BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
fl.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
Het Genootschap
„De Roode Hand"
ZATERDAG 26 AUGUSTUS.
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
AD.MIN11ST RATIH GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Nafunrhistorische
Wandelingen.
IN EN OM HAARLEM.
LXXIV.
In den laatsten tijd doen herhaalde
malen berichten in de couranten de
rondte van slechte opbrengst <der
aardappels. De aardappel is zeker
wel een plant, die algemeen geteeld
wordt. Algemeen bekend is zeer ze
ker niet waar, want schandelijk ge
noeg. zijn er nog bij de vleet, die
deze plant niet kennen, of alleen de
knollen, die verdikte aanwassen van
de onderaardsche stengels of uitloo-
pers. De aardappel toch wordt, ge
kweekt van de knollen. Wordt zoo'n
•knol in den grond gebracht tegen 't
voorjaar, dan duurt het niet zoo heel
lang of één of meer van deknoppen,
de zoogenaamde oogen loopen uit. Ze
zoeken het licht en worden, boven
den grond gekomen, spoedig groen.
Aan het benedeneinde van deze sten
gels, dus vlak boven de knol, ont- j
wikkelen zich spoedig wortels. Meer
en meer bladeren komen er boven
den grond, die maar steeds voort-
gaan met stoffen te bereiden, waar
onder het zetmeel een eerste platos
inneemt. Dat zetmeel is Spoedig in
zoon hoeveelheid aanwezig, dat de
plant naar nieuwe voorraadschuren
omziet. Die moet ze zelf eerst ma
ken daarom komen er naast de
wortels uit diezelfde stengels witte
■draden te voorschijn. Wortels zijn dit
niet, want ze bezitten leden, van af
stand tot afstand goed te zien aan
de verdikkingen en aan sporen van
kleine blaadjes, daar aanwezig. Die
witte dikkere draden gaan zich aan
't eind verdikken, meer en meer ver
dikken ze zich, meer en meer groeien
ze, en stapelen in cel op cel het zet
meel. en in de cellen vlak onder de
schil wat eiwit. Dik schillen van de
aardappels gaat dus tevens gepaard
met verlies va,.n het veel duurdere
eiwitvoedsel.
De oude knol gaat verloren en er
komen tal van nieuwe voor in de
plaats.
Als de plant gaat bloeien, en te
vens bevrucht wordt, dan ontwikke
len zich de groene bessen, met hon
derden zaden ook al weer gevuld met
reservevoedsel. Uit die zaden aard
appels te kweeken, en.reeds het eerste
jaar aardappels te oogsten gaat ook
wel, maar dan dient men ze vroeg in
'i jaar in een warme kas te zaaien,
de jonge plantjes te verspenen, af te
harden, om ze tegen 't voorjaar met
de potkluit uit te planten op,het veld.
Dit gebeurt hier en daar wel om, zoo
doende nieuwe soorten aardappels te
winnen. Voor die aardappelplant in
Europa was ingevoerd, (in ons va
derland kweekte de Nederlandsche
kruidkundige Clucius, hoogleeraar te
Leiden, ze het eerst in 15Süin denbo-
tanischen tuin aldaar), ontstond er
vaak hongersnood tengevolge van
misgewas. Na de algemeene invoe
ring en het algemeen gebruik als
volksvoedsel werd de hongersnood
meer en meer zeldzaam en tegen
woordig zal daarvan in ons vader
land wel in 't geheel geen sprake
meer zijn.
Sinds 1845 echter trad de gevreesde
aardappelziekte met buitengewone
hevigheid op, en weid er alles in 't
werk gesteld om de schade hierdoor
ondervonden te beperken. Verschil
lende maatregelen zijn daartoe geno
men, niet altijd met evenveel succes.
In de eerste plants heeft men ge
tracht soorten te kweeken, die wei
nig of niet van de ziekte te lijden
hebben. Daartoe werden niet allcm
oude bestaande soorten beproefd,
maar ook nieuwe soorten aange
kweekt uit zaad. Kruising en nog
eens kruising, zelfs met verschillen
de variëteiten, die uit Chili waren
aangevoerd .heeft reeds menig gun
stig resultaat opgeleverd, ofschoon
niet bevredigend in deze richting.
Men ging n.l. tegelijk de nieuwe
aardappels onderzoeken op het zet
meel gehalte, en is er in geslaagd
door voortgezette proefnemingen het
zet me el ge halte ,dat maar even 10
bedroeg, op te voeren tot zelfs 16
Tegenwoordig worden dan de aardap
pels in de Groninger Veenkoloniën
ook geteeld cn verkocht op zetmeel-
gelialte. Het spreekt van zelf, dat
men hier wel een open oog gehad
heeft voor de meer of mindere vat
baarheid voor de ziekte en wel om
de eenvoudige roden, dat het aantal
H.A. met aardappels beteeld daar
groot is en tevens dat de opbrengst
per H.A. tot 5 5 600 ILL. kan bedra
gen welke hoeveelheid door de
.ziekte heel wat verminderen kan.
Een ander middel, dat men toe
paste, ook al om de ziekte te voor
komen, was, dat men aardappelen
ging kweeken op gronden, waar de
ziekte weinig voorkwam. Dit is het
geval op hooger gelegen, drogere
gronden, onder anderen de duinen.
Sedert dien tijd dagteekent de aard
appelcultuur in de duinen en hoe de
opbrengst daarvan dit jaar is, laat
zich wel denken met dezen zomer. Er
zijn er, die het heelemaal de moeite
niet waard achten te rooien, zoo ge
ring is de opbrengst. Alles dus weg:
pootaardappelen, mest, al de arbeid
er aan verricht, zooals spitten, plan
ten, schoonhouden en wat tegen
woordig ook al heel wat kost, het
bevredigen tegen de konijnen. De
■duinen worden droger, en ofschoon
we eigenlijk geen enkele klacht te
gen dezen zomer mogen uiten, liet
het regenwater wel eens wat al te
lang op zich wachten. De overige
aardappelen worden er duurden
door, maar beter. Gewoonlijk gaan
dure aardappelen gepaard met slech
te aardappelen.
Nog een derde middel tegen die
zoo gevreesde aardappelziekte was
die ziekte te best u de eren en tevens
het zoeken naar middelen om die
ziekte tegen te gaan. Men vond chm
dat de ziekte veroorzaakt wordt door
een zwam, die het allereerst de bla
deren aantast, hier en daar door 't
uitzuigen van de cellen bruine plek
jes te voorschijn roept- Krachtig ge
worden door het goede voedsel, kan
de zwam zich krachtig, ongelooflijk
snel vermenigvuldigen, zoo de voor-
waaiden miaar ©enigszins gunstig
zijn. Die gunstige voorwaarden zijn
vocht en warmte, en die komen in
onze zomers juist meermalen samen,
als bij onweders de lucht zoo druk
kend zwoel is. Dan is de lucht bijna
verzadigd met waterdamp, dat gretig
wordt opgezogen door de zwamdra-
den van de plant, die binnen in bla
deren en stengels groeien, of door de
naar buiten tredende stengels. Deze
vormen op de bruine plekjes op cie
bladeren dan die witte wollige vlok
jes. Afgebroken terecht gekomen op
bladeren of andere deelen van den
aardappel kunnen deze verder
groeien, maar meestal vormen ze
aan den top kleine bolletjes, zooge
naamde sporen, die elk voor zich,
nog hun inhoud weer kunnen split
sen in 6—15 zoogenaamde sporangiërt
Hier wordt dus de sterke voortplan
ting door de natuur gebruikt, tot in
standhouding van de soort. Vocht,
S'aarin die sporen zich kunnen bewe
gen en wind, waardoor die lichte
dingetjes worden meegevoerd, wer
ken de verspreiding zeer in de hand.
Bij millioenen en nog eens millioe-
nen gaan ze dus over 't aardappel
veld en vallen overal nederop den
grond, op de stengels, op de blade
ren, de geheele lucht zit er vol van;
geen wonder dan ook, dat men langs
zoo'n veld loopend het ruiken kan. Op
de stengels en bladeren ontkiemen
ze spoedig en geven het aanzijn aan
schimimeldraden, die over de opper
vlakte kruipen tot ze hier of daar
een huklmondje vinden, waardoor ze
naar binnen kunnen gaan. Op den
grond gevallen, worden ze door het
regenwater medegevoerd en spoedig
zijn de hoog in den grond zittende
knollen ook al aangetast- En wat is
het gevolg van zoo'n «plotsedingen,
algemeenen aanvalwel eenvoudig
dit, dat binnen een of twee dagen liet
veld er uitziet, alsof het overgoten is
met kokend water en nog een paar
dagen laterziedaar dan is alles
verdord. De groei der knollen staat
stil, de zwam woekert voort, ook nog
in de gerooide. Op de eenmaal aan
getaste deelen zetten zich andere
zwammen en bacteriën neder en do
massa gaat in rotting over. Naast de
studie van de ziekte spreekt het van
zelf, dat de wetenschap ook ging zoe
ken naai- middelen om de ziekte te
voorkomen en te genezen.
Daarvoor vond men de zoogenaam
de Bordeausche pap of Bouillie bor
delaise, genoemd naar de plaats
Bordeau, waar zooveel druiven ge
teeld worden, omdat daar 'datzelfde
mengsel ook met succes werd toege
past bij druiven. Het is een mengsel
van water met kopervitriool en
versch gekookte kalk, in verschil
lende verhoudingen al naar de om-
1 standigheden.
De uitslag van deze dunne pap,
veeleer een vloeistof, die niet in ijze
ren vaten gehouden mag worden en
met daartoe speciaal vervaardigde
pulverisators over de planken wordt
gespoten in uiterst fijne dropjes is,
dat ze de zwamdraden doodt, zoo
gauw ze zich vertoonen en tevens
de planten zelve een intensiever groei
I veroorzaakt.
J. STURING.
VRAGENBUS.
A a n me vro u w M. te H. U
vraagt m© naar een middel, om de
zoo lastige oorwormen te vangen. In
den tuinbouw maakt men sinds jaren
en met succes gebruik van kleine
bloempotjes, gevuld met houtwol, die
men omgekeerd op stokken vooral bij
Dahlia's enz. plaatst. Daarin schui
len de diertjes bij voorkeur weg en
't is een kleine .moeite ze van tijd tot
tijd na te zien en te vernietigen..
Den heer G. te S. Hoe hec
kómt, dat sommige bloemen uwer
begonias dubbel zijn en de andere
niet, laat zich gemakkelijk verkla
ren. Het dubbel worden der bloemen
is een gevolg van den overgang van
de meeldraden tot tot bloemdraden
en aan de begonias komen zoowel
meidraad- als stamperbloemen voor
en de eerste verdubbelen zich dus
wel, de laatste niet.
J. STURING.
Het eerste voorval, waarop ik de
aandacht wilde vestigen, had plaats
té Londen. Er werd een bal gegeven
in het huis van een der hoogste per
sonages van de élite dier stad. De
meeste leden van de verschillende ge
zantschappen bij het. Hof van St. Ja
mes warm hierop uitgen'oodigd. Daar
'i k, toen ter tijd, een post. bekleedde op
hét Ministerie van Buitenlandsclie Za
ken, werd mijne tegenwoordigheid
eveneens verzocht.
Mijn voornaamste metgezel dien
avond was een jonge Russische atta
ché graaf Stroginskoff. Hij behoor
de tot een der adelijkste familiën van
zijn vaderland, dn genoot, naar ge
zegd werd, zoowel 't vertrouwen van
zijn chef als van den Czaar. Knap en
vroolijk zijnde, had li ij de toegene
genheid weten te winnen van Maud,
het eeaiige kind van den grooien
staatsman, den'ÏIertog van Hamp
shire, met. wie hij spoedig in het hu
welijk zou treden.
Ongeveer twee uren bracht hij door
met 't wisselen van groeten niet zijne
vrienden en 't ontvangen van geluk-
wensehenen eens of tweemaal nam
hij deel aan een quadrille.
Toen, op mij toekomende1, zeide hij
met zijn licht vreemd accent
I Ik Ivan moe ik ga naar huis.
Aliantwoordde ik, uw ster is
vanavond niet opgekomen doelende
op het feit. dat Lady Maud niet aan
wezig was. U ziet er even Introkken
uit als een onweerswolk. "Wat is er
gaande
O, niets, niets da.t is te zeg
gen niets van belangIk dacht, dat
ik een gelaat tusschen de menigte
zag. Maar kom Ik spreek onzin; het
is onmogelijkGoedenavond.
Met deze woorden vertrok hij ea
ik wendde mij om, om mijn partner
voor den volgenden dans te zoeken.
Vóór ik haar gevonden had, kwam er
een doordringende kreet uit deu corri
dor, dien de Graaf bij het verlaten
van de balzaal was binnengetreden.
Ik snelde op 't geluid in die rich
ting, door velen gevolgd, eui: vond op
den vloer uitgestrekt helt- -lijk van den
graaf Stroginslcoff, met een dolk in
zijn hart.
Ik trok den dolk uit 't hart van den
doode. Om het heft was een stuk grijs
papier gewikkeld, waarop een roode
hand was afgebeeld en dat verder het
volgende opschrift droeg„Zoo ster
ven alle verraders van de Roode
Hand
Na dat gelezen te hebben, wierp ik
een onderzoekenden blik op de aan
wezigen. Mijne oogen ontmoetten die
van een kleinen, mageren man, dien
ik te voren nog niet had opgemerkt.
Een lichte scheelheid gaf hem ed.i
schrikwekkend voorkomenmaar er
lag nog. behalve dit, op zijn gelaat
zoo'n uitdrukking van wreedheid, als
ik elders slechts in het hongerige oog
van een wolf had gezien, lk wendde
me om. om ©ene vraag te beantwoor
den. Toen ik we ca- in zijne richting
keek, was hij verdwenen.
De zaak verscheen nimmer in de
bladen, de gezanten hadden, ongetwij
feld om gegronde redenen, besloten
haai- geheim te houden.
I
ontstelde ik. toen ik in de kamer een hoorzaam te zijn dan uw plicht te ver- moest ik mijn opdracht volbrengen,
ruwe stem hoorde spreken. vullen. Onze vrienden zijn overal.' Om een uur afleiding Ie hebben ging
In 't Russisch hoorde ik zeggen Wanneer zij zich bekend willen ma- ik een Casino binnen. Ik wist, dat ik
Ik wil geem halve maatregelen ken, grijpen ze uw arm zoo! gevolgd werd door eetn spion, doch 'k
genomen hebben Generaal Gribanoff Hij kneep mij zacht, docli op eon brak er mijn hoofd niet mede ge-
heeft den dood verdienden de veilig- bijzondere manier achter in den arm. woonte is een tweede natuur!
heid onzer genootschap eischt dat hij De meeting scheen geëindigd, toen i Een glaasje likeur werd mij voorge-
sterveeen man, die tot heden gezwegen had zet, en ik sluimerde in. Een tik op
Ik hoorde toen niets meer. Ik moest op een ruwen en oriaangenamcai den schouder deed mij ontwaken. Op-
het verkeerdd huis zijn binnengegaan, toon zeide ziende, zag ik een bekende.
Kon ik T maar ongehinderd weerver-1 We behoeven mijnheer EgertonGij hier, Leila zei ik.
laten! Mijn leven was anders in ge- hij wist mijn naam! aidet op 't Een landgenoot van u wordt af
vaar. Ik'ging naar de deur, maar on- hart te drukken te gehoorzamen; Hij gezet. Kunt u niets voor hem doen?
gelukkig stiet ik tegen een lamp, due weet, wat zijn vriend graaf Strogins- Zij leidde mij een vertrek binnen,
meteen slag op dan grond viel. koff overkwam wegens het miskennen waar mannen zaten te dobbelen en te
In een oogenblik was ik omringd der bevelen van hdt genootschap. Zoo drinken. Een hunner halfdronken
door een aantal mannen, waarvan er zullen alle verraders van de „Roode was een Engelschman de anderen
v erscheidene revolvers in hunne hand Hand" stervenwaren Russen ruwe kerels. Ik
liaddon. Zeker, ik kende die loensche oogen. sprak mijn landgenoot aan en was
De opgewondenheid der mannén die vurige uitdrukkingIk keek nauw- binnen eenige minuten in staat hem
was niet minder dan de mijne doch keuriger en herkende 't onheilspellen- van zijn plaat? te leiden, alhoewel
deze verminderde snel, toen zij be- do gelaat dat ik een paar jaar gele- met verbitterde woorden en nog meer
merkten, dat ik alleen was. Ik werd den in Londen gezien had. op den verbitterde blikken van de kerels, die
de kamer binnengeleid,, en gedwon- avond dat graaf Stroginskoff ver- hem bijna de zakken geledigd had-
gen tusschein hen te gaan zitten. Het moord werd. dien.
gezelschap bestond uit veertien leden, j Ik had een ouden Londenschen
waarvan twee vrouwen. j III. vriend gevonden, een man, die bui-
Aan het hoofd van een lange tafel teuisporig was geweest en in schulden
en onder een ijzeren, karmozijn ge-' Den volgenden dag vroeg ik mij af was geraakt. Om zijn val te ver lier-
schilderde hand, nam de grootste en hoe ik aan de uitvoering van mijn gen was hij zeeman geworden. Dien
vermoedelijk de chef of president van verschrikkelijke taak ontsnappenkon. avond moest hij aan boord zijn van
*t genootschap plaats. Ik was natuurlijk niet van plan deze zijn schip, de Vixen", dat voor anker
j Dit individu sprak 'teerst. uit te voeren. Maar ik zag, dal het lag. Ik wilde, dat hij' den nacht bij
I Ik behoef er u niet aan te herin- moeilijk zou gaan, wilde ik tegelijker- mij zou doorbrengen, doch hij zeide
neren, broeders en zusters, over wien tijd de straf vermijden. dit niet te kunnen. Ik vergezelde hem
wij spraken, toen we onderbroken wer-1 Stroginskoff. met al zijn invloed, dus tot aan de kade en zei lutm vaar
den. 't Is nutteloos te vragen of onze had de bevelen van het genootschap wel. Een boot wachtte hem met een
onverwachte bezoeker onze belangrij- niet straffeloos miskent en zijn dood grootore bemanning dan mij nooclig
ke besprekingen hééft gehoord, 's Is werd nimmer gewroken. Hoe machtig scheen, onder welke mannen, naar ik
voldoende voor ons, te weten dat hij moest zulk een genootschap zijn, dat meende, een der dobbelaars in 't ca-
ze kan geboord hebben. Dat hij voor de hoogste machten in Rusland en sino zich bevond,
eeuwig stilzwijgt over het onderwerp Engeland kon trotseeren Mijn hart brak toen de vriendelijke
is een© gebiedende noodzakelijkheid. Ik had echter nog zes maanden tijd stem van mijn vriend mij over de don-
en ik beken, dat ik sléchts eenen weg om te beslissen. Ik liet de dagen kere wateren t „vaarwel" toeriep,
woelt om dit stilzwijgen te verzeke- voorbij sneMdn, totdat ik het genoot- lk had ondertusschen mijn eigen
ren. schap nog slechts beschouwde als een ellende vergeten doch spoedig stond,
Een koude rilling liep mij door de fabel, en mijn avontuur als een mij alles weer voor deern geest. De3de
leden toen ik dien meedoogenïoozenni- droom. November naderde met de snelheid.
biflÜBt deze woorden hoorde uilspro- Maar zekeren morgen lag een brief- des bliksems. Op den 2den ontwaakte
ken. die ik slechts als mijn dooi!von- je op mijn ontbijttafel. Bij het openen ik, ongesteld en koortsachtig. Gevoe-
nis kon beschouwen. Mijn tong kleef- van de envelop vond ik een grijs stuk- lende, dat ik iets- noodig had om mij-
de aan mijn gehemelte, zoodat ik geen je papier, bestempeld met een roode ne zenuwen nieuw e krachten te schen
woord kon uiten. Ik keek de tafel hand. waarop geschreven stond ken, besloot ik een wandeling ie ma-
vond-, hopende op 't eéne of andere ken langs de kust.
gelaat een blik van medelijden te zien;,,3 Mei. Nummer 33. Denk aan j Ik bereikte een groep rotsen en op
maar helaas! ik vond er geen. i Stroginskoff!" een verhevenheid staande, keek ik zee-
Ten laatste was ik in staat, eenige j waart», land- en stadwaarts. Een
woorden te stamelen, lk verklaarde,) Het was geen droom, maar eeneaf- stoomboot lag in de rivier voor au-
dat ik geheel toevallig was binnen- schuweiijke werkelijkheid! Mijn kost- ker, mogelijk do boot van mijn vriend
gekomen, dat ik weinig of niets had juffrouw wist niets van den brief. Hoe de Vixen".
gehooid en dat'ik reëels vergeten had, hij op mijn ontbijttafel kwam was een Vermoeid door mijne wandeling
hetgeen ik hoorde. geheim. ging ik zitten en mijne oogen op meer
Bovendien had ik machtige vrien- Ik besloot onmiddellijk te handelen, nabijgelegen voorwerpen vestigende,
den, die er voor zorgen zouden, dat In de duisternis verhuisde ik naar ka- bemerkte ik op een paar meter af-
niemand, die mij eenig leed deed, mers in een andere wijk der stad, stand een lichtgekleurd iets. tusschen
zijn straf zou ontgaan. Ze déden liet waar ik mij zooveel mogelijk bin- liet zeewier.
best© er zich voor te wachten! nonshuis hield. Verder besloot ik een Ik trad naderbij, 't Was een men-
Ongetwijfeld! zeide de president, biljet te nelmen op een Stoomboot naar sche'lijk wezen, welks gelaat bleék
geen acht slaande op de- bedreiging, een minder gevaarlijk land, was als de dood. Een tweede blik
't is hard voor u, dat ge een zoo ge-. Ik slaagde er spoedig in een kaar- toonde mij, dat het mijn. ongelukkige
riuge misstap zóó duur moet betalen, tje te krijgen op een stoomboot naar vriend, de zeeman, was. Was zijn boot
Maar als ge beschouwt de oneindig Leith. Er waren eenige officieele for- omgeslagen, of was er een misdaad
groot© belangen, die op 't spel staan, ma lit dit en noodig met het oog op mijn gepleegd? Wie zal 't zeggen
moet ge erkennen, dat wij slecht-- de paspoort, docli daar zorgden mijne, Droevig keerde ik van de plek te-
uiterste stappen kunnen doen om een vrienden voor. De weg lag thans v oor mg, toen een fisuur mij van achter
absoluut stilzwijgen te verzekeren. mij open. Ik wenschte mij geluk. Het de"rotsen tegemoet kwam. Het was
De man was een volmaakte tijger! schip zou dien avond vertrokken in Leila,
lk was bijna aan wanhoop ten prooi, liet. donker reed ik naar de pier, waar j Zij herkende mijn vriend terstond,
toen een onverwachte advocaat ten een boot op mij wachtte. Ik had reeds] —Maar gij zelf! riep zij, op opgé-
mijnen gunste tusschen beiden kwam. een voet op de eerste trede van het wonden toon uit. gij zelf! Hebt. °ge
Dit was de jongste der tweaaanwezi- trapje, dat naar de rivier leidde, ge- nog geen plan? Morgen is 't de 13de.
ge vrouwen. Toen de woorden van Zet, toen een trilling mij door de léden lk vertelde haar, dat ik van plan
hare lippen kwamen, sloeg ik haar voor. want mijn arm werd zacht van was de autoriteiten van liet complot
aandachtig gade. Zij was zeer schoon, achteren gegrepen. Ja. ik kende dien in kennis te stellen,
met zachte, olijfkleurige gelaatstint greep! Ik zag om, verwachtende mijn- Nutteloos! riep zij uit. Zij kon
en donker haar: hare oogen waren vijand, den president te zien doch hij den werkelijk eenige onzer leden ge-
groot en donker bruin, haar neus w as "t. niet. "t Scheen een jonge man. vangen nemen en ter dood brengen,
spits. I Mijnheer Egerton, zei l)jj met een doch uw eigen dood zou zeker vol-
Ik geloof, mijnheer de president., bijzonder zachte tevens droevige stem, gen.
zei zij, dat onze regels voorzien in zulk 't is nutteloos dat ge vertrekt mot dit i In dat geval, antwoordde ik moet
een geval. Deze lieer kam de straf van schip. „De Roode Hand" heeft ook ik mijn lot met gelatenheid afwach-
zijn misstap vermijden, door een der hare vrienden in Schotland. 'ten. Ik ben geen moordenaar!
onzen te wonden. i Ik stond als versteend, want ik had j Plotséling helderde Leila's gelaat
Er ontstond een debat omtrent dit 't onmogelijk gedacht, dat. men mij '0p.
punt. De onverzoenlijke president wil- ontdekken zou, zoo behoedzaam was. heb 't gevonden! riep ze uit,
do mij niet laten ontsnappen en be- alles geregeld. Mijn denkkracht was Deze doode landgenoot van u hij
twistte de inzichten van Leila Gendt verlamd. Ik kon slechts aan diedroe- heeft uw Engelsche kin - hij heeft
zoo was de naam van mijne verde- vige maar vaste stem van den jongen Uvv mooie baard en snor. Waarom
digster. Gelukkig voor mij. gaf liet man gehoorzamen. zoudt gij niet. gestorven zijn en hij
me ©rondeel van hdt genootschap toe, Toen wij in mijne kamers waren nog leven Laat Mijnheer Egerton
dat zij de regels juist had uitgelegd, teruggekeerd zei mijn metgezel verdronken zijn en gij kunt dan zoo-
Da&rom wend. besloten mij in overvve- Mijnheer Egerton, ik zal open- tang als 't, noodig is lctvon op uw
ging te geven mij bij do Broeders van hartig tegen u zijn. Ik ben uw mede- vriend'» naam.
de Roode Hand to voegen. lid van de gehate „Roadie Hand" en 7ii |.irhtt© -/Miiiwarhtiir
Wat kon ik anders doen Het ge- was tegenwoordig op den noodlot!i-Eensklaps begreep ikl.aar bedoe-
nootschap was, zooals ik wis,, eer. gen 3den Mei, ofschoon met m deze Un„ De overledene ongeveer van
vereemging; maar ik dacht, niet vermomming. mi ine grootte en die in ivrsoonliik
meerdeel behoeven te nemen ui die Ha! ge herkent me nu! Ja, ik l>en uifftrli.k vni met mi i nvereeL
sl echtheid dan ik wil do. Ik beschouw- werkelijk Leila Gendt.
uiterlijk wél wat met mij overeen-
i i ii-.--kwam, kon door een vreemdeling ge-
de do zaak eenvoudig als ooi, metho-j u,„ niijmm guiustósprak makkclijk V00I. mij gehouden ivir-
de om een eed van geheimlioudang af n< kan u nimmer dankbaar genoeg
te loggen. Maar tk had to vluggooor zijn. ik logde hot lijk achter eentg» rot-
deald, zooate do lttar zal hooien. Ach Kon ik u nog holpen I Maar sen on 'ofschoon do taak vorro van
Nu dit goiogold is, zei do piosi- wij zijn holdon werktuigen indehan- aangenaam was verwisselde ik mot
dent, m een kwaad huraeui i» het don van hot genootschap. Ik kan niet' den doode van kleederon.
vo gende nun do executia A\ie 01 zei doen. noch voor mij noch voor u. \Yii Leiki, wier oogen o-liitterde als dia-
zal do eer hebben het lonnis ton uit- hoon om slecht- te gehoorzamen. manten lachte liefelijk, toen zij mij
voer te brengen? Vlij ztlü en op de zeemanscostuum zag terugkeken'
gewone manier, door ballotage, »e- 1 --
slissen.
i II.
Een. jaar later had ik ontslag geno
men uit mijne betrekking aan 't Mi
nisterie van Buitenianidsche Zaken en
bracht thans mijn tijd door in de
drukke stad St. Petersburg.
Nadat ik op zekeren avond bij een
vriend gedineerd had nogal flink,
want de wijn was goed besloot ik
naar huis te wandelen en geen rijtuig
te nemen. Toen ik aan dé deur van
mijne woning kwam, maakte ik deze
zeer voorzichtig open, «pan de overige
huisgenooten niet te storen, want het.
was reeds laat. 1)0 huishoudster had
'vergeten een lamp te laten branden
in 't portaaldocli. 't huis goed ken-
nende, ging ik de trappen op. naar
mijne kamers op de eerste verdieping.
I Ilier wa- 'teveneens donker. Terwijl
'ik in mijn zak naar lucifers zocht.
- Neekn nu, beval zij, uw zakboek
je. Schrijf op een der bladzijden deze
Ik behoef geen nadere bijzonderhe-j Zij liet mij alléén en ik dacht bij woorden: ,,ïk ben 't bestaan en de
den to gpven omtrent <1© huavenge en mijzelf, met aan mijne ellende, maar ellende moede. Ik zoek vergetelheid,
langdradige formali teiten. Laat ik vol- aan de bleek© schoonheid van haar Beschuldig niemand van mijn dood."
staan met te zeggen, dat vijftien ge- gelaat en de droevige muziek barer Hebt ge dat? Teeken 't dan met uw
avummerde kaartjes in de bus werden stem. naam. Georg Egerton, en steek het in
geuaan en dat Leila Gendt voor ieder Verscheidene weken latelr deed ik den zak van den dooden man. En nu,
onzer op de beurteen nummer trok. toch een nieuwe poging om te ont- mijnheer Egerton. vaarwel. Ik zal uw
ik was de laatste, die een kaartje snappen. Thans slaagde ik er in Ber- dood verklaren, met behulp van dit
zou krijgen. Toen de jonge vrouw het ïjjri te' bereiken. Maar toen ik daar briefje, tot voldoening van 't genoot-
mij overnandigae, lag c*r m hare zegevierend uit mijn coupé stapte, scha]). Ga aanstonds aan boord van't
onJ>eschnjrehjke treurig- voelde" ik opniéuw dien bekenden een of andere schip. Er zullen zich
neid. t Mijne was liet noodlottige greep aan mijn arm, terwijl in mijn ge on moeilijkheden voordoen. Ik al-
nummer 13. Een sidder ine- ging oor vverd gefluisterd leen heb u heden gezien. Vaarwelik
- Denk aan Stroginskoff! vreés. dat ik u rui mm er weer zal
Het was de man met den loen- zien
sclien blik. Leila, Leilariep ik koortsachtig
Door wanhoop overstelpt, bevond ik uit. mijn bevrijdster! Gij hebt mijn
mij weer te Potersburg. 't Was nut-.leven gered! Hdlp me, om 't gelukkig
zijn. Zes maanden zullen u gegeveniteloos tegen het noodlot te strijden.'door te brengen. Kom, wanneer ik u
worden om uwe instructie? uittevoe-iDe laatste dagen, die mij nog over 'schrijf, dat ik veilig de plaats mijner
ren. Tracht niet uw taak te ontdui-j bleven, vlogen snel heen. Het was do.bestemming heb bereikt,
ken! Het is gevaarlijker voor u ouge-131© October en den 3den November' Zij maakte mij den gelukkigst en
nummer 13. Een siddering
door mijn 'leden. Ik keek onderzoe
kend naar den président.
Hij beantwoordde mijn blik.
- He<t lot heeft beslist, dat gij de
executeur van generaal Gribanoff zult
