VERANDERD.
KOUROPATKINE'S VOORRADEN.
jifc
Voorraadschuren te Chai-ïsheng.
Bij Chaï-Tsheng hebben de Russen
enorme voorraden proviand opgetast
voor de menschen en paarden. Alles
voor Koeropatkine's leger in Man
ts joeri je.
Waar echter de Japansche legers
den Russischen generaal steeds meer
terugdringen, zal ook zijn voorraad
schuur spoedig dienen ontruimd en
dadr de snelle voorwaartsche bewe
ging der Japanners 't tijdig in veilig
heid brengen belet, zullen allicht wel
dra de vlammen opwapperen uit de
enorme stapels van zakken graan, uit
de met andere levensmiddelen gevul
de magazijnen, uit de enorme bergen
hooi.
En 't vuur verteert dan weer voor
millioenen, terwijl in Rusland zelf.
millioehen honger lijden
Graanstapels en hooibergen.
EEN NIEUW MIDDEL.
Ja, Juffrouw Emma, zei een
niet bepaald onderhoudend bezoeker,
die een geheelen avond was gebleven,
ik ben een martelaar van slape
loosheid. Allerlei middelen, waarvan
ik hoorde, heb ik beproefdmaar
niets heeft geholpen.
—Hebt gij al eens beproefd vroeg
juffrouw Emma met een onderdrukten
geeuw, om uzelven in slaap te
praten
NIET VERLEGEN.
CriticusU hebt gisterenavond bij
de opvoering van „Maria Stuart" wat
moois uitgehaaldU liet de onge
lukkige koningin bij haar gang naai*
't schavot een groen geruite japon
dragen
Regisseur van een kermis-troep O,
dat heb ik met opzet gedaan, om het
publiek te toonen. dat de mensch in
zóódanige oogenblikken niet weet wat
hij doet
BEROEPSKEUZE.
Wat wil je worden als je groot
bent
Een afzetter, pa.
Hoe kom je daarop, jongen
Ze zeggen altijd tegen me je
zult nog eens net zoo'n afzetter wor
den als je vader.
EEN HUWELIJKSAANZOEK.
Hij Mag ik uw gezagvoerder zijn
en u leiden over de levenszee
Jonge weduweNeen, maar u kunt
mijn tweede stuurman worden.
Tandarts (nadat hij een halfuur
aan een slechte kies heeft zitten mor
relen) Nu is het spreekuur voor on-
vermogenden omals ik nu verder
trekken moet, kost het één vijftig, an
ders moet u morgen maar terugno
men.
U moet op uw rechterzijde lig
gen 's nachts, mevrouw.
Onmogelijk dokterMijn man
praat altijd in zijn slaap en met mijn
linkeroor kan ik niets hooren.
ActriceDe critiék was heel, heel
vleiend voor mij. Nadat ik die rol
gespeeld had, zeiden verscheidenen,
dat ik een woord van lof had ver
diend.
Vriendin Ja, dat hebben ze wel ge
zegd, maar niemand heeft het woord
van lof uitgesproken.
Toen indertijd de keizerin van Rusland, die aardig caricatuur-tee-
kent, op diens verzoek haar krachten op haar gemaal beproefde, schetste
zij hem rijdend in een door zijn moeder getrokken kinderwagen.
Een zeer duidelijke toespeling op den invloed der keizerin-moeder.
Een gevaarlijke
Ballontocht.
(Naar het Engelsch).
Meer dan dertig jaren geleden, kort
nadat Frankrijk gedwongen was ge
weest Elzas en Lotharingen aan
Duitschland over te geven, trok een
groot gedeelte der bevolking naar
Engeland, liever dan aan keizer Wil
helm trouw te zweren. Onder hen
bevond zich een oud soldaat, die mij
de volgende geschiedenis in gebro
ken Engelsch vertelde.
Gij dwaalt, zei hij ,met een eenigs-
zins droevige stem.
Ik ben geen Duitscher. Ofschoon ik
Duitsch spreek, ben ik geen Duit
scher in mijn hart. Het is geheel
Fransch. Ik ben een Elzasser. Wij,
Elzassers, zijn meer Fransch dan de
Franschen zelf, omdat wij van Frank
rijk reeds lang hadden de vrijheid,
gelijkheid en broederschap.
In den grooten oorlog bevond ik
mij in het Fransche leger. Of ik in
vele gevechten meevocht? Neen, ik
vocht in het geheel niet. Niettegen
staande dit was ik in zes gevechten
aan het vuur blootgesteld en was
dikwijls in grooter gevaar dan de
manschappen, die aan het gevecht
deelnamen. In het ballon-korps werd
ik tweemaal gewond.
Gij denkt, dat dit vreemd is t Gij
meent, dat er geen gevaar bestaat bij
de verkenning met luchtballons, wel
Maar indien gij eens zaagt, hoe vast
de Duitschers onze ballonnen bescho
ten, zoodra zij in de luchtruimte stil
hielden.
Stilhielden hoe stilhielden?
Wel, zij hielden stil, wanneer het
touw was afgerold. Gij veronderstelt
toch niet, dat oorlogs-ballonnen vrij
worden opgelaten, wel
Nu; indien gij eens zaagt, hoe de
Duitschers op hen vuurden en hoe zij
hunne kanonnen, die een groote
draagkracht bezaten, pointeerden op
den bodem, waar zich het einde van
den kabel bevond, dan zoudt gij ook
weten, wanneer er gevaar bestond
voor de manschappen van het ballon
korps.
Ik spreek hier niet van onze offi
cieren, die in onze ballons opwaarts
gingen om de vijandelijke liniën in
oogenschouw te nemen. Iedereen kan
zich de gevaren voorstellen, die zij
liepen, wanneer kogels en bommen
fluiten om de ballon te verscheuren
en hare bemanning tuimelend naar
beneden te brengen. Neen, ik spreek
meer van de gevaren, waaraan wij,
soldaten, waren blootgesteld door het
Duitsche vuur, wanneer wij ons op
het terrein bevonden. Konden zij ons
zien? Neen, doch zij konden den bal
lon zien. Zij zijn geen dwazen, de
Duitschers. Wanneer zij den ballon
konden zien, konden zij ook juist be-
rékeiien waar ongeveer het touw den
grond raakte. die verschrikkelijke
Duitsche artillerie.
Ik geloof, dat ik de kogels weer
hoor fluiten. Dikwijls stonden wij
gedurende een uur op ééne plaats,
twee, drie uren. terwijl wij meer
dooden en gewonden hadden, dan een
zelfde aantal soldaten op een buiten
post in dienst. Maar het verschrikke
lijkste van alles was hetgeen mij ten
slotte overkwam.
Het was tegen het laatst van Au
gustus, tien dagen nadat de verrader,
Bazaine, ons binnen de fortificaties
van Metz had opgesloten. Mijne af-
deeling kreeg bevel te vertrekken ver,
ver. tegen de Duitsche liniën, een
ballon op te laten en in oogenschouw
te nemen, datgene, wat de vijand
verrichtte.
Bazaine ons leger behield
nog een groot deel van 't land o,
een groote. uitgestrekte streek voor
bij de binnenforten! Op het veld, waar
wij halt. hielden, had dien morgen
een hevig gevecht plaats gehad. Eerst
waren onze manschappen een wijl
teruggedreventoen waren zij terug
gekeerd en hadden den grond her
overd. Heroverd ja: en bedekt
mag ik wel zeggen. Het slagveld was
geheel bezaaid met hun lijken. Het
was bestrooid met doode en gewonde
paarden, geweren, ransels, gebroken
affuiten in één woord, met al de
overblijfselen van een veldslag.
Ik hoorde bij tusschenpoozen een
geweervuur tusschen de buitenposten
misschien een halve mijl van ons ver
wijderd.
Het veld, waar wij onzen ballon
vulden, werd niet verstoord, uitgezon
derd door personen, die de dooden
begroeven, door gewonde paarden,
die een akelig geluid deden hooren
en somtijds door een marsch van on
ze infanterie op een engen weg in de
bosschen, die ons en onzen ballon
voor den vijand verborgen.
Er woei een sterke bries uit onze
richting naar het front. D© zon scheen
heet en de hemel was blauw. Ik her
inner mij nog goed hoe duidelijk het
geluid der klokken in Metz, welke
plaats achter ons lag, tot ons kwam
over weiden en velden, alle bezaaid
met gewonden en dooden.
Gedurende tien minuten, nadat wij
den ballon hadden opgelaten, werd
niet op hem gevuurd. Hij steeg dui
zend voet hoog. Hij werd door den
wind naar de Duitsche liniën gedre
ven, die van boven gezien, veel ster
ker schenen dan de onze. De ballon
bevond zich niet recht boven onze
hoofden, begrijpt ge de wind dreef
hem, misschien wel honderd vijftig
voet dichter bij de Duitsche liniën,
dan wij ons bevonden.
Ik stond bij den cylinder of bus,
waaruit wij reeds bijna al het touw
hadden opgelaten, dat den ballon be
lette hooger te stijgen of weg te' drij
ven.
Ik greep het touw vast mijne twee
handen hield ik boven mijn hoofd om
den kabel vast te houden. Ik stond
in dezen toestand, toen geheel onver
wachts de Duitsche artillerie het vuur
opende.
Zij hadden den stand van den bal-j
Ion niet juist berekend, maar den
onzen zouden zij wel vinden. Vijf
bommen vlogen over de bosschen naai
den ballon. Ze waren er alle op ge
maakt om te springen, hetgeen ze ook
bijna gelijktijdig deden. Maar geen
der stukken raakte den ballonze
waren te ver voorbij en te ver bene
den hem gesprongen.
Terwijl ik op de uitbarstingen
wachtte, vloog een veel grootere bom
over het bosch, alsof ze uit een mor
tier geschoten was. Ze trof het wind
as, waarom het touw was gewonden,
sprong op hetzelfde oogenblik en
scheen alle manschappen der afdee-
ling behalve mij te dooden of te ver
wonden.
Ofschoon ik niet getroffen was, was
ik toch door den schok half bedwelmd
en zou natuurlijk op dm grond ge
worpen zijn, wanneer ik niet door het
touw was medegesleept. Ik wist niet
dat. ik mede omhoog werd getrokken,
begrijpt ge. Ik was te ontsteld om te
weten wat er plaats greep, of wat ik
deed. Ik wist dat ik nog leefde, en
dat was omtrent alles.
Toen mijne zinnen weer terugkeer
den, voelde ik dat mijne voeten den
grond niet raakten. Ik keek omlaag.
De aarde bevond zich een honderd
voet beneden mij. Het volgende oogen
blik scheen ze dichterbij en zag ik
waarom. De ballon, snel door den
wind opgevoerd, had mij reeds over
het bosch gelicht. Hij dreef met groo
te snelheid naar het Duitsche kamp.
Ik dacht, dat hij op de toppen der
hoornen zou neerkomen, maar terwijl
ik mijne meening daarover maakte,
steeg de ballon reeds. Ik zweèfde
tweehonderd voet boven den grond.
Dit alles gebeurde in minder dan
geen tijd. mag ik zeggen.
Toen ik mijne oogen naar den bal
lon ophief, bemerkte ik hem op een
even grooten afstand, als hij zich van
mij bevond toen ik bij het windas
stónd. Gij meent dat mijn lichaam
weg geslingerd werd naar een plaats
recht, onder den ballon. Neen, de bal
lon dreef verder, mij omhoog en voor
uittrekkend met dezelfde snelheid.
Misschien weet gij niet hoe gemak- j
kelijk een ballon stijgt en verder
drijft? Geen rukken; een gestadige,'
stille vlucht. Geen tegenstand van de
lucht in uwe voorwaartsche bewe
ging, omdat, de wind met u mede
snelthij drijft u voort met dezelfde
snelheid die hij heeft. Ik herinner mij
nog mijne verwondering over de ge
makkelijkheid van beweging, die mij
zoo snel mede voerde en mij hooger
en hooger bracht. Mijne armen wer
den niet heen en weer gerukt.
Binnen een korten tijd ik veron
derstel, nog geen halve minuut,
was ik het bosch reeds overgetrokken
en bevond zich toen vierhonderd voet
lucht tusschen mijne voeten en de
aarde. Gij ziet, dat ik slechts de
kracht van mijn greep had om mij
voor het vallen te redden.
Dit alles gebeurde zoo vlug, dat ik
meer vei'baasd dan verschrikt was.
Ik had, misschien wel omdat ik zoo
gemakkelijk opgelicht werd,-een soort
van vertrouwen, dat ik ook even- ge
makkelijk zou worden neergezet. Maar-
waar? Hoe lang kon ik mij nog vast
houden? De ballon kon tot boven de
wolken stijgen, terwijl ik duizend
voet beneden hem slingerde, totdat
ik van uitputting zou moeten val
len.
Ik omklemde het touw steviger toen
ik dacht hoe ik zou vallen. Ik kreeg
den verschrikkelijksten angst. Het is
een wonder dat ik het touw niet los-!
liet. daar mijne zinnen mij schenen
verlaten te hebben. Maar ik hing nog
en dacht weder.
Tk moest iets hebben om mijne voe
ten of beenen op te laten rusten. Her
gevoel dat ze mij neerdrukten, was
akelig. Ik tilde een been on. als om
die aan een of ander voorwerp vast
Nu echter is de toestand gewijzigd. Een czarewitsch is geboren en een
oolijke teekenaar, zinspelend op de teekening der keizerin, stelt den czaar
voor, zijn jopgsten telg in den kinderwagen rijdend.
te klemmen. Gij weet hoe iemand
zulks wil doen, wanneer hij zich bij
de handen ophoudt en zijn houvast
reeds begint te verliezen. Het is eene
beweging, waarvan men geheel onbe
wust is. Nu, mijn been raakte het
slingerende touw.
Bij het aanraken van dit touw
wierp ik onwillekeurig mijn beenen
vooruit, maar slaagde er niet in den
kabel tusschen hen in te krijgen. Te
gelijkertijd steeg een geroep uit eene
brigade onzer infanterie, waarover ik
juist heendreef.
De soldaten, veronderstel ik, had
den de verschrikkelijkheid van mijn
toestand nog niet ingezien, totdat zij
de beweging van mijne beenen za
gen.
Met het gevoel door duizenden be
spied te worden, voelde ik een zekere
nieuwe kracht in mij terugkeeren. Ik
hield mijn linkerbeen uitgestoken,
totdat ik voelde dat het touw zich
naast mijn dij bevond, greep hqt toen
met het rechterbeen en hield den ka
bel aldus vast. Toen draaide ik mijn
rechtervoet er om heen en kreeg zoo
doende een beter houvast. Dit gaf
mij een groötd verlichting voor de
handen. Toen zag ik omlaag.
Vlak beneden mij waren de puntige
helmen van een Duitsch regiment.
Draaiende, met de draaiende bewe
ging, die een ballon in de vrije lucht
altijd heeft en die zich aan het touw
meedeelde, verloor ik do Duitsche
Zweedsche oefeningen bij het Fransche leger.'
In den trein hoorden we dezer da
gen vertellen van een heeren koetsier,
lid van vrijkorps in één onzer pro
vinciesteden, die dat korps bruut ver
laten had, omdat de jonge leden hem
uitgelachen hadden bij 't haasje-over
springen, dat deel uitmaakte van de
oefeningen.
't Was een groot verlies voor 't uiter
lijk aanzien der vrijschaar, want de
man had een baard als een heuselij
ke Transvaler.
Aan dit verhaal moesten we onwil-
leekurig denken bij 't zien van ons
plaatje.
Daar is een troep Fransche infan
teristen bezig met haasje-over-sprin-
gen, wat onder de z.g. Zweedsche
gymnastiekoefeningen hoor£
De teekenaar, die 't zag, tusschen
Nizza en Villefranche, zegt, dat het
geheel den indruk gaf van een troep
spelende jongens, terwijl de meesten
der soldaten moeite hadden zonder
vallen over den haas te komen.
Wel waren er specialiteiten bij, die
over vier man tegelijk heen wipten.
't Geheel gaf een dol vroolijk effect
en toen het afgeloopen was trok de
troe plachend en zingend in het oude
fort terug.
troepen in een oogenblik uit het ge
zicht. Een veld van gele stoppels ver
toonde zich aan mijne blikken, dan
een bosch, dan een panorama van ca
valerie, infanterie en artillerie. Allen
keken opwaarts.
Vijftig duizend vijanden keken
voortdurend naar mij. Zij hadden
halt gehouden. Geen kreet, geen ka
non werd gehoord gedurende zooals
't scheen eön eindeloozen tijd, die
toch slechts een halve minuut geweest
moet zijn. Zwaluwen vlogen rond of
voorbij mij met haar sjilp, sjilp, sjilp,
sjilp, alsof ze juichten om hare snel
heid te toonen tegen die van den wind
die mij zoo snel mede voerde.
Een geweervuur moet tusschen de
buitenposten hebben plaats gehad,
toen ik slingerende over hunnen bo
dem dreef, want 't schieten scheen
opnieuw te beginnen," toen ik omlaag
keek naar een escadron Ulanen.
Gij denkt dat dit alles langen tijd
in beslag nam. Neen, ik ging voort
gelijk een vogel en de voorwerpen be
neden mij snelden weg, achter mij,
alsof ze met een onweerstaanbare
snelheid naar Metz gedreven werden.
Ik herinner mij nog goed, dat ik
vertrouwde, dat de Duitschers tegen
de stad oprukten.
De Ulanen wdzen met verbazing op
mij met hunne lansen. Een moet zijn
karabijn opgeheven hebben om op mij
te vuren, maar ik hoorde duidelijk
een luiden schreeuw.
Neen Niet schieten, wij zullen
volgen, en den ballon buitmaken en
de officieren, die zich er bevinden,
gevangen nemen.
Indien gij den man doodt, zal hij
vallen dan zal .zijn gewicht den bal
lon verlichten en op zal hij wederom
stijgen.
Hooger zal ze weer stijgen Weder
om J
Het was goed dat ik Duitsch ver
stond. De ballon moest dus aan het
dalen zijn. Ik had dat vergeten. Na
tuurlijk, hij viel en snel ook. Hoop
en kracht herleefden in mij. Ik be
greep beter dan de Ulanen wat er
gebeurde.
Mijne officieren, boven, lieten gas
ontsnappen. Zij waagden gevangen
genomen ta worden om mij te red
den. Zij trachtten mij zóó dicht bij
den grond te brengen, dat ik gerust
kon vallen.
Naar boven kijkende, zag ik voor
een oogenblik slechts zwak hunne
blanke gezichten, omlaag starende.
Zij wenkten mij met hunne shako's.
Zij trachtten inderdaad den armen
gemeen soldaat te redden God zege-
ne hen, want het waren dappere lie
den en eerlijke officieren Ik besloot
mij te laten vallen wanneer ik mij
dertig voet van de aarde bevond en
hen aldus te redden.
Ge moet begrijpen dat er niet meer
dan drie of vier minuten verloópen
waren sedert de groote bom het touw
had afgesneden en de ballon had vrij
gemaakt. Ik bevond later, dat mijne
vlucht eene snelheid had van dertig
mijlen in een uur. Ik was reeds meer
dan een mijl medegevoerd.
Omlaag ziende zag ik den grond
ongeveer twee honderd voet beneden
mij. Mijn kracht begon mij te bege-l
ven.
De ballon moet, toen hij daalde,
een kleine snelheid bereikt hebben,
want de Ulanen, die ik gehoord had
en ook soms gezien, razende en .tie
rende ver achter mij, galoppeerden
wederom beneden mij. Iedereen zag
opwaarts. Allen moesten over slooten
en heggen springen bij hun voortsnel
len. In de opgewondenheid van deze
wilde jacht begonnen zij te huilenen
te gillen. Hun bevelhebber bracht
hen met een toornig gebaarxubqz(...k
hen met een toornig bevel tot stilte.
Zij droegen nu hunne lansen recht
omhoog geheven bij hunne knieën
met het beneden-einde in den koker.
Ik kreeg de gedachte dat ik. wanneer i
ik viel, zou doorboord worden door,
deze blinkende punten.
Door de inspanning om het touw
steviger tusschen mijn knieën gekneld
te krijgen, begonnen deze te beven.
Mijn geheele lichaam werd gepijnigd,
mijn adem werd korter; het zweet
brak mij uit, ofschoon ik doodelijlt
koud was. Mijne ellende was niet
meer te verdragen en mijne zinnen,
ik wist het, zou ik spoedig verliezen.
Iedere seconde gleed het touw lang
zaam door mijne heete en bloedende
handen.
Ik zag nogmaals omlaag. Hoe dich
ter ik bij de aarde kwam, hoe meer
ontrolde zich voor mijne oogen het
panorama van bosschen, soldaten,
kasteelen, tenten en velden. Ik wen
telde voortdurend vond. en werd meer
en meer duizelig. Ik sloot mijn oogen
dn gevoelde, dat ik op een of ander
oogenblik moest vallen.
Mijn macht was zoo zwak, dat het
touw ontbrandde door het snelle glij
den. Ik trachtte het met mijne tanden
te grijpen, maar het gelukte mij niet.
Ik hoorde van de galoppeerende Ula
nen medelijdende uitdrukkingen
Arme man zei de hoofdman. Arme
kerel. Frits tracht uw lans in de lus
te steken. Galoppeer dan wat sneller
en help hem neerkomen.
De lus Ik had de lus vergeten
Het touw was om "de bus vastge
maakt geweest door middel van een
lange lus.
De lus! dacht ik. Wanneer de lus
reeds bij de lansen is, moet ik ook
dicht bij den grond zijn. Wanneer zij
de lus vast krijgen, zullen zij den
ballon naar beneden trekken en mijne
twee luitenants gevangen nemen. Ik
moet vallen.
Ik viel, en juist op den rug van een
der Ulanen. De schok deed "hem en
zijn paard onder mij op den grond
vallen. De man was ernstig gekwetst,
maar ik ben blij dat hij niet stierf,
daar hij mij het leven redde, of
schoon het niet geschiedde, zooals hij
van plan was geweest te doen.
Ik herinner mij nog dat ik door
eenige handen gegrepen werd en op
gelicht. Ik herinner mij de angstige
kreet ,,Hij stijgt
De ballon, van mijne zwaarte be
vrijd, was onmiddellijk gestegen, de
lus brengende boven het bereik van
hen, die mij gevangen namen.
Toen moet ik mijne zinnen gedu
rende een halve minuut of zoo verlo
ren hebben.
Toen ik bijkwam bevonden zich
slechts twee Ulanen bij mij. Beiden
keken aandachtig opwaarts en naar
de plaats vanwaar een niet zeer ver
wijderd geluid van een geweervuur
vernomen werd. De Ulanen vuurden
tevergeefs op den verdwijnenden bal
lon. Mijne luitenants zwaaiden met
hunne signaal-vlaggen om hen te be
spotten.
Wat er van den ballon en mijne
officieren geworden is kan ik u niet
zeggen. De Duitschers hielden mij ge
vangen tot het einde van den oor
log en ik vertrok aanstonds naar En
geland toen ik vernam, dat Elzas niet
langer meer deel uitmaakte van mijn
dierbaar Frankrijk.
NA HET VERBREKEN VAN HET
ENGAGEMENT.
EdithNu wil je zeker je ring tr-
rug hebben
HenriO, neenhoud die maar, die
kan toch geen ander meisje dragen,
dan misschien om haar duim.
Waarom zing je nooit meer,
Clara
De dokter heeft het mij onlange
verboden.
O die is naast je komen wonen-
niet?
DE NACHTLIJST.
Een reiziger, die 's avonds doodmoe
de en laat in een hotel kwam, 6chreel
in het register, onder het hoofd
Van waarAmsterdam. Waar
heen? Naar bed.
