Haarlem's Dagblad | 1905 | 11 februari 1905 | pagina 7

BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD

ADWNLSTRVnH GROOTE HOUTSTRAAT 55.

ZgZïÏÏiJÏÏSZSIK

ZATERDAG 11 FEBRUARI 1905.

DE ZATERDAGAVOND

HAARLEM'S DAGBLAD KOST

f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.

DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.

IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.

ONZE ANNONCES

WORDEN OPGEMERKT.

Natuurhistorische

Wandelingen.

XLVI.

Zoudt ge niet eens een oogenblikje
blijven staan bij een van de veletoo-
neeitjes, die zich zoo af en toe in en
boven onze grachten en singels af
spelen. Ik bedoel, eens een paai- mi
nute® te sdhenken aan dien lieven
vogel, die men bijkans in degeheele
etad ontmoet. Zeemeeuwen zeggen de
menschennu ja, over dien naam
straks wel, maar 'K moet toch eens
even met u spreken. Hegt ge er wel
eens over nagedacht hoe los, hoe
verbeven de vlucbt van een vogel in
't algemeen is; behoeft het ons nog
ie verwonderen, dat reeds sedert over
oude tijden de vlucht als iets godde
lijke werd beschouwd. En dan bij
onze meeuw. De natuur heeft dien
vogel toegerust met gaven, die mi et
allee® onze verwondering wekken,
maar die ons doen afvragenhoe is
bet mogelijk in één dier zooveel
vereenigen. Daar hebt ge de welbe
kende zwaluw, wier krachtige vleu
gels en staart liet dier in staat stel
len als spelend over de spiegelgladde
wateroppervlakte te strijken, om plot
seling in honderd wendingen telkens,
weer van richting te veranderen

Is er onder de vogels een goede
vlieger, dan is het zeker zij. Maar
sla onze meeuwen eens gade, hoe
scheren ook zij do wateroppervlakte,
hoe rustig en kalm vliegen ze met
lichte vleugelslag voort, om plotse
ling zich huizenhoog te verheffen en
daar in talrijke wendingen nu her-
da® derwaarts te vliegen, maar steeds
onze grachten, onze singels te volgen,

omeensklaps schieten ze neer

als roofvogels, met een vischje inden
bek verlaten ze weer het koude vocht,
dat haar niet schijnt te deren. Zijn
de zwaluwen meesters in haai- vak,
de meeuwen zijn dat niet minder. Die
zekerheid, die bevalligheid, die vlug
heid in de wendingen, alles trekt ons
aan. Nu eens is het statig en majes
tueus, dan weer krachtig en ener
giek. En, o, schrik, dan valt de vogel
in 't water, hoe nu Sierlijk en statig
als een zwaan drijft ze hoog op den
waterspiegel, neen zwemt ze, slechts
even is het lichaam, in het koude nat
gedompeld. De staart met de kruise
lings daarover gelegde lange vleugels
steken sierlijk schuin in de hoogte.
De houding van hals en kop doen
ons denken aan den sierlijken zwaan,
ofschoon niet zoo rustig en kalm. Te
veel houdt het zoeken naar voedsel
haar in beslag, en alsof het haar
spoedig verveelde, daar verheft ze
eïch weer hoog in de lucht. Ze
schijnt den spot te drijven met alle
wetten der zwaartekracht, èn als
vlieger èn als zwemmer is ze ten
volle waard eens eenige oogenblikken
te worden gadegeslagen. Laten weer
ook nog eenige bijzonderheden van
vertellen.

Het is de kok-, kap- of ook wel
lachmeeuw, de eenige soort, be
halve de zeldzame kleine meeuw, die
de voorkeur geeft aan de zoete wate
ren. Ze broedt wel in ide duinen aan
den binnenkant, maar toch komt ze
het meest voor bij de binnenwateren,
rivieren, meren en plassen, tot verin
het binnenland. Het dier heeft een
nog al uitgebreid gebied, en komt in
groot aantal voor over geheel Middel
en Zuid-Europa. In onze Nederland-
eche standaardwerken staat het dier
opgegeven als trekvogel, en zou dan

slechts van Maart tot Augustus hier waar vr°eg zlJn metgezel, op de j
vertoeven. Hoe dat te rijmen met de Etters ?P zijn kraag wijzend.

ons bekende omstandigheid, dat ze; u „S w i, a

En u neemt het kind mee naar,

hier in Januari enz. in groot aantal Londen? i

.vertoeven? Opmerkelijk genoeg von- j ja,mijnheer, naar 't hoofdkamI
den we in een Duitsch werk opgege- toor.
ven, dat de lach meeuw vooral in Een erg geval
zachte winters in Holland soms tot Verschrikkelijk!
de standvogels gerekend moet wor- i Ah, zuchtte de grijze man, die
den. In Middel-Europa is ze editer dacht aan zijn alwezigheid van tien
volkomen trekvogei, en women de ^uttigo^gezin beeSf uft

het kind te helpen, zei hij. Ik heL i buitengewone belangstelling Voor ee i i
geld verdiend en.... och, waarom zou letterkundig product, dat handelde,
ik geen goed doen, nu ik er toe in over deze menschensoort, en met
staat ben? Ik heb zelf vrouw en scherpe aandacht verslond zij dc go-
kind. Ik ontmoet ze zoo straks en mijn i schiedenis.

hart bloedt voor die arme kleine 't Wns niet zoo n erg treffend ver-
daar haal. I-Iet handelde over de avonturen

De maatschappij is altijd zeer!™" Jon». mooi schrijfmachine-!
dankbaar voor giften juffertje, wier patroon, een dier ph:

- Ja, natuurlijk; maar wanneer j 'antropische oude herren welke men;
-zelden ontmoet buiten het rijk der

koudere maanden in Zuid-Europa
doorgebracht, al overwinteren er ook

vrouw en kind, dat hij achter gela
ten had, toen hij zijn geluk gingbe-

wel eens talrijke troepen aan enkele proeven.

Zwitsersche meren. Ze

lfaar gewoon verblijf staat natuur- fluisterde de man van de N. S. P. C.
lijk in het nauwste verband met het C. en toen de dokter haar onder -
voedsel, dat ze gebruikt. Dit bestaat zocht had, vertelde hij, dat haar ar
me liononmTMO itaI hlill.iil on chhvom.

een nieuw leven begint, is het i
niet kwaad als ze een sommetje op
de spaarbank heeft.

Juist, mijnheer, ik begrijp u.
Dat is heel vriendelijk van u. Zal ik

erbeelding, voor zijn ondergeschikt
een diepe en oprechte Vereering hei
opgevat.

Juist op den avond, toen hij voor
nemens was, haar zijn liefde te ver-

haar naam op een stuk papier schrij- kiar(vn ontdekte-hij In het copieboek

Ze is verschrikkelijk schuw, ven met het adres van het hoofdkan- -

toor?

een liefdesbrief van het meisje aan
haar verloofde, welk epistel op de een;

een geheel andere tijd voor 0113
aan. Maar ach, 't is al te dwaas,
er aan te denken, dat zulk een
buitenkansje voor ons zou zijn
weggelegd 500 pond is een som
voor" ons even onbereikbaar als
de zon of de maan. Wij moeten
geduld hebben, lieveling, en wach-
ien: misschien is eenmaal de for
tuin ons gunstig en komt het ge
luk op een oogenblïk, als wij het
t minst verwachten. Zoo gaat het
altijd in de wereld

„Tot wederziensIk moet nu
eindigen, want het werk roept mij
weer. Adieu

Je liefhebbende

uit insecten, slakken, allerlei lam en
wormen, kleine schaaldieren en
vischjes. Soms vliegen ze meer 1 and-

me lichaampje vol builen en schram
men zat.

Wat verschrikkelijk

Ja, dat is 't, mijnheer; een van

Ja, doe dat. of andere wijze tusschen de zakelijk:

De man van de N. S. P. C. C. haalae C0rresp0ndentie was geraakt.

waarts in en deftig stappend met de ergste gevallen, die 'k ooit beharn-
knikkend kopje volgen de vogels den deld heb.

ploeger om engerlingen en ander ge- Hier meisje, bekijk dat eens!
dierte te verdelgen. Dat ze dus nuttig 1 Het kind ontstelde lievig, toen hii
is, spreekt wel van zelf. Is de vogel t"»aJ«n. «°edko°P met

in houding ten volle een oogenblik les_ mijnheer? fluisterde

waard aanschouwd te worden, ook hij MO s])ril,gt ze bij 't minste of
de zachte, heldere kleuren mak*® nel j geringste op.

diertje nog aantrekkelijker. Wie aan- i Het meisje vouwde de kraait open,
dachtig toeziet, bemerkt al spoedig, hield1 deze voor haar gezicht en bleef
dat er nog al verschil in kleur be- stil zitten,
staat. De gevlekte zijn de jonge die- Hoe oud is ze

ren. de oudere dieren zijn lichter. ~T °vininTf

t-, weten, ofschoon ze er veel ouder uit-

Da het bij deze dieren, die vaak ii6t met haar b]eek vertrokk6n ge.
gezellig broeden, op de broedplaatsen

tamelijk rumoerig toegaat, kunnen j)e oude man zuchtte en voelde hoe-
we ons wel voorstellen knè, knè, veel hij had om dankbaar voor te
kerkrekekek of kekekkek vervullen de zi;jnnu hij met succes bekroond
lucht, klanken, die haar zeker de huiswaarts keerde naar vrouw en

een dikke portefeuille voor den dag
en schreef een naam en een adres

°P-

Hier heeft u het, mijnheer, ze:

Zie zoo, mompelde de vinding
rijke jonge dame, toen zij met inner-

kende zij aan haar troosteloozen min
naar, dat zij nooit kon hopen, zijn
vrouw te worden, eer or 500 pond aan-

las. Zie zoo! dat klinkt vrij natuur
lijk. Geen sterveling zou gel0oven,

naam van lach meeuw gaven.

J. STURING.

De thuiskomst van

kind, die hij in tien jaar niet gezien
I had. Brieven waren slechts nu en dan
geschreven en in bijna twee- jaar had
.hij slechts een brief gehad,
j Vertel me eens wat van haar
zei hij tot den ma® van de N. S. P.
1 C. C.

Aan fvfittArrrknh&v mijnheer, we vonden haar
Q6I! UmZUCKvF zoo wat een maand geleden in Liver-

j pool, waar ze met haar dronken moe-

der in een krot woonde. Het kind

Gauw wat, alsjeblieft, riep de was in lompen gehuld on verkocht
conducteur va® den trein van Liver-schoenveters. Als ze met genoeg geld
pool naar Londen. thuis bracht, ranselde haar moeder
i De vermoeid uitziende man inden haar af met een leeren nem tot

hoek van een derde klas-rijtuig stak. meer staan kon.

zijn. hoofd uit het Taampjeen zag, Wat vreeselijk Wat treui iQ

een gedaante in een donkerblauwe 1 Ja, mijnheer, treurig. We waar-
1 uniform toesnellen met een klein j schuwden de moeder, dat onze maat-
meisje, dat zich tegen hem aan-schappij zich er in zou mengen,,
drukte. 1 maar het baatte niet. Ten slotte moes-

Op 't kantje af, zei de man met ten we tot vervolging overgaan en
het uniform tegen den vermoeid uit- het kind meenemen. Zij was uitge-

zienden reiziger. bongerd en in een deerniswaard!gen

Beiden werden, zonder veel plicht-toestand.

plegingen, in den coupé geduwd ea; En waar was de vader?
de trein zette zich in beweging. j Daar konden we niet precies
Ja; u heeft 'mnog net gehaald-j achterkomen. Hij schijnt jarenlang
i was het antwoord. I afwezig geweest te zijn. De moeder

i Ga jij daar nu eens zitten enwas vroeger een fatsoenlijke vrouw
i uit het raam kijken, zei de metgezelgeweestze raakte aan den drank,
j van het kind. j Zij is nu geheel aan de® drank ver-

i Zij gehoorzaamde dadelijk, kalm '1 sla af d.

j en onderworpen. Zij dook ineen 1® I E11 hoelang bestond die toe-
den versten hoek va® den coupé met j stand al

een verschrikt uiterlijk, dat den man! Ail een jaar of drie, vier, mijn-
i met het grijze haar zou geroerd heb- j lieer.

I ben indien hij het had opgemerkt. Beiden keken naar liet kind in
I Maar zijn oogen waren gericht op het den hoek. Ze zat er nog net zoo. Zij
gelaat en de kleeren van den man die hield de krant nog steeds voor het
1 tegenover hem was gaan zitten en gezicht en sloeg niet eens d)e bladzij-
die zijn pet afnam om zijn voor- den om.

hoofd met zijn zakdoek af te vegen. Wat gaat u met haar doen?
Op zijn kraag waren vijf let-Eerst haar een poosje verzor-
ters geborduurd letters, die hetgen, mijnheer, en dan trachten een
zinnebeeld waren van een derdroe-j geschikte betrekking voor haar te
vigste doch tevens een der schoonstevinden, misschien zenden we haar
vereenigingen der wereld N. S. P. j naar de koloniën.

C. C, of voluitNational Society for j Zijn metgezel knikte,
the Prevention of Cruelty toEr heersebte een tijdlang stilte.
Children (Nation, vereeniging totalleen verbroken door het doffe, een-
voorkorning van wreedheden jegenstonige gerommel van den voortsnel-
kinderen). lenden trein.

Wij hebben er hard voor moeten Ten slotte sprak de oudere mam
loopen, zei de man uit zichzélf. weer

U beait zeker een der vertegen- j Ik heb er zoo over nagedacht,
woordigers der maatschappij, niet dat ik wel iets zou willen doen 0111

----■<\IUU\Y LB WU1UV11, l-'tfl Vi -JUV tiuiiu i.11111- I .1 ,r

hij, terwijl hij 'het aan zijn metgeze. wczig waren, waarmee hij het vurigi rit H,frDrZj 2ii 'S'

gaf; Angela Markham is denaam. verlangde deelgenootschap in ren fir- ding bestaat, en het aandeelhoudei-

Wat! riep de man uit, met een ma iion koopen. schap eveneens.
doodsbleek gelaat 't papier aanpak- Natuurlijk volgde de oude heer het1uur fi^een tlle me^Un van
kend. cdelo voorbeeld van z.jn voorgang Personeel lunchen. Juffiouw Bat-

Angela Markham, herhaalde hij. jn romans, liet het meisje komen, las Illl^on 'l.

Maar. mijnheer, u bent onwel.uhaar even de les over haar zorgeloos^do2ijn

De hand van den ander beefde he- held en eindigde met haar een che- tla:u x o aoau-?vi

vig, toeai hij het papier aannam en 't que van 500 pond sterling te over-n, {A-s f. lL Jl*

voor zich hield, terwijl hij met ver- handigen om het aandeel voor dend.e l0"fste !<]crk' OI,

wilder de oogen er naar staarde. jongen man te koopen. eigenlijk was, er met wase1 n iemand

Mijn hemel! Die uitroep scheen- De geschiedenis eindigde met eeni-!zou 01 ie^s ongewoons m vinden,
uit een gebroken hart te komen. ge hoogdravende frasen, en juffrouw1 Twee minuten later waren de stuk-

De man van de N. S. P. C. C. leun- Barrington was zeer onder den :n- ken, de minnebrief inbegrepen. be
de voorover met een ongeloovigen druk. hoorlijk gecopiëerd in het boek van
blik op het gelaat, Ach, zuchtte zij, als de oude do firma, en de typist ging heel vol-

Maar hij kon geen woord uitbren- Way hart mij ook eens op dezelfde daan haar twaalfuurtje nuttigen. Zo
manier behandelde! Ik zou geholpen besteedde zelfs, een paar stuivers meer

0 Het is mijn dochter, klonk hef. zijn met een honderd pond, en hij dan gewoonlijk de cheque danste

antwoord heesch gefluisterd kan dat best missen. haar voor do oogen.

Daaron' strompelde de goudzoeket Plotseling kwam er in haar brein Maar ze moest tot den eigenden

met vertrokken gelaat naar denhoek een lumineus idée. morgen wachten, om te men, water

waar het. meisje zat. i D 'M voorbeeld van die

Angela, fluisterde hij- inanheldm eens volgde en een

brief j

gebeuren zou.

7» ontstelde legde de krant neer selnrel aan e. 11 deeklweldigen vrijer. Om vier uur des 110middags, zette
1 keek hem aan a(s een verschrikt ra 1-ozeiMe;. stijl al- a pas v.n Hieesrs. de jongste khrk. mond

dier ftii hoog zich over 'i llt tls zo darr' die vertrouw, lijk oniieilspelleml ver open en iregon he-

SSH'S tl! deiildeTe?ue mede ioeling afdruWe in 't copic-boek. vig te grijnzen.

haar, doch z'j deinsde g. waar meneer Woyhar! hem zeker Meen maar, die is goed: Dat is

Angela, kleine Angela, ik hen moMt vjnil,,n verdcr ton zij rus|j„ in or,l0

ieHeatdmeisje antwoordde niet, doch "lop dor gebeu.tenissen atvvaoi,-

1. 1». t SVV.. I rr Tnom TOlOTn TgVit. -

Hij had namelijk het copieboek ge
zien en den minnebrief ontdekt —van-
- t Is best mogelijk, zoo droomde daar zijne kinderlijke vroolijkheid.
zi.i v rder dien fant -stischen droom. In jeugdigen ijver nam hij het boek
dat hij flink over de brug komt. want. op en bracht hét bij juffrouw Bar
er zijn wel eens oogenblikken. waar- rington.

Boven het geratel en gedreun van jn ,]- mn verbeeld dat hij verliefd op' Kijk eens eventjes, juffrouw!
den trein uit hoorde.de man van cU mjj óe menschen zeggen, dat hij Ethel werd vuurrood. Zij begreep
N. S. P. C. C. het geluid van luide verbazend onzelfzuchtig is, en hij is dadelijk wat er aan de hand

week verder terug. Toen wierp John
Markham uiit Klondyke zich naast
haar neer in een aanval van hart
brekende wanhoop.

krampachtige snikken.

De Mislukte List.

net de man er naar, te doen zooal; had zij geen moment aan loze mo-

kheid gedacht.

Wat is er, Higgers?

die oude gek in dit geschiedenisjc. In gelijkheid gedacht.
elk geval kan ik het probeeren en 'f Wat is er. Hier
zien, wat er van komt. Kwaad kan j

Ik geloof, juffrouw, dat u cm
het nooit, en er is allo kans, dat het brief bij vergissing mee gecopiëerd
goed doet. heeft.

Juffrouw Barrington verried van h< Mot een goed gespeelde droeve ver-
Juffrouw Ethel Barrington werkte plan niets aan haar zuster. Zij was hazing antwoordde het moisje vlug-
hard als stenograaf-typiste in het ver- zoc-r opgewonden, toon ze naar bed- Goede Hemel, hoe dom van mij
velende, sombere kantoor van de hee- ging, en hot duurde heel lang, eer do - Zal ik het blad or uit scheuren,
ren W'ayhavt en Browne. In tegen- slaap wilde komen. en er een schoon vel tusschen steken,

stelling- met de gewone schrijfmachi- Toen zij eindelijk insluimerde, deed juffrouw

ne-juffröuw in de boeken en een en- zij niets dan uroomen van allerlei j' Neen, Laat 't boek maar lm r.
kele in de werkelijkheid was zij niet soort ohèques tot de meest buitong-:- dan zal ik dat zelf wel doen.
mooi en evenmin aantrekkelijk. wone bijdragen. Ook goed. juffrouw.

Al hare gedachten bepaalden zich Den volgenden morgen ging zij ais i Do jongeling verwijderde zich snel,
tot de groot© vraag: hoe aan een gewoonlijk naar het kantoor, en - m-steeds grijnzend, en juffrouw Barring-
man te komen - on zij achtte elk j dra er eenige lauwte kwam in het ton was overbluft. Doch slechts voor
middel daartoe goed genoeg. werk. zette zij zich aan den veelb-- een oogenblik. Zij riep Higgers terug

Op een avond, toen zij den treinteekenenden brief. en stuurde liem uit 0111 een boodschap

wachtte, die haar naar de buitenwijkDeze luidde te doen. Zoodra hij weg was, stond

zij zonder dralen op en stapte naar

van Londen moest brengen, waar
woonde met haar zuster, ontdekte r.ij 1
in 't. station -een vergeten exemplaar
van liet schooue tijdschrift „Dames:
Pantechnicon", een blad, dat wenken
geeft op elk gebied van het vrou-i
wèhJeven, van de zorg voor zuigelin-
gen en het verdelgen van mot tot h-t
vangen van oen man on het wegje-
gen van een keukenmeid.

De trein raasde het station binnen ;j
juffrouw Barrington stapte in een 1
'tweede klas coupé (hoewel ze een!
kaartje derde klas had) en open'lei
het blad. Hare oogen vlogen nieuws-
gierig van pagina tot pagina en blo-1
ven eindelijk geboeid aan een ver-
haaltje, getiteld ..De typiste van me-
neer Renshaw".

Daar zij zelf behoorde tot de tik- i
kende gemeente, voelde zij natuurlijk'

„Mijn allerliefste Harry

..Ik schrijf dezen brief tusschen
het kantoorwerk door. Nog denk
ik met welgevallen aan onze heer
lijke wandeling van verleden Zon
dag en de goede woorden, die je
toen gesproken hebt Ja, als jij
bereid bent, op mij te wachten,
besto Harry, dan ben ik meer dan
tevreden, als ik op jou mag wach
ten, ofschoon het toch wel erg
hard is, onze schoone jeugd
te zien voorbijgaan, zonder dat
wij vercenigd kunnen worden.
Had ik maar 500 pond. waarvan
je sprak, hoe geheel anders zou
dan alles zijn Want dan zou je
immers dat aandeel in de zaaic
kunnen koopen, on er brak dan

het kantoor van den patroon, waar
ze aanklopte.

Binnen riep een vriendelijke
stem. en een oogenblik later stond zij
voor don heer Wayhart.

De oude koopman had tot model
kunnen dienen voor een artist, die <1^
novelle in het „Darm-s Pantechnicon
moest illustreeren. Hij was zwaar ge
bouwd. met blozend gelaat, had een
opgewekt, doch niettemin ernstig
uiterlijk.

Wel, juffrouw, wat is er? vroeg
hij hartelijk.

Neem mij niet kwalijk, dat ik 11
stoor, meneer, begon zij bedeesd
maar ik kan mij niet niet zekerheid
herinneren ,of ik u dien brief over
Wilson en Timmers heb late zien.
dien 11 mij gaf over te schrijven.

Feuilleton.

De Misdaad in de Familie

Uit het En-gel seh.
door

HUGH CONWAY.

54)

Zij had er wel een blik in gesla
gen, maai- zij wist volstrekt niet,
welke waarde zij bezaten. Zoodra zij
haar vader zag, zou zij hem van
den diefstal melding maken. Tot dus
verre was haar voornaamste wensch,
om Digby te mijden.

Wilt gij op Shortlands komen
had Mabel liaar gevraagd.

Neen, zeide Josephine, die de
zaak goed had overwogen. Hij zal
mij 'iet eerst op Redhills zoeken, en
dan op Shortlands.

1 En dan natuurlijk bij Allan.

Ja. Wanneer hij 'echter bij u
komt. zoudt gij hem dan niet kun
nen doen gelo-oven, dat ik bij u was,
maar dat gij mij niet wildet af
staan

Dat zal wel gaan, zeide Mabel,
die zich over Josephines schrander
heid verwonderde.

Gij zult daardoor toch niet in
moeilijkheden geraken. Mabel?

Volstrekt -niet. Daarvoor zal Dick
wel zorgen.

- Laat het dan zoo afgesproken
zijn.

Toen Digby dus zijne vrouw kwam
opeischen, geloofde hij stellig, dat zij
op Shortlands was, want mevrouw
Messiter weigerde beslist, zijn ver
zoek in te willigen, ofschoon zij zijne
vermoedens niet tegensprak. Zij was
in hare woorden zeer beleefd, of
schoon achter die beleefdheid eene
diepe minachting verborgen was.
Toen de bezoeker er ©enigen tijd
was, werd hij toornig, en als na
tuurlijk gevolg daarvan gaf hij blij
ken van zijne slechte opvoeding. Hij
viel op een stoel neer, daar mevrouw
Messiter hem -tot dusverre niet had
uitgenoodigd om te gaan zitten.

Ik blijf hier, tot ik haar heb
gezien. Zij is hier, dat weet ik, gij
kunt het niet ontkennen. Ik heb toch
rechten op mijne vrouw. Het doet er
niet toe. boe lang ik hier blijf, maar
zien moet. ik haar.

Mabel boog het hoofd en verliet het
vertrek.

Ga mijnheer halen, zeide zij tot
den eersten den besten bediende, dien
zij zag.

Mijnheer Messiter. die zich in de
nabijheid bevond, gaf dadelijk aan
liaar verzoek gehoor.

Die man de echtgenoot van
Josephine i? hier. zeide zij. Hij zegt

dat hij niet weg wil gaan, wanneer
hij haar niet heeft gezienwij moe
ten hem echter in de meening stij
ven, dat zij zich hier verschuilt.

--- Ik zal hem zelf wel wegjagen,
zeide mijnheer Messiter

Mabel verzocht heen dringend zijn
leven niet in de waagschaal te stel
len hij antwoordde daarop, dat zij
hem zijn gang moest laten gaan/Hij
trad heel gewoon de kamer binnen,
met de handen in de zakken van zijn
jachtbuis. Hij had Josephines echtge
noot nog nooit ontmoet en toen
Digby hem zeer norsch groette,
maakte deze geen aangenamen in
druk op hem. Mijnheer Messiter hield
er niet van praatjes te maken en gaf
hem dadelijk zijne meaning te ken
nen.

Tk zou nu maar weggaan, zei
de hij.

- Ik zal gaan, wanneer ik mijne
vrouw heb gezien, eerder niet.

Gij zult haar niet zien, en zij
wil u ook volstrekt niet zien. Ga dus
oogenblikkelijk heen.

Bi- moet haar slechts tien mi nu
ten spreken, en zal dan dadelijk weg
gaan.

Geen halve seconde. Gij zult
haar slechts voor de rechtbank weer
zien. wanneer er tot eene echtschei
ding wordt overgegaan. als gij
daar tenminste zult verschijnen.

Dan ga ik niet. weg, zeide Digby

onbeschaamd.

Ik zal 11 vijf minuten tijd geven.
0111 kalm te vertrekkendaarna za!
ik U hier de deur laten uitzetten.

Uwe vervloekte bedienden moes
ten het eens wagon mij aan te raken.

Messiter lachte.

Ik heb hunne hulp volstrekt niet
noodig. Gij hebt nu vijf minuten den
tijd, volg dus mij® raad op, en pak
u weg.

Messiter verliet hierop het vertrek,
na een vluchtige® blik op een dei-
vensters geworpen te hebben. Zijn
bezoeker ging weer zitten zonder van
besluit te zijn veranderd, hoewel hij
de gedachte 'niet van zich af kon zet
ten, dat men hem eene min aange
name verrassing wilde bereiden. Hij
begreep, dat hij dwaas handelde
maar hij wilde toch gaarne zien. hoe
die zaak zou afloopen. Hij had zijn
oogen op de deur gevestigd, daar hi
wist, dat van dien kant de aanval
te duchten washij zag dus niet, dat
mijnheer Bourchier zicli naar de stal
len begaf, en boord© hem evenmin
fluiten en „Jack" roepen; hij be
merkte er dus niets van, dat mijn
heer Messiter met bovengenoemd en
Jack achter zich. terugkeerde, toen
dc vijf minuten om waren.

Jack was een van de mooiste bul
doggen in den omtrek. Zijne voorpoo-
ten waren zoo krom als die van eene
stoel van antiek model, en zijne ach-

terpooten stonden zoo dicht bij el
kaar. dat men van hem den indruk
kreeg, alsof d e hond van voren twee
voet en van achteren zes duim breed
was. Zijne huid was zoo fijn als die
van eene dame en zijne staart was
zeer kort. Wat hem nog mooier
rnaakte was, dat zijne benedenkaak
bijna een duim voor de bovenkaak
uitstak zijne schoonheid werd nog
verhoogd door zijne neusgaten, d'e
onder een hoek van vijf en veertig
graden afliepen. Kortom, Jack was
een hond, die allen, die zijne goede
hoedanigheden niet kenden, schrik
aanjoeg. Men zou Jack zes weken
lang hebben kunnen ophangen, door
een spijker door zijn oor of zijn
staart te slaan, zonder hem een
kreet te ontlokken.

■Tuist toen de vijf minuten dedenk
tijd om waren, opende de lieer Mes
siter de vensterdeur, die Digby den
rug had toegekeerd, en liet Jack bin
nen. Er was slechts een woord van
zijn meester noodig, om hem tot den
aanval te doen overgaan, en toen
Digby zich omwendde, zag hij dit
schrikwekkende dier voor zich.

Het spijt mij. dat gij niet weg
zijt,-zeide de heer Messiter hartelijk.
Jack hecht zich aan u vast wanneer
hij bijt. zoodat gij i® zijn gezel
schap moet vertrekken.

Van angst kon Digby bijna niet
meer op zijne beenen staan.

Laat dat beest weggaan l iep
hij uit

Volstrekt niethij zal zich wei
bedaard houden, tot zoolang ik hem
beveel zijn gang te gaan. Het hang»
dus van u. niet van mij af. Wilt gij
gaan. ja of neen?

Voorzichtigheid was hier wel aan
ta bevelen. Digby had een pistool bij
zich, maai- wanneer hij slechts ééne
j verdachte beweging maakte, zou het
teeken tot den aanval gegeven zijn.
Wat kon hij tegen zulk een duivel-
schen hond uitvoeren. Het veledrin-
ken had nu juist geen goede uitwer
king op zijn zenuwgestel gehad, en
1 daarbij kon hij dien hond met zijne
vooruitstekende kaken, zijn open-
staande neusgaten en zijne geschikt-
beid om zich aan iemand vast t©
i klemmen, geen weerstand bieden.

Ja, ik zaJ gaan. zeide hij, laat hij
zich bedaard houden ik zal gaan.

Ik zal u bij de deur opwachten,
zeide Messiter.

Ik denk niet. dat Jack u iets zal
doen, wanneer gij dadelijk vertrekt.
Hij verwijderde zich nu van het.

venster.

Digby verloor al zijn waardigheids-
gevoel hij sloeg op de vlucht, ter
wijl Jack hem op een afstand volgde.
De heer des huizes liep met hem

mee.

(Wordt vervolgd.)