NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
iE OLMENHOF
22e Jaargang.
No. 6727
Verschijnt dagelijks, behalve ep Zon- en Feestdagen.
ZATERDAG 3 JUNI 1905
S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
per drie maanden:
Voor Haarlem 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente) „1.30
Franco per post door Nederland n 1-65
Afzonderlijke nummers 0.02%
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem 0.37%
„de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels 0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames 30 Cent per regel.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Kleine advertentiën 3 maal plaatsen voor 2 maal betalen.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdasenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 31bls Faubourg Montmartre.
OM ONS HEEN.
XXIX.
ETS OVER GEMENGDE KOREN.
Aanstaanden. Zondag wordt d®
eede afdeeling gehouden van -den
ngwedstrijd, die door de vereeni-
ig Proza en Poëzie naar aanleiding
q haar 15-jarig bestaan uitgescbre-
re:is. Het zijn de gemengde koren,
i dan om den eerepalm zullen idin-
ii Voor zoover ik kan nagaan is
de eerste keer, dat te Haarlem, een
dstrijd van gemengde koren zal
lats hebben. Over '<t algemeen zijn
a ook de concoursen voor gemengde
ren in ons land nog een nieuwig-
id. Tot dusver bepaalden zich de
istvierende liedertafels tot wedstrij-
voor mannenzang, wat op den
voor de toehoorders wed. eens
it eentonig werd, vooral wanneer
de afdeelingen een verplicht
or was voorgeschreven, dat de on-
lukkige belangstellenden in de
tgste afdeeling, twaalf, vijftien,
lis wel twintigmaal moesten aan*
oren, een kwelling die des te gru-
iijker was, omdat concours-compo-
jten gewoonlijk meer op het
'ooien van moeilijkheden, dan op
t bevorderen van klankschoonheid
hun composities, bedacht waren,
den laatsten tijd gaat dat beter.
wedstrijdbesturen laten in de
igste afdeelingen elke vereeniging
ee koren naar keuze zingen, waar-
or meer afwisseling wordt verkre-
i en elke vereeniging de liederen
a zingen, die zij 'het best in haar
ebt heeft. De oorpijniging van
leger, toen kleine liedertafels voor-
chreven nummers moesten zingen
ver boven hun kracht gingen, is
armee voorbij.
nu de gemengde koren tevens
S^ar vo *en komen, zullen zangwed-
ijden langzamerhand kunnen wor-
wat ze behooren te wezeneen
uzikaal genoegen voor iedereen, in-
its van een pijnlijk vertoon van
ibatische toeren op het slappe
ord der muziek, waarin alleen de
ngers met vrienden en kennissen
lang stelden.
Weliswaar is de afdeeling Gemeng-
Koren van Proza en Poëzie's Con
ors ,nog lang niet zoo uitgebreid
s dievoor den mannenzang. In de
ntste waren 24 mededingers, in de
rste nog maar negen, maar dieko-
:n van overal, uit de stad en van
aa platteland. Er zijn er vier -bij van
msterdam, een uit den Haag, een
Alkmaar, Purmerend en West-
0}Jj an en een uit Haarlem, het aardige
.or Onder Ons van iden heer Henri
dage.
)it kleine overzichtje geeft al een
vijö van den vooruitgang van (ien
mengden zang. Het is wel verwon-
rlijk, dat van de vele gemengde
ren die we in Haarlem hebben, al
be m Onder Ons in 't strijdperk komt,
nt er zullen wel weinig gemeenten
d in ons land, waar de gemengde
j zooveel wordt beoefend als juist
Haarlem. Behalve het koor van
onkunst bezitten we in Haarlem
Haafriemsch Gemengd Koor,
arl. Gem. Koor Excelsior, Neutraal
koor Dindua, zangvereeniging
lyhymnia, Gem. zangvereeniging
ju;
Sempre Crescendo, R. K. gemengd
koor Jozef Ha.ydn, zangvereeniging
Apollo, benevens een tiental vereeni-
gingen, die meer in 't bijzonder den
kerkdijken zang beoefenen en zich
dus met wedstrijden weinig of in 't
geheel niet inlaten. Over 't algemeen
zijn al deze vereenigingen nog jong.
Zonderen we de kerkelijk getinte uit,
dan is Haarlemsch Gemengd Koor
.het oudste «en dat werd pas in 1888
opgericht. Van de kerkelijke vereeni-
i gingen is het oudste het Godsdienstig
Zanggezelschap opgericht in 1757, dat
ten 'doel heeft de bevordering en ver-
I betering van het kerkgezang, zijn
oefeningen houdt in de Classiskamer
van de Groote Kerk en 22 leden telt.
jVan de .andere Christelijke vereceni-
i gingen is „God is mijn lied" van 1885
een der oudste.
J We zien dus pas in den laatsten
tijd een opleving van den gezamen-
lijken zang, zoowel op kerkelijk ais
op wereMsch gebied en het. va.lt dus
i niet moeilijk om te voorspellen, dat
het concourswezen voor de gemengde
zangvereenigingen binnen korten tijd
i een groote vlucht nemen zal. Het kan
nu eenmaal niet anders, of in dezen
j wedijverenden tijd willen menschen
en vereenigingen van menschen zich
met elkander meten en dit is wel ze-
jker, dat concoursen de zangvereeni-
j gingen bij elkaar houden en aanlei-
''ding geven tot ijveriger studie, dan
,voor de gewone concerten en uitvoe-
t ringen kan worden verwacht.
J Gecombineerd met mannenzang
1 kan door de gemengde koren weer
eens een frissche wind in onze zang-
concoursen waaien. Maar onder 6en
I voorwaarde, en die is, 'dat de
voorwaarden van deelneming eens
voor al worden vastgesteld, om de
j misbruiken te vermijden, die in de
j concoursen voor mannenzang zijn
binnengeslopen.
j Allereerst behoorden in de wed-
j strijden voor gemengden zang de
.geldprijzen te worden afgeschaft. Zij
j zijn het, die de poëzie van 't op con-
cours gaan wegnemen en er een soort
jvan financieele onderneming van ma-
j ken. Laat uien liever den directeur
beter bezoldigen, 'dan kan bij zich
tevreden .stellen met de eer van de
overwinning en behoeft niet te jagen
naar den geldprijs van 't concours,
om zijn positie te verbeteren. Dan
vervalt ook het drijven van den di
recteur om toch maar aan elk con
cours deel te nemen, waar wat te ver
dienen iseen drijven, dat de leden
veel vaker dn.'t touw brengt, dan hun
aangenaam en voor 't bestaan hun
ner vereeniging dienstig is.
Wanneer dit kon worden verkregen
en dan meteen maatregelen genomen
tegen de zoogenaamde hulptroepen
die de wedstrijden voor mannenzang
zoo onzuiver maken, dan zou voor de
gemengde koren een aangenaam en
nuttig wedstrijdterrein zijn afgeba
kend, waar 'alle'nijd en bitterheid, die
uit financieele belangen zoo spoedig
voortkomen, eens voor al zullen zijn
geweerd.
Doet men dat niet, laat men de za
ken bandeloos en teugelloos maar
gaan zooals ze gaan willen, dan zul
len we heel spoedig zangeressen van
beroep tegen betaling zien meewerken
in de concoursen voor gemengde ko
ren, zooals we nu beroepszangers zien
optreden in de wedstrijden van man
nenkoren. Het zou toch jammer we
zen, wanneer een zich ontwikkelende
kunstuiting dezen weg werd opge
drongen.
j Ik heb meermalen de geldprijzen
i hooren verdedigen als middel tot het
betalen van de kosten, die de veree
nigingen moeten maken. Dat dit een
j voorwendsel is, begrijpt men licht,
j De meeste kosten worden veroorzaakt
door de hulpkrachten aan wie men
honorarium betalen en reiskosten
I vergoeden moet en die juist geënga
geerd worden om toch maar vooral
den eersten prijs met zijn hoogegeld-
premie te behalen. Zoo draait men in
een kringetje rond. En bovendien
f worden de kosten, zij 't dan ook met
moeite, toch betaald wanneer de ver-
j eeniging eens met een kleinen prijs,
of zelfs zonder prijs thuiskomt
I J. C. P.
Bijvoorbeeld door te bepalen, dat
niemand mag meezingen, die niet
minstens een jaar lang regelmatig
werkend lid van de vereeniging is
Baitenlandsch Overzicht
BE OORLOG
'Hoewel het nog wel e enigen tijd
zal duren voordat alle bijzonderhe
den van den
GEWICHTIGEN ZEESLAG
i bij Tsoesjima voldoende bekend en
van beide zijden toegelicht zijn, geven
j tóch reeds de telegrammen derlaat-
ste dagen een vrij duidelijk beeld van
j het voorgevallene. Vooral doet dit
I het uitvoerige verhaal van den cor-
respondent der Daily Telegraph, die
j den slag op een Japansch schip heeft
j bijgewoond. Deze seint daarover aan
j zijn blad het volgende
„Zaterdagochtend om vijf uurvoe-
ren de ^Russen de Straat van Korea
binnen. De geheele Japansche vloot
I had toen haar basis verlaten, en een
j der eskaders werd afgezonden om de
Russen naar Iki-Sjima te drijven,
maar de vijand, voer dit eiland onder
vollen stoom voorbij. Aan den Noord
kant werd hij evenwel gestuit door
DE JAPANSCHE HULPVLOOT,
en zoo begon het gevecht. Togo's
schepen, die met groote juistheid,ma
noeuvreerden, maakten front naar
den vijand, niet alleen van voren
maar ook langs hunne beide flanken.
Gedurende eenigen tijd vuurden nu
de strijdenden schot na schot af, wat
een ongewoon schitterend gezicht op
leverde. In weinige uren was Rod
jestwensky feitelijk verslagen. De be
wegingen van zijn vloot werdien aar-
zeiender. en dit was de voorbode van
een
ALGEMEENE VERWARRING.
De Japanners, van dit hachelijk
oogenblik gebruik makende, kwamen
met verdubbelde kracht opzetten, en
even na twee uur bereikte het bom
bardement zijn toppunt.
Gedurende dien tijd. stoomden de
Russen langzaam Noordwaarts, maar
de Japanners bewogen zich in dezelf
de richting, waarbij ze steeds hun
oorspronkelijke positie ten opzichte
der Russen behielden, met eskaders
aan hun Oost-, West- en Noordzijde,
zoodat ze hen omsloten hielden
IN EEN VAL,
waaruit het onmogelijk was te ont
snappen.
Tusschen twee en vijf uur zonken
een kruiser van het Nakhimof-type
en de Kani'schatka, nadat de boven-
bouw reeds in splinters geschoten
was. Toen geraakten de Russische
schepen in de grootste verwarring
sommige richtten hun steven West-,
andere Oostwaarts, en van dat
oogenblik af was 't duidelijk, dat
Rodjestwensky
VOLKOMEN VERSLAGEN
was. De Japanners naderden nu dich
ter, en sloten zich meer aaneen,
waardoor het gevecht nog verschrik
kelijker werd. De Russen waren vol
komen gedemoraliseerd en vormden
niet langer een vlootgescheiden in
een aantal afgezonderde eskaders wer
den ze meer en meer naar de kust
van Nagato gedrongen. Togo liep vol
strekt geen gevaar, en leed
GEEN ENKEL VERLIES.
De wind was nu gaan liggen en de
nacht was prachtig, met een gladde
zee. De Russen bewogen zich nog
steeds noordwaarts, en de Japanners
bleven hun den weg versperren.
Thans was het dagwerk geëindigden
begon dat van den nacht. In de duis
ternis kwamen de torpedojagers naar
voren om hun tegenstanders te doen
zinken, bij hun nadering beschermd
door een hevig vuur van de Japan
sche oorlogsschepen terwijl een on
telbaar aantal zoeklichten de zee be
scheen.
Geen rust werd den vijand gelaten
en geen oogenblik hield het vuren op.
Kort na tweeën werden weder torpe
do's afgeschoten, en als resultaat
van den nacht deden deze de Alexan
der III. de Oslyabia. de Navarin. de
Orel, de Ural en drie kanonneerboo-
ten zinken.
Met het aanbreken van den Zon
dag kwam de Japansche vloot nog
nader aaneengesloten opzetten. Den
geheelen dag woedde het gevecht met
onverminderde hevigheid, doch de
Russen konden zich door hun strate
gische positie niet meer met vrucht
verdedigenen het overige weet
men 1"
De meest zeewaardig geblevene zet
ten de vlucht naar het noorden voort
maar gingen verloren voordat zij
Hornet-eiland' (Liancourt) bereikt
j hadden, behalve enkele, die er in
j slaagden, Wladiwostock te bereiken,
j Voor zoover thans bekend is waren
j dat slechts drie schepen de snelle
kruisers Alm as en Izoemroed en de
torpedojager Grosni.
Het is, bij deze slachting, een ver
lichting te vernemen, dat verscheiden
honderden Russische officieren en zee
lieden van de gezonken oorlogssche
pen door Japansche booten opgeno
men zijn of veilig de Japansche kust-
bereikt hebben, en dat de Russische
opperbevelhebber slechts lichtgewond
is.
De volgende
BIJZONDERHEDEN
over den zeeslag ontving de Daily
Mail nog uit Tokio
Van de
JAPANSCHE SLAGSCHEPEN
werd de Asaki getroffen aan den ach
tersteven en leed de zwaarste verlïe-
I zen, maar verliet toch geen oogenblik
de gevechtslinie. De Wladimir Mono-
j mach heesch de witte vlag, 160 man
j gaf zich over aan het garnizoen van
J Soesjima het roer van de Kamsjat-
ka raakte onklaar in het begin van
I den slagde kapitein werd gedood
en twee officieren gewond, het schip
draaide voortdurend hulpeloos in het
j rond, ten slotte weigerden de machi-
I nes 'geheel en al en het heftig be-
j schoten schip zonk snelvan de be-
manning wisten 56 zich te redden op
booten, de overigen kwamen om. Een
der officieren in den boot zag de Ja
panners vlak bij 3 Russische slag
schepen terwijl deze zonken, ont
ploften rondom torpedo's. De kapitein
van de Nakhimof deelde med§, dat 90
minuten na den slag
EEN SCHOK
werd gevoeld, waarschijnlijk veroor-
zaakt door een onderzeesche mijn of
een torpedo het schip zonk snel, het j
grootste deel der bemanning, ten ge
tale van 600 ging te gronde. De kapi
tein en eenige anderen werden door
een barkas opgenomen, overgebracht
op een visscharsboot en naar Simo-
noseki vervoerd.
Ee® nader bericht aan het Japan
sche gezantschap te Londen zegt., dat
de Si'ssoi Veliki, de Admiraal Nakhi-
moff. de Vladimir en. de Monomach
Zondagochtend zonken, nadat ze hul
peloos hadden rondgezwalkt hij Tsoe
sjima. Japansche kruisers en de kust
bewoners redden de overlevenden, ten
getale van 915.
Een Japansche marine-officier, die
naar Sasebo teruggekeerd is. zeide in
een beschrijving van den slag het vol
gende
Toen de J;apansche vloot naar het
Oostelijk vaarwater van de Tsoe-
straat stoomde, nadat de Russische
vloot in het gezicht was gekomen,
stond' de zee hoog en waren de tor-
pedoboote® gedwongen een schuil
plaats te zoeken bij Tsjoesima de
Japansche schepen kwamen in goede
orde aangevaren en To«-o gaf van de
Mikasa liet signaal „Het lot van
h.et Rijk 'hangt :af van het
geen we thans gaan onder
nemen, er wordt van u ver
wacht, dat ge uw uiterste,
best zult doen."
Gedurende het gevecht manoeu
vreerden de Japanners zoodanig dat
ze de Russische vloot konden inshii-1
tende Russen trachtten door de
Isnies heen te breken, maar de flot
tielje van torpedojagers verhinderde
hen daarinze bleven aldus omsin-
geld tot de Japansche schepen den j
volgenden dag hen op verschillende
afstanden omringden en aan alle zij
den insloten. Ze waren hulpeloos en
het was hun niet mogelijk te ontko- j
men.
Behalve admiraal Falkershahn, die
Zaterdagochtend in den gepantser-
den toren van .de Osliabya werd ge
dood bedragen
DE RUSSISCHE VERLIEZEN,
de geva®gengenomenen mede inbe
grepen, volgens ruwe schatting, tus
schen zeven en negen duizend man.
Men vreest, dat het grootste gedeelte
het leven heeft verloren, daar voort
durend lijken op de naburige eilan
den worden aangespoeld.
Het totaal aantal gevallenen bij de
Japanners bedraagt nog geen acht
honderd.
Volgens een Exchange-telegram zou
DE RUSSISCHE REGEERING
onder den indruk van de gebeurtenis-
se® in de straat van Korea plotseling
zelf groote behoefte gevoelen aan het
bijeenkomen van een Nationale ver
gadering. Deze zou dan allereerst
over de vraag van het al dan niet
sluiten van vrede met Japan worden
gehoord. De toeleg is duidelijk de
verantwoordelijkheid voor ee® vrede,
die waarschijnlijk geen zeer schitte
rende bladzijde in de geschiedenis
van het Tsarenrijk zal vullen, wil de
regeering gaarne voor de helft of
meer op een ..volksvertegenwoordi
ging" afwentelen.
Onder
DE FRANSCHE BLADEN
is er niet een, dat Rusland niet den
raad geeft thans vrede te eluiten.
Zelfs Russisch-gezinde bladen, als de
Echo de Paris zeggen „De zeeslag
bij Tsoesjima is meer da® een neder
laag hij is voor het oogenblik
DE VERNIELING
van Rusland's hoop".
De Gil Bias: „De Oostzee-vlootligt
op de® bodem der zee en daarmede
ook het militaire prestige e® de roem
van Rusland".
En allen vragenZal men thans
te Petersburg inzie®, dat het nood
zakelijk is vrede te sluiten
De hoop, dat het besef hiervan zal
doordringen tot de raadgevers van
Nikolaas II. is echter gering.
Te
TOKIO
is de opgewondenheid onbeschrijfe
lijk. Wel verwachtte me® een neder
laag van Rodjestwensky, maar men
vreesde, dat de slag ook aan de Ja
panners zware offers zou kosten. Dat
de overwinning zoo gemakkelijk ver
kregen zou worden, djirfde niemand
hopen.
Op het oogenblik dat
KONING ALFONSUS
Woensdagavond de opera verliet,
weerklonk plotseling op den hoek
van de Rue Rivoli te Parijs eene ont
ploffing.
Een hagel van bomscherven vloog
onder de menigte. Een oogenblik later
stormden de menschen alle kanten
uit.
Toen de rook optrok en de stof
wolk Avas weggewaaid, zag men een
paand van de garde op den grond lig
gen, dood. Verder waren er eenige
menschen min of meer ernstig ge
wond, maai- Goddank, de koning en
de president waren ongedeerd. Het
rijtuig was al een meter of twintig
voorbij do plaats Avaar de bom sprong.
Dadelijk na den knal stond Alfonsus
in het rijtuig overeind, om de menig
te te toonen, dat hij er goed afge
komen was. De orde in den stoet was
weldra hersteld en toen ging hét in
galop verder.
Do politie heeft dadelijk de plaats
afgezet, waar de aanslag is gepleegd
en het publick werd op een afstand
gehouden.
Er is een jonge man van 19 jaar
gevangen genomen, die werkzaam
schijnt te zijn op een chemisch bu
reau. Ook hot hotel Du Louvre is door
de politie doorzocht. Vlak bij het ho
tel is de aanslag gepleegd.
Er schijnt nog een andere bom ge-
A'onden te zijn in de rue des Pyra-
mides.
Nader m^ldt mon
..Nadat de siukken van de bom
bijeen.waren gezocht, zette de direc
teur van hot laboratorium deze weder
ineenhet aantal der gekwetste® be
draagt 5; één brigadier, twee agen
ten, een vrouw en een kindéén
paard van do republikeinsche garde
werd gedood, 6 paarden werden ge-
Avond. Er loopt een gerucht, dat drie
personen gearresteerd zouden zijn. De
bom moet van uit een naburig hotel
geworpen zijn. Op liet oogenblik van
de ontploffing bleef de koning volko
men koelbloedig, hij groette de me
nigte, die hem onstuimig toejuichte.
De op 26 Mei gearresteerde Spaan-
sche anarchist Volina heeft verklaard,
dat hij een aanslag had willen ple
gen hij had uit Barcelona vijf onge
laden bommen ontvangen, die hij in
het Virofley-boscli (bij Versailles'1 op
een plaats, die hij aan den rechter
van instructie zal aanwijzen, had
verborgendrie metgezellen van Vo
lina werden gearresteerd.
De drie gearresteerden verklaarden
to zijn Louis Finot, oud 20 jaar,
klccdcrmakerMarcel Hautun, oud
Feuilleton.
-
,boi
ROMAN van
HEDWIG ERLIN—
SCHMECKEBIER.
si
Je daarvoor een A'erklaring ge
il, betaamt mij niet. Maar is dit
odig voor den wensch van een
srveiide om een zacht vrouwen-
lord, een zachte vrouwenhand
Haar geheele lichaam beefde. Wat
1de hij toch va® haar? Wat dacht
van haar En hard, als was ze
brekens toe gespannen, klonk haar
De zachte vrouwenhand.... die
®ei toch uw vader niet ontbreken.
L De sluier voor zijn oogen echeur-
Hij bad begrepen, wat ze daoht
Ie ze meende, dat eveneens aan de
r 6 jerstede zijns vaders was.... Ange-
a.
Hoog richtte zijn gestalte zich op
hij keerde haar zijn kalm rustig
laat toe.
- Mevrouw Reic'hmann is eengoe-
verpleegster, maar het hart van
a man, weet ze niets te geven, en
iders is daar niemand, die het zou
(Qnen doen.
Niemand....
Niemand, klonk het luid en vast
terug. Mijn vader heeft ook thans
nog slechts één zoon en.... die is
dood.
En zij, die hij dochter noemde,
waar is zij
Dat wilde ze hem toeroepen,doch
zijn onveranderd op (haar gerichte
blik gaf haar zelfbeheersching genoeg
en in haar geheimste, smartelijkste
•diepte van haar hart werd het hel
derder
Op den Olm en hof was een ongeluk
geschied.
Mijn vader heeft ook thans
slechts één zoon e® die is dood.
Deze woorden ze klonken in
haar hart, zoodat het sneller slaat
haar handen voeren over voorhoofd
en slapen, alsof ze zich moest be
zinnen en dan met een plotselingen
ruk had ze zich hooger opgericht en
zei beslist
Breng me naar je vader
Zwijgend boog hij zijn hoofd op
de borst. Ze voelde, hoe bij haar
dankte, zonder dat hij het zeide en
stil verliet ze de kamer.
Na een klein poosje, keerde ze te
rug, klaar voor den rit.
Buiten wachtte een slede. Hartmut
was te paard gekomen. Aarzelend
keek hij Madeleine aan.
Je paard kun je wel laten bren
gen, als je er de voorkeur aan geeft
met mij te reizen, zei ze eenvoudig.
Hij stapte bij haar in de slede.
Achter vensters en deuren ston
den nieuwsgierig de bedienden en
zagen het lichte voertuig na, hoe
het snel als de Avind wegschoot en
over de gladde landstraat gleed.
Hartmut en Madeleine wisselden
geen woord met elkaar. Stil zagen
beiden het witte landschap aan en
heiden A-oelden in hun hart de kou
de hand des winters.
Om den Olmenhof hing een nevel
als een Avolkenkleed. De slede ver
dween er in en hield stil voor het
huis. Madeleine Avas bleek als de
sneeuw daarbuiten, toen Hartmuts
blik haar in het halfdonker van den
corridor trof.
Valt het je zoo zAvaar? zei hij
zacht en zijn stem beefde.
Donkere, zachte oogen zagen hem
vreemd aan.
Een deur in de benedenverdieping
werd geopend. Het was mevTOUAv
Reichmann. die. haar verwondering
over Madeleine's tegenwoordigheid
tactvol verbergend, naar hen toe
trad.
MeATOuw, wat zal uw bezoek
den ritmeester ATreugde bereiden
Ik hoop het, antwoordde Made
leine zacht en trad de geopende ka
mer biiwien. om 'hoed en pels af te
leggen.
Kom, zei Hartmut en ging haar
voor tot vóór de deur Aran de zieken
kamer.
Hier, zei hij zacht. Wil ik met
je gaan
Ze knikte slechts, drukte den knop
neer en trad met ham binnen.
Ik breng u bezoek vader.
Hartmut was het bed van den
zieke genaderd en had zich over
hem heen gebogen.
De oude man richtte zich plotse
ling op, alsof hij nieuwe krachten
had gekregen.
Waar.... waar is ze? stamelde
hij, en zijn matte, flauwe blik hief
zich zoekend op....
Toen trad Madeleine op hem toe,
terwijl Hartmut even achteruit ging.
Ik ben het, vader.
Zijn oogen openden zich wijd, zijn
handen tastten naar haar, dan viel
hij bevend, zuchtend m, zijn kussens
terug.
U.... is u daar....
Nauwelijks hoorbare klanken en in
zijn vervallen gelaat een trek van
bittere teleurstelling. Ze zag het, be
greep hem en nam de hand van den
grijsaard, die op de dekens rustte, en
drukte er een kus op.
De deur bewoog zich zacht. Hart
mut had de kamer verlaten, voordat
Madeleine fluisterend voor het ziek
bed stamelde
Mijn vader, ben ik uw dochter
ook niet?
Hij hield haar hand vast en legde
de zijne er over.
Hebt ge mijn zoon vergeven,
mijn kind
Ik heb het gedaan.
Ze was op haar knieën gegleden en
legde het voorhoofd op den rand
van het bed.
Goed zoo, mijn dochter. En ver
geef ons onze zonden.... we zijn al
len zondaars -
Vader....
Geen ander woord vonden baarlip
pen. Niemand zag de tranen, die er
vloeiden.
Toen haar droeve blik weer het
gelaat van den ouden man zocht,
was het vaal en roerloos, als dat
van een doode. Zacht raakte ze zijn
voorhoofd aan en weer opende hij
zijn oogen, weer trof haar daaruit do
verlangende zoekende blik.
En ze sprak den naam uit, dien
zijn hart riep.
Angelika zal tot u komen, va
der spoedig spoedig
Een glimlach trof haar. als een
straal van geluk. Een smeekende,
dankende zucht
Spoedig
Ja vader, ze komt spoedig. Vaar-
wel.
En nog eenmaal bogen haar lip-
pen zich over zijn hand.
Toen verliet Madeleine de kamer.
Buiten stond Hartmut haar wach-
tend.
Ze ging naar hem toe, wilde tot
hem spreken, het. hem zeggen
Je vader heeft niet verlangd mij
te spreken. Hij verlangt naar Ange
lika. Roep haar
Daar ontwaakte plotseling een an
dere gedachte in haar harteen
groot bevrijdend gevoel beheerschte
haar, het overwon de bitterheid en
den haat en alleen de liefde triom-
feerdin haar sprak het stil onvast:
Ik zal Angelika roepen.
Ilaar hand strekte zich naar Hart
mut uit.
Vaarwel Avat tusschen ons moet
geschieden, willen we laten rusten,
tot al hot andere voorbij is.
Haar stem daalde.
Vaarwel Hartmut en,... vergeef
mij. Hier alleen was steeds je tehuis.
Ze was gegaan.
XXXII.
De slede, die Hartmut en Madelei
ne naar don Olmenhof had gebracht,
voerde haar thans alleen naar Born-
stad. Bij consul Grcdighuizen trok ze
aan de bel, ernstig en kalm, in de
verwachting, dat ze Angelika zou
ontmoeten. Ze zou het haar zeggen
Ga zonder vrees daarheen, waarde
liefde van een stervende je roept en
het verlangen van een levende aan
je denkt.
(Wordt vervolgd).