers, mochten
wij die op bevredigende wijze oplos-
1 sen.
Landverhuizing uit Nederl. havens Het geregeld gehouden toezicht op
Aan do verslagen door de commit-' ft t0t geen" °pmer"
sicii van toezicht over den doortocht aanleiding.
L h.t van landverhuizers te 0ver Missingen en Dordrecht had
Amsterdam en (o RoUerdaln omtint "f ffe VerVOer
de werkzaamheden in 1903 uitgebracht v Si. vervoerd
wordt liet v.,leende ontleend 1 Hm Setal landverhuizers \erioerd
Amsterdam. Het vervoer van land- ""'Si*" e"n
verhuizers over onze haven bleet in 5" Zuid-Afrika bo-
het afgeloopen jaar ook weder zèeraroeS 1J«J-
gering, omdat geen enkel stoomschip
met landverhuizers direct naar Noord-:
Amerika uit onze haven vertrok. i Een lastige arrestant.
Het grootste deel direct uit onze i
haven vertrokken landverhuizers be-1 Zondagmiddag, juist kwamen do
stond uit Javanen, die, van Oost-Indie geloovigen uit de kerken, was de
alhier aangekomen, per KoninklijkeNassaukade bij de Raampoort to Am -
West-Indischen Maildienst naar Su-sterdam in rep en roer. Aan de lief-
rinanie werden vervoerd hun aantal lijke oevers van de Singelgracht ston-
was 612. tegen 231 in het vorige jaar.de Zondagsmenschcn naar het vuil-
Ultinio Juni kwamen alhier uit Su-1 groene water te kijken, waarin een
riname terug met den Koninklijken man rondsparlelde. Van de kanten
West-Indischen Maildienst 95 Java-schreeuwde men hem toe uit het nat
nen. w elke op 4 Juli met een der te komen maar hij spreidde zijn lian-
stoomschepen van de Stoomvaart- den uit. gilde terug met roodgloeiend
maatschappij ..Nederland" naar Ne-'gelaat, dat hij liever wilde verzuipen
derlandsch Oost-Indië vertrokken, ter-dan uit het water te gaan.
wijl later nog 4 Javanen naar Indië Politic-agenten van het politiepost-
terugkeerden. zoodat te zamen 99 Ja-huis-Raampoort kwamen met dreggen
vanen van Suriname in 1903 weder jen touwen aangeloopen. betoogden
naar Oost-Indië zijn teruggekeerd. zeer sterk tegen den man. in 't wa-
Naar Noord-Amerika vertrokken via ter, maar hij vertikte het en trachtte
Engeland over onze haven slechts 26 zich zoo ver mogelijk ie verwijderen
zichtbaar. Zuchten van vermoeidheid
stegen uit zijn borst op, hij proestte,
maar te bewegen uit het water te ko
men, was hij evenwel niet.
Daar komt een roeibootje met een.
man erin. aan. Deze pakt den dronken
zwemmer beet. maar hij worstelt,
vecht om los te komen. Het gelukte'
hern, doordien hij zich van zijn borst
rok en hemd ontdeed.
De belager nu geen hou-vast meer
aan hem. laat hem los.
Hij duikt onder, halfnaakt, maar
het is nu geen zwemmen meer, maar
spartelen, wild slaat hij zijn handen
om zich heen. Hij is op punt. van te
zinken. Toen kwam een politie-agent
in 't bootje. Weer wordt naar hem
toegeroeid. Eindelijk gelukte het hem
te pakken te krijgen. Met vereende
krachten van menschen aan den kant
werd hij met, touwen, om zijn mid
den geslagen, uit het water, op net
schuitje gehaald.
Het was tijd. De man viel bewuste
loos op den bodem van het bootje.
Toen werd hij weer naar het bureau
teruggebracht en de menschen gingen
heen.
Daar hij nogal wat vuil water had
binnengekregen, oordeelde men het
beter, hem naar het Wilhelmina-gast
huis te brengen.
Per brancard werd hij daarheen ge
bracht, maar in 5c- Bilderdijkstraat
sprong hij uit het karretje om te ont
vluchten. In een melkinrichting werd
hij toen stevig gebonden.
Toen had men hem eindelijk klein
gekregen. (Echo.)
personen als landverhuizers.
Naar Zuid-Afrika was eveneens het
aantal als landverhuizer vertrokken
personen zeer germ? slechts 9.
In het geheel vertrokken aldus als
landverhuizers over onze haven
naar Suriname 612. naar Noord-
Amerika 26, naar- Zuid-Afrika 9 per
sonen. Te zamen 647 personen, terwijl
terugkeerden via onze haven 99 per
sonen.
Bij iedere inspectie bleek het der
commissie, dat de stoomschepen in
goeden zeewaardigen staat waren en
goed geventileerd, zoomede van ge-
noegzame ruimte waren voorzien en
van den kant, waarop de dienaren
van de Heilige Hermandad stonden.
Hij (de man) scheen met de agenten
niet veel op te hebben.
Wat was het geval
Een arrestant naar „meheertje" ge
bracht, omdat hij reeds vroeg in den
morgen te veel „gesikkerd" had, had
kans gezien uit het hok van de poli
tie te komen. Hij was toen uit een
raampje in 't water gesprongen en
poogde nu zoo gauw mogelijk de po
litie te ontvluchten. Men had zijn
vlucht gemerkt, dank zij vooral het
geroep en geschreeuw van de men-
schen. Zijn krachten begaven hem
Over lasdjonkers en de billijkheid
i van grondeigendom en pacht.
j Een hoer in 't Friesclie dorp T.
zoo meldt men ontving van de
eigenares van zijn land bericht, dat
hij de boerderij opnieuw kon inhuren,
maar tegen verhooging van de huur
met f 32 per bunderwantde boer
had door zijn ijver de wei- en bouw
landen zoodanig verbeterd, dat zij bij
verkoop thans vrij wat meer zouden
opbrengen dan toen hij ze huurde. De
landvrouw kan er dus meer van ma
ken waarom zou ze 't dan laten?
Een andere landheer laat weer op
een andere manier zijn macht gevoe
len. Deze liet aan een zijner pachters
weten dat hij de boerderij weer kon
inhuren, mits hij weer zelf de boter
ging maken en dus met liet leveren
van de molk aan de zuivelfabriek
wilde ophouden.
Letteren en Kunst.
Yan de Boekentafel.
j liet Augustus-nummer van de HolL
Revue bevat een mooi portret van
kapitein Coliju, den adjudant van
generaal Van Heutsz, een levensschets
an Dr. Otto Friedrichs, en een uit
voerig overzicht van de Rijkswerkin
richtingen te Vcenhuizen, door „een
onherroepelijk verlorene".
Dr. Friedrichs is de man, die op
komt voor de rechten van Lodewijk
XVII, zooals men weet in ons land
begraven, die door velen voor een be
drieger werd uitgemaakt en van wien
men zei, dat hij Inderdaad Naundorff
heette. Als jongmensch heeft Dr. Frie
drichs reeds bestudeerd, wat door bei
de partijen over deze zaak was ge
schreven en is tot de conclusie geko
men, dat de zoogenaamde Naundorff
wel degelijk Lodewijk XVII was.
Zelfs werd hij zoo enthousiast, dat hij
besloot de muziek, die zijn eigenlijk
vak was, te laten varen en" zich
voortaan geheel aan de goede zaak
Feuilleton.
Naar het ENGELSCH.
22)
Die vraag stelde zij zichzelf, terwijl
zij Harold met verbleekte lippen en
doordringende oogen aankeek, als om
de diepte van zijn besluit te peilen.
Wel is waar beminde hij haar niet,
terwijl die andere ongelukkige haar
wel lief gehad had. en gestorven was
onder de voeten van klei van zijn af
godsbeeld. waarvan hij zoo plotseling
tot de ontdekking kwam maar
juist verschillende oorzaken leveren
dikwijls gelijke resultaten op.
Ik scherts niet. Sommige man
nen zijn misschien in staat zonder
liefde te leven, ik weet nu. dat ik
het niet kan. Voor mij zou zoo'n le
ven niets anders zijn dan een leven
de dood. Ik lig veel liever in een
lichamelijk graf dan in een gees
telijk.
Hij zat daar met het hoofd in de
handen gesteund, terwijl zij hem in
stilte beschouwde. Neen hij scheen
niet te schertsen hij zou misschien
tot, zoo'n uiterste in staat zijn. Voor
'teerst begon zij aan de mogelijkheid
te denken, dat de prijs, waarvan zij
zich zoo zeker waande, haar ging
ontsnappen. Maar het was niet iets
voor haar dat. zonder slag of stoot
maar op te geven.
Het is ernstigev met je gesteld,
dan ik vermoedde, begon zij na een
pauze. Maar ge zijt zeer opgewonden.
Als ge tot kalmte gekomen zijt, zult
ge erkennen, dat, hoewel onze be
schouwingen wijd uiteen loopen, ik
toch het zedelijk monster niet ben,
waarvoor ge mij op 't oogenblik houdt.
Kun je niij in 't gelaat zien. Harold,
en nog volhouden, dat ik zoo'n mon
ster ben?
Zijn oogen langzaam opslaande,
zag hij den glimlach, waartoe zij haar
lippen gedwongen had. terwijl zii.
hem eveneens aanziende, haar vonnis
duidelijk in zijn blik las. Met haar
menschenkennis wist zij nu maar al
te goed, dat deze man nooit haar
echtgenoot zou zijn.
Nu kreeg Sylvia weer volkomen
haar tegenwoordigheid van geest te
rug. Het zag er uit alsof al haar plan
non in duigen zouden storten, maar
dikwijls kan er uit zoo'n puinhoop
nog veel gered worden, en dat kon
alleen gebeuren, als zij haar zinnen
goed. hij elkaar had. Onmiddellijk
handelen was noodzakelijk, want zij
zag aan zijn blik, dat, het gevaarlijk
was hem met een onzekere toekomst
voor oogen te laten vertrekken.
Nog even zat. zij na te denken, toen
sprak zij
-- Wij moeten hierover nog eens
bedaard spreken, Harold. Misschien
is er iets apders op te vinden- om uit
j deze moeilijkheid te komen. Toen, ter-
'wijl hij met vernieuwde hoop op
keek Laten wij nu allés eens na
gaan wat jij noodig liebt is je vrij
heid
Ja tot iederen prijs!
Zelfs tot den prijs van een ko
gel (Do gedwongen glimlach kwam
terug, terwijl zij bij de herinnering
aan wat vroeger gebeurde een huive
ring onderdrukte). Maar waartoe dat
melodramatische? Misschien is er een
andere, minder bloedige prijs. liet
hangt er maar van af. hoe ver ge
gaan wilt.
Geen prijs kan daarvoor te
groot zijn
Ben jij daarvan zeker Om nu
nog eens te herhalen jij hebt je vrij
heid noodig en ik mijn onafhankelijk
heid.
Zij keek langs hem heen. terwijl zij
het zei. toen keek ze hem aan. doch
zijn gelaat bleef onverschillig. Blijk
baar moest zij zich veel duidelijker
uitdrukken.
- Ik heb u gezegd, vervolgde Syl
via, dat het, mij een ware opoffering
zou zijn je de vrijheid terug te geven
en de ééne opoffering is de andere
waard, nietwaar?
Nog scheen hij er niets van te be
grijpen.
Sylvia bewoog zich onrustig heen
en weer. Zelfs voor haar zenuwen was
het een zeer moeilijk geval.
Haar hand uitstrekkende, nam zij
een pauweveer van den wand achter
haar, en begon langzaam de schitte
rende pluisjes van de veer af te pluk
ken.
Je moet toch eens bedenken, zei
ze op gedwongen luchtigen toon, die
alleen bij deze gelegenheid scheen te
passen, dat ik al maanden lang in de
overtuiging leefde, dat ik eens de
rijkste vrouw in Engeland zou zijn.
Heb ik niet een vergoeding voor die
teleurstelling verdiend als ik van
je afzie?
Eindelijk scheen Harold iets van
liet raadsel te snappen.
Zou je mij dus toch nog mijn
vrijheid willen teruggeven? O. Sylvia
ik wist wel, dat ge edelmoedig zoudt
zijn
Zij legde hem met een bijna drif
tige beweging het zwijgen op.
- Wacht even Mijn edelmoedig
heid moet je wat waard zijn. (Hoe
ter wereld kon een man zoo onhoo-
zel zijn? vroeg zij zich innerlijk in
woede af hij zou haar nog dwin
gen het in ronde woorden te zeggen
Tk heb u gezegd, dat geen opof
fering mij t;c groot zou zijn.
En een geldelijke opoffering is
ternauwernood een opoffering voor
je, nietwaar
Zij voelde haar hart kloppen, ter
wijl ze die woorden sprakintus
schen nam zij aandachtig zijn gelaat
op. waarop verbazing plaats maakte
voor ontzetting.
Geld Spreekt ge van geld
Van wat anders? klonk onge
duldig van haar lippen, want het was
maar beter, dat het er niet meer in
maar beter, dat het er uit was. Ik kan
mij er niet meer in schikken weer in
mijn betrekkelijke armoede te verval
len als ge mij daarvoor wilt vrijwa
ren. zullen wij het wel eens kunnen
worden. Kort en goed, als ik rijk was
zoudt ge vrij zijn maak mij rijk en
ge zult vrij zijn. Is dat eindelijk dui
delijk genoeg?
Zij leunde in voor haar ongewoon
opgewonden stemming voorover, de
pupillen van haar oogen werden zoo
klein -als speldeknoppen. de naakte
steel van de pauweveer trilde tus
schen haar opeen geklemde tanden, j
Harold verbaasde zich niet meer.
Hij had eindelijk begrepen de blik
nóg beter dan de woorden - zijn ge-1
laat werd geheel overtogen door een
blos. een blos van schaamte vóórhaar
en door haar voor iedere vrouw t er
wereld. On dat onbeschrijfelijke
oogenblik scheen het hem toe of alle
blauw-groenc oogen aan den wand
met verachting keken naar dlf j
schouwspel van meiischèlijke klein
heid.
Maar de warme blos verdween even
spoedig als zij gekomen was en werd
gevolgd door een ijskoude gewaar
wording.
Met andere woorden ge wilt
dat ik mijn vrijheid terugkoop?
Zij knikte zonder te spreken.
Hoeveel? vroeg hij op zakelijken
toon.
Sylvia trok langzaam de veer tus
schen haar tanden uit.
--Ge vindt zeker uw vrijheid een
groote som waard
Hoeveel
Even aarzelde zij nog. toen zei ze
werktuigelijk op duidelijken toon
Een millioen pond sterling.
Zij had haar oogen gesloten, ter
wijl ze het zei. als wilde ze vermij
den. hem aan te zien.
Town er geen antwoord volgde,
opende zij ze weer in een soort van
schrik, maar er was niets bijzonders
te zien Ilij zag er niet verwonderd
uil, alleen wat koeler en harder dan
te voren.
Geef mij een millioen pond en je
kunt trouwen wie je wilt.
Hij keek om zich heen. toen ging
hij. zonder te spreken, naar haar
schrijftafel.
Stem je toe vroeg ze. hem met
'ngehouden adem aanziende.
Ja.
Wat zoekt ge?
- Pen en inkt, om een ehèque to
schrijven.
Eén ehèque voor een millioen
