I
BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
Natuurhistorische
Wandelingen.
DE OLMENHOF
DeExcentriekeMillionair
ZATERDAG 20 MEL
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
IN EN OM HAARLEM.
LX.
'i Was weer de schrale, dorre, alles
opdrogende wind, die ons plaagde
deze week. Zie tegen den avond eens
,jde takken van struik en heester. Ze
hadden zich in 'de zoele voorjaars-
lucht zoo snel verlengd, zoovele bla
deren ontplooid, dat thans do ver-
damping veel sneller is dan de toe-
voer Hoe droger toch de lucht, hoe
meer er een droge wind waait, des I
tó grooter is de verdamping. En 1
daar kunnen de wortels niet tegen j
aanvoeren, vooral niet de wortels
van de boomen -en heesters, die ver- j
plant, zijn gedurende den laatsten j
rusttijd, 't Is daarom zaak, daai-op
te letten, wil men hebben, dat de
heesters dezen zomer al wat prestee- j
ren. Halfverwelkte -takken van se- j
tóngen .'nebben thans de narcissen
opgevolgd bij onze bloemenventers.
't ls anders nu de bloeitijd van tal
van heesterssering, sneeuwbal en
gouden regen volgen weldra, nadat
'reeds tal van andere zijn voorafge-1
gaan, en weigelia en. jasmijn, mei- j
doorn en lijsterbes, gereed staan om
die weer op te volgen.
Evenzoo is 't in de dierenwereld,
daar hebben we alweer dezelfde ver
nielzucht, denzelfden strijd om 't be
slaan.
We willen ons vandaag eens bezig
houden met de bladluizen, die vhare
snuitjes zoo -handig in de lekkerste,
teere doelen kunnen inboren, 't Be- j
hoeft ons niets te verwonderen, hoe I
de teere deel en samenschrompeden I
als eenige bladluizen er hare snuit-
jes hebben ingeboord en, voortdurend
Wijven zuigen. Het woord bladluizen
«al menigeen opmerkzaam hebben ge-
maakt, om dan toch eens een middel
te .too oren tegen dat tuig. 't Is ver-
schrikkelijk met dat nietige goedje, I
er is geen dooden aan, voor tien,
die men doodt, komen er 'honderd
terug, 't is in een -woord verschrik-
kelij'k, en dan juist de mooiste ro
zen, de mooiste bloemen hebben er
meest van te lijden. En een mid-
je, dat toegepast, probaat is'?Ge
jzoiidt dat graag willen hooren? Wel
luister dan, het klinkt als het orakel
van DelphiGe hebt geen last meer
van bladluizen, als ge maar zorg
'draagt de laatste of wat nog beter
is, de eerste te pakken te krijgen.
Want die eerste doet het, dat is de...
Maar wat is dat? Loopt ge weg, en
luistert ge niet langer Meent ge, dat
hebniet waar is? Ja, maar dat wist
•ik tocli ook wel. Nu, blijf nog even,
misschien zal mijn uitspraak minder
vreemd schijnen en wel de sleutel
zijn voor vele gevallen, waar alle
mogelijke middelen onbeproefd ble
ien, ja waar de reeds zwaar geteis
terde planten juist onder de genees*
middelen vaak bezweken.
In den winter zitten aan uwe ro-
[amstruiken, aan uwe sneeuwballen,
aan de vlier, enz. enz. kleine zwart
glimmende speldeknopjesdarde
eitjes, waarop vorst noch regen in
vloed kunnen uitoefenen.
Uit de kleine eitjes, die stevig aan
ie schors der takken waren vastge
kleefd. door het laatste geslacht van
't vorige jaar, komen onder den in
vloed der ontwakende natuur kleine
groene of zwarte beestjes, wier broos
IMaampje zoo gemakkelijk onder
minsten vingerdruk bezwijkt.
Feuilleton.
ROMAN van
HEDWIG ERLIN—
SCHMECKEBIER.
W)
Het zou altijd mogelijk kunnen
lijn, dat ze haar gewoonten van ba
rones von Falken weer aangenomen
had. Of de oogen van den graaf
testigden zich vast op den man die
tegenover hem stond is er mis-
«hien een oorzaak, die u aanleiding
kan geven, over haar uitblijven zoo
«rg ongerust te zijn?
Hartmuts lippen bleven gesloten,
;iijn oogen neergeslagen.
Daar ging de graaf dicht voor hem
|taan. Zijn geblaseerd moede stem
ad een snijdenden klank.
-7 Geef me antwoord. Is er mis-
•chien iets tusschen u en Madeleine
voorgevallen, zoodat u een ongeluk
"toet vreezen
Een lang zwijgen en da.n een
Ja dat klonk als een met
Moeite onderdrukte kreet.
In den blik van den graaf fonkel-
«6 een wilde woede, alsof hij zich op
Hartmut wilde storten, en hem de
Koude en regen zijn voor haar al
even verderfelijk, daarom schuilen ze
weg aan de'onderzijde der bladereu,
die onder haar zuigende werking in
een schrompelen en zoo meteen de
teere diertjes beschermen tegen al
les, wat ze schaden kan. Stel nu,
dat ge op uw stamroosje slechts éen
zoo'n bladluisje .hebt (volstrekt niet
erg zult ge zeggen) dan zult ge
heel wat moeite hebben die te vin
den. Maar spoedig is het diertje
krachtig genoeg ontwikkeld en brengt
tot een honderdtal jongen ter wereld,
die levend geboren worden, dadelijk
in de weeke plantendeel en zich vast
zuigen en medehelpen aan de ver
nieling, door mama begonnen. Als
ge dat opmerkt, is het gewoonlijk al
te laat, of ge moet een volharding
toonen, bijna om niet te gelooven.
Stel, ge weet met uw scherpziend
oog er een 90-tal te dooden. Het tien
tal, dat aan uwe vingeren ontsnapt
kan na twee drie weken elk weer
een honderdtal jongen voortbrengen
en ziedaar ondanks uw herhaald na
zoeken toch de gansehe takken met
bladluiskolonies bezet. Geen wonder
dus, dat dan bijna alle middelen fa
len en ge op uwe schoone bloemen
kunt blijven wachten, want. door sap-
verlies ontwikkelen zich de bladeren
slecht, wat zich weer wreekt op de
bloemen.
Maar vooral bij rozen worden deze
vaak zelfs in den knoptoestand aan
getast en brengen dan nog minder
terecht. En zoo gaat bet den gan-
schen zomer door. Wilt ge dus een
middel, dat helpt, zorg dan dat ge
de eerste te pakken krijgt, dan blijft
ge van den ganschen nasleep ver
schoond. Want eerstens de groote hoe
veelheid jongen en in de cweede
plaats de omstandigheid, dat het al
le- wijfjes zijn, die geboren worden,
zijn oorzaak van <de buitengewone
vermeerdering. Bereken eens van één
bladluis de nakomelingschap in 8 a
10 geslachten, alleen de laatste maal
zouden er 100.000.000.000.000.000 ge
boren worden, een getal, zeer zeker
niet te overzienmaar stellen weden
lichamelijken inhoud van een blad
luis op een m.M.', dan toch zou dat
laatste geslacht een ruimte innemen
van 1000 M\, een ruimte dus van 10
M. lengte bij 10 M. breedte en 10 M-
hoogte. Een heel pakhuis zou er mee
te vullen zijn. Gelukkig dus, dat er
weer schadelijke invloeden bij de
vleet zijn.
Maar ze zouden zelve aan het tafel
tje welbereid niet meer kunnen aan
zitten, daarom zorgt de wijze Voor
zienigheid, dat het 4de of 5de -ye-
slacht, dat, wat verder in den zomer
geboren wordt, voorzien is van vleu
gels, om op andere planten de grond
vesters te worden van nieuwe kolo
nies. Dan dus weer op uwe hoede.
Eindelijk in den laten nazomer wor
den er mannetjes en wijfjes geboren,
waarvan de laatsten weer eieren leg
gen, 0111 voor 't nageslacht voor 't
volgende jaar te zorgen.
Onder de middelen om ze te ver
delgen bekleeden zeepwater en ta
bakspoeder eene eerste plaats, maar
bedenk, dat men vooral bij ineenge-
krulde bladeren lang niet alle raakt.
J. STURING.
De heer Sturing stelt zich welwil
lend beschikbaar tot het beantwoor
den van vragen, zijne rubriek betref
fende, in de courant.
Zonder twijfel zullen onze lezers
hunne belangstelling in zijne rubriek
volle waarheid ontscheuren.
Daarop trad hij achteruit en zei
ijzig koud
U zou zich kunnen vergissen als
u meent, dat Madeleine misschien
om een huwelijks-twist tot 't uiterste
zou komen. Ik geloof mijn nicht te
kennen; een barones von Falken zal
nooit zoozeer haar waardigheid ver
liezen, dat ze in een opwelling van
het oogenblik zich tot een uiterste
daad laat meesleuren.
Over Hartmuts voorhoofd kwam
een roode gloed. Hij hoorde uit de
woorden van den graaf de gering
schatting bijna verachting ver
achting voor zijn plebejisch onbe-
heerschte handelwijze, die zoo wei
nig bij een barones von Falken paste
die bewees, dat hij haar zoo weinig
kende, en begreep. Mocht de ander
'haar beter kennen, mocht hij gelijk
11 ebb en met datgene, wat als een
schijn van hoop voor hem wilde op
rijzen
Ze zaJ zich niet laten meesleu
ren
Zijn houding en zijn stem werden
dan ook wat vaster.
Misschien heb ik werkelijk in
mijn bezorgdheid te donker gezien,
en misschien zou u me een aandui-
ding kunnen geven van de plaats,
waarheen Madeleine zou kunnen ge
gaan zijn.
Ik geloof, dat ze u daarover zeer
spoedig zal berichten. lm elk geval
toonen, door daarvan gebruik te ma-toen ik hem de vorige maal bezocht,
hij op het punt was om zich voor
Australië in te schepen.
Maar hij heeft zijne vrouw toch
achtergelaten. Wanneer ge Maurice
dus niet kunt vinden, geef dan het
geld aan haar dn schenk me die ééne
voldoening, dat ik iets voor hen ge
daan heb. Ja, nooit had ik gedacht,
dat ik, John Marsden, de excentrieke
millionair zooals ze mij noemen, ooit
mijne verwachtingen vernietigd zou
zien. zooaJs ze thans zijn. Maurice
was het licht mijns levens, totdat hij
deze vrouw ontmoette, en nu op mijn
ouden dag ben ik verlaten door mijn
1 eigen vleesch en bloed en geplaagd j
ken.
Vragen worden tot uiterlijk Woens
dagochtend ingewacht.
Redactie.
noeg geld over om naar huis terug te
koeren en toen vernam ik, dat de oude
dame dood was en mijn vrouw, de
hemel weet waar. Ik heb overal ge
zocht, .de schoenen aan mijne voeten
afgeloopen, om haar te vinden.
O, daar zou ik maar geen spijt
over hebben. Ze zal wel ergens zitten
en 't nog zoo ongemakkelijk niet heb
ben.
In een oogenblik sprong Maurice op
en greep Lucas bij de keel.
Trek terug dat woord, schurk
Trek "t. terug, of ik zal de leugen in
je strot smoren
Lucas rukte en maakte zich vrij.
Kalm bedaar! Ik had geen kwa
de bedoeling
't Is goed. dat ge terugtrekt. Bij
den hemelmijn vrouw is zoo zuiver
als een engel een der beste vrou
wen, die ooit op deze ellendige we-
Drie jaren geledeu vandaag, Lu
cas, dat ik mijzelf een slag toebracht,
die me thans nog met een bitter be
rouw en diepe smart vervult.
Drie jaren geleden vandaag, mijn-door een 't fortuin najagenden vleier,
heer Marsden, dat ge een rechtvaar-Mijnheer, hiertegen protesteer
dige daad verrichtte en een ondank-ik. Ik
haren zoon de deur wees. Ja ge hebt j Ga uit mijn oogen, Lucas Cain,
de vrouw niet gezien, mijnheer, of ge u te zien prikkelt rno voortdurend.
zoudt geen berouw gevoelen. Een slor- Vertrek binnen een uur naar Londen reld geleefd hebben.
dige vrouw, mdt het humeur vaneen en breng mij, om 'sHemels wil, éénj Hij ging weer zitten staarde in de
duivel, een echte helleveeg. Knap, 011- woord van troost, één woord van be- gloeiende assche, terwijl Lucas Cain
getwijfeld, op een onbeschaamde ma- rouw mede, of krankzinnigheid is; in stilte zijn in wanorde gebracht toi-
nierwaarom Maurice haar huwde, mijn lot. let weer in orde bracht.
kan ik echtw niet begrepen LuCas Cain aanvaardde zijn reisje Hoe gaat 't met m'n vader
zoo (MkwiHÓ verteld Toch (relootik '!"ar '•""K" benijd,narraar- -Och. zooals gewoon. Gemelijk.
dat ik MaSrico niet' rMhtvaS-di° heil 'llR<! H!J .ecn kwaad gehumeurd, boosaardig en ex-
aar ik .yiaunce met recntvaaiaiö nen man Van tweeden-twintig jaar, toen centriek.
;™ranto Stel en «"dSf'UHèS ziiM moe,ler ,olm twr«1a| - Spreekt hij wel eens over mij
ïen 5och k wiï verblind tot vrouw werd. Na hot huwelijk had hij j - Ik geloof, dat hij u elk uur van
5' dat Hc ^sr niet b? wilde toestem- La'de" *W.VCTW<T*«. d°C,h «""f-
j en vatte onmiddellijk een diepen naat voor lnj s avonds ter ruste gaat, wan-
n.t wa. „al. miinhaOT Tl v00r Maiirice. dsn zoon f" erfge- neer wij samen hebben gesproken,
-g™ l0,m Marsden door zijn eerste denk ik dikwijls, dat hij wel eenig
worden on Maurire dan te vorm! vr"""' Beschonken. Hij verborg dien berouw gevoeld over de manier, waar-
Stef u eZs Lm SrnSik toer dm bitte™n lmat <"-ht0r onder esn0 voor--op hij je behandeld heeft.
Stel u eens een oogenihk voor, dat ^„...„de vriendschapen toen Mau- ich 1
tafel zit! uwe 'gasten" ontvangt en de M^het medfieTattt? bLft!" E" '«tavijls denk ik, dat, wan-
uwen aooa om uwe munoenen in ,,0,w ,„oc aano. „.«i a orde zou zjjn
Werkelijk?
S'ÏZVTÏÏl""' zijn vader, was hom eene gelegenheid
handen te kiijgen, en geschonken, die hij niet talmde aan
Zwijg, Lucas; telkens als ge zoo L orjjnen
spreekt, vermeerdert ge mijne woede _b b „i™,,™,;™.;,, w„... Mau-
tegen den kerel. Als ik kalm ben, L A*™"Mau
wordt mijn hart verloederd m zou ik tÜ
Wan-
Ik ben er bijna zeker van. Luis
ter oens hier; we zijn altijd vrienden
geweest en het spijt me, dat ik je
hem teruffroepen maar uw gladde ,HW hii "aar Australiö is vertrokken, daar even, zonder eenige bedoeling
S StómTtoïm en biina zooals zi*n oude huisjuffrouw mij het evenwel, beleedigd heb doch ik had
SeS iktoZ waarop"ik ge vorige, jaar vertelde zal hij nu nog er wat voor over, als ik je weer met
hm^iTbïïi Hrt rt alrre^noe- dat Wfil niot te™2 v.ijn. Hoe zal z n vrouwje vader verzoend kon zien.
ik u mi in rtiefzoon mfin^ïeld°' na or uit ziön f'n zouden ze al kinderen i Ik zal je zeggen wat ik doen zal.
moet laten, aan u, die daarop slechts ron" woede ^Ior&en.avoml- ^'amieer we, als naar
ainsrirani,- Vtm mnV«n emrJnt ik 0611 kind zou hebben, deed de woede gewoonte, onze laatste pijp rooken,
ra?sra^erw^n'wXweatvoir gj ongeveer tdgeu midSacht gel
tweede vrouw te ndmen. Nl.1 mi-' el,k 'aai ee,n beurt, zal ik het gesprek op u wei-pen
Ik vraaff u verschooning miin- P|f^,er'Er reisje naar Londen en de en soms. wanneer ik oude herinnerm-
heer Ik snralc slechts om te voorko- vllfhoniderd pond komein thans opeen gen bij hem opwek, wordt hij tot tra-
mm dnt ge een stij dJó Me ïio- ™vduivokl hnmlige manier in mijn Sen bewogen. Ik zi de FranU»ven
als 'ik zeker weet, u later zóu bórou- k™, M°°7k „m sters de "ntbijtkiuncr open laten
wen. Wanneer hij hier eens zou in- h""»1, »"|Bn als ge nu om half éen binnen komt
wonen met zijn vrouw on kind, zoudt I medebrengen, dan zal alles ongetwijfeld m orde
ge zo niet goed meer do duur kunnen iouL, j 1 Z1l"-
|ijzen. Stel u voor. dag aan dag te n"w-endde t,°eas ÏÏXdSgmliïS.
dmeeren met zoo'n man, zoo'n onge- id ttvftittt
manierde vrouw en kind. Verbeeld u „de "1®nvaï™a toïhoU
eens. dat u aan tafel zit met deze ?0hP!''k,aa".h,), tf !awot>n kosthuis
vrouw als vis-h-vis, en l'-ASSSl Ja, mijn-.
J j heerik geloof dat hij thuis is. U i
zult.hem op kamer nornmer drie"
Bij don hemelje hebt
Lucas.
Volsta echter niet met
mijn
vinden.
Arme, oude vaderDan bemint
hij me dus nog?
Ja, daar ben ik zeker van. Wilt
go het doen?
Ja, ik zal komen. dat wil zeg
gen, als ge mij het geld voor de reis
wilt leenen. Ik heb niets meer over.
Ik zal je een ponrl sterling ge
ven. De oude man houdt me nogal
kort, dat kan ik je wel vertellen.
Lucas Cain keerde den volgenden
namiddag voldaan en tevreden, over
heftgeen hij verricht had naar John
Marsden terug.
Onmiddellijk had hij een onder
houd met zijn stiefvader, en deelde
woora ie geiooven, mijuneer. rseem ue i
proef. Zend iemand naar het werk-1 Zeer verbaasd ging Lucas Cain de
huis voor landloopera en noodig een trap op. In oen schaars gemeubileer-
der vrouwen met haar kind uit. Geef do slaapkamer voor een bijna uitge-
haar een plaatsje aan uw tafel en doofden haard zat Maurice Marsden,
wanneer deze proef u bevalt, zend mij zoon van den excentrieken millionair.
dan naar Londen en laat mij Maurice Zijn gelaat was bleek on droeg spo-
en zijne vrouw hierheen brongen. jrejft van gebrek en ontberingen, zijn.
Lucas Cain, ge zijt de duivel zei-1 kledderen waren verscheurd, zijne alles mede omtrent zijn bezoek aan
ve. Ge voedt mijn toorn, als olie, die schoenen versleten. Hij keek uitgeputMaurice.
in 't vuur wordt gestort. Maar bij j rond, toen de deur geopend werd, en Een buitengewone verandering
den hemel, ik zal van uwen raad ge- j sprong toen met een kreet op. hoeft in hem plaats gehad, mijnheer
bruik maken en t probeeren De arm- Lucas hij schijnt van kwaad erger te zijn
ste vrouw, die ik vinden zal, zal in! Wel, Maurice, oude jongen, hoe gewordenzoo vuil en in zulke klee-
hare lompen aan mijne tafel zitten,gaat 't Je ziet er wat bleek uit. ren, dat ik nauwelijks in hem den-
jen gij, Lucas, de erfgenaam mijner! Ja, ik ben zeer ziek geweest. Ikzelfden man herkende en wat zijne
millioenen, zult haar bedienen, alsof had in Australië een soort van koorts vrouw en kind betreft, deze laten elke
irii n.w flvartt uc,.farri«r,a iuaka fa l" l'f lown int» kali tj él Cr nïhf CThltAAl llA- krtfrtl-» 41-ï r* prtlfiw. clx
zij een Groot-Hertoginne ware.
Ge gekscheert, mijnheer.
I Ja, een wreede grap zullen we
:t misschien vinden, maar ze zal ge-
daan worden. Zeg geen woord meer,
i het is uw voorstdl en ik neem het
f aan. Laten we thans eens zienvan-
i avond nog gaat ge naar Londen en
brengt aan Maurice de gewone vijf
honderd pond. Wat hij ook gedaan
gekrogen, en ben nog niet geheel be
ter.
O, ben je buitenslands geweest
Waar is je vrouw? Ik heh nog niet
't genoegen gehad haar te zien.
Ik wou. dat de hemel gave, (lat'- beleedïgende opmerkingen, die hij u
ik zelf wist waar zij was. Achttien toevoegde. Hun aantal werd nog ver
beschrijving achter zich.
Ge gaaft hem het geld?
Ja, mijnheer. Ik zal niet het
woord herhalen, dat hij bezigde, toen
ik het hem overhandigde, noch de
maanden geleden kroeg zij eene be-
ti-ekking als huishoudster bij een oude
dame. Ik liet haar met het kind acli-
moge hebben om mijne achting voorter en ging naar Australië, om te
ihem te doen verliezen, dit is mijn ééne trachten, daar wat te verdienen. Eerst
troost, dat ik hem geen gebrek heb J ging alles goed, en toen werd ik ziek
laten lijden. en was tot niets meer in staat. Na
En wanneder ik hem niet kan maanden lang in een hospitaal gele
vinden, mijnheer? Ge vergeet, dat, gen te hebben, had ik nog juist ge-
zal voorloopig alles te vermijden
zijn, wat nog meer openbaar alarm
zou kunnen veroorzaken. Als ik zelf
op discrete wijze iets gewaar kan
worden, zal ik u bericht geven. Na
tuurlijk verwacht ik van u hetzelfde,
als u bericht krijgt.
Een kort hoffelijk, maar ijskoud
afscheid en Hartmut was weer al
leen.
Een bittere lach trekt om zijn
mondgeen drukte maken, aristo
cratisch geruischloos de gebeurte
nissen afwachten de dingen hun
loop laten
Wachten wachtenIn niets doen
hier wachten, tot er eindelijk een be
richt kwam. En als er geen kwam
geen
Ze zal zich niet laten meesleu
ren.
Hij tracht het te herhalen, tracht
het te gelooven en het brandt en
woelt in hem iets als een wilde
aanklacht tegen Madeleine. Had ze
hem zoo iets mogen aandoen, hem
willen aandoen, zoo zich wreken op
hem
Ook aan Anaelika denkt hij plotse
ling weer. Ook haar moet het im
mers treffen, als ze hoort, dat Made
leine gegaan is in het uur. dat hij bij
haar was.
Steeds weer opnieuw dwingt hij
de vrees voor het ergste terug; hij
wil hopen wilHij treedt steeds
weer aan het venster, kijkt ri aar bui
ten, als om het goede bericht tego-
moet te zien.
Daar komt snel een wagen het
plein oprijden. In een paar oogen-
biikken is hij de trap afgestormd,
naar de vestibule, welker deur door
den bediende wordt geopend voor
een dame.
Angelika
Geen verbazing haar voor zich te
zien, die bij zijn aanblik terug
schrikt, wankelend achteruit treedt.
Alleen wat zijn hart in wilde stoo*
ten roept, hoort hij Bericht van Ma
deleine Ze leeftAngelika weet van
haar, komt om hem van zijn angst
te verlossen
Met koortsigen druk houdt hij hare
handen vast.
Den hemel zij dank, die u
zendtWat bericht brengt ge van
Madeleine.... waar is ze
Ontzette oogen zien hem aan.
Gij.... gij hier.... hemel, :k zoek
u imme-rs niet.... en Madeleine.... ik
begrijp het niet....
Gelieel ontsteld komen de woorden
er uit.
In zijn aderen jaagt weer onstui
mig het bloed, toonloos zegt hij
Kom met mij in de kamer, An
gelika.
Voorbij den verwonderd opkijken-
den bediende volgt ze hom in de ver
trekken met hun kostbare pracht.
Madeleine's gouden rijk zijn te
huis. waarvan hij had willen schei.
meerderd door de benamingen, u door
zijne vtouw gegeven.
Geen enkel woord van berouw,
geen enkele wensch geuit, mij weer
te zien?
Geen enkele, mijnheer; integen
deel. Maar wat ik u daareven verteld
heb is nog niets in vergelijking met
hetgeen, dat nog volgt. Ik vrees ech-
den. En toch was hij daarheen te
ruggekeerd
Waar is Madeleine?
Zijn vraag, ook van haar lippen
komt ze thans, vol sidderenden be-
venden angst
Waar is Madeleine Om '3 he
melswil, wat geschiedde eT met
haar
Ik weet het niet. Ze is weg,
sinds gisterenavond spoorloos ver
dwenen
Het eenige antwoord, dat hij kan
geven, het treft Angelika als een
zwaardslag, zoodat ze het uit
schreeuwt als van pijn.
Sinds. sinds gisterenavond?
Weg. o, dan.... om mij, weer om
mij
Haar vingers slingeren zich kramp
achtig ineen, de handen drukt ze te
gen de stamelende lippen, ze strek
ken zich plotseling vooruit, als wil
den ze dreigen, aanklagen, terwijl
een brandend rood in haar aange
zicht vliegt.
En gij gij draagt de schuld
eraan, ik niet. Ik ben gegaan, zoo
als Madeleine het heeft gewild, heb
geen woord van mij laten hooren,
toen hebt gij mij weer gezocht en
nu - Uw schuld, niet de mijne!
Sprakeloos stond Hartmut voor
hear. Was dat liefde van haar? He
mel. hoe kleinzielig....
Wees kalm. Angelika, niemand
twijfelt daar immers aanik draag
ter. dat ik u door mijn verhaal te
veel pijn zal doen.
Ga verder, zeide John Marsden
wreed, ge höbt toch reeds de dolk 'n
mijn hart geplant, ge moogt dus nog
gerust een stoot geven.
Het was nadat ik Maurice had
verlaten. Ik was naar Ludgato Hill
geweest en keerde door de Stamford
Street naar 't Waterloo-station terug,
toen ik uw zoon in gezelschap van
nog twee mannc-n, eon herberg zag
binnengaan.
Ik weet niet waarom ik achter
docht kreeg, doch ik ging door een
andere deur eveneens bet café binnen
en bevond mij in een vertrek naast
dat, waarin Maurice en zijn vrienden
zich bevonden.
En? Ga verder, man; er meo
voor den dag
Eerst kon ik de betoekenis hun
ner opmerkingen niet begrijpen, doch
spoedig werd ik gewaar, dat zij plan
nen beraamden voor een diefstal.
Een diefstal
Ja, mijnheer; en wat nog erger
is, Maurice verstrekte aan zijn mede
plichtigen zelfs de kleinste bijzonder-
heden omtrent het huis, waai* zij da
'inbraak zulldn plegen.
En hoordet ge ook, welk huis zij
met hun bezoek zullen vereeren
Ja, mijnheer. Het was villa
„Rawley Manor".
Rawley ManorWatmijn zoon
wil mij bestelen?
Ik geloof hot niet
Het is de waarheid, mijnheer.
Maurice zal zelT niet medegaan, daar
hij in den omtrek bekend is. Hij laat
de gehöele zaak in handen zijner
medeplichtigen. Ze zullen door de
heesters de tuin binnendringen, on
hun punt, waar zij trachten zullen in
te breken, zal de Franscho venstors
der ontbijtkamer zijn.
En wanneer zal detee schurken
streek beproefd worden?
Dezen avond nog. mijnheer, een
uur na middernacht.
En en Maurice zal niet bij
hen zijn?
Neen, mijnheer; zooals ik ten
minste hoorde.
Laat twee mannen zich met hun
ne gewdren in den tuin opstellen en
geef hun instructies om op den eer-
i sten schurk, die door de heesters
dringt, te schieten. Zeg hun, dat ze
!laa.g vuren. We willen geen moorden
(begaan. En laten we nu gaan dinee-
:ren.
Ik vraag u verschooning, mijn
heer, zei het hoofd dor bedienden, die
juist binnen trad, maar Torris, de
jachtopziener, heeft zooeven een jon
ge vrouw gevonden', die bewusteloos
langs den weg lag en hij heeft haai*
naar (le keuken gebracht., mijnheer.
Wie is zij en waar komt zij van
daan
Ik weet 't niet, mijnheerzij
schijnt uitgeput van honger en kou
de en kan onze vragen niet beant
woorden.
Zij is zeer arm gekleed, mijnheer,
maar het kind ziet er netjes uit.
O is er een kind ook ul bij
Ja. mijnheer, een kleine jongen
een aardig kereltje.
Nu, zorg er voor, dat ze goed
verzorgd worden en zoo noodig, laat
ze vannacht hier slapen, dan kom ik
morgen eens kijken.
Is het wel verstandig, mijnheer,
zei Lucas, dit huis to veranderen in
een asyl voor landloopers? Het werk
huis is maar een paar mijlen van
hier. Me dunkt, dat ze daar beter
zouden thuis behooren.
Naar het werkhuis in zulk een
kouden nacht als deze Bij den he
mel Ik weet wat. Go steldet me gis
teren voor, dat ik naar het werkhuis
zou zonden om zoo'n vrouw en kind
uit te noodigen bij mij te komen di-
neeren. Als de vrouw weer voldoende
hersteld is, laat ze dan binnen. Van
avond zal zij dan aan 't hoofd mijner
tafel zitten als mevrouw Maurice
Marsden. Zij zal behandeld worden,
als ware zij de eerste daane van het
land en gij, Lucas, zult achter haar
stoel staan en haar bedienen.
heelemaal alleen de schuld. Hoe zou
ik je beschuldigen zei hij einde
lijk bitter.
Haar dwalende blik blijft eindelijk
op hem rusten, wiens stem haar zoo
onheilspellend, zoo vreemd had toe
geklonken. Hij staat naar het licht
gekeerd, steunt beide handen zwaar
op de tafel voor zich en laat het
hoofd diep naar beneden hangen,
zoodat ze zijn gelaatstrekken niet
kan onderscheiden.
Ze heeft hem gewond Goed, wat
bekommert zij zich daar thans om.
Of zij zelf haar beeltenis in hem ver.
woest heeft, het raakt haar niet,
waar smaad en schande voor haar
staan, ter wille van hem, door zijn
schuld. Smaad en schande.
Neen, neen Zich er tegen verzet
ten. Een enkele maal in het leven
zich tegen iets verzetten En ze doet
het op haar wijze. De schuwe nym-
fenoogen schitteren onheilspellend,
als haar mond zegt
Wat helpt hét mij. dat ge zoo
spreekt, de menschen zullen heel an
ders zeggen Als je vrouw een onge
luk kreeg, toen ze voor je vluchtte
of als ze zich om het leven heeft
gebracht, het zou alles slechts op mij
neerkomen, alleen op mij Je was
gisteren immers kort voor den tijd
bij mij en een snik onderbreekt
haar stem lieve hemel, mijn ouders
het schandaal, ik verdraag het niet I
(Wordt vervolgd).
