r\
VISITEKAARTEN
UJ
UJ
Stoomdrukkerij „lourm Coster"
Jan. 1904 118.87in Februari
152.224 in Maun 1904 266.12/
April 1904 92.27; in Mei 1904 11
in Juni 1904 99.25; in Juli
f 83.50in Aug. 1904 79.00; in
1904 79.— in Octob. 1904 ƒ89.:
Nov. 1904 106.70.
Totaal: 15.587.77.
4.271:
1904I
Binnenland
DE FOOIEN-QÜAESTIE BIJ
DE POST.
Het „Vaderland" verneemt, dat de
directeur-generaal der posterijen en
telegraphie een circulaire heelt ge
richt tot de postdirecteuren, waarin
de heer Pop zijn standpunt inzake
de fooiön-quaestie nader uiteenzet.
Aanleiding daartoe was de aan
kondiging van een der directeuren
in een dagblad, waarin het publiek'
verzocht werd, geen fooien, in wel
ken vorm ook aan bestellers te ge
ven, omdat deze anders, blijkens van
hooger hand ontvangen waarschu
wing. uit den dienst zullen worden
ontslagen.
Dit is schrijft de directeur-gene
raal geheel verkeerd opgevat. Het
is zijn streven „om ieder beambte
binnen de grenzen van den plicht,
welke hem door zijn betrekking moe
ten worden gesteld, in het onge
stoord bezit te laten van zijn per
soonlijke vrijheid. Indien dus een be
ambte zich niet bezwaard gevoelt om
een hem vrijwillig aangeboden gift
aan te nemen, wordt hij dan ook
door de desbetreffende dienstorder
geenszins tot het weigeren daarvan
gedrongen. Maar wel is daarbij on
der bedreiging met ontslag verboden
het vragen om of het uitlokken tot
'het geven van fooien, en dit als een
gevolg van de wijze, waarop dit in
den aanvang des jaars o. a. te Am
sterdam is geschied, waar indienst-
vrije uren bepaaldelijk daarvoor ge
kozen beambten de wijken' afliepen,
huis aan huis aanschelden en als
het ware om giften bedelden. Dit
kan aan Rijksbeambten niet worden
geoorloofd.
„Is vermindering van inkomsten)
hiervan het gevolg, het doet mij
leejd, maar dat kan geen reden zijn,
om, zooals is betoogd, daarvoor vani
Rijkswege een tegemoetkoming in
de plaats te stellen".
De dir.-gen. acht niet de minste
aanleiding aanwezig „om verlies van
op minderwaardige wijze verkregen-
inkomsten te vergoeden", daar de
loonen een vergelijking met beloo-
ning van dergelijke particuliere be
trekkingen best doorstaan en voor
hun toekomst zorg wordt gedragen.
Bovendien is verbetering van de po
sitie der bestellers in overweging.
Naar aanleiding van de pogingen,
van de zijde der bestellers om dei
looien te doen vervangen, door uit-
noodigingen om als donateur van»
„De Post" toe te treden, schrijft de
directeur-generaal in de circulaire o.
a. dat een dergelijke maatregel hem
„voorkomt met bedelarij veel over
eenkomst te hebben, bij gevolg al-
evenmin gerechtvaardigd is en bo
vendien hoogst onbillijk werken zou."
„Voorts zouden door dien maatregel
uitsluitend: de leden van den bond)
worden gebaat en dus aan buiten)
•dien bond staande beambten zou wor
den onthouden, hetgeen aan allen)
werd toegedacht."
Kerk en School
ONDERWIJS-CONGRES.
i Het vijfde onderwijs-congres zal,
blijkens een circulaire van het Lan-
j delijk Onderwijs-Comité, op een later
te bepalen dag in Januari te Amster
dam gehouden worden.
Het congres zal o.m. behandelen de
volgende motie vastgesteld door het
L. O. C. in zijn vergadering van 20
November
Het congres overwegende, dat aJ-
gemeen goed volksonderwijs een
j volksbelang is, dat daarom, ge
heel afgescheiden van de vraag of het
juist is, dat het bijzonder onderwijs
wordt erkend en bevorderd de ge
meenschap bevorderen moet, dat alle
I onderwijs, dua ook dit, aan de
I hoogst mogelijke eischen van maat-
j schappelijke deugdelijkheid beant
woorde en gegeven worde onder om
standigheden, waardoor het vrucht-
j dragend kan zijn, in het bijzonder de
j neutraliteit beschouwende als den
besten grondslag voor waarlijk goed
onderwijs, zooals de meerderheid der
natie dit verlangt, is van oordeel, dat
het de plicht der overheid is er naar
te streven het lager onderwijs in ge
halte en inrichting aan steeds hoo-
gere eischen te doen beantwoorden
en dat elke wijziging in de onderwijs-
wetgeving, welke haar bijzondere
strekking ook moge zijn, algemeene
verbetering van het geheele onderwijs
tengevolge moet kunnen hebben. Ge
hoord de inleidingen, is het congres,
van oordeel, dat de aanhangige voor
stellen tot wijziging der onderwijs
wet wèl zullen leiden tot uitbreiding
doch niet tot verbetering van het bij
zonder onderwijs, terwijl zij het
openbaar onderwijs niet verslechte
ring, zoo niet met geheelen onder
gang bedreigen en dus in het nadeel
der volksontwikkeling zijn.
i gerust wat besnoeid mogen worden.
Tot dusver waren de opeenvolgende
j regeeringen niet daartoe te vinden,
i zooals men weet.
I Ook met het bestaande stelsel tot
i toekenning van gratificaties zal
spoedig worden gebroken. Het isn.l.
de wensch der Regeering dat aan
persctoen. die een betrekking waar
nemen en na eindiging der waarne
ming in aanmerking zouden komen
voor een geldelijke belooning, al da
delijk bij de aanvaarding der be
trekking een zekeTe toelage boven
hun maandelijksch inkomen wordt
toegekend, wat op hetzelfde neer
komt, en waardoor het doen van
voorstelden tot toekenning van gra
tificaties met de noodige paperassen
komt te vervallen. Het bedrag dei-
toelage wordt alsdan bepaald door
den betrokken departementschef, die
van zijn besluit aan de Regeering
kennis geeft.
STRENGE MAATREGELEN,
i Naar de „Locomotief' mededeelt,
zijn bij de Nederlandsch-Indische
j Spoorwegmaatschappij strenge be-
palingen ingevoerd voor ambtenaren
en beambten. Wie zich schuldig
maakt aan misdrijf of overtreding in
j of buiten dienst wordt al mocht de
'justitie geen termen vinden tot ver
volging, onverbiddelijk ontslagen. Om
een voorbeeld te stellen is den amb
tenaar Horst, door den raad van
justitie alhier wegens een klein
plichtverzuim tot één dag gevange
nisstraf veroordeeld, aangezegd om
den dienst te verlaten. Ook zal streng
-gelet worden op de nakoming van
geldelijke verplichtingen door het
personeel jegens derden.
OORLOGSVARIA
ingedrukttoen hield een student een
zalvende toespraak, waarin hij den
rector belachelijk maakte. Op aan
dringen van meer gematigden trok
men eindelijk terug.
De rector heeft een streng onder
zoek naar de belhamels bevelen, ook
werd de toegang tot de school door
een ijzeren dwarsbalk versperd.
Koloniën
AALZEILEN.
In den herfst, bij het dalen der tem
peratuur, kruipen de alen in den
grond op plaatsen waar de bodem
week en kleiachtig is. Op het Pampus
9n het Buiten-IJ ziet men daarom te
genwoordig vele Zuiderzee1 vïsschers
bezig met aalzeilen, om deze visch uit
den grond te halen. Wijl dit niet
met een net kan geschieden, gebrui
ken zij een bijzonder soort van visch-
fcuig, ergel genoemd. Dit bestaat uit
een dikken stok van 6 meter lengte
aan het ondereinde is een ijzeren
kam bevestigd, waaraan ongeveer
dertig punten van 2 decimeter lang
en bijna 1 centimeter dik dicht naast
alkaar geplaatst zijn. Onder het zei
len plaatst de visscher zich op zijde
in den botter en houdt den erger,
waarvan het ondereinde met een
touw is vastgemaakt, loodrecht in het
water. De ijzeren pennen ploegen
door den bodem, en de aal raakt er
tusschen bekneld. Van tijd tot tijd
moet de stok dus worden opgehaald
om den buit binnenboord te brengen
Meermalen wordt er een emmer, een
fornuis of iets dergelijks mee opge
pikt, welke voorwerpen door schip
pers overboord geworpen zijn. Soms
ook ondervindt men een schok, wan
neer de kam een steen ontmoetdan
breekt het touw, zoodat de visscher
den ergel moet Laten glippen.
(N. v. d. D.)
ATJEH.
Het ,,B. N." ontving de volgende
telegrammen uit Kota-Radja van den
llen en 14en November
Bij de pvervalling van Ledang door
de roevers in het district Sibaboe,
Oostkust van Semeuloe, werd licht
gewond luitenant Geldorp die een
schotwond in den arm kreeg. De sol- j
daatziekenverpleger Loode, alg. st.
no. 43803, sneuvelde. In onze handen
viel een doode, een gewonde, een ge
weer m. 95, een donderbus, veel mu
nitie m. 95. Door de bevolking van
Semeuloe zijn zes geweren m. 95 in
geleverd.
Kapitein Co-lijn seinde uit Batoe
Redan
Den 28en October van Medan ver
trokken, den 2en November via Sa-
joem. Bander Baihroe, Kabon Djahé.
Batoe Karang en Kidoepen te Batoe
Redan aangekomen. De bevolking
van Karolanid is rustig. De Papak
bevolking is uit Koeta Penang ge
vlucht.
Hier is vernomen, dat de radja van
Batoe-Batoe met een gedeelte der be
volking gevlucht is naar Gemoentaer
en N en epen in Pakpakland.
De colonne gaat daarheen. De ge
zondheidstoestand der troepen en de
weersgesteldheid zijn gunstig.
DE NIEUWE KOERS.
Er gaan geruchten, zegt liet .,B.
N.", dat de gouverneur-generaal, in
overleg met den Minister van kolo-
niën, bij de verschillende diensttak
ken aanhangig heeft gemaakt het
voornemen
lo. om de tractementen voor alle
civiele ambtenaren boven de 40Q
's maande, te verminderen met 10
procent
2o. om de inkomsten van officieren
der verschillende wapens gelijk le
maken met die van de minst betaal
de categorie, nl. de infanterie
3o. om het maximum pensioen,
thans gesteld op ƒ9000 's jaars, te
verlagen, en in verband daarmede de
'pensioenen voor hooge ambten te ver
minderen.
Alles, natuurlijk, voor de toekomst
omdat nu eenmaal niet getornd kan
worden aan de reeds verkregen rech
ten van de thans in dienst zijnde
ambtenaren en officieren.
Wij geven deze geruchten, zegt dit
blad, welke ons bijna ongelooflijk
voorkomen, voor wat ze zijn, zonder
voor de juistheid ook maar voor een
enkel der drie genoemde punten te
kunnen instaan. Zooveel weten wij
echter zeker, dat er thans maatrege
len worden overwogen tot verminde
ring van de hooge tractementen en
pensioenen, welke nog stammen uit
de goede dagen toen het vet nog niet
van den ketel was en welke dan ook
JAPANSCHE GROOTSPRAAK.
In de „Echo de Chine", thans te
Marseille ontvangen, dus in de
jongste nummer van dat bladvindt
men geresumeerd den inhoud van een
artikel uit het Japansche blad
„Tayio", het orgaan van Ozaki Yukio
den burgemeester van Tokio, over
den uitslag van den Russisch-Japan-
schen oorlog.
De „Taiyo" zegt o.a., dat men niet
behoeft te twijfelen aan de eindzege
der Japanners, maar stelt er tevens
naast, dat Rusland zeer stellig niet
den vrede zal vragen, zoodat Japan
tegenover de treurige onvermijdelijk
heid zal komen te staan van een „ein-
deloozen oorlog". Hoe kan vraagt
het blad Japan zulk een toestand
volhouden Er is geen denken aan.
zonder roekelooze waaghalzerij, oin
de Russen tot in Sibene te achtervol
gen. Dan zijn er twee middelen. Het
eerste wat voor de „Taiyo" tevens
't meest aanbevelenswaardige zoude
zijn is om achtereenvolgens Port-
Arthur, Liaoyang, Moekden, Wladi-
vostock te nemen, de Russen naar het
noordwesten van Mantsjoerije terug
te drijven en dan eenige niet al to
moeilijk te verdedigen punten te be
zetten en zich te nestelen in het ge
bied, begrensd door de Boven-Yaloe
en de Witte Bergen, met oene leger
macht van circa 250.000 man. Het on
derhoud van deze troepenmacht zou
niet zulke groote bezwaren opleveren.
„Een hand aan den ploeg en de an
dere aan den degen tegen wilde hor
den, die iets meer beduiden, maar
niet veel, dan de barbaren van For
mosa zegt het Japansche blad,
sprekend van de Russen ziedaar
ons geheele stelsel van verdediging,
het eenig zedelijke en practische te
genover Rusland. Het kan zijne legers
versterken zooveel het wil, het zat
slechts zijne nederlagen Vermeerderen
zijn volk uitputten, zijne soldaten ont
zenuwen, ontmoedigen. Ten slotte zal
het zich toch naar gindsehe zijde vari
het Baikal-meer moeten terugtrek
ken
AANSLAG OP HET OOSTZEE-
ESKADER
De tweede brief van den Russischen
twee overblijvende torpedobooten
gingen later naar Portsmouth en ge
leidden een met ammunitie geladen
stoomboot naar Japan. De Russische
agent beweert, dat hij zijn bijzon
derheden ontleende aan een door den
Japanschen gezant te Londen naar
Tokio gezonden rapport.
VRIENDEN EN VIJANDEN.
Reuter meldt uit Tokio de merk
waardige bijzonderheid, dat gene
raal Koeropatkin en de Japansche
minister van oorlog, generaal Terau-
chi, heel goede vrienden zijn. Zij
leerden elkander twintig jaar gele
den in Parijs kennen. Terauchi was
daar militair attaché van de ambas
sade, Koeropatkin woonde destijds
de Fransche manoeuvres bij. Verle
den jaar, toen Koeropatkin Japan
bezocht en de oorlog reeds broeide,
hernieuwden de beide mannen hun
vriendschap en minister Terauchi gaf
daarbij generaal Koeropatkin een Ja-!
pansch zwaard ten geschenke, dat__D
een meesterstuk van smeedkunstwijl hij ongeduldig opkeek, wat is dif
was. Later zond Koeropatkin zijn'Jan, wat denk jij
DRIEMAAL DENKEN.
Uit een Afrikaanscli blad
Jan, zegt een vader aan zijn
twaalfjarigen zoon, jij moet altoos
drie maal denk voor jij een maal
praat.
Jan het dit goed onthou.
Op een koude aand zit die vader
met zijn voete bij die vuur.
Vader, zeg Jan, ik denk
Geen antwoord, want vader was te
diep in die courant wat hij zat tc
lees. Voor de derde maal roep die
zeun nou uit
Vader, ik denk
Wel, zeg die vader eindelijk, ter
vriend een prachtige Russische sa
bel als tegengeschenk. Bijgeloovige
lieden zullen toen reeds die uitwis
seling van wapenen als een boos voor
teeken hebben beschouwd, vooral om
dat de Russische sabel, welke Terau
chi ontving, volgens oorlogsgebruik
onder Russische officieren scherpge
slepen was.
ARSENAAL VERNIELD.
Uit Tokio wordt aan de „Daily
Mail" gemeld, dat de gedeeltelijke
vernieling van het arsenaal te Port-
Arthur liet voor de Russische verde
digers onmogelijk maakt nieuwe am
munitie te vervaardigen. Wellicht is
hierin ook een verklaring gelegen
van de omstandigheid, dat de Rus
sen het hevige vuur der belegeraars
in den laatst en tijd met zooveelmin-
der kracht beantwoorden.
Gemengd Nieuws
Ik denk, vader, als jij nou op
pas nie, is jij net nou uitgebrand,
want jou broek brand al van dat ik
die eerste maal gedenk het.
HET GELEERDE PAARD.
De wetenschappelijke commissie,
die belast is geweest met een onder
zoek naar de verstandelijke vermo-
van het Berlijnsche wonder
paard, den „schr an deren Hans",
thans klaar met haar werk, en uit
haren naam heeft prof. Karl Stumpf,
hoogleeraar in de zielkunde te Ber
lijn, een uitvoerig advies openbaar
gemaakt.
De commissie heeft het paard tot
hare beschikking gehad, zonder dat de
eigenaar en de stalknecht er bij te
genwoordig waren.
Hans faalt, wanneer de oplossing
van de hem opgegeven vragen, geen
van de aanwezigen bekend is, bijv.
wanneer hem geschreven cijfers of te
tellen voorwerpen zoo worden voorge
houden, dat zij voor de aanwezigen,
in het bijzonder detn steller van de
vraag, onzichtbaar blijven. Hij kan
dus niet tellen, lezen on rekenen. Hij
blijft verder in gebreke, wanneer hij
door voldoend groote oogkleppen ver
hinderd is, de menschen (met name
den steller van de vraag) te zien,
die de oplossing van de vraag ken
nen. Hij heeft optische hulpmiddelen
noodig. Deze hulpmiddelen behoeven
echter en dit is het eigenaardige
en belangwekkende van het geval
niet opzettelijk verschaft te worden.
Het bewijs daarvoor is, dat het paard
bij afwezigheid van den eigenaar v.
Osten, een groot aantal menschen
juiste antwoorden heeft gegeven, en
dat een paar heeren, die zich eeni-
gen tijd met het paard hadden bezig
gehouden, geregeld goede antwoor
den kregen, zonder zich bewust te
zijn. dat zij het een of andere teeken
hadden gegeven.
Deze feiten kunnen, volgens prof.
Stumpf, slechts op de volgende wijze
verklaard worden. Het paard moet in
den loop van het langdurige reken
onderwijs geleerd hebben, terwijl het
met den hoef stampt,, steeds nauw
keurig de kleine veranderingen in de
t lichaamshouding waar te nemen, met.
geheimen agent geeft eern uitvoerige welke de meester onbewust de uit
beschrijving van een Japansch-En- komsten van zijn eigen denken bege-
gelschen aanslag op het Oostzee-leidde, ei} daaruit begrepen hebben,
eskader, waarvan het gebeurde Mj wanneer het op moest houden
Doggersbank een gevolg was. Het'. Ue taJfveer voor deze richting en
heet dat vier torpedobooten met een 'nsPa™ln«
ïris„chen srz ZoTiïiï?
gehwhe kul ïeriiete? op dén dag zclfslan<liSe ontwikkeling van het
dat de de vloSt Kroonstad SS3ÏÏ22EEÏÏÏW,,71S.
ringste bewegingen blijft iets verwon
derlijks.
WEENSCHE STUDENTEN.
De Weensche studenten hebben
woest huisgehouden. In de aula van
inspecteerde. Twee torpedobooten
werden in de Duitsche doorvaart en
twee andere in de Noordzee gesta
tioneerd. Vijf dagen voor het eska
der in de Deensche wateren aan
kwam, voegden zich bij de torpedo- TTÖWB vnuuucii
booten zeven vischtrawlers, die reeds Hoogeschool werden alle plakka-
in Juli waren gekocht en in Hull met ten in vreemde talen afgerukt. Toen
kolen waren geladen. Zij hadden ook j drong men de feesttrap op en vier
torpedo's en mijnen aan boord. De studenten werden toen door den
torpedobooten vielen 's nachts het rector ontvangen, die niets anders
Russische eskader aan, doch werden antwoordde dan dat de Senaat nog
-afgeslagen. Een boot zonk dadelijk, eens over de Italiaansche aangelegen-
de andere den volgenden morgen.heid beraadslagen zou
Van deze laatste ging de bemanning] De deur, die toegang geeft tot de
op een van de trawlers over. De wachtkamer van het rectoraat werd
VLEIENDE UITVLUCHT.
Toen Lodewijk XIV naar Bergen
ging, om zelf de leiding dier stad op
Racine hem derwaarts te vergezellen,
De koning wenschte, dat de dichter
zijn krijgsbedrijven zou verheerlijken.
Maar Lodewijk wachtte zijn dichter
tevergeefs.
Na 's konings terugkeer werd Racine
aan het hof ontboden en vrij on
vriendelijk door de Roi soleil ontvan
gen.
Maar toen de koning vroeg, waar
om hij niet. gekomen was, antwoord
de Racine
„Sire, ik had alleen maar kleederen
voor de stad en ik was genoodzaakt
eerst kleederen te bestellen voor de
reis. Maar nog vóór die kleederen ge
reed waren, had Uwe Majesteit reeds
al de belegerde steden ingenomen."
De hoofden van de Zigeunerbende
zijn daarop dadelijk in hechtenis ge
nomen. De beminnelijke oom blijkt
een leurder te zijn en zijn nichtje in
den omtrek van Nantes overgedaan te
hebben.
DE OUDSTE DUITSCHER.
Caspard Griesser, een inwoner van
het dorpje Lorsoh in Hessen, is de
oudste Duitscher. Daar de registers
van den burgelijken stand niet op
klimmen tot 1793, zijn geboortejaar,
moest Grieser er zich mee tevreden
stellen, zijn lilden verjaardag op den
2den December, den datum, dip in
het doopboek stond, te vieren.
De grijsaard heeft zijn gezicht nog
geheel behouden en eyenmin iets van
zijn. eetlust of zijn gehoor verloren.,
Hij wandelt eiken dag zonder een
stokje en brengt zijn dagen door met
het rooken van een pijp. Hij heeft
zijn geboorteplaats nooit verlaten.
Een man, geboren in de achttien
de eeuw en die nog leeft in de twin
tigste, die 11 jaren telde toen Napo
leon gekroond werd tot Keizer der
Franschen, het is waarlijk geen klei
nigheid.
Kantongerecht
w w De zitting van het Kantongerecht
zich te nemen, beval hij den dichter van Woensdag was uitsluitend gewijd
AAN ZIGEUNERS VERKOCHT.
Een zigeunerin, Madeleine Pattre,
die wegens diefstal door het hof te
Bourges veroordeeld was, en, na het
ondergaan van hare straf, over de
grens zou gebracht worden, beriep
zich op hare Fransche nationaliteit.
Zij vertelde, dat zij geboren was te
Lussac-les-Ch&teaux uit Fransche
ouders, maar vijf jaar geleden door
een oom van haar, bij wien zij in
woonde. voor 400 frs. aan een Zigeu
nerbende onder zekeren Stenoz ver
kocht was. Zij had niet kunnen ont
vluchten, omdat men haar zorgvuldig
bewaakte, en zij zou zich onmogelijk
bekend hebben kunnen maken, wan
neer zij niet bij toeval haren broer
had ontmoet. Deze laatste bevestigde
voor het hof de beweringen van zijne
zuster.
aan de behandeding van overtredin
gen der Leerplichtwet.
Vele beklaagden warm niet ver
schenen, enkeden waren evenwel op
gekomen om zich te verdedigen tegen
het ten laste gelegde ongeoorloofde
verzuim van de aan hun zorgen toe
vertrouwde kinderen.
De redenen van het schoolverzuim
waren velerlei. De meeste kinderen
waren evenwel thuis gehouden om
moeder in het huishouden of vader
bij zijn werk behulpzaam te zijn. Er
waren echter ook kinderen, die, zoo-
als bij de behandeling der zaken
bleek, uit eigen wil buiten medeweten
der ouders de school verzuimden. On
der dezen behoort ook de twaalfjari
ge zoon van Schol te IJmuiden, die
sinds den zomer al niet meer de
school bezoekt. Hij was in -dien tijd
met een logger mede geweest ter ha
ringvangst, en kwam nu den school
meester bovendien nog lastig vallen,
door tijidens den schooltijd op de ko
zijnen te klimmen, om door deramen
te kunnen zien, en zoo de kindoren
aan het lachen te maken.
Door den Ambtenaar van het O. M-
werden voor deze verschillende over
tredingen, als het de eer9te keer was,
boeten geëischt van 3 gulden oF3 da
gen hechtenis, terwijl hij, als het een
tweede herhaling gold, hechtenls-
straffen van 7 dagen eiscïïte.
f 0.60
f 0.80
f 1.00
f 1.25
f 0.60
f 0.80
f 1.—
f 1.25
f 0.60, f 0.80, f 1.f 1.25
en hoogep.
ENVELOPPEN worden
afzonderlijk berekend
Zuider Buitenspaarne No. 6
GR. HOUTSTRAAT No. 55
100
100
100
100
100
100
100
100
waarnemer uit Newham, waarin ver
meld werd, dat volgens zijn bevel, de
effecten van James Boucher verkocht
waren en de opbrengst bij zijn ban
kier was gedeponeerd. Er was echter
niets bij, dat eenig licht kon versprei
den over de verdwijning van John
Boucher.
Heeft hij u niet gezegd, toen hij
wegging, waar hij zou heengaan
vroeg mijnheer Trenfield, terwijl hij
zich langs zijne gladgeschoren kin
■wreef. Geen enkel woord
Neen, hij is lachende vertrok
ken, en zeide dat hij voor zaken op
reis ging, en Frances' oogen^werden
vochtig, toen zij zich het tijdstip voor
den geest haalde, waarin zij hem het
laatst gezien had.
Anders niets, niet welke za
ken hij had, en hoe lang hij weg zou
blijven
Frances beproefde zich zijne laat
ste woorden voor den geest te halen.
Zij herinnerde zich, hoe hij haar
gekust had, en toen in het rijtuig
stapte, terwijl zij bij de deur stond
ja, nu herinnerde zij zich zijne
laatste woorden.
Vaarwel, Frances, em houd u op
eene groote verrassing voorbereid, als
ik terugkom.
Eene groote verrassing, misschien
bedoelde hij eone nieuwe japon, een
medaillon, een armband of iets der
gelijks, maar mijnheer Trenfield, die
veel verbeeldingskracht had, dacht
dat die woorden eene diepere bedoe
ling hadden.
Voor zoover wij weten, heeft hij
'alleen in Newham zaken gedreven. Ik
zal-daar een onderzoek naar hem la-
ten instellen. Wij kunnen nu echter
niets doen.
I Hij schreef sommige jaartallen en
beschrijving op, en maakte zich ge
reed om te vertrekken. Nu er iets ge
daan zou worden, werd Frances weer
levendiger.
Mag ik dit geld gebruiken
vroeg zij.
I Als gij mij dat vraagt als advo
caat, hernam hij, dan moet ik zeggen
:neen, maar vraagt gij het mij als
'vriend, dan moet ik u zeggen, houd
j het voor u zelf. Als uw vader dood is,
dan zal het nog- geruimen tijd duren
jvoor dat gij gerechtigd zult zijn. het
geld op te eischen, vooral als wij den
j man niet vinden, die zijn dood kan
bewijzen. Daarom "raad ik u aan, ge
bruik eerst het geld, verkoop dan de
obligatie, en leef van de opbrengst,
totdat de zaken geregeld zijn. De raad
geving is echter niet in overeenkomst
jmet de wet.
Wilt gij er u mee belasten
Neen. ik moet vergeten, dat ik u
gezien heb. Bovendien was ik u eeni
ge uren geleden geheel vreemd, waar
om zoudt gij mij dan vertrouwen
Wien moet ik dan vertrouwen
vroeg- Frances bedroefd. Ik ben geheel
verlaten. O. mijnheer Trenfield. ik
mag toch op u vertrouwen, niet
waar
Mijnheer Trenfield begon steeds
meer en meer belangstelling voor
j zijne cliënte te koesteren. Hij vatte
haar bij de hand.
- Lief meisje, zeide hij, gij kunt
u op mij verlaten, niet alleen als
rechtsgeleerde, maar als gij hst
wenscht ook als vriend.
Zij dankte hem hij had zeer inne
mende manieren, zoodat het haar
veel genoegen deed, dat zij op zoo
'emand zou kunnen vertrouwen.
Zoodra ik iets hoor, zal ik het
u doen weten, zeide mijnheer Tren
field, toen hij vertrok.
Hetgeen hij vernam, was hem bin
nen twee dagen bekend. George Man
de rs was naar Amerika overgestoken,
'zooals hij geschreven had, want zii.i
naam kwam voor in de passagiers
lijst. Toen werd er een telegram over
den Atlantischen Oceaan gezonden,
dat hem bij zijne aankomst moest
j worden overhandigd, en waarin hem
verzocht werd alle bijzonderheden om
trent J. B. aan mijnheer Trenfield
mede te deelen, want laatstgenoemde
dacht, dat hij zich liever dadelijk tot
hem zou willen wenden.
Manders voldeed echter niet aan dit
verzoek. Frances drong er op aan dat
men geen geld zou sparen om hem te
gaan opzoeken er wordt nu overal
navraag naar hem gedaan en men
vernam, dat hij zijne onbeduidende
bezittingen had verkocht, zijne moe-
j der was gestorven, voor hij naar En-
geland was overgestoken en daar
na was hij verdwenen, niemand wist
waarheen. De pogingen, door den
j agent aangewend, die naar Newham
gezonden werd, hadden een beteren
uitslag. Door hem vernam men, dat
John Boucherr daar gweest was, dat
hij uit de bank een pakje met gelds-
l waarde had meegenomen, en toen
Newham had verlaten. De scherpzin-
,nige detective had zijn spoor tot Lon
den kunnen volgen, maar het daar
verloren.
Het was duidelijk dat hij vermoord
was, om hem zijn geld afhandig te
•maken. Vermoord en weggestopt
i dat was de meening van hen, die zoo
i iets het best konden weten.
j Deze theorie was zeer waarschijn-
j lijk. De detectiven speurden overal
rond. om iets op het spoor te komen.
Dat een dief, die eon maand geleden
door een lid van het parlement was
doodgeschoten, de eigenaar van een
kostbaar pakket kon zijn, was nog in
niemands brein opgekomen.
Als iemand vermoed had, wat dat'
bewuste pakje inhield, dan zou hij
misschien op het rechte spoor zijn ge
komen. Maar het was reeds dertien
jaar geleden, dat James Boucher zijn
aanspraken op „Redhills" had. doen
gelden, daarom kon niemand zich die
zaak meer herinneren.
Het scheen nu zoo zeker te zijn, dat'
haar vader bestolen en vermoord wa:
dat Frances er in berustte, toen
mijnheer Trenfield meende, dat alle
verdere onderzoekingen te vergeefs
zouden zijn.
Ofschoon zij er zich over verwon
derde, hoe George Manders iets kon
weten, wat de detectiven niet hadden
kunnen uitvorschen, meende zij som
tijds, dat het werkelijk uit vriende
lijkheid was geweest, dat hij haar de
waarheid niet had willen mededeelen
om haa.r smart te besparen,
In die pijnlijke en angstige dagen
hield mijnheer Trenfield zijne belofte,
en handelde als een oprecht vriend.
Hij wekte bij zijne vrouw medege
voel voor zijne cliënte op, en de ken
nis werd aangeknoopt, die hiermee
eindigde, dat Frances de Gray-street
verliet, en ging wonen in de lieve
buitenplaats van mijnheer Trenfield
te Twickenham, totdat hare zaken ge
regeld zouden zijn.
Zoodra het meisje er in berustte,
dat de dood van haar vader een ge
heim voor haar zou blijven, omdat
Manders verdwenen was, werd zii
door hare jeugd en ijver weer tot het
leven opgewekt, daar zij er ook van
overtuigd was, dat men haar vader
had bestolen en vermoord, hoewel de
bijzonderheden ontbraken.
Mijnheer Kaulitz, die zoowel haar
vriend als haar voogd was, sprak in
zijn Duitsch-Engelsch over de groote
dingen, die zijne leerlinge zou doen,
en met groote zelfopoffering juichto
hij haar plan toe, om drie jaar in
Milaan verder te studeeren onder dea
beroemden Lamperti.
En dan, zeide mijnheer Kau
litz, terwijl hij zich over zijne lang?
blonde lokken streek, dan zal miss
Bouche'- de wereld in een storm ver-
overeenwat zeg ik, in een storm l
neen in eern wervelwind, in een tor
nado
Drie maanden nadat zij mijnheer
Trenfield voor het eerst had ontmoet,
verliet Frances. Boucher Engeland,
met het voornemen, na drie jaar te
rug te komen. Zij was vol hoop, maar
toch vervulde diepe droefheid tiaar
hart; hoewel mijnheer Trenfieild
met zorgvuldigheid voor had
zorgd, dat zij te Milaan alles zou
vinden, zooals zij het wenschte.
Eene week nadat zij vertrokken
was, meldde zich een vreemdeling
aan bij Gray-street No. 72, en vroeg
naar Frances.
Juffrouw Stacey, in eigen persoon,
stond hem te woord.
Juffrouw Boucher, zeide de goe
de, oude dame, is tweo maanden ge
leden vertrokken.
- Ik zou gaarne haar adres willen
weten, zeide de man.
(Wordt vervolgd,!
