BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
'd Natuurhistorische
'r Wandelingen
S| IN EN OM HAARLEM.
•0 i Is vacantia, en zij clie niet door
J examens of herexamens worden vast-
dj gehouden, ontsnappen snol den dage-
lijkschen slentergang, om hier of
daar neer te strijken en <len tijd door
rd te brengen. Mogen we, voor ge ver-
>r; trekt, Li nog toeroepenwilt ge u
ïJ geheel zorgeloos en vrij bewegen ge-
g durende uw uit-zijn, wilt ge uwe ge-
dachten geheel den vrij en loop la-
aj ten, wilt ge u niet of zoo min moge-
lijk inspannen, wilt ge geen last van
verveling hebben, u niet ergeren aan
dit en aan dat, u niet voortsleepen
i I van deze naar die bezienswaardig-
j iheid. sla zoo af en toe eens een paar
bladzijden op uit het boek der na-
1 tuur. Op elke bladzijde vindt ge lec-
tuur voor jong en oud, voor ieder-
een, in alle talen. En het vogelenheir,
en de hoogere of lagere dieren, ze
boezemen u zoo spoedig belang in.
Mag deze belangstelling ook i.cp
I begraven liggen onder allerlei dage
lij ksche beslommeringen, werp die
massa op zij, en breng de belangstel-
ling boven. De geheele natuur is er
op uit om die belangstelling spoedig
genoeg aan te wakkeren en het
I smeulend vonkje aan te blazen tot
een helder knappend vuurtje, dat U
verwarmt. Ge spant u in, zonder u
te vermoeien, ge verveelt u niet, en
j bovendien ge verrijkt uw geest, in één
woord ge geniet.
En waar ge uwe vacantie ook
moogt doorbrengen, aan de kusten
der zee, in de schaduw der bosschen,
j overal vindt men natuur te over, om
de gapingen, die ontstaan moeten,
aan te vullen.
I Vertoeven we in onze gedachten
eens een dagje aan 't strand teZand-
voort. Wat een rijke schat v-n na
tuurvoorwerpen slingert de zee u niet
toe. Ge kent ze niet, en onbekend
I maakt onbemind. Zoo denkt uw
jongste dochtertje er toch niet over
Zie haar eens zoeken naar schelpen,
mooie, ongeschonden schelpen. Die
mooie, lange zwaardscheeden, zie
eens welk een collectie .heeft ze ei
reeds van bijeen. Thans^ zijn het
meer de langwerpig ronde, die haar
aandacht vragenbezie zoo'n schelp
eens nauwkeurig van binnen, wat
een paarlemoerglans. Grootere
kleinere, ook daarmede completeert
ze haar collectie. Nu die geribde, dan
weer de horentjes, grootere of klei
nere slakkenhuisjes, en die blauwe
van den mossel, enz. enz. Wat ze
daarmede toch wil, och, maak voor
een dagje eens uw eigen kind, ook
een natuurvoortbrengsel, tot een
voorwerp van uw waarnemingsver-
i mogen tracht eens uit te vinden,
Haarlemmer Halletjes
Een Zaterdagavondpraatje.
Ieder jaar wanneer het jaarver
slag van de Kamer van Koophandel
verschijnt, breng ik enkele onplezie
rige uren door. In dat verslag wor
den namelijk gepubliceerd de bezwa
ren en moeilijkheden, die de verschil
lende werkgevers ondervinden in hun
bedrijf. Dit openbaar maken heeft
natuurlijk een bedoeling, anders zou
het niet geschieden. In mijn onnoo-
'zelheid heb ik mij vroeger altijd
voorgesteld, dat de Kamer van Koop
handel den fabrikanten naar hunne
bezwaren vroeg; om daarna te trach-
jten ze uit den weg te helpen ruimen.
Dit is blijkbaar een dom idee, want
nog nooit 'heb ik in zoo'n verslag ge
lezen, dat daartoe pogingen zijn ge
daan. Mocht het zijn, dat de beschei
denheid de Kamer verbiedt om daar
van te gewagen, dan heb ik niets ge-
ze id en ben bereid, voor mijn straf
bij de burgerij geld op te halen voor
leen geschenk als hulde en dank aan
jde leden van de Kamer voor zóóveel
bescheidenheid, bestaande, het ge
schenk wel te verstaan, uit een nieu-
jwe trekpot en eenige ponden van de
(fijnste Chineesche thee, ten gebruike
op de maandelijksche vergaderingen.
Evenwel, de Kamer van Koophan
del zou haar tusschenkomst kunnen
verleenen ook zonder de bezwaren
van de fabrikanten openbaar te ma-
(ken. Waartoe dus die publiciteit?
>m een beroep te doen op het pu-
•liek, zou ik zoo zeggen. Er wordt
ius ook van mij en een ander deel-
:eming en medewerking verwacht.
Sommige fabrikanten maken het ons
lemakkelijk, zij zeggen alleende
estand i? redelijk, of de toestand is
wat ze doet, hoe ze handeltvraag
haar niet te veel, ze kan op uw vra
gen vaak toch geen antwoord geven;
maar sla haar eens aandachtig gade;
Uit de antwoorden, die ge van haar
bekomt, merkt ge, dat ze er heel wat
van weet. Hoe ze aan die kennis
komt, wacht maar, de schelpen wor
den netjes ingepakt, de collectie da
gelijks vermeerderd en als uw dage
lij ksche bezigheden u al lang weer
hebben ingepalmd, ziet ge uw docL-
tertje nog genieten, opnieuw genie-
ten. 't Is zeker, dat het een of
ander tijdschrift heeft opgeslagen en
daaruit met de voorwerpen er bij. i
heel wat kennis verzamelt. Nuiuge 1
kennis Zeker. In de eerste plaats
kan 't niet anders, or uw kind moet
hare hersenen daardoor ontwikkelen, i
zonder dat er iets aan haar lichaam
schade van ondervindt, in de tweede
plaats wordt hare opmerkingsgave
er niet weinig door vergroot. Ze zal j
leeren zien en opmerken, vergelijken i
en onderscheiden. Ze zal u vertellen,
hoe al die dieren toch komen aan de 1
kalk voor hunne schelpen het ge-
bruik, dat van die schelpen gemaakt
wordt, niet alleen op de paden in den
tuin, maar ook de kalkbranderijen
krijgen een beurt.
En als ge dan mocht vragen, of de
zee, die de leverancier van de kalk
is, van de groote massa kalk, niet
eenmaal uitgeput zal raken, dan zal
het u weten te vertellen, dat daar
van geen sprake kan zijn, daar de
rivieren .toch dagelijks volop kalk
aanvoeren, enz., enz.
Zoo vindt men overal en altijd
zaken genoeg, die iemand bezig hou
den en nuttig bezighouden, en 't is
geen wonder, dat het een weer tot
het andere voert.
J STURING.
VRAGENBUS.
Aan mej. K. te B. U klaagt
er over, dat de .planten, die U anet
den gieter met water besproeit er
zoo vlekkig blijven uitzien. Die vlek
ken ontstaan uit dunne laagjes kalk,
die na de verdamping van het water
achterblijven. Daar kalk moeilijk op
lost, kan men ze lastig schoon krij
gen, het beste zou nog zijn door 't
water waarmede men de vlekken
wil verwijderen, wat azijn te doen.
Maar na een volgende besproeiing is
't weer hetzelfde. Het hindert den
planten volstrekt niet.
Den heer Z. te H. De door U
beschreven planten in 't Kenaupark
zijn gemakkelijk uit de beschrijving
te herkennen, 't is eene soort M u s a.
beter bekend onder den naam B a-
naan of Pisang.
Aan mej. M. te Z. Het door
U ingezonden takje is van Voor-
jaars Helmkruid. Meerdere bij
zonderheden vindt U zeker wel in dit
of dat boek. Tegenwoordig bloeien
een paar andere soortenhet knoo-
gelijk aan vorige jaren. Komaan,
denk ik dan, als je tegenwoordig
blijft wie je bent, mag je het al loven.
Anderen evenwel geven benauwende
vraagstukken op. De Haarlemsche
Katoenmaatschappij klaagt erover,
„dat groote schommelingen in den
prijs der ruwe katoen steeds nadeelig
werkten op de producten." Dit be
zwaar verwondert mij volstrekt niet.
Als kind had ik al iets tegen schom
melen en groote schommelingen
werkten bepaald nadeelig op me, in
zoover, dat ik er met permissie ge
zegd, misselijk van werd. Ik he<b dit
kwaad bezworen, door schommel-ge
heelonthouder te worden, wat nog al
eenvoudig was. Eerlijk gezegd vind
ik schommelen voor katoen in 't ge
heel geen geschikt vermaak, maar
wanneer nu de Haarlemsche Katoen-
maatschappij mij en een ander vraagt
naar een middel om groote schom
melingen in de katoen te voorko
men, dan weet ik daar op mijn woord
van eer geen raad op. „Waar peins
je zoo over?" vroeg mijn vrouw, en
toen ik haar dat vertelde, zei ze
„maar goeie hemel, jij behoeft er toch
geen zorg over te hebben, dat ander
mans katoen gaat schommelen.
Denk je, dat de andere Haarlem
mers zich daar druk over maken?
„Vrouw", zei ik, „wij menschen moe
ten belang stellen in eikaars nooden
en bezwaren. Daar zijn we voor op
de wereld,,'t Is wat moois", zei
ze, „de ramen van de voorkamer
rammelen en ik kan er niets aan
doen, maar daarom val ik er mijn
medeburgers toch niet mee lastig
Dit was nu weer zoo'n vrouwen-
redeneering, waar je het antwoord
op schuldig moet blijven. Ik ging dus
verder met de klachten van Haar
lems induslrieelen en vond, dat de
scheepswerf de Conrad klaagt over
pig, en het moeras helmkruid hier maar bewaart voor haar. die van
en daar. Door de eigenaardige bloe- Lean houdt; ik niet; Maar daar slaat
men en ook door den forschen groei zes uur 611 moet naar school,
der plant trekken ze spoedig de aan
dacht.
Mary stak het park over en ging
naar het schoolgebouw. Zij had dit
bijna bereikt, toen zij een jongen main
ontmoette, die ledig rondslenterde. Hij
zag er uit als alle andere jongelieden
mer je dus niet over wat hij zegt of .Ismaila, dat veranderd was in een
doet. Maar, o, ik kan het niet verdra- hospitaal, kwam Dick tot bewust-
gen, te moeten denken, dat gij onder zijn.
hem staat. l| Hij keek zwak naar de kostbare
gordijnen, de rijen bodden, deschoo-
11A- i ne kamer en eindelijk naar den ge-
De Britsche traepen hadden hunne neesheer, die aan zijne zijde stond,
bivakken opgeslagen op de zandige i Versloegen wij hen mompelde
Opmerking. In een van de bo-
richting In „Haarlem's Dagblad" en was slechts van middelmatige uitgestrektheid grond, die ligt tus- hij.
kwam voor van een slan°- zeker een grootte; maar noch zijn slenterende schen het Suez-kanaal en de Delta, l Ja. Zij vluchtten allen, zoo snel
giftige omdat het dier een gesDleten loop- noch z'An burgerkleeding kon een streek bedekt met kleine bergen als hunne eigene bennen of die huu-
a o(„i zijn militaire houding verbergen. en bosschen kreupelhout, behalve in uier paarden hen konden dragen.
an&el had. Stel u vooi alle slangen Goeden avond, juffrouw Mary 1 den omtrek van Tol-el-Tiber. j' Werd mijn kapitein gedood
nebben een gespleten tong, van an- zej pij zijn pet afnemende, en een De twee kreten van het Britsche; Neen. gij reddet hem, levend en
gel is bij geen enkele slang sprake, oogenblik stilstaande. leger: ..Klaar, ja, klaar!" en „Niet (welmaar ge moet nu niet meerspre-
Het gift zit bij de slangen ouder de - Goeden avond, kapitein! zeide wijken klonken thans even karak- ken. Drink wat en ga slapen,
gifttanden die hol of gegroefd zijn zij en ging verder. teristiek als weleer en in menige i Dick dronk en had een verfrisschen-
Mijn leerlingen zouden den bericht- r 9?®' .ud-ztt0!l!s ï«"Y00,üiik. de schermutseling bewezen de soldaten
v - i- i school zei hn, haar achterna loopen- zich erfgenamen van die oude bezie-
gei ei beter kunnen inlichten, de E(m wan^ling zou nu vecJ prct_ Hug.
vooral nu ze onlangs een levend tiger zijn. In een dezer schermutselingen leg-
volwassen exemplaar van den ring- ik moet het compositie-werk de Dick Maple eene buitengewone
slang hebben waargenomen, die in klaar maken, antwoordde zij kortaf. dapperheid aan den dag, dio zeker
de Groote Houtstraat ook als eens Goeden avondzou zijn bekend geworden in het
een uitstapje gemaakt heeft.
J STURING.
Zijn Wraak.
Bits. als gewoonlijk, zei de jonge hoofdkwartier, was de officier.
len slaap.
Toen hij ontwaakte kwam de ge-
leesheer wederom naar hem toe.
Hoe gevoelt ge u nu vroeg hij.
Mijn hoofd is nogal licht, maar
lijn lichaam is nog verschrikkelijk
ijf. Waar werd ik gewond? O, ik
ierinner 't me al. Eon schot moet -
■PHL Hl. IP
man, haar nastarende. Dat heb ik boven hem stond, iemand anders ge- 'Hij hield plotseling op en zijn oogen
m'n grooten sergeant te danken, dat weest dan kapitein Thorn. Maar de vulden zich met afschuw. Wat hebt
lijdt geen twijfel. vroegere koelheid vaa* den kapitein ge nu met me gedaan hijgde hij.
scheen thans een waren afkeer te zijn .Mijn been toch niet afgezet?
II. i geworden, hetgeen hij Dick dikwijls Beste jongen, liet been was ver-
J liet voelen. brijzeld. Het was óf wel amputatie óf
1 Enkele avonden later stond Marv!: Ondertusschen bezette Arabi mot het de dood.
met haai- verloofde aan den zoom van Egyptische leger ïïe hoogten, die het i Waarom liet gc me niet sterven
U. Mary, het trotsche meisje in het woud, in 't gezicht van haar dorpje Tel-el-Teber omsluiten. Dit was Ik was veel liever dood!
Elmsleigh, te zien loopen met een sol-1 huis. Ze was te trotsch, om 't heime- versterkt door aardewerken, lang en Dat weet ik, mijn jongen maar
daat! Gij, die aanspraak moogt ma-J*lijk te doen, terwijl thans haar ou- sterk, waarachter hij zich hoopte ik durfde het niet.
ken op een schoolmeester en een bal-j ders hen ook niet zouden komen sto-j staande te houden. I Dick verborg zijn gelaat in de han-
juw Ten, daar Dick's regiment juist bevel'. In den avond van den 13den Sep- den en gevoelde, naar het hem toe-
En 't knapste meisje uit de heelej had gekregen naar Gibraltar te ver- tember gaf de Britsche generaal bevel'scheen, meer dan de bitterheid van
plaats! Met een soldaat! Maar wijlf trekken, vanwaar het dit was te voor een nachtelijk appèl; geen vuur, den dood. Hij was kreupel, ongeschikt
zijn maar domme menschen, is het' voorzien na*r Egypte zou gaan. geen pijp mocht worden aangestoken, voor den dienst. En, met zooveel te
niet, Mary? 1 Wat nu Dick Maple betreft, nie-j geen stem het commando roepen. verliezen, zou hij ook zijn Mary niet
De sprekers waren Mary Rose'sjlmand behalve haar ouders zou zich!, Tegen middernacht hoorden wij het verliezen
ouders. verbazen over Mary's keuze. Hij was, gemompelde bevel ..voorwaarts!" en I Hij had alles gegeven wat hij bezat
Haar vader was tuinman bij mijn-if zooals kapitein Thorn met tegenzin! in stilte en duisternis tastten dotroe- of hoopte, om dien man te redden
heer Thorn van Elmsleigh Court enu moest toegeven, een prachtige kerel pen naar hun weg. Hoe zij bij elkaar zijn eenigen vijand in do wereld, die
Ja, mijnheer. En denkt u, dat we
vechten zullen
Ongetwijfeldwe kunnen dus
beiden onze kans krijgen.
woonde in een gezellige woning aan
den zoom van het park.
Ja, kind, ging de vader- voort, je
moet 't niet als eeh grapje beschou
wen. Je kunt zoo'n soliden man mot
een goede positie als Sandy "Mc. Ivic
den bons maar niet geven en je zin
non zetten op een gewoon soldaat, 'l
Het was een heerlijke Juli-avond enl
Mary stond aan de deur der woning!
paar de zachte helling van het park
te kijken, waarop de boomen lange
schaduwen wieapen. Zij was een al-i
lerliefst meisje, met een bekoorlijk gfi-
laat. Ze had donkere, lachende oogert
een breed, ernstig voorhoofd, krullen!
kastanjekleurig haar, een klein, be
schaafd mondje, een wipneusje en eeiï1
zachte gelaatstint.
Toen ik besloten was, school
meesteres te worden, zei ze, zich tot
hojre ouders wendende, gaaft u me
toe, omdat, zoo zei u, ik het recht had
mijn eigen weg te kiezen, en heb ik
nu niet even goed het recht mijn
eigen man te kiezen
Maar een soldaat, Mary een
gewoon soldaatantwoordde de moe
der. Ik schaam me, als ik je met een
rood jas zie loopen.
En ik ben er trotsch op. zeide
Mary scherp. Ten minste ten min
ste. ik moest het zijn. want het is het
teeken van een edel beroep.
i O. Mary, ik duld het niet langer,
jammerde haar moeder. Zoo je eer
weg te werpen gij, met je dwaze
ideeënZelfs kapitein Thorn heeft
voor geen ander meisje oogen dan voor
jou, en
Dat kapitein Thora zijn oogen
1 gebrek aan voldoend werk tegen loo- i Haarlenischen fabrikant gesproken
I nende prijzen. Daar baggermolens heb, die mij vertelde, dat aan zijn
j dee specialiteit van deze fabriek zijn i wieg te Dordrecht een JapanscJie
en belangrijke orders daarvoor al- prins had gestaan, die toezicht kwam
i leen door Regeeringen gegeven wor- houden op den bouw van twee oor-
j den, lieb ik eens nagegaan, of ik in logsschepen, waarover juist onlangs
die richting ook relaties had, diedejeeu bericht is geweest. Hoewel de
Conrad van dienst zouden kunnen prins waarschijnlijk den zuigeling
wezen. Brieven schrijven aan de van vóór veertig jaar wel wat veran-
slank, forsch gebouwd en gespierd, bleven in dat nachtelijk duister, wis- 't. misschien bejammerde, hem zijn
'Zijn schoon'hoofd toonde denkkracht, ten zij later zelf niet te verklaren, leven schuldig to zijn. Jin waar was
zijn heldere gelaatskleur en oogen! doch zij doden 't en kwamen ingoede hij? Wellicht was hij reeds naar huis
een geregeld leven. orde recht in liet gezicht der Egypti- vertrokken, en zou hij spoedig Mary
Ja, Mary, zei hij, er zal te vech- sche verschansingen, vóór de vijand zien en trachten haar voor zich te
ten zijn en ik hoop mijn opdracht tenli hen bemerkt had; 't was nog zóó winnen. Hij kreunde hij die gedachte,
uitvoer te brengen. Dan zullen uw|| donker, dat zij nauwelijks hun eigenDick, beste oude jongen zei odn
vader en moeder mij niet meer zool toestand wisten, toon zij plotseling stern aan zijn oor.
verachten.Als ik eefns luitenantIhet gecombineerde vuur zagen en! Kapitein Thorn stond'bleek on met
O, Diclc! viel Mary hem in de hoorden, dat van de wallen van Tel- een arm in een doek, naast hom.
rede. Ik denk aan geen promotie. Het ,el-Tdbir flikkerde. O, Dick, ge reddet mijn leven ten
is liet gevaar, het afschuwelijke kli- l Ondèr dit vuur rukten zij voor-koste van u zelf, en ik Iron een on
maat, de kans, dat ge doodgeschoten Lvaarts, zonder een enkel schot te be- mensch voor u geweestHet was de
wordt. Antwoorden, totdat het bevel kwam, dapperste daad. Wees mijn vriend.
Zij sidderde. en zij met een oorverdovenden krijgs-Dick Ik verdien het niet, maar wees
Het geluid van voetstappen schrik- *reet op den vijand aanvielen. mijn vriend,
te Mary op. Een man kwam uit hetT Kapitein Thora, die vol vuur was, j Dick, ging hij onmiddellijk ver
woud. Het was kapitein Thora. Ontdekte, bij hot licht der kanonnen, der op zacht en toon, bekommer u niet
Nu. Maple, ze>i hij stijf, toen Dick óitkappingen in de aardewerken en over de toekomst. Laat daar je vriend
hem groette, we zijn in dezelfde boot 0p geen stormladder wachtende, voor zorgen. En ik heb je iets nan-
of zullen dat tenminste morgen- sprong hij op en was onmiddellijk genaams te zeggen. Ge krijgt het
avond zijn. veronderstel ik. handgemeen met de verdedigers. j Victoria Kruis.
Eenige stooten en dan wankelde hijIs 't waar? riep de arme Dick
?n viel binnen de wallen. uit, zich van vreugde opwindende.
Dick 7.ag ten in een oogenblik] Ta. waarlijk En nimmer was het
klauterde hij naast hem. sloeg een zoo dapper verdiend.
Hij zei dit met een zekeren hoon, en pian neer, die hem juist den genade-1 Waar kan men zeggen, dat het uit-
zicli dan tot Mary wendende, stak hij kiag wilde geven en stond bij zijn werksel van een edele daad eindigt?
haar zijne hand toe, die zij zich ge- lichaam, om zich heen zwaaiende, in Allereerst. Dick's heldenmoed veran-
noodzaakt gevoelde te grijpen. èen ware wanhoop. Hunne "kameraden derde het hart van zijn kapitein, en
Vaarwel, zei hij, vol bewonde- "kwamon thans toegesneld, doch een de vernedering en dankbaarheid van
l ing in haar oogen starende. Noch .verdwaald schot trof Dick in 't been. deze werkten zeer ten gunste op Dick's
Maple, noch ik kunnen hopen zulk viel en lag bewusteloos naast zijn 'gestel. Zoodra hij er toe in staat was,
een schoon gelaat tot onzen terugkeer kapitein, terwijl de Britsche aanval schreef hij aan Mary, berichtte haar
tö zien- verwoeder dan te voren werd voortge- zijn toestand en vroeg zijn woord te-
zet en in mindör dan een half uurrug-
den vijand vernietigde. Maar toen de brief verzonden was,
j gevoelde hij zich zoo droefgeestig.
IV. j Zijn toekomstig leren strekte zich
T voor hom uit, verdord als de Egypti-
In hot Paleis van den Khedive teSche woestijn.
Wat hij zei, is maar al te waar,
mompelde Dick, den kapitein nakij
kende. Maar hij heeft het recht niet
dit te zeggen, noch u zoo aan te
zien.
Ik haat hem zei Mary. Bekom-j
Staatshoofden in en buiten Europa,
om toch aan de Conrad eens een
paarhonderd baggermolens tot loo-
nende prijzen te bestellen, zou, meen
de ik, weinig baten. Zelf er op uit,
dat is maar het ware. Nu ken ik drie
gekroonde hoofden van Europa
mag ik zeggen van nabij Kei
zer Wilhelm, dien ik indertijd beleefd
gegroet heb, toen hij in IJmuiden
kwamden koning van Portugal aan
't station te Amsterdam en den Ko
ning van Italië, toen nog kroonprins,
bij een incognito bezoek aan Haar
luie. Alle drie deze vorsten hebben
me destijds beleefd teruggegroet, zoo
dat ik me daarop zou kunnen beroe
pen, als ik hen ging bezoeken en zei:
„Sire, ik kom namens do Haarlem
sche burgerij, vragen of u ook goeie
solide baggermolens kunt gebruiken,
maar tot loonenden prijs, want ziet
U, we hebben in de tweede helft van
't jaar werk aangenomen tegen den
kostenden prijs en daar kan op den
duur de schoorsteen niet van rooken.
Ik ben Fidelio, u kent me nog wel,
van toen, in Holland!"
Als de directie van de Conrad mij
de reiskosten vergoedt en een mooi
liofcostuum met veel goud er op, laat
awunelen, dan wil ik onder belofte
van een billijke provisie mijn vorste
lijke kennissen wel eens gaan opzoe-
kein
Voor 't geval dat Japansche relatiën
gewenscht mochten wezen, deel ik
hierbij mee, dat ik dezer dagen een j
derd zal vinden, zou deze relatie, als
Zijne Hoogheid nog leeft, met succes
kunnen worden benut.
Deze zaak is dus in zoover in bevre
digenden zin opgelost. Ook over de
moeilijkheid, die de firma Beijnes
ondervindt, geloof ik een afdoend
geneesmiddel gevonden te hebben.
Zij klaagt er namelijk over, dat ver
schillende leverantiën door de bui-
tenlandsche concurrentie verloren
gingen. Wat staat daartegenover
ons Haarlemmers, als voorstanders
van de Haarlemsche industrie te
doen? Standvastig weigeren, om
waar ook in Nederland in een spoor-
of tramwagen te gaan zitten, die
niet door de firma Beijnes geleverd
is. Eerst vraag je aan den conduc
teur „is deze wagen van Beijnes?"
en wanneer hij antwoordt van niet,
zeg je: „dan ga ik er ook niet in."
En dan ga je fietsen, of met een rij
tuig. of loopen, maar in zoo'n wagen
ga je niet
Wat er dan gebeurt is duidelijk.
De directeur van zoo'n onderneming
zegt tot den conducteur„wat is dat
raar't vervoer neemt af, ik kan
me niet begrijpen, wat de reden is
jij en de machinist, jullie bent toch
wel vriendelijk voor de menschen
„O ja", antwoordt dan de conduc
teur, „daar hapert 't niet aan, maar
de schuld ligt bij do Directie
„Wat", zegt dan de Directeur, „en
mij zien ze nooitHoe kan ik dan de
menschen wegjagen?"
„Nee'aldus weer de conducteur,
„maar 'i zit am aan de Haarlem
mers. Zoodra die merken, dat do
wagens niet uit de fabriek van Beij-
ner zijn, bedanken ze er voor om
mee te rijden. Liever vallen ze dood
van vermoeidheid, zeggen ze. Onlangs
heb ik er een gezien, die ook niet in
andermans wagen had willen zitten
en in de brandende zon was gaan
loopen. We vonden- hem half ver
smacht aan den weg, maar hij wou
niet mee„zelfs niet in een veewa
gen, als die niet van Beijnes kwam",
zei ie."
„Kolossaal", zegt dan de directeur,
„nou conducteur, dank je wel, dat
je me dat gezeid hebt. Op zoo'n ma
niet zou ik waarempel zonder dat ik
't wist mijn heelo Haarlemsche clien
tèle verspelen. Ik vraag dadelijk aan
de firma Beijnes om prijsopgaaf voor
twee dozijn wagens, zonder concur
rentie van andere fabrieken
Kijk, als we dat eenvoudige mid
deltje nu allemaal toepassen, dan
zouden we alle tramdirecties, van
den Doll ar d tot de Schelde, immers
kunnen dwingen om niet meer zoo
onaardig tegen de firma Beijnes te
wezen
Tevreden, dat ik hiermee onze rij-
tuigfabriek zoo afdoend had gehol
pen, kwam ik aan de Eerste Neder-
landsche pulp- en janvfabriek. De
winkeliers, zoo zegt deze, klaagden
over slapte, hetgeen natuurlijk terug
slaat op den fabrikant namelijk
de slapte, niet het klagen. Het vruch
tenseizoen was voor slechts enkele
soorten overvloedig, voor andere be
paald schaars, zoodat voor de in
dustrie ook in dit opzicht ihet jaar
1904 slechts een middelmatig jaar
kon genoemd worden.
Hier erken ik eerlijk mijn volko
men onmacht. Hoe ik ook denk en
peins, ik zie geen middel om invloed
uit te oefenen op de vruchtencultuur.
Als 't koud is, bevriezen ze, dat staat
vast en wat zullen wij daaraan doen?
Muilperen, paardevijgen en denue-
appelen heeten wel evenzoo, maar
van de familie zijn ze niet, zooals de
Schoolmeester zou zeggendaar kun
je al beu je de beste fabrikant van
de wereld, noch pulp noch jam van
maken. liet eenige middel, waarmee
deze fabrikant in tijden van vrucli-
tenschaarste geholpen zou wezen is,
dat wij particulieren ons verbinden
geen vruchten te koopen of te eten,
in 't belang van de Haarlemsche in
dustrie.
De bierbrouwerij en ijsfabriek van
den lieer Allard had in 1904 niet te
klagen. Dat doet den burger goed.
Vooral omdat deze zomer er boven
alle andere een is voor bier en ijs.
Wat een warmte, waarde lezerDe
eenige plek, waar 't nu goed is. heet
Zandvoort en dan nog alleen bij
avond. Laat !k u aansporen om. daar
heen te gaan, al was 't alleen ter be
vordering van een andere Haarlem
sche industrie, de Electr. Spoorw.
Maats., die voor ons en onze omge
ving waarlijk niet van gering be
lang is.
't Zou kunnen zijn, dat men mij
na deze ontboezeming zou willen ma
ken tot adviseur voor de Haarlemsche
Industrie. Welnu, ik ben daarvoor
tegen een jaarlijksch traktement van
ƒ5000.'s jaars te vinden. Maar men
•haaste zich. want als een andere ge
meente ƒ6000.biedt, zal ik ook dat
in ernstige overweging nemen.
FIDELIO.
