BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 15 JULI.
ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BÜITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Natuurhistorische
Wandelingen.
IN EN OM HAARLEM.
XLVIH.
Zoo af en toe is men wel eens ver
plicht wat meer in détails te treden,
de hoofdzaken wat over 't hoofd, te
zien. Dit kan lang niet altijd, dan
jtoeh ontbreekt er aan het overzicht
jöóveel, dat de détails slechts brok
stukken zijn, die in 't geheel niet bij
sikaar passen. Speciale uitstapjes, om
ens dit ->f dat in oogenschouw te
lemen. eischen speciale voorberei-
ing. en een uitgezocht gezelschap,
wil men voldoende genieten en wat
neer is, er wat van opsteken ook.
;0o heb ik deze week tot mijn excur-
iö alleen uitgeuoodigd mijn tuin-
'ouw leerlingen, om directe deelne-
's te zijn, mijn gewone vrienden
vriendinnen blijven van verre
taan. en nemen slecht? indirect deel.
roch wenschen ze ons zeker veel
jenoegen. Wat is het doel van den
,ocht? Weet ge 't nog niet, de bloe
menstad, la ville des fleurs. Nu ja,
id at is Haarlem nu. toch niet. er
;iju er meer. 't Is de Belgische bloe
menstad. die ons gedurende eenige
agen onder hare inwoners zal tel-
ftcn. Gent is het doc-1 van onze reis.
7 Spoedig brengt het stampend ensui-
1 zend stoompaard ons door Hollands
3 groene beemden, om over den Moer-
3 lijk een oogenblik "onze blikken te la.
- ;en weiden, eerst aver zware klei-
j rrondeu, later over minder vrucht-
x >arè landouwen. Daar is grens. Ik
zie den blik mijner leerlingen verrui
men, ze worden wereldburger, laten
tal van vtmroordeelen varen, nu ze
net dezelfde snelheid op Scheld's
note koopstad aanrukken. Daar
ijn we er. Hoog© huizen; och, die
agen ze wel valver drukte, even
eus maar 't is toch een eigenaardig'
©voél, moeilijk te beschrijven, maar
ietteimin duidelijk op hun gelaat te
jzen. Even dsn inwendigen nxenseh
'örsterktmaar eerst het Belgische
je ld in ontvangst genomen, netjes
afgepast in zakjes. Maar zie diege-
lichten Ze vertellen u later wel,
wat. het was.
- i Nu de stad in. links af. naar het
©ark hier de schoone, zich op het
goed onderhouden gazon prachtig
ontwikkelde hoornen, dan die breede
1 V'.'-"pa den. elders een dichte heester.
jgroep maar vooral het water. Zou-
Sen we een van gindsche torens be-
1 klimmen, dan zou de eigenaardige
|orm, een regelmatige driehoek, in-
Besloten door drie breede wegen, ons
Bét allereerst in 't oog vallen. Als een
betrekkelijk klein stukje zou dit een
Basé zijn te midden der huizenzee.
"l)e breede, groote brug. hoog over
pet water, doet allen links en rechts
De zwemvogels tusschen de
die twee torens, wèer-
Kaatst in de spiegelende watervlakte,
ft is overheerlijk. Een onzer geeft
uiting aan zijn gevoelen „Dat moest
Hout toch ook hebben". Maar
Ons programma wijst voor deze om
geving slechts een oogenblik. we
S'.nm. u ri Joer ng- breede
Evenues, komen aan de Schelde, die
om even een blik gunt in deiiemiels.
prukte. en spoedig heeft een stoom-
EbocA ons aan de andóre zijde ge-
a bracht. Nog ven goed uur sporens en
Baar naderen wij Gen». We komen
vrij wel buiten de stad aan, een
klein loopje zal ons g -d doen. nu
logies omgezien en geen half
dpiir later voelen allen zich op hun
gcn:."k. nis woonden ze er sinds ja-
jen. Hier is het 't Fransch. daar het
Vlaamsch, dat hen doet opzien. Voor biissement van Louis v. Houtte aan-
deze namiddag wijst het gidsje aan i wezig.
het park. Er wordt genoten, hier het Een kleine wandeling naar buiten
gazon, daar de bloemperken, daar doet ons goed. Boomen en korenvel-
rotswerk, elders weer zijn het dolden verdrijven de indrukken op het
breede wandelwegen, maaiv bovenal j netvlies teweeggebracht, om het ge-
de rots, de rotspoort niet den opgang: schikt te maken voor andere. Spoedig;
naar 't melkhuisje: een paar uurtjes: zitten we midden in d,e groenten on
in deze omgeving zijn spoedig voorbij, ooftboomen en sierheesters, 't Ts,
en weldra brengt de electrische tram vreemd, maar waar, dat dank zij de
ons weer in 't midden der stad, waar goede afwisseling dien dag van tien!
een weltoebereid avondeten ons goeduur heel wat is afgekeken en geleerd.
bevalt. De zonne jieigt ten ondergang, Op den terugweg naar huis, 't loopt
ia ldeine clubjes' verdeeld trekt het'reeds tegen zeven, ziet men de club-j
gezelschap de stad in om daarna in jes onafgebroken in gesprek,, hier en
Morpheus' armen uit te rusten vandaar wordt een der deelnemers of de j
de vermoeienissen van den ee*sten j leider als scheidsrechter opgeroepen.
dag en nieuwe krachten te verzama- om te beslissen, wie gelijk, wie goed j
len voor den tweeden. j gezien of gehoord heeft. Een goede
Goed geslapen, goed ontbeten, zie-avondmaaltijd besluit dezen welbe-
daar het gansche gezelschap slag-1 steden dag.
vaardig. Den weg naar Brussel op. Den volgenden ochtend is het
Spoedig ontwar,en we de kweekerij-vroeg op. Om 7 uur loopt het gezel-
en. glas en nog eens glas: maar t schap reeds een uur buiten Gent,
steeds door. Een der vele rechts aan j daarheen gebracht door een elcctri-
den weg is door ons uitgekozen enische tram. Weer gekeken, weer af-
welwillend worden we ontvangen. I wisseling genoeg; om tegen elven
't Zijn vooral schoon© kasplanten, die nog een uurtje te toeven, in een heer-
bier de aandacht trekken, te veelom [lijk lustoord midden in Gent bij een
te noemen. En palmen, nu daarover liefhebber. Dertien groote kassen lier-
spreken maarniet. Zie die notitie-bergen zijn lievelingen, zijn Orchidee
hoekjes en potlooden voor den dag j en, van klein tot groot, 't Is nu juist
kernen. Aan vragen geen einde. Een j niet de bloeitijd bij uitnemendheid, j
uur is als een minuut om, voor we. - 1 -—■*>
er aan denken. Een tweede kweeker
Wat 'n palmen, groot en majestueus.
Kentia's, Areca's, enz. Wat 'n dra-
caena's, wat een ficus' Hier genie
ten zij, hier wordt geleerd, om nooit
meer i© vergeten.
Een half uurtje pauze, en een
glaasje bier brengt de deelnemers
weer in de gewenschte stemming,
iluor uat gebabbel e.ons over dit ea
dat, gelukkig vermeldt het program
ma de namen der kweekers in volg
orde, ontvangen prijscouranten, ge
maakte aanteekeningen en tal van I van
geomeoi fotographieên zullen later flp,ct
verlevendigen. weer in 't geheugen
terugroepen wat door het sijelopeen
velgen der indrukken mocht verloren
gaan.
Nu naar de laurieren; een geheel
veld met laurieren, van klein tot
groot, zoo. groot, dat die voor de
lvroon er maar kinderspeelgoed hij
gelijken. Maar steeds laurieren het
werk voor de knechts hier, gieten en
nog eens gieten, geen wonder dat
voor zoo'n terrein liet water machi
naal wordt opgepompt, om het on
der den grond door op verschillende
plaatsen in groote kuipen van ce
ment te verzamelen, waaruit gegoten
wordt.
Nog een kweekerij dezen morgen;
de eigenaar is wat verheerlijkt niet
een foto, liem overhandigd als herin
nering aan de tentoonstelling van
Bloembollencultuur, waar hij als
jurylid fungeerde, en 't zijn niet al
leen de wijzers onzer uurwerken,
maar ook onze niagen, die. ons er aan
maar toch bloeit er 'heel wat. Ook
wordt ons graag een kijkje gegund
in zijn groote wijnkelders, waar.
meer dan millioen flessch.en liggen, j
groote reuzenvaten menig glaasje
herbergend want onze geleider is wijn- j
j handelaar en eigenaar van uitge-
strekte wijnbergen in 't Zuiden van j
Frankrijk tevens.
De namiddag voert ons weer eon j
o udere route uit. waar we de kwee-
kerijen bezichtigen van een paar
landgenooten onder anderen op de
kweekerij van Ivuyk een groote kas
van 96 bij 30 M. met dubbel glas ge
dekt. De bijzondere verwarming be-
sproken, de schoone palmen bekeken, j
el© tuin nog eens in. Alweer een
dag en welbesteed a.chter den rug. i
Ongevallen, wel, gene, ldeinlgh'e-
den, hier een paar sigaren platge
drukt. daar een Verkeerd geldstukje j
ontvangen, en ander vergeten een i
postzegel op een ansicht te plukken, j
't zijn kleinigheden, net geschikt om
dc stemming te verhoogen, in plaats
van te verminderen.
't Is de laatste avond, en de laat
ste nacht, dat we in Gent vertoeven;
den volgenden ochtend zijn we, onze
beenen sparend, al weer een paar
uur van Gent verwijderd, in 't land
der Azalea's. Wat een velden, wat
e?n tuinen, wat staan die planten er
prachtig bij; wie weet hoeveel van
die planten, in Amerika, in geheel
Europa, in Haarlem zelfs ontplooien,
wat ze hier dezen zomer vergaren.
Die knoppen, ze beginnen reeds te
zwellen. De cultuur" is den cl oei ne
mers thans duidelijk tot in de klem-
ken ,dat U bedoelt de Aspidistra.
Voorts vraagt U, of zoo'n pot eindelijk
niet te vol komt, en of het 'kleiner
worden der bladeren, het armoediger
worden der plant daarvan niet h.et
gevolg kan zijn. i
't Is zooals U denkt, en nu zoudt
U er zeker ook nog gaarne bij weten
wat er aan te dóen Let eens goed
op. uw plant is bezig de jonge bla
deren te ontwikkelen, staat ze voor-
deelig. dan zijn ze bijkans klaar en
ontrold. Wacht nu nog een veertien
clagen, laat de plant wat drogen en
klop ze geheel uit den pot. Klop alle
aarde er maar af, snijd van de wor
telstokken af, wat niet naar uw zin
is, behoud dus alleen de mooiste bla
deren en zet alles weer netjes in den
pot in versche aarde. Flink aangego
ten en wat donker gehouden, is de
plant spoediger dan ooit zoo'n opera
tie te boven.
2. Aan Mej. A. ie Z. De zoogenaam
de „worm" in 't hout, zichtbaar aan
de kleine gaatjes, en vooral aan
het stoffijne poeder, dat er uitvalt, is
niets anders dan de larve van een
kevertje, cn wel het boor- of k 1 o p-
k evert j c. dat thans zoo wat aan
't verpoppen is. U zult ze hier en
daar wel eens opmerken in de ka
mer. Dood ze onmiddellijk, en als het
nog niet te erg is, spuit de gaatjes-
in met. terpentijn of petroleum. Hebt
IJ tijd of zijn het kostbare meubelen
(ze verkiezen altijd het hardste hout),
slop dan na de inspuiting de gaatjes
(licht met was.
3. Aan den lieer D. te O. Uw vraag
is moeilijk te beantwoorden. De hoe
veelheid water, die men een plant
moet geven is van zooveel fa.ctor.en
afhankelijk. Ten eerste is 't een groo
te- of kleine plant, is de pot geheel of
slechts gedeeltelijk gevuld met wor
tels. staat de plant op een droge of
vochtige plaats, is er op de plaats,
waar do plant, staat veel of weinig
beweging in de lucht, enz. Eindelijk
komt dan de vraag naar water. Ge
ranium, door de tuinlui gewoonlijk
Zonal en genoemd, wagen met tal
van andere planten met groote bla
deren veel water en veel licht. De
nieste palmen willen wel wat droger
staan, enz. We komen over ©enigen
tijd wel eens opdat gieten terug,
en raden II voorloöpig aan. let goed
op, wat de planten U vragen.
herinner,en, dat van de vijf uren, die j st® bijzonderheden,
we hadden, niet veel meer over is. Eo: r e c,e on dag reeds
T-*i „.„o. j voorbij is, voert de laatste trom, een
Eerst wat eten. A ,u word ei arm-jU]>e]enfje schare Haarlem binnen,
gei allen en wat verdwijnen die sclio- dankbaar gestemd voor t genoten^
y 1 lï^Jg hongerige magen,dankbaar aan hunnen leider, dank-
-n rl'if... e^i? l>aar aan de mensehen. die bom in
m a oen uuii.e ml. flaneeren staat stelden tot het doen van dat
m tien omtrek, om op t aangegeven leon.jjk uilstapje Tot nut
ver-
uur en de afgesproken plaats pre
sent te zijn.
Een kweeker. tevens importeur van
Orchideeën brengt wat r'wisseling,
nieuw? indrukken, verhalen van
moeiten en gevaren, verbonden aan
't verzamelen en transport veren. Bij
een volgenden kweeker weer palmen,
palmen, en wat 'n Arancaria.'s, dui
zenden en nog eons duizenden. Be
gonia's, en.... maar waar zouden wc de eerste plaats graag den naam van
eindigen, wilden we alle namen der die echte kamerplant weten. Uit uwe
planten noemen op liet groote cta- beschrijving valt duidelijk -op te ma
maak. zeker voor 95 gerangschikt
onder de eerste rubriek.
Weldra zijn allen thuis, om des
Maandags weer met frisschen moed
aan (len arbeid te gaan.
J. STURING.
VRAAGBUS.
Aan Mevr. L. te S. U wildot in
Kunstpraatje
THEOPHILE DE BOCK.
COLLECTIE STAATS FORBES
IGNATIO ZULOAGA.
Iloewci reeds geëindigd wilde ik
van de Eere tentoonstelling van on
zen overleden stadgenoot Theophile
de Bock in de Haagsche Kunstkring
gaarne iets zeggen.
Ook liet goede schijnt zeer betrek
kelijk te zijn. Er is in Arti en hier
bij de Haariemsche Kunstkring een
tentoonstelling van de Bock geweest,
die heel wat liet zien, en nu is or
een Eere-tentoonstelling voor hem
gehouden in de door hem opgerichte
vereeniging.
Indertijd heb 'k mijn indruk van de
Bock's werk trachten weer te geven,
nu, nu 'k deze expositie gezien heb,
brengt het geziene tot klaarder be
grip van den schilder.
Voor wie de Bock's mooisten tijd
gekend bobben, of voor wie de wer
ken van groote meesters goed in zijn
geheugen had, was de eerste tentoon
stelling een groote teleurstelling. Er
was zeer weinig superieur werk bij
en scherp toeziende kon men gaan
spreken van zwakte soms, van na
volging of wel van nonchalance.
Bij de tweede was zulks anders.
De nonchalance uit zijn laatsten tijd
was er, maar hier geen sprake van
zwakte, hier geen quaestie van na
volging.
Hier de persoonlijke schilder met
eigen kijk, een helderen, zonnigen,
vroolijken kijk op de natuur; ee-a
eerste compositeur, een niet diep,
maar goed colorist, een lang niet al
tijd fijn teekenaar.
Maar een Eere-tentoonstelling is
dit niet. wat ook sommige critici
J mogen zeggen Men zou toch op een
Eere-tentoonstelling kunnen verwach-
J ten meest, van 't uitstekendste werk.
uit zijn beste periode... en dat is
I hier weinig. Dit werk schijnt ie veel
in Amerika te zijn.
j Ik meen, dat 'k eenige perioden bij
de Bock kan constateeren. lo. Een
begin-pcriode, een onder invloed zijn
(en zulks vrij sterk) van de B«rni-
zon-schoolvoornamelijk Rousseau
en Corot; dan, na zijn terugkeer in
.Holland een tijdlang ouder JaapMa-
ris' invloed2o. een heerlijke, geheel
eigen, brillanle tijd van geacheveerd,
gevoeld, doorwerkt, goed geteekend
werk3o. een zeer breede, een ruige,
nonchalant^ tijdeen tijd van zwak
ke plekjes en onafgedane brokken,.
I een tijd dat hij een heel groot doek,
(alleen wat afwerken betreft) nic-t
ouder z'n macht hield. Een tijd ook
dat, de diepte voor de breedte week.
Ik zeg natuurlijk niet, dat ik niet
van breedte houd maar misschien
nog grootere breedheid van een
Weissenbrüch, liet 'k denken, zelden
te wenschen, die van de Bock omge-
keerd. Vergelijken we hem met tijd-
genooten, dan blijft hij benedenWil-
lem Maris in doorwerkthèid, beneden
Geo Poggenbeek in fijnheid (hoewel
de Bock allerfijnste stukjes maakte),
is dus niet van den eersten rang,
maar is en blijft een onzer heerlijke,
ruime, gloedvolle landschapschilders,
een groot artiest, die in zijn beste
i werken een breede mooiheid gaf van
j 1 iet allerprachtige Hollaiidsohe land-
i schap.
j Dat de Bock zich in zijn mklden-
periode wist te ontdoen van anderev
I invloeden, dit dan in zijn Renkum-
sciien tijd, bewijst het best een schit
terende tentoonstelling, die van de
collectie J. Staats Forbes doorPreyer
in Pulchri Studio wordt gehouden.
Velen der grooten, der heele groo-
ten van de moderne Hollandsche
schilderkunst, zijn hier. Van de
meesten veel en mooi werk. Het is een
heerlijkheid, een kunst-geluk ie gaan
niet zuchten gang langzaam langs al
die schoonheid, al die kleurkunst,
langs ai die kunstenaarswezens ieder
-ne: zijn eigen wijze van vertellen.
O, er is iets leuks in, geen namen
te lezen, maar zóó te zien O, een
Israels, een Jaap Maris, een Mauve,
een Weissenbrüch, <?en Mesdag, een
ie Bock Ju. hier, in Pulchri, hier
genoot de Bock de eer, die hem toe
komt - Er zijn prachtige doeken van
hem, vooral, vooral dat kleine, dat
fijne, dat sterk-teere„Boschge-
ziöht" en Een-juweeltje voor de Bock,
en hier was grootsche kunst Hier
hangt een Israels „Oud en Versleten"
dat tot de allerschoonste werken van
den grooten meester wordt gerekend.
Ook zijn er van Israels uit zijn eer
ste jeugd (typisch om te zien, «oo
oudenvetsch) en van daarna, ietwat
sentirnenteele voorstollingen, maar
eigenlijk dramatische stukkeu volks
leven.
Er is een Matlhijs Maris, een
vreemd gezicht in Lausanneeen
kerk, een vlakte, huizenheel teer,
1 toch sterk, maar vreemd-mooi.
Van een vijftiental, meestal kleine
[Jaap Maris-stukken zijn een paar
molen- en een paar strandgezichten
de allermooisten, om een stadsgezicht
niet te vergeten.
j Van Willem Maris hangen er onder
I de elf stukken heerlijke rijpen,
j frissche, met de sappige groene wei-
1 den en de kleurige koeienen verder
I een pracht aquarel van een eend met
jongen.
Niet minder dan vijftien Anton
Mauves is een genot, vooral een
stuk als vrouw met geit.
j De beroemde aquarellen van Bos
boom zijn goed vertegenwoordigd.:
vlotte impressies van zijn ruime kerk
interieurs.
j Dan Blommers, -de blonde, zachte,
die zoo eigenaardig wazig huidkleur
'schildert; Albert Neihhuys, de breede
coloristdo zeer groote Meurziener,
Jongkind, dio meer Fransch is, Ter
Meuler en Van der Weele, schapen-
schilders, die onafhankelijk van
Mauve zijn, Tholen, mooi van kleur;
Poggenbeek, altijd fijn, Gabriël, al
tijd wijd.
j Er zijn er nog enkelen, maar 'k heb
deze groote namen opgenoemd om
Haariemsche liefhebbers to verleiden
'aan deze zeldzame tentoonstelling een
bezoek te brengen. Wie weet, of er
niet eens een stukje naar Haarlem
verhuisd©
Tn Rottendam, in de Rottcixlamsche
Kunstkring is een tentoonstelling van
eenig werk van Ignasio Zuloaga. Ik
noem dit, omdat er over hem nog al
wat te doen is. Behalve in zijn eigen
land, Spanje, heeft hij in heel Euro
pa enorm succes. Een artikel in „The
Studio" noemde hem, naar aanlei-
ding van een Londensciie expositie
naast Velasquez en Goyer en Com.
Yeth (leed dit onlangs inde Kroniek
ook ten opzichte van 't Rottcrdamsch
werk). Al zie ik heel veel moois, veel
grootsche zwier, veel brillants-Zui-
deHjksch, in mijn hart kan ik dit
werk toch niet hoog-schoon vinden.
Ik geloof dat 't nog al eens 't onbe
reikte was van een ver, een heel ver
ideaal. Deze kunst is mij innerlijk
zeer vreemd.
CONRAD KIKKERT.
Drie maanden op
een verlaten eiland
Door de mailboot Ernest-Simons is
verleden week te Marseille de beman
ning aangebracht van hei barkschip
Anjou, dat hij Kaap Bristow, een der
Aucklaud-eilanden, schipbreuk leed.
De Anjou, te Nantes thuisbehoo-
rend, was een mooie 3-mast bark van
Haarlemmer Halletjes
Een Z a t e rda.g a v o ml p r a alj e.
Het bestuur van -tl© Vereeniging- tot
bestrijding- der tuberculose heeft de-
t zer dagen, gewagende van den heer
Leonard A Springer, dezen den
- stads-tuinman genoemd. De titbl is
ietwat ongewoon, er wordt gewoon
lijk van tuin-architect gesproken en
Baar ik geen enkele aanleiding heb
ini aan te nemen, dat de vereeni-
den héér Springer unaiRfgennarn
wiiir-u wezen) vermoed ik, dathot
taalzuivering te -doen is geweest.
Ben wou riet goe ie Hollandsche
yoord tuinman stellen in de plaats
rn architect. Ik juich het toe, ik
nd liet prachtig, want juist in de
iverald er geneeskunde wordt ge-
verkt met uitheemsche termen, dat
»n binnenlander er van versteld
staat. Voortaan zal dan zeker ook
weer van geneesheer worden gespro
ten. niet meer van medicus, zal
kooit meer voorkomen, wat ik mec-r-
3i ":en gehoord heb, dat een arts zei:
lij heeft zich g e s u c i i e e r d, in-
Haais van te zeggen, (fat iemand
Jfclfmoord begaan had. Mocht het
jifestuur van de Vereeniging tot be
strijding der tuberculose eens den
Jant naar Bloemendaal uitkomen,
nfcU k;'a 'ict een goed werk doen bij
£en directeur van Meerenberg, die op
t voetspoor van zijn voorgangers,
Raten opgeeft betreffende verschil
lende aandoeningen zooveel mania,
zooveel melancholia, amentia, insa-
nia periodica., epilc-ptica, neurotica,
toxica, paralytica; zooveel gevallen
van vecoruia, dementia, iinbeciliitas
toto!ia zooveel noen, daar vorgis
ik me, totaal staat er waarlijk in het
Ilollandsch. Misschien ontmoet het
bestuur dan ook op zijn wandeling
don advocaat, die vertellen wou dat
iemand gevangen was gezet en daar
voor geen beteren term wist te be
denken, dan dat hij gcincarce-
reerd was, een woord dat boven
dien nog klinkt, alsof je tong over
kiezelsteenen sleept,
j De lieer Springer, die zelf niet van
poeha en omslag houdt, zal zijn nieu-
we benaming van studs-tuinman
j wel gracelijk aanvaarden. Ik zou
wel eens willen weten, of hij" ook er
mee instemt, -dat men nu in 't hartje
van den zomer liezig is de Dreef te
bestraten. Aan de grens van Ileem-
stede begonnen, schijnt liet. plan to
wezen óm het geheelo stuk tot aan
'i Houtplein toe, achtereenvolgens te
I bestraten, zoodat we precies den hee-
j len zomer op dezen overdrukken rij-
j weg een opgebroken straat zullen hou-
I den. Voor bestuurders van rij- en
voertuigen is het ongerief des te
jgrooter, omdat het voetpad afgesloten
met steenen palen, voor hen ontoe-
gankelijk is. Ik ben een groot lief-
i hebber van bestraten, maar zou het
I toch verstandiger vinden als voor de
Dreef nu niet juist de drukke zomer
tijd werd uitgekozen. Wil men zoo'n
wandelplaats netjes maken, dan is
toch zeker het voorjaar of liet najaar
daarvoor de aangewezen tijd.
Van netjes maken gesproken, hoe
lang is de gerneentei-einiging van
plan, ons nog met de biljetten voor
de Kamerverkiezing te laten zitten'?
Aan alle kanten worden we met groo
te, dikke, vette letters nog altijd aan
gemaand om te stemmen op Mr. Van
Styrum, op Air. Van Lennop, op den
heer IIugeïLholtz. Niets vervelender,
dan die verkiezingsplakalen, wan
neer de verkiezing al lang achter den
rug is. Vooral wanneer de jongens
er stukken afscheuren, zoodot de
aanmaning verminkt wordt tot:
..Kies: Hu.. of „Ki.st van Sty
rum."
Ik denk wel. -dat de gemeenterei
niging zeggen zal: „iaat degenen die
ze aanplakten, ze ook weer afscheu
ren'*, en ik zal niet ontkennen, dat
daarin iets billijks gelegen is, maar
ze doen het eenmaal niet. Over
't algemeen zitten kiescomité's veel
te veel met het financieel© mes in
den huik, om het er nog eens in rond
te draaien ter wille" van 't afnemen
van hun biljetten, dat immers toch
ook geld kost. Derhalve, o heor Boer
boel, strijk uw hand over uw hart
en zend een paar mannetjes uit niet
een flinke kwast en een emmer of
wat warm water, om de biljetten af
te weeken.
Ge helpt de kiezers daarmee de
verkiezing vergeten en kunt, wat mij
betreft, aanspraak maken op een
medaille van de Vereeniging tot Ver
fraaiing of ge die krijgen zult, is
weer een andere zaak.
Want, we weten het, paarden die
de haver verdienen, krijgen die niet
altoos, of... krijgen ze te laat. Dat
hebben onlangs de menschen onder
vonden. die bij Carré plaatsen kwa
men koopen. Het was er, zooals al
tijd, vol en ieder bezat zijn ziel in
lijdzaamheid en schoof voetje voor
voetje vooruit, geduldig afwachtendo
totdat hij liet Land van Belofte, in
deze 'net loketje van het plaatsbureau,
zou hebben bereikt. Daar verschijnt
op den aclitergrond een autoriteit,
deze geeft geld aan een wachthebben
de» agent van politie en deze, gehol
pen door een rechercheur, maakt
mini baan en koopt plaatsen aan 't
loket voor de bedoelde autoriteit.
T Publiek .pruttelde niet zuinig. Ten
j onrechte'?
Zoo blijven we altijd maar aan 't
geld uitgeven. Nauwelijks heeft Carré
ons gezamenlijk bezit wat verkleind,
of Burgemeester en Wethouders kon-
j digen ons de lang verwachte Hoogere
Burgerschool aan, die de kleinigheid
j van 170.000 gulden zal moeten kosten.
Ik zal niet zeggen, dat het te veel,
maar wel dat het een «heele duit is.
Tellen we daar nu nog de 25 000gul
den bij, die voor meubileering noo-
dig is en een sommetje van vijfdui
zend voor onvoorziene uitgaven, dan
kost de school rond twee ton.
't Is veel, maar 't is noodig. De
toestand van het bestaande gebouw
is zoo, dat or hoog noodzakelijk ver
betering komen moet. Üp den duur
gaat de hoedanigheid van het on
derwijs in slechte lokalen achteruit
oil al wil ik niet zeggen, dat het
daarmee verband houdt, .is het toch
wel merkwaardig dat aan niet min
der dan 44 leerlingen het overgaan
van de eerste naar de tweede klasse
is ontzegd.
Intussciien mag de Raad, vóór hij
deze school gaat bouwen, het heele
onderwijs-vraagstuk nog wel eens
ter doge overzien. Wanneer de lief
hebberij voor de Hoogere Burger
school zoo doorgaat, dan is denieu-
we scliooi, ingericht voor hoogstens
300 leerlingen, al weer. to klein vóor-
dat ze geopend is. Een grooiere school
j kan. zeggen de geleerden, door één
•directeur onmogelijk meer worden
1 overzien. Maar waar blijven we dan
met de overschietende jongens? Op
j 't dak Of moeten dio man? in do
'oude school achterblijven?
i Daarbij komt dan meteen de quaes-
tie van den driejarigen cursus ter
sprake. De Raad Heeft dien opgehe
ven en in beginsel besloten, dat hij
vervangen zal worden door een school
voor .'neer uitgebreid lager onderwijs
Toch hebben zich, in weerwil daar-
van. lit jaar vuïm- de H. B. S. dertig
leerlingen méér aangemeld, dan in
1904 Sedert de Raad tot opheffing
besloot, is er dan ook meermalen
twijfel geopperd aan de wenschefïjk-
held daarvan. De ervaring in andero
gemeenten leert, naar 't schijnt, juist
dat er stijgende aanvraag is voor
een kortoren cprsus in middelbaar
onderwijs, dan dio van vijf jaar.
waar het zij gezegd met diepon
eerbied voor de mathesis wel wat
moer wiskunde onderwezen wordt,
dan een gemiddelde leerling in liet
practise!)© leven ooit te pas kan bren
gen, tenzij hij van plan is te Delft te
gaan studeeren.
Enfin, de leden van den Raad moe,
ten, als ze hun zomervacantie gaan
genieten, er maar eens goed over
denk: n. li i klotsen van de golven en
het ruischen van de boomen laten
daartoe zeker nog wel gelegenheid.
Of ze dan meteen gezellige, boeiende
en onderhoudende lectuur zullen heb
ben gekregen, in den vorm van net
gemeenteverslag, «durf ik niet voor
spellen. Elk jaar toenemende in dikte,
inderdaad een neiging tot corpulentie
aan den dag leggende, die
benauwend wordt voor diege
nen, die het moeten lezen, komt
het verslag begrijpelijkerwijs ieder
jaar een beetje later uit, zoodat we
het nu, half Juli, over 1904 nog niet
in ons bezit hebben. Wie daarin nu
een verwijt mocht zien aan 't ge-
meentebesiuur vergist zicii. ik begrijp
de moeilijkheid om eerder klaar to
komen, zeer good. Alleen vrees ik
maar. dat wij op deze manier door
gaande. dat wil zeggen het boek tel
kens dikker makende, het ion slotte
in het volgende jaar in geheel niet
meer zullen zien verschijnen.
FIDELIO.
