gen?mm en 884004
dreigenden schurk getrotseerd heb
ben en hem hebben weggezonden.
Doch hij had zijn vaders karaktei-
gekend en dit had helm met geduld
doen luisteren en een tegenspraak var.
Marston's verbazende verklaring zoo
moeilijk gemaakt.
Gerald sprong op.
Hemel, in welk een toestand
»if»h af mA p>enblik Eenige jaren geleden had een deta- schouder, maar licht. God zij
heb ze zonder eenig onderzoek te aan- ^s^n ^dd^ z Usüg chement tirailleurs dat het dorp »e- loofd
T 8 6 ledougan, waar de benden van Had]
vaarden
Ja, beslist.
o-elaat ïeuouguu, wiuu *xc
kS maTik geheel zeker lijn. dat Ik dacht, dat u mij .rel walmeer Omar zich met hm-dnAkiglusd had- Eeltige uren later verleide Saam
er seen tnfsvarstand plaats hetft zou geven. Miss, zeide hij. en ik ver- den verdedigd, stonnsndfelfrandhad onder een tent glimlachend ztjn
7«.r zSS ondOTStel dat u dit ook wel zult doen, ingenomen, m een verlaten hut oen avontuur aan den luitenant en zijn
Zij keek hem met een ondeugend als u allee gehoerd hebt, wat ik te kind van drie laar gevonden, dat al- peter ^Almassa.
lachje aan.
zeggen heb.
Het zou mij groot genoegen doen Zij keek hem aan, nieuw
net zou mij gruo b ngfy hi- nog had achtergehouden.
leen was achtergebleven bij het li- Gij weet, ze>i de officier.^ toen
et-term wat chaam zijner moeder, die door een het kind zijn verhaal geëindigd had.
sgiengwaï «n» K^f wns fn weet We zuUen elkaar nooit meer
verlaten
kogel in de borst gewond was en
had
keerde hij nu! Wat te doTn? Zou hij als u mijne, zaken zoudt wuien regc- "L^S^U^'MiST;^ hij spóedig stierf.
S'SLleTdTt IffiL'» ik kan u dat tot mijn spijt niet vorder, dat hot gold niet werkelijk liet ^aüïrijn ka-
een fortuin dat in'rechten aan iemand beloven, antwoordde Mj. Ik heb deze uwe». werkelijk 't mijne» meraden gedragen, die luid lachten
anders behóórde Mocht bij dat.«ben gSS om anderen herhaalde het mdisje. Wat bedoelt geom zijn zonderlingen buit.
1 niet alleen hun geluk vernietigen
'^^kTn/wooriie'Mapten Die ruwe .kolonialen hebben smns
Drie dagen „brommen
Een episode uit het soldatenleven.
II Iiun gwun tunmu^v..
maar ook de schandvlek der misdaad «enigen tijd te helpen. i*.
werpen op de nagedachtenis van een Miss Ans truther zag verbaasd op. langzaam en met imdruCdatlhet'tes- een gevoelig hart: zij namen den
overledene? Om dit te voorkomen wis - Maar u wilt me wellicht wel toe- tarnen» van kapitein Atherton, waarbij kleinen Bnmbaraaan doopten liem
t zeker betei. Marston s stilzwijgen staan, u te komen bezoeken, daar u hij u tot zijne erfgename benoemde met den naam Sanii.
tegen eiken prijs ^te koopen toch daar woont, vroeg hij. U moet en Mildred onterfde, ingetrokken werd Deze werd nu het kind van de 3de'
'eerde Marston du geld op veilige wijze beleggen, en dooreen brief, dien hij tijdens de compagnie Senegaleesche tirailleurs ve€ J&reu om! Dat zegt wat
wn.khnfik fori Ik zou u daarin wel van raad kunnen ziekte van- mijn v we geren patroon maar niemand onder hen betwistte doe heerlijk, nu nog maai- twee da
~1 n"n*»««rwW 1 J- n van nilftsi-va-
sclireef. Daarom handelde dé oude Almassa zijn rechten van quasi-va-
heer Herman slechts op gezag van den derschap.
terug. Hij nam uit zijn zakboek ten g
verschroeid stuk perkament, dat bet dieren.
vuur weerstand had geboden, alh 12- Dank -u ten zeerste, zeide zij.
wel 't met de opoftenng an gej»™"- woon mot cella oude tmte van mij op tament vernietigde.
een klein kamertje. 'tZal ons beiden Ik heb dezen bn
groot genoegen doen. met uw bezoek hem op.zekeren dag^ai «jdkaS Sami' góed tam.
gen en dan weer naar moedertje tc-
de vingers uit de gloeiende
moest zijn gerukt.
Uit het overgebleven gedeelte van
het testament bleek echter duidelijk,
dat, met uitzondering van eenige klei
rug, en wat Stine betreft, dat wordt
lk heer Atherton zelve, toen hij het tes- 5 De officieren hadden zich ook aan trouwen.
ment vernietigde. i diit kleine kind gehecht, nu eens hield I Jongen, zei ze, toen hij naar de
Ik heb dezen briefik .kreeg zich deze, dan gene metzijne onder-1 naar Metz, jongen,
bn toeval inmiin richting bezigop twaailfjangenj leef-r1
fS ÏÏLSÏÏt KU t» s™i Vi,l torn sahffiiven»vepn6ee je goed oppast en geen straf
VeSneg^Zr^ekaartje op rijnlesse- Sjjoïïe» waard«nnjeU 1»
krijgt, dan trouwen we, wanneer je
nere hefLif^4° W^rSdM
heid er in. dit meisje lag, die
uniform, voor hem gemaakt, j terugkomtmaar wanneer je een
en mageia- -- w, hem hield het hoofd achterover en het aardige kleine tirailleur uit.
ten werd aan de nicht van den kapi- voor enk,de oogenblikken den treuri- rood kleurde hare wangen; 't leek of Wat wilt ge, mijn jongen
-gen ommekeer deed vergeten, die zijn zij schitterde.
Vseth* Marston keek haar zenuwach-! Peter, ik heb gehoord,
Almassa tot hem gezegd.
Peter, ik heb gehoord, wat de
luitenant je gezegd heeft.
Hoe. gij hebt ons afgeluisterd
co- Gij sliept dus niet?
j een slungel wordt, is het uit tusschen ons
I beiden
had I
tein. Isobel Anstruther. leven had veranderd.
Ik ben gedwongen, nu te geloo- Gerald had weldra besloten zijne tig aan.
ven, dat ge ae waarheid hebt gezegd... 0raktiik te verkoopen, om zoodoende -Wat doet u vroeg hij.
ja, dit bewijst het, zei Gerald. Ik zal in het bezit te komen van de som, die Hare lach^'dween vo wui"*_ Neen,~Peter~ gelukkig niet, maar gedrag
je wekelijks twee pond geven—alwat vader uan Isobel Anstruther fr au- genblik, verachtelijk keek ze op hen luitenant mag vertrekken. Hij (straf
mGerald vvaSt op_ dit^^ZijnpraSuk^ Gh^ton keerde baai^wd/het?Jdj ££edt
ziende dat hij toch niet te bew«v piaanjn. ^«0^
gen was. nam de oude Marston ten- puntend en de koopprijs, gevoegd bij kwam weer om hare lippen r
zijne eigene spaarpenningen, stelde daarna geef ik ,aan den braafsten on lietwie kan hem beletten te
hem in staat voor zoover 't mogelijk besten man der wereld dit geld' terug, jvvat hij wil?
was, het kwaad te herstellen, dat zijn dat al dien tijd hem heeft toebe
hoord.
slotte deze voorwaarde aan.
't Was een sohoone morgen in vader bedreven had.
Maart een maand later. Gerald Hij hield ook een zekere som apart
Herman zat wederom in zijn privé- om jn j^t jaargeld van den ouden
kantooronrustig bladerde hij in de Marston te voorzien. Hij begreep
Gerald Herman wilde echter zijn
Ik. Sami
Gij, mijn jongen?
Ja, ik! Ik zal aanstonds inzijn
plaats vertrekken. Ik ken de streek
KU?II UdtMU t
voor hem liegende nanieren UC Aiarston ie voorzien, nij dat, fortuin niet terug ontvangen, tenzij zij beter dan hij... ik heb minder plaats
nggenae papiOTcn.^__ als hg een» m gebcetc bleaf liet regel- ook zichtell aan hom schonk. inoodig, ik zal minder gedruisch ma-
matig te zenden, alles wat hij opge-En zoo ontving hij twee geschenken ken, ik zal <len commandant Gallié-
fniöt hafoT1 *011- om den 't geschenk, dat voor hem weer j ni waarschuwen en ik zal u allen
Hij schoen geen lust te hebben
werken eene uitdrukking van onge- 0fferd had niet baten ZOU, urn ucu 1 j
voeligheid lag in zijne oogen als ver- Jlaani van zijn do oden vader te bevva- positie beteekende en het grootste van redden
suft keek hij voor zidi uit, terwijl ren Voor de schandvlek, die Marston's alle. -het kostbaar geschenk der liefde, j Een traan rolde over het ge-
zijne gedachten zich niet meer-met de onthulling er op zou brengen. bronsd gelaat van den tirailleur.
kantoordrukte bezig hielden. En thans had hij niets voor zich- u x f j J T!s./.:it/t.<«n' Dappere jongen!... maar delui-
1^, .,.^,«1, .nJ^sam^ „n Het Kind U tf 11 T&\ 11 dl TStenant zal niet willen
1 - Juist, peetoom, hij mag het met
Een klerk trad eindelijk binnen en zelf over dan zijne bekwaamheid en I
i„u aima ™iim»»ringen. bij stond zonder kapitaal en zonder!
spreken, eenigen invloed, dien hij kon
Eene dame om U te
mijnheerMiss Anstruther. wenden
Gerald Herman sprong verschrikt bij Hij j,id in Londen reeds eene be- =""'1
het hooren van dien naam op, en uit trekking gekregen, -die hem wekelijks tot aan den Niger, in Soedan, uitT
- - - i r.«v.„r.e. strekt, van de vvilde oorlogskreten der
TL» l I weten... gij laat hem slapen,
Den 27sten April 1880 weerklonk liet zai b!jjven om met u te vechten.,
ruikerewas, dat zicli van Bammako A]lpc 7_aJ j,oed eaan. gij zult het
Stno!ge13,tlikPd^ht'ïveS ter scheen-grekt,
na vóór den klerk te zeereen de he ^^«nbeid genoeg te zijn, om binnen Belens, een wreed en zelfzuchtig volk.
zoekster bfnnen te laten feTgCn U]V-ot wn PrachtiS salaris J» schaduw van eenige boomln za-
Isobel Anstruther was een slank ,ome,n- HlJ moest volharden enge- ten zeven mannen en een kind achter
«ne^meTeS bijz^ïder^evShge een tate, een kleinen muur van aar-
houding en bleeke regelmatice trek Chelston was verbaasd over liet ver- de 4ter hoogte van anderhalven meter.
doch wier grooiste bekoorliiklieid JTek Aaji' haren voomaaxnsten advo- .Het waren zes Senegaleesche firail-
€?oS£d ilSd rifii ^aaiVu de stad en de gissingen naar eurs, onder bevel van luitena
een onneueesa, nmemend ghm- de reden van .liet vertrek waren vele. here> die <loor kapitein GaJliéni, thans
oo..7.annari,_f,OTlor5ai yflu Madasaskar,
Alles zal goed gaan, gij zult
zien!
De oude soldaat stemde eindelijk
•Nu dat heb ik in 't oor geknoopt,
want wat die Stine is, als ze eenmaal
wat zegt, dan weet je wat je er aan
hebt.
Dus nog maai- twee dagen goed
fameus gedrag geen
bovendien nog een goed
baantje als oppasser.
Zoo zitten we 's morgens op de
chambree en ikletsen over levend en
dood, over manoeuvres en de vele ki-
lometermarschen en dat men vroeger
altijd de laarzen moest vasthouden
bij het zestiende korps, opdat ze niet
uit gewoonte er alleen van doorgin
gen en dat mijn vriend Berger, die
ook uit Westfalen is, de zijne altijd
voor securiteit had opgehangen, daar
roept er opeens een Meijer, naar
den sergeant-majoor, vooruit
Wat zal er nu gebeuren? vraag ik
mij af en maak me intusschen klaar
om naar het bureau te gaan.
Ik moet vandaag als ordonnans
en hij naar het Brigadebureau als plaats
vervanger.
Ik me dus opgepoetst, helm op,
niets ontbreekt er aan. Krijg een
gesloten briefNaar hei generaal-
toe in het vertrek van het kind, kommando daar afgeven!
ken. doch wier grootste bekoorlijkheid kaat ui: de stad en de gissingen naar ]«ur9> onder bevel van luitenant \a-
~v de reden van het' vertrek waren vele. here, die door kapitein Gallieni, thans
lachje. Voor alle vragen was hij echter doof gouverneur-generaal van Madagaskar,
Gerald zag haar aan met meer belang- en welke smart het hem ook kostte te bolast waren, de vallei van Bakkoy te
stelling, dan zijne andere cliënten van scheiden van de vrienden, met wie hij verkennen.
hem gewoon waren. van kinds af aan was omgegaan, hii '^wee dagen na de kleine kolonne
Ik kom uwen raad vragen, mijn- net het niet blijken. Galheni. die slechts een zestigtal sol-
beer Herman. begon zij, den stoel ne- in Londen had hij weinige vrienden daten« tirailleurs en spahi's telde, ver
mende, die liaaa- werd aangeboden. en dezen bezocht hij zelfs niet. Toch laten te hebben, zag luitenant Valière
Mildred Wilding, eene verre nicht waren er twee personen, die hij gene*- Z19^,ncönsklaps^ omsmgeld door ver
van mij. zond mij naar u. Ik ont- geld ging bezoeken en die waren Iso- schillendehonderden, Beléns, tegen
moette haar een week geleden in bel Anstruther en haar tante Miss Yie zijn klein troepje en hij zelf won-
Londen de eerste keer 11a vele ja- stillwood. Deze laatste was eene oude deren van dapperheid verricht had-
ren. dame, zooals er wel eens een in 'n d®??-
Waarin kan ik u helpen? vroeg sprookje beschreven wordt. Hare oogen Naden laatsten aanval hadden d<
Gerald. tintelden van een vriendelijkheid, die ^arten.die een dertigtal do oden
Een verbazend geluk is mij ten recht uit haar hart kwam. dat nog de verloren hadden zich op eehigen al-
acci gevanen, antwooiaae he aame, frischheid en teederheid der jeugd stancl teruggetrokken, rekenend cp
na eenige oogenblikken, doch alles iia(j jteg hïot», die tirailleurs moester
schijnt zóó in geheinizimiigheid ge- Dochj oudailks de schijnbare
huid, dat ik zelf niet durf voudigheid harer natuur was zij eene
dat het waar is. Nog geen veertien vronvvr jj() fl11()ArAn ^„ncr on »ii w -
dagen geleden was ik eene wanhopi- merkl' dat meerwS geen druPPel water meor ter hunner
ge annï. k» arbeidster in 'tgevoel- \%eadschLD daf G^ald >»«hikktog. En wat nog erger wis
looze Lenden, zonder vrienden eene mmr hare Smrr hrari,t de nllmltle was zoo goed als op, nog
slavin. Zekeren wonderbaren morgen Hij liad M?ss \nsiradS liel eJki'i 'ier kogels per ,varen °»r-
ontving ik een brief, waarin mij be- w Mlf te wTtem z^ijgond keken die mannen elkaar
richt werd, dat de som van 15.000 pond Hii gmiSl^dat liMr vOTrtand ha »"sten het- »J moesten stor-
sterling op zekere bank was geplaatst roSymMthielhmi W?We Tmmiid vfn' maar, zil zo^e,n ,JaUen v00r de
en ter mijner beschikking stond. Ik hVór vó te iSê ViZ wr vlag van hun t-ddcrland.
was verbaasd over zulk een madedee- ?"n dij iïjnifrewte Svot verlichtten De "adll,l"s eekomen en achter
ling. Ik kon de waarheid ervan niet ToriidunX Swmi JmtiTdvhhr mi kunne zwakke verschansing zochten
gelooven, totdat ik den directeur be- begreep ^ót Mdl^Js ie zHn do ultsepu"e tirailleurs eenige rust
.rooht had en hij mij zelf den inhoud ^^ul^en^di^'tijd^kwX a ZTT^LTc!, SeffT sTa"
van den Drief had bevestig». Thans niet meer to QUeensbonl Man. ™aalr jaar' slKp' 01 sohi™ te sla-
hioefhe'bhen^plaate ^ïadjdjfik^p Si wat kon hij thans eene vrouw aan-'- plotselillg luitenant, ion
ÏJudrevüerdwenm 'ev bi?d.eI1' z!j? eigen T,a»v za"b' Mast''iie.-n
goud verdwenen zal vmaien. L.r is z„ nie^ wls^ zooveel hij kon. had tq(,
niemand,-die zoó iets gedaan kanhj0b- bedrogen? ,luo-
ben ik kan mij geenen diejist mijner- En de twee vrouwen wachtten
lijden in hun land. Inderdaad hadden
de helden, die sedert dertig uren
vochten in een verstikkene atmosfeer,
Tot uw orders kapitein
Ik peddel naar de Chatillonstraat,
waar het generaalcommando is.
Daar zie ik niets dan kaarten, niets
dan kaarten, en temidden van al die
kaarten zie ik graaf Haeseler.
Wat moet je mijn jongen
vraagt onze Gottlieb", zooals wij
hem noemen. Ik ken hem natuurlijk
vanwege al de inspecties de bloed-
marschen en wat al meer. Ik sta dus
stil en zwijgend verdween, terwijl
de officier vast doorsl'ep.
De zon kwam op, toen luitenant
Valière plotseling ontwaakte en met
vertoornde stem riep
Almassa
Luitenant
Ongelukkige, gij z.ijt "^esla- j
peilde zon is reeds op en gi] hebt
mij niet gewekt.
Onnoodig, luitenant.
Hoe Onnoodig
De boodschapper is vertrokken.
-SI boodschapper Wie dan De stram: - Brief voor het generaal-j
officier wierp een blik op zijn man- kommando
nen. Groote God riep hij, Sami, gij Zoo, geef maar hier. Zeg eens,
thebt hem dus... rook je misschien ook sigaren
Neen, onderbrak hemde bnga-j p0t uw dienst. Excellentie! ant- nant, dien moest ik zelf afgeven,
dier, hij heeft het zelf gewild. Luis- w00rdlde behoorlijk. garen heeft hij me echter ditmaal
ter, ik zal u de zaak verbeli Nu, neem er dan maai- wat, en niet gegeven.
In «triS* 2JSJS?^dat hii met het hij reikte mij een heele kist toe. j Dienzelfden middag lagen
massa het^espr^ J j lk neem er natuurlijk zeer beschei- gpullen op de chambree, den volgen-j
Ite' arme kléine, zuchtte de offi- denlijk een uit en bedank hem. maar den morgen ging het naar huis. Dat
cior aJs hij gedóod wordt, zal ik nu geeft hij me nog een handvol op was me toch liever dan „drie dagei
i den koop toe, om in den zak te ste- brommen", want voor Stine, die tlia
ken, en schuift ook de lucifers naar mijn vrouw as, had ik toch nog de*
mij toe. Ik moet dus mijn sigaar aan- grootste angst.
steken, of ik wil of niet, en damp er j Wat er in die twee brieven heef»
lustig op los, terwijl hij maar steeds gestaan, heb ik echter nooit verno
Hoe heet je, welke kompai
we zullen je wel vinden
Dat was me eene schrik 11
's middags dan ook nauwelijks
kazerne, of daar haalt me ieman
bij den majoor te komen. Nu
heeft me mooi uitgeveegd. Natuv
de heeren mee nen alles te moge
niemand kan men meer vertrouw
drie dagen arrest van den komi
dantde kapitein is woedend,
De kapitein «komt nog denzei
avond, kwakt me tegen den muu
buldert tegen me los en als ik
beer me te verantwoorden, krijg i
nog (hie dagen boven op.
Ik zit'er dus leelijk in. Met
serve Rust" is het voorloopig uit
met Stine is het heelemaaJ uit.
den laatsten dag in de nor, dat
ik maar niet zetten.
Ik overleg alles nog eens met 1:
vriend Berger en ga nog eens n
den majoor, teneinde de zaak in
behoorlijk daglicht te stellen. Dat
mij er enkel heeft uitgesmeten eai
niet tegelijk opgegeten, zal mij
venslang blijven verbazen. Zeer
neergeslagen ga ik naar den kt
tein, die hoort me heelemaal niet a
Hij moet maken, dat hij in de ka;
ne komtlaat hij me zeggen.
In al die twee jaar ixeb ik zo
nacht niet gehad. Ik rookte tien si.
ren tegelijk, graaf Haeseler wilde i
in arrest brengen, de dikke kap it
van de Beijerschen presenteerde
een kist sigarenStine dronk 1
eene glas Kindl na liet andere,
ontwaakte met een vreeselijken k<
pijn, terwijl dk slechts wist dat
's middags in de nor moest, daart
mocht ik ook mijne spullen beho
den, terwijl de anderen de hun;
afgaven.
Do middag en de nor kwamen stee
naderbij, mijn angst werd hoe lang
hoe grootei'. eindelijk trek ik in mi,
benauwdheid de stoute schoenen aa
als er dan niets meer aan te doen i
moet Gottfried helpen en ik bega
me naai- graaf Haeseler
Dat mocht weliswaar niet. doe
thans was me alles egaal. Ik dus naa
de Chatillonstraat waar ik dadelij
word binnengeroepen.
Wat is er aan de hand. mijl
jongen vraagt de graaf, terwijl hi
me met zijne grijze oogen strak aan
staart.
lk sta. stram in modelEi cel
lentie, de sigaren zijn me slecht be
komenZoo, zei de ouwe, wa
ren ze dan zoo slecht?
Neen, Excellentie, dat niet, maal
zoo en zoo... En nu vertel ik hem dj
geheele geschiedenis; dat ik thans in
arrest moet en dat het met Stine ooï
uit is.
De ouwe klopt me echter glimlaj
chend op den schouder, en laat mi
dan een poos wachten, vervolgen!
geeft hij me twee brieven, een
den kapitein en een voor den lulte
Brigadier Almassa!
- Luitenant?
eijds herinneren, die zóón kolossale hoopten eene met een gevoel van Frankriik heeft al ziin soldaten
beloomng zou hebben verdjend. - a' teleurstelling over het verlies van een i rauKnJK ,neeit a-> z'J" soiaaien
ilT wAAf wip dc-/f anonieme ursveuing ,o\ei net lemes \an een op dezen grond van Afrika noodlg k
totdat ik weet, wie ueze anonieme die haar dierbaar was gewor- 7fli trarhten n alten te redder
weldoener is, zal ik, vrees ik dit for- d'och in -t hart jongste werd zad_traehtm u alten te redden
tuin als mijn «gendom moeten be- meer geVoeld dan dat. danidet?
schouwen. Dria maanden later worden aij Lon-' Terwijl'hij dit zei, stak de soldiat
Kon ae directeur u mets zeggen moe_ cn Mlss Stillwood stolde hand uit om Ha WArmmni-n?
nortte' parsoon, die het geld aige iarer vriendinnen te hcid van Vijand aan duiden. In
i gaan wonen. de nabijheid hoorde men het geroffel
Geen woord. Hij weet mets meet Bhjde .de stad te kunnen verlaten, der oorlogstrom.
dan ik. tnam het meisje gaarne dit voorstel zjj zjjn talrijk, maar de nacht
Zij leunde achterover in liaar stoe aan. is nog zwarter dan zij zelf; een-vast-
Een blos van opgewondenheid lag <p Zij was nauwelijks eene week te beraden man zal wel door htm 'uit
haar gelaat, haar oogen schitterden. Chelston, toen op een morgen een ze- kunnen sluipen zonder door hen ge-
Zij zag er op dat oogenblik zeer hef keren heer Marston bij haar werd zien te worden. Onze - commdnd int
uit. aangediend. moet te Goubanko zijn aangekomen,
Stel u eens voor, welk een ver- Zij kende den naam met, doch be- Waar hij mijn rapport verwacht. In
schil dit beteekent in mijne positie, gaf zich naar de kanier, waar men twaalf uren, als ik aan die verwenin
ging ze voort, meer alsof ze tegen den vreemde had binnengelaten. De t0 Zwarten ontsnap, kan ik bij n<c:u
zichzelf dan wel tegen een vreemde oude man stelde zich aan haar voor zjjn( dan snait zjjne koloime u te
6prak. Neen, u kunt 't u niet v»<or- onder allerhande vleiende buigingen. bu]Pj en ais g-jj bet tot dan hebt kun-'
stellen! He ledigheid had op Marston zijnen nen uithouden, zijt gij gered. Briga-
De lieve stem was een weinig ge- kwaden invloed uitgeoefend. Hij had, dieri ik reken op uGij zult hc-t
broken, de schitterende oogen zagen sinds hij den arbeid had opgegeven, commando op u nemen.
ernstig. dorst gokcegen, een dorst, die hij Bij deze wóórden drukte de luite-
>-!i.i.7ii5v onm te vruchteloos trachtte te lessohen. Zij nant krachtig de hand van den dap-
listig ver- peren tirailleur.
™as hij Gij kunt op mij rekenen, luite-
als
het niet kunnen vergeten.
Hij zei. dat het niets gaf.
hij gedood werd terwijl gij...
Op dit oogenblik Weerklonken ru
we kreten in het kreupelhout, waar
uit een zwarte bende opdook, ver
vaarlijk met speren en lansen zwaai-
in de kaarten blijft gluren, en zijn men.
Arme Levens.
door
Annie Salomons.
De witte vingers wierpen nerveus cup
zal uitgaan, maar de ouwe, die "osjes heen en weer op het kantius-b
i 'Wo sen en het blonde hoofd hoog zóón
,n heeft van voren en van achte- omtal. den teeeden lampichijn.E
Hnnr hpt. venster treirluurd: i,„* j..si,.^ib
end, terwijl eenige ook met geweren adjudant laat schrijven. i
waren gewapend, maar de slecht ge-Na een poosje krijg ik wederom een
richte kogels vlogen over de hoofden brief, en moét oprukken. Ik vertrek
van het kleine detachement. y, ik z00 het lein iom
de~to°4ht%reian STlSSïïï
Eén salvo maar, en daarna, mijn met die sigaren, daar wil de ouwe je
kinderen „a la bayonette"... Leve eens mee op de proef stellen. Ik druk
Frankrijk dus de sigaar tegen den muur, opdat
Leve Frankrijk! riep dit hand-'ze
jevol dapperen. j oogen
1uidnjcMig1van^de°zijde deftaS T" door het venater geglufd: wegd"S'^,|
ere koe bloedig van Sn kaST der Zeg' w1aaron\rook je niel, ]as- da in twerk, niets meer weten, metii
if 'mi ,&er? roept hij met een stem als een meer denken dan dat. r
hor! Aa miir kerkklok. i De kamer was stik warm en ver-p
icocommandeerd en tweemaal was' Tot uw orders, Excellentie, maar irouwelijkde dikke, dichtgeschoven
de uitwerking vreeselijk geweest. als ordonnans mag ik niet rooken. /ou^mSSI
De héléris hadden zich weer op lk veroorloof het je, je moogt tje dat ac'hter hol 7a^ueD^
eenigen afstand teruggetrokken, ver- verder rooken. haakte, en weer 's wat verschikte aauï
scheidene hunner waren bij oen j Dat laat ik me natuurlijk geen twee- de kopjes, of 't lichtje onder den trok-K
plotselingen aanval met de bajonet maaj zeggen, steek mijn sigaar weer pot opdraaide, scheen niet anders e
gedood en lagen op eernge schreden au 6n terwijl ik mijn marschlaar- dan zachte, kalme woordjes te kun-1
van den aarden muur. t aans-enaam temno brene nen zeggen, niet dan lieve, hartelijke»
Het was een herademing voor onze zen aangenaam tempo nreng dade^| künaen doen. f
zeven dapperen, die slechts twee ™fJ:<:j}eer lk als -hk En toch ward de onrust in de vlug- e
hadden. Maar zij Chatillonstraat naar het Brigadebu- bewegende meisjeshanden, wend de(é
kogels meer over
\ersmachtten van dorst.
Hoera 1 riep
I"
zijn mijnheer Hennen zei ze plotse- begon roeds zijn scherp, h»
ling'; verschrikkelijk te moeten se- stand te baiwrvelen.en imden
voelèn, als ge ziek zijt M tent
starre angst in haai' groote oogen er-ft
railleur naar'een ïiche^nT loonerid lk daWp, *r °P los' verheug me °P èrer> alsof ze de stilte niet meer t
d at oneen teen af st!and ^a euitomorgen' denkende aan Stine, daar dragen kon, liet ze expres 'n paar
i-oioifoc staat plotseling een luitenant van de Mosjes tegen de tafel kletteren, eh
Saksers voor me. Ik neem mijn sigaar kuchtej droog en hard.
uit mijn kauwmachine en sla aan. "vrouwtje keek op, en T fijtu, ge-
Die van de Sakkers heeft echter nek rirnPel-d voorhoofd trok zich bezorgd,
ÜÏÜJ 4 e 6cnter 00k samen; 'roogen, boven den stalen bril
geen oogen i oor niets. uit, vorschten erustig-bezorgd naar)
Waarom rook je? snauwt hij me het gezicht aan den overkant der ta-:
toe, weet je niet, dat het verboden is tel, ">et de smal-getro'kken lippen en
Ha .trillAihdiP. nimisfvlRiie'Plfi. 7e sch/ipn
lüg; verscteikkeHjk te^t^ten k'V^aTd, dat hij „ant l"..."M'ieï'wÜTom laat' u mij
7 7 7 7- .1.1 .1, L.ArlcnVian fllh ..:.l 1:........ ffnan 9 Uah» O-l l fTAATi vpr-
vr7.-h{ dat er niemand zich verbeeldde, dat de boodschap, die niet liever gaan? Hebt gij geen ver-
kl^.T^^TvaTwSi ge stejn kern daar had gebracht zoo zeker trouwen in mij?
- „.ai Mn ?iin dat. hu haar slechts Steker wel, dat p-,
het om het leven van zijn soldaten
verwoed Kaat, dan moet het hoofd z:ch opof-
C-Avnltl 7 T7, „„V.:.- 51. hnn V, ri» ldn/1 hpt.
meer is, niemand van wien ge siemi HHS uam ..o-u, H99ÜÜ
kunt verwachten. En zóó was mijn succesvol zou zijn. dat liij haar slechts Zeker wëf dat weet ge maar als
toestand. En toen, als door een w« n- met een enkel woord inleidde. - •-
der, veranderde hij. Ik «weet wel, dit Do oude schurk was een B
sommigen 15.000 pond sterling niet speler, en de afpersing van Gerald f^en. Daarbij ik ken het land-"het
zoo'n buitengewone som toeschij it. Herman was zoo goed gelukt, dat hij js reeds de deide maal dat ik indeze
doch 't is een enorme som voor mij plotseQing besloot ze op een ander streek ben Bovendieir zijt gij ge-
Ik geloof wel te kunnen begrij- slachtoffer to probeeren. wond, mijn arme Almassa
pen, wat u gevoeld zult hebben, zeide Slechts zeer beknopt verhaalde hij De officier wees op den arm van
Gerald kalm. Maar wat kan ik voor aan het verbaasde meisje alles, wat er don tirailleur die met een zakdoek
u doen, Miss Anstruther? tusschen Gerald en hem was voorge- verbonden was. Een lanssteek
Zij neigde voorover en ging op zeer vallenhij vergat alleen het geld te jiem doorboord
z--_ noemen, dat hem voor zijn stilzwijg T Beteekent niets, luitenant
ezMtigea ^twm ^oort^. pe n g- j^,taald werd.
i, - I Hoe! niets! Gij kunt hem niet
opspoorde v£°r. 0 Isobel was eerst oön weinig ont- gebruiken en om door het struikgewas
wien ik heb te danken. Dan zal ik ten steld zij kon't niet begrijpen. ter kruipen, mag men wel zijn twee
minste weten, dat alles met slecht- Toen plotseling, als een bliksem- armen hebben, 'sis besloten, midder-
een droom is. schicht, zag zij de onverschrokken nacht zal ik vertrekken. Gij moet zoo-
Gerald schudde echter hot hoofd. zelfopoffering van Gerald Herman en lang wakker blijven. Hier heb je mijn
Ik zoude gaarne zien, dat gij haar eerste gewaarwording was een: horloge, om mij op tijd to wekken,
mijn raad volgdet, zei hij ernstig. gevoel van bewondering voor hetgeen Nu zal ik een beetjo gaan slapen,
En welke is die? haar als een edele daad toescheen. want mijn oogen vallen dicht.
Noem deze gift aan met dezelfde- Is dat alles wat ge mij te vertel- Een oogenblik later sliep de jonge
stilzwijgendheid, als waarmede zij ge- len hebt vroeg zij. officier, 'het hoofd tegen een boom-
geven werd. 't Kan eenvoudig een bui- Neen, Miss, antwoordde Marston, stam geleund, vast in; toen oonMeine
ten gewone gril van edelmoedigheid Ikik dacht, dat u zulk eene me- gostalte langzaam naar brigadier Al-
zijn. misschien wel een daad van dedeeling wel eenige belooning waard massa kroop, die op eenige schreden
I .rechtvaardigheid, 't Is onmogelijk uit zou achten. van daar. de wacht hield.
1j Isobel nam haar beurs. Zij nam er Zoo. zijt gij daar, SaniT.\Y
dat ik het recht'een bankbiljet van 5 pond uit, doch wat wilt ge, mijn jongen?
té maken.
-N U meent dus.
strekt en waarop bij een kalebas
met water gevuld, bemerkt had.
Ieder kon nu eenige druppels drin
ken en een weinig den brandenden
dorst lesschen.
Den geheelen dag waagde 'die Bé-
léris slechts een tweede aanval, die
eveneens werd afgeslagen na een
vuursalvo en een charge met de ba
jonet. De luitenant en zijn mannen
waren allen gewond, maar nietdoo-
delijk.
Opnieuw kwam de nacht.
Wat is er van Sami geworden?
herhaalden voortdurend de tirail
leurs.
Luitenant Valière en Almasse zei
den niets, maar hun blikken zeiden
genoeg.
Opeens liet een tromj>etgetSchal
zich in de verte hooren.
Vooruit, kinderen I de laatste
kogel! Vuur!.... Daar zijn onze
broeders Leve Frankrijk
De laatste kogels van onze helden
troffen den vijand in den rug, want
bij het hooren van het trompetge
schal der spahi's nam hij in aller
ijl de vlucht.
Spoedig had de kleine kolonne
van kapitein Calliéni het detache
ment van Valière bereikt.
O. kapitein, riep de luitenant,
hebt gij Sami gezien I
Ja. luitenant... Een dapper kind!
Een held in den dop
Maar waar is hij
Stel u gerust. Valière, hij ligt
in een wagentje, dat met de bagage
1 volgthij is gewond aan been en
vvr*\ d® trillende (neusvleugels. Ze scheen
Tot uw orders luitenant, Excel- eyen Qver deak°n iets te
'lentie Giaaf Haeseler heeft het me VTagenbesluiteloos lei ze "haar
bevolen. verschrompeld handje op tafel, wacht-
Zoo. rook dan maar in des dui- te evenmaar 't klosjeswerk ging
veis naam door, bromt hij, en zet weer door in zóó'n jacht, dat ze
een venijnig gezicht. hoofd boog en zweeg, alleen éven
lk steek mijn sigaar weder in den zuchtte.
y,' °v „,--4 w Ze begreép het met. Zoo anders was
mond, h ben echter nog met het geweest, de laatste weken, zoo
kommandohms voorbij, of een dikke rustig, zoo licht cn hoopvol. Avond
kapitein van de Beierschen houdt me aan avond had Lize, met dien trek van
aan. blijde schuchterheid om 'r mond, die
Kerel, ben je des duivels, als or- 'r weer zooveel jonger maakte, op 'u
donnans te rooken? snauwt hij me laag stoeltj'e bij den haard gezetenr
4 K- TT, met n boek, waarin ze niet las; i
toe met zijn bierstem. oogen waren zoo week, zoo klaar ge-
Ik geef natuurlijk hetzelfde ant- weestj dat 't net was, of jaren lang
woord als vroeger. 'n strenge wachter den schat er van
Nu, hij jullie Pruisen mag alles! had verborgen en bewaakt; maar nu
Met deze woorden draait de dikke lag alles wijd-open, en als je er in
zich om, terwijl hij den weg naar keek>. scheen het, of je de lichte ge-
Heirster inslaat, waar ze het lekker- d^hten ^on' ^i, die er door speel-
ste „Kindl" schenken. Ik rook na Sinds het bezoek van Ko Bremmer
zooveel overwinningen kalm mijn si- was de verandering gekomen. De moe-
gaar verder, peddel de straat af, ter- der had eigenlijk geen hoop meer ge-
wijl ik zoo denk bij mezelfwat had. Lize was al zeven-en-twintig en
die Gottlieb toch alles vermag. Daar ze leefden, op haar verlangen, in 'n
zie Ut tot mijn schrik onzen regi- 8tr?nge terijggetrokkeniheH». da»
alleen door n wonder n man haar
ments-commandant. eon vnendenjk De oude cichten
heer. Die kijkt me aan als een oor- j^muen bij lien, 'n paar tantes, 'u
wurm. oom, niemand beneden de zestig, want
i
