RUBRIEK VOOR ONZE JEUGD.
1
Ik
iS
land
Nu,
tum
■>gen
ouw
>mtB
ml,
izeJfi
luur
ik p
Raadsels
(Defce raadsels zijn alle inge
zonden door jongens en
meisjes die Voor Onze Jeugd
lezen. De namen van de kin
deren, die mij vóór Donder
dagmorgen oplossingen zen
den, worden in het volgend
nummer bekend gemaakt).
Ingezonden door Dirk Boeré).
toek uit onderstaanden zin een be-
;t éven rivier,
uit pad Daan een bruin paJc aan
r (Ingezonden door Nico Koornen).
a* Waarom kan men de torenklok
toit vertrouwen
et m|
(Ingezonden door Gretha Kui-
)at d
i 5 2 6 is een kleur.
1 7 5 3 is een kip.
draaft een pa aid dn vollen rein,
.Blijft staan als ik gesloten ben.
Jaar als aan 't eerste wordt vol-
aij I daan,
M' ti)an mag het weder veider gaan. -
(Ingezonden door Truus Staal).
jMijn geheel is een plaats in Neder-
Sid en bestaat uit zeven letters.
Met 1 2 3 4 5 6 vischt men.
IVanneer men zegt, dat iets 1 7 6 is,
Jeekent dat. dat het van binnen
de
pit<
Ie
J (Ingezonden door Hendrika Ro-
kofWelke noten worden nooit gegeten?
lat I
aj.0)6. (Ingezonden door Jo Slagter).
Mijn oplossing is .dikwijls moeilijk
f vinden, doch keert ge me om, dan
"imToei ik in het bosch.
teea7. (Ingezonden door Heintje en
mgiaiic Branden).
ujjjMen vi'oeg iemand, wie de man
ras, waarmee ihij zoo even gesproken
"ld. Hij antwoordde: ,,Ik thdb broer
e!' 'fech zuster, maar de vader van dien
ögefejn is de zoon van mijn vader."
jHoe kan dat?
s 8. (Ingezonden door Jolian Busé.)
.(Mijn eerste is een getal.
I Mijn tweede groeit op den akker.
(Mijn geheel is een plaatsje in Ne
erland.
J9. (Ingezonden door Hendrik Bou-
oaoj.
Welke straat in Haarlem kunt ge
lit deze letters maken
®j gnnlealkaatsdart
110. (Ingezonden door Roelof Bei-
;fema),
j Hoe meer men er afneemt hoe groo-
fer wordt het. Hoe kan dit
J Raadseloplossingen
mej Da oplossingen van de raadsels der
^Qjt-rige week zijn
1. De kerktoren.
2. Doetichiem.
aal
3. Is zijn aDRES DEN Haag?
4. Het woordje „en".
5. Kuilenburg.
0. De koetsier.
7. Sparen doet garen.
8. De schaduw.
9. De haring.
10. Otto.
ins Goede oplossingen ontving ik deze
deweek van:
Gretha Kuiper 7, Johan Stoelman 9.
,f>lie-n Uitendaal 7, Marie Semeé 7,
Frida van den Ban 9, Kniertje Stam 7,
l0'Hendrik a Robin 9, Truus Staal 6,
letsy Frölich 9, Anton Koomeai 7,
Calotje Maas 2, Lena'Eldenhans 9,
)ina Geervliet 9, Johan Busé 9, Marie
van Zutphen 7, Trijntje Frölich 9,
Gretha van dier Steur 8, een inzender
die zijn naam vergeten heeft 8, VVil-
helmina Robin 9, Gerda Groeneveld G,
Jacob Frankfort 5, Guurtje Max 8,
Gijsbertus Seubring 7, Anna van Zut-
phen 7, Hendrik Groeneveld 6, Alida
de Blazer 7, Jo an den Oosterkamp
4. Gerard Hekkehnan 10, Jacobus ter
Haak 5, Leonard Gernieraad 10, Hen
drika Nagelhout 10, Wim Germe-
raad 10.
Uitslag van denWedstrijd
De uitslag van den wedstrijd
Vóór ik aan 't beoordeelen ga kijk
ik 't plaatje nog eens goed aan
die drie kind oren, die vol verwachting
over de tafel hangen, en Moeder, die
met een groote sohaar gewapend op
het punt is de touwtjes los te knip
pen van dat groote geheimzinnige
pakEn wat of er wel uit dat
pak gekomen is liet is zoo onnoeme
lijk veel, dat ik het onmogelijk alle
maal zou kunnen opnoemen.
Bij ieder verhaal dat ik las, kwa
men er weer nieuwe heerlijk!ïeden te
voorschijn alle mogelijke denkbare
en ondenkbare schatten werden uit
dat reusachtige pak getooverd, en
wanneer al die pakken uit jullie ver
halen eens lieusch in werkelijkheid
bestaan ihadden, en wanneer het eens
waar was dat al dat moois er uit ge
komen wasdan geloof ik, dat we
hier nu in een onuitputtelijk speel-
joedmagazijn zouden zitten Als dat
eens waar was. hè?
Maar we zullen nu maar liever bij
de nuchtere werkelijkheid blijven, dat
wil dan zeggen, bij den inhoud van
jullie verhalen, en bij dien papieren
inhoud van de pakken, die je ver
beelding je voorspiegelde.
Eerst voor d!e kleintjes, die al onge
duldig worden als er eerst zoo'n lang
verhaal komt, oir die er erg naar ver
langen, om nu eindelijk te weten to
komen, vie de prijzen verdiend heb
ben.
In de Eerste Afdeeling dan, die be
stemd -is voor jongens en meisjes var.
elf jaar of jonger dan elf jaar, is de
eerste prijs, bestaande uit eenKook-
kachel, toegekend aan
TRUUS SPRINGER,
oud 10 jaar.
Truus heeft een heel leuk verhaal
bedacht, dat „Gefopt" heet, en haar
werk zag er keurig uit
De tweede prijs, een mooie schil
derdoos, is bestemd voor
JACOBUS TER HAAK,
oud 9 jaar.
voor zijn aardig verhaaltje over het
vertrek en de terugkomst van zijn
zusje. Flink zoo, Cobus
Verder zijn de premiën, in deze af-
deeling bestaande uit boeken in
prachtband, verdiend door GERARD
HEKKELMAN, oud 10 jaar. en ADA
VAN NIEUWKUYK, oud 11 jaar, die
beiden een goed gesteld opstel zon
den, terwijl bovendien nog een extra
prijs, bestaande uit een paar aardige
ornamentjes, in deze af deeling ten
deel gevallen is aan
ANNA VAN DAALEN,
oud 10 jaar.
Om dezen extra prijs hadden ook
Anton Koomen, Barbara Timmer en
Wim. Germeraad' meegelootvoor dit
drietal dus in de eerste plaats een
Eervolle Vermelding.
Een tweede eervolle vermelding is
bestemd voor
Hendrik Smits en M. C. van der
Stad, terwijl ook heel goed werk ge
zonden werd door
Lucia Voetelink, Elizabeth Frölich
Cornells Muylaert en AITda de Bla
zer.
Goed was ook nog het werk yqn
Maria van Zutphen. Betsy vaat Wen
gen, Willemien Gerritsen, Annie Kei
zei-, Gerarda Groeneveld, Gretha Geer
vliet. Jo van den Oosterkamp, Cato-
tje Maas, Greta Vallentgoed, Christi
na Smits, Martinus van Nieuwkuyk,
Gerrit Groeneveld,, Jo Fortgens, Izaak
Smits, Johan Busé, Dirk Boeré, Hen
drik Groeneveld en Gijsbertus Seu
bring.
Vrij goed waren de opstellen van
Lena Bos, Piet van der Linden, Anna
Sagan, Johanna Sernee, Marie Spie-
kermann, Willem Smits.
Hiermede is de eerste afdeeling af
gehandeld, en nu zijn we aan de
tweede af deeling toe, voor de jon
gens en meisjes ouder dan elf jaar
dus.
Ook in de-ze afdieeling is heel flink
gewerkt. Met plezier las ik de goed
vertelde verhalen door, maar boven
aan stond toch het alleraardigste
versje van
JO DAEMEN.
oud 15 jaar,
die hiervoor bekroond is met dm eer
sten prijs, een Klokje.
De tweede prijs, een mooie Inkt
koker. is toegekend aan
JAN SCHEPERS.
oud 12 jaar.
Grappig vertelde hij in zijn opstel
over het pakket van Pa op Sint, Ni-
colaas.
De premïen zijn boeken in pracht
band, en zijn ten deel gevallen aan
MARIE GROENEWEGEN, oud 14 jaar
en HERMAN DE LAGII, oud 12 jaar.
Om de premiën hebben ook meege
loot: Johanna Keupe en Nelly van
Amstól, terwijl .een Eervolle Vermel
ding is toegekend aanJaasje Huys-
nian, Jacobus Meyers en Nelly Modoo.
Heel goed is het werk van Vera
B. en Margaretha Holster, en ook
waren nog goed de opstellen van
Hendrika Nagelhout, Paulina Mey
ers. Cornells Heck, Cath'arina Kok
kelkoren, Marie Semée, Annie van
den Nieuwenhuizen, Corrie de Haan
en Nico Koornen, terwijl voor vrij
goed in aanmerking komen
DLua GeervlietTruus Heyligers,
Marie Geervliet en Marie Joost.
En nu wel gefeliciteerd, prijs-
winners 1 De prijzen en premiën mo
gen jullie komen halen Woensdag 9
Mei, 's middags tusschen één en
twee uur.
En nu de niet-prijswinners Wel,
jullie hebt toch allemaal je best ge
daan en flink gewerktNiet den moed
opgeven, hoor, maar dapper weer
aan 't werk, wanneer de nieuwe wed
strijd bekend gemaakt wordt. Alleen
met volhouden kom je eindelijk waar
je zijn wiltAlles moet je langzamer
hand leeren, raadsels oplossen even
goed als opstellen maken enmaar
nu zou ik haast de nieuwe wedstrijd
verklappen, en daar moet je toch nog
even geduld mee hebben
Tot de volgende week dus
Brievenbus
(Brieven aan de Redactie van
de Kinder-Afdeeling moeten
gezonden worden aan Mej.
M. C. van Doom, Sophia-
stradt No. 22, Haarlem).
C at h ar i n a K. Belofte maakt
schuld, zegt 'het spreekwoord, en nu
ik je beloofd heb, dat je vandaag een
plaatsje bovenaan in de Brievenbus
zoudt hebben, moet ik daar toch voor
zorgen ook Zooals je ziet, staat van
daag de uitslag van den wedstrijd al
in de courantdat is vlugger dan je
verwachtte, hè? Ben je nog klaar ge-
komen met den brief aan Nelly
Johannes St. Dat je ook mee
jaat doen vind ik heel goed, en ik
vind o<5k. dat je voor een beginner al
prachtig raadsels oplostVind je liet
ook leuk om mee te gaan werken aan
cLe wedstrijden
M i e n U. Nee, Mien, ik dacht niet
dat je me vergeten liaidt, iioor Ik
dachtMientje zal het zeker heel druk
hebben. En dat kwam ook uit, want
de schoonmaak is druk, wat zeg jij
Nu reken ik weer elke week op een
briefje, tot de volgende week dus,
Mien
M a r i e S. liet was heel goed, dat
je je verhaaltje op schriftenpapier
hadt geschreven, en 't zag er heusch
lieel netjes uitEn wat heb je weer
mooie raadsels gestuurd Naai jezelf
ook kleertjes voor de poppenkinderen?
Het zal een heel werk zijn om te ma
ken, dat ze er altijd allemaal nefjes
uitzienPrettig dat lidt boek naar je
zin wasBen je niet bang, dat Joco
de poppen zou bijten als hij van jou
was?
F rida v. d. B. Wel, Frida, ben je
al negen jaar Ik geloof wél, dat je
me vroeger eens verteld hadt hoe oud
je was, maai* toen was je nog geen
negen jaar, en ik dacht dus nog al
tijd aan je als zoo'n heel klein meis
je Dom van me, hè om te vergeten
dat kleine meisjes ook groeien Hoe
heet 't kleine zusje, en is <dat nu net
zoo oud als jij toen je voor het eerst
meedeed
Anton K. „Krijg ik nu ook eens
een briefje?" vraagt Anton, en dat
zullen we dian maar doen ookJam
mer, dat je met loten niet gelukkig
geweest bent, Anton, maar we zullen
maar zeggen een volgenden keer l>e-
teir, wat zeg jij Je raadsels zijn
goed en zoodra ik plaats heb, zal ik
ze in de „Zaterdagavond" zetten.
Truus St. Gelukkig, dat de lang
verwachte brief eindelijk gekomen is,
TruusHeb je hem al beantwoord
ook Ja zeker, je mag ook eens een
boek van me te leén hebben, hoor
Woensdag tusschen een en twee uur
ben ik altijd thuis, dus kom dan maar
eens wat halen Is 't examen en de
p rij snit deel ing aroed afgeloopen?
Lena E. Zoo, nieuw vriendinnetje,
je begint goed met me dadelijk raad
sels té sturen Vind je raadsels be
denken net zoo prettig als raadsels
oplossen Ik hoop, dat we verder nog
heel veel brieven aan elkaar zullen
schrijven, jij ook Dag, Lena
K niertje St. Ja, Kniertje, ik wil
bast gelooven. idat je een lange brief
prettiger vindt dan een korte brief, ik
geloof, dat alle jongens en (meisjes
dat wel (vinden, jij niet Nee de
raadsels waren dezen keer niet zoo
verschrikkelijk moeilijk, maar ik ge
loof, dat liet den eenen keer eens be
ter gaat dan cle andere keer. Je mag
wel weer eens een nieuw raadsel stu
ren hoorVerlang je al naar den
nieuwen wedstrijd
Marie Gretha en D i n a G. Het
spijt me dat jullie met den wedstrijd
niet gelukkig ge weds t bent zusjes
maar „alle begin is moeilijk", moei
je maar denken, en wie weet wat
voor schitterende inzendingen ik den
volgenden keer van jullie krijg! Zul
len we dat maar hopen Veel groeten
voor jullie drietjes
C a to t j e M. Leuk, dat ik weereen
brief van je kreeg, Catotje. ik ben je
nog lang niet vergeten en ik w
nog best wat een mooie sprei je ge
haakt hebtWeet je dat zelf nog
wel?
Harri v.d. H. Natuurlijk, mag je
ook meedoen! Ik zie met verlangen je
eerste raadseloplossingen tegemoet 1
Houd je ook veel van brieven schrij
ven en verlang je al naar den nieu
wen wedstrijd, om dan flink aan den
gang te kunnen gaan
Gretha K. Zit je al in de vijfde
klas Lieve help, wat zul je nu ver
standig wordenWat grappig, dat je
naast Anna van D. zitNu zul je haar
prijs zeker wel mogen bewondei-en
Je raadsel is goed! Ik had er veel
pret om.
G e r a. r d II. Daar hebben we" een
prijswinnerWel, Gerard, wat zul je
blij zijn Ik wed, dat dat een heel
feest geeftNu kunnen we echt zeg
den tot Woensdag, hè Was het ma
ten van de drie verhaaltjes nu niet
de moeite waard?
J o v. d. O. Wel wel, wat hebben
jullie veel pret gehad Jammei-, dat
zoo'n prettige middag altijd zoo gauw
om is, hè? Vlaggen en tableaux en
limonade en taartjes en mutsen 't
kan niet op Ik denk, dat je nog tel
kens van al het plezier droomt, of heb
ik dat zoo mis? Waren Annie en jij
niet erg moe toen je eindelijk goed
en wel in bed lag? Dag, hoor
Hendrik en Gerda Gr. Jullie
tweetjes krijgen vandaag weer eens
saanen een brief, dat vind je zeker wel
goed, niet Jammer, dat Gerrit en
jullie niet gelukkig geweest bent met
den wedstrijd, maar wat er aan te
doen, hè? En ravotten jullie zoowat
iederen dag? Nu. dat is heel gezond,
maar maak het maai- niet al te bont
Ik ga verzen malven ook, zooals je
zietDag, wildebrassen
Anna van Z. Ik vind het heel
aardig, om met een zusje van Marie
kennis te/ maken, en je bent dus wel
kom als vriendinnetje. Raadsels in
zenden mag je ook. MaaR je over het
raadsels oplossen maar met ongerust
dat gaat hoe langer hoe boter, dat
zul je wel eien
G ij s b e r t u s- S. Dat ik me daar zoo
in je leeftijd vergist hadtIk heb je
nu maar weer gauw bij de eerste af-
deeling gezet, dus nu is het zaakje
toch weer in orde gekomen! Maar nu
voortaan niet meer vergeten te schrij
ven hoe oud je bent, hoor
Guurtje M. Is 't kleine zusje ook
mee naar Spaarndam geweest Heer
lijk hoor, maar ik denk toch niet, dat
zo veel van al dat moois gezien
heeft, jij wel? Maakt zusje al gezel
lige geluidjes en pas je goed op haar?
Jacob Fr. Jacob, je hadt verge
ten je naam in je brief te schrijven.
Ik hrib nu maar geraden dat het van
jou was dat was immers niet mis?
Je raadsel is goed
Anna S. Ook al verhoogd en ook
al in de vijfde klasse? Nu, ik felici
teer je wel. hoor! 't Is prachtig Is
Mi netje net zoo'n aardige poes als
Kaffertje? En wat voor kleur heeft
Mi net je Ook veel groeten voor alle
maal, en in *tbijzonder voor jezelf!
Betsy en Trijntje Fr. De raad-
seis zijn weer goed. en ik ben blij,
dat jullie in je schik waart met de
boeken. Bear. je al weer druk aan het
lezen geweest en zij ft de nieuwe boe
ken ook al "Weer uit Jullie kunt het.
hoor Dag, zusjes
Gretna van der St. Ja, Gretha,
ik kan me best begrijpen dat er in ai
die verwarring van brieven schrijven
niets kwam Heb je W oenisdag nog
bloemen me-egenomen en hoc is het
nu met Moeder 't Is maar heerlijk,
dat jij nu bij Grootvader en Groot
moeder en do twee aardige tantes
kunt zijnPrettig, dat je naar de
vierde klasse bent gegaan
Anna van D. Zoo Anna-tje-prijs-
winstertje dat lueb je knap gedaan
hoor! Ik beu verlangend te hooren
wat je van den prijs zegt Zijn Kobus
en de Kaffer vandaag allebei jarig
Wel, wel, wat een feestDat wordt
nu zeker dubbel gevierd, is 'i niet
Johan B. En Johan gaat Fransch
leer en Nu, vent, dan moet je maar
goed je best doen, hoor, dan zu! je
eens zien hoe prettig dat isIk felici
teer je wel omdat je naar de vierde
klasse bent gegaan Doe je ook weer
mee aan den nieuwen wedstrijd
Betsy van W. Wel, Bets, je kunt
„Nanny" op alle mogelijke tijden te
rug brengen, Maar alleen kan ik je
niet beloven, dat ik dan thuis ben.
Gelukkig, dat je het zoo'n mooi boek
vindtIs dat boek van MeacLe zoo
mooi 9 Ik vind haar boeken ovea-'t ge
heel niet zoo heel erg mooi, maar dit
ken ik niet.
Marie van Z. Wel, Marietje. wat
schrijf jij keurig netjes't Is een
plezier om naar dien mooien brief
van je te kijken Ik heb aan Anna
ook al een briefje geschreven, heb je
dat wel gezien Zijn jullie nu niet
tevreden
Jacobus ter H. Ik wil wel ge
looven. dat Koba given zin had haar
verhaaltje af to maken, toen ze ziek
was. En spring jij nu niet drie voet
hoog van plezier over je prijs? Nu
weet je meteen hoe ik liet vond, liè?
Wat zul je blij zijn met je prijs Dag,
Cobus
Marie Gr. Ook Marie's verhaaltje
is een van de bekroondeleuk, hè
Ik hoop. dat ik een mooi boek voor
je heb uitgezocht'. Je zult nu zeker
wel een prettigen avond hebben Ik
vond het ook jammer, dat Nelly niet
meedeed, maar ze had zeker niet veel
zin in 't verhaaltjes maken. Ze vindt
verzen maken zeker prettiger, denk
je ook niet
Aan een due voor 't eerst mee
deed. maar vergat zijn naam te
schrijven Alle vriendjes en vriendin
netjes zijn welkom, dus jij ookMaar
hoe kwam je er nu bij, je naam te
vergeten, zeg Vertel maar eens gauw
hoe je heet
Corrie de H. Ik kan me begrij
pen. dat Joco vereerd was. In ge
dachten gaf hij me zeker een poot, of
geeft hij geen pootjes? Was het pret
tig op 'de Industrieschool, en wat heb
je nu al voor lessen gehad Wat kan
Joco zijn naam mooi schrijven Dag,
hoor
Hendrika N. Wie Vera B. is, is
een geheim ik "dacht, dat ik je dat
al eens verteld hadt, of was je dat
vergeten? Nu, troost je maar, dat je
geen prijs hebtEr zijn er meer, die
geen prijs hebben dan die wel een
prijs hebben Je raadsel is goed. Wel
ke courant miste je ook weer? Dan
zal ik eens zoekenTot slot veel groe
ten
Johanna en Marie B ij s t e r.
Willen jullie zoo gauw mogelijk te
rugbrengen de boekon, die je nog van
mij ter leen hebt? Ik heb ze noodig
voor de andere jongens en meisjes
M. C. VAN DOORN.
Lize had a:l haar kennissen en vrien
dinnen verwaarloosd, en1 beweerde al
leen met oude mens oh en te kunnen
praten. Bleeke dag rijde zich aan
debleeken dag; de twee vrouwen, de
ïs-budo, stil-berustend ara voluit leven,
óóde jonge, die nooit (het leven had ge-
u.kend, deden hun huiselijke bezighe-
il-jden zonder haast, namen hun sobere
tsfcaaltijden zonder honger, gingen ter
puste zonder moe te zijn, vegeteerden
^••«stilletjes door, zonder leed. zonder
er vreugde, gehecht aan elkaar, aan het
ishuis, aan de rustige omgeving...
,v-[ En toen was opeens het brie/je van
:d Ko Bremmer gekomen, of hij, na ja
ren in 't vaderland teruggekeerd, als
vroeger huisvriend, mevrouw en Lize
eens 'n visite mocht komen maken.
Het briefje had gebeefd in de kleine,
oude handjessmeekend had ze Lize
gevraagd, wat ze antwoorden moest,
en: „natuurlijk, dat 'tgoed is", had
die geantwoord, maar niet blij, zoo
als de moeder gehoopt had, stil en
zonder emotie, zooals altijd.
Ze had ook geweigerd zich mooi
aan te kieeden voor 't bezoek, verde
digend het sober-zwart japonnetje als
„passend bij haar leeftijd", maar, on
danks haar verzet om zelf iets tot 'n
succès mee te werken, had ze er al
lerliefst uitgezien, toen die jeugdvriend
binnenkwam, met kleurtjes van op
winding op 'r in de laatste jaren ver
smald, als veredeld, gezicht, en -n
haar houding dat fiere, teruggetrok-
kene, dat maakte, dat niemand die
haar zag, hoonend beklaagde: „gunst,
g die kan óók maar geen man krij-
11 gen
i Ko was verrast geweest over haar
I u'terlijk in z'n eerlijke, blauwe oogen
s vast en mannelijk, als hij sprak
j van z'n zaken, van z'n reizen, maar
ikinderlijk zacht en vertrouwen gevend
ials hij met 't moedertje over T ge-
I zondheid sprak, of soms 'n enkele
11 maal slechts zich wendde tot Lize,
I had de blijë verwachting getinteld,
rl toen hij T 'n stijven hartelijken hand-
druk gaf, en bij al z'n verhalen van
zwerven en trekken, scheen hij zich,
i gelukkig, dit mooie slot te d enken
..maar nu is het uit, nu blijf ik in m'n
ii vaderland, in hdt stadje, waar ik ben
j geboren, en met het vriendinnetje van
•n'n jeugd, dat ik eigenlijk altijd heb
L liefgehad, zet ik nu 'ni gelukkig, vre
dig huishoudentje op."
Er was iets suggereerends in de blij
de zekerheid van al z'n bewegingen.
Lize had achterover in 'r stoeltje ge
zeten. en weinig meegepraat. Maar al
was er geen actieve vreugde geweest
in haar houding, haar armen lagen
slap neer langs haar schoot, haar
hoofd leunde stil achterover, en
scheen, moegestreden, zich wel over
te willen geven aan den sterkeren, het
geluk niet langer te zullen weren. Als
hij haar oogen zocht, straalden ze
hem geen blijdschap terug, maar liet,
leeg en open, ze in de zijne zien, alsof
ze er in uitrustte, en toen hij bij 't af
scheid haar handje nam, en even hielld
had ze niet teruggetrokken.
„Dezelfde kleine handjes van vroe
ger", had hij gezegd.
En toen was er 'n donkerroode gloed
over haar gezicht gevlogenzoo lang
was het geleden, dat iemand iets moois
aan 'r vond.
Hij was blijven komen, vaak en pret
tig het heele huishouden scheen op
te leven in de kamers stonden bloe
men die hij voor mevrouw meebracht,
er wanen kleine inkoopen te doen,
koekjes en port, op de dagen, dat hij
z'n bezoek aankondigdeer moest
soms gehaast worden met de huise
lijke bezigheden, de regelmaat derge
lijke dagen was verbroken.
Tusschen al die drukte bewoog Lize
zich ais 'n droomende. Gewoonlijk
nog stiller dan vroeger waarde ze door
't huis met onhoorbaren gang, 'n sta
ge glimlach otn do lippen soms stond
ze lang met 'r hoofd tegen het raam
geleund, 'r oogen toe als ze zich dan
omdraaide, was ze vaak levendig als
n kind, zong en lachte en liep dan
send door 'thuis. Aan de maaltijden
werd nu druk en opgewekt gepraat.
Lize vroeg veel over 'r vader en- over
den tijd, toen zij klein wasverhalen
werden opgehaald uit den lang ver
vlogen engagementstijd, geel geworden
portretjes, brieven on oude sieraden
kwamen voor den dag. Maar toen ev
eens gepraat werd over 'r zelf, en moe
der vertelde, hoe ze 'r, 'n klein, mol
lig kindje, 's avonds in 'r hemdje op
de tafel liet wandelen, en ze dan zoo
grappig kwam aanwaggelen in haar
armen, was Lize in tranen uitge
barsten, en had 'r moeder lang en h e
rig omhelsd.
Zoo waren de weken gegaan instij
gende verwachting; buiten smolt de
sneeuw, en de "winterlucht was soms
zoo ijl en hoog, of 't weer lente werd.
Binnen verwende en vertroetelde de
moeder liet dwaze dochtertje, dat zoo
vaak 'r geluk al den rug toegekeerd
had, en nu, laat, toch nog scheen 'r
levensdoel te zullen vinden dat, droo
mend van komende weelde, met hei
ligheid omhangen scheen.
De klosjes kletterden en rolden, de
witte handen rustten nietDien
dag was het keerpunt gekomen. Me
vrouw was boven bezig geweest, toen
Ko kwam. onverwachtsLize had 'm
alleen ontvangen, en na z'n vertrek
had ze gewerkt als 'n razende, altijd
door, en al de luie rust van 't afwach
tende geluk, de weeke, zachte overga
ve was uit T verschijning geweken.
Streng em strak zat ze weer rechtop in
haar stoelde koele, trotsohe vrouw,
die geen aanraking, geen nadering
zelfs duldthard streepte weer 'r
mond, die geen kussen-verlangen,
geen zachte lief de-J lui storing kende en
de handen bewogen voort, fladderend
als witte vogels, zonder rust.
Het moedertje werd te beklemd
door de zwijgende jachtdoor de in
timiteit-werende hardheidze móest
iets zeggen, al was het maar over iets
onverschilligs. Maar het onverscliilli
ge kon ze niet bedenken.
„Wat was Brommer gauw weg, van
middag". zei ze toen zacht, heel be
scheiden.
„Ja", was het antwoord, kort, maar
niet hard.
„Komt-ie niet 's gauw terug Ik
wilde 'm dat boek nog teruggeven."
Het bleef even stilde stilte, waar
in twee mensehen voelen elkaar ver
driet te gaan doen.
Toen zei Lize, met alléén medelij
den om 'r moeder in 'r stem
„Ik denk niet, dat hij nog terugko
men zal, moeder."
Haar oogen zochten elkaar de oude,
vragend, nederig, bedroefdde jonge
zacht, eindeloos-weemoedig, maar be
rustend.
„Het kon niet, moeder", zei ze zacht:
toen werkte ze stiller door.
Het oude vrouwtje boog het hoofd
over 'r handen; ze begreep 't niet.
Vroeger, ja, vroeger, toen ze acht
tien, twintig was, in de volle fleur van
'r schoonheid en jeugd, had Lize ook,
overmoedig van kracht en onafhan
kelijkheid, aanzoek na aanzoek afge
wezen. luchtig, zonder nadenken, of't
'n spelletje wasDat deden er meer
omdat 't leven dan zoo rijk is, zoo
breed openligt, omdat de verwachtin
gen dan zoo schitterend gekleurd zijn.
dat alle werkelijkheid er bleek bij
schijnt maar nu ze was zeven
en-twintig, en ze kende nu toch de
pijniging van de eenzaamheid, ze
had door-leden, in honderd kleinig
heden, het smartelijke altijd zelfstan
dig te moeten handelen als je afhan
kelijk zoudt willen zijn, ze had zoo
vaak, even verbijsterd, gestaan voor
moeilijkheden, die ze altijd alleen op
lossen moest
En laat, onverwacht, onverdiend
bijna, was detee hartelijke, knappe
man gekomen, die 'n flinke positie
had. die sterk was, en die 'r liefhad,
eerlijk en volkomenopgebloeid was
ze in die koestering als 'n bloem, die
lang naar zon smachtte, opgeleefd
was ze van verwachting en op het
beslissend oogenblik had ze ales wéér,
nu wel voor 't laatst, vergooid.
Was dit 'n ziekelijke angst, was dit
'n 't leven niet aandurven, waartegen
zij, als moedei-, eens ernstig optreden
moest, zeggen, dat 't zoo niet ging, dat
.'t leven geen droom was, maar reali
teit dat ze dit geluk niet mócht ver
werpen
Ze keek naar het smalle gezicht over
haai-'n uitdrukking van felle, hevige
pijn verscherpte, verouderde de trek
ken Er was iets beangstigends,
iets heiligs in dien stillen strijdin
grijpen kón ze hier niet
Was 't opoffering, trouw aan haar
'iKou niet, 't kon niet, maar iéts was
ei-, 'n geheim, dat sterker was dan
lokkend- geluk.
In Lize was de starre wanhoop, door
moeder's verslagen gezicht, tot weeke
droefheid om hun beider levens uit
gevloeid, en 'r handen bewogen nog
slechts machinaal, terwijl 'r oogen van
tranen niet meer zagen.
Het was dus Ules vergeefs geweest,
niets dan 'n ijdele droom, al de ge-
luksgedachten, al de heerlijke ver
wachtingen van de laatste weken; hoe
dichtbij had alles geschenen 'n rus
tige, lichte, prettige engagementstijd,
met den man, dien ze altijd graag
had mogen lijden, voor wien ze nu
groote genegenheid voelde, die op
dankbare waardeering steundedan
't huwelijk, het samen-wonen in 'n
groot, eenvoudig-deftig, stil huis, en
danhet.kindje, het kindje, liet
warm-molligo kindje, dat in je armen
slaapt, dat z'n handjes over je gezicht
aait; dat je over de tafel wandelen
laat in 't hemdje, en dan komt 'tnaar
je toe, en lacht, en laat z'n warm lijf
je vallen tegen je borstMoedertje
zou 't op schoot hebben, opleven zou
ze door 'r snoezige kleinzoontje, en..
enKo... ja. die zou er bij staan,
en zich eerst niet zoo erg veel ermee
bemoeien, omdat zoo'n heel klein kind
je meer voor vrouwen isMaar la
ter zouën ze met z'n drieën gaan wan
delen, 'tkind tusschen hen in, het
huishoudon zou geregeld en rustig
zijn, alle dagen zouden koel en licht
voorbij glijden
En toen was liet dien middag ge
beurd, dat hij 'r vroeg z'n vrouw te
worden. Hij stond voor het raam, en
het licht scheen vol in z'n open, krach
tig gezicht, z'n oogen waren zacht en
troebel van ontroeringen ze was tot
'm gegaan met de vaste, sterke zeker
heid van één, die na 'n langen tocht
het altijd-geweten doel bereikt hij
had z'n arm om 'r hals gelegd, 'r hoofd
achterover gebogentoen had ze
opeens zich losgerukt, had hem afge
weerd, de handen drukkend op z'n
breede borst, en ze had gezegd, dat 't
'r onmogelijk was, dat ze niet kon,
nooit
Want die zachte, innige omhelzing,
die arm, die stutte haar hoofd en het
gezicht, dat naderboog, naderboog, dat
was het geluk, dat ze jarenlang zich
gedroomd had te zullen ontvangen
van 'n ander, 'n andere hand had ze
warm in haar haren gevoeld in haar
droomen 's nachts, 'n ander, bleeker,
fijner gezicht had zich over 'r gebo
gen.
Dat gezicht, dat ze na jaren zonder
hernieuwden indruk, verbleekt ge
waand had in 'r herinnering, die,
slecht s-in-droomen-genoten weelde
had haar heele wezen bevangen, op
oogenblik, dat ze, sterk en moedig
het wezenlijke geluk nemen wilde.
O, sterker dan tegenstand van om
standigheden, van -familie, van feiten
ooit zoo kunnen zijn. was de ontast
bare, en daardoor onbestrijdbare te
genstand van herinneringen in 'r eigen
zielDe geestelijke ontrouw op dat
eerste, hooge oogenblik had voor altijd
hot geluk onmogelijk gemaakt, dit
laat-geboden, laatste geluk. Het bleek
niet voor haar te zijn, en arm, stil
moedertje, die niet begreep, zou nooit
het kleinkind in 'r armen houden.
Er was géén, die het wistde passie
van 'r jeugd voor den bleeken, stillen
rnan, met den wonderen blik, van be
rustend heimwee, er was geen, die
begrepen had, waarom ze, in 'r eerste
meisjesjaren zoo stralend-, overmoe-
dig-gelukkig was geweest, terwijl 'r
leven in schijn zoo glad voorbijging.
Hem lief te hebben, hem 'n enkele
maal te spreken, had haar liet rijkste,
gezegendste meisje gemaakt Hij
was heen gegaan uit de kleine stad.
en zij had 'n schitterenden tijd var.
gezochte schoonheid gekregen aan
zoek na aanzoek was afgeslagen, en
toen hij terugkwam, had hij 'r gevon
den, als vroeger, iets smaller en ern
stiger alleen. Toen had maandenlang
de hoop 'r levenskracht opgezweept
Hij moest 'r liefhebben, het kón niet
andersze kón 'm niet meer laten
gaanEn toen de stille man voel
de, dat inderdaad er iets kwam, dat
hem bond aan het mooie kind. dat,
zonder eenige daad naar buiten, al
leen door den wil diep in 'r oogen,
hem tot zióh trok en niet loslaten wil
de was hij weggeneisd en niet terug
gekomen voor anderen één uit de ve
len, die haar hadden gefêteerd, voor
haar de eenige, die alle anderen
waardeloos maakte.
Stil had ze uit 't Leven zich terug
getrokken. eerst lijdend, hevig en
diep. toen langzaam zich schikkend.
vergetend, maar voelend 'r ziel dood.
Totdat hij gekomen was, die zeide, dat
ze kleine handjes hadals vroe
ger, die den goudgloed bewonderde
van .'r blonde haar, die al de lieve,
zachte teederheidjes voor 'r had, die
ze eens zoo volop had genoten, toen
lang en bitter ontbeerd. Op zijn schou
der had 'r hoofd uit willen rusten, als
'n weerloos kind weer had ze willen
hangen aan z'n arm 'r Jeugd was
opgebloeid al het wanne, lieve, dat
ze gestorven had gedacht, was weer
opgestaan. maar óók opgestaan
was, juist op 't oogenblik van geluks-
voltrekking. van overgave en aanna
me, de herinnering, krachtiger dan
realiteit; die liefde, die, nooit geleefd,
elk leven verstikte.
Ze keek de kamer rond, de stille,
oude kamer de betoovering, die deze
weken alles om 'r heen veranderd
had, was geweken. Ze zat hier met 'r
moeder In 't oud-bekendeze zouden
hier blijven samen, 'r Moeder zou ster
ven na eenige jaren dan zou ze door
leven alleen, daarna doodgaan alleen.
Voor 't laatst was de liefde, de hoop
haar gerezen nu zonk alles ter ruste,
ook de herinnering. Er zijn vrouwen,
die maar eens liofhdbben, had ze
trotsch zich gezegd, toen ze jong was
en dweepziek. Maar bij 't ouder wor
den, had ze, in angst en strijd, ge
voeld, dat 't waar was, tegen haar
wildat 't onveranderbaar waar was,
helaas.
Eens had ze gebloeid, en 'twas ver
geefs geweestdo bloemen waren ge
vallen zonder vrucht.
Het leven ging voort; één meer
deed mee. zonder hoop.
CN. R. Ct.)
DE GESCHIEDENIS VAN EEN
TROUWRING.
Te Rothenburg, in Silezië, heeft
men onlangs bij het droogmalen van
een gracht een gouden trouwring met
de letters A. v. B. gevonden. Een on
derzoek bracht uit dat meer dan zes
tig jaar geleden een jonggetrouwd
referendaris v. B., die nu al lang dood
is, dien ring bij het zwemmen verlo
ren had. Zijne weduwe woont te Leip
zig en is 87 'jaar oud. De dame moet
tot tranen geroerd geweest zijn. toen
zij den lang verloren ring weer in
handen kreeg
