„Heeregut, wat ken dat nou toch
voor 'n beest wese?" vraagt aan zich
zelf 'n juffrouw met 'n groezelig mui-
zensnoetje, tobbig haai- kiezen bepeu-
terend in overleggend herinnerings
gepeins. ,,'n Rat is 't niet, maar'n
'n paling?" waagt ze schuchter.
„Mins bê-je niet goed snik?" in
formeert hartelijk 'n dienstbode. .,'11
Paling heit toch geen poote, wel
*t Is 'n
..'n Kruipdier", helpt hulpvaardig
'n hoogere burgerscholier, terwijl hij
met 'n liniaal 'n venijnigen, doch ver
ren uitval doet naar het beest, wat
ten gevolge heeft, dat het 'n reuzen
sprong neemt en verkast naar de even
nummers. De menigte volgt gedwee,
hoe langer hoe meer onder de obces-
sie gerakend van 't angstig-onbe-
kende.
„Hij sel uit Artis weggeloope wee-
ze meent 'n marinier, die 'n vettige
keukenmeid accompagneert.. „Nou,
maar we motte toch sien wat 't is
lA-me effies los, Soozefien. Minse,
gaane Jullie nou kallem, zachies an te
werk. Nou allemaal gelijk d'r op toe
maar kalium nou kallumpies
'n Oogenblik dreigende spanning.
Het beest staat stil, als vóórvoelend
't naderend gevaar. De kring van
steegbewoners. loopjongens, plus de
marinier nadert langzaam, voorzich
tig. trekt den cirkel Al nauwer toe.
Armen rekken zich, vingers krommen
zich tot grijpen...
Plots schieten tien paar handen te
gelijk op het zwarte kruipdier af
maar 't beest is vlugger; met 'n han-
digen zet glijdt 't dóór tusschen wat
verspreid staande beenen. en vervolgt
z'n weg op den rug liggend.
De pooten trekken krampachtig.
Heelemaal bij de Munt giert spot
lachend 'n bende straatkoningen. al
loopend; precies zoo vlug als 't beest,
dat nu zielig voortbotst op z'n rug.
De hagedis is van blik en zit aan
'n touw...
De marinier vloekt op 'n manier,
die hem alle hoop op hiernamaals
moet benemen.
De vette dienstmeid kalmeert.
Menschen-oogen volgen in nog niet
bekomen verbazing het zich rugge
lings verwijderend reptiel.
Dan raakt de Breestraat weer vlot.
(„Tel.")
GEZONKEN.
Dinsdagnamiddag is in de Tramha
ven nabij Zijpe gezonken het kofschip
„Oosterschelde", bevaren door G. La-
rooij van Scherpenisse. geladen met
bazaltsteen en bestemd naar Veere.
Het zinken geschiedde zóó vlug,
dat de inventaris slechts gedeeltelijk
gered is kunnen worden. Persoonlijke
ongelukken hadden niet plaats.
Het schip komt met laag water
slechts voor een klein gedeelte boven
water.
Niets was verzekerd.
EEXE AKTE VAN BESCHULDIGING
De X. Soer. Crt. van 26 Mei heft
ernstige klachten aan over de wijze
waarop in Indië gediend wordt.
Ziehier eenige staaltjes.
lo. Geknoei van het personeel op
de gouvernementsbureelen „om er
een duitje bij te verdienen", welk ge
knoei „nu nog welig tiert, tot groo-
te ergernis van alle weidenkenden
onder de vreemde Oosterlingen en
inlanders, die nu nergens terecht
kunnen of zij moeten in de beurs
tasten. Een systeem dat soms zoo
schaamteloos wordt gedreven dat
men er verbaasd van staat"„Ver
plicht als de burger is, zich in vele
gevallen tot de ambtenaren te wen
den, drukt het hem zwaar, van alle
kanten gesneden te kunnen worden
zonder dat hij er iets aan kan doen.
De Chinees, Arabier en inlander woi-
den dikwijls letterlijk geschoren."
2o. Reisdeclaraties. „Het gouverne
ment betaalt jaarlijks duizenden en
tienduizenden uit, waarvan zeker de
helft, zoo niet twee derden ten bate
komen van de declaranten boven de
door hen op hun dienstreizen gemaak
te uitgaven, alszoo een bijslag vor
mend ap hun inkomenDe reis-
en verblijfkosten op papier worden
zoo hoog mogelijk opgedreven en in
werkelijkheid zoo laag mogelijk ge
maakt."
3o. Leverantiën aan den Staat.
„Een bron van ongeloofelijk geknoei
en een schande voor ons Holland-
sche land" -„Het is ons bekend
van een landsdienaar die brutaal
weg aan een leverancier 8 pCt.
durfde vragen, anders bestelde hij
het bij een ander"„Dit is een
universeel euvel"
4o. Menig hooggeplaatst bestuurs
ambtenaar ontvangt „receptiegelden"
zonder daarvan om zoo te zeggen iets
uit te geven. Dit laatste is ook niet
noodig, maar „aan hun prestige of
positie doet enorme schade" het
maandelijks innen der gelden die aan
hun doel worden onttrokken.
De schrijver is niet overal juist,
zegt 't Hbld., b.v. als hij spreekt van
f50 daggeld aan een lid in den Raad
van Indië. Minister van Dedem heeft
indertijd reeds in de Tweede Kamer
verteld, dat men „nu eens" met be
zuiniging van bovenaf begonnen was
en het daggeld had afgeschaft.
Wij hopen dan, dat ook in andere
opzichten de onjuistheid kan worden
aangetoond; dat de schrijver teveel
het geheel naar enkele voorkomende
gevallen afgemeten, te veel gegene
raliseerd heeft.
Maar dan nog heeft zijne klacht
nut: zij wijst op de noodzakelijkheid
van toezicht, van contrle,
want a 1 wie Europeesch landsdie
naar is in Indië moet, in de oogen
der bevolking, vooral in moreelcn zin
hoog staan dAt eischt het „pres
tige".
JACOBUS LEONARDUS MARTENS.
In het Bat. Nbld. van 22 Juni staat
te lezen Een der oudste ingezetenen
van Batavia, zoo niet de oudste, ds
in den afgeloopen nacht, overleden.
Iedereen te Batavia kende „den
ouden heer Martens", zoo niet per
soonlijk dan toch van aanzienen
zoo levendig was de indruk toen hij
nu ongeveer twee maanden geleden
niet meer in het openbaar verscheen,
dat toen reeds het gerucht ging van
zijn verscheiden.
De heen- J. L. Martens was een
kleinkind der familie Martens, die in
1700 Alkmaar verliet om in den Oost
een nieuw leven te beginnen. Maar
terwijl den anderen kinderen en
kleinkinderen ieder op zijn beurt de
lust om het vaderland weer te zien
te machtig werd, bleef Jacobus Leo-
nardus nu Indië: dat was zijn vader
land geworden en' dat had hij lief.
En deze verstokte Indiër, die niets
wilde hooren van het „moordend"
klimaat der tropen, was voor velen
een merkwaardigheid geworden juist
om zijn met het klimmen der jaren
onverwoestbaar lijkende veerkracht.
Men wees hem vreemdelingen aan
als iets buitengewoonsals iemand
die de kunst had uitgevonden in
Indië oud te wordenen een Duitscb
professor die het niet gelooven wilde,
moest uit zijn eigen mond vernomen
dat hij een tachtiger voer zich had.
Een tachtiger die, als hij zaken had
te doen, kennissen wilde zien, zonder
hulp naar de tram stapte en in de
kantoren van de stad trappen op en
af ging
De heer Martens werd December
1816 geboren en is dus 8S jaar oud
geworden. Op 19-jarigen leeftijd trad
hij als klerk in dienst bij de directie
der genie, maar ging ai spoedig erver
bij de afdeeling boekhouden der ge
nerale directie van financiën op een
salaris van 50 's maands. In 1838
werd hij op hetzelfde bureau eerste
klerk op 140; het jaar daarop twee
de commies, in 1848 eerste commies,
in 1855 hoofdcommies,-in 1862 vendu
meester met e&n traktement van f600
per maand. Na in 1864 op wachtgeld
te zijn gesteld, kreeg hij in 1865 zijn
pensioen. Elf jaren later maakte het
gouvernement nog eens van zijn
diensten gebruik door hem voor een
jaar bij de weeskamer te Batavia te
werk te stellen.
Tot aan zijn laatste ziekte was de
lieer Martens iederen dag ijverig in
de weer. Een Maleïsche vertaling
van het Nieuwe Testament laat hij
onafgewerkt achter. Eerder versche
nen van zijn hand de Concordantie
op den Koran en eenige vertalingen
in het Maleisch een aanschouwelijke
voorstelling van het Mahonxedaan-
sche erfrecht wacht nog slechts op
den druk.
Men zal den steeds opgewekten,
vriendelijken ouden heer Martens ter
dege missen.
Sport en Wedstrijden
LAWNTENNIS.
Vrijdag 21, Zaterdag 22 en Zondag
23 dezer zullen op de acht banen der
Haagsche Lawntennis club Leime-
nias, de lawntennis wedstrijden om
het kampioenschap van Nederland
gespeeld worden.
DE SEMA1NE DE SC11EVENINGUE.
Van de Woensdagmiddag in de
Semaine-automobile de Schévenin-
gue gehouden wedstrijden van de
méchaniciens was de uitslag als
volgt
Eerste categorie 100 kreter snel
achteruitrijdenle prijs Paens, met
de „Mercédes", in 131/5 sec. 2e pr.
De Bruijn, met de „Peugeot", in 18
sec.3e pr. Sonneveldt, met de „Peu
geot", in 193/5 sec.
Tweede categorie 100 nieter lang
zaam rijden (zonder stilhouden) le
pr. Otto met de „Germain", in 7 min.
52 sec.2e pr. Van der Wegt, met
de „Germain" in 7 min.3e pr. Jou-
bert met de „Renault' in 6 min. 4/5 s.
Hierna werd nog een vermaak-wed-
strijd gehouden voor de mechani-
chiens die aan de beide genoemde
wedstrijden hadden deelgenomen; en
wel een wedstrijd in het prijssteken
met een hank waarmede zij de ver
schillende hiervoor beschikbaar ge
stelde prijzen aan een ijzeren ring
hangende, moesten afsteken.
Het publiek dat gratis op het ter
rein werd toegelaten was in een groo-
ten getale aanwezig.
Rechtszaken
Het gerechtshof te Arnhem veroor
deelde H. J„ grondarbeider teGroes-
beek met vernietiging van een
vonnis der Arnhem sch e Rechtbank,
waarbij hij was vrijgesproken van
het hem ten laste gelegde schieten
op de marechaussee's op de Oor
sprong te Oosterbeek tot negen
maanden gevangenisstraf.
J. K., die door de Rechtbank te
Zutphen d.d. 24 Mei jl. was veroor
deeld tot 1 jaar gevangenisstraf,
wegens het in omloop brengen van
valsche bankbiljetten, werd met ver
nietiging van dat vonnis thans ver
oordeeld tot 2 jaar gevangenisstraf.
Tegen J. Verveld te Enschedé, is
wegens ernstige mishandeling zijner
echtgenoote door het O. M. bij de
Rechtbank te Almelo 11/2 jaar ge
vangenisstraf geëischt.
Koloniën
DE ACHTERGEBLEVENEN VAN
DE RION.
Na overleg met .het opperbestuur is
door de regeering besloten de twee
achtergebleven officieren van den
Russischen hulpkruiser Rion te ver
gunnen op parool naar Rusland terug
to keeren. De manschappen echter,
blijven hier onder militair toezicht
tot na afloop van den oorlog.
(Bat. Nbld.)
Volgens de Java-Bode heeft de
commandant van de Rion op heete
kolen gezeten, omdat hij wist dat het
bericht van zijn reis naar Batavia
naar Japan was geseind en hij er vol.
strekt niet zeker van was, dat de
Rion bij het verlaten van de haven
geen Japansch oorlogsschip tegen
het lijf zou loopen. Vandaar zijn
haast om weg te komen en het in
den steek laten van een <leel der be
manning. om maar in den nacht
Straat Soenda te kunnen halen.
Want de regeering had 's avonds
laat nog vergunning verleend om tot
Vrijdagmorgen (16 Juni) 7 uur te
blijven kolen laden. Toen echter het
schip genoeg kolen in zijn bunkers
had om de Seychellen te kunnen ha
len, is de kapitein met volle kracht
w eggestoomd de euveldaden in de
Chineesche Zee gepleegd, schenen
zijn geweten nogal te bezwaren.
Het heeft hier nogal bevreemding
gewekt, zegt het blad, dat men te
Buitenzorg zooveel tijd noodig had
om een beslissing te nemen in een
geval, waarin door de neutraliteits-
bepaliugen ten voile is voorzien. Een
niet vervolgd oorlogsschip van «vu
der oorlogvoerende partijen, onbe
schadigd, met gebrek aan kolen
wel. zonder de regeering te vragen,
had men hier dadelijk kunnen toe
staan dat kolen werden ingenomen,
voldoende voor de reis naar de meest
nabijziinde Russische haven, mits
dat binnen 24 uur geschic-dde. Maar
de assistent-resident was, toen het
schip het anker liet vallen, er op uit
met enkele leden van den gemeen
teraad en was niet zoo spoedig te
vindende «havenmeester nam toen
den secretaris van het gewest in den
arm en deze seinde nog vóór den
middag aan de regeering.
Eerst 's avonds kwam het ant
woord, toen er geen koelies meer te
krijgen waren. Vandaar de verlen
ging van den voorgeschreven termijn,
welke gemakkelijk had kunnen wor
den voorkomen.
CELEBES.
Wij lezen in de Java-Bode
Nij het meenens begint te worden,
slaat eenigen der rebelleerende staat
jes van Zuid-Celebes de schrik om
het hart. Twee hunner hebben den
gouverneur verzocht, de teruggezon
den contracten met de regeering
maar weer terug te mogen hebben,
maar daarvan kan natuurlijk niets
meer in komen. In het belang der be
volking van al die staatjes is het
niet minder dan in het onze, dat «u
die majesteitjes opgeborgen worden
nergens in een rustig oord op Java, en
dat het bestuur voortaan gevoerd
wordt rechtstreeks door Nederland-
sche ambtenaren.
VOOR DE BONI-EXPEDITIE.
Het Bat. Nbld. schrijftDe afdee
ling van het Roode Kruis te Batavia
heeft, zoodra definitief tot de expe
ditie naar Boni besloten was, niet
stil gezeten. Zij heeft een groote
voorraad verzameld van nuttige ar
tikelen en versnaperingen voor de
militairen, die te velde zullen trek
ken.
Om een denkbeeld te geven van
het werk van het Roode Kruis in de
zen, waarbij zich vooral de voorzitter,
de secretaris en de thesaurier veeJ
zorg en moeite hebben gegeven, laten
wij h'er eenopgave volgen van de
eerste zending, welke met de expedi
tie meegaat bij het eerste vertrek der
booten.
Dertig kisten appolinaris, 20 kisten
geassorteerde limonade, 20 dozijn si
ropen, 2 kisten Javaausche suiker,
20 doozen chocolade Kwatta tabletten,
38 kistjes amandelzeep, 80 flesschen
eau de cologne Boldoot, 7500 siga-"
ren, 15 doozen sigaretten-papier, 300
pak shagg tabak, 300 pak Drayerta-
bak, li picol tabak met daon, 600
houten tabakspijpen, 50 pak lucifers,
20 gros pennen, 150 penhouders, 8
gros potlooden, 30 pak schrijfpapier,
1500 enveloppen, 750 postzegels A 5
cents, 3 schaakspelen, 6 dominospe
len, 6 damborden, 6 trictracborden,
2 belegeringsspelen, 360 spel gewone
en 360 spel inlandsche kaarten.
HET GEVECHT BIJ PARé-PARc.
Uit Makassar wordt dato 13 Juni
aan de Java-Bode geschreven:
De telegrammen zullen u het voor
naamste nieuws van Zuid-Celebes
wel reeds hebben gemeld ik kan dit
maal dus kort zijn.
De voornaamste gebeurtenis was
natuurlijk het gevecht bij Paré-Paré.
De commandant van ons bivak, kapi
tein Jhr. G. F. Goldman, zag in dat
het niet langer ging, ons door de
brutale Sidenrengers te laten bespot
ten, dat er overal om onze stelling
versterkingen wérden opgeworpen en
dat de verbinding met de zee zelfs
bedreigd werd.
Op een Zondagmorgen rukte de
compagnie Goldman als gewoonlijk
uit om het transport vivres van het
strand naar het bivak te dekken.
Daarin lag niets vreemds en de vijand
was er aan gewend, 's Morgens
vroeg was de marine-landingsdivisie
van de Assahan, onder bevel van den
luitenant ter zee 2e klasse A. Botten-
heim, in 't bivak gekomen en daarin
achtergebleven met een sectie Java
nen, die onder bevel van den onder
luitenant A. Pordon van Makassar
als versterking was gezonden.
De compagnie Goldman volgde,
aan het strand gekomen, dit een
eindweegs en boog daarna af naar
het gebergte. Nauwelijks tusschen de
eerste uitloopers gekomen, gaf een
hoornblazer drie stooten en een paar
seconden later vloog de eerste 10.5
c.M. granaat van de Assa
han midden in de voorste benteng,
waar zij alles kort en klein «roeg.
Het eene suikerbrood volgde het
andere, zoodat het terrein om 9 uur
's morgens reeds schoon was, de
bentengs waren opgeruimd, de gebou
wen daar binnen verbrand, geen
vijand meer te zien.
Intusschen was er nog iets anders
gebeurd. Een bend© van 400 man te
voet, voorafgegaan door een 60-tal
woeste krijgers te paard, het bivak
op den heuvel zwak bezet of verlaten
wanende, kwam tegen zeven uur in
snellen gang opzetten. De onderlui
tenant Pordon liet zijn Javaantjes
liggen, het geweer op don ondersten,
gewapenden draad van de versper
ring rustende; de landingsdivisie er
naast, gedeeltelijk den rug dekkend,
de stukjes van 3.7 c.M. en 7.5 c.M.
in batterij.
Daar kwam de massa aangolven,
de ruiters voorop, de speren geveld,
de lansen hoog in de lucht. In het
bivak geen beweging. Daar ging de
ruiterbende, onder luid geschreeuw,
in ren over: 130 meter, 100... 75...
flang! daar zat het eerste salvo er
in en goed ook. Weg was de ruiterij I
Toen opende de infanterie het vuur
op de bende te voet, de granaten van
de stukjes der marine sloegen er ga
ten in van meters breedte. Daar kwa
men ook nog de suikerbrooden van
de Assahan aansuizen. Toen was het
uit. Haar dooden en gewonden zoo
veel mogelijk meesleepend, verdween
zij sneller dan zij gekomen was. De
bende was maar een oogenblik onder
vuur geweest, toch had zij zeker meer
dan 500 dooden en gewonden.
Onze verliezen zijn u reeds beWtd
het mocht geen naam hebben.
De verbinding tusschen het bivak
en de zee is nu geheel verzekerdal
wat er aan kampong tusschen lag,
is opgeruimd.
Het wachten hier is nu op de twee
de compagnie voor Paré Paré. Met
deze zou de majoor J. O. A. L. van
Bennekèm meekomen, die de lei
ding der Paré-Paré krijgt. Tjamba is
nog altijd niet bezetdaar is trou
wens geen haast bij. De gouverneur
is er pas nog geweesthij doorreis
de de Noorderdistricten, Boeloe Bo
king, Maros, Pangkadjene en Tjam
ba. Den lien was hij weer hier terug.
Morgen, den 14en dezer, gaat de
luitenant-kolonel, militaire comman
dant, met zijn adjudant en de cava
lerie een kijkje te Pangkadjene ne
men. Den 17en worden zij hier terug
verwacht.
De klap, op Paré-Paré gevallen,
schijnt indruk te hebben gemaakt.
Met de brutaliteit ds het ten minste
heelemaal uit.
In Goa echter broeit ietswat het
is, weet ik niet precies, maar dat
alles er klaar wordt gemaakt voor
den oorlog, is zeker. De rijkssieraden
moeten al niet m-eer in liet paleis van
den vorst zijn. Denkelijk zijn ze naar
de Ooster-districtem van Geo gebracht.
In een artikel van de Java-Bode
over onze verwikkelingen in Zuid-
Celebes, staat
„Behalve met Boni hebben wij-ook
met het meer noordelijk gelegen rijkje
Loewoe, dat door Wadjo van Boni is
gescheiden, een appeltje te schillen.
„De vorstin van dit landschap toch
had bij haar optreden in de, door
haar op den 2en April 1900 gepas
seerde akte van verband de belofte
afgelegd om te zullen medewerken
tot een regeling van de noordelijke
grens van haar gebied. Zij heeft ech
ter door allerlei uitvluchten de zaak
op de lange baan geschoven en zelf
den resident ter beschikking, J. A. G.
Brugman, die zich met den toenma-
ligen assistent-resident-titulair A. J.
N. Engelenberg in Maart 1904 ter re
geling van deze aangelegenheid naar
Lawoo had begeven, op hoogst onge
paste en tegen de landsinstellingen
indruischende wijze bejegend.
„Dit was niet de eerste maai, dat
op deze wijze een zending van onze
besturende ambtenaren werd ontvan
gen.
„Den vorigen gouverneur van Ce
lebes en onderhoorigheden, G. G. W.
C. baron van Höevell, viel in Loe
woe, in Augustus 1902, een soortge
lijke ontvangst ten deel.
„In verband met een en ander
zal daarom ook thans aan Lawoe i
een ultimatum worden gesteld."
Leger en Vloot
Aan den Bond van officieren van
Nederlandsche eerbaarheidscorpsen
is het praedicaat Koninklijk ver
leend.
Gemengd Nieuws
EEN EIGENAARDIGE STAKING.
De-inwoners van de streek Lucca
(Italië) de zoogen. „Garfagnana"
hadden hun geheele hoop gevestigd
op den spoorweg LuccaAr ill a
maar Kamer en Senaat keurden ;n
hunne laatste zittingen wel andere
lijDen goed, maar niet de hunne.
Daarop ontstond een algemeen© werk
staking, zooals Italië er nog geen
heeft gezien.
Twee-en-twintig gemeenteraden na
men bij wijze van protest hun ont
slag, hun voorheeld werd gevolgd
door do leden van de Provinciale
Statentoen dienden de armvoogden,
de burgemeesters en de Kamerleden
van die streek hun ontslag inbo
ven de raadhuizen heesch men de
nationale vlag halfstok en in rouw
floers gehuld, en de burgemeesters
vaardigden proclama ties uit, die met
eeu rouwrand aan de hoeken der
straten werden aangeplakt. De ste
delijke muziekkorpsen trokken overal
door de straten enspeelden treur-
marschen en alsof dit alles nog niet
voldoende was legden ook de advo-
katen, rechters, bouwmeesters enz.
het werk neder. De arbeiders uit de
marmergroeven van Carrara volgden
hun voorbeeld en een algemeene
werkstaking is te wachten. Den vo
rigen Zondag staakten ook de kiezers
die opgeroepen waren voor de ge
meentelijke verkiezingen en de kerk-
1 klokken luidden als bij een begrafe
nis. Dertigduizend personen hielden
dion_ dag trots het verbod van de
politie een protestvergadering om de
regeering te dwingen hun zin te
deen. Toen de vergadering door de
politie ontbonden werd. werd ze op
kleinere schaal met gesloten deuren
voortgezet. Welke houding de regee
ring zal aannemen tegenover deze
eigenaardige betooging, zal nog moe
ten blijken.
RECLAME
Een handelaar in meubelen, te Lon
den, laat ons zien,dat ons reclame wezen
eigenlijk nog in de kinderschoenen
staat. Hij beloofde hetjongepaar.dat
in de étalage van zijn magazijn zijn
huwelijksfeest wilde vieren, een prach
tig geschenk. Een matroos van een
oorlogsschip was er voor te vinden.
Twintig gasten werden genoodigd,
een tafel gereed gazet, met een feestelijk
maal, en het feest kon beginnen.
De koopman had natuurlijk niet na
gelaten in heel de reuzenstad bekend
te maken, welk schoon schouwspel in
zijn uitstalling te zien zou zijn, en een
opgepakte menschenmenigte stond
voor zijn winkel. Ja, zelfs hadden, om
het feest vooral van dichtbij te kunnen
zien, honderden menschen hunne plaat
sen van te voren besproken alsof het
een première ineen schouwburg gold.
Het straatverkeer werd bijna gestremd.
De rijtuigen, waarin de gasten gezeten
waren, en deze zelf werden bedolven
onder confetti. Het jonge paar werd
toegejuichd. v i!
De gasten namen in de versierde
etalage plaats, lieten zich de spijzen
goed smaken en vierden naar harte
lust feest.
Toen het gejoel buiten enhetpretge-
maak binnen te luid begon te worden,
kwam de politie er bij te pas, en gas
ten en toeschouwers werd vriendelijk
verzocht naar huis te gaan.
De koopman is er zeer wel bij ge- j
varen, en hij is van plan, indien de
politie het toestaat, elk jaar een der-
gelijk feest in zijn magazijn te ar
rangeer en.
MINISTER WITTE
IN AUDIËNTIE.
Zaterdag werd minister Witte door
den Tsaar in audiëntie ontvangen
anderhalf uur duurde het gesprek,
waarin Witte gelegenheid had zijn
meening over de vredesonderhande
lingen uiteen te zetten, en die aan
de goedkeuring van den Tsaar te
onderwerpen.
Rusland, zoo ongeveer wasWitte's
gedachtengang, heeft vrede noodig,
maar kan slechts onder eervolle voor
waarden vrede sluiten.
Witte wilde van dan Tsaar de_noo-
dige instructies hebben, voornamelijk
ter bepaling van de concessies, die
Rusland maken kan, als uiterste
termijn. De Tsaar heeft den minister
de meest uitgebreide volmachten ver
leend. doch daarbij den heer Witte
opgedragen, slechts in den uitersten
nood daarvan gebruik te maken.
Witte we«es er op, dat deze opdracht
de moeilijkste is, die hij ooit ont
vangen heeftdoch hij hoopt, die
tot een bevredigend einde te kun
nen brengen.
De „Nowoje Wremija". die dit een
en ander mededeelt, voegt daaraan
toe Witte is van meening dat de
vrede in het belang van Rusland
noodzakelijk is. Van den aanvang af
is hij een tegenstander van den oor
log geweest, en nog steeds koestert
hij de overtuiging, dat met Japan
een overeenkomst moet worden ge
sloten. En toch is zijn benoeming
nog niet het bewijs, dat Rusland on.
der elke voorwaarde vrede zal slui
ten. Want Witte zal geen vredeslui
ten, die in eenig opzicht vernede
rend voor Rusland is.
Als vernederend beschouwt de „No
woje Wremija" afstand van grond
gebied of het betalen van een oor-
logsvergoeding.
1-Iet blad zegt: Japan moet zich dit
duidelijk voorstellen, dat het stellen
van vernederende voorwaarden te
genover een man als Witte slechts
het voortzetten van den oorlog tot
•eiken prijs tengevolge zal hebben".
De „Nowoje Wremija" verzekert
ook, dat de Japansche troepen naar
vrede verlangen, doch dat de Japan.:
sche officieren den strijd willen
voortzetten, totdat het Russische le
ger volkomen vernietigd zal zijn.
Van de Russische troepen zegt het
blad„Onze soldaten hebben zich
nog nooit zoo strijdlustig gevoelt als!
thanshet zou daarom een dwaas
heid zijn thans een wapenstilstand
t,e sluiten. De Russische geest, de
Russische bekwaamheid en het bree
ds politieke inzicht der Russen moe
ten in Washington getoond worden;
dan kunnen zij wellicht een bonds-
verdrag met Japan bewerken. Maar
onze troepen moeten in het bezit
blijven van hun wa.penen en van hun
vrijheid van beweging. Een wapen
stilstand kan slechts voordeelig voor
Japan, slechts nadeelig voor Rusland
zijn."
De „Nowoje Wremja" blijkt nog
steeds even oorlogszuchtig en even
grootsprekerig als vroeger. Dat >'n
het Russische leger een anderen geest
heerscht, bliikt wel uit de mededee-
lingdat Li'njewitsj het plan om of
fensief op te treden heeft opgege
ven, en dat zijn troepen zich bezig
houden met het versterken van hun
stellingen,
EEN SPOORWEG DOOR DE ZEE.
Een kolossale spoorwegbouw wordt
thans uitgevoerd tusschen Miami, aan
de oostkust van Florida, naar de be
roemde sigarenstad Kety West. In 't
geheel is de weg 154 Engelsche mijlen
lang en loopt bijna geheel door de
zee. Key West ligt. op een eiland, half
weg de zuidpunt van Florida en Ku-
ba. De lijn voert odrst langs en dan
door de Mangrove-moerassen naar
Homestead en dan, door gebruik te
maken, van talrijke kleine koraal
eilandjes. de „Key's", die zich als
een band van Florida naar Key West
uitstrekken, naar de laatste stad.
Over 't geheel is het water zeer vlak,
op verscheidene plaatsen echter, waar
een groote opening tusschen de ei
landjes is, moeten lange bruggen wor
den gebouwd, met doorvaarten voor
de vissc-hersbootöri en kleine jachten,
die daar kruisen. De baandam zal ge
middeld 28 voet boven den waterspie
gel liggen. Waar het mogelijk is wordt
de plaats zoover opgehoogd. Een groot
deel van den bovenbouw zal echt
uit cementpijlers met staallageu 1
staan.
HET PANTSER BENEDETTI.
Een vroeger koffiekoopma.il iu It
!ië Benedetti heeft zooals indertijd
eens werd gemeld, een ondooixlrin
baar pantser uitgevonden, dat o<
aan moderne geweerkogels weerstan
scheen te bieden. Na genomen pro,
ven waren allerlei militaire autoi
feiten overtuigd van de voortreffelijl
heid der vinding en o. a. zei de Rus
sischle militaire attaché dat het pan
ser na die van het kruit de grootst
uitvinding was.
Er werd een maatschappij Corrazz
Benedetti gesticht, en de Russisch
regeering sloot met deze een vei
diag voor de levering van 100.00
pantsers. Japan evenwel portesteei
de bij de Italiaansche regeering, be
werende, dat deze leverantie eei
schending van neutraliteit inhield
Dientengevolge werd de uitvoer vai
de pantsers verboden. De Russisch*
regeering had door bemiddeling var
de SocietA Bancaria te Milajm reeds
70.000 lire voor de pantsers betaald
ei deze laatste vorderde dat bedrag
terug.
De vertegenwoordiger van de „Corj
razze" betoogde echter dat de bank
de uitvoer door de publicatie' vaii
berichten onmogelijk had gemaakt]
en eischte voor zijn 'cliënt de 70.000
lire als schadevergoeding.
De SocietA Bancaria diende nu op
haar beurt een klacht in wegens be-f
drogl en deed beslagleggen op dé
eigendommen van de Corrazze Benei
detti. De curator vond slechts eeariga
ce-ntesimi in kas. Verder kon door
militaire adviezen worden vastge.1
steld, dat de heele onderneming!
groote zwendel was. Benedetti reisde!
naar Rusland in gezelschap van een
Russisch diplomaat, doch in Mün-
chen verdween die man spoorloos.
VAN 'N AMUSANTE STAKING.
De Grieksche postboden schijnen
montere luidjes te zijn, die het leven
lustig opvatten en zich niet bekom
meren om den dag van morgen. Zelfs
als een staking met zwarte zorgen
dreigt, vieren ze lustig feest.
Een in Griekenland wonende Zwit-
ser sche vertelt van hen, hoe ze het
werk gestaakt hadden, omdat hun
loon plotseling was ingekort. Op een
heerlijken morgen wandelde 't troepje
postboden van Athene, mannen en
jongens van de meest" uiteetoloopende
leeftijden allergenoeglijkst met elkaar
naar het dorpje Galatzi, op 'n drie
kwartier afstand®.
Daar aangekomen gingen ze eerst
naar de kerk, waar ieder z'n eigen
heilige 'n kaars offerde, hoorden de
mis en in tegenwoordigheid van den
pope verklaarden ze plechtiglijk, dat
ze trouw bij elkaar zouden blijven tot
het salaris hun onverkort was uitbe
taald. Toen gingen ze naar den Ba-
kali, om 'n hartsversterking te bestel
len. De Bakali is de gewichtigste man
'van het dorp, hij verkoopt van alles
en nog wat. Je kunt in zijn winkel
krijgen allerlei kruidenierswaren, hij
heeft een wijnlokaal, en daarnaast
staat een altijd brandende kachel,
waarop in groote pannen vleesch en
groente gebraden en gekookt wordt.
Bij den Bakali was 't goed leven en
daar sloegen ze dus hun tenten' op en
aten er 'n stevig maal. Do vrouwen
en kinderen waren er in den tus
schen tijd ook gekomen en ieder, die
naar Galatzi kwam, oan 'n kijkje van
de stakende postmenschen te nemen,
kon vrij mee-eten. Menig glas rizi-
mato werd geledigd op den goeden af
loop van de staking, en geen enkele
wanklank stoorde het feest.
Vijf dagen bleven ze zoo gezellig bij
mekaar. Viermaal kwam een commis
sie van hoogere postambtenaren bij
hen om hen tot toegeven te bewegen,
maar zij bleven op hun stuk staan.
De telegrafisten en telefonisten
staakten ook eendrachtig en vijf da
gen reeds schimpte en schold' de han
delswereld, omdat het postverkeer stil
stond en er geen berichten kwamen
uit Europa. Of liever omdat ze wel
kwamen, maar niet bezorgd werden.
De bankiers staken de hoofden bij
elkaar en stuurden eiken dag een bode
naar Patras, om de post rechtstreeks
van de stoomschepen af te halen. De
regeering, die 'n 100.000 drachmen.per
jaar had willen sparen, verfoor er in
die paar dagen 50.000. De postdirec
teur deed al het mogelijke om in het
gemis der beambten te voorzien, stel
de tientallen nieuwe postboden aan,
maar er kwam niets van de bezorging
der brieven terecht.
Toen dan eindelijk, op den dag na
den dood van Delyanims, de postdirec-
tie toegaf en de oude postboden, die
alle menschen kenddn. en alle blieven
wisten te bezorgen, al stond er niets
op dan de naam van den geadresseer
de. weder de ronde deden, werden zij
met gejubel ontvangen. Zii vertelden
lachend, dat zij zich in hun acht
dagen vac anti e kostelijk geamuseerd
hadden en gelijk hadden ze ten
slotte toch nog gekregen
UIT HET ENGELSCHE LAGERHUIS.
Do vreemdelingenwet (aliens bill)
is in dende lezing aangenomen met
214 stemmen tegen 136. De wet is na
de indiening in hoofdzaak onveran
derd gebleven maar de regeering voeg
de er een amendement in. bepalende
dat aan uitgewekenen om politieke
of godsdienstige redenen den toegang
tot het land niet zal wouden ontzegd
op grond van hun armoede.
Officieele berichten
DRANKWET.
Burgemeester en Wethouders van
Haarlem brengen ingevolge art. 37
der wet van 28 Juni 1881 (Stbl. No. 97)
zooals zij gewijzigd is bij de wet
van 12 October 1904 (Stbl. No. 230), ter
openbare kennis, dat is ingekomen
een verzoekschrift van W. S. P. Klein
om verlof, ingevolge art. 34 dier wet,
tot het verkoopen van alcoholhouden-
don drank, anderen dan sterken
drank, voor gebruik ter plaatsë~~van
verkoop in de voor- en achterzaal
van het perceel aan de Hagestraat
No. 45.
Haarlem, 20 Juli 1905.
Burg. en Weth. voornoemd,
BOREEL.
De Secretaris,
J. W VAN BILDERBEEK. l.-S.
