BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
f 1.20 PER 3 MAANDEN
OF 10 CENT PER WEEK.
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
Wandelingen
Haarlemmer Halletjes
Brieven uit Berlijn
ZATERDAG 16 DECEMBER.
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENTIÊN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Natuurhistorische
Es EN OM HAARLEM.
XC.
Ziedaar nu eindelijk eens, dat 'k
zoowaar niet weet, waarover ik liet
hebben (moet". Het mistige weder, de
vettige motregen, de korte, steeds
kortere dagen, ze maken het uitgaan
zoo goed als onmogelijk, ze benomen
den mensoli den lust tot werken. Ge
lukkig daarom onze gezellige Hol-
Jandsche binnenkamers, waar geluk
en tevredenheid heerscht. Die brengen
er spoedig den lust weer in, die er
met dat triestige weer geheel uit zou
gaan. Een oogenblik wakkerde alles
weer aan, toen we deze week langs de
s'aigels loopemie, reeds onmiskenbaar
zekere teekens van het naderende,
o, nog in het verre verschiet zijnde
voorjaar bespeurden.
't Waren de iepen, waar we reeds
duidelijk merkbaar zwellende knop
pen opmerkten. En nog meer in het
oog vallend waren ze bij him huur
man, den witten populier. Nu, knik
kers is wel wat groot, maai- als erw
ten zoo dik zijn ze tocli*" zeker al wei,
en meer gluren ze hier en daar reeds
om den hoek. Sneeuwklokjes, we za
gen reeds de witte kopjes tusschen de'
groene blaadjes boven den grond ko
men en de crocussem, weet ge nog,
waar ze 't vorige jaar stonden, zoek
dan eens voorzichtig en ge zult zien,
hoever ze reeds gevorderd zijn.
De primula's kunnen liet ook bij
kans niet laneer volhouden, evenmin
als hier en daar de viooltjes, zoowel
de driekleurige als de wal riekende. En
de madeliefjes die zich in deoi voor
zomer zelve zaalden, beginnen zoo
waar ook reeds. En dan onze winter
bloeier, die gele Jasminuim, waarvan
we aan 't huis met de beelden een
paar flinke exemplaren zien, ook daar
reeds leven, ook daar reeds geopende
bloemen. De Kerstroos doet hetzelfde:
ook zij wil liever maar niet langer
wachten. Zouden ze in do war zijn ge
komen dtoor de lage temperatuur van
October en de zeker weer te hooge
temperatuur van de volgende wéken.
I Haartje December, en toch vol-op van
alles, vol-op bloemen, vol-op vruch
ten Jammer maar, dat alles zoo duur
is. Beide, èn de bloemen èn de vruch-
ten van de eerste spreekt dit. haast
van zelf, die meerdere warmte, ver-
j kregen in daartoe gemaakte inrich-
I tingen heeft de bloemist ook maar
wiet voor niet. Wat het fruit betreft,
I geloof ik toch, dat er wel wat over-
Ben Zateixlagavonidpraatje.
(Slot van de vorige H. H.)
M*A.
Rfcfem.
Ha9*.
Vorst.
Nadat de kabouter vertrokken was
bleef ik een poosje naar de groote ko
peren wijzerplaat 'staren, tastte er
eens naar, of ze wel werkelijk be
stond, kneep mijzelf eens in den aim,
om te zien, of ik niet droomde en be
gon toen te overleggen, wat mij te
doen stond. De moed ontbrak me om
den wijzei- aan te raken en daar die
nu toch eenmaal op mooi weer stond,
leek me het beste om er op dat oogen
blik niets aan te veranderen, maar
af te wachten de dingen die komen
■ouden. Hierdoor zou ik meteen, echt
op z'n Hollandscih, het katje eens uit
den boom kunnen kijken.
uo- I 't Was 's morgens ongeveer negen
uur, toen de kabouter mij bezocht
had. Een uur later hing de mist nog
535 Idik over het landschap. Te half elf
was .het niet beter en ik begon al te
574 igeiooven, dat de kabouter mij leelijk
Ivoor de gek had gehouden, toen orn-
747
^34 (streng kwartier voor elven de luoht
^35 jopklaa.rde en te elf uur precies een
•140 vo]]e zon scheen uit een lucht, zóo
Mauw als .dat in den winter redelij-
maar te verwachten is. De
proef was dus uitstekend geslaagd en
lik zat niet een gevoel van geluk naar
(de wijzerplaat te kijken, totdat het
twaalf uur was en mijn vrouw de
koffietafel begon te dekken.
Het zien van de plaat bracht haar
in verbazing en die werd natuurlijk
niet geringer, toen ik haar vertelde,
wat daaraan verbonden was. Tot
mijn spijt evenwel nam zij in mijn
verrukking geen deel, maar zei hoofd
schuddend „Man, ik zie daar vol
strekt geen goeds van komen. Ik denk,
0 dat je over je vraag nog wel eens
.250
3 19,
17,
1
berouw zult hebben. Wij mensöhen
moeten niet verlangen naar invloe
den, die boven onze bevatting gaan."
Deze opmerking maakte mij een
beetje knorrig, maar daar ik er geen
twist over beginnen wou, deed ik er
fd'rijving is, als we' zien. wat daarvoor
gevraagd wordt. Zeventig gulden voor
1 H.L.
Nu gelooven we graag, dat een lek
kere appel of een lekkere peer wel
goed mag betaald worden, maar zulk
opdrijven is toch wel wat al te erg.
Geen wonder dan ook de algemeene
klacht, dat ze zoo duur zijn. Dit zal
zich verder laten gevoelen, men zal
ze minder koopen, al zijn ze dan ook
zoo door en door gezond. Ze zullen
langer in de uitstalkasten blijven bg-
gc-' en er vaak niet beter op worden
de omzet wordt verminderd en wat'in
den aard der zaak ligt, de prijzen
nog hooger, daar heel wat van dat
heerlijke fruit tot verrotting zal over
gaan eu dan natuurlijk ook zal moe
ten worden betaald. Enkele verkoo-
pers zullen naar goedkooper fruit om
zien, dat van alle werelddeelen dan
'ook van heinde en verre wordt aange
voerd. Gelukkig de bezitter van een
eigen tuin met verschillende fruitboo-
men. die in een eenigszins tamelijk
goed vruchtenjaar genoeg heeft om
eerst voor eigen voorraad te kunnen
zorgen en dau af en toe vrienden en
konnissen te kunnen laten profiteeren.
De wal zal oo"k hier het schip wdl ke
ren. Enkele fruitteelers zoeken reeds
thans hunne klanten onder particulie
ren, wel wetende, dat de vele en vele
tusschen personen meestal met de
grootste Avinst gaan strijken.
Wilt ge, geachte 'lezeressen, eens
dubbel genieten, bewaar dan eens wat
pities. In zoo'n appel zitten er heel
(wat. besloten binnen het hoornachti-
'ge klokhuis. Daarop volgt het eigen
lijke vleesch en eindelijk de schil. Die
•drie doelen van den vruchtwand zul
len in dear natuur-staa.t heel wat tijd
■noodig hébben ter verrotting om de
pitjes, de eigenlijke zaden in aaiwa-
kin" te brengen met de aarde. Ze zul
len diezelfde pitjes tevens gedurende
den winter voor uitdroging behoeden.
Gij eet nu de appels op en wilt- de bit
jes be-waren om die het. volgende iaai
td za.aien of te poten. Welnu, bewaar
ze dan in een bloempot met aarde,
in den tuim ingegraven, en a! spoedig
komen de jonge boompjes te voor-
schijn, die ge dan spoedig in een af-
zon dierlijk potje kunt verder kweekei
Ge kunt bijna niet gelooven, hoeveel
.uwe kinderen van dergelijke proeven
genieten.
J. STURING.
VRAGEN BUS.
n m e vr. G. te Z. Gaarne
voldoe ik aan uw vriendelijk verzoek
en deel U in 't kort mede, dat het
het zwijgen toe en werd weer heele-
maal opgemonterd door de thuis
komst van mijn zoon Jan, die in te
genstelling met zijn moeder de groot
ste verrukking aan den dag legde.
„Hoezee", riep hij, „nu kunnen we
het dan eens heerlijk laten vriezen
Pa, zet u van nacht den wijzer op
j vorst We hebben in geen jaren
mooi ijs gehad."
Hierin moest ik hem nu teleur
stellen. „Hoor eens jongen zei ik,
„je weet ik kan. niet goed tegen kou
en aan schaatsenrijden doe ik niet
meer. En dan al die last van 't be
vriezen van gas- en waterleiding,
nee, dat zullen we maar niet doen."
Jan was boos en pruttelde tusschen
zijn tanden iets van „oude botten",
waarnaar ik maar niet verder vroeg,
uit vrees, dat het iets nog oneerbiedi
gere wezen mocht. We dronken in
stilte koffie. Mijn vrouw keek be-
zorgd, Jan boos en ik beleedigd en zoo
was het eerste gevolg van de gift van
den kabouter dat er oneenigfceid
heerschte in mijn huiselijken kring,
j „Als jelui tenminste maar zwijgt",
opperde mijn vrouw, maar noch Jan
noch ik gaven daarop antwoord. Het
leek dan ook wel wat veel gevergd.
Ik was er zeker van, dat Jan 's mid-
i dags aan de geheele school vertellen
zou, welke merkwaardigheid er in
ons huis gekomen was en de gevolgen
daarvan bleven dan ook niet uit
Nauwelijks hadden we ons middag-
maal door de keel en maakte ik me
gereed, om een dutje te doen, toen er
1 gebeld werd en mijn neef Wouter
j verscheen, die zich eens van de waar
in heid van *t verhaal dat hij gehoord
.had, kwam overtuigen. Het tweede
I gevolg van des kabouters schenking
j was dus, dat ik er mijn dutje bij
inschoot.
j Nadat hij al de bijzonderheden had
I aangehoord, zei hij met het sarcas-
tisohe lachje, dat ik zoo goed van
j hem kende„Vreemd, dat zoo'n ka
bouter juist bij jou kwam
„Dat kan ik niet inzien", antwoord
de ik, wel een beetje geraakt, terwijl
ik een hooge borst zette.
„Je besturende talenten zijn anuers
niet groot", zei hij. met een hatelijke
toespeling op de omstandigheid, dat
ik eens op een rijtoer, terwijl ik zelf
mende, het rijtuig in een haag had
gereden.
Deze kinderachtige manier om
•iemand aan een lang vergeten tegen
spoed te herinneren, die bovendien
mijn schuld niet was, daar liet paard
destijds pas influenza had gehad en
met eenige moeite zeer goed mogelijk
is. hot gohoele jaar door Lelietjes der
Dalen. Seringen, enz., in bloei te heb-
Ministers eu hooge ambtenaren, Ber-
üjnsche leidende persmannen enbui-
tenlandsche correspondenten uitnoo-
ben. Beginnen we met begin Deeernbev digde. Ten tijde van Bismarck's re- "a oorloS" mot bet bijhein
of omstreeks dezen tijd, dan kan men geering waren kunst, literatuur, Prac""ge park door het Rijk
gouden letters het opschrift droeg
.Hotel de RadziAvill", inhei bezit de-
zer familie, totdat het onmiddellijk
ia den oorlog met het bijbehoorende
werd
met eenig welslagen aide nieuwe inhandel en industrie op
bloei hebben, a oora.1 de eerste. Erde" niet vertegenwoordigd.
Avordt dan van den bloemist wel heel Onder het regime van den tegenwoor-
wat gevergd, maai' 1 ^an toen. Ge-digen kunstlievenden Rijkskanselier,
nmT/lrölirlfftr wawII Iipt ajs we WHt --
makkelijker wordt het, ais we ^'al j die ook buiten parlements-, regee-
verder m den tijd kounen, vooral als nprskrincen met tal van
Hoeft oen bloemist nu maar voorraad f»1:1 ,"»W kunst literatuur handel
en weet hij, hoeveel tijd hij noodit;mdustne, haute finance persoonlijke
heeft om te trekken, dan behoeft fiijrelaties onderhoudt, ts dat geheel an-
geen enkel oogenblik er zonder te z't-;, ders geworden. Dat dientengevolge
ten. Maar dan, zult ee vragen, hoe de Parlamentansche Abende nog aan
kan hij dan verder aan bloemen ko- i belangrijkheid gewonnen hebben,
men Alles wat. de natuur het vorige laat zich denken. De eerste Paria
jaar heeft gevormd, heeft hij opge-1 mentarische Abend in het Rijkskan-
bruikt, en de plamden hebben nog geen selierspaleis in dit seizoen, welke
t>vi gehad nieuwen voorraad op te j evenals verleden jaar in den loop
doen, nieuwe bloemknoppen te ma-1 van den winter zullen gevolgd wor-
ken? Het eerste is niet. geheel eu al den door een paar ontvangstavonden! -
waar; wie toch spaart, heeft watEn voor heeren en dames, waartoe door ner- die evenals zijn gemalin
om nu Lelietjes dor Dalen, Seringen, de vrouw des huizes prinses Bülow, p'oot kunstverzamelaar is. herbergt
enz., te sparen, moei men ze bréngendie nu no" bij hare moeder in Italic bet paleis een aanzienlijk aantal
in den spaarpot, in dit geval een ijs- i0<reert uitnoodigingen worden ver- kunstschatten aan schilderijen der
kelder, die laag genoeg a an tempera-°den" il0eft eergisteren een zeer oud-Hollandsche en Italiaansche
tuur is. om het uitloopen te beletten. c.eanjnieerd verlóóp gehad Der scholen, aan bronzen, bibelots en tal
Hieruit haalt hij vani tijd tot tijd Roick,kamIer bittet Herrn K.' am5en van zaken van kunstwaarde welk,
als hu noodig meent te hebben. Wil nprp,nhftv den Abend bei ihm zu- aan de vele salons, de defiig-rusnge
do een of andere liefhebber nu eens1 b j n woji0n" luidde de uitnoo-bibliotheek en bet groote arbeid ska-
midden in Augustus Seringen, enz. diSf®?kaart welkè ik voor de in- binet van den Kanselier een zeer
SEr*™® OTarSit^t0^».' teressmte hMrcn-soirée ontving. I artistiek cachet geven Verschillende
maar \ioeg genoeg a\aaiscnuAAi, am vertrekken kregen een andere l>e-
hiet kost toch altijd .enkele dagen om j rlftffl£?p naJeis met de tweestemming toen graaf Bülow het ge-
dpzp \hpTi- aangekocht om tc dienen als roeiden-
tic vau den Rijkskanselier.
De vlak daarnaast gelegen uitge
strekte gebouwen der ,,v. Decker'sche
Geheime Oberhofbuchdruckerei" wer
den gelijktijdig aangekocht en die
nen sedert nog steeds tot herberg in g
van het Auswartige Amt". On-
schijnbaardei" milieu dan dat van
het A'ervelooze, langgerekte gebouw,
waarin het gewichtige Duitsche Mi
nisterie voor Bir'tenlandsche Zaken
behuisd is, kan men zich moeilijk
voorstellen. Ook het voormalige, rui
me RadziwilTsclie paleis werd wei
nig veranderd, hetgeen trouwens niet
noodig was. daar het inwendige een
zeer voornaam karakter draagt.
Ouder den tegenwoordige» bewo-
Jie langslapers wakker te roepen
eeaiiig oppassen om te zorgen, dat
de bloemknoppen openen.
.T. STURING.
I (Van onzen correspondent.)
Het deftige paleis met de
vooruitspringende vleugels en hetbouw 5 jaar geleden betrok, welk
hooge dak waarin de hoogste amb- J interieur door zijn beide voorgangers
renaar des Rijks resideert, herinnert Gaprivi en Hohenlohe gelaten was.
door zijn grauwe Barockfagade aan zooals Bismarck dit indertijd had in-
lang vervlogen dagen, toen ook in gericht. Deze had zijn arbeidskabinet
Berlijn in navolging der oud-Fran-beneden aan den parkkant en di-
sche adelshotels in Parijs, tal van "eerde in het groote daarboven gele-
iialeizen verrezen voor den Pruissi- "en vertrek, dat nu als arbeidskabi-
- - - net dienst doet.
mid-
ver-
con-
ipaieizeu verreden vuur ucu x-1 uu»i- ------ ---
EEN AVOND BIJ DEN RIJKSKAN- sctjCn hoogadel, vA'elke sedert bijna dienst doet.
SELIER PRINS BuLOW. ajje jn andere handen zijn overge-1 Het grootste s
Berlijn, 7 December '05. 'gaan en een andere bestemming heb-<wlgebouAV wordt op de eerste
a-klaasavond heb ik van hen gekregen. Ruim 160 ja ai gele-,('cping ïngenoimn door de hooge
den, in 1738 werd liet in Barockstijl ff "^t vereclieidene ramen naar
opgetrokken paleis gebouwd ton be-.jJS gjg SpoS
Den Sinterklaasavond heb
mijn leven al in verschillende landen
en in verschillende kringen doorge-
.bracht doch nog nimmer op een wij-|,'„ïye van don generad Von Schu- le ^Tn'tórëVS^ de "^ïïinïSr val,
ze welke zoo volkomen van de tra-,lemburg Later ging het in het bezit het door Btoarck gapresideeïde be-
ditioneele, oud-vaderlandsche viering dei- vorstelijke familie Radziwill over.
afwijkt als ditmaal. Hier. in dit paleis was het dat de la
i In navolging van zijn grooten j tere eerste Keizer in zijn jonge ja
voorganger Bismarck is prins Bülow ren de bevallige prinses Elise Rad
gewoon, gedurende het winterseizoen ziwill leerde kennen en liefhebben, die gevende tot het allerheiligste. Tet a'i^-
I te zijnen paleize een- of twee-maal hij zeker gehuwd zou hebben, als de beidskabinet van den rijkskanselier,
een zoogenaamden „Parlamentari- in Pruisen geldende enge begrippen een zeer gj-oot vertrek met Aier ramen
schen Abend" te geven, waartoe Bis- omtrent de Ebenbürtigkeit" dit niet naar de parkzijde, rondom open boe-
marek indertijd bijna uitsluitend de belet hadden. Tot in het laatst van kenkasten tot op halver hoogte met de
leden van Rijksdag en Pruisischen de 60 jaren der 19eeeuw bleef 't. pa.-..hand-bibliotheek" en een schrijftafel
Landdag (Eerste en Tweede Kamer), leis. dat boven den middelgevel in van zeldzaam groote afmetingen, met
roemde „Berliner Congress" werd ge-
bruikt.
j Daar naast liggen aan de eene zijde
twee deftige bibliotheekzalen, toegang
tal van familie-portretten en een bron
zen Keizer-buste vóór het laatste ven
ster: naast de schrijftafel een eenvou-
dige leunstoel met bamboesvlechtwerk
voor degenen, die door den rijkskan
selier in afzonderlijke audiëntie wor
den ontvangen. Een nauwkeurige be
schrijving van dit intieme vertrek
een ideaal-studeerkamer dat door
zijne tallooze interessante kunstvoor
werpen en geschenken van hoog-ge-
plaatste personen op velen fier aan
wezige gasten van den „parlementai
ren avond" groote aantrekkingskracht
uitoefende, laat ik kiesclrheidshalve
achterwege.
Aan de andere zijde van de Congres
zaal voeren aan den Parkkant twee
kleinere salons naar den grooten, ar
tistieke», roodon salon (bijna zoo groot
als de congreszaal) in den rechter zij
vleugel. waaraan zich naar achteren
oen ruime serre en naar den straat
kant een ander salon aansluit, welke
laatste naar den escaJier d' Itonneur
toegang geeft.
Naar dit. laatste, langwerpige -salon
en de statietrap voert bovendien een
aan den- straatkant naast de congres
zaal gelegen zaal, waarin verscheide
ne door Bismarck steeds gebruikte
meubelen, o.a. ziin bureau-ministre
met schrijfbenoodigdheden om een
ouderwetsche mahoniehouten secre
taire zijn ongesteld.
In al deze zalen en saloons golfde
een bonte menigte van vele bonderden
heeren in rok of uniform, velen niet
ridderorden en sterren op de borst,
dooreen. Men was uitgenoodigd ..von
9 uhr an". Toen ik tegen half tierear-
riveerdc, was de groote salon, waai-
prins Von Bülow, geassisteerd dooi
den chef der Rijkskanselarij v. Loe-
bell en dén persoonlijken adjudant
luitenant v. Schwarzkoppen, zijn gas
ten verwelkomde, evenals de aangren
zende zalen reeds zeer vol, zoodat men
als 't Avare qeue moest maken, vóór
men den in een dichten kring staan
der! gastheer kon naderen, waarop
mén. na een handdruk gewisseld te
hebben, onmiddellijk ter zijde trad,
om voor den stroom van „achterman
nen" plaats te maken. Onvermoeid
wisselde prins Von Bülow links en
rechts handdrukken; de bekende per
soonlijkheden onder de nieuw-aange-
komenen met een „wir sehon uns
nachhcT noch", begroetende. Het too-
neel herinnerde ine eenigszins aan de
besch rij sing van een ontvangst bij
president Roosevelt, daar het meeren-
deel der ruim 1000 gasten „slrake-
hands" wisselde met den gasüieer.
N aarmate het groote gezelschap
dus de rechte lijn niet houden kon, heden bewaar, dienst moest doen. zeggen wees mijn vrouw, die al ge
maakte me boos, maai- ik had geen 1 Mijn vierde ervaring was dus, dat kleed was, naar de ramen,
tijd om "t. gesprek te vervolgen, want O et geschenk van den kabouter me De ru'*en waren stijf bevroren. Er
alle vrienden en bekenden kwamen en handvol geld kostte. uitspringen en gauw wij kleeren aan-
achtereenvolgens op bezoek. Daar j Te acht uur had ik den wijzer ver- schieten was het werk van een oogen-
had je van Puffelen met zijn heele te tien uur zou 't dus gaan rege- blik.
gezin en Huipstra en Hopma met hun "en- Kwart voor tienen was de lucht Ik vloog naar beneden. Eén blik op
vrouwen en de naaste buren, bene- rol sterren, zooals Wouter met de weerplaat was Aoldoende. De wij-
vens de schuinslinksche en de schuins- een nijdigen grijns constateerde en zer, dien ik den vorigen avond op
rechtsche overburen en meer men- de gasten begonnen al halfluid te pra- regen had laten staan, stond nu op
schen, die ik wel eens gezien had, ten en onder elkaar te glimlachen, vorst.
anderen, die ik me niet herinnerde toen op eens klokke tien de regen Plotseling kreeg ik een gedachte,
ooit onder mijn oogen gehad te heb- i neerstroomde. Ik genoot van mijn -Waar is Jan?" schreeuwde ik.
ben, allen met een en hetzelfde doftl trcSof en stond op van het voetkussen, Ja" had haastig ontbeten en was
om de wijzerplaat van 't weer te ko-waarmee ik me had moeten behelpen aI naar school gegaan.
I men zien. In een oogenblik waren en waarop al mijn spieren kramperig Ik begreep alles. Hij was in den
alle stoelen bezet. We leenden in de waren geworden. En wenschende ei' nacht naar beneden gegaan en had
buurt een paar vuile biervaatjes, die ,;>P eens een einde aan te maken, nam (Ien avijzer verzet,
op t karpet leelijke leringen achterlie-'k mijn glas op en riep: „Dames en Onmiddellijk schoof ik den wijzer
ten en maakten daar een bank van, heeren, ik dank u voor uw aange- op zeer mooi, maar daar ik een hoo
rnaar t was nog niet genoeg. En ein- naam bijzijn Na deze duidelijke je zenuwachtig geworden was, schoof
delijk was de heele kamer stikvol, ei wenk zou zelfs een olifant niet langer hij niet ver genoeg en kwam op warm
stonden er zelfs in de gang, de men- gebleven zijn. Mijn gasten stonden te staan.
schen gedroegen zich aisof ze in een dan ook op om heen te gaan. Buiten was 't intusschen een onbe-
komedie waren, zoodat het derde ge- j „Maar 't regent zoo", zei de vrouw schrijf]ijke toestand. De herige vorst,
volgd van mijn kabouterlijk geschenk va" Hopma, die ik om haai mooie plotseling gevolgd op den plasregen,
was, dat ik geen baas meer was in meeren en geaffecteerde maniertjes had alle straten in ware ijsbanen ver-
mijn eigenhuis. speciaal niet uit kan staan. a.nderd. De menschen konden ternau-
Dit zou mij op nog duidelijker ma- Nu kwam mijn wraak. Niemand wernood. en dan nog alleen voorzich-
nier blijken. Op een gegeven oogenblik bad een parapluie meegenomen, tig schuivende, verder k nuen. Overal
zei Wouter met zijn scherpe stem, 't Was den heelen dag zulk mooi weer lagen paarden, die niemand Aveer op
die het gegons Aan alle gesprekken geweest, ze hadden niet gedacht, nog de been kon krijgen.
overstemde ,,'t Is nu heel aardig, een parapluie noodig ie hebben Zoo begon deze rampzalige dag. En
naar die plaat te kijken, maar ik zou - Het gezelschap heeft 't zelf ge- daar op eens, te half elf, twee uur
wel eens willen zien, of ze Aveliheusch wild", zei ik met een strak gezicht.
goed werkt." „Ja;had het kunnen laten vriezen",
Die opmerking viel in goede aarde.
I beet Wouter me toe.
nadat
verzet
ik voor 'i laatst den wijzer
had, vloog het kwik dn den
thermometer omhoog. De zon straalde
Van alle kanten gingen er stemmen Het afscbeid Avas zeer koel. Sommi-aan den hemel als op een zomerdag.
op, om den wijzer te verzetten. Rade-§en %vit van kwaadheid, zeiden ons "t Werd warm. Dames, die in een
1 loos keek ik mijn vrouw aan, want ternauwernood goeienavond. Mijn bonten mantel waren uitgegaan, kre-
ik begreep dat Ave dan nog minstens XT0.UW? Soede zieb leende alle para-gen behoefte aan een parasol Ik be-
t\A^ee uur met al die ongevraagde I)!"ies, regenmantels en zelfs para- ireurde, dat mijn zonneschermen weg-
1 gasten zouden zijn opgescheept, maar b0's d^e 20 bad, maar dat Avas niet genomen waren om te worden over-
zij trok even in berusting de schou- 1 wcl- «>odat_de meesten onbeschermd geschilderd.
ders op. En toen de heele vergadering door den gietenden plasregen moes- En de j)e] st0nd maar niet stil van
[in luidruchtig geroep„ju, toe neef zag zegaan nijdig met opge- nieuwsgierigen, die kAvamen kijken.
kom, mijnheer FideJio erop trokken schoudere .brommend m zich- ik iiet niemand toe, behalve een in-
bleef aandi-ingen, kwam een boosaar
dige gedachte bij mij op en zette ik
den wijzer met een ruk op regen.
Mijn gasten werden toen kalmeren
maakten zich gereed, om de twee uur
wachtens zoo aangenaam mogelijk
zelf en ik Avist, dat het vijfde gevolg
van des kabouters gift was, dat ik
den haat van familie en kennissen op
mij geladen liad.
Vermoeid ging ik dien avond naar
bed.
specteur van politie, die na mij ge
vraagd te hebben hoe ik heette en
waar ik geboren was verklaarde dat
hij proces-verbaal zou opmaken.
.Waarom?' vroeg ik. „Dat weet ik
Het kletterde nog altijd flink hij. Togwl vr06K ik.
■|o vuirnn Ilr Irnrt nnff rrttm, mir
tegen de ruiten. Ik kan nog geen uur
door te brengen. Een blik van Hup- ges]apen hebben, toen ik opschrikte,
stra, die met zijn sigarenkoker zat te Was of er iemand de u
spelen herinnerde nu er aan dat ik Ik Illisterde maar ll00rtc nietsmeer
de plichten der gastvrijheid had te
vervullen. Derhalve liet ik Jan siga-
ren aan de heeren presenteeren, er
Averden gebakjes voor de dames en
kinderen gehaald en een half uur
later werden er flesschen wijn uit
'den kelder opgediept en rondgediend,
Avaarbij zelfs een dure soort, die ik
anders alleen voor feestelijke gelegen-
en. denkende dat ik me vergist had,
sliep ik weer in.
„Man P' riep mijn atouw met een
verschrikte stem, ..Avord eens wak
ker
„Dat weet ik evenmin", zei hij. „Maar
zonder proces-verbaal kan ik niet te
rugkomen.
Toen de menschen niet meer toege
laten werden, schreven ze brieven. De
een verzocht me om 't alleen 's nachts
te laten regenen, de ander (een poli-
tie-agent, die nachtdienst had) be
zwoer me, om het 's nachts toch
droog te laten blijven. Twintig Am-
Ik vloog overeind, 't Was boven de sterdamsche bonthandelaars boden
dekens ijskoud. Zonder een woord te me hond<|rd .gulden om het te laten
vriezen, dertig schippers smeekten
om het water toch open te laten blij
ven. Een actieve dagbladredacteur
A-erzocht telegrafisch om dagelijksche
weerberichten. Parapluie-handelaars
verzochten om regen, leder wou voor
zijn eigen belangetjes gezorgd hebben.
Ik kreeg een boodschap om dadelijk
op t stadhuis te komen, waaraan ik
niet voldeed, daar ik den wijzer niet
uit t oog durfde verliezen.
Jan kwam miet thuis, hij had een
boodschap gestuurd, dat hij bij een
vriend koffie ging drinken. Ik begreep,
dat hij mij niet onder de oogen durf
de komen.
's Middags kAvam er een request
van den Geneeskundigen Kring, in
spoedeischende vergadering bijeen
waarin mij werd aangeraden, toch
niet door voortdurende verandering
van weer, met de gezondheid von de
menschen te spotten. Het Meteorolo
gisch Instituut te de Bilt riep mij per
telegram op, om mij daar te komen
verantwoorden. Vier politieagenten
wandelden voor mijn deur op en neer,
als om mij te bewaken. Een nieuws
gierige menigte pakte zich daar sa
men, die joelde en jouwde zoodra
zich iemand voor 't raam vertoonde.
Bitter berouwde het mij, dat ik het
geschenk van den kabouter had aan
genomen. Wat moest er van dit alles
komen In wanhoop riep ik den ka
bouter.
En daar op eens verscheen hij, ter
wijl zijn kraaloogjes helderder flik
kerden dan ooit en zijn spitse vinger»
de puntbaard gladstreken.
„Heb je er al genoeg van zei hij.
Neem weg dat ding! riep ik, „ik
aa :i 't niet langer zien
„Neen", ze! hij sarrend, ,,'t is voor
altijd, voor ALTIJD
Woest sprong ik op hem toe, en
gaf hem een geweldigen slag
Toen keek ik versuft rond.
Ik zat in mijn bed. Mijn hand deed
pijn. Op de klok sloeg 't acht uur.
Tijd om op te staan.
„Je ziet er wat betrokken uit", zei
mijn vrouw toen ik aan 't ontbijt
kwam.
„Ik heb akelig gedroomd", ant
woordde ik.
,,'t Blijft nog maar mistig' zei ze
weer,
„Vrouw", antAvoordde ik met een
stemverheffing die haar verwondend
deed opkijken, „wat is het een ze
gen, dat wij zwakke menschen het
weer niet behoeven te regelen
FIDELIO.
