genheid hem terug te geven en aldus
uw misdaad in eenige mate te ver
zachten. Nu, wilt ge spreken, vóór ik
de politie roep?
Het meisje was voor hem ineenge
krompen, hare gelaatstrekken waren
door den angst verwrongen, doch zij
gaf haar beschuldiger geen antwoord.
De hotelhouder zag bijna loodkleu
rig van woede.
Kort geleden had het Park-Hotel
een niet benijdenswaardige reputatie
gekregen door de veelvuldige diefstal
len hij de gasten en de zaken hadden
er dientengevolge erg onder geleden.
Dezen morgen was een kostbare dia
manten ring, die aan James P.
Brenton, den Amerikaanschen millio-
nair, toebehoorde, gestolen en de pa
troon wenschte zich geluk dat hij de
misdadigster bijna oogenblikkelijk
ontdekt had. Zijn woede kende geene
grenzen, toen hij bemerkte, dat de
dief een zijner vertrouwde boekhoud
sters was.
Zeer goedsiste hij. 't Is nutte
loos, zie ik. Roep een politieagent
Op dit oogenblik werd de deur ge
opend en de figuur van den slanken,
hreedgeschouderden Amerikaan ver
scheen op den drempel.
Hola! Wat is er gaande? vroeg de nieuwste phase van de Amerikaan-
hij, een oogenblik stilstaande om het indringerigheid, was op een zeer
groepje eens op te nemen. kritiek oogenblik gekomen.
Het spijt me te moeten zeggen, j Gedurende eenige jaren had de
dat we hier met een geval van diefstal Britsche handel veel geleden door den
te doen hebben, mijnheer, zei de ho- i»v°6r van Amerikaansche goederen,
telhouder, talmend, en ongelukkiglijk door de groot e kapitalen, waar
zij t u 't slachtoffer. Hedenmorgen, roede in dat land gewerkt wordt,
toen u uitging, liet u een diamanten uiterst goedkoop geleverd werden, en
ring op uw toilettafel liggen. De meid, a^s e&n g©v°lg van dezen belangrij-
die onmiddellijk na uw vertrek de ken invoer, hadden duizenden arbei-
kamer binnentrad, bemerkte, dat het der$ hun betrekking verloren. Einde-
de, telde hij tien bankbiljetten van
twintig pond sterling af en overhan
digde ze haar.
Neen geen dank Houd moed
het zal beter worden. O ja, u zult
een andere betrekking moeten heb
ben. Hier is mijn kaartje. U kunt mij
voor referentiën opgeven.
O, mijnheer, ik weet niet hoeu
te bedanken. De hemel zal u zegenen!
kon het meisje nauwelijks uitbrengen
terwijl zij opnieuw in tranen uit
barstte.
Kom, kom ween nietIk zal
spoedig in deze streken een fabriek
openen en misschien kan ik u een
plaatsje op mijn kantoor verschaffen.
Het volgende oogeriblik had zij op
kamer verlaten en stond haar wel
doener in diepe gedachten.
II.
De fabriek van den grooten staal-
koning, James Brenton, verhief hare
talrijke schoorsteenen reeds meer dan
vijf jaar tusschen de zusierfabrieken
in de Midlands.
Gedurende dien tijd was een gehee-
le omwenteling in den ijzerhandel
j van Groot-Brittannië gebracht. Deze,
rip nipnwst.p nhasft vrm lip Ampriknn.n-
een zeer kostbare ring was en vestig
de er de aandacht op van mijn vrouw.
Ongelukkig werd de deur gedurende
ongeveer een half uur opengelaten en
in dien tusschentijd is de ring gesto-
lijk als om te bewijzen hoever de
Amerikaansche producten-methoden
stonden boven die van hun mededin
gers, had Brenton een reusachtige 1i-
briek laten bouwen, waarin slechts
len. Wij hebben de misdadigster ont- Engelsohe arbeiders werk konden
dekt in den persoon van Lucie Jo- vmden.
wett, een mijner boekhoudsters, die i Geld was besteed als water om de
men de kamer, voordat die gesloten fabriek met de meest up-to-date ma-
was, heeft zien binnengaan. Haar ge- j chineriëen te instaJleeren.
drag bij het ondervragen neemt alle i Het is waar dat bij het stuk-werken
twijfel van de zaak weg. Ik wilde aan sommige employés hooge loon cd
juist om een gerechtsdienaar zenden werden betaald, doch de verschrikke
en kan u nauwelijks mijn leedwezen lijk© ongelijkheid der loonen had het
over het geval uitdrukken. n°g slapende antagonisme der han-
De Amerikaan trok aan zijn sigaar dels-unionisten doen ontwaken, die
en keek het bevende meisje streng zulke methoden volkomen afkeurden,
aan. Ze was zoo jong ze scheen i De bepalingen voor den arbeid en
nauwelijks twintig jaar en zoo het toezicht waren zóó streng, "dat de
liefhare groote oogen schenen hem arbeiders, die niet de bepaalde hoe-
te smeeken om medelijdeneen veelheid fabriceerden, op de gewone,
uiterst sterk medelijden en verlangen Yankee manier, werden weggezon-
om haar te redden kwam in hem op. den.
Zijt ge volkomen zeker van uw j Brenton verklaarde den oorlog aan
zaak zei hij langzaam. Wacht nog alle pogingen deze wegzending te be-
een oogenblik, vervolgde hij, terwijl perken. Tengevolge hiervan waren de
hij met drie treden tegelijk de trap werklieden in dezelfde industrie be-
oprende. ting, want, terwijl eenige vlugge ar-
Een volgend oogenblik stapte hij beiders groote sommen verdienden,
vroolijk tot den hotelhouder, terwijl J waren de loonen van. het me eren de el
hij zijn linkerhand uitstak, waarin in vergelijking klein.
Sen massieve diamanten ring schit- I De weinige fortuinlijken hadden
terde. J zóóveel van hunne mede-arbeiders te
De patroon stond verbaasd. lijden, dat zij in wanhoop het "werk
Waar hebt u die gevonden, mijn- neerlegden en het oude, trage perso-
heer stamelde hij. j neel, versterkt door andere oproerige
Wel, hij is den geheelen tijd werklieden in dezeflde industrie be-
aan m'n vinger geweestlachte de
gonnen een krachtigen strijd tegen
Amerikaan. Ik heb er zoo vele, dat hun werkgever, in de hoop gezamen-
het somtijds moeilijk is ze alle aan üjk de nieuwe methoden te verzoe
te doen. Ik herinner me nu, dat ik tigen.
juist een half uur nadat ik mijn ka- Doch zij hadden zich in den per-
mer hedenmorgen had verlaten, om m van JamM Brenton vergist. Hij
ff ,b6n,t<>rugg0f<:e"i- Ik verondor- gaf hun zijn ieslait te kennen tijn
stel dat die nu de zaai wel zal op- systeffln blijven volgen, al
nei ren. gingen ook zijn zaken te gronde.
j Hierop stelden de arbeiders hem
schriftelijk met hunne verzoekon in
kennis. Deze werden onmiddellijk ge-
Het doet me genoegen, dat te
hooren, zei de eigenaar van het ho
tel, terwijl hij van den koelen blik
van den Amerikaan bloosde. Dan
keerde hij zich tot de boekhoudster en
zeide
weigerd, waarna de werklieden open
lijk met een staking dreigden. Men
kan zich -hunne ontsteltenis voorstel-
- Ik moet u mijne verontschuldi- Br(>nton hen pIotseltag v00r.
gingen aanbieden, Miss Jowett. Ik doQr [ahriek te
raad u echter aan nimmer meer de
kamers dor logé-s binnen te gaan, IDa w00de en haat der «'«Wieden
dan zal ook geei vermoeden meer op ke°de" fen jnear. Staande,
n rusten, wiSneer een geval, zooals f ,ter- tegenovf 2ulke 6 k.af,
dit, zich nog eens herhakt. alm aag™?'! hunne telooöieid
O, mijnheer. Ik wil hieronmid-
in en de ontberingen van hunne huis-
dellij k weg, als ik mag. zei hetmeis- i sezi?^.en ,w M
1 conditiën te maken met hunne mach-
dwongen hen te tracklen
e maken met hunne mach
tige tegenpartij. Een sael bijeengeroe-
getrokken het gelaat van een die
vegge
Hij was een cynisch wijsgeer aan
't worden. Zijn vrienden hadden ge
lijk door 1e zeggen, dat hij hard en
meedoogenloos was geworden gedu
rende de laatste paar jaren, doch zij
konden nimmer de oorzaak droomen.
Niemand wist beter dan hij dat er
een ommekeer in zijne natuur had
plaats gehaden thans, nu hij alleen
was met zijne gedachten, werd het
hem duidelijk, dat er een dreigend
gevaar bestond, dat hij van kwaad
erger zou worden en dat hij meer en
meer van het pad van eerlijkheid en
edelmoedigheid zou afwijken.
Een uur later werd hij door een de
putatie bezocht en werden hem hun
ne nieuwe termen voorgelegd. De
sprekerp waren uiterst verzoenend
gestemd en wezen, heon op het lijden
hunner vrouwen en kinderen, dat on
vermijdelijk zou volgen, wanneer de
uitsluiting nog zou voortduren.
Toen zij geëindigd hadden stond
Brenton op en zag hen met vlam
mende oogen aan.
Kijk hier, riep hij uit, terwijl
hij het schrijven in stukken scheurde.
Ik heb u mijne conditiën voor den
arbeid gegeven, en, te drommel, gij
zult u daaraan houden of anders zai
ik de fabrieken gesloten houden, tot
dat zij vergaan Ge weet mijn condi
tiën ga thans
Met mompelende protesteeringen
keerden de werklieden terug en er
waren dien avond vele droevige huis
gezinnen in Plumpton.
III.
De gebeurtenissen bereikten in
Plumpton weldra het toppunt. De uit
sluiting had reeds zes maanden ge
duurd en behoefte en ellende dwaal
den door de vroeger zoo welvarende
stad als een spook. Smeekingen en
protesteeringen waren beide vruchte-
je, in een vloed van tranen uitbar-
Ste-dO, zeer goecL Zooals u wilt, anh Pen vergadering werd gehouden en
woordde de patroon kortaf. U kunt men besloot h.j een wuz.g.ng der vo-
uw salaris tot heden krijgen. Ik zal ngf bepalingen het werk te hervatten
u tegelijkertijd het gewone getuig- I T8™1!1 dra<i beraadslagmg plaats
schrift goven. j nad> zat Br,roton in zijn kamer in het
Onder het mompelen van eenige B°tel- Van hier uit bestuurde hij de
dankbetuigingen snelde het meisje operaties. Hij ging zelden naar de
naar haar kamer om haar koffer in te ne^' doch bewaarde in zijn sterk
pakken, terwijl de anderen zich naar en ft^der brein iedere bijzonderheid
hunne respectieve posten begaven, j der organisatie. Hij alleen oefende
Half weg op de trap werd bet meisje roa°ht uit op de zaken het was zijne
door don Amerikaan ingehaald. j d, die het bericht der sluiiiug had
Zeg Miss, kom eens voor een eekend,
oogenblik binnen, riep hij haar toe.
Toen zij in de kamer waren en de
deur was gesloten, kwam een stren
ge blik in 's mans oogen en ze scherp
op haar vestigende, vroeg hij
Zeg eens, waarom deedt ge dat?
Het eenige antwoord was een nieuw
uitbarsten in tranen.
Ge ziet er anders niet als een
dievegge uit, ging de ander op stij
ven toon verder. Is het wegens armoe
de? Hegt go een zieke moeder, die
arm is en versterkende middelen noo-
dig heeft of iets dergelijks, wel?
Het meisje boog het hoofd, maar
zei niets.
Ja, ik heb het geraden. Hebt ge
nu den ring?
Neen, mijnheer.
Zie, dat ge er u zoo spoedig mo
gelijk van ontdoet, Miss. Nu, nie
mand van ons is zonder gebreken.
Luister eens. Beloof me, dat u in 't
vervolg eerlijk zult zijndat betee-
kent zoolang als u leeft.
Ik beloof het, antwoordde het
meisje overwonnen.
Dat is goed. Nu, hier is wat
geld om iets voor uw moeder te koo-
pen. Een zakboek uit zijn zak nomen-
Toen hij daar in zijn gemakkelijke
armstoel lag, geleek hij niet vijf maar
tien jaar ouder, dan hij was, toen hij
in Engeland kwam. Zijn haar begon
grijs te worden en er waren trekken
op zijn gelaat, die getuigden van
voortdurende» arbeid en diepe ge
dachten. Ofschoon nauwelijks vijfen
dertig jaar, bezat hij een groot for
tuin en oefende hij groote macht uit.
In de laatste jaren had h'ij zijn ver
mogen met groot, succes aangewend;
hij hield een oog op datgene wat ver
lucht moest worden en kwam alle
moeilijkheden te boven. Zij, die hem
goed kenden, zeiden, dat hij hard en
meedoogenloos geworden was sedert
hij in Engeland was gekomen en dat
vertelden zij hem zelf ook.
Èn thans, nu hij daar zat, keerden
zijne gedachten terug naar het voor
val in het Park-Hotel en een scha
duw kwam over zijn gelaat.
Hij herinnerde zich het gelaat van
het meisje in al deszelfs zachte schoon
heid de trekken waaruit de reinheid
en oprechtheid der ziel spraken, en
zijn gelaat bloosde als hij over dat
oogenblik nadacht. BahHet eenige
gelaat in de wereld dat hem had aan-
enkel oogenblik dacht hij weer aan
dat gelaat, dat hom zoo had aange
trokken en zijn moed ontzonk
hem.
Eindelijk kreeg het instinct van
zelfbehoud de overhand en met een
wanhopige poging sprong hij op en
staarde naar die massa's gezichten
beneden. Geen vriend verscheen tus
schen hen; geen stem verhief zich ten
zijnen gunste.
Op dit oogenblik hoorde hij het ge
trappel van hoeven en het geratel
van wielen en hij begreep, dat de
militairen op de plaats waren aan
gekomen. Driemaal vielen zij op de
volgepropte straat aan en na eenhe-
vigen strijd slaagden zij er in de op
roermakers terug te drijven. Dan
kwam de brandweer in actie en de
machines oefenden volle kracht uit
om de vlammen te bedwingen.
Doch de spuiten werkten vruchte
loos op zulk een uitgestrekten brand.
Het benedengedeelte van het gebouw
was een prooi der vlammen enïïie-
mand kon in zulk een vuurzee bin
nen dringen.
Te laatriep hij uit. Hij rende
door het gebouw en zag naai' alle
kanten uit. Overal was dezelfde vuur
poel tot aan de tweede verdieping.
Niets anders dan een mirakel kon
hem redden.
En toen zag Brenton een mirakel
gebeuren. Van de bovenste verdie
ping was een touw gespannen naar
bezig met het nuttige tijdverdrijf van
borduren.
Terwijl haar vingers, vlug gewor
den door langdurige oefening, zich
snel bewogen, gingen haar tongen,
misschien wel om dezelfde reden,
even snel.
Het onderwerp van haar gesprek
was een onbekende Australische neef,
die 't voornemen had te kennen ge ge
ven dien middag bij haar thee te
komen drinken.
Ik moet zeggen, Eliza, merkte
juffrouw Maria Clutterbuck, de jong
ste der beide zusters op, dat onze
neef zijn voornemen om ons te komen
bezoeken al op een heel weinig offi
cie e le wijze te kennen geeft.
Inderdaad, stemde juffrouw
Eliza toe, hij neemt niet eens d e
moeite om te schrijven, maar stuurt
alleen een telegram om te melden, dat
hij vanmiddag op theetijd bij ons
zal zijn. Hij neemt maar aan ook
dat wij hem kunnen ontvangen.
Niets hartelijk van hem, vind ik.
We moeten wat door de vingers
zien met het oog op zijn Australische
Opvoeding, zei juffrouw Maria. Ik heb
altijd gehoord, dat ze in Australië erg
vrij en ongedwongen zijn. Maar toch
is 't merkwaardig, dat we zoo ineens
van zijn komst hooren.
John noemde geen datum in zijn
laatsten brief, merkte juffrouw Eliza
op. Hij zei alleen dat hij zijn oudsten
zoon Dick naar Engeland stuurde en
dat hij hem op het hart had gedrukt
dat hij, zoodra hij in Londen kwam.
naar ons toe moest komen.
Hoe lang is het geleden, dat wij
dien brief gekregen hebben? vroeg de
jongste juffrouw Clutterbuck.
Zoowat tien dagen, antwoordde
haar zuster, zoodat Dick op 't punt ge-
toen
Brenton's hart was als steen en ten
laatste veranderden de bewoners als
de dag in den nacht. Smeekingen
werden verzoekon, protestaties bedrei
gingen en een groote politiemacht
werd in de stad. gedetacheerd in af
wachting van een oproer.
Troepen woedende arbeiders trok
ken met zwaaiende banieren door de
straten, de vensters van .de fabriek
werden gebombardeerd met steenen
en luide verwenschingen werden te
gen Brenton geuit.
Te midden van dit alles zat demil-
lionair veilig in zijn kamer van zijn
hotel. Avond na avond verzamelden
zich de werklieden buiten voor de
fabriek, hielden oproerige toespraken
en ten laatste schonken zij hun aan
dacht aan het hotel. Zij verzamelden
zich met duizenden om deszelfs mu
ren, de vuisten werden gebald en on
heilspellende bedreigingen geuit.
De hotel-eigenaar, ontsteld door den
emstigen stand van zaken, barrica
deerde zijn vensters en smeekte Bren
ton zich niet aan de arbeiders te la
ten zien, daar ernstige dingen daarop
zouden kunnen volgen.
Weg met hem Hier schuilt hij,
hij durft niet naar de fabriek te gaan,
de lafaardschreeuwde de menigte.
Brenton hoorde dien kreet en die
hoon griefde hem diep.
Den volgenden morgen liet de ho
telhouder een zucht van verlichting,
want zijn gast was naar de fabriek
vertrokken.
Hoog, op de vijfde verdieping, zat
hij, terwijl hij door het venster keek.
Uit zijne trekken sprak zijn beslissing
en in zijn hart stond het verschrik
kelijke besluit vast, de zaken maar
eens aan te zien wat het ook kostte
Toen het avond werd, verzamelden
zich de werklieden in grooten getale
en toen gefluisterd werd dat de „ver
achte tyran" zich werkelijk in de fa
briek bevond, met hunne ellende spot
te en hen openlijk uitdaagde, werden
zij wederom met woede bezield.
Toen het duisterder werd groeide
de menigte nog steeds aan en een
schouwspel van de wildste opgewon
denheid volgde. Steenen werden naar
de vensters geworpen en het leven
van den eenzamen bewoner werd be
dreigd.
Woedende mannen en vrouwen
brachten hunne bleeke en vermagerde
kinderen naar voren en hielden ze
omhoog in hunne armen, als bewij
zen van hun. ontberingen en lijden.
Het gezicht der bleeke kleinen maakte
de werklieden razend en nieuwe ver
wenschingen werden naar het hoofd
van den tyran geslingerd.
Eindelijk kregen ze een verschrik
kelijke ingeving, die met de snelheid
van den bliksem aan allen werd be
kend gemaakt.
Steek het gebouw in brand Ver
niel den tyran gilde een twintigtal
stemmen, en onmiddellijk werd de
kreet in alle rijen herhaald.
Als razenden zonden de leiders
mannen nit om ontvlambare materia
len te halen, waarmede deze ijseJijke
bedreiging zou volvoerd worden en al
spoedig werd een groote hoeveelheid
olie op de deuren en door de vensters
geworpen en werden lonten aange
stoken.
Te midden van het geschreeuw der
menigte begonnen de vlammen hun
vernielingswerk en met een geknetter
steeg het vuur omhoog, dat op den
donkeren hemel werd teruggekaatst.
Brenton stond aan het venster en
zag de dreigende vurige slangen lang
zamerhand omhoog komenhij hoor
de het hevige geknetter der vlammen;
hij zag den rook als een doodskleed
opstijgen eu hij wist dat het vuur
hem binnen enkele minuten zou be
reiken. Duizend gedachten vervulden
op dat oogenblik zijn brein. Hij had
het van de arbeiders gewonnen, doch,
zij eïschten een duren prijs. Voor een
het vensrter van de derde verdieping,
waaruit plotseling een figuur sprong, we est moet zijn te vertrekken,
die, het touw grijpende, langzaam John den brief schreef,
naar boven kwam. I Raar dat hij zoo onbepaald is in
Betooverd door het gezicht wacht- z'in Brief. A propos, Maria. Dick
te hij. terwijl het geknetter ta
men zijn ooren verdoofde. Dichter e» d J, 'w0 ke^nis maken met een vol.
dichter kwam de klimmer, die pijn- wassen neef. dien we nooit, gezien
lijke pogingen deed, somtijds een hebben.
oogenblik stil hield en dan weerom- Heel vreemd, stemde juffrouw
hoog worstelde Maria toe. Ik hoop, dat 't een aange-
Eindelijk zag'hij iets dat zijn hart I""»"» jongmensen Ml lijn.. We moe-
sneller deed kloppen, zijne handen
beelden, en hij liet een scherpen gil. toen (1(, Ftraatschel klonk.
De klimmer was een vrouw. j Een oogenblik later trad de dienst-
Hooger en hooger klom ze, ver- bode de kamer binnen met een
sóhroeid door de vlammen en gebla- kaartje op een blaadje.
kend door den dikken rook, talast I - Hoderic Clay, inspecteur van po- Wat gelukkig, dat u net
.e ten laatste het venster had bereikt, I raidda* kwam- - 1
waar Brenton stond te wachten en jy^rd Goede hemel> Maria( wat kan
dan sprong ze met groote kxachtsin- icmanci Van Scotland Yard met ons te
spanning naar binnen. maken hebben Ik geloof, dat we
- Er is nog één weg om te ont- moeten vragen, of hij binnenkomt,
snappen vlug volg me! hijgde Natuurlijk, zei juffrouw Maria,
ze, en met kloppend hart en met ver- moet «el iets belanmiks zijn,
bijsterd verstand volgde hij haardoor i keer binnen, line, ging zé
voort, het woord richtend tot de
dienstbode-
Het meisje kwam even later bin
nen. gevolgd door een goedgeklee;
het gebouw, door een lange gang,
klom daarna een trapje op en toen
een trapdeur openende bevond hij zich
onder het dak van een belendend, ge
bouw. Toen viel zijn redster met een man op jaren, met een nogal mili-
1 tair voorkomen.
snik op den grond.
Brenton bukte zich en lichtte haar
hoofd op.
Hemelriep hij uit, terwijl hij
een stap achteruit deed, 't is Lucie waar?
e dievegge 1 Gaat u zitten, mijnheer Clay, zei
Neen geen dievegge! riep.het ju«ro™^za^ikzle opuw^je,
meisje uit. O, hoe heb ik verlangd Yard bent
naar dit oogenblik om u.té zeggen, J Ja antWOordde mijnheer Clay, ik
dat ik onschuldig was. Mijn broeder jgeVoel, dat ik mijn excuses moet ma-
was de dief Om hem te redden zweeg .kon. dat ik aldus bij u binnendring,
ik. Hij stierf zes maanden geleden en juffrouw Clutterbuck, maar ik ben
vanaf dat oogenblik besloot ik u op bezig hedenmiddag verschillende be
te zoeken en de waarheid te vertel- I zoeken te brengen in deze wijk om de
t, i v il bewoners op hun hoede te brengen
len ïk kreeg ee ivoor een gevaarlijken oplichter,
kantoor en eindelijk heeft de Heme j Wat bedoelt u riepen de
't mij gegund u te vergelden, dat ge ters angstig uit.
mij vijf jaren geleden gespaard hebt. j ik bedoel, zei mijnheer Clav, dat.
Dezen morgen ging ik in de fabriek zonder u noodeloos ongerust te' wal
en bevestigde het touw. Ik wilde u 'Jen maken, ik het mij tot plicht acht
„„„rior, Hnn. i te vertellen, dat er m den laatsten
redden; ik wist dat ze u tijd in deze buurt een reeks brutale
den wanneer ze konden. j diefstallen hebben plaats gehad en ik
Een rilling voer den sterken man '-vind het niet meer dan billijk, dat u
door de leden, terwijl hij naar het gewaarschuwd wordt,
verhaal harer heldendaad luisterde. Inbraken? vroeg juffrouw Maria
Een groote last scheen hem van het
hart gevallen te zijn.
Gij waart onschuldig! O, de he
mel zij dank Terwijl ik egoïst die
Goeden middag, damds, zei de
onbekende, beleefd buigend voor de
zustersik geloof, dat ik de eer heb
de dames Clutterbuck te spreken, niet
van neef Dirk Clutterbuck Moge
lijk wist hij, dat haai* neef op weg
naar Engeland was en wilde hij pro-
beeren zijn wetenschap ten eSgen ba
te aan te wenden. In ieder geval,
meende juffrouw Eliza, na een oogen
blik nadenken, dat het voorzichtig
was haar vermoeden aan den detec
tive mee te deelen.
Wacht nog even met heen
gaan. mijnheer Clay, zeido zij, zien
de (lat de inspecteur opgestaan was
en in de richting van de deur liep.
Het is wel heel zonderling, maar ik
geloof dat die mijnheer Sunny Jack
dezen zelfden middag ons een bezoek
wil brengen.
Mijn beste juffrouw, hoe komtu
er bij, dat tg denken vroeg de de
tective verrast.
O, het is maar een vermoeden
van ons, zei juffrouw Maria, maar ;k
geloof, (lat. we verstandig doen met
uw meening te vragen.
Zeker, juffrouw Clutterbuck, zei
mijnheer Clayvertel me dan de
redenen eens waarom u veronderstelt,
(lat Sunny Jack vanmiddag hier zal
komen.
Tien dagen geleden, legde juf
frouw Clutterbuck uit, ontvingen we
een brief van onzen broeder te
Sydney, waarin hij ons meldde, dat
zijn oudste zoon, een jonge man van
vijf-en-twintig jaar, binnenkort een
bezoek aan Engeland zou brengen. Hij
meldde niets omtrent den tijd, waar
op we hem konden verwachten u
kunt zich dus onze verbazing voor
stellen, toen we een uur geleden een
telegram ontvingen, zoogenaamd af
komstig van onzen neef Dick Clutter
buck, waarin hij meldde, dat hij
vanmiddag bij ons hoopte te komen
theedrinken. We hebben er geen
oogenblik aan gedacht, dat onze neef
zoo spoedig in Engeland zou aan
komen.
U heeft zeker verder niets van
uw broer gehoord, wel vroeg .le
detective, die met groote aandacht
naar het verhaal van juffrouw
Clutterbuck geluisterd had.
Neen, antwoordde juffrouw Eliza
dat is juist het vreemdste. Meent u
niet, dat het mogelijk is, (lat dit een
handige poging van uw vriend Sun
ny Jack is om hier in huis te ko
men
Detective Clay stond opgewonden
op.
Ik geloof, dat u gelijk heeft!
riep hij uit.
van
middag kwam, zei juffrouw Maria
zenuwachtig. Zeg ons als 't u blieft
wat we doen moeten. Zult u hem bij
de deur arresteeren
Dat kan ik niet doen, zei de
politieman, want ik moet natuurlijk
eerst zekerheid hebben, dat de man
een bedrieger is. Ik zou hem weleens
goed willen opnemen voor hij mij
ziet.
Wij zullen u gaarne zooveel we
kunnen helpen, zei juffrouw Clutter
buck. We plaatsen ons zeiven geheel
in uwe handen.
Detective Clay dacht 'n oogenblik
zenuwachtig.
Neen, in 't geheel niet, zei de
detective,. De methode van dézen dief
is bedaarder, doch heeft dezelfde
uitwerking. Een jongeman met een
ik ben baadde in rijkdom en weel- knap uiterlijk heeft de gewoonte be
de, moest gij u tevreden stellen met zoeken te brengen aan huizen van
eenige dollars. Lucie ge hebt mij 't i gezeten menschen, na zich onder een
leven gered en mij diep beschaamd! of ander voorwendsel toegang te heb
V.TV vnreolioft Qrtmc re,-.nft hll 1 (Muji
gemaakt.
Hij hield een oogenblik op enkeek
haar in 't gelaat. Hij zag iets in die
trekken, dat hem deed beven en zijn
hart hevig deed bonsen.
Lucie zei hij zacht, met eene
van aandoening trillende stem is
het mogelijk?
Als antwoord stak zij hem de han
den toe, die hij greep en sdhudde.
Geef hun de conditiën die zij
verzoeken, om mijnentwilfluister
de ze.
Hij zag haar met een veeldeteeke-
nenden blik aan
Een uur later stond Brenton op een
haastig opgericht platform en richtte
het woord tot de oproermakers.
Mannen begon hij met bevende
stem, de uitsluiting is voorbij. Zoodra
deze fabriek herbouwd is, kunt gij
allen op de nieuwe voorwaarden be
ginnen. Morgen zal ik duizend pond
doen verdeelen om een weinig de el
lende te lenigen. Ik zal u betalen
voor den tijd dat ge buiten werk
waart. Wanneer gij mij vraagt waar
om ik den strijd opgeef, antwoord ik
u, dat een Engelsch meisje, dat wel
dra mijn vrouw zal zijn, mij mijn
plicht geleerd heeft door een edele
daad van zelfopoffering te verrich
ten, terwijl ik streed om mijn eigen
zelfzuchtige besluiten geëerbiedigd te
zien.
Toen hij half had uitgesproken
steeg er zulk een gejuich uit de me
nigte op als er nog nimmer in Plump
ton gehoord was.
DE VALSCHE NEEF.
(Naar het Engelsch)
De dames Clutterbuck, oude vrij
sters met* ietwat zure gezichten, za
ten in de voorkamer van haar gerie-
ben verschaft. Soms geeft hij zich uit
voor den pianostemmer of als iemand
van do belasting, maar meestal doet
hij zich voor als een meer aristocra
tisch bezoeker. Zoo ging hij bijvoor
beeld dezer dagen naar een huis hier
vlak bij en deed zich voor als een
verre bloedverwant van den heer des
huizes. Hij had er zich natuurlijk van
tevoren ter dege van verwittigd, dat
mijnheer buitenshuis was.
U wilt toch niet zeggen, dat zijn
vrouw hem geloofde, viel juffrouw
Eliza hem in de rede.
Zeker, deed ze dat, antwoordde
de detective, en toen hij weg was,
werd er een aantal zilveren sieraden
vermist, gezwegen nog van de kleine
re dingen, 't Is verbazend zoo goed
als hij zijn rol speelt en de manier,
waarop hij zich op de hoogte stelt
van de huiselijke aangelegenheden
van menschen, die hem geheel onbe
kend zijn. is eenvoudig overstelpend.
Ik hoop maar, dat we niet door
dien vreeselijken man zullen bezocht
worden, zei juffrouw Maria zenuw
achtig.
U moet u niet ongerust maken,
juffrouw, zei de inspecteur geruststel
lend. Het is heel waarschijnlijk, dat
hij niet in de buurt van dit huis
komt. Alleen achtte ik het mij, zooals
ik daareven al zeide, tot. plicht om u
te waarschuwen voorzichtig te zijn
bij het binnen laten van vreemde
lingen.
Hoe noemt hij zich vroeg juf
frouw Clutterbuck.
Hij geeft, geloof ik, telkens een
anderen naam op, antwoordde de
detective. Wij noemen hem Sunny
Jack ik geloof, dat zijn ware naam
John Sunning is. Het is een heer
achtig jongmensch met uitstekende
manieren. Hij komt uit Australië of
daar ergens.
Ril het noemen van het woord Au
stralië wisselden de zusters een veel-
beteekenenden blik. Hetzelfde ver
schrikkelijke denkbeeld kwam bil
beiden op. Als het telegram, dat ze
dien middag ontvangen hadden, eens
niet echt was.
En als die Sunny Jack haar eens
felijke woning in do buitenwijken, een bezoek wilde brengen in de rol
Welke kamer hierboven ziet uit
op de voordeur vroeg hij ten
slotte.
Onze slaapkamer, antwoordde
de dames Clutterbuck.
Dan is 't beste wat ik doen
kan, zei de detective, als de dames
het willen toestaan, dat ik me opstel
bij het raam boven. Dan kan ik den
man goed opnemen als hij binnen
komt. Als. wat ik vermoed, het onze
vriend blijkt te zijn, zal ik stilletjes
naar beneden loopen en assistentie
halen, daarna zal ik terugkomen en
hem arresteeren.
Heusch, zei juffrouw Maria, erg
zus- ontsteld, het staat me niet erg aan
om een beruchten oplichter aan den
praat te houden, zelfs als het in het
belang der justitie is. Bovendien kon
hij wel eens geweld gebruiken.
Daar hoeft u niet bang voor te
zijn, juffrouw Clutterbuck. Zóó doet
hij heelemaal niet. Hij zal juist erg
beleefd zijn en trachten een witvoet
je bij u te krijgen.
Detective Clay heeft groot gelijk,
Maria, zei juffrouw Eliza vastbe
raden. Laten we maar gauw naar
boven gaan, hij kan ieder oogenblik
komen. Ik zal voorgaan.
Dit zeggende brachten de zusters
den detective naar de slaapkamer,
een groot luchtig vertrek op de eer
ste verdieping, waarvan de ramen
een onbelemmerd uitzicht op den1
gaven.
Ah, dat is prachtig, merkte de
inspecteur opik zal nu in
oogenblik kunnen zien of uw bezoe
ker de man is, dien we hebben
moeten.
Bevend van opwinding gingen de
zusters naar beneden en begaven
zich weer naar de voorkamer, om de
komst van den bezoeker af te wach
ten.
Wat een avontuur, hé zei juf
frouw Maria.
Ik zou toch niet erg blij ge;
weest zijn hem te zien, al was hij
onze neef, merkte juffrouw Clutter
buck opik zal dus geen moeite heb
ben bij de begroeting. Ik hoop alleen
maar dat hij gauw zal komen.
De minuten gingen voorbij zonder
dat er een bezoeker kwam en de da
mes Clutterbuck begonnen te vreezen
dat Sunny Jack haar zou teleurstel
len.
Na een half uur vergeefsch wach
ten werd juffrouw Eliza ongeduldig.
Ik geloof niet, dat er iemand
komt, zei ze. Hij is bepaald gew
schuwd dat de politie hem op hei
spoor isin ieder geval wil ik niet
langer hebben, dat die man daar
boven in onze slaapkamer is. Detec
tive of niet, ik ga hem zeggen, dat
hij beneden moet komen.
Wacht nog een paar oogenblik-
ken, zei haar zuster. Ik zou het zoo
jammer vinden als we de gelegenheid
lieten voorbijgaan om hem aan hei
gerecht over te leveren.
Net, dat ze dat zeide, hoorden te
dat er luid gescheld werd.
Daar is hij, zei juffrouw Maris
opgewonden. Hemeltje, ik ben
zenuwachtig: ik ben benieuwd hos
hij er uitziet. Een oogenblik later
ging de deur open en werd een gezet
mannetje met een rood gezicht bin
nengelaten.
Neem me niet kwalijk, dames,
zei de nieuwe bezoeker, dat ik zoo
bij u binnenkom, maar ik kom om
dringende zaken. Ik ben detectivo
Moss, van Scotland Yard.
Alweer een detective riep juf-
