kwam. Van hier trok men naai* Po-
orobbo aan het To ba-meer langs een
uiterst drassigen weg en koerde, na-1
Een aardig presentje. te™gmet 06,1 piinIiik<!n kr
Het was juist, toen mevrouw Mees-' .Een vaasla£ aan stukken
op
Een enkele maal sprak ze van haar
niet meer zijn bij ons, en tranen vul
den den haar doffe oogen. Lief moedertje,
dat men zich te Tonging van de co- torq zioh w*v 'ens „o0(i kwaad had vloer en Henri wreef zijn hoofd. wat moet 'ge zulke oogenblikken heb-
lonne-Van Reenen had gescheiden, gemaakt over de antipathie van haar' Thans kwam zijn vriend ter hulp, ben geleden; meer hebt ge toen gele-
over Kaban Djahé naar Mgdan. te- fnau voor huisdiertjes dat mevrouw en- met een stok in de hand, gluurde den naar uwe ziel dan naar uw li-
rug. Meijer, echlgenoote vali kapitein Meij- om hoekje. Klets chaam. Dagen gingen voorbij, de eene
Wanneer men op de kaart de lijn er 7,^ bracht Een onbreekbaar dingetje vloog tegen maand smolt na de andere in de
volgt waarlangs de expeditie zich be-. Hemeltje dat zié je er bedrukt don muur vlak lan&s 1 hoofd van eeuwigheid weg. Van zomer werd het
wegen heeft dan valt het- op dat, in en bedroefd uit" merkte zij op Is er Henri's vriend. Dit gaf hem moed en herfst, en van herfst winter, koud en
tegenstelling met de expedities van vanmorgen iets "gebeurd liefste daPP«r stapte hij de kamer binnen. guur waren de dagen. Alles toekende
de kapiteins De Graaf, Colijn enz., - O, neen; maar die' afkeer van?.. - hemel! ^k" do°d- koude> dood-
welke zooveel mogelijk de ravijnen mijn man voor huisdiertjes brengt me tlJd'g. t Is een aap en Henri s vriend Een nieuw jaar was begonnen, toen
volgdon, prof. Volz en de zijmm zoo van streek. Ik mag van hem geen"doeg jUn stok naar Tocko.
dwars ovor do waterscheidingen zijn kat hebben, geen hond geen geit, geen Maar Jocko was te vlug en tus haar bed riep en met een door tranen
gegaan en de gebergten zijn over ge- koe, ja, zelfs geen paard antwoordde schen zijn boenen door springende, verstikte stem ons vroeg naar de kerk
klommen, waardoor plaatsen betre- mevrouw Meesters, in tranen uitbar- rende hij de kamer uit. Hij gmg recht te gaan W e gingen, mijn broer en ik.
den werden, die nog nimmer een stonde. En nu vind ik hem gewoon- eatfaal af» %Yaar tafel voor we kenden onze plaatsen van vroeger
Europeaan heeft bezocht. weg akelig; er zijn toch geen andere diner klaar stond. ook de bankwacliter scheen ons niet
dieren die ie k li n t houden I Mevrouw was verdwenen en toen vergeten, maar ons kwam alles heel
Wat de geologische gesteldheid - Nu, liefste zeide de goede vrouw haar echtgenoot en zijn vriend bin- anders voor dan vroeger, was het dat
van het Pak-Pak-gebied betreft, nam van den kapitein, op moederlijken nen kwa™n, vonden ze. Jocko met we hier kwamen vol van droeve ge-
prof. Volz waar, dat het geheeleland toon maak je daar nu maai* niet Zljn staart aan do gaskroon hangen, dachten, was het die verandering van
bestaat uit een reeks parallel loo- kwand over, want ik denk, datik juist aen verzameling makende van de bor- omgev ng die ons zoo vreemd stem-
.j- u...m ..af - J den en schalen op de tafel, om als de? Werktuigelijk sloeg ik den aan-
ammunitie te gebruiken. (gegeven psalm op, maar het zingen
Gooi je stok naar helm toe. (ging niet. Nog ruischten de heerlijke
Om de weerga niet. antwoordde orgeltonen, machtige verkondigers van
Henri's vriend. Dien heb ik noodig goddelijke grootheid, door de hooge
i gewelven van het kerkruim, wanneer
De aap zat geen oogenblik stil. Hij de predikant den kansel betrad en tot
pende bergruggen, uit oude lei saam. iets heb, wat je hebben moet. -,«-7":,;w,
gesteld, welker gemiddelde hoogte —Werkelijk? riep mevrouw Mees-,
van het Toba-mleer naar Boven-Sing- ters uit. Wat is 't
kei van pl. m. 1300 tot 6 800 M. Een aap, antwoordde mevrouw
afdaalt. Meijer. De kapitein is gisteren uit VArrlA<1. -ro
llet klimaat ondervindt in sterfte Madagascar thuis gekomen en heeft ne aan zat ee
ÏTdS Sat ffifhS'V '^es, zijn tekst nam de woorden: „Het ge-
b. v. op sommige plaaSS, terhoopl me laten zieiC nïLr fk wil'helding ^^'ïffte wS!'gL^d^Sem to walmtiS^. vla^e™*"HM mei
van 11(10 M nno- rin Vnkncnnim wAnd niet. hfthiwn znnrint ik 't. n maar 7.a.i }"0"a zat.te i>iaz«n. greep aeze nemaen waamenaen vlaswiek zaï wij niet
de achterpooten.
Sla 'm er afSla 'm er af
uitblusschen.'
Waar nog eenigszins hoop was, zou
van 1100 M. nog de kokospalm werd niet hebben, zoodat ik 't u maar zal
gevonden, al was ze dan ook klein zenden.
J6®Zleh P ^'schreeuwde hij, toen Jocko in zijnHij komen om Zijn reddende hand uit
slechts in kleine boschjes terwijl op Hij as altijd zoo vriendelijk tegen begon te wroeten en zijn nagels te strekken, zoo luidden ongeveer zij
andere plaatsen bij Singkel b.v ter apen, als er orplchaaiers voorbij ko- -n zijn %-leesch plantta Henri werd.ne woorden. Ze maakten indruk op
hoogte \an 800 M. een vegetatie men. Dat ik dit diertje boad> zal hem woedend en ^-ierp een stoel naar het; het oogenblik en toen we 'savonds
werd aangetroffen, zooals men die mp kunne 1 schelen. Och toe, zend t hQQfd van zjjn ^end (weer aan haar sponde zaten, dacht ik
slechts in het hooggebergte vmdtinejiog vaiwdaag. fQ, De aap liet los en toen hij op den over deze woorden na en smeekte onze
hï 'dit ÏS?'vnn^dë^v/ïï' Ik zal vsmavMid tM^dm kaoi" v,oer terecht kwam gaf Henri hom Heve moeder te mogen behouden,maar
^DiT^SSTfe trtn zeggen, en dan ziü^hii Lm ,Z- SC"°E' gl?S
Over bet algemeen is bet laud zeer eeheidsgroft. verwenschten nek gebroken heeft "J'"izoo graag had willen leven om
arm, en djO Pak-Pak's maken den \oigenden morgen om ongeveer y keken uit het raam en daar be- Zij niet haar grenzenlooze liefde, met
indruk van een armzalig bergvolk, 'ten um- belde een matroos aan het d 0p de straat liÏÏoSo^tijf Vn: haar alles opofferende zich giheel
Zij zijn echter zeer bedreven in de 1™'* van mevrouw Meesters aan. Mc- Ia= Jocko' -UJI eE gevende goe&eid, zij was niet meer.
^eedkunst en vooral in de houtemj- "onjjat taj t rmam en vóór de jon-! zijn tcgen het levenloos dier; O. mystieke dood, die een sluier
tamst: prof. Volz roemt zeer wat hi] S^enhM:f weg opdfe trapw a had ze balIend stelde H(mri TOW> eens legl ovcr aardsche dingen, schei-
daarvan gezión hoeft. d® k<mgonomen, dit een onderzoeken wat de oorzaak van alding tusschen wat hier en ginder is.
Maar eon bewijs, dat de Pak-Pak's «JJPS ïanTt?StM? ''moest dien la?t was geweest en eens te zoe-|En nooit kwam mij meer dan toen
er nog heel wemig beschaafde opvat- vertelde, wat ze hem te eten moest ken naarde ji^stbode. onze boosheid in gedachten. Omensch,
tingen op__nahouden, vindt men ireri ien i .°CC-.i 'i „„I Ze zagen mevrouw Meesters in een:voor U allen zal eenmaal datzelfde
van oogenblik aanbreken), niemand onzer
jkan er aan ontkomen. Hoevele 'ge-
zijn slachten zijn ons voorgegaan, hoe-
zoo zei'de Volz W§
korten tijd nog voorkomende men-doen zou, Jocko al of met in zijni ge- onder"eön sofa kruinen" Ikan er aan ontkomen. Hoevele 'ge-
echen-eterij. waarvan men de talrij.vai?g:e,IU+s lat<^,; !i-VOnd 1 to?l —O! mijnheer, al m'n ribben
k« sporen nog in het gansche Pega- vel wat wreed het beentje zoo op te mc <1;^ .1
gang- en Kepas-gebied aantreft in j lf-n en 10m ope
den vorm van schedels en beende- a staT)te uit ,chudde een<- eni Wees maar niet ban&- Bridget
ren. Ook m S.m-Sim heeft men de a D®e bood !.J'kwaa" rne,,r doen Hi>
aatum hem wat suiker aan doch dat ]usttö is_uit t renstei
het gebroken. Als u dien leelijken duivel j vele geslachten zullen ons nog volgen,
houdt., vertrek ik morgen. (En ik miste haar. ik mis haar noe
mensehon-eterij tot recenten
bedreven, doch daar schijnt hiet pries- Ze ^ach^dat °hiï misschien Nadat Henrf e^fP bee^e"' bekomen
terhoofd Si Singamaharadja het met vei een X vvas' zei hi' °-° een toon'- beet
kracht bestreden te hebben; met het J*^A-hïïSfVnSl 1 water zou doen bevriezen:
gevolg, dat ze de overblijfselen hun- tei-ugkwam stond ze als verlamdMag ik vrag€n- mdvrouw Mees-
ner bloedige maaltijden daar alom Vnn stond zeals veilamd ters> weako idioot u zoo iets voor buis-
hebben begraven. i Jocko S nlaats cenómen on hetdiertje zond" Ik geloof- dat ik voorde
Over die menschen-eterij heeft prof. midden vau sfhoorstSmnantel ?erste p,aar dagen niet op rniïn ver"
\olz belangrijke gegevens verzameld. de helft vajn da din eenma tehaal zal komen. Hij heeft me warem
Het schijnt dat dit duister bedrijf stoaden hSl hi? on don ^rond Se alles gebroken,
nog aan de joodige wetten gebonden g00id. vr06J hamPer at g komfn - Och liefste, 'tspijt me zoo 1 Ik
is. Zoo is gebleken dat alleen volwas-
uat aijeen voiwas- maar jorko was vrii en wilrte vrïi dacb^- da^ je van apen hield, en dat
San mannen in de termen kunnen hiiiven ilk er wel een van ïe mocht houden,
vallen om opgegeten te worden, en Zii ^ierD hem haar schort toe eni AJ w-oonden we in een gepantserd
dan wol in 't bijzonder de moesoe's hii LitwoorSe'dit schot doorliaa? hms'. daa nog met. Denker dus aan
(vijanden), meestal Atjehsche „dja. J'JsT0n0„ZvLr de tïals je sereens zin hebt in een
hats", en van den eigen stamïdie- terfTuS^haar XtSbolhuis®«rtJe- zal ik me echter
ven en echtbrekers. Kunnen vrouwen 6n den'gebleSeMen voet onlSitmde V00ri de voorzmhtigheid laten verzeke-
dus nimmier slachtoffers worden van SnktTzfoiIten aSder"? verder^ieraie ren legen ongciukkcu. Ik zal maar
het kannibalisme. daartegenoverl^OIO1«S. mf lfijnIT I"<WBenaï<,nd
Maa dat ze ook nimmer aan de mooiste vaas! en hij beeft de pendule I K, mevrouw
maaltijden deel mogen nemen. Voor 0p den grond gegooid en Henri's meer-V n zett6n fe arme, me\Touw
vrouwen en kinderen houdt men er XimS pyp^Sreke? wS móètTk! Sf®1®?®81 Van Streek eS haar 6Cht'
,looo 9 1 rs«UU!'L
bovendien een andere straf op na doen?
ze kunnen verkocht worden. j ]3ij elk woord dat mevrouw Mees-
en vriend, kijkende alsof ze van
I den donder waren getroffen, zich aan
?Kf r ffüiï£3 i h™ooTfedn|Xb ie JÊ,.
den kan niet door één kamponghoofd gen, die tevoren aan Jocko's blik'
worden geveld, de gezamenlijke ontsnapt waren.
pertaki's moeten hierover beslissen. lleeleinaal in de war, verzocht ze. de
Daarbij valt op te merken, dat de meid even op te letten, terwijl ze zelf
pertaki van den kampong, waar de 'i diner klaar zou maken,
schuldige zijn misdrijf beging, niet Nauwelijks was ze weg of een door
mee mag stemmen deze heeft echter merg eu been snijdende gil kwam uit
tot opdracht om. als het vonnis tot de richting der kamer, gevolgd door
opeten is geveld, bet slachtoffer af 't geluid van voortstui'vende voetstap-
te maken. Geldt het een gewonden pen. De meid kwam de keuken bin-
„moesoe". dan komen deze pourpar- nen snellen, met loshangend haar, met
•Iers er echter niet bij te pas deze een groot blauw oog, en een in hon-
wordt aanstonds opgegeten. Is een derd stukken gescheurde schort,
vijand evenwel niet gewond, dan Ik blijf geen minuut meer hier!
fcan hij zjch nog vrijkoopeïl. Even- Die leelijke kleine spillebeen trok ge-
zoo ksh een veroordeelde en ter dood zichten tegen me, totdat ik het niet
gebrachte Pak-Pdk, zoolang hij op-'langer kon uithouden en heou zijne
«ehangen imjlt, nog door zijn famt- brmaü'^iL J>etaa.ld zette. Hemeltjelief:
lie worden opgekocht, om hom den ^niaar hij Jg 200 stèik «-s oamsO"! Hii
smaad te besparen, opgegeten te sprong op mijn schouders en sloeg
worden. mot z'n pooten op m'n hoofd, totdat
Het menschen-eten geschiedt steeds ik er mijn schort over heen sloeg, en
bulten dien kampong. Het slachtoffer zie nu eens hoe ik er uitzie
wordt aan een boom gebonden en var-1 Bridget wilde met een bezem in de
volgens met lansen doorstoken. Hoofd kamer terugkeeren.
ea handen worden hem daarna afge-lk zal dien kleinen duivel eens
slagen (de schedel wordt begraven} laten zien, dat ik warempel even goed
en dan beginnen alle deelnemers aan taken kan als hij.
het diner om het lijk te tandakken,Mevrouw Meesters hield een heel
waarbij zij er maar raak in hakken pleidooi onn baar tocli maai* to doen
en steken. Bij voorkeur eten ze het besluiten to blijven, totdat hei diner
griezelige maal gebakken doch ook klaar was, doch daar had do moedige
wel gekookt, met limau asain, waar. meid geen ooren naar en pook en be-
toe dan de gewone rijstpotten wor- rem nemende, trad ze weer de- kamer
den gebezigd. In zekeren zin is zulk binnen, waar Jocko monarch was
een maaltijd publiek, want ieder die ovar alles wat blJ zag.
maar wil. kan er voor een dollar Om ongeveer half zeven kwam mijn-
aan deelnemen. Het schijnt dat een kaor Henri thuis met een vriend, dien
dergelijk maal bij de Pa.k-Pakkers z!-|n yj"°uw nog maar eens had ge-
een gevoel van verlichting teweeg zien. Henri böoierkte wel den verwar-
brengt na bet menschencten voelt dcn. toestand, waarin zijn \rouw
ste nog iets
MOEDER.
Schets door V.
Moeder, schoon woord, heerlijk
woord, machtig woord. Begrijpt ge
het, wat clit woord inhoudt, moeder,
ziel van huiselijk leven, bron van on
vergankelijke liefde, van nooit falen
de hulpvaardigheid. Het eerste woord
dat door ons op de lippen genomen
werd, wezen zonder wie het leven dor
is, dood. leeg en verlaten. Er is geen
liefde, die gaat goven eene reine moe
derliefde, die geheel is belangeloos
heid, opoffering, die zich geeft zou;üa
ze is. eene eenvoudige hartelijkheid,
waarvan de diepte niet is te peilen.
Gij allen kunt ze u herinneren, die
dagen uwer jeugd, toen ge nog speel
de tot genoi van uwe moeder, u vei
lig wetend in hare nabijheid, maar
bang wanneer ze ook maar even van
u weg was, ge weet het nog hoe ge
haar naliep door het heele huis en
zij dan hare handen beschermend
naar u uitstrekte.
Ge weet het nog, hoe go, ouder ge
worden. u bezorgd maakte, ook bij
hare geringste ongesteldheid, hoe ge
voorzichtig haar slaapkamer betrad,
bang haar te wekken, en hoe ge dan
tegenover haar stond, het hoofd in
de kussens weggedoken, denkende, al
maar denkende aan u. En als dan
even haar oogen naar u opblikten en
ge vroeg naar haar toestand, hoe zc
ui cup una nK> 1. men suilde icui .11 dan weemoedig toelachte innig blij
hij zich' terdege „senang" (op zijn verkeerde, maar schreef dien toe aan dje Woderkoerige hartelijkheid en
gemak) zoodat er gewoonlijk op het medebrengen van een vriend, zon-nefd(i ook jn, u t0 vinden. Zij nam uw
genoeg gasten kan gerekend worden. dcr z 11 vrouw iets te zeggen. 1 kand en drukte die aan haar koude
In elk geval moet olies opéén dag De arme mevrouw trachtte baar lippen.
verorberd zijn, er mogen, triviaal man on zijn vriend in de huiskamer. En die vreugde, wanneer ze weer
gezegd, geen ..kliekjes" voor den vol- te houden, terwijl ze de tafel gereed hersteld was, die blijde gezichten aan
gendén dag blijven kan man on- maakte, onaertusschcn inwendig bid- tafel, waarneer moeder weer zat op
mogelijk alles on, dan moeten de dende dat Henri het maar niet vreemd haar oude plaats, wanneer ge weer
resten begraven worden. Alleen de zou vinden dat zij. in plaats van de 1 net haar kondt wandelen en haar ver-
groote beenderen worden opgehan- weid, t diner klaar maakte. tellen van uw vorderingen op school,
gen achter de balei. Betreft hat een 0 reg eens, Ella nep hij uit de o, bedd van liefde, eenig geluk in de-
dief die tot opeten veroordeeld is, kamer daar naast. wat. do drommel, >ze wereld, waarom zijt ge gegaan,
dan heeft do vader van den dief de 19 da-t vo°r een leven in do kamer luer waarom leeft ge nog niet in ons mid-
verplichting mee te eten. Wil hij dat ?l,>v!'u1 IjJkt wel af iemand onzen den, waarom moeten we door dit
niet. dan kan hij zich vrijkoopen boelen romniel aan bet breken is. Ik ieven worstelen zonder 11. Geen ant-
voor do kapitale som van 20 dollars, }vou naar binnen gaan, maar de deur .woord op deze vraag, met weemoed
welke, gelijk nog zoovele andere ba- 1S £n':.. »,v steeds teruf aa" dïe dagen,
ten in de zakken van den nertaki E-e-i^-ik weet lie. niet, liefste toen zij nog was. Vooral die Woens-
Sie misschien is Bridget wel de stoelen dag-en ZaWagmiddagen. het wa-
Prof Volz /heeft eenige herinnerin aaJl 't aitkloppen, en zij zag 111 baar rGn heerlijke uren voor haar. wan*i .-i
iren an Ie nihen-eter i terboclding de onverschrokken dienst- wij thuis waren, mijn broer en ik.
F g bode met don pook.. Jockos hoofdwanneer we op schoone zomerivcn-
den gingen wandelen, zij genie'end
Klop-.van het le^'en, dat zij schoon vond in
Nu f En in de kameral haar eenvoud. Totdat eindelijk die
Ik ik bedoel de dingen recht aan ommekeer kwam. Een ongeneeslijke
't zetten. Ja. Bridget is de dingen kwaal haar gestel had aangetast. De
Sapperloot 1 riep Henri uit. Is dagen, dat ze aan tafel zat. waren
dit huis bespookt? Iemand gooit al niet vele meer. dn zij, die goede moe-
Geef me der, die met hare hartelijke woorden
tot zijne steeds zooveel liefde tusschen ons wist
werp geïnterviewd werd. wist zich vrouw wendende; maar de ontstelde te tooveren. zij lag al leem boven op
t? herinneren, dat hij bad deelgeno- mevrouw bad geen sleutel, want do haar ziekbed. O, boe vaak ging ik
men aan een maaltijd van eon 50 woedende dienstmaagd had do dour naar boven om bij haar te zijn, aan
moesoe's!.... van binnen gesloten. baarbed uren door te breingen, te
Binnen enkele maanden zullen prof. Mijnheer Meesters schreeuwde do luisteren naar hare woorden; want
Volz en do heer Otto waarschijnlijk meid toe, de dour to openen, maar ze scheten bare zwakheid beter te voe-
een nieuwe expeditie ondernemen, toen er geen antwoord kwam, duw- len dan anderen ze zagen. Dikwijls
ditmaal near dc- Gajo© Loëes. den hij en zijn vriend haar open. Om- sprak ze dan van ernstige dingen.
zichtig stak hij bet hoofd om hei want ze was eene goede moeder, met
hoekje, doch trok het een oogenblik eene kinderlijke vroomheid bezield.
iederen dag. Gij, die nog uwe moeder
hebt. die nog geniet van die moeder
liefde. gij behoort tot de gelukkigsten
dezer wereld.
Wanneer dan ook voor u eenmaal
den tijd zal aangebroken: zijn, da.t ge
haaa* moet missen, zult
zeggen Niets gaat er
moederliefde
De Verzoening.
I.
Mr.
Colne,
draht van onze cliënt, mevrouw
Fa*fax, u de ontvangst van uw
bric mede te deelen en u tevens te
benhten, dat zij geen reden heeft
om Ie beslissing bij uw huwelijk
genmen, te herroepen. Wanneer u
cchtr zoo goed wilt zijn op onskan-
tooite komen en te vragen naar
Mr.Marshall, zult u dezen heerzeer
verpchten.
N. het schrijven voor de firma ge.
teeknd te hebben, copiëerde de jonge
deelenoot het in zijn privé-brieven-
boelen ging met zijn werk door.
Hij 011 er echter zijn gedachten niet
bij buden. De brief, dien hij aan't
schrken was boezemde hem geen
belag meer in hij kon niet verder
gaan pakte dus zijne papieren bij
een a ging naar huis.
Zociets had hij nog nimmer ge-
do anm toen hij dan ook door het
kantor passeerde en opmerkte, dat
hij nit oneer terug kwam, werden
de ellbogen eens tegen elkaar ge-
stootei on fluisterden de klerken
„Ws zou er gaande zijn
Den -olgenden morgen juist te half
tien ws de jonge deelgenoot op zijn
kantoo. Ofschoon hij wel altijd
keuriggekleed was. zag hij er bij
deze glegenheid toch bijzonder chi
que uit Om tien uur bracht de be
diende en kaartje binnen.
Jufrouw Maylord, mijnheer om
u te spiken. Op uw verzoek, zegt ze,
Stf even een stoel af en laat
de dam binnen, zei Mr. Marshall.
Eén lik op de zwakke figuur, in
zwaren rouw gekleed, was voldoen
de. Zij Tas de kleine weduwe, die in
bij de Hgley's ontmoet had. Zij her
konden Ikaar.
Wi hebben elkaar reeds vroe
ger ontioet, zei ze, terwijl ze den
pas afgetofden stoel nam, dien hij
voor has- had gezet. Ik wist niet dat
u Mr. Mrshall dezer firma waart.
U iet ik ben Alfred Mars
hall, vai de hardvochtige firma Col
ne, Vally, en Marshall. Geloof ine,
tevoren ieb ik er me nog nooit over
geschaard. Ik verzocht u, mij te ko
men bezoken, juffrouw Maylord.
Heefimijn moeder mij vergeven?
viel zij hoi in de rede, terwijl het
lieve gelat een glimlach vertoonde,
die den jagen vennoot verrukkelijk
toescheen.
Ik hop 't, antwoordde hij. Ik
verzocht uhier te komen, omdat ik
wenschte 1 iets te laten zien.
Het .pakji openende, nam hij
eenige brieren uit en overhandigde
ze haar.
Dit wa*en de opdrachten, vol-
- gens welke ve al drie jaar lang ge-
ge met. mijhandeld hehen. U ziet datzegeteef-
boven reine kend zijn „Ltitia Fairfax". Is het uw
moeders schift?
Juffrouw ïaylord stond onwille
keurig op d> brieven vielen uit hare
bevende vingers.
Neen neen riep zij uit.
Daarom schaam ik mij thans
over deze fitna-, en ook over den
jongsten deeljenoot, zei Mr. Mars
hall, do brievtn oprapende.
Maar wiarom wat betee-
kent 't?
Dat we dt reeds lang tc voren
hadden moeten vermoeden. We had
den moeten wden, dat geen moeder
aan zulke sireekingen kan
staan.
Dat niemand der firma ooit die
aandoenlijke breven gelezen had.
oordeelde hij mnder noodig en ook
minder gewènscit om haar mede te
deelen.
Weet u wie deze opdrachten
schreef? ging hij verder. U zult zien,
dat de handteekening verschilt.
nog
pen 7
bracht, nl. een paar handen- en een - uitwonnen
tweetal schedels, zoomede eten schild - ;iuuwop,pen;
dat met mcnschenbuid overtrokken Klonnnn mi
was.
In vroeger j'aren nog niet eens
zoo heel lang geleden schijnt het
bedrijf nogal druk te zijn uitgeoe
fend. Een omstreeks 40-jarig man, onze dingen op den grond,
die door de hoeren over liet onder- den sleutel, zei hij. zich
Alfred Marshall, van de firma
Valley, en Marshall, advoca
ten, had zich door werkzaamheid, be
kwaamheid en beleid vooral door
dit laatste van klerk tot deelgenoot
in die welbekende firma opgewerkt.
Als een uitstekende, goed geoliede
machine deed hij het van hem ver
langde werk met de grootste vlugheid
en juistheid en vroeg zoo min moge
lijk om inlichtingen. Verder strekt de
overeenkomst zich niet uit, want Mr.
Marshall bezat een hart. en een ge
weten, die zelfs aan de beste machi
ne ontbreken.
Drie jaar lang, bijvoorbeeld, had
hij periodiek en geheel automatisch
aan een zekere mejuffrouw Maylord. -
brieven geschreven, die altijd op het-! ~Ik met* antwoorddezij ge-
zelfde neerkwamen schokt. De handteekening schijnt een
„Mejuffrouw, Wij hebben op- nabootsing te zijn van die van mijn
dracht van onze dient, mevrouw nioeder.
Fairfax, om u de ontvangst mede te 1 Ongetwijfeld is zij dat. Mr. Mars-
d-eelinig van uwen brief en u tevens hall hield een oogenblik op. De ge-
te berichten, dat zij geen reden heeft heele plicht van deu jongsten -deal-
haar besluit bij uw huwelijk geno- genoot ineen advotaten-firma ont-
men, te herroepen, Hoogachtend, vouwde zich thans voor hem
Colne, Valley, en Marshall. I ambtsgeheim, een der heiligste plich-
De eerste opdracht was langen tijd ten van den advocaat! Een blik op
geleden ontvangen. Sinds, bij tus- de medelijden wekkende kleine figuur
schenpoozen van ongeveer drie maan- was voldoend© hem dian plicht te
den, waren er brieven, geadresseerd j deen breken.
p.an mevrouw Fairfax, aan de firma 1 Ik stelde uw mooder's testament
toegezonden, met dit kort verzoek
„Gelieve mij zooals steeds de ont
vangst te berichten." Niemand van
t kantoor had zich ooit de moeite
gegeven die lange, dicht ineen ge
schreven velletjes te lezen, of. wan
neer de een of andere nieuwsgierige
klerk er eens inzage van nam, hield
hij er zijn mond over diclit. Wat Mr.
Marshall betreft, hij had zeker nooit
meer dan de handteekening gelezen.
Wanneer hij zijn opdracht, die af
doende was, had verricht, voegde Mr.
Marshall den brief bij het bundeltje,
dat hij in een lade van zijn lesse
naar l>ewaarde, strikte het roode lint
je netjes, legde het pakje weer in
zijn lessenaar en dacht er verder niet
meer over na. Dit zou echter zoo
niet voortduren.
Op zekeren dag, toen hij het ge
wone formeele ontvangst-bericht van
een lang episteltje had afgepeoid,
werd zijn aandacht getrokken door
den naam, dien hij minstens reeds
tienmaal te voren mechanisch had
geschreven.
Maylord Maylord? peinsde
hij. Dat zou toevallig zijn, als zij de
kleine weduwe was, die ik bij de
BagleyV hel) ontmoet. ..St. Anne's
Grove, Streatham." Ja, 't was ook
Streatham. Ik ben nieuwsgierig of
zij dezelfde is? Waarlijk, ik zou t
graag weten.
Aangespoord door nieuwsgierigheid
of misschien ook wel iets sterkers,
haalde Mr. Marshall het pakje brie
ven van juffrouw Maylord voor den
dag en las alle een voor een over.
Zij waren geschreven door een
dochter aan haar moeder, sraeeken-
de om vergeving, in woorden, die
zelfs een steen zou vertecderd heb
ben. „O, moeder", aldus luidde er
een, „als ik slechts weer een kind
kon zijn! Wanneer ik slechts aan
uwe voeten kon knielen en uwe kus
van vergeving op mijn voorhoofd
kon voelen, zooals in de dagen, die
mij zoo. lang. lang geleden toeschij
nen O. indien gij mij slechts wilde
zien. mij uw hand wilde laten aan
raken, zou ik gelukkig zijn De ge-
heele wereld zou zoo schoon zijn.
Eiken na.cht, eiken morgen bid ik om
vergeving. Moedei', vergeef uw doch
ter".
Mr. Marshall schourde het ant
woord, dat. hij geschreven had, aan
kleine stukjes en schreef een ander.
„Mejuffrouw, Wij ontvingen op-
samen, zei hij. Het is een langen tijd
geleden, doch ik herinner mij, tfat u
niets werd nagelaten, Weet u den
naam van uw moe der's eenigen erf
genaam
Neen.
Bent, u bekend met John Edward
Strangeways
Hij is een verre neef van mij,
antwoordde zij, de oorzaak van al
mijne ellende. Mijn moeder wensch
te ons huwelijk. Ik beminde hem
niet en ik ik
Ik weet 't, viel hij haar in de
rede. Ik ben er zeer, zeer blij om.
Waarom? Onwillekeurig viel
haar deze vraag uit den mond.
Omdat John Edward Strange-
ways krachtig en gezond is, was liet
raadselachtige antwoord van Mr.
Marshall. Deze firma is u eenige her
stelling verschuldigd. In uw laatsten
brief aan uwe moeder vroegt ge haar
u te helpen.
- Ja, ik ben zeer arm.
Nu, ik zal voor u doen wat ik
kan. Wanneer ik een passende ba-
trekking voor u vindt, zult u ze dan
aannemen
Ik zal zeer blijde, zeer dank
baar zijn, antwoordde zij. Ik lieb
reeds zoo lang getracht iets te doen
te krijgen, zonder succès echter. De
menschen zeggen dat ik te zwak ben.
Maar ik ben sterk genoeg.
—Ze bedoelden dat u te bijna
had hij gezegd „charmant", doch hij
hield zich in en vervolgde „juffrouw
achtig" bent. Weinig zou bij er om
gegeven hebben hoe lang het onder
houd nog duurde, maar anderen
wachtten hem. zooda.t hij het gesprek
tot een einde moest brengen.
Beschouw u- zelf, alsjeblieft, als
mijne cliënt, zei hij, haar de hand
schuddende, en beloof me dat u
steeds den raad van uw advocaat op
zult volgen.
IL
Mevrouw Fairfax woonde te Sax-
bridge. Zij was niet de eenige cliënt
van de hoeren Colne, Valley en Mars
hall in dat doodsche stadje. Er was
nog een ander, een aankomend jonge
dokter en oud schoolkameraad van
Mr. Harshall Jack Jonhston. Twee
dagen na het onderhoud van den ad
vocaat met juffrouw Maylord bracht
hij zijn vroegeren schoolmakker een
bezoek.
Wat ter wereld brengt je naar
Saxbridge riep de dokter uit, to
Mr. Marshall de snijkamer binnei
tradi Toch niets steeds in mijne kwo
ties, hoop ik.
Neen, ik heb een dag vrij. 1
had zin, je eens te komen opzoekei
was het antwoord.
Heel vriendelijk van je, en i
ben blij je te zien, maar voorieman
die anders nooit vrij neemt, is dj
geen voldoende verontschuldiging.
Dat is geen complimentje vo^ 1
je, Jack, zei Marshall. Als je dan nil
gelooven wilt, dat ik gekomejj be
wegens onze kinderjaren, misschié
zul je me dan gelooven, als ik je ze
dat ik gekomen ben om je te consu
tee ren.
Waarvoor? Je bent zoo gezon
als een visch, man. Wat scheelt je
Ik ben bang, dat 't een har
kwaal is.
Ben je gek. onzin
Neen. I-Iet is over erf baar. Mij
vader, mijn grootvader en mijn ove
grootvader hebben er allen aan g
leden.
Drommels 1 Do© je jas en ve
uit.
Dr. Johnston nam zijn stethosco<
en verklaarde na een paar minute*
dat zijn patiënt zoo gezond was a
een visch.
Hierop merkte de jonge advocaj
op
Je zou geen goede zijn voor a|
vocaat. Jack. Dus je wilt geen por,
verdienen, door een recept te schri
ven?
Neen.
Ook goed. Laten we dan eet
over den ouden tijd spreken.
Aangezien die oude tijd was.doo
gebracht op vele mijlen afstand va
Saxbridge, was 't opmerkelijk Ik
spoedig het gesprek op andere zake
was gebracht en hoe spoedig M 1
Marshall vernam, dat Dr. Johnston
beste klant was een zekere Mevrou
Fairfaix, die zeer ziek was en te
grave gesleept werd door het slechi
gedrag van haar dochter, die tege
hare wensch gehuwd was en thai
weigerde zich te verzoenen.
Had hij tijd gehad om er over I
denken, dan zou de dokter 't op me
kelij'k gevonden hebben, dat zij
vriend zoo'n diep belang stelde i
deze patiënt door vraag na vraa
te stellen, om 't onderwerp maar nil
te laten vallen.
Eindelijk vernam hij, dat de dol
ter voor haar een verpleegster zoch
Even groot, belang stelde Mr. Strai
geways, door den dokter beschreva
als „een kwade partij", doch zo
vriendelijk voor zijn tante, dat hl
haar eiken morgen bezocht. Nadat hi
deze inlichting had ontvangen, went
de de advocaat 't gesprek naar ea
ander onderwerp, sprak weer ove
den ouden tijd, totdat het tijd wa
om te vertrekken. Toen, en ook toe
eerst, gaf hij zelf eenige inlichtir
gen.
O. tusschen twee haakjes, zei hi,
uw patiënt, mevrouw Fairfax, isee
onzer cliënten. Ik weet een geschil
te verpleegster voor haar. een dam
in den zin des woords. Wil ik ze b;
u zenden?
Zeer gaarne, zei de dokter. Maa
als ze u bekend is, deed u beter haa
te zeggen, dat 'i de oude dame moei
lijk naar den zin is te maken.
Ik zal 't doen. U moet Strang*
ways niet laten weten, dat ik iemarii
zal zenden.
Neen. Ik houd er niet van me
hem te spreken.
Zij schudden ellïaar de hand ei
scheidden, de dokter overtuigd, da
de overgeërfde hartkwaal van zij]
vriend geheel en al onzin wasd
advocaat uiterst voldaan over de*
uitslag van zijn bezoek. Daar hij naa
Saxbridge was gereisd, om desnood
eiken dokter in de plaats te bozoe
ken, teneinde den geneesheer vai
mevrouw Fairfax te ontdekken ei
'hem de absolute noodzakelijkheid t
doen inzien, dat die dame een ge
schikte verpleegster zou hebben, wa
't niet zulk een toeval als 't we
scheen. Hij had 't den eersten kee:
getroffen. Dat was alles.
III. j
Do dame, die Mr. Marshall als ver
pleegster naar Mevrouw Fairfax zonJ
kwam zwaar gesluierd in het dood
■sche stadje aan. Zij had een aanbe
velingsbrief voor Dr. Johnston naa:
wien zij zich onmiddellijk begaf
haar bagage aan 't station achterla
tende.
Daar de brief van den advocaa
sloot met het verzoek: „Indien uzo(
goed wilt zijn juffrouw Clara naa*
Green Park te vergezellen, haar bij
mevrouw Fairfax te introduceerei
en te zorgen, da zij goed ontvangei
wordt, zult u mij zeer verplichten"
zette de dokter onmiddellijk zijl
hoed op.
Ik veronderstel, dat u nognooï
in deze levend-doode plaats bent gé
weest, zei hij, toen zij de High Streel
afwandelden, terwijl do daane no|
steeds zwaar gesluierd was.
O ja; ik ken Saxbridge zeei
goed, antwoordde zij. Dat was duide
lijk, toen zij door een zijlaan dooi
het park ging, die aan Dr. Johnstoi
geheel onbekend was.
Ik ben bang, dat u geen gemak
kelijke taak zult hebben, ging hij
verder, noch een zeer aangenama
Mevrouw Fairfax is werkelijk ziek ei
zeer prikkelbaar. Wanneer u echte*
goed met haar overweg kunt, moet 11
trachten eene verzoening tusseheï
haar en haar dochter tot stand t<
brengen. Ik denk. dat dit haar meer
goed"zou doen, dan al mijn genees
middeltjes.
Als zij mij de gelegenheid geeft,
zal ik het probeeren, zei ze eeniga
zins ontroerd. Is de dochter dan tej
gen eene verzoening?
Dat zegt. Strangeways tenminj
ste. Strangeways zal u niet bevallen
en me dunkt, dat hij u ook niet
graag ziet komen. Indien hij echtoi
onaangenaam tegen u is, zeg 't mij
dan. en ik zal er mijn ouden mak]
ker Fred Marshall voorspannen.
kunt Mr. Marshall dus zeej
gced?
O, ja't is een beste kerel. Een
gladde vent. maar daar is hij ooi
advocaat voor.
Zij hadden het huis, dat midden
in het genoemde park stond, bej
reikt. j
Daar mevrouw Fairfax altijd haa
dokter wil zien, zal ik u mede naai
hare kamer nemen en u onmiddellijk
