die Je kijkt schrikwekkend ernstig., machinist, die vooruit was gevlogen De gansche energie van een ervaren
zeide zij. We zijn over twee minuten om hem tc redden, rniste weer en vielpolitieman was noodi" om het onder
hiJ ui F. Daar zullen we afscheid nemen, van de machine, zijn wanhoopskreetdrinkend* «tyaUtX' 4ow
zich over de verschillende zalen en in het eerste klasse rijtuig, draaide zwijgen, maar vergat de liefde,
salons verdeelde, overal druk praten- den knop om en ging terug. haar gedachten kon raden.
de groepen vormende, werd het mo- De sneltrein ging onder het zuch- Je bent niet gelukkig, ging hij in F. Daar zullen we afscheid nemen, van de machine, zijn wanhoopskreet
gelijk de aanwezigen meer nauwkeu- ten, dat eene vermeerdering vansnel- voort. Je bent van hem vervreemd. Ik ben benieuwd of het lot ons nog overschreeuwde het geraas van de urmsenue, speien-ae en tabekkau-
rig gade te slaan. Overal zag men in- beid aanduidde, van het afrijpunt af In spijt van haar inspanning rolde wel eens te zamen zal brengen. Ik locomotiefj wen<le medereizigers uit te houden.
ter ess ante koppen van bekende perso- en gleed den nacht in, door den nu een traan over haai- wang. kan niet gelooven, dat... De machinist liet beide remmen Het merendeel dezer menschen
nen, ministers, den sympathieken Po- vallenden regen, niet horten en stoo- Je leeft gescheiden, zeide de an- Plotseling brak zij haai- woorden, af, werken. 'had in de goudmijnen geluk gehad
sadowsky, militair eat, den ouden ten, den weg verlichtend. der nog met rustige stem. want een doordringende schok gingen keerde
.van rijke middelen
graaf Hoeseier (gedoodverfd als aan- 7; Je hebt t recht met, me dat te door den trein, die op dat oogenblik De conducteur zwaaide zijn lan-voorzien uit de woeste Sierra Nevada
voerder van het leger bij een even- Buiten adem geraakt, zonk de dame vragen! zeide Kate. met een groote snelheid zich voort- taarn, hier en daar in de duisternis.1 over Panami er. m.™ r.q
tueelen oorlog), parlementariërs (den m de kussens. Haair lippen trilden. De Hij boog zich een weinig naai- haar spoedde. Om de een of andere reden Het licht bescheen de natte rails en 'IT ;.7u ^ug naar ae
bekenden ouden graaf Kardorff met tranen stonden haar m de oogen, toe. was aan den noodrem getrokken mot de slapenden in deai trein. .groote staa van het oosten terug, om
zijn kunstneus van zilver), kunste- waarom zij misschien de oogen van Waarom niet? Ik heb je im zeven zulk een geweld, dat ieder opvloog. Een twaalftal passagiers daaron-er weJhcht reeds binnen eenige we
naars (Werner, Eberiem). schrijvers haar helper vermeed en geen woord jairen niet gezien en Godweet, wan- Wat zou dat zijn? vroeg Kate der Roderick Harding hielpen hemken -het 200 zuur verdiende goed te
(Hauptmann), geestelijkheid) burge- van dank zeidie. neer ik je weer zie. Ik verbeeld me angstig. Er is iets op de lijn niet in bij hei onderzoek. i verliezen.
meesters, leidende ambtenaren, be- Op zulk een spannend oogenblik niet, dat een gelukkig toeval je in de- orde. 't. Was ongeveer daar, riep de' Den omgang met het ruwe volk
kende journalisten, te wel om op te kon ik nauwelijks hebben gehoopt op ze coupé bracht. Ik hob in mijn leven Roderick ging uit het raampje lig- machinist, hij moest een twaalfmoede trok Honrv zich on k*r*n
noemen. herkenning, zeide een stem. nog nooit oen gelukkig toeval gezien, gen en stak zijn hoed in de mistige yards vroeger gevallen zijn. 1 avond on -W nrhWri »v hlf
Eerst na 12 uur scheidde men uit l>e dame keek op. Ze was vantevo- Want dat was 't niet. dat mij een duisternis, die de.n trein omgaf. Een Hij zei niets meer, bedenkende dat vovMi-t 1 V u. f
de gastvrije woning van den hoogsteai ren bleek geweest, maar nu scheen el- paar honderden ecu Brassington tien- oogenblik later trok hij zijn hoofd te- hij de toedracht op het station moest ver.üllJ1 ^'as uier slechts aan de pas-
riiL-MmWnnnv U* fl Tnnriftl hl no r) uit hmo.r urn.TIO'tfni Hmi'/nTi/lx»-. mof da in q O '4 -.lint /-lit 1 -• aamioro rinv „„„„J,, 1-1...... Ll..
voerder van het leger bij een even-
rij ksambtenaar.
K.
ke droppel bloed uit haar wangen duizenden gaf, dat was 't niet, dat rug.
rapporteeren, maar zijn zenuwenwa- sa^ers der eerste klasse toegestaan,
zeven jaren
door
JBeeston.
verdwenen, om terug te keeren ineen maakte, dat jij met hem trouwde, je Mijn hemel, wat is dat? zei hij. ren geschokt 't was de voorzitter- doak deze waren aan het souper in
wannen gloed, die haar het gelaat en hart, dat een ander had gelukkig ge- Er vlogen stukken van de wielen en commissaris i de kajuit vereenigd en het dek was
de keel verhitten. maakt, opofferend. Van het oogenblik de rem werkte met alle kracht. Hier is hij riep een der passa-'leegook de wacht merkte hem nau-
Het was een knap, zacht lachend me was of niet, een deel van mijn le- ik hoor niets, antwoordde Kate, giers. J welijks on.
uiterlijk, da.t tegenover haar zat er me wasof niet, een deel van mijn le- met haar hand op Roderick's arm. Er was geen wond of bloed aan hetrp, wmmm/io
liep een beetje grijs dóór zijn haar, ven, en ik van het jouwe. Ik heb erJlichaam maar hij was al dood," f ?ermo™fe politie-man kon de
ofschoon hij niet ouder was dan veer- alle recht toe te weten of je gelukkig We gaan in eed achten een uur te- want hij had zijn nekbeentje bij den ver ei niet weerstaan, zicli hier
De iivniiinisf ,,r. U? j 5ar Z1]n, oogen waren grijs en de bent, en ik zie. dat dat niet liet rug. Van het punt van vertrek reed val gebroken. °P een opgerold zeildoek neer te zet-
de treden van ziin locomofUf nn een schaduw van leed die over zijn lachen- geval is. 't Doet mij pleizier. Ver- de trein dooi- de omgeving van de De conducteur liet het licht van ten en den met duizenden sterren be-
laten namiddaa- toen reeds de vha ^ï1 maild Ia«=> geleek als een wolk op geef me, dat ik 't zeg. Als je gelukkig stad, terwijl de lichtjes ai kleinör en den lantaarn op het bleeke gelaat zaaiden nachthemel te bewonderen,
duw der schemering verhaast '"door v;ater- !^'as z?u,lk gek worden. Wat heeft kleiner werden, zich majestueus" slin- schijnen en riep verwonderdDoch het doel zijner aanwezigheid
stormvoorspellende wolken viel over'. "7 aaroin talmde je zoo tot de Brassmgton gedaan? Ik kan het ver- gerend voorbij de ondergrondsche sta- —Dat? Dat is William Howard hier zweefde den plichtgetrouwen
5* 1i„^.inf -Yr i laatste seconde vroeg Roderick Har- moeden. Het is een bekende naam. Is tions. verlangend naar liet veld Hii Bra.. ue" P»y"ioeirouwen
die toebehwiioi aan rsmnde p1- <Ü5R zi]n-blik,?p haar gevestigd, of- hij niet voorzitter-commissaris van de- rolde' over groote buigende bruggen, - Doet e.r niet toe, wie 't is! viel wet voortdurend voor
houder- van do Red star Raiiwav r,im schoon hij voelde, dat zijn polsen sloe- ze lijn Een onverzadiglijk, speculee- waaronder in de donkere straten men- een stem hem kort in de rede. We m Z1lne verbeelding liet
pan v ïi ii vond een niemven sfok? 1" fen,cn Zlln .hoofd. 'ol zat met oude' *end en rusteloos mensch. heel anders schen liepen te wandelen, die naar zullen hem in een der wagens brem hU de passagiers van de Alta Calif or-
bii het vuur nieuwen stOKei dierbare herinneringen. dan jij..In zijn jacht naar heft geld boven keken; hij snelde met groot ge- gen. nia de revue passeeren.
De eerste onw vlline van den machi zaS Je ®n trachtte je aandacht heeft hij menig leven gekruist, heeft raas tusschen de seheeve daken door. Die dat zei was Roderick Harding. 1 Onwillekeurig dacht hij daarbij
Dist was een "evoei van ontevreden 7"e iemand of iets. dat. getrapt., maar niet één geholpen hij stoomde door tunnels, die dropen De onvoltooide zin van den ver-voortdurend aan een ouderen lieer
Kid. «ÏSSdS Hlfk^effou TÏ' m «"IS WaJT baaadCV r vertelde hem de dia m€t 2ijne dochtel. df^is
- - W^gSStadh&'S oTgeS ,vot maakte. Tussohen beiden bestond een
gene, welke zij had verwacht, had jullie scheidden. groote woede los. Lichtbundels be- De trein reed verder. buitengewoon teere verhouding.
bij hem geweest en liij kende het
werk van de .Minotaur", die de ma
chine van de lijn was.
Zeg. riep Lankester
moet jij hier doen?
De stoker keek od en
ztvijgend. Het effect hiervan w LJi
grootste verbazing bt) den maclumst. wa? maar half werkelijkmaar toet:
Zljll roodo gezicllt werd paars; hi: hii nncr als; nil rien drne-
nam zijn pet af, en stamelde onsa
menhangende excuses, want de ander
zei scherp 1
haar meer getroffen dan eenige ont- Kate had haar gelaat naar het schenen het terrein, waarover de trein Wat is er gebeurd vroeg Kate Het jonge meisje las iederen wensch
„4,'"-f - haars vaders in diens oogen en de
iemand oude man legde voor zijn dochter
hij is een groote genegenheid aan den dag.
De theele scheepsbevolking had ach
ting voor vader en kind en wie het
wflf - ivaxe naa naar gei aai naar net scueiien 11 ei terrem, waarover oeirean «j,
moetmg pleegt te doen. Hij zag er raampje gewend, terwijl hij sprak, en ging, en de boomen, vol slapende vo- opeens,
nog net eender uit, zeide Kate Wil- - - - - *>- -
stil- ding, het gelaat was misschien wat
■as de magerder en die lach in zijn oogen
was hij nog dezelfde als op den droe-
vigen avond van scheiding, zeven „0^1
jaar geleden, toen luj vwr het laatst eerst Tstantelde" KaU
Zeg, ga aan je werk en houd je
nnr.'! uuuuc
haar had gezegd, dat hij haar be-
mond uiiuuedat heerlijke laatste oogen-
fJt. ,T blik. terwijl de rivier aan hun voeten
De nieuwe stoker was William He- -■ - - i
vochtige stroomen liepen óver haar gels, zwaaiden in den stormwind. Een erg ongeluk. Er is
bleeke wangen. Maar de „Minotaur" snelde onbe- uit den trein gevallen
Waar ga je naar toe? vervolgde kommerd voort. Het had er iets van, dood!
Roderick, plotseling van onderwerp of het hem vermaakte, dat geloei. Yreeselijk, heb je hem gezien
veranderend. De machinist Lankester, met de Het mooie gezichtje werd bleek.
Ik ik... waar stopt de trein het eene hand aan den hefboom en een Ja, een oogenblik. Misschien ya=en uuriae. de juffrouw te na. t«
oog op den stoomketel, hield zijn an- is bet wel 't beste voor hem. Hij was komen, op welke manier dan ook,
der oog op zijn gezel gericht, welken vluchtende. kon er verzekerd van zijn. dat een
hij zorgvuldig gadesloeg. Er was iets in zijn toon, dat Kate dozijn revolver!oopen op hem gericht
- F F... veertig mijl ver.
Dan stap ik daar uit
Zoo. en als ik had gezegd S., dat Het avontuur beviel hem niets. Hij deed huiveren. Zij hernam
bedacht, dat de voorzitter met zijn Kende je hem
- - „xj PHffli vasten stoker had gesproken en het Hij was stoker op deze machine,
hij^had haar gekust^haar geiaa.t jsp- j nnai zou ik hetzelfde antwoord met hem op een accoordje had ge- Zijn steun trilde met teederheid.
-„..vcj de doode bladeren wegvoerdehij zei- on no^miil liet?
voorzit,er-commjs- de c]at zij zijn goede engel was. En PZij glimlachte zwakjes.
om
gegeven hebben, zeide zij.
Hij deed zich geweld aan
haar te lachen.
Daar begrijp ik niets van.
En ik evenmin.
deze reis geheel
werden. Zelfs de wilde mannen der
Sierra bogen voor het jonge meisje,
dat voor elkeen een vriendelijken
glimlach, een vroolijken groet had.
Dikwijls kwam zij met haar vader
op het voordek, ofschoon zij
saris van de lijn.
T.ni l'i:* ^e£°1ïdeil heffend onder zijn liéfkoozLng. Rustig
^.®1I noodig om zich te her- en ]jefdevol was hij opgetreden, en
nifV schnk. lerwijl hij Wgs toen weggegaan uit haar leven.
9 ?ihwli" onderzoeken van gr was geen snik, geen bittere uit-
zelf mopperde hij in zich- barsting, geen ge 1 egemheid'skreet, Dat
maakte het des" te verschrikkelijker.'
echai) -'Vat^zal tVii n ^De^iemel weeï En dat "^Tas 01) deu da° voorliaar,h^"verw-achts en hanteerde de groote schop op be- —Nu, "dan Brassdngton
wat er achter zit Ik'kan niets ze"- yol«e^en vo^TJ??t va«tee-ja j wonderenswaardige wijze. zichzelf misleid. Een of twee zijner."""""
gen ik hei, vooreen vrouw en SS- fn Se wS SS SaM WUli™ Het raadseI wordt steeds S"0"1, Nadat er fertig minuten waren ver- laatste plannen waren beneden zijne Naar het heette, was de bejaarde
dieren te zorgen Maar bii slot van S vvuuing gai zien aan w imam teT_ rioopen hadden zij twintig mijl afge- waardigheid. Hij is bunaien het bereak heer een rijke grondbezitter uit Los
rekening, ik berin,ufr me daar, tot Howard Brassmgton. j 0p6eTO wd zij weer neerslMhu legd en was F het eerate ^alaon juist van de wet gekoinen. Angelos, die zijn dochter uil liet peu-
vertehl is, dat hij vroeger ergens hulp- De herinnenugen gingen iiaat door Ik zal het je vertellen, zeide Kate gehjken afstand. Bij elke minuut, Hij .hield op, haar nauw keu rag ga- sionaat in San Francisko afgehaald
machinist is gelest kin 't dul hfofd^m «^orte^oofenbhk.tot dan we er alsjeblieft niet WacWe0d# 2,1 het Deze
gooid. Zonder twijfel deed liij het om 't M as de mam; die bij het ver
met oen weddenschap, ofschoon hij weinig trek tot je sprak.
.opgewektheid betoonde en geen woord Waarom kijk je mij zoo aan?
(zeide tot den machinist. Hij deed zijn Kate, je man... kan je verdragen .giers eerste klasse waren, en beiden
(w-ei-k goed, zooals deze moest erken- wat ik je heb te zeggen? 'schenen zich voor het reilen en zei-
on- nen hij voedde het vuur- regelmatig, - Ja. ja, als jc 't maar gauw doet ]en der goudgraver» ree. te interes-
en tiJin.tftftvrlft n* ernntift sc.nrm nr> r»p- -Nu. rin.n Rrft.icjin-cf.at» heeft
meer over. Ik kreeg... gisteravond een
in de oogen van den stoker harder begrepen had.
vas een opvallend sciioon
meisje met blond haar, zachte blauwe
In alle geval heeft hij een paar armen haar onder ito eg, zoodat zij
om te werken. Ik moet zwijgen, ik zal gehoord had wat hij zeide.
ZoiS hif'^Mt sa zt z^vr^ifisi Arm kin; h, Moldwoord
je mond" en liet de „Minotaur" van wachtte, antwoordde zij met eene zej(lë in dim brief dat aJs ik bij het De trein stoomde voort, met wilde Alia 4kiad. «B. J^eld zijn woordden. Ook op Honry had het interes
zijn standplaats naar het punt van vraag'vertrek van den trein was om kwart kreten den nevel doorborende, terwijl ni] sprak tot je bij het vertrek, maar santé jonge meisje indruk gemaakt
vertrek stoomen, vanwaar de trein Waar ben je aJ al dien tijd na vijvèn, by er ook zou zijn ik weet de groene en witte lichten bij debuf- Je 9 h en daardoor kwam het wellicht, dat
over precies zeventien minuten zijne geweest". niet wat 't was, er was iets in den fers, door de duisternis drongen en J1'nem niet r itiernaaiaezij diens gedachten vooi-tdurend bij haar
lange reis zou aanvaarden, terwijl de ,Ik eeri beetje op en in de br;ef dat me noopte te gaan. En ik de spoorrails lieten glinsteren. J gezegd, dat alleen de waren bet eenjge jeugdige vrouwelii-
«erste stopplaats veertig mijl verder wereld gezworven. Ik ben met rijker gjng jk liep op het perron, maar hij Een mineraaltrein, die bijna een stoker...... w kp wezen aan honrd
dan toen rik weg ging en niet armer kwam niet_ Tocjb was"ik er van over- duizend ton. moest wegen, kwam wag- Ja> Ja> alleen de stokeit Was ke wezen aan boord.
jvwam uivi. juui w«u, us. VI Vdü wvtw j>*n vermomming. Kate, begrijp je Plotseling werd de politiedienaar
nu uit zijn mijmering opgeschrikt door
De waarheid vlamde in haar op een gedruisch in zijne nabijheid twee
v Irfljuisnhp wfi fi.vhpi n
personen naderden de plaats, waar
hij lag; de duisternis belette, dat hij
gezien werd.
Als je dat vervl... drinken niet
laat, zul je nog alles bederven, sprak
IT'U.n. - n'lltlll llJUl. J UUJ l v Ci—C CIV Ui V UU U/ V CJ O
Het perron was vol publiek, dat nnjai armzalige paar honderden zijn |ujgd, dat hij in dezen trein was, en gelend aan en vloog voorbij met
heen en weer Liep als in een mieren- een paar honderden gebleven, lk. ntb jk Weet niet, wat mij op het
laatste snor en als een wervelwind. Hetweer-
Als ik licht sloeg door de wolken, de donder
1VV1 1 1.11 V> tul LI r|1LU ill L11.-1I 1.1111 Uul 4 y. 1 li 171. U Lilt. I-, HV L1LLJ t'l' HUI
nest. De electrische lampen gloeiden v.ee' en menschen gezien. L)e \o- oogenblik deze coupé indreef. /u=> m vl.. h -h
als groote parels, maar het licht van f*» week ben ik voor (Ten zestienden hem in F niet dan ga ik mor. rolde en dot geraas kwam uit de «e tiagiiahe waarheid.
- - scheen keer uit Amerika gekomen gen terug. We moeten er zeker at aarde. i Kodenck KtKterick I
En heb je al dien tijd mets ge- haast zijn? f De „Minotaur" vloog over de aar
den ten einde loopenden dag
nog over het station en op het groote
In zijn brandende handen hield hij
daan? "Nog"tim minuten, antwoordde den baan van den spoorweg, snelde de hare, dm zoo koud waren als ijs.
Haar lippen spraken deze woorden, Roderick, met een blik op zijn hor- langs den dijk, stormde door een tun- *p den maalstroom van ontroeringen
aar haar hart was elders. loge. nel en was genaderd tot een vier en rtond haar geen gedachte helder voor
Hij nam eenigen tijd voor zijn ant- rj; stopte het weer in zijn vest- tachtig voet hoogen berg. a0n geestmaar Roderick s gedachte een zachte stem doch voor Honry
woord en hij onderdrukte, wat hij zak en daarbij viel zijn oog op de Aan dezen heuvel lag het station F. was spoedig gevormd en hij was er duidelijk verstaanbaar; jij verzwelgt
eerst had willen zeggen. Hij bestu- C0Urant, die hij had gekocht voor de De machinist maakte zich gereed om zeker van. Een fluisterende stem zei- aan tafel twee_ ^jfs drie fiesschea
deerde het kleine gezichtje dat half rejSi naast zich. Hij zag een naam, stoom te minderen. Qe aaai mnnen
afgewend uit het raampje keek naar die hem naar bet blad deed grijpen Neen riep zijn helper,
den groenen horizon, die lnagzaam en jaS- met een steelscliefti blik naai 1 Dit scherpe bevelende woord was
rondgleed door de voortsnelling van zijn reisgezellin en het verlichtte hem, Lankester als een slag in het gezicht,
den trein. dat zij naar buiten keek, naar de Hij staarde voor zich en langzaam
De zeven jaren hadden hun spoor voorbij vliegende schaduwen der voor- eerst kwam er weer uitdrukking m eenige dagen heerschte te
achter gelaten. i werpen. Zijn krant zoo houdende, zijn wijd geopende oogen. Dat was de Franri fin„f,wnTlflpT1
Het meisje van toen was een vrouw dat zijn gezicht was bedekt, las hij grap een bedtje ver gedreven. De chc-f öan rancisco grooie opgewonaen-
arv-, „iAd—viti'irx. - .van de vennootschap mocht een bij
zonder idee over een grap hebben,
ijzeren dak. De eerste stroom van
huiswaartskeerenden kwam op het - - -
perron. Er hing iets dampig- in de maaF kaar kaid was eiders,
luchtdat voorspelde een slechten H" |'ri j|tt
nacht.
Krantenkranten, mijnheerrie
pen de jongens van de boekenstalle
tjes op hun eentonige wijze.
Er was één nieuwtje in de avond
bladen, dat liet overige nieuws ver
drong. Het heette„The Wardlaw-
zaak" de verwachte onthullingen.
De reizigers gingen door de geopen
de portieren van de elf wagens, waar v.
ui', de trein bestond en de meeste geworden. De uitdrukking van haar het volgende
hoekplaatsjes waren spoedig ingeno- geiaat, de houduie an liaai' lichaam
men. Het was er warm c-n vrooiijk. waren verouderd, haai- stem was een
Zijn machine stond te blazen als een halve toon lager. Maar toch was ze,
kat. want hij had stoom op en alles nog mooi. De zachte ronding van heti
was klaar om weg te rijden. half afgewende profile was zooals luj
Tusschen de passagiers, die heen en het had gekend hij herinnerde zich;
weer liepen, boeken kochten, naar dat t. rechter profile altijd een beetje
plaats zochten en af c-n aan hij de harder was geweest en dat lnj meer,
buffetten liepen, was een dame van hield van liet Imker. Eii terwijl hij;
ongeveer dertig jaar, mei donker haar zal te kijken, voelde lnj zijn hart vol,
donkere oogen en welgesteld gekleed, alsof de bronnen van zorg, die hij
Zii was steeds in beweging, klaarblij- onderdrukte, er in rond dwarrelden,
kelijk zoekende naar een kennis. Drie- overliepen en weer terugstroomden.
maal had 20 de geheele lengte van Niets gedaan zei hij eindelijk
den trein afgeloopen en een uitdruk- r^een-- lk kek ï^ots gedaan, om-,
king van zorgen vrees lag op liaar dat lk getracht heb an alles te
gelaat, dat kiiap genoeg was om aan- doen maar omdat ik altijd één dang,
dacht te trekken. op den voorgrond atëlde, volgde steeds
Zij was bij de machine gekomen en dat leven van hopen en mislukken.
was op hot punt voor de vierde maal was dat",
deai trein langs te loopen, toen zij een Kate vroeg hot, terwijl zij haar we- j
stom hoorde zeggente,n onderdrukte. Zij voelde wad zijn
U doet beter met in te stappen, antwoord zou zijn, maai- ze wild© de
mevrouw bekoring er van hooren.
Ze was er door verwonderd, want - Dc trachtte te vergeten. I
ee bemerkte, dat de stoker deze woor- De gehiandschoende hand. greep
den tot haar richtte. En tc-rwijl hij oaar den lederen riem aan hdt por-:
'haar steeds scherp aankeek, vervolg- tier, rolde dien op en 'het hem weer
de hijvallen.
Over eenige seconden vertrekt de Met zachte stem zeide zij
trein. U doet werkelijk bete>r wat op Zeven jaar is een liöele tijd. j
te schieten. Een eeuwigheid. Maar te kort(
Toen ging hij weer aan zijn werk. voor mijn voornemen. En jij, Kate,
Do dame aarzelde een oogenblikje, had je mei vergeten?
het leek haar vreemd toe, dat de man Er was geen gevaar bij de vraag,
„Ze is mij. na zeven jaren
Vader en Dochter
held want een der meest bekende ban
kiers met name Armheim was op
„Het geval, waarin de bewuste maai- hij had een rare manier dit te klaarlichten dag, nadat het dienst-
Charles Wardlaw zulk een bij- toonen. Of anders, dacht Lankester in doend personeel de dagelijksche werk-
zonder© geheimzinnige rol heeft de weinige oogenblikken, die hem zaam)ieden gestaakt had in zijn kan-
„gespoeld, hooft een buitengewo- overbleven, zijn gedachten v^apie- toor vermoord OT van alles beroo{i
„ne .vending genomen en zal waar lend vjas hij gek en zijn grap «os Dc huisknecht jiad tegen dien tiid
„schïjnlijk een van de meest won- een dolheid. - 0
derlijke van dat soort worden. Het kwam niet in liëm op, dat een dat de misdaad volvoerd was, twee
..De vraag, die het publiek zich stoker's kleeding en werk gebruikt jonge mannen, naar hun uiterlijk te
„gesteld heeft Is Charles Ward- kon worden als een uitstekende ver- oordeelen, goudgravers, het lokaal
..law oen geest, bestaat hij werke- monumug. ook wist hij niot, dat Wil- zien binnentreden en kort daarna ook 5" "if.
„lijk? heeft een tragische be- liani Howard Braosington voelde, dat ,veer ziea veriaten. Dergelijke lui
„antwoording gekregen. Vier wc- het station 1'. gevaarlijk voor hem m iiikwiiU om het ee
„ken lang heeft de pSliüe den mini was, dat hij meende het gevaar te zeer dikwijls om lat ge
„gezocht, wiens financieele ope- kunnen ontgaan. wonnen goud in klinkende munt om
„raties zijaa uitgeloopeu op ©ene We gaan bij F. door, zeide de te zetten, een destijds voor de ban-
teleurstelling voor hom zelf, ter- stoker zeer rustig. kiers zeer voorde el ig zaakje. Deze
„wijl zij ten gevolge hebben ge- Vraag' excuus, mijnheer, we slop- twee mannen moesten de rnoorde-
„had de ruïneering van honder- pcri daar twee minuitën, zeide de. naars zijn; niemand anders was in
„den, die hem vertrouwden. En machinist even kalm. ;v de kamer van den vermoorde ge-
portwijn, wordt .dan spraakzaam en
verkoopt onzinden hals draai ik je
om, ials je een verrader wordt
Wat was dat Honry meende dui
delijk de stem van juffrouw Wilson,
de dochter van den rijken'beer uit
Los Angelos te herkennen.
Beiden hadden iieel in zijne nabij
heid op een paai* stoelen plaats geno
men; zij waanden zich alleen, want
de wachthoudende dekofficier stond i2
bij het stuur en onderhield zich mee18
den stuurman.
Wilt ge mij voorschrijven, wat ik
te doen of te laten heb, gaf de andere
met toornige stem ten antwoord.
gaat dat jou nog niets aan begre
pen
Dat zullen we ziensiste de
schoone juffrouw tusschen de tanden
door; meen je soms, dat ik om
jou zou willen gehangen worden
Naderende voetstappen maakten
een einde aan het gesprekhet maaJ
ütenplotte bestaat hij in wurkc» - Vannvunti niet Je toAttke- y mVTerbrijzJld was geëindigd en de passagiers kwa-
„hjklmil met. Het was de naam, ken liet. een uitstekend beambte in hetwaar- men op het dek, om van den heerlij-
„die werd aangenomen door een de vennootschap en ik denk, dat je '100fd °P den vloei liggen, letwaa avond tc genieten Wilson en
financier, aan wiens goeden binnen vier en twintig uur bevorderd devojle gouden horloge was verdwe- Jvoim te gemeun. wmsoii en
„trouw men niet zou twijfelen, bent. Gehoorzaam daarom de bevo- nen, en in de brandkast, welke open- zijne doohter wandelden aim m arm
„Gharle's Wardlaw is William Ho- Ion. We stoppen te S. twintig mijl gebroken was, ontbraken tienduizend en schijnbaar elkander liefelijk on-
,ward Brassington, onder meer verder. dollar.
.voorzitter-commissaris van de Datdoen wej»0^ mijnheer, £at De frimineele po]iUe legde een
ddi'houdend op en neer, hier en daar
bekenden groetend en met hen een
I ÜRedstar Railway Company. Er is de tweede stopplaats; maar eerst k y y aau deI1''°dae m praatje aanknoopend.
I „is bevel gegeven om hem te ar- I>i„,
is bevel gegeven om 'hem te ar-
.resteeren, maai- bij het afdruk- Opeens veranderden de mameren de moordenaars te ontdekken, doch
.ken van dit blad is hij nog niet van Brassington. Een hartstochten]- zij kon slechts afgaan op de verkla-
'gevonden." ke blik kwam in zijn oogen. ringen van den huisknecht. Deze had
Honry verliet zijne plaats, teneinde
zich niet de onaangenaamheid op den
hals te halen van weggejaagd te wor-
Doe wat ik je zeg! Jë verstaat een der twee misdadigers geschilderd den, doch het door hem vernomen
«tx lewii jutvLL. «««emu tA/ty, ullll vulllu,.. ^l .n.o 5l-v.l. —j 75.. Dat was alles. Roderick bleef op de me? donderde hij «ièö dtem, dae een j011gen man van krachtige korte tweegesprek was voldoende
niet de werkpet zijn werk oen oogen- want hij uitte haar niet met passie, gedrukte woorden staren, zich afyra- boven net gestamp van ae xocomo- talte terwijl zijn handlanger aan- om verdenking tegen die twee te koes-
blik onderbrak, om haar aan te spre- toch kreeg ze een kleur, toen hij haar gend of hij droomde of waakte. Zou tief uitkwiun. - De hjn is veüig. ik k ]ijk d z0 wat tus. teren. In elk geval hadden zij een
kon. Maar zij (lacht er terstond niet naam noemde. luj haar het vertellen Moest ze uit heb haar nagezien. Neem je hand me-Kei jk ouuei was zoo eeheim ze waren niet degenen voor
moor aan en ging weer zoeken met Zij schudde hot hoofd. zijn mond de waarheid le'eren ken- van den hefboom. .schen de eer tig en vijftig, eveneens 0ene ze g
een onrustige uitdrukking op het ge- Ben je gelukkig'? vroeg Roderick nen? Hij begreep nu. waarom Bras- Lankester voelde, dat zijn spieren krachtig gebouwd, met donker haar wie ze zicih uitgaven, en Honry be-
laat in elke coupé kijkend. rustig. sington vóór zijn vlucht zijn veronge- verstijfden; elke zenuw in den man en vollen baard. Hoe onbeduidend sloot, hen goed in net oog te houden.
Do conducteurs sloten do deuren. De Eerst antwoordde zij niet. toen zei- lijkte vrouw wilde zien. En hij over- maakte zich gereed vooreen strijd. deze aanwijzingen ook waren, zij ga- Den volgenden dag zat hij in een
chef stond gereed 0111 den trein te doen de zij dacht, dat hij het niet met den snel- U weet overmoed als ik. wat ven den mannen der wet toch een roman te lezen, terwijl het jonge
vertrekken. De ijzeren deuren sloten 't Wordt al donker. Kijk diellch- trein had duiven wagen, want liet mijn pEcht is, »Jltle nij. IKKan j draaJ handen welke wellicht nog meisje niet ver van hem verwijderd
den ingang af voor de laatkomers. Bij ten eens. Wat gaat er een wind door uur van ontdekkmg was nahij en het F. nietdoom de:d - seellTs voor u met der moondenaars over de borstwering geleund naar de
de boekenstaJ let je s ventten de jongens de boomen. perron zou wel bewaakt zijn. en ik wil t met (menirl_a_ 7P„ tniirfip Hnnrv hield het boek
in uniform de laatste avondbladen En Brassington hoe is het met De stem van Kate riep hem tot de - Voor den...Dat zullen we zien, zou kunnen leiden. zee tuurde. Honry e l
met den éénen kreet: hem? werkelijkheid terug. Hij legde snel de donderh Brass*ngton. J Doch alle moeite was tevergeefs, de voor de oogen, alsof hij la- doüi in
De Wardiawzaak Verbazende Meer stilte, en toen: krant neer. Wat moest ze wel van hem Deze woordenwissel mg had slecntsvvare personen waven nergens te werkelijkheid loerde hij erover heen
M il ie 't. raampje een beetje toe- denken in deze omstandigheid td le- veertien seconden geduurd bij cl° vinden. De politiechef kwam eindelijk naar het meisje. Daar bemerkte hij,
- f1.1<-f .7 -r-»-. 01' 1,11,1 lit lit n dtyj 1
Verbazende
onthulling
Een waarschuwrend sein tot het ver
wachte vertrek kwam uit de keel van
de machine, en stierf weg lioog boven
de schaduwen van liet glazen dak. De
enorme zuigers begonnen zich te be-
1 geknor van genoegen volgde hij ernstig.
trekken
Het regent binnen.
Hij voldeed aan liaar verzoek.
'tGaat niet goed met je man, an
ders zou je 't wel gezegd hebben, ver-
vijftiende stoot de macliinist. stoomde overtuiging, dat de moorde- dat deze uit haar zak een doos te
- Wat ben je bleek, zeide zij, ben af. Toen greep een gespierde hand eelcwnheid aevonden moesten
je niet wel hem bij de keel en wierp hem togenaaa»s geiegenneia gevonaen moesten
Hij mompelde zoo iets van „achter- den kant der machine. Jlij was tor- hebben,^de stad te verlaten-
uit rijden", en ging naar den
kant.
Het is een beetje vreemd,
over- stond weer op de beenen.
Wil je doen wat ik je zeg
sta- Scluei uit, meneer
voorschijn haalde, deze opende en er
derhalve iets uitnam, da.t zij in óen mond
besloot hij een zijner meest geschikte stak, niet zonder even voorzichtig om
beambten, den commissaris Honry, zicli heen te kijken. Na eenigen tijd
naar Panama te zenden, om «daar zijn vloog een statige pruim uit haren
wegen, met een c-0w
draaiden zij de. wielen langzaam rond. Nog kon zij geen aritwooi-d vinden
Op dat oogenblik, terwijl op het per- zij was bezig met iets dat haar hart- melde hij, dat Brassington niet op --------- - onuerzueKingeu vuurt ie zeiieu. ais uiuuu «ei »a.ici m.
ron de kreet „Achteruit" weerklinkt, slag versnelde en het compartiment het perron was. Heeft niemand iets te- stond. Ze duurde maar €T^ele goudsrraver verkleed nam Honrv een Sedert wanneer kauwen jonge
greep de dame, die naar een bekend in een nevel van tranen hulde. Zij gen je gezegd blikken. Brassington was eeni Krac -tusschendekpassagier en meisjes tabak vroeg Honi-v zich in
loziait heeft graocht, het handvat ra.ii werd tot zich zelf geroojK-n door cc-» - Natuurlijk niet. üge persooiüritteid, maar met opge- tusscnenaenpaA agrer en iiieisjeb raui 8
het portier van een der wagens. Een wanne hand op haar pols en eene Roderick zweeg een minput, toen wassen tegen den ander aie reuzen-
conducteur sprong toe om haar er af stem. die innige bekommering ver- zei hij: kracht bezat. Twee seconden vochten,
te rukken, maar voor hij iets kon ried. Absoluut niemand? z.ij op den opstap vochten ze in
doen was de deur van binnen geopend - Hij is toch niet dood Hé. wat geheimzinnig! Alleen den rooden gloed van het fornuis
en sloeg een lieer zijn krachtigen arm Neen, neen antwoordde ze gc- heeft de stoker van den trein me ge- toen was Brassmgton achteruit ge-
om de onzekere passagier en hielp jaagd. zegd niet te treuzelen. worpen. Hij poogde zijn evenwicht te
haar in den wagen. Zij aarzelde, zich zelf afvragend, of Zij lachte, maar hij doorzag het bewaren, deed nog een wanhopigen
De booze conducteur wierp een blik ze 't hetm zou zeggen. Zij besloot te hartzeer achter deze vroolijkheid. greep, miste, greep nog eensnaar den
Een verschrikkelijke worsteling ont- onderzoekjngen voort te zetten. Als mond het water in.
„t,a in HimiivIjv mfljvr p.nkAie oofi-en-
goudgraver verkleed nam Honry
biljet als tusschendekpassagier
ring zijne reis aan op het stoomschip stilte af, en zijn scherpe politieblik
Alta California. rustte onderzoekend op het gelaat van
Een groote menigte passagiers van het meisje, hetwelk niet. vermoedde,
allen rang en stand maakte de reis dat het werd gadegeslagen,
mee het was een wilde boel. Om geen
achterdocht te wekken moest Honry Weinige oogenblikken later trad de
met. het gezelschap genoegen nemen, vader op haar toe, doch zoo kinder-
