ding van half angstig genot. Het was
vreeselijk gevaarlijk; rij moest zoo
gauw mogelijk weg gaanmaar
voor het oogenblik mocht zij toch
wel even genieten van de buitenge
wone positie, waarin de fortuin haar
had gebracht, van de bekoring
van de gezellige kamer, van de
warmte, en van iets, dat nog heer
lijker wasaangenaam gezelschap.
Zij keek naar hem, zij moest ieft;
zeggen.
Denkt u werkelijk, dat u niet bij
het huwelijk tegenwoordig kunt zijn?
zeide zij en bloosde.
Amory schudde het hoofd.
Ik ben hang van niet, 'hoewel ik
natuurlijk mijn best zal doen. Maar,
en hij keek haar heel ernstig aan
vertel nu eens hoe u Tom ihebt
leeren kennen, en waarom u vian
hem houdt. Ik ben erg benieuwd, of
u daartoe dezelfde redenen hebt als
ik.
Hij was verbaasd over de diepe
blos. die zijn woorden te voorschijn
riepen. Wat een warme gloed op he<t
andeïH nog al bieeke gezicht
Vindt u het niet erg warm
zeide het meisje.
Amory stond op, ging naar het
venster toe, en schoof het een eind
open toen hij voorbij zijn schrijfta
fel kwam. zag hij daarop een briefje
liggen, dat hij opnam en meebracht
naar zijn plaats bij het vuur.
Wel dat is een briefje van me
vrouw White zeide hij, waarom hebt
u mij dat niet gezegd
Zij avas opgestaan en legde haar
hand ©Ven op zijn arm.
Maak het liever niet open
nog niet, zeide zij.
leunde zij voorover en keek in het
vuur.
Zal ik u eert; vertellen, waarom
ik mij met Tom verloofd heb? zeide
zij heel langzaam.
Zij had zich nu eenmaal hals over
kop in de onwaarheden geworpen en
voelde een soort van wanhopige bo-
geerte, zich zoo goed mogelijk uit
haar moeilijke positie te redden.
Amory keek haar verbaasd aan en
knikte toestemmend.
Zij hield haar oogten onafgewend
op het vuur gevestigd.
Ik had behoefte aan - aan een
tehuis.
Amory bleef een oogenblik onbe
wegelijk zitten. Toen zeide hij
Maar maar was u dan
niet gelukkig bij uw oom en tante
Zij schudde haar 'hoofd.
Neen en Tom was zoo goed en
vriendelijk en bovendien
Amory sprong van zijn stoel op,
O, maar dat is "toch niet goed,
zeide hij.
Dat weet ik wel, zeide het meis
je, en zich omdraaiende keek zij hem
een oogenblik aan. En ik ben dan
ook hier gekomen om u te vertellen,
dat ik zij aarzelde.
Amory ging naast haar zitten.
Dat u zich bedacht hebt?
Ja.
En dat briefje van uw tante ij
dus
Ja.
Hij leunde achterover in zijn stoel
en vouwde zijn armen over elkaar.
O, nu begrijp ik het zeide 'hij,
Toen volgde er een lang© stilte.
Het meisje begon de knoopjes van
haar handschoen lot; en weer vast
Haar angst maakt© haar vinding-te maken. Zij moést gaan zij begon
rijk, zij wilde haar geheim nieteen beetje bang te worden, hoeiwel
op die wijze laten ontdekken. Zij zij toch plezier had in het geval. Zr
keek hem aan, half lachend, halfhad dolgraag nog wat willen blijven,
smeekend. j ma,ar begreep, dat zij moest weg-
Ik zal het u straks uitleggen, j g,aan. Zou hij het haar ooit verge
zelde zij. i ven
Amory voelde een volkomen on-Denk alstublieft niet te .slecht
noodie-e bewondering in zich opko-over mij! zeide zij.
men. Hij begon Tom te begrijpen, j Amory schrikte op uit zijn ge-
Juist zooals u wilt zeide hij, peins.
het briefje op den schoorsteenmantel Wel natuurlijk niet, zeide hij,
leggende. En laat ons nu tot Tom ik ben alleen maar bang dat Tom
terugkeeren. Ziet u. hij ging zit- het zich vreeselij'k zal aantrekken. Ik
ten, leunde een weinig voorover en w,ü graag gelooven,dat het op het
keek haai' met een eigenaar.digen oogenblik het beste is een einde er
glimlach aan, Tom en ik zijn el- aan te maken, maaT waarom bent
kaar altijd een raadsel geweest, wij u begonnen
hebben altijd heel veel van ekaarge-j Zij keek hem aan. Nu zij toch een
hebben altijd 'heel veel van elkaar ge- maal zooveel verzinsels verteld had,
nen begrijpen; ik had zoo mijn eigen kon zij er ook wel mee voortgaan,
denkbeeldtpi over het meisje, waar- dacht zij.
mee Tom zou trouwen, en u bent Ik voelde mij ongelukkig, en
volstrekt niet zooals ik mij haar heb daarom iets doms gedaan,
voorstelde in 'het minst nietZij aarzelde even.
Hij keek haar onafgewend aan, als- Maar u behoeft zich niet be-
of hij zijn oogen niet kon vertrou- zorgd te maken over Tom. Hij
wen. weer aarzelde zij.
Zij .dook zoo ver mogelijk in baar Niet bezorgd maken over Tom
stoel weg, gedeeltelijk om aan die riep Amory verbaasd uit.
onderzoekende grijze oogen te ont- Wel. ziet u van zijn kant w.as
bomen, gedeeltelijk omdat zij wist, het eigenlijk ook een vergissinghij
dat zij iets gewaagds deed. en van trekt het zich niet erg aan, en hij is
plan was er zooveel mogelijk van teaan hel flirten
genietende stoel was zoo gemakke-1 Amory legde zijn hand op haar
lijk, en het vuur brandde zoo tvroo- stoel,
lijk, en Amory er was iets op- J Tom
windendis inde gedachte, hoe pret-, Ja, zeide. zij, hij is nogail «en
tig het zou zijn, in zijn smaak te flirt
vallen. Andere men-schen hielden Tom
van haar waarom hij ook niet Zij knikte.
Zij sloeg haar oogen neer en keek Ja. werkelijk. Het griefde mij
naai- haar versleten handschoenen, wel een beetje maar
Tom
Zij keek hem dapper aan.
Ja, Tom. Wat denkt u eigenlijk
van Tom, denkt u, dat hij blind en
Wat ik verwachtte Wel. om u doof en stom is Iedere man die
meisje de thee binnen bracht enf Ik was bereid u als een zuster dragen Niéts mankeerde aan de urt-
narlnt hii Hot KlaH nn oon tnfo.ltï/s. non to nomon hielH Viïi vnl TTin jiu_,
rusting van den knaap. Het kind j
Napoleon zei geen woord.
Hij boog zijn kleine gestalte
nadat hij het blad op een tafeltje'aan te nemen hield hij vol. Eta
naast zich had gezet schonk hij zei? wilt mij niet eens toestaan, u van
de thee in; toen hij haar een kopjetijd tot tijd eens te komen bezoeken!
overhandigde, keek hij met gefronste j Zij deed een paar schreden in de
wenkbrauwen naar haar. alsof hij richting van de deur.
trachtte de bedoeling van haar ge-' U moest liever wachten tot Tom
heimzinnige woorden te begrijpen. u alles heeft verteld, zeide zij.
Verdient u uw eigen broodAmory keek haar verbaasd aan.
herhaalde hij. Ik dacht dat u inU dlenfet tooh niet, dat hij wraak-
huis was bij de familie White en dut jtójjtte zal1 zijn!zeide hij-—Daartoe tonue en zoo aan dc koninklijk de hielen ei" jieiiueerfe hot {mt
zij mewchen vim geld waren, taeKlu, t miitfr' Bourtjonsehe soldaten te vertoonen, I
Dat. is ook zoo, maar nu ben ik aia awes gegaan is, zooais u mij ver- ,,orv,„ T„„ 1
P'an na, en op eL^den' Z'Cavakm Military
gelaten wanneer ik met Tom ge- teteat u en ,me- gen, tegen tien uur, toen zijn moeder (Schets uit 't Indische Soldatenleven)
trouwd was. vrouw White hebt gesproken. Als u eil de dienstbode haar zorgen wijd- Een nieuiw trananort van rerrnten
u;; dan nog wenscht. mii nadter te loeren 1 nieuw iian^port van ïecruteu
Hij knikte. kennen, wel aan de 'huishouding, greep hij de Wlas in de bamiboeskazerne aamgeko-
trok het pakje dadelijk aan. Het zagdan, terwijl zijn kleine hart vol was,
er allerliefst krijgshaftig uit en heel j maakte hij het militair saluut, en
de familie was er verrukt over. j draaide zich op zijn hielen om, om
Maar het geluk van soldaatje was t zich naar huis te begeven, en zich
niet volmaakt. Een .groot plan was aan zijn ouders te laten zien.
in zijn jeugdig brein gerijpt, het plan 1 Maar, ditmaal toen de hummel het
u.it huis weg te loopen in zijn mooi hek .passeerde sloot de schildwacht
- jmst. - Ik wist agmlijk heel Zij b,
weinig van u af, u weet, dat ik lirng _JN i|(k t d
op reis ben geweest, en bovendien ie zij ke'„k mat klnderlijk<n.
alles zoo bijzonder gouw in hetwwk deugende inde uitdrukEmg van Haar
gegaan. oogen
dat.weet ik, ging zij haas- Wel, dan moet u maar naar mij
Ja.
gelegenheid aan, kleedide zich vlug, men. De 'bruine Ijonigens zagen er
en, stil ais een muisje, verdween hij, volstrekt niet vroolijk uit. Schuw
de straat op. blikten zij den kapitein aan, die ons,
Zoo snel hij loopen kon, begaf hrj sergeanten, de bevelen in betrekking
zioh naar de kazerne. Hij kende op ltot de indeeling der manschappen in
Oi, Uttil luvut u uiacti lltlatl I11IJ - O tl* -- - -
tig verder. Maar Iaat ik u alles ver- uitkijken, en dan zult u mij wel vin- een P™^ de oefenmgsuren en wist, de verschillende secties gaf; dan
tellen, en dan zult u mij lateir be- den.
ter begrijpen dat wil zeggen, wan- u vinden? herhaalde Amory ver
neer u er iets om geeft, mij te be- baasd.
grijpen. Zij knikte.
Daar geef ik heel veel om. Ja, als u maar naar mij uitkijkt.
Er was iet); in de freemde. treuri- Morgen is het Zondag; dan gaat ieder-
dat. op dit oogenblik, het regiment wierpen ze weer angstige blikken op
binnen was. hunne huishoudsters, die in het twee-
Voorbijgangers zagen hem met de gelid stonden en nieuwsgierig over
nieuwsgierige blikken na. de schouders (hunner Jaki's" keken.
Waar zou dat zoo uitgedoste kerel- Het rapport was afgeloopen. Ieder
ge uitdrukking van haar oogen, dat «en naar de kerk, ik ook. Alsuom tje heen moeten? Napoleon marcheer- sergeant had ongeveer 80 nieuwe re-
hem trof. Nu zij niet meer bloosde, half éli precies op de stoep van dit de intussohen voort, met al de kracht cruten ontvangen die als kinderen
zag zij bepaald bleek, en haar fijn, huis gaat staan, en uitkijkt, zoover u zijner beentjes, en heviger klopte zijn moesten worden ontrevoed Ik las dé
srrtóh,ie had s—rzuit-m"2,en- r
Hij dronk zwijgend zijn thee uil en Goedenavond, zeide Amory, haar ZiïnTtZ h Bouriionsche Kromo's, Sodoavitromo'% Kromowid-
keek haar onaft-éhroken aan. terwijl hand nemende - Laatik u even naar regiment tiuistestte. jojo's enz. af. De opgeroepenen trip-
zij praatte. hly?. breatgen. Het is al donker. Regelredht, hep hij op den schild- pelden daarop met hunne huishoud-
Ik geef pianoles, begon zij. Om 1 „.m.. wacht toe, die half stond te soezen, sterSi zonder welke bijna geen Ja-
dat te kunnen doen. heb ik mijn fa- He.t ontbreekt u niet aan volbar- en, die, hem bemerkend, hem toe- vaan tot dienstnemen te hrwp-o-pn ia
milie die buiten woont moeten ver- dm^ vmdt u wal? zeide zij, op een bomdp va~n 101 «ensiuemen te bewegen 15,
win «Ji aH^n nJardcS akêliw toon, die de woOTden iets prettigs gaf. «^'«r zich, eemge schreden vooruit
V, i\ oir,ti rortofon vnmoTi Tu- h^H Maar ik ga werkelijk liever alleen. Je' ondeugende rakkei? ®n voegden zich, onder opzicht van
féTkal^ koude kïme? mo rarscWl Ik W«d- op ze" Het tlnd Wee' bedremmeld staan. Jnlandsche sergeants en korporaals,
MS; Tu„ek,Tsr'twee taSÜ tZ"Z Z TA nie' eeM m uni" borporaaifichanpen. De laatst op'-
maar zijn kunnen. Ik heb mijn best v,eT1 m ^PK^raeriktgeroepeae -was een zeer jong knap
gedaan, mijn kamer iel; huiselijks en yjj grin,g naar de schrijftafel, sohböef Zoek je de kindermeid misschien? ventje, wien het militaire schouwspel
gezelligs t-e geven, maar toen ik hier (haastig een paar regels opeen stuk ging de soldaat spottend voort. vee1 genoegen scheen doen. Ieder
binnenkwam, zag ik, hoe jammerlijk papier, vouwde het op en gaf hét aan Napoleon steeg het bloed naar
mij dat mislukt is. Amory. hoofd, door zulk een beleediging.
oogenblik wendde, hij het hoofd 0111
en knikte lachend zijne ,,nonja" Sa-
Maar de kameraden van het garde- rima toe deze knikte dan terug. Het
Arm kind zeide Amory. Daar, zeide zij. Wi'lt u als 't u
tl- ihpb a.l dp cpwfuiPi wp-nschPTi blieft eerst het briefje van mevrouw
gedachten en gevoelens van' een White lezen, en dan dit? Maar niet korps waren naderbij getreden, uit meisje zag er zeer lief uit. Salhib, zoo
meisje ging zij verder, en toch zie ik vPór dat u de huisdeur hebt hooren belangstelling in dit incident. heette de jongen, scheen het groot-
in de 'toekomst niets voor mij dan diollt gaan. Beloof mij, djat. udaitzudt Ik behoor bij jullie, riep de dreu- ste deel van de zestig gulden li and-
een lange uitgestrektheid van het
zelfde leege, eentonige leven. Ik houd
heel veel van muziekmaar 'k hoor
nooit iets anders, dan 'het piano-ge-
tingel van kinderen. Ik houd van
schilderijen, van boeken
En wat verwachtte u dan wel
zeide zij.
Hij leunde achterover .in zijn stoel
en lachte.
doen.
Maar begon Amory.
Beloof het als 't u blieft.
Ik beloof het, zeide Atmory,
weer schudde hij haar de hand'.
Dat is drie maal, diacht hetmeis- breekt
krijg .terwijl zh naa,r de deur ging.
ea' nooit een te zien. Ik houd van Toen keek zij nog even om en glim- dan.
lachen en praten, ik heb niemand lachte. Een snorbaard,
om mee te lachen en te praten. Ik Goedenavond! Napoleon boog het hoofd. Groote
ben heel ongelukkig. De deur ging zacht achter haai' tranen sprongen hem uit de oogen.
Die laatste .woorden werden ge- dicht, en Amory wachtte e«n oogen- n,D dat ooe-enl)lik trad pen oude
fluifterd. maar de hopelooze toon er blik, deed haar toen weer open. enco
van trof Amory diep. luisterde, totdat hij de huisdeur m "ader' Se\ukkig\ Het was
Arm kind! zeide hijl weer, ter- het slot hoorde vallen. dezelfde, die eens soldaatje boven op
wijl hij zijn hand op den arm van Daarna nam hij de twee briefjes en zijn ransel had gezet. Hij zou zich
haar stoel legde. Maar hoe is het ging bij het venster staan, om ze bij dat zeker herinneren,
mogelijk, dat"Tom u verlaat terwijl le^n. En inderdaad, hij hinnerde zioh
mes, manmoedig. geld, waarvoor hij 20 jaar moest die-
De schildwacht sloeg dubbel van nen aan hare Meeding te 'hebben be
den lach. steed. Hare sarong toonde een zeer
Ja maar, er is iets dat je ont- mooi model, de slaotang (heupdoek)
was van zijde ook droeg ze een dun
nen gouden armband. Sahib wfs de
kleinste mijner sectie. Daarom kreeg
hij zijne «houten slaaptafel 1) aan den
linkervleugel naast mijne kamer.
ook maar iets waard is, kan flirten.
Amory keek haar verstomd aan.
Meent u dat werkelijk?
Zij knikte.
Hij was heel goed en vriende
hij dat alles weet Ge hebt
Tom vergist, daar ben ik zeker van.1
en
Het meisje stond plotseling op.
O, neenHet is veel beter zóó.
Hij houdt immers toch niet van mij. I
En zoo iH het nu eenmaal in de we-'
reld. Maar ik moet werkelijk weg.
Ik 1
Ga nog niet weg, zeide Amory,
laat mij.
Zij schudldie het hoofd.
U hebt alles gedaan, wat u
voor mij kunt doen. U hebt een ver
moeide reizigster opgenomen, ver
warmd en gevoed, en nu moet zij
zich lia.ast.en. weer naar huis terug vallen,
te keeren. Dank u voot da.t alles 1
dank u.
Amory kreeg een soort schok, toen
zij opstond. Haar niet weer zien
wel, dat was onzinnig Waarom zou
hij haar niet mogen terug zien? Zij
Dadelijk richtte hij zich huiselijk
in. Een tullen gordijn, dat hij behal
ve andere weeldeartikelen zooals ka
pokmatras kussens enz. uit een groo-
ten koffiezak haalde, spijkerde hij
aan den rand der brits vast, zoodat
bij daaronder een lief plaatsje maak
te, waar geen nieuwsgierig ocg in
door kon dringen. Sarima kroop daar-
descbófdwaciht jiecft onder' nam eene Pisa-US' radjali in
Cleveland. Het spijt oms zeer,'toch de waarheid gesproken... Iktleb den mond en kauwde er zielsvc-rge-
„dat wij ons fceraerfcij u _daar- „e(m raïpn snorb°n„j noegd op met. hare xwartgepolijste
tanden.
Het paartje beviel mij', te meer daar
Het eerste briefje luidde als volgt kind
„Waarde mijnheer Amorynie*> soldaatje, kom naai'
„M&ry en ik moeten vandaag binnen. Je bent een van de onzen,
„onverwacht terug keeren naar] Maar..
1 geen., geen snorbaard...
,door moeten opgeven, maar mijn
,mtm verzocht mij dringend da- NVl; 2ullen er Je »P-
del ijk te komen, daar zijn zuster, schommelen
,eirms/tig ziek is. Mary betreurt hiet De sergeant krabde zioh achter de
.zeer, u nu niet te zullen zien ooren, dan sprak hij
'Vóór haar huwelijk. J Wiaciht maar in de kantien, dan
kom .ik zoo bij je.
Napoleon bleef in gepeins achter.
Amory liet hiet briefje op den grond De sergeant ging op een snorbaard
„Met vriendelijke groeten,
BARBARA WHITE."
lijk maar ik kon toch wel zien. dat had haar verloving met Torn verbro-
hij er anders over begon te denken; ken dat was zoo, en zijn familie zou
&en het haar misschien kwalijk nemen.
Maar hij hij begreep haar be-
weegredenen en waarom zou hij de
J kennismaking met haar niet voort
zetten Voor Tom was zij niet ge
schikt. Hoe kon iemand een oogen-
de waarheid te zeggen, een onnoo-
zel klein, blond ding. één en al krul
len en strikjes en lintjes.
Langzaam sloeg zij haar oogen
weer op en keek hem regelrecht ii
het gezicht.
Was dat Tom>s beschrijving
vroeg zij, terwijl zij haar wenkbrau- en toen maakte hij kennis met
wen optrok. Zij waren fijn ge tee- klein, blond blamvoogïg
kend, en Amory keek ernaar en merk- Amory viel haar in de rede.
te dit op. Daar heb je hei nu al.
Neen. antwoordde hij, hij heeft Zij keek hem aan met een eigen-
u niet beschreven maar ik ver- aardigen glimlach.
beeldde mij, dat dat in zijn smaak Ja. een onnoozel klein, blondblik veronderstellen, dat dit meisje
viel. Maar u bent niet onnoozel, ook ding, juist zoo iemand als u straks bij Tom zou passen bij den groo-
niet klein, ook niet blond; u hebt beschreven hebt.
geen krullen en geen lintjes en Maar zijn voldoening over zijn
strikjes. Kortom en hij glimlachte doorzicht was van korten duur. Hij
met iets prettig intiem9 in zijn liep de kamer op en neer met een
oogen u lijkt eigenlijk veel meer verdrietige uitdrukking op zijn ge-
öp het soort meisje, waarmee ik zou'zicht.
willen trouwen, -— Ik kan het haast niet gelooven,
Zij ergerde zich inwendig over het mommelde hij. Ik dacht, dat het
genoegen dat die woorden haar ide- zoo'n echt geval was van liefde op
den. "Verontwaardigd richtte zij zric'h het eerste gezicht, en nu loopt het
op. hier op uitTe denken, dat het van
Als i k u had willen hebben ant- uw zijde dufs
woordde zij. Berekening was, vulde zij aan,
Amory lachte en stale zijn handen met een /weemoedig glimlachje,
in zijn'zakken. Hij keek haar aan.
Natuurlijk zeide hij, maar u i on dat Tom
zoudt het wel gewild hebben. Wispelturig ie, vulde zij weer
Waarom? vroeg zij, haar oogen aan'
wijd openend en'weer maakte hij ^a> en ioin wispelturig. Wel, het
haar in zichzelf een complimentje is genoeg om te denken, dat de we-
over haar wenkbrauwen en over de re|d °iJ zlJn em'd loopt,
mooie lijn. die haar haar op haar Het meisje werd aangegrepen door
voorhoofd vormde. Al die Meiniglie- oen plotseling gevoel van schaamte
Ik zie toch geen visioenen'? riep
hij uit.
En haastig het andere briefje open
vouwende, las hij het volgende
..Vergeef mijik was hét ver-
keerde hnfis binnen gegaan, de
.verkeerde d'eur. Ik was erg moe,
„mijn sleutel paste op de voor-
,,deur, en ik merkte mijne vergis- j trappen opgeklommen
..siner nais. tneri ik in uw kamer .kompie, woar Ho ma
(Salhib een zeer leerzame jongen was.
iZijne uniform en wapens waren
/steeds .uiiterst netjes en exercitie en
tiheorie begre-eip hij beter dan menig
Europeesche boerenkereh Sarima
was een goed meisje. lederen keer
als zij naar hare meening iets fijns
gekookt of gebraden had, bracht ze
mij op het eenige bord, dat ze had,
een stukje om te proeven. Nadat ik
•Sahib/had a.fgeëxerceerd, naan ik hem
tot. bediende, waarvoor hij dagelijks
12 cent ontving. Dit geld gaf hij eoli-
ter niet aan Sarima; daar was zij
Middelerwijl was de sergeant de 'b00s OTar en menigo)aaJ hoorde 1k
finnpn arifffit nmTruiri no.an Tim
I uitMaar hoe zou !hij het aanleg
gen? De soldaten om hem heen
i lachten.
Hij zal er een van katoen voor
j hem maken
i Of van mossprietjes!
Of van kattehaar
,,sing pas, toen ik in uw kamer
„was. En toen kwam u binnen.
„Houd mij als 't u blieft niet voor j
..brutaal en indringerig en vergeef
„mij. Het vuur was zoo warm en
..vroolijk en u was zoo vrien-
(Lelijk,
M."
i ten. onhandigen. zwaargebaarden.
besten, braven Tom
*Lar Ziiï hand '0e' Amory staarie een oogenblik het
rr lar7'. °°,n niL papier aan, toen greep hij zijn hoed;
Het m eis jé Keek hem aan met plot- vloog de trap af en deed de voordeur
gelang wijdgeopende oogen. open.
Hij glimlachte. De avond was bitter koud, alles
Ik heb het recht u zoo te noe- schitterde van de vorst: maar in de
men, ging hij voort, niet waar Ik schemering .was geen eenzame»gestal-
wap immers bijna uw broeder ge- te te zien, de lange straat was
worden. leeg en vdhlaten. Hij liep haar tot het
Hij. nam haar hand in de zijne, en «imi® d00r. t0®? ndar, ka'
glimlachte weer. nw terug, gooide zijn hoed op een
- Ik ben bijna blij, dat het niet k op' en W1'ï'dl m
zal gebeuren. U zoudt niet bij Toni
■gepast hebben, en ik geloof, dat u,
als zuster, ook niet bij mij zoudlt
passen Maar en hij aarzelde i
evenzij keek hem nog steeds aan I
met haar zachte donkere oogen.
maar waarom zou ik u niet van tijd
tot tijd kunnen ontmoeten niet als
een breeder, maar -als een kennis,
- iiiuo, - 1 k— - J.- 1 tit. 11 IJl Utf lit 1 IJl CLcJJ iJ_i o CI.J1 At' 1111 io.
den zijn Mtoortijfc dacht hij en f»'een triend? U_zogt_.zelf, dat ugraag
juist dio détails zijn op den duur 't verkeerd gedaan, oneerlijk, maar al-
meest van belang. Wat zou iemand was °°k zou onverwacht, zoo
een hekel krijgen aan flauwe wenk- moeilijk geweest. Zij keek hem aan,
brauwen of leelijke ooren. zelfs en terwijl zij oj&lond, vroeg zij zich-
wanneer zij vereendgd waren met z?'ve ZÜ hem ooit weer zou
een mooie teint en goudblond haar ^n-
Waarom? Omdat ik u er wel Et moet nu gaan, zeide zij. Ik
toe zou dwingen. Ik ben verschrikke- kwam zij aarzelde, en een plotse-
lijk koppig van aard, en krijg ue begeerte, zich te laten kennen,
dingen, ilie ik hebben wil. door niet zooais werkelijk was. kwam in
los te laten. En de meeste vrouwen 'kaar op. Zij behoefde alleen maarte
laten zich wel overhalen, als je maar keg'1111 en '"et nog een paar onwaar-
lang genoeg aanhoudt. Maar vertel ]ieden le vertellen, en dan zou zij
mij nu nog eens wat over Tom, ging ie^ van de waarheid kunnen laten
hij door. doorschemeren. Zij ging doorIk
Heeft hij al dansende en schie- kwam hier. omdat ik zoo graag wilde
tende den weg tot uw hart gevon- vveten, hoc u eigenlijk wasTom
den Ik wou. dat ik aU«s had kun- bad zoo dikwijls over u gesproken, en
nen bijwonen Maar, tusschen twee wilde zoo graag, dat er iemand
haakjes, u hebt het niet ver «gebracht was- d^e begreep, hoe alles gegaan
in de kunst van fotografeeren. Dit. 1S- nu hioet ik weg gaan en uw
heeft Tom mij gestuurd. f warme, heerlijke kamer verru-len te-
Hij stond op, gaf haar een fotogra- '?en m'in ,k:lJe- ongezellige woning,
fie, die hij van den sclioorsteen naan Denk niet te slecht over mij.
en keek er naar. terwijl hij over den Amory /schudde zijn hoofd,
rug van haar stoel leunde. I Ik laat u niet weggaan, voordiat
Heb ik u erg gegriefd door dat w'j bobben thee gedronken,
te zeggen voegde hij er glimla- "ij schelde.
chend bij. Het lijkt anders wel op Maar wat meent u met uw kale,
Tom. ongezellige woning? Mevrouw White
Zij bekeek het folografietje aan- verwaarloost u tocli niet?
dachtig. En. terwijl zij er nog naar Zij keek in 'het vuur.
keek kreeg zij plotseling een goeden I Ik woon niet bij 'haar nu niet
inval. r/ieer ik woon alleen, en ik verdien
Ja, het lijkt «wel op hem zeide mijn eigen brood.
zij, en het portret neerleggende.1 Amory stond op, toen het dienstr
vrienden zoudt willen hebben.
Vertel mij eens. waar u woont
De gloeiende bic»;, die plotseling
'haar wangen Meurde, deed hem ont
stellen, en zij trek snel liaar hand
terug uit de zijn*.
O neen zeide zij haastig. Laat
alles lusschen ons uit zijn. nu,
moor altijd.
Amory stond voor haar met een
uitdrukking opzijn gelaat, die haar
deed denken aan zijn beschrijving
van zich zelf. Koppig, vasthoudend
ja. zóó zag hij er uit.
Waarom? hield hij vol. Dat u
niet met Tom gaat trouwen is toch
geen reden, waarom wij beiden geen
goede vrienden zouden zijn. Dat wil
zeggen, alp wij dat zouden, wen-
schcn.
Hij lachte.
Ik zou 'liet wel wild-en. u ook?
Zij sloeg haar oogen neer. Zij zag
er heel jong en tenger uit, en heel
vertegen
Ja. zeide zij.
Nu, mag ik uw adres dan
weten
Zij schudde het hoofd.
Dan zal ik er Tom naar vragen,
zeide hij. Hij zal het mij wel ver
tellen.
De glimlach, die deze woorden op
haar gelaat te voorschijn riep, ven
baasde en bekoorde hem.
Misschien weT, zeide zij.
De Snorbaard
van Napoleon.
De kleine Napoleon Bonaparte ken
de geen grooter vreugde dan wan
neer hij in de straten van Ajacoio
een regiment zag voorbijtrekken.
De deugniet vloog de trappen af,
wel vier treden tegelijk, rukte zich
los uit de handen der dienstbode, die
het toezicht op hem hield;, en snelde
naar de soldaten, dicht met hen op-
inarcheerend, zoodat ze hem allen
van aangezicht tot aangezicht ken
den.
Bonjour, soldaatjezeiden de
oudsten.
Napoleon was niet weinig trotsch
op dien bijnaam en haast iusscheo
de beenen der kerels doorkruipend,
betastte 'hij met eerbied de scheede
van een sabel, vroeg hij vaak, smee
kend, om een Mein eindje een geweer
te mogen dragen.
Eens had een sergeant, een groote
kerel, met één zrwaai, soldaatje bo
ven op zijn ransel gezet en Napoleon
wias dien dag -den koning te rijk.
Geen wonder dus dat hij in zijn nop
jes was, toen zijn vader hem op ze
keren dag een prachtige, geheel nieu
we uniform cadeau deed, geheel naai
zijn lichaam gemaakt, een uniform
van koninklijk Bourbonsch soldaat,
dezelfde die de soldaten droegen in
garnizoen te Ajaccio, waar een regi
ment lag, dat beroemd was en o.a.
te Fontenoy zioh schitterend had ge-
haar achter de gordijnen hem be-
,Waar,. 116 ,m,a"nen °P ,toet knorren. Ze schold hem uit Toor ver-
voetonemd van hun bed de soep aten. kwi;ter m „ieri d in één
Het was de kolonelskompie, de be- u;:
Hij scheen zijn reden er voor te meb-
roemdste der BourJ>on«Jhe soldaten, achterhield ook
de kompie dre het vaandel had gered. mij „,er<1 hct later duidelifk.
Het was mij in 't oog gevallen, hoe
slecht Sarima er uitzag. Ik schreef
- Kameraden, je kent soldaatje, de ,het ,M aM ,haar iterk rooto, Den
dreumes die tuaschen onze beenen UeTen Kansclhea dag had zij i Stroo.
Te Fontenoy was zij haast w
maaid,
doorloopt en die zooveel van ons
houdt, een krijgsman in den dop.
Ja, dien Meinen rakker.
Die het ver hrengen zal...
Hij heeft een uniform cadeau
'tjes'1 ifcusschen de lippen wier zoetach
tige rook door ihet bambocsvlec'htsei,
(heendrong in mijn kamer en mij
hoofdpijn deed krijgen. Dit was mij
raadselachtig, want gewone tabaks-
gekregen, geheel zooaJ's de onze, met roo/k .had dien invloed niet. Daar be-
alles wat er bij behoort. Niets ont- ®ocht mij op zekeren da/g een oude
breekt aan zijn tenue, niets dan een sergeant uit W eltevreden. Hij rook
ding... clat ihij niet missen kan: ©en aandachtig rond en zei: „Kerel, je
snorbaard. bent tooh niet aan 't schuiven
Een schaterlach brak los. De sol'da- (opium rooken). Nu werd mij alles
ten waren naderbij gekomen. j duidelijk. Daar kwam aizoo het slecii-
Welnu j te uitzien van Sarima en haar ze-
Nu ben ik bij jullie gekomen om "uwachtigheid van daan. Daarom
te vragen of je me (helpen wilt. i was immer zoo vriendelijk tegen
De mannen begrepen wat hij wou. den le©lijken dikken Qhinees aan den
passer baroe, die als opiumrooker
bekend stond. Daarom was dus Sa
hib in den laatsten tijd zoo terneer
geslagen. O zoo! Die streken zou ik
Een hunner, het gelaat gekerfd
door een sabelhouw, bromde
Het heeft anders nog waarde ge
noeg, sergeant, 't is geen kinder
speelgoed. baar afleeren. Waar zou zij 'het geld
- Nou! geef hét toch maar! Het Van daan 'dad da
zal hem geluk aanbrengen
En ieder, behagen scheppend in de
kapokmatras verkocht. Had ze mis-
soliien ook het ondeigoed van Saliib
verkocht, dat deze bij de inspectie
niet Ihad en waarvoor hij morgen op
het rapport rnoetst komen? Daarover
dacht ik na, toen ik na de retraite
trachtte 111 te siapen. W eder verdreef
die afschuwelijke zoete reuk, die dooi
de reten drongi, den slaap. Dat was
niet om uit te houden. Zachtjes eloon
ttS,^°°t! °P.g6W™deDh!l.3to"<! ik He Jeur uit en tmk de tullen gor
dijnen van Salhiib's slaaptafetl weg.
Daaronder brandde een verboden
grap. trok een haar uit zijn snor.
Asjebliefvoor soldaatje.
Er waren bruine haren bij, rossige,
heel hardesommige geMeurd door
tabakssap, vele ook peper-en-zout en
zelfs spierwit. Een Jieele staalkaart in
een oogenblik.
het kind te wachten. Een snorbaard
Men zou hem een snorbaard geven
Soldaatje, daar heb je de bullen!
En, met een beetje gom, boven de
(tjielampje, bij wiens bleek licht ik
den armen Salhib zag', die treurig
fijne lippen vao den dreumes, pl*e:Sarlma aank6ak. Het meisje set,een
de sergeant de haren vast, aan ïede-1
ren kant de helft.
reeds onder den invloed van de opium
to zijn, want hare wijdgeopende
Verrukt en rood van blijdschap, oogen keken mij wezenloos aan. Sa-
vroeg het kind j bib wilde opspringen, doch ik gebood.'
Van wien heb ik dien snorbaard hem te blijven liggen,
dan j
En ernstig antwoordde de sergeant 1) Indische soldaten slapen op eene
Van alle mannen der kolonels- met een dunne mat bedekte houten
kompie, die het vaandel heeft gered brits .Bovendien ontvangen ze een
te Fontenoy. Houd je snorbaard in j strooien hoofdkussen en eene dunne
katoenen deken.
