JONK TEGEN JONK.
GIJ
PORT-ARTHUR.
EEN LASTIG GEVAL.
COSTUUMS.
Van de grootte der uitgaven, die in
Engeland voor tooneelcostuiuns wor
den gedaan, kunnen de schouwburg
bezoekers zich moeilijk een voorstel
ling maken. Zoo heeft bijvoorbeeld de
prachtige opvoering van „Madame
Sans-Gêne' in het Lyric Theatre te
Londen indertijd 120,000 gulden ge
kost, waarvan een groot gedeelte
voor de costuums werd uitgegeven.
Een costumier in het Westend ver
koopt jaarlijks voor meer dan 350.000
gulden costuums aan de schouwbur
gen en zelden wordt een costuum
voor minder dan 600 gulden verkocht.
Hoe groot de verdienste der too-
neelcostumiers is, bewees onlangs de
ondernemende directeur van een pan
tomime-troep. De laatste raming van
kosten voor de costuums, die hij 1100-
dig had voor een nieuwe pantomime,
bedroeg 12.000 gulden. Daar dit be
drag hem te hoog was, kocht hij de
stoffen zelf en, naar hij beweerde,
van veel betere kwaliteit dan de
costumier geleverd zou hebben en
liet onder toezicht van zijne vrouw
de costuums zelf maken, wat hem in
het geheel 2400 gulden kostte.
Het gevolg van deze proef is, dat
de meest bekende tooneeldirecteuren
een maatschappij willen oprichten, om
de costuums zelf te laten maken.
Een Engelsche visschersboot door de Russen in den grond geboord.
De ontmoeting tusschen de Russische vloot en de Engelsche visschers.
/mm
Voor paardensport
liefhebbers.
De Amerikanen, specialiteiten ook
in 't fokken van harddravers, hebben
thans een nieuw soort voertuig uitge
vonden voor de aanspanning dier
paarden.
Zij noemen 't een sulky, al houdt
het eigenlijk het midden tusschen
zoo'n voertuigje en 't gewone zadel.
De sulky-bank neemt de plaats in
van het gewone zadel en de ruiter
steekt zijn beer,en in stijgbeugels,
maar in stede van op t paard, rust
;dat zadel op een paar sulky-wielen,
die aan weerszijden van 't paard op
den grond rusten. Door stevige veeren
worden de schokken voor grondon-
effenheid opgenomen. Bij deze soort
sulky heeft de berijder een heel wat
beter zit clan bij de gewone en ook
Het paard meer iii zijn macht, terwijl
bochten zeer scherp kunnen genomen
worden. De nieuwe sulky's zijn ech
ter nog te weinig beproefd om over
de waarde der uitvinding een beslist
oordeel te vellen.
Een Drama in het Circus
(Naar het Engelsch).
Voor den ingang stond een clown
op een zeepkist en sloeg met een
stok op een tinnen bord. Wij bezwe
ken ten laatsto voor zijn dolzinnige
uitnoodiging, traden het circus bin
nen en gingen zitten, liet, renperk
in 't midden was omheind met een
groote, eikelvormige ijzeren kooi. De
rijen zitplaatsen waren hier amphite-
atersgewijze aangebracht, een mu
ziekkorps speelde op een stellage bo
ven den ingang, terwijl het geheel e
inwendige verlicht werd door een
electrische lamp, die in het midden
van de kooi hing.
Binnen de kooi danste slaperig een
bruine beer, die zich liet aanzetten
door een persoon, wiens opstaande
boord aan den hals het eenige wit
vertoonde boven het groenachtige
van zijn Tyroler costuum.
De beer was woedend door zijn sta
len muilband, die door de mot en
roost geheel was vernield. De toe
schouwers klapten slechts zwak in de
handen, toen hij en zijn leider zich
verwijderden.
Terwijl de beer zijne kunsten ver
toonde. hadden wij van tijd tot tijd
een zwaar geluid gehoord, half ge
huil, half gebrom, dat van ergens
achter den achterkant van de kooi
kwam. Het werd herhaald bij snal
verminderde tusschenpoozen, en werd
al luider en luider, totdat het in een
kort, zwaar gebrom eindigde. Hel
klonk wreed en dreigend en toen hit
op zijn sterkst gekomen was, dreun
de en trilde de vloer onder ons.
Er was een kleine pauze in het
programma, terwijl het renperk in
orde werd gebracht en nieuwe, groo-
terc en zwaardere voorwerpen gereed
werden gezet on een heer binnentrad
eti aankondigde „de grootste leeu
wentemmer ter wereld
Toen verwijderde hij zich en kwam
de lemmer binnen, die aan den kant
van den ingang bleef wachten er
was nog een korte pauze en de mu
ziek deed zich hooren.
En toen kwamen de leeuwen bin
nen, de een na den ander, met groo
te stappen, kruipende en loerende,
slecht geluimd en met neerhangende
koppen, brullend en waakzaam, ter
wijl hunne oogen fonkelden van de
woede en haat, die in hunne harten
brandden en waaraan zij geen uiting
durfden geven. Hunne slappe huiden
rolden en rimpelden over de sterke
spieren, wanneer zij zich bewogen
en de adem, die uit hunne branden
de en halfgeopende muilen kwam,
ging tot damp over, wanneer hij in
aanraking kwam met de lucht.
Een kolossale, blauw gekleurde
wipplank werd naar het midden ge
sleept. en de temmer deeü een scherp
bevel. Langzaam en met krullende
staarten gehoorzaamden twee hunner
en na op den wip geklommen te zijn,
gingen zij omhoog en omlaag, terwijl
de muziek een wals speelde. En stëeds
fonkelden hunne groote oogen van
afkeer hiervan en krulden zij de don
kere bovenlippen op als protest tegen
deze om het uur hernieuwde vernede
ring en verlaging.
Een der andere zat, terwijl hij zijn
beurt om afgeranseld en geplaagd te
worden, afwachtte, op zijn hurken,
zag ons aan en keek ver weg, ver
voorbij ons, over de hoofden der
toeschouwers, alsof hij daar iets zag,
dat hem zijn tegenwoordige omgeving
deed vergeten.
Men bracht een plomp rijwiel bin
nen, dat expres voor hem gemaakt
was, en terwijl de zweep klapte, zet
te de overwonnen koning zich op de
machine en reed de arena rond. ter
wijl de muziek een galop speelde. De
toeschouwers applaudisseerden oor-
vc-rdoovend en de tömmer lachte en
schudde zijn goed gegrimeerd hoofd.
Daarna zette de temmer verschil
lende stoelen en trapjes klaar, en
plaatste de leeuwen daarop, zoodat
zij een pyramide vormden, waarvan
hij zelf den top uitmaakte.
Sinds Port Arthur aan do land-
zoowel als aan de zeezijde ingesloten
is, leest men telkens van jonken,
waarmee nu eens levensmiddelen in,
dan weer berichten uit de benarde
vesting gebracht worden.
Daar nu 't spreekwoord „met die
ven vangt men dieven" ook op ander
gebied niet zonder waarheid is, heb
ben de Japanners eveneens jonken
bemand, en deze maken nu jacht op
dergelijke vaartuigen als ze Port Ar
thur verlaten.
Onze plaat geeft een ontmoeting
te zien tusschen een jonk der Japan
ners en een meest met Chineezen
bemande der Russen.
Men krijgt hierdoor ineens een
denkbeeld van 't type dier ranke,
vlugge zeilscheepjes.
I Toen zweeifde hij cenigen tijd tus
schen lien in, plaatste zijn voeten op
hunne nekken, greep de kakebeenen
van een der dieren, wrong die, zooals
hij deed voorkomen, met groote
kracht van elkander en draaide den
kop van het beest naar de toeschou
wers, zoodat allen het moesten
zien.
En juist op dat oogenblik knetterde
het electrisch licht boven hem zeer
hard, veranderde in een dofroode
stift, ging uit, en in de tent heersch-
te een Egyptische duisternis.
Dc muziek hield plotseling meteen
wangeluid op, en er was een oogen
blik van diepe stilte. Toen hoorden
wij stoelen en trapjes kraken, daal
de leeuwen naar beneden sprongen,
en onmiddellijk fonkelden in de duis
ternis vier paai- groene oogen. die
zich dan hier en dan daar vertoon
den, elkaar kruisdnde gelijk de licht
jes van een stoomboot tijdens een
storm. Tot nu toe waren de leeuwen
stil en bewegingloos gebleventhans
waren zij in een oogenblik opgesp -
gen en levend geworden en wij kon
den het snelle getrappel hunner poo-
ten hooren, toen zij het arena rond
renden en het geluid, dat hunne zwa
re lichamen veroorzaakten door het
wrijven langs de traliën, wanneer zij
dichter bij ons kwamen.
Ik geloof niet dat de toeschouwers
in 't begin iets van het ernstige van
den toestand inzagen, daar niemand
zich bewoog of angstig scheen en zelfs
een ruwe stem voorstelde clat de mu-
eerste naar dat gedeelte van de
'kooi, vanwaar het geluid van een
gestampvoet en eene worsteling kwam
en toen begon de temmer td gillen.
Ik geloof, dat ik zoolang ik leef het
geluid van dat gillen van den tem
mer niet zal vergeten. Hij hield geen
oogenblik stil. Iedere adem was een
gil, en elke gil was hetzelfde en men
hoorde door dit a'les heen "het lang
durig ggbrom der dieren ten bp-
wijze van hun haat en wraak on
't scheuren der wreede klauwen.
Dit alles hoorende in eene diepe
duisternis, maakte liet nog vreeselij-
ker. Ik geloof, dat ik voor een oogen
blik mijn zinnen kwijt moet zijn ge
weest. Ik herinner mij, dat ik lui-i
bad, dat het spoedig voorbij zou zijn.
al was liet alleen maar dat gegil.
Het scheen reeds uren geduurd te
hebben, toen iemand met een lan
taarn en lange, scherpe ijzers binnen
rende. Honderd stemmen riepen--
Hier is hij, hierhieren men
holde rond de< kooi en liet het licht
der lantaarn schijnen op eene plaats,
waar een hoop grijze, met goud om
boordde kleeren wrong en spartelde
onder drie gevaarten.
De ijzers bleven zonder uitwerking.
De drie woedende dieren droegen
hunne prooi buiten het bereik dei-
staven en begonnen opnieuw. Nie
mand durfde in de kooi gaan en nog
leefde de man, worstelde en gilde.
Ik zag toen iemand zijn vingers
naar den mond brengen, en boven
het vreeselijk getier klonk plotseling
bleek waren, op, en droeg- het naar i Wat willen al die menschen met
buiten. Toen hij liet optilde, viel een hun dreigende gezichten?
Ijjjgj,,,! - O, hier in de buurt woont een
grapholoog, en dit zijn lui, uit wier
handschrift hij slechte karaktertrek
ken heeft ontdekt...
Ei zoo Dus ze willen hem bewij
zen, dat hij gelijk had.
handvol medailles van de verscheu:
de grijze jas en rolden rammelend
over den vloer. De stilte werd hier
door alleen verbroken.
le-Luitenant A. Zeg, jij hebt ook
het buskruit niet uitgevonden
le-Luitenant B. Zoo, durf jij dat
beweren? Ik houd niet van dergelijke
brutaliteiten Ik daag je uit op den
degen, of je moet je woorden terug
nemen.
le-Luitenant A. Nu, gocJd, ik neem
ze terug, je hebt- het wèl uitgevon
den
Directeur (.van een reizende troep)
lot het publiek Ik vraag het geëerde
publiek om verontschuldiging, dat de
feesttafel in het tweede bedrijf ver
valt mijn hond is er met de worst
van doorgegaan.
Student A. Ik hoor, dat er bij jou
in huis een gasontploffing heeft
plaats gehad. Ongelukkig voor je
hospita.
Student B. Maar gelukkig voor
mij. mijn kleermaker stond juist aan
de deur om mij te manen om befa-
lin nu die vloog naar buiten
Een nieuw hoofddeksel
voor den Franschen
soldaat.
De Franschen zijn trotscli op hun
militairen, maar meer nog op de
roode broeken en képi's, welke zij
dragen.
Vandaar, dat toen men op grond
der ervaringen in den Engelsch-
Transvaalschen oorlog opgedaan, een
nieuwe grijs-groene Uniform meteen
slappen hoed voor de Fransche in
fanterie wilde invoeren, dit plan mis
lukte door 't verzet in het leger en
daarbuiten.
Een compagnie bij wijze van proef
in de nieuwe uniform gekleed kon
bij een der laatste revues te Long-
champs geen genade vinden in de
oogen van militairen, noch burgers.
Oude dame in een winkel. —Hier
is de barometer terug, die ik verleden
week gekocht heb.
Wat mankeert er aan?
I Je kunt er niets op aan, den
eenen dag wijst hij zóó, den anderen
dag zóó.
Een Japansche torpedojager houdt een vloot van jonken aan.
ziek zou spelen: „Wanneer de lich-j
ten uitgaan..."
Houdt u alsjeblieft stilriep de
temmer in het donker uit en een ze
kere klank in zijn stem deed voor het
eerst een mogelijk gevaar vermoeden.
Doch na hunne eerste rusteloozè
bewegingen waren de leeuwen wat
bedaardzij maakten geen geluid,
hetgeen een slecht toeken was. Ver
blind door het schitterende, blauw
achtig witte licht van eenige oogen-
blikken tevoren, konden zij thans uit
stekend zien, waar de temmer blind
was.
Dicht bij ons en binnen de kooi
konden wij een geluid hooren als van
een lichaam, dat nu eens achter
waarts, dan weer voorwaarts over
den vloer kroop. In een oogenblik
begreep ik wat het waseen der
leeuwen kroop daar, terwijl hij zijn
lichaam met zijn staart sloeg.
Wanneer hij daarmee ophoudt,
zal hij opspringen.
Breng een lamp, Jei*ry vlug
riep de temmer.
Het volk ging. toen staan, sprak
luid en wij hoorden zelfs een vrouw
schreien.
Stil alsjeblieft, wees zoo stil mo
gelijk, hoeren en damesschreeuwde
de temmer.
Van de richting, waarvan de stem
kwam, kwam ook het geluid vaneen
hevigen val en een geraas, dat het
ijzeren traliewerk deed schudden.
Hij heeft hem gegrepenriep
men.
En toen, welk een schouwspel. In
die diepe duisternis sprong iedereen
op. Men sprong over de zitplaatsen
en over elkander, terwijl allen
schreeuwden en riepen allen waren
plotseling door een panischen schrik
aangegrepen. Binnen hunne omtra-
liede gevangenis brulden dë leeuwen,
zoodat het vervaarlijk geluid in onze
ooren dreunde. Wij konden de groote
katten tegen het traliewerk hooren
springen en konden hunne oogen
zien, koperachtige strepen achterla-:
tende tegen de duisternis, wanneer
zij omhoog sprongen.
Twee andere sprongen evenals de
een geluid uit, dat mij opnieuw deed
schrikken, mij de oogen deed sluite.i
en mij deed sidderen. Het was als het
geraas van het fluiten van een fijne
zweep, vermengd met het gedruisch
van een sprinkhaan, honderdmaal
zoo sterk als in werkelijkheid en het
eindigde in een plotseling afgebroken
geluid, dat driemaal herhaald werd.
Eensklaps herinnerde ik mij waar
ik het te voren gehoord had, omdat
ik eens het gesis van een woedend
gemaakte slang vernomen had, dat
geen Eva's kind ooit kan vergeten.
Het geluid, dat. thans tusschen
s' mans tanden vandaan kwam, en
dat in het circus tegen de wanden
klonk, was het geluid, dat ik eens
gehoord had in den Jardin des Plan
tos te Parijs, op hot uur, dat de die
ren gevoed worden het geluid,
voortgebracht door de groote slan
gen, wanneer hunne kolossale licha
men zich kronkelen en wringen alvo
rens den sprong te doen, die nooit
mist, het geluid dat ieder dier, hoc
groot ook, in de wildernis met schrik
bevangt.
Bij de tweede herhaling hielden de
leeuwen op. Niemand wist beter dan
zij, wat dat dreigend gesis beteeken-
de. Zij hadden het. vroeger gehoord
in hun eigen land, in de vroege
zomermorgens, wanneer de eerste
hitte over de planten hing. Of, wan
neer zij het zelf niet hadden gehoord
dan hadden dat hunne vaderen wel.
en de vrees er voor plantte zich als i
ware in hunne beenderen voort, greep
hen aan en deed hen bedaren.
Toen voor de derde maal het ge
luid in hunne ooren trilde, werden
hunne groote oogen klein eta fonke
lend, hunne staarten hieven st.il han
gen. en zij keerden langzaam naar
het uiterste einde van de kooi terug
en kropen daar huilende en overwon
nen ineen.
De man veegde het zweet af. dat in
zijne handen stond en trad de kooi
met de oppassers binnen, nam het
zuchtende en gebroken lichaam, waar
van de vingers in zenuwtrekkingen
lagen en liet gelaat en ooren doods-
Nu echter heeft een hooggeplaatst
officier van gezondheid een nieuw
hoofddeksel bedacht.
Zooals ons plaatje doet zien, is het
helmvormig en versierd met een
leeuw en een helmkam. Was de
leeuw weggelaten en de kam ietwat
verlengd, clan zou dat zeker aan het
uiterlijk van den drager ten goede
komen, al blijft het ding lang niet
mooi.
Practischer dan de képi is de helm
wel. Uit aluminium vervaardigd, is
hij buitengewoon licht en kan uit
stekend worden geventileerd, terwijl
de nek van den soldaat beter tegen
regen en zonneschijn'is beschermd.
Toch ondanks deze pvactische
voordeelen twijfelt men er alge
meen of de aloude képi er door ver
drongen worden zal.
De ongelukkige verbeeldt zich kei
zer van Rusland te zijn en de dok
ters kunnen 't er niet over eens wor
den, of hij aan grootheids- of aan
vervolgingswaanzin lijdt.
