3e verijdelde A naslag
xe ma
ken, is blijkbaar één dier dichterlijke
impulsies 'geweest. Want ai spoedig
bleek het, dat ze niet te handhaven
viel: de eerste overtreder werd gestraft
met ontslag, de tweede met ©en tijde
lijke schorsing de derde, vierde, vijf
de ten zesde, en misschien nog een en-
ble kreg een berisping en toen was
het uit. 'Men hoort er niet meer van,
maar de circulaire is nooit ingetrok
ken en blijft den onderwijzer eeuwig
bedreigen: zij ikan nu nog altijd een
motief worden, om een minder ge-
wenscht element te ontslaan, want de
„slag-circulaire" heeft de lichamelij
ke tuchtiging als opvoedingsmiddel in
het minst niet uit de school verdre
ven. in klasseonderwijzerskringen
heeft verder Ihet ontslag kort na el
kander eerst van een, later nog van
twee onderwijzers, een verbittering te
gen den wethouder gewekt, die voor
eerst niet zal worden uitgewischt, die
integendeel versterkt wordt en gaan
de gehouden door een „verordening"
op de rechten en plichten van den on
derwijzer, waarbij deze geheel als
onmondigen worden gehouden. Om
een voorbeeld te noemen, is het den
onderwijzers niet alleen verboden, ge
durende de lesuren te rooken, in
dit verbod steeks-niets kwetsends
imaar mogen ze zelfs niet rooken nn
toet schoolgebouw op uren, dat er geen
les wordt gegeven, niet voor of na
schooltijd, zelfs op de gangen niet. De
hoofden voelden zich van hun kant
weer verongelijkt door de aanstelling
van een viertaPgemeentelijke inspec
teurs, wier hoofdtaak toet in den be-
g'nne was nu zijn ze ook nog voor
andere doeleinden aangewezen de
hoofden op de vingers te kijken, of die
wel zuinig genoeg met leermiddelen
e.d. omgingen. Nemen we daarbij nog
de omstandigheid, dat. de hoofden
overstelpt werden met welhouderlijke
circulaires, elke circulaire vaak ge
volgd door een circulaire met nadere
verklaring, waarop cr dan nog een
verscheen met nog nadere verkla
ring, dan zal men begrijpen,
da.t èn hoofden èn de klasse-onderwij-
(zers den tegenwoordigen wethouder
niet met leedwezen zullen zien vertrek
ken. Bovendien sloop de bureaucratie
zoodanig de afdeeling Onderwijs bin
nen, dat ik niet kaai nalaten, daarvan
een 'gevalletje, dat ik juist dezer da
gen vernam, ter illustratie mede te
deelen. (Aan een hoekenkast was het
slot defect en de kast wilde niet open.
De onderwijzer 'gaf daarvan kennis
aan het hoofd, het hoofd schreef er
over aan de afd. Onderwijs; van do
aid. O. werd een inspecteur gezonden
om te onderzoeken, in hoeverre her
stel noodig was. De inspecteur consta
teerde, dat het slot werkelijk defecï
was en zond naar een onderafdeeling
van P. W. om een timmerman. De
timmerman kreeg de opdracht vav
zijn onm-id del-lijken chef, het defecte
slot te halen. De timmerman haalde
het slot; ,en bracht het naar het ge
meentelijk hoofdmagazijn, vandaar
ging het weer met den timmerman
naar de school terug. Terwijl de tim
merman daarmede bezig was, maakte
de onderwijzer er hem op attent, dat
er aan een der valramen iets haperde,
wat door den timmerman, die toch
zijn gereedschappen bij zich ,had, ge
makkelijk kon worden hersteld.
Maar de timmerman wees het ver
zoek van den onderwijzer daartoe, on
der betuiging van spijt, met de meeste
resoluutheid af: hij mocht, volgens
z ij n instructie, 'geen herstellingen,
•van welken aard ook, aan schoolge
bouwen aanbrengen, voor hij daartoe
van z ijn' chefs de opdracht had ont
vangen. 'Het defect aan het tuimel
raam moest alweer langs denzelfden
bureaucratisdhen weg hersteld wor
den. Toch, de heer Van Hall was een
goed man, hij is meest altijd van goe
den wille geweest en ik geloof ook wel,
dat het heele onderwijzerscorps er
kent, dat zijn bedoelingen goed wa
ren, maar van een Wethouder van
Amsterdam worden behalve goede be
doelingen ook takt en vastheid ver-
eischt en deze twee ontbraken den
dichter. Nu kan de dichter met zijn
lange spierwitte haren zich geheel
aan de literaire kunst gaan wijden.
■Niettemin heeft zijn heengaan nog
vrij wat emoties gewekt. „Wie zal zijn
opvolger zijn?" is een vraag, die velen
zich thans stellen en waaromtrent ve
len een opinio hebben, die door an
deren weer wordt verworpen. De heer
De Sauvage Nolting, tegenwoordig ar-
rondissments-schoolopziener, een man
geacht om zijn groote rechtschapen
heid, en rechtvaardigheid, gevreesd
om zijn onverbiddelijkheid, werd eerst
als zoodanig genoemd.
Maar tot de afd. O. behooren ook
hot Middelbaar en Hooger Onderwijs
in deze gemeente en de heer De Sau
vage Nolting heeft geen academisctien
graad, wat anderen als een onoverko
melijk bezwaar beschouwen...
De tijd zal het leeren.
Maar het gevolg daarvan is geweest,
dat in de hoofdstad de indruk is gê
weest, dat de dienst van P. W. nu
juist niet heel precies als een legprent
in elkander sluit
Hoewel het toch zeker in de eerste
plaats de zaak van den wethouder
was, die zaken van zijn departement
in den Raad zelf te behandelen, nam
de burgemeester de bespreking van
de ,,Beurs"-quaestie over, waarbij
deze tegelijk gelegenheid vond, nog
eon andere aangelegenheid van P.
W., namelijk die der wijnkelders in
het Entrepot, welke in eene vorige
vergadering naar Burgemeester's
meoning niet voldoende door dien wet
houder was behandeld, te bespreken.
Zoo schijnt liet dus wdl, dat onze bur
gervader, behalve zijn reeds zwaren
gouden ambtsketen, zich ook nog een
Vn <le war zijnden tak-van-dienst op
den hals heeft gehaald, en het ver-
nu voor hand-,
deze lasten te zamen den burgemees
ter te zwaar wegen, en dat hij daar
om het besluit nam zijn zeer voorna-
mie plaats te verlaten.
Wetendoet echter nog niemand
behalve de Burgemeester zélf, en mis
schien enkele iimtiamen. Wij wandelen
In raadselen en wachten.
Ook Merde tijd zal het leeren
I.
Het was de 16e Juni 1893 en geheel
Londeni was in opschudding. Het
aanstaande vorstelijk huwelijk zou
gevierd worden met talrijke feesten
en optochten en de autoriteiten van
Ndw Scotland Yard stelden alles in
'L werk, om elke stoornis van de
feestvreugde op dien dag te voorko
men. Een gerucht, van. welke zijde
wist niemand, had de Yard bereikt,
dat die 16de Juli niet zou voorbijgaan
zonder dat het anarchisme zijn be
staan zou hebben bewezen.
Een der chefs was dien namiddag
in een ernstig gesprek gewikkeld met
den meest vertrouwden speurhond,
detective-sergeant Pike van de divi
sie A.
Deze man was de trots van het
korps en verdiende die reputatie ten
volle. Hij was ongeveer veertig jaren
oud en bezat eene groote physïsche
kracht, alsmede een zeer ontwikkeld
intellect, dat bij meer dan eene gele
genheid goede diensten had bewe
zen.
De chief zeide ten laatste, terwijl
hij opstond
Nu, Pike, >de zaak, die ik u op
draagt, levert voor u een buitenge
woon gevaar op. G© zult uw leven en
onzen invloed moeten wagen en ik
weet, dat ge ©ven veel doen zult voor
dc Yord, als voor u zelf.
Pike hoog beleefd.
Ik héb bericht ontvangen, dat de
drie leaders van de anarcWsten-bende
in Londen hedenavond iin een ge
meubeld huis o." den Blackfriars
Road eene bijeenkomst zullen' hou
den. Op het oogeniblik woont er nie
mand) in het huis en ongetwijfeld
hebben zij het daarom uitgekozen.
Gij moet het huis vóór hen binnen
dringen en, veilig verborgen, hunne
komst afwachten; dat zal ongeveer
tien uur zijn.
Donk er aan, laat ze geen lont rui
ken of val hen niet lastig, maar tracht
alle bijzonderheden omtrent hunne
plannen te weten te komen.
Ais ge slaagt, beloof ik u onmid
dellijke promotie, maar
Als ik niet slaag, zal er, denk ik,
de plaats van een dood© in ''t korps
zijn aan te vullen.
Ja, 't is een gevaarlijk spel, maar
ik hoop er het beste van, Pike.
Wees niet ongerust, mijnheer
Ik zal mijn best doenbeloof mij ech
ter één© zaakwijs niemand an
ders aan, om dit zelfde spelletfö uit
to voeren, zelfs niet, wanneer ik in
een paar dagen niet terug kom.
In orde, Pike; ik geef je een
week en zal alles aan je over laten,
't Is nu vier uur; je moest dus maar
gaan.
Het onderhoud1 was geëindigd en
de beide mannen gingen elk huns
weegsde chef naar zijn hoofdbu
reau, de detective naar de plaats,
waar hij zijn gevaarlijke opdracht
had uit te voeren.
Hij ging ©erist «Ven naar zijne ka
mers om ©en© verandering in zijn
voorkomen aan te brengen scheer
de zijn baard en snor af en trok een
ruw lakensch pak aan. Hij besloot
•géén© wa.pens niede te nemen, oordee-
lenide, dat deze slechts een last kon
den zijn bij zijne -tegenwoordig© op
dracht.
Een pijpje aanstekend, wandelde
hij op zijn geanak in de lichtding van
Blackfriars Road, waar hij om zes
i'iur aankwam.
Voor het aangewezen huis stilhou
dende, als wilde hij opnieuw zijn
pijpje aansteken, wachtte hij, totdat
niemand hem gadesloeg'en stapte toen
de hardstóenen trappen van het open
pleintje af. Het behendig gebruik van
een valschen sleutel verschafte hem
spoedig toegang tot het huis; hij sloot
zorgvuldig die ideur achter zich en
klom naar boven. De meubels waren
zeer armoedig en Pike liep van de
eene kamer in de andere, om te ont
dekken welke kamer voor de bijeen
komst zou gebruikt worden.
In e>en der slaapkamers ito het
achtergedeelte van het huis merkte
hij op sommige plaatsen watversche
tsbaik-ascto, waaruit hij opmaakte, dat
daar te voren reeds eene vergadering
was gehouden en hier ook de andere
waarschijnlijk zou plaats hebben.
In een der hoeken stond een kleine
kast en hierin verborg Pike zich.
Eenige oude, beschimmelde kleede
ren dienden voor scherm ©n hij zette
zich neer, om de wacht te houden.
Zijn leven hing af van zijne voorzich
tigheid en ongetwijfeld ook dat van
vele anderen. Hii was wel ontstemd
over de bevelen van den chef, om de
mannen niet op 't eerste gezicht te ar
resteeren, doch hij besloot toch trouw
die orders uit te voeren.
De tijd kroop slechts langzaam
voort en 't scheen den verborgen man
een eeuw sedert hij een schuilplaats
had gezocht in de kast.
Plotseling hoorde hij voetstappen
op de trap en, hoe verhard hij ook
was in gevaarlijk werk, voelde hij
zijn hart eensklaps snel bonsen.
Toen klonk ©en zacht gefluister en
eendelijk traden, tot zijne groote ver
lichting, eenige mannen zijn kamer
binnen. Door een klein gaatje, dat hij
in de kastdeur- had geboord, zag hij,
dat zij een donkeren lantaarn droe
gen. met zijn donkere zijd© naar bet
venster. Toen het licht op het gelaat
van een der mannen scheen, herken
de de bespiedende detective 't gelaat
van een berucht desperadode ande
ren waren hem onbekend.
Wij zijn bijeengekomen, begon
een der vreemdelingen, om de laat
ste schikkingen te treffen voor onzen
grooten slag. Parijs heeft ons 't voor
beeld gegeven en wij moeten dat vol
gen en voltooien. Parijs heeft gewoon
volk vernietigd, wij zulten, vorsten
dcoden.
De andere twee gaven door een ge
mompel hunne goedkeuring te ken
nen ©n d'e spreker ging voort
Ik heb orders ontvangen van
ons hoofdkwartier, om eene groot©
kamer te huren vlak bij St. James's
Street, waar de wijnkoopers wonen.
Het is mij gelukt een bovenverdieping
van h-eai te huren, die precies de juis
te hoogte zal loebbem. De stoet zal bin
nen tieu meters pas&eeren van de plek
waar wij zitten, en als die hertog eai
de anderen voorbijkomen-, werpen wij
onze bommen -naar de rij tuigen. Dan,
sauve qui peut. Hier zijn de bom-,
men, pas er voor op, ze zijn volgens
do laatste verbetering van den bond.
Dit zeggende», mam hij vier ijzeren
bommen, in den vorm van een kokos
noot, uit een kleinen reiszak, en over
handigde er een aan zijne makkers.
Nu, kijk eens boe mooi ze zijn
gemaakt. Weest niet bevreesd, ze be
vatten slechts edn deel der lading.
Even voor de koninklijke stoet langs
komt, laden wij ze geheel.
Hij keek met een verrukt gelaat
naar de bommen.
Omijne schoenende ge
hate tyrannen verbleéken, als ze uw
geweld hloorem.
Er was een oogenblik stilte en de
gevangen detective voélde zijn hart
zóó lievig kloppen, dat hij bijna
vreesde, dat de mannen het kondén
hooren.
Nu, wij komen den 5den Juli om
zes uur op mijne kamers in Stamford-
Street bijeen. Kameraden, brengt
Alexis en Henri mede.
Dit zeggende plaatste hij de bom
men weer in zijn zak en stak een lu
cifer aan, om zijn pijp aan te steken.
Dit plotseling geluid, hoe zwak het
ook was, deed Pike, wiens zenuwen
reeds overspannen waren, instinct
matig opspringen. Hij had slechts
zwakjes tegen de kastdeur geleund,
doch de schok was te veel voor het
bijna vergane» hout. en tot verbazing
en ontsteltenis der schurken rolde Pi
ke voor hun voeten.
II.
Gedurende een oogenblik sprak er
niemand. Toen sprong de desperado,
Pike herkennende, vloekend op hem.
Bij zijne pogingen oon de slagen af te
wenden, keerde hij ongelukkiglijk
zijn rug naar zijne andere vijanden
en werd door een verpletterenden slag
i tegen den grond geworpen. Hij viel
als een blok hout zonder eenig gelubd,
met het gelaat naar boven.
Dood, ©n goed ook, riep een der
moordenaars uit. Dat is 't loon voor
spionnenHij schopte onder het
spreken ntet den voet tegen toet li
chaam. Moeten wij nu onze plannen
wijzigen, Jules?
Neen, waarom? Dooden verra
den niet oneer.
Hij stak wederom zijn pijp aan, als
of er niets gebeurd was.
Laten we nu één voor één- stil
letjes weggaan.
Dit zeggend© verliet hij het Vertrek
dn even later toet huis. Vijf minuten
later deed de andleir© vreemdeling het
zelfde, den Enigelsctoman met den be-
wusteloozen man alleen latende.
Haastig onderzocht hij diens zak
ken, edn daad, die 'hij zich zou ge
schaamd h-ebben in 't bijzijn zijner
makkers te doen,
Miet een vlo-ek snelde hij toen de
kamer uit, teleurgesteld over het
weinige gevonden- geld en enkele
ooigenblikken later had hij ook het
huis verlaten.
Langzaam keerde Pike tot het be
wustzijn terug en toen hij zijn oogen-
opende, overtuigden hem de naakt©
muren en de talrijk© bedden, dat hij
in ©en hospitaal was. Hij meende ech
ter te droomen. Hij scheen ook men-,
schem te zién, die zijn bed nadien-dien.
Hij droomde
Plotseling weo-d hdj échter door-eeni
ge woorden uit zijai sl-aa-p opge
schrikt.
Nu, hedren, dit is «en zeer inte
ressant geval en een, dat tevens die
nen kaïn voor eene nuttig© clinisch-e
les. Deze man, niets in zijn beait
hebbende, -dlait zijn identiteit kan vast
stellen, werd, zooals g© u herinnert,
veertien diagen geleden- naaT dit hos
pitaal gebracht met sporen van vree-
selijke mishandeling aan. het hoofd.
Hij was ergens in Blackfriars gevon
den. De ernstige wond©' werd toege
bracht aan die linkerzijde van dien
schedel ©n zooals ge weet, ligt daar
het centrum Aroor dJen spraak. Gedu
rende zijn geheel delirium heeft hij
géén enkel - samenhangend woord ge
uit; dat bewijst mijns inziens, dat hij,
als hij hersteld zal wezen, zijn spraak
verloren aal hebben. Bovendien kan
hij ook doch dii-t is slechts een bloo-
te veronderstelling geen kracht tot
schrijven meer hebbendat is wél
zeldzaam, dloch i-k heb gevallen ge
kend.
Hij Meld -even op.
D© verschrikkelijke gebeurtenissen,
die hij 'had meegemaakt, kwamen
Pike thans weer A-oor den geest ©u hij
herinnerde zich de onuitgevoerd© op
dracht van zijn chef. Hij" zou den on
derwijzenden geneesheer bewijzen,
dat hij ©en leugenaar was door zoo
onbeschaamd te spreken. Hij trachtte
te spreken. HemelSlechts stamelen
de, onsamenhangende geluiden kwa
men van zijne lippen. D© -angst, die
in zijn© ©ogen te lezen was, ontroerde
zelfs de studenten, di© in stilt© toe
keken.
Arm© man, tracht ééns op deze
lei te schrijA-en, zei de dokter zachtjes
liem een potlood tusschen de vingers
duwend.
Hij probeerde te schrijven- en slaag
de er in, doch wat hij schreef, was
slechts onzin. Ho© hij ook probeerde,
zijne Aüngers wilden niet aan zijne ge
dachte gehoorzamen ©n met een snik
liet hij zich achterover op het bed
vallen. Het vreeselijk geheim, dat al
leen hem bekend Avas, maakte hem
kraukzïnnig en bij staarde van de
een© zijde naar de andere, om een be
kend gelaat te A'inden.
Zóó'n smart en droefheid lag op
zijn gelaat en zóó on\-erdraaglijk was
de blik zijner oogen, dat de studen
ten zijne sponde verlieten.
De met Pike belaste medisch© stu
dent was een luchthartig jongeling
A-ain ongeveer twintig jaar, Morris
genaamd. Dit Avas zijn eerste patiënt
en het geval boezemde hem levendige
belangstelling in. Hi] beschouwde bet
als een zeer interessant geval, waar
voor hij de eerste bladzijde van zijn
dik notitieboekje zou kunnen gebrui
ken.
De vurige, droevige oogen van den
zieke ontmoetende, nam Morris echter
met het gelukkig instinct der deugd,
zijn© hand ©n -drukte die in warme
deelneming.
't Spijt m© zoo, braA'e man, dat
ze u zoo mishandeld hebben. Ik zal
alles Auor u doen wat ik kan, doch
zie mij niet zoo aan. Ik zal 't u eartijk
zeggen, ge zijt mijn eerste patiënt.
hl
Een- -lach kwam op Pike's gelaat.
Marris zag hem ernstig aan, zonder
er aan t© danken, dat hij niet kon
antwoorden, vroeg hij
Hebt g& somis iets bijzonders op
het hart liggen
Pike knikte two©- of driemaal.
HeuvelIk kan- u hielpenik
moet u helpen. Luister eens, w© spe
len „raadseltjes opgeven". Dat is
uiterst gemakkelijk. Vindt ge 'tidéo
gced?
Pike's triomfantelijke knik bewees,
dat hij thans verrukt was over liet
oude kinderspelletje.
Zijt ge 'n eerlijk raam.
Een knikje.
Heeft, één man u geslagen
Piko schudde het hoofd.
Twee...-:., drie mannen
Geknik.
Lokten deze drie mannen u binnen
om u te dooden?
Eene hoofdsch-udding.
Wachtte ge op hen? Bespiedde
go hen?
Een flinke, bevestigend© hoofdbe
weging deed thans bij Morris meer
licht opgaan.
G© zijt dus politieman. Wat de
den die kerels? Beraamden zij een
inbraak?
Ontkennend hoofdgeknik.
Moord?
Pike bracht een zacht geluid A'oort,
als wilde li-ij zeggen, diait de jonge
dokter 't geraden had.
Toch- niet met onftpl offingsstof-
fen?
Geknik.
Om huizen in de lucht t© doen
vliegen-
'Ontkennend© hoofdbeweging.
Menschen?
Pike knikte.
Morris, zoo jong nog, zoo zéér ge
hecht nog aan vermaak, dacht aan
stonds aan het Koninklijk huwelijk,
dat hij met een nichtje hoopte bij te
wonen.
Achtereenvolgens steldé hij hem de
A-eigende vragen, opgewonden, met
beArende stem, A-ermoedende een \rree-
SGlijk geheim te zullen ontdekken.
Op 'den huwdlijksd'ag? Noord-
zuiid-oost-westPaddingtcxn Station...
Pall MallSt. James's? Paleis of
straat
En daar Pike voortdurend bevesti
gend met het hoofd knikte, zeide hij
Als ik 't dus goed begrijp, zullen
zij e©n aanslag plegen op den 6den
itn de St. Jamés's Streelt
Pike Avild© het uitjubelen.
Dan begon Morris langzaam de hui
zen dier straat bij nummer op te noe
men. Bij een zeker nummer liet Pike
hem stil houden
Luister nu goed zou m©n deze
mannen vóór dein huwelijksdag kun
nen i-n handen krijgen
Wederom een bevestigend geknik.
Nu zal ik even het alphabet dloor-
loopen ©n als ik kom aan de letter,
waarmede de naam der straat be
gint, laat me dan ophouden.
't Bleek de S te zijn.
We zullen nu eens even naden
ken wiacht, ik ken een straat met
een ,,S", dié ik eiken dag passeer om
hierhetén te komen, Stamford Street.
Pike's oiogen Auiiliden zdich met tra
nen, van vreugd.© Morris begreep er
uit, dat hij den juisten anaam gera
den had. Op deze wijze voortgaande,
kwam hij te weten het nummer ven
héb huis, den diag en het uur van de
bijeenkomst der anarchisten.
Hij greep Pike's hand en drukte di©
vol sym-paithi'e ©n hij zou ©en, kreet
van blijdschap hebben geuit, had hij
zich niet herinnerd, dat rondom hem
zieken lagen.
Ik ga nu onmiddellijk naar Soot-
land Yard om den chef te spreken. Ik
zal hem- -alles vertellen ©n ge zult
honderden menschen het leven heb
ben gered. Verder geloof ik, dat ge
weder als oen kind het spreken zu.lt
kunnen aanleeren. Ga thans sdapen
éri als alles in orde is, zal ik u vorder
behandelen.
Pike légde zijn zwaar kloppend
hoofd op de kussens neler, d-och zijn
hart Avas verlichtWat gaf. hij
thans orn wonden en pijn ©n het ver
lies van zijn spraak, nu -hij zijn
plicht had vervuld.
IV.
Morris sneldie naar Scotland Yard
en vroeg den chef onmiddellijk f©
spreken. Op de vraag waarvoor hij
kwam, weigerde hij aan iemand an
diers iéts te zeggen. De blik op zijn
gelaat verraadde echter, dat zijn ver
zoek dringend, noodzakelijk was, ©n
©enige minuten later stond hij Aroor
den man, naar wien hij gevraagd
"had.
Wel, mijnheer, wat wenscht u
Ik Avensch u meid© te deelen, dat
een detective mij verklaard heeft., dat
vijf anarchisten van uit een huis in
St. James's Street bommen zullen
Averpen op den bruidsstoet; dat zij
morgenavond te zes uur bijeenkomen
in Stamford St.redt, en dat die detec
tive in 't hospitaal ligt
Groote hemel! Waar is hij
In het hospitaal, zei ik. Hij heeft
vreeelijke wonden aan het hoofd, die
hem het spraakvermogen hebben be
nomen. Zendt eenig© uwer mannen,
om vast te stellen wie nlïe arme ke
rel is.
Wéldra waren nu alle maatregelen
genomen voor d© arrestatie der vijf
gevaarlijke mannen. Allen werden na
een verwoeden strijd gevangen geno
men en -in d© gevangenis opgesloten.
Het huwelijk bad plaats zonder
eénig incident, doch ook zonder Mor
ris. Hij had van- d© directie van het
hospitaal een Avenk ontvangen, dat
de Koningin besloten had na afloop
der huwelijksplechtigheid het gebouw
te bezoeken.
In tegenwoordigheid van het ge-
heele personeel en een groot aantal
studenten spelde Har© Majesteit Pike
do Albcrt-medaille op d© borst, en
damlcte hem hartelijk voor zijne dap-
perhei d.
Zij vroeg toen naar Morris
Hij wenschte dat die grond hem zon
verzwelgen, doch bef geschiedde niet,
en hij moest, dus luisteren naar de
warm© woorden^ die zijn Vorstin h©m
toesprak.
Een hooge ridderord© beloonde zijn
Avijsheid ©n tact en met, hernieuwd©
dankbetuiging vertrok Hare Majes
teit.
Hoe Rudolf op het Oude-
jaarsavondbei kwam.
Dus iij gaat ook naar Berjjjn?
Ja, Arno.
En alleen om je daar te ver
maken
Ja. ads je dat zoo noemen wilt.
Ik wil eens weer groote-stadslucM in
ademen in dit nest hier, wordt men
werkelijk suf-
Daar kan ik inkomen Ik heb
eigenlijk hetzelfde déél. Maar voor
den vorm breng ik een bezoek aan
mijn oom.
Ah, zoo, dan zouden we wel sa
men kunnen reizen?
Wanneer vertrek je?
Op Oudejaarsdag.
Zoo lang kan ik niet wachten.
Ik ga vanavond reeds met den nacht
sneltrein.
Gelukkige, ik heb morgen nog
allerakeligst veel op het kantoor te
doen di© fatale diefstal....
Ja, ia, leelijke 'historie Doch
bedaard maar, wij krijgen den kerel
wed. Hier ligt reeds zijn signalement.
We treffen elkaar in elk geval. Waar
logeer je
Hotel Kronberg, Eransche straat.
Za'1 ik je een uitnoodiging zen
den A-oor het Oudejaarsavondbal bij
mijn oom
Dank je....
Daar zijn mooie dochters
voortreffelijk gezelschap buitenge
woon aardige oude heer....
Dank je werkelijk. Ik zou gaar
ne op Oudejaarsavond geheel vrij
zijn. Ik wil eens een volksfeest bijwo
nen ik smacht naar vrijheidvan
d© opgeprikte gezellige kringen heb
ik hier zooveel geprofiteerd, dat ik er
beu Aian ben.
Nu, zooals je wilt, Rudolf. Wat
is dat?
Mijn laatste conterfeitsel....
Prachtig, oud© j-ongen Ik 'heb
nog geen portret van je. Ik dank ja
hartelijk.
Kom. -kom, volstrekt niet noo
dig. Neem ma.ar spoedig revanche.
De vrienden drukten elkaar harte
lijk de hand, wenschten elkaar een
vroolijk Aveerzien in Berlijn ©n Ru-
dolf ging heen.
Het gesprek had plaats in het kan
toor van Arno, twee dagen A'oorOt.'de-
jaarsdag. Arno Stoltz was assessor
bij de rechtbank en had nog heel wat
te doen, ©gr hij mét den trein kon
vertrekken. Met ijver ging hij aan
het werk. Den vorigen dag wa-s d©
kassier van de groote kamigarencpM-
nerij R. Horwitz Co. met 50.000
mark in contanten op den loop ge
gaan en nn mo-estiem ©r reinigen ge
boord en inlichtingen ingewonnen
Avorden.
Zijn vri-end Rudolf Horwdtz was de
zoon eoi eenig© erfgenaam van den
eigenaar der groote fabriek. Nauwe
lijks -had de assessor nog tijd om naar
zijn woning te snellen en de noodige
reisbenoodigdbad-eaa te pakken. Om
nog o-p t"d te kom/en nam hij €■"•>- 'rij
tuig en met hal angstzweet ©n het
voorhoofd stopt© hij alles in zijn
koffer.
Daar werd geklopt.
Binnen riep d© assessor, woe
dend over de stoornis.
Een bode -van de rechtbank werd in
de deur zichtbaar.
Lieve deugd, wat is er nu weer
aan de hand?
De compliment van den officier
van justitie en of u zoo goed wilde zijn
mij het signalement te geven en
het pcxrtre|t ©r bij, ik moet -het dade
lijk naar het bureau ai am de kra-nlt
brengen.
De assessor sl'oeg zich voor hét
hoofd.
Voor den duivel, dat heb ik in
de haast vergeten. Och. Mabnke,
neem den sleutel en ga naar mijn
kantoor, daar ligt alles op de schrijf
tafel signalement en -portret van
den kassier ik kan met den besten
wil geen minuut meer verliezen, als
ik nog op tijd wil komen.
In orde, meneer de assessor, ik
zal wel voor alles zorgen
De bode sukkelde wfetg. Een kwar
tier later vloog assessor Stoltz in een
vogel ante naar hei station.
Welgemoed zat Rudolf Horwitz op
den morden van den Oudejaarsdag
in -den sneltrein en blies den rook van
een echte Havanna behaaglijk voor
zich uit. Hij was o, zoo prettig ge
stemd. Wat hinderde hem di© histoi-1
ri-e van zijns vaders kassier, die op
den loop was gegaan Ten eerste wa
ren ze millionaiTs en kondeai zich,
zoo noodig, over net verlies heenzet-
ten, maar in de tweede plaats twij
felde hij er ook niet aan of men zou
den A'luchtende spoedig penoeg in
handen hebben. In onz© eeuw a-h-ti te
legraaf en telefoon is bet op den loop
gaan al een zeer ondankbaar werk.
Plotseling kreeg Rudolf een kleur.
Aan het station, Avaar de trem even
stilhield, stapten twee dames in zijn
coupé, ©en bejaarde en een jonge. De
laatste was allerliefst.
Rudolf sloeg haar bescheiden, doch
met bewondering gade. Tot een ge
sprek kwam het echter niet, z© zat
met haar moeaer an den anderen
hoek. Maar een toeval kwam hem te
hulp.
De dames verlieten hij een groot
station de coupé om in het restau
rant een kop koffie te drinken. De
trein stoute maan vijf minuten en de
jong© man was met reden bevreesd,
dat de dames niet op tijd terug zou
den zijn. Maar neen, daar waren ze
reeds weer galant Meld hij de cou
pédeur oven ademloos stapten ze
in.
O hemel, mama. riep nu d© blon
dine verschrikt, ik heb miin mof la
ten liggen
De jonc-e dame maakte aanstalten
om den waggon nogmaals te verlaten.
HaaT moeder hield haar angstig vast.
Nu sprong Rudolf op en met een
haastig-oa-rdon, dames, ik zal het
A-ergeten voorwerp halen", verliet hij
den waggon. Met enkele stappen was
hij in het restaurantde mof lag op
het tafeltje, dat het dichtst bij het
buffet stond haar grijpen en de-deur
uitvliegen was één. De trein zette zich
reeds in beweging, toen hij weer in
de coupé sprong.
Als 't u... belieft.... juffrouw!
En hiip-end en ouffend, alsof hij
zelf een locomotief was, overfiandig-
de hij het geredde rvoorwea-p.
Do jonge darnie Olga had ha
moeder Iraar genoemd dankte n
een vrlendel-ijken glimlach. Nu w
liet ijs gebroken, ©en levendig f
sprek be ©on en Rudolf doorleefd© e
aangenaam half uurtje. Jammer d
hel slechts een half uur was, omd
na het verstrijken daarvun de tre
in Haile stilhield, waar -hij zijn rw
■voor ©enige uren moest -afbreken c
voor zijn A-ader eén opdracht uit
voeren.
Toen hij des namiddags weer
- er.; hoekje van een coupé zat, dac
hij niet zonder weemoed aan zi
origineele reisgezellin terug. Het g
zeischap, dat hij thans had, was mi
der aangenaam, het best oud uit tw
stijve Engelschen ©n twee reiziger
waarvan d© een ongegeneerd snork
en de aaiden de courant las.
Voor den drommel, wat had flüe o:
bescheiden A-ent hem toch zoo vooi
durend aan te kijken.
Eindelijk Bérlijn Rudolf haalt
verlicht adem en verliet achten t
reizigers en de Engelschen den \va
gon. Zonder zich op te houden, zet'
hij koens naar den uitgang daj
stond de onbescheiden courantenlezt
met ©en nolitie-agenC, when hij juï;
het blad onder den neus hield. E
weer wees de brutale kemel naar hen
Wat laad 'hij toch
Niet lang zou Rudolf daaroxntrei
in het onzekere A'erkeeren. De agei
trad plotseling op liem toe eó vroe
hem
Kent u dat terwijl hij hem d
courant voor 't gezicht Meld.
Rudolf djeinsde onthutst achteruit
Het was --'tn eigen portret, dat hi
zag. Hoe drommel kwam dat in d
courant
Dat dat ben ik immers
Niet waar, u herkent u zelf
Zeker.... er is geen twijfel aan.,
maar... hoe komt mijn portret daar
Op een heel eenvoudige nxaniei
Het is de illustratie bij een signale
ment het is 'net porfret van dec
bedrieger Vogt uit L., die er me
50.000 mai-k van de firma Horwit
vandoor is gegaan.
Meneer.... stoof Rudolf op. II
ben Rudolf Horwdtz zélf
D© man in de uniform lachte luid
keels.
Ik dacht het wel, dat er zoo iet:
zou komen. En omdat n Horwitz heet
staat uw portret als daf van den kas
sier Vogt in de courant? Of bent i
misschieai toevallig zijn dubbelgan
ger
Wat Rudolf ook in 't midden bracht
het hielp niet, hij moest me© naaj
het politiebureau. De arme had var.
schaamt© wel in dien grond wilier
kruipen In de rechterhand torste M;
zijn koffertje, om -zijn linker had dé
agent een riem geslagen, waarvan hii
het ander© eind vasthield. Alle men
schen bleven staan om het paartje
achterna te kijacen of ze sloegen het
■tenminste even in 't voorbijgaan ga
de. En zoo iets moest een millionaiirs-
zoon overkomen
Wien breng je daar, Puffke 1
vroeg de inspecteur nieuwsgierig.
Da-t is werkelijk een fijne vogel
Puffke meesmuilde teArreden.
Den dief Vogt, meneer de in
specteur.
D© inspecteur zette .grooit© oogen op.
Hem Drommels, kerel, dan ben je
500 mark rijker. Er is immers een be-
loioniLng van 500 mark uitgeloofd
Maar is het wél d© rechte
Vergelijk hem maar eens met dit
portret.
—Waarachtig als twee druppels
water.
Rudolf nam nu het woord ©n be
weerde, dat hij Horwitz zelf, de zoon
van den bestolene was en Mer een
wergissinv in 't- spel moest zün.
Wat. de zoon van den bestolen©
zelven wil je wezen riep dé inspec
teur ong-elooATg. En zoo pas ben je
gearresteerd? Hoe komt je portret
dan bij het signalement
Dat weet ik niet en ik begrijp
ihet niet.
Welnu dan heb je een legiti
matie
Rudolf schudde het hoofd. Hij liad
er geen.
Héb ie ail bij hem naar1 het geld
gezocht
D©,t was nog niet gebeurd. De ar
me drommel en zijn koffer werden
'nauwkeurig .gevisiteerd. Men vond
3000 mark in goud ©n bankpapier.
Da,t is mijn reisgeld, zei Rudolf.
We weten er alles van het an
dere heb i© verborgen. Een kostelijke
vangstdat moet ik dadelijk aan den
directeur 'van politie mededeelen.
Hij telefoneerde dadelijk.
De directeur antwoordde langs den-
zelfden weg. dat men den gevangene
onder veilig geleide naar ziin woning
-moest brengen. Hij wilde hem dade
lijk ondervragen, daar de zaak hem
interesseerde. Natuurlijk haastte de
inspecteur zich om onmiddellijk aan
het bevel van zijn superieur te vol
doen.
Het huis, da,t de directeur van po
litie bewoonde, was helder verlicht.
Puffke schoof den gevangene. dien
hij weer aan den riem hield, een
jVrachtig geverfde trap on naai' de
eerste A'erdieping. Een meisje deed de
deur open.
Neen. maar dat is zeker de spits
boef riem ze, en ging wat achteruit,
't Is anders ©en heel knap mensch.
Dacht je dan. dat h" er uitzag
als een rooverhoof-dman schertste
de agent.
Het an eis je bracht de .twee in een
kleine kamer naast de keuken. Van
buiten drongen de tonen van een
wals tot hem door.
't Is hier zeker bal, zei de agent.
Oud-ei aars avondbal 't is er al
heel prettig!
Dit zeggende verwijderd© het dienst
meisje zich.
Tien -minuten later kwam z© terug
met een glas punch en verscheidene
stukken gebak op een presenteerblad.
Dai is voor jou, agent. op
last van meneer den directeur.
Nog had ze de kamer Met weer ver
laten, toen een jonge, schoone dame
in een zeer elegant baltoilet binnen
trad, die ©veneens een presenteerblad
met puiaeh ©n geüak droeg.
Hier. Elise, nier is ook wat voor
den gevangene de arme drommel
moet toch ook weten, dat het Oude
jaarsavond
Verder kwam ze niet. Ze gaf een
