NIEUWE- en ADVERTENTIEBLAD.
23e Jaargang.
No. 7039
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
ZATERDAG 9 JUNI 1906
DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)„1.30
Franco per post door Nederland„1-65
Afzonderlijke nummers0.02J4
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37 K
de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave de.- Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels 0.75, elke regel meer ƒ0.15. Reclames 30 Cent per regel.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zc-s regels, 25 Cts. oer plaatsing;
50 Cts. voor 3 plaatsingen a contant.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 3lNs Faubourg Montmartre.
TWEEDE BLAD.
(Jit de Residentie.
Ten vorige j'are «heeft ons Parle
ment een motor- en rijwielwet naar
het Staatsblad gewerkt, waarover
heel wat te doen is geweest. Bedrieg
ik me niet, dan heeft de ambtsvoor
ganger van Minister Kraus zijn ont
werp een keer of drie omgewerkt.
Hoe ddt zij want 'n keer meer of
minder doet er eigenlijk niet zoo
heel veel toe het schijnt dat de
Tweede Kamer bij de vaststelling der
wet niet doorloopend heeft gehad wat
een der Haagsche .gemeenteraadsle
den ,,'n helder oogenblik" pleegt te
noemen en wat reeds bij de Romei
nen als lncida intervalla be
kend was.
Deze wet toch heeft ten eerste de
wetgevende bevoegdheid der gemeen
teraden op het stak van het rijwiel
en motorverkeer vrij sterk aan ban
den gelegd, door zelf een portie te
regelen. Om maar eens dadelijk iets
te noemen In de vroegere Haagsche
politieverordening kwamen bepalin
gen voor betreffende de schellen en
signaalhoorns, met het doel om te
voorkomen, dat trekdieren ,,en ander
vee" daarvan zouden schrikken. Nu
is het niet uitgemaakt of onder dai
„vee" ook menschen weiden begrepen
maar de ervaring heeft geleerd, dat,
sedert sommige automobilisten zich
bedienen van een soort, signaal
hoorns, die in grootte en in geweld
van geluid bij een misthoorn niet
achter staan, ook menschen kunnen
schrikken varï het kabaal, dat zij
maken. Probeer nu om, met de nieu
we wet in de hand. een dergelijke
bepaling als de oude te handhaven
en van het vee uit te breiden tot de
menschen en dan zeggen de juris
ten dat mag niet«dat betreft za
ken die de Rijks-wetgever reeds ge
regeld heeft en waarvan de gemeen
teraad dus moet afblijven.
Basta
Legt de Rijks-wetgever nu in één
opzicht zijn gemeentelijken collega
aan banden, aan den anderen kant
heeft hij hem zaken ter regeling
overgelaten, maar ook al weer zoo,
dat de gemeentewetgever er niet goed
raad mee weet. En een Raad. die
geen raad weet ban niet te rade
gaan.
De gemeenteraad heeft n.l. de be-
jvoegdheid om voor zooveel de wet
op het daaruit voortvloeiend regle
ment het niet reeds doet. maatrege
len vast te stellen in het belang van
de vrijheid van verkeer of van de
veiligheid, maarals er iets voor
de fietsen wordt geregeld geldt het
zelfde voor motorrijtuigen en omge
keerd.
Nu is dat juist een allermalste be
paling. In de Haagsche winkelstra
ten is sedert geruim en tijd het ver
keer, met fietsen verboden van 's mid
dags 12 tot 's avonds 9. Het is een
voudig ondoenlijk om in de pijpen
laden van de binnenstad verkeer met
fietsen te gedongen. De gemeente
raad, geroepen om de wet toe te pas
sen op de verordening, moest nu óf
dit verbod opheffen, óf het ook van
toepassing verklaren op motor-rij
tuigen.
Het gekste van de geschiedenis
de Raad besloot tot het laatste is
iiu, dat een Hagenaar die equipage
lioudt en een auto heeft, wèl met
zijn landaulette uit „winkelen" kan
gaan. maar zijn benzine-ros op stal
moet laten. Uit de Haagsche hoofd
straten worden nu de vlugge, gemak
kelijk bestuurbare auto's geweerd,
terwijl men er de bakbeesten van
verhuiswagens, dikwerf met vier
paarden bespannen, toelaat. En dat
mocht nu, omdat men verplicht
was de fietsers te blijven weren.
Auto ou ne pas auto was de vraag
die de Haagsche Gemeenteraad Ham
let varieerend, te beantwoorden had.
Het antwoord viel ongunstig uit,
zooals men gezien heeft. Waarom
eigenlijk? Het socialistisch gemeen
teraadslid Ter Laan, zelf een fiet
ser. zefde het, met oen beroep op
wat men wel eens van Uilenspiegel
heeft gezegdals het publiek niet
van de autorijders en fietsers houdt,
dan komt dat omdat zij het er naar
gemaakt hebben, omdat zij (gelijk de
heer Ter Laan het uitdrukte) zoo
de beest hebben gespeeld", dat de
voetgangers doodsbenauwd zijn ge
worden voor die kilometervreters, die
reeds zoo menig ongeval op hun
geweten hebben.
Zoo heeft de Haagsche gemeente
raad in eer hersteld, de bepaling,
dat er met fietsen en motor-rijtuigen
niet sneller mag gereden worden
dau „in een matigen drafEen be
paling die beteekenis mist, ten eer
ste omdat zij zoo moeilijk is toe te
passen, ten tweede omdat het begrip
te vaag is. Wel zijn de deskundigen
het er over eens, dat een paard in
matigen draf niet harder loopt dan
een 12 kilometer per uur, maar wel
ke verbaliseerende agent van politie
za.l dat kunnen vaststellen van een
fiets of een auto
Bovendien, aan deskundigen heeft
men voor zulke zaken ook al niet
veed. De rijwiel- of wielrijd-deskundi-
gen in den Haagschen Raad waven
het. ten minste vermakelijk oneens.
Terwijl één hunner toch wilde zien
voorgeschreven „.stapvoets" rijden,
ook voor fietsers, beweerde een «twee
de. dat «dit een onmogelijkheid was
en met een verbod zou gelijk staan.
En hij wees er op. dat men in eafé-
chantants het zeer langzaam rijden
door fietsers als iets buitengewoons
vertoont, waaruit bleek hoe lastig
het was. Want als ieder het kon. be
hoorde het in een kijkspel niet thuis.
Hoe een auto „stapvoets" kon rij
den. scheen een nog minder gemak
kelijk op te lossen probleem. En de
gemeenteraad heeft zich dan ook
..in galop" van de zaak afgemaakt
door den „matigen draf" te preferee-
ren. Het vermoedelijk gevolg zal we
zen. dat er. niet minder dan vroe
ger. zal worden ..gerend".
In vroeger jaren dat zal nu wel
heel lana1 geleden zijn vertelde
men in universiteitssteden van men
schen. die promoveerden op een
dissertatie die zij zelf niet geschre
ven hadden Iets dergelijks gebeur
de vroeger ook wel in ons Parlement.
Van een paar vroegere leden der
Tweede Kanier, een uit Brabant en
een uit Zuid-Hollaaid, die beiden ter
ziele zijn (R. i. p.werd niet zon
der reden beweerd, dat zij hun rede
voeringen door anderen Heten ma
ken en men noemde zelfs de makers.
Zoo ongeveer gaat het met de Chi-
neesche hoogwaardigheidsbekleeders,
die thans ons land weer gaan of
reeds verlaten hebben en die ten on
zent waren om „studie" te maken
van alles en nog wat. Dank zij de
hulpvaardigheid van een aantal amb
tenaren en particulieren waren de
voornaamste bijzonderheden van al
les wat zij te zien en te
hooren kregen, in Fransche rappor
ten te boek gesteld, zoodat zij deze
..gesneden koek" naar Peking kun
nen medenemen. „Pik in" zullen de
Chineesche secretarissen gedacht
li ebben, ontslagen van de zorg om
nu zelf te rapporteeren. hoe de Bar
baren uit het Noordien bijv. een wet
op het arbeidscontract samenstellen,
of varkens fokken.
Met «dat al, zal er op die manier
veel aan den neus der studeerende
Chineezen zijn voorbij gegaan, niet
minder dan aan de respectieve neu
zen van diegenen ten wier behoeve
de studies moesten gemaakt worden
en 'die vermoedelijk de niet geringe
kosten zullen te beialen hebben.
Want deze „baba's" gelijk men ze
in onze Oost noemt, gaan met onze
gouden tientjes en bankbiljetten uiter
mate slordig om, tot groote vreugde
trouwens van de Haagsche winke
liers, die aa.n deze gele heeren me
nig ..geeltje" hebben verdiend.
Hun kooplust was groot genoeg,
cm den geheelen nieuwen Bazar de
la paix leeg te koopen. alias het
Waarenhuis. dat sedert het begin de-
zei maand geopend is.
Men denkt over dergelijke inrich
tingen natuurlijk zeer verschillend,
al naarmate men een gewoon parti
culier of een handeldrijvende mid
denstander is. De onpartijdige en
niet geïnteresseerde beschouwer, die
er eens een critisch kijkje gaat ne
men, komt al gauw tot de conclusie
dat er een massa goed is, dat de
Haagsche straatjeugd als „vullis"
zou qualificeeren, maar ook heel wat
zeer goede en zeer mooie waar, doch
volstrekt niet goedkooper dan er
gens anders.
Wat van dergelijke dingen de at
tractie vormt, is het groote, het ge
weldige. het overstelpende, de durf,
die onze zuidelijke naburen «daarbij
aan den dag leggen. Want men heeft
hier to doen met een Belgische on
derneming al prijken dan de namen
van een paar Hollanders in de rij
der commissarissen. Die staan er
enkel bij wijze van decoratief bij en
een hunner.'een adelijke staatsman,
die er al heel veel over heeft moe
ten hooren, dat hij aldus den win
kelstand Belaagde, was zoo verstan
dig om van de inaugureele ..fuiven"
weg te blijven. De politiek heeft haar
eischen
Trouwens zaken en politiek schij
nen niet bepaald dingen t o n n s
de se trouver ensemble. Cu
rieus is immers dat de raad van be
heer van het Haagsche Waarenhuis
gepresideerd wordt door een authen-
tieken Belgischen markies, in de po
litiek staande aan wat wij gewend
zijn de rechterzijde te noemen en dat
naast hem in dezelfde raad gezeten
is een overtuigd sociaal democraat,
wiens anti-kapitalistische neigingen
hem evenwel niet schijnen te belet
ten om een vermogend man te zijn
en liefst veel te willen verdienen.
Men beweert, dat de Haagsche on
derneming anderhalf millioen per
jaar zal moeten omzetten om haar
kosten goed te maken en indien diat
juist is, heb 'k er voor de eerste ja
ren een hard hoofd in. Want Den
Haag is uit handelsoogpunt een zeer
bijzondere stad. Er is upper-ten, die,
als 't maar eenigszins kan, 't liefst
in het buitenland koopt en. voor
zooverre die inkóopen bij Haagsche
winkeliers geschieden, van een tot
vier jaren crediet neemt. Binnen het
jaar ie betalen, zou als een fout in
de opvoeding, als het zondigen te
gen den bon ton worden beschouwd,
Deze zal het waarenhuis misschien
bezoeken, als er tegen Kerstmis prul
len moeten gekocht worden' voor het
dienend personeel.
In het tweede gelid komt de na-
maak-chique, die de „groote lm" zou-
den willen naapen, maar er geen
geld voor hebben. Voor contante be
taling niet thuis.
De deftige burgerstand koopt van
vader op zoon in de winkels, die als
puik solide staan aangeschreven.
Heele geslachten hebben en houden
één en dezelfde firma voor slager,
bakker, kleermaker, enz.
Resten dus de kleine burgerstand,
de ambtenaarswereld, de vergulde
armoe, de arbeidende klassen en de
nieuwsgierigen. Maar of een perso
neel van 200 menschen daaraan el-
ken «dag werk zal vinden, dat valt
sterk te betwijfelen.
Ten minste in de eerste jaren.
Dat weten deze slimme Belgen dan
ook wel degelijk. Zij weten dat de be
volking in 15 jaren is verdubbeld
dat de toename der burgerij van jaar
tot jaar crescendo gaat en dat Den
Haag dus gaandeweg, niet stap
voets, maar veeleer in gestrekten
draf. de grootte van een wereldstad
gaat aannemen en daarmede de ze
den en gewoonten, die voor een reus-
achtigen bazar plaats laten. Zij spe
len op zien komen. En aangezien ze
menigen goeden troef in hun spel
hebben, is er kans, dat ze voorloopig
qui perd gagne spelen, in af
wachting van de dingen die komen
zullen. Als de winkeliers zich nu
bezorgd maken, hebben ze ongelijk.
Mits ze maar toonen er óók te zijn,
kunnen ze de concurrentie van de
zen Leviathan onder de magazijnen
tot ©en minimum beperken. Maar
dan moeten ze loeren, dat reclame
tot nu toe in Den Haag veel te veel
als bijzaak beschouwd de hoofd
zaak is. En dit krachtens het recept
van Barnum, «die man die het sterkst
van allen deze leer in toepassing
bracht, toen hij als levensregel aan
nam. dat de weg naar rijkdom door
de drukkerijen leidt.
Binnenland
Uit de Omstreken
BEVERWIJK.
Naar vernomen wordt zal de bouw
van de nieuwe marmerfabriek onder
betheer van den architect Roelof Kuij-
per. niet in het openbaar worden
aanbesteed.
Het gebouw zal een oppervlakte
beslaan van 30 bij 54 M. of ruim
1600 M. De werkplaatsen ter ge
menlijke oppervlakte van ruim 1000
M. zullen gedekt zijn door een zei-
dak met 9 rijen spanten, die licht
van de noordzijde inlaten en gewoon
lijk bij dergelijke inrichtingen wor
den toegepast. De fundeering be
staat uit pi. min. 650 heipalen met
daarop aangebrachten betonvloer en
is zoowel bestemd tot het dragen van
het gebouw als van de verschillende
machines-
De machinekamer met een opper
vlakte van 112 M„ zal op de verdie
ping worden ingericht, boven de
smederij en de wasch- en schaftloka
len tan het personeelrechts van
het middengedeelte komen de kan
toren en magazijnen, terwijl links
het ketelhuis, 15 bij 7 M. groot, met
een schoorsteen van 25 M. hoogte 't
geheel zal volmaken. De hoogte van
het hoofdgebouw zal 9 M. bedragen
en de voorgevel van een balkontrap
voorzien worden ter hoogte van 2.20
M. Het metselwerk zal van baksteen
worden opgetrokken en in- en uit
wendig worden afgevoegd.
Deze fabriek d>e tal van .practi-
sche voordeelen zal opleveren, zal
eventueel zonder storing van het be
drijf kunnen worden vergroot en zal
vermoedelijk 1 Januari 1907 in ge
bruik genomen worden.
(Kennemerland.
WIJZIGING DER BEPALINGEN BE
TREFFENDE HET BEGRAVEN
VAN LIJKEN VAN MILITAI
REN BENEDEN DEN RANG
VAN OFFICIER VOOR
REKENING VAN DEN
STAAT.
Blijkens de Memorie van Antwoord
heeft de Regeering, gevolg gevende
aan de opmerking omtrent den vorm
van het wetsontwerp, er geen be
zwaar tegen, dit te vervangen door
een ontwerp van wet. waarbij met
intrekking der wet van 22 Juli 1885
(Stbl. no. 138) de géheele materie
wordt geregeld. Daartoe is een ge
wijzigd wetsontwerp Ingediend.
Met het voorstel van enkele leden,
om niet de kosten eener begrafenis
van staatswege, doch die eener be
grafenis op niet-milïtaire wijze, als
grondslag voor de rijksbijdrage te
nemen, kan de Regeering zich niet
vereenigen.
De opmerking omtrent het maken
van muziek op den terugweg van
een begrafenis, levert, naar de mee
rling der ministers van oorlog en van
marine geen grond op. om de bij mi
litaire begrafenissen geldende ge
bruiken te herzien.
De quaestie van het begraven met
militaire eer van gepensionneeixlen
ban onder de oogen gezien worden
bij herziening van liet reglement
voor den garnizoensdienst, wanneer
het wetsontwerp, houdende vaststel
ling van verplichtingen en bevoegd
heden van de mihtaire macht bij
haar optreden tot hulp van 'het bur
gerlijk gezag en de burgerij, tot wet
zal zijn verheven.
Thans meent de Regeering dien
aangaande geen toezegging te moe
ten doen.
Tegen misbruik der nieuwe bepa
ling om geldelijk voordeel te genie
ten zal worden gewaakt.
DE COMMENSAAL.
De correspondent te Watergraafs
meer van de „Tel." meldt.
De" commensaal, die hier Zaterdag
j.l. een juffrouw op dien Ringdijk zoo
leelijk bij den neus had, is thans her
kend als een gewezen gevangenbe
waarder. die reeds in liet politieblad
gesignaleerd was.
PROCES-VERBAAL TEGEN EEN
PREDIKANT.
Men meldt uit Oosterzee aan de L.
Ct."
Tégen den predikant bij cle Nederl.
Herv. Gemeente alhier is proces-ver
baal opgemaakt wegens liet op Zon
dag j.l. kerkelijk voltrekken van een
huwelijk, zonder dat de bij de wetver-
eïischte verklaring van den ambtenaar
van den burgerlijken stand, dat het
huwelijk burgerlijk voltrokken was,
overgelegd was.
een contract na 1 Juli e.k„ doch dat
wij eenstemmig tot liej, besluit.zijn ge
komen, dat het' huidige""contract on
mogelijk te handhaven is en zelfs, na
belangrijke wijzigingen, niet te hand
haven zal zijtn.
Waarom dal. contract niet tg hand
haven was, zullen' wij, onder deze om
standigheden, u wel niet hier behoe
ven te lierhaljen, genoeg zij het, om
slechts te herinneren aan hei door u
volmondig erkende feit, dat de werk
lieden gaarne van het. contract ge
bruik maakten, om hum mindrmim-
verdienste volkomen gewaarborgd te
zien, maar dat zij geen oogenblik ge
aarzeld hebben om, wanneer zij even
de kans schoon zagen, van de werk
gevers hoogerc Iconen af te dwingen.
Ook is een van cle gevolgen van liet
contract geweest, dai alom het zoo
genaamde garantiestelsel >s ingevoerd
wat ten gevolge heeft gehad, gelijk
door u ook volmondig is erkend, dat
de werklieden, wier 'noog weekloon
was gegarandeerd, onverschillig of
zij snel of langzaam hadden gewerkt,
langzamerhand er toe zijn gekomen
om zeetr weinig werk af ie leveren,
ten gevolge waarvan het productie
vermogen van Amsterdam als nijver
heidscentrum zeer belangrijk is ver
minderd, tot niet gering gevaar voor
den bloei van the nijverheid.
Doch waartoe zouden wij al de on
dervonden nadeelen van het contract
opsommen, waar toch zoowel uw da-
gelijkseh bestuur als ons bestuur daar
van ten volle overtuigd zij n en op dien
grond een nieuw contract niet. wen-
scholijk achten?"
UIT DE DIAMANTNIJVERHEID.
Het bestuur dar Amste'rdarnsche Ju-
welien-s-Vereeniging heeft een schrij
ven gericht tot het bestuur vam den
Algem. Ned. Diamantbewerkersbond,
waarin o. m. liet volgende wordt ge
zegd
„Onze ledenvergadering heeft beslo
ten om het bekendie contract den len
Juli te laten afloopen.
Tot flit besluit is do vergadering ge
komen nadat wij mededeelïng hadden
gedaan van de langdurige en herhaal
de besprekingen, welke lusschen onze
besturen hebben niaats gevonden. Wij
mochten toch voor "onze vergadering
niet verzwijgen, dat wij met uw dage
lijkse!) bestuur ernstig gezocht heb
ben naar een bruikbare» vorm voor
I.ANDHUISHOUDKUNDIG
CONGRES.
Het 58ste. Landhuishoudkundig
Congres werd Woensdag te Amers
foort door den eere-voorzitter mr. F..
D. graaf Schimraelpenninck. commis
saris der Koningin, geopend, in te
genwoordigheid van de inspecteurs
\an landbouw en het landbouwon
derwijs, de heeren Löhuis en Van
der Hoek.
Verschillende vraagpunten kwamen
aan de orde.
Punt I. Wat kan er gedaan worden
om de ontginning van 's lands woes
te gronden te bevorderen op grooter
schaal dan tot dusver geschiedde?
De inleider, jhr. J. Hora Siccama
van de Harkstede, te Rïjsenburg, be
spreekt eerst de werkloosheid ten
plattenlande, dan het trekken naar
de steden, waardoor de overbevol
king aldaar nog wordt vermeerderd.
Vruchteloos acht hij het. te trach
ten. stedelingen naar het platteland
te ïokken. maar door ontginning van
woesten grond wil hij overal te plat
tenlande Werk verschaffen, om ver
deren trek naar de groote steden te
voorkomen.
Dat kost veel geld. De heer Hora
Siccama vraagt, of dit niet te krij
gen zou zijn door coöperatie van de
zeer talrijke ..klein-kapitalisten". die
ons volk telt.
Ten slotte betoogt spr., dat liij
wensebt een combinatie van bosch-,
akker-, weide- en vischcultuur op
den te ontginnen grond en in de wa
teren daarbij, als ze er zijn.
Punt II. Welke soort varkens is
voor Nederland het meest gewenscht
en hoe komen we daaraan
In zijn prae-advies merkt de heer
H. D. S. Hasselman (rijkslandbouw-
leeraar te Utrecht) het volgende op
Tijdens het 56e Landb. Congres te
Assen werd door de Nederlandsche
Kamer van Koophandel te Londen
kruising van inlandsche varkens met
grootslag Yorksliires aanbevolen.
De inleider wenscht, dat de boe
ren die zelf de inlandsche zeugen
Feuilleton.
Een Verborgen Erfenis
(Naar het Engelse h).
°7)
Dat kan. Het is heel interessant,
dat vetrborgeau geld. Heeft u er iets
tegen mij te vertellen, wat u daar
voor doei?
Hèeiefruaal niets! l"iép Nancy
lachend. Ik doe niets en ben niet van,
plan om dat ie ver aunt mm. Zij' Ver
telde. heini., Wat zij van Ghristat ge
zien had en hoe zij ztch bezorgd over
haa,c maakt, waarnaar hij met de le-
v&idigste belangstelling' luisterde. Hij
Van zijn kant had haar hoed wat te
vertellen over Cdsar. eii beiden w air en
verbaasd, toen zij Bit het hek van
Rvelands gekomen Waren.
Bertram Eraf Zijn kaartje af, oh
Nancy bleef óp de stoep staan wach
ten, om te weten of Mr. Wickham
|hem ontving.
Zij meende. dat zij zijn gestalte in
jdf. oranjerie had gezien, en was daar
om verbaasd en teleurgesteldtoen de
huisknecht terugkeerde met de bood
schap, dat Mr. Wickham niet. thuis
s an Aai hef Tuiot- toItAt. «ro.c - -
\Ye>et je 't wel zeker vroeg Nan
cy. Ik meende hem zoo stellig Ut zien,
en Mr. Curzon is een oud vriend, dien
lilj mat graag nrtstoopw. Aan
vvien vroeg je het
Aan zijn eigen bediende, juf
frouw. Hij wist het zeker.
Nu, daar zal ik eens terugkomen,
zei Curzon. die de teleurstelling heel
woolijk opnam. Ik hel) geen spijt.
Miss Malincourt, want ik heb u oiVr-
moietj «en kan nu aan uw hrodder ver
tellen, hoe u het maakt. Als u Mi*.
Wickhami ontmoet., da.u wil u mis
schien, zoo vriendeJ'.yk zijn hem te ver
tellens dat ik Item graag eens ion ont
moeten, bh dat, als hiij «beul dag wil
opgetVm, dié heem past,, ik graag nog
eens wil komen aanrijden. Ik hoop,
dat u niet te vermoeid is na de wan
deling.
Ik bei) niet zoo vermoeid «als toen
ik u ontmoette, zei Namcy openhar
tig. Ik ben nu veel opgewekter. Dank
U zeer, Mr. Curzon
Tot Nancy's groote verbazing ver
scheen. Air. Wickham aan het diner.
Zij vertelde hem al spoedig van bet
bezoek van Mr. Curzon, en zijn te
leurstelling omdat liij hem niet thuis
trof.
Ik werd wegens dringende bezig
heden weggeroepen even vóór dat hij
hier kwam, zei hij. Ik zou hem heel
graag nog eens ontmoeten, als 'tkon.
ïk zeer hoog loop. Hoe kwam het zoo,
dat u hem ontmoette
Nancy gaf hem een verslag van het
bezoek van Curzon aan haar vader
hoe hij haar dien dag overvallen
had. wearnaav h'j zwijgend luis-
jüAV-llö
Het zelfde onverklaarbare gevoel,
dat Violet gedwongen had item öVei'
kaar eigen "zaken te spreken, noopte
Nancy nu hem het een en ander van
Elm wood en van Violet's ongelukkige
positie te vertellen.
Nancy in haar witte zomerkleedje,
waarvan cle fijne kant langs hals en
armen hing, Nancy met haar groote,
grijze oogen, waarin een ernstige, be
zorgde uitdrukking, vormde een scher
pe tegenstelling met dien zwijgenden
man, die haar ernstig en zonden te
antwoorden zat aan te kijken.
Alles is de schuld van tante Har
riet, zei ze. Zij wensclute. dat Antho
ny een rijk huwelijk deed, en nu
wreekt zij zich op Violet,
Uw zuster wist dat alles vóórdat
zij trouwde, is 't niet
Ja, ik weet, dat liet verkeerd
was. Het was groote dwaasheid van
haar, te denken, dat zij op Elnvwood
kon wonen. Zij deed het zonder
iemand te raadplegen. Maar daar
door heb ik toch niet minder mede
lijden met haav.
En wat zegt Mr. Egevton er van
veranderd. Tante Harriet was op baai-
manier atJijd vriendelijk voor hem,
daarom wist hij werkelijk niet, hoe
verschrikkelijk liet voor Violet zou
zijn. Bovendien zijn zij zoo arm Ik
geloof werkelijk, dat Violet dikwijls
.«o-ir-pk heeft
aan het 8Jiern<xniiu*ow - - -» 1
Het is een vreemde manier voor één
maal, om zoo zijn vrouw te behand-A
len zijn moeder alles te geven en
zijn vrouw bijna te laten omkomen
van gebrek. Arme Anthony! Als u hem
zag! Ik heb er nog een gesprek met
hem over gehad en hij zei, dat hij
wist een fout. begaan te hebben, maar
hij kon er mu geen verandering meer
in brengen. Ik zou er nog wel eens
met hem over gesproken hebben, als
tante Harriet niet aan papa geschre
ven had om hem te vertellen, dat ik
op Elmwood was en mij niet aldus
gedwongen had dadelijk heen te gaan.
En toch blijft u volharden bij
uw wensol), om het geld van Oom
Peter tusschdn cle kinderen van zoo'n
vrouw te verdeelen?
Christal en Anthony zijn slacht
offers van haar. ieder op een andere
wijze.
Haar broeder was ook een slacht
offer van haar, zooaJs u zed. Maar het
gelukte hem te ontsnappen, en
weerwil ven haar te slagen. Het zou
toch wel wat hard zijn. dat het geld,
dat hij verdiende, aan ha-ar kinderen
Violet.
Nancy streek vermoeid met haar
hand over het hoofd, toen zij van
tafel opstond. De bezorgdheid over
haar zuster, dé lange wandeling, ge
volgd door een er us tig gesprek over
onderwerpen, hadden haar
vermoeid;
M-v. Wlokhlam merkte op boe lang
zaam zij de kamen- va-liet.
I— Houdt j van lezen vroeg hij.
- O ja. heel veel. Ik was juist van
plan naar do bibliotheek té gaan om
een boek te halen.
- Er zijn er enkele in mijn kamer,
die u misschien liever heeft. Zij zijn
van mijn dóchter. Gaat u met mij
mee om er een paar uit te zoeken?
Heel graag. U is zeer vriende
lijk.
Met veel lichter stap ging Nancy
mot hem mee. Hij bracht haar niet
door de schilderijen-galerij, maar
door een andere deur. die dadelijk
toegang gaf tot cle vierkante hal.
waar John Thompson Christal Eger-
ton had binnengedragen. Daar open
de hij een der deuren en verzocht
Nancy binnen te gaan.
Dit is mijn studeerkamer, zeide
hij en hier zal u eenige boeken van
Gillian rind en.
De kamer was groot met een diep
boogvenster, dat aan den achterkant
van liet huis uitkwam, gezellig ge-
stoelen en een canapé, een schrijfta
fel en een groot bureau voor allerlei
papieren, planken met boeken.en an
dere boeken, hier en daar opgesta
peld, maakten de stoffeering van dit
vortrek uit. Bij het venster stond een
sierlijker schrijftafel en een kleinere
boekenkast dat moest, volgens Nan,-
r." '..'.l'.'S, ..uMiam oêitqoren.
De uitnoodiging van haai' gastheer,
om zijn studeerkamer te bezoeken,
had haar verbaasd en zij besloot
niets te vragen of iets anders te doen.
dat hem reden zou kunnen geven,
spijt te hebben van zijne uitnoodi
ging.
Dit zijn de boeken van Gillian,
zei hij, terwijl hij naai- de boeken
kast bij het venster wees. Kie^ er als-
't u belieft, een paar uit, die u denkt,
dat u zullen bevallen, en breng ze te
rug wannéér hei u behaagt, maar
vraag vooral eerst, of ik ben uitge
gaan. Dat is de eenige bepaling, die
ik er bij maak.
Hij ging voor zijn schrijftafel zit
ten en opende eenige papieren. al3
wilde hij zich daarmee van de dank
betuigingen van Nancy afmaken.
Nancy nam dit terecht op als een
aanwijzing, dat hij het gesprek als
geslóten beschouwde, koos een boek
uit en verliet zachtjes de kamer.
(Wordt vervxdBd).
