NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
34e Jaargang. No. T344 yiriCdSjR^ageaij'ks^behaiv» op Zon- en Feestdagen. donderdag 7 februari iöot 4
HAARLEM S DAGBLAD
abonnementen advert entiën:
yï h„rloni per d^,e maanden: ffiSStL ^^gÊSST^ jMlM ^an 1—5 re8eIs 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
•»rü ?aaIlem j' a t' V 'a - n a Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames30 Cent per reget.
Voor de dorpen m den omtrek waar een Agent gevestrgd is (kom der Bij Abonnement aanzienlijk rabat. P
"!'S ^vstë? ÖW%f%\V Advertentien van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing,
Franco per post door Nederiand1.® bigf* "V% 50 Cts. voor 3 plaatsingtn a contant.
Afzonderlijke nummers0.02H <s£m .«r
«eïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37H Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
de Qmstrefeen en tranco per post „0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentien
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Parijs, 31bis Faubourg Montmartre.
EERSTE BLAD.
AGENDA
DONDERDAG 7 FEBRUARI.
Vereeniging: Concert Jacob Kwast,
S uur.
Gebouw Haarl. Jongel. Vereen. Le-
zing Dr. A. Noordtzij, 8 uur.
St. Bavo: Orgelbespeling 23 uur.
m ONS HEEN
No. 475.
Figuren uit d-
Ka «Is vergaderiag
In den loop van de jaren heb ik al
zóóveel figuren uit "de Raadsverga
dering behandeld, dat het aantal nog
beschikbare figuren klein wordt en
die er voorbanden zijn, nog rijp moe
ten worden vóór ik ze om zoo te zeg
gen plukken kan. Dit beeld vereischt
toelichting. Ik zal die geven. Ieder,
die met zekere kans van er een gere
gelde bezoeker te worden, onze Raads
zaal binnentreedt, kan geacht wonden
een figuur uit de Raadsvergadering
te zijn. Maar daarmee is 'hij nog niet
een figuur waarover je iets kunt
schrijven. Nieuwe leden van den
Raad bijvoorbeeld, hoe belangrijk hun
positie in de maatschappij ook moge
I wezen, maken in 't college a. 1 s
Raadslid éérst langzamerhand
hun historie. Zijn ze er pas, dan kan
ik nog niets anders van hen zeggen,
i dan hoe ze hun haar dragen en welke
jas. 'Bijzonderheden, die als onder
deel van een geheel hare beteekenis
kunnen hebben, maar op zichzelf van
geen waarde zijn. En wannéér dus,
zooais in den loop der dingen past,
de ouderen verdwijnen en de jongeren
verschijnen, dan kan er in den tus-
schentijd een periode van stagnatie
optreden. Maar 'evenals de vrucihten-
'kweeker pluk ik dan ook later weer
eenige gerijpte perziken te gelijk.
Wel is waar heb ik mijn mij zelf op
gelegde taak niet 'angstvallig be
perkt itot de iRaiadslleden alleen, al
zijn zij, om in de beeldspraak te blij
ven, zeker wel de allerfijnste vruch
ten. Ook de boden zijn figuren en het
is 'best mogelijk, dat ik te avond of
morgen eens een schetsje wijden ga
aan het talent, waarmee onze hoofd
bode, de heer Bouwmeester, den van
huis uit ietwat spottenden glimlach
op zijn gezicht in de Raadsvergade
ring weet te temmen, tot hij op een
ernstigen trek althans gelijkt- Daar
bij komt dan tevens wel ter sprake de
draaiende (heupwiegende noemde
Netscher het.) gang van zijn collega
Van den Bosch, wanneer deze door
de Raadszaal gaat -om als drager van
briefjes van den een naar den ander
voor postillon te spelen.
En dan het publiek! Zou er niet een
afzonderlijk artikel te wijden zijn
aan het publiek? 'Behalve op buitenge
wone dagen is het nooit talrijk. Een
van de getrouwste comparanten is
een ambteloos burger, die bij voor
keur op de punt van de voorste bank
gaat zitten en onder de discussie niet
onduidelijk zijn voorkeur laat blij
ken over de opmerkingen van woord
voerders der linkerzij. De tweede ge
trouwe, die ons zelden of nooit be
geeft, is een oude Iheer, met wit haar
en witte baard, wiens meeningen ik
tot dusver niet heb kunnen nasporen,
om de eenvoudige reden, dat hij ze op
geenerlei manier laat blijken. Schijn
baar laat de verwoedste aanval op het
dagelijksch bestuur hem even koel,
als 't. schitterendst pleidooi van diens
besten verdediger. Verbergt hij zijn
gevoelens, dan doet hij dat geniaal.
's Middags om een uur of vier wordt
het publiek aangevuld met een paar
krantenmenschen, voor wie in de
stoelenreeks van de pers geen plaats
meer is en met eenige ambtenaren
van de secretarie, die zich uit pure
bescheidenheid verdekt opstellen ach
ter de publieke tribune of samenpak
ken in het hoekje bij het raam. Dat
zij in de 'banken voor do toehoorders
niet gaan zitten, komt waarschijnlijk
hiervandaan, dat zij den heelen dag
al gezeten hebben en dat bovendien
deze banken parodieën op zitplaatsen
zijn.
Soms komt er een vreemde eend in
de bijl Dat is een sollicitant of een
vriend van een sollicitant. Een enke
len keer ook wel een paar giabelende
meisjes, die voor zichzelf of een ander
belang stellen in de benoeming van
een onderwijzeres. Maar zelden zijn
de smalle banken heelemaal bezet
Dat komt alleen voor, wanneer er een
onderwijsbelang aan de orde is. Dan
komen bij halve dozijnen de onder
wijzers aangestapt en bevestigen
daar de waarheid, dat zij in dubbelen
zin in scholen leven, wiant wie zag
op een openbare vergadering ooit een
onderwijzer alléén? Hij is er omringd
door collega's, of hij is er in 't geheel
•niet. Evenals de haring is de een
zaamheid hem een gruwel. Misscthien
komt daaruit zijn bekende solidariteit
voort, al ontken ik niet, dat oorzaak
hier zeer wel gevolg kan wezen.
Teekenen van goed- of afkeuring
seven zij weinig. Of een van de spre
kers moet het al heel erg maken? Dan
vliegt een glimlach langs de rij en
soms een dof gemompel. Overigens
gedragen ze zich als ambtenaren, dat
wil zeggen nemen 's Raads besluit in
ontvangst zonder zichtbaar pruttelen.
Wel is waar halen zij schriftelijk en
in hun maandblad die schade in.
En toch, iin weerwil van dat alles,
zijn zij' in den Raad niet de méést
zwijgende figuren. Er is een man, die
nóg dieper, nog stelliger, nóg volko-
mener zwijgt dan zij. De verslagge
vers van de pers, raadt gij, Misgesla
gen, de persmenschen, expansieve
naturen als ze meestal zijn, doelen
rnee in alles wat den Raad beroert,
lachen als er te lachen, brommen als
er te brommen valt, ja wagen een en
kele m aal, als de discussie maar geen
einde nemen wil, een halfgesmoord:
„Stemmen! stemmen!" De Secretaris
dan? Ook hij heeft somtijds gelegen
heid iets te zeggen, al is 't dan ook
niet hardop. Neen, de man dien ik be
doel is de commies-redacteur.
Hij zit in één lijn met het dage
lij ksch bestuur, maar niet met zijn ge
zicht naar het oosten, zooals dit col
lege, hij wendt den blik naar 't zui
den. Dat is ook 'de reden, waarom ik
hem zoo goed heb kunnen waarne
men, want hij heeft het oog op de
perstafel. En let nu wel op, dat ik niet
bedoel den tegenwoordigen titularis,
noch zijn voorganger, noch diens
voorganger, maar alleen het com
mies-red acteurschap als zoodanig.
Het ambt is een leerschool, betgeen
duidelijk blijkt uit het tractement, dat
laag is. Leerschool 'in kennis van 't be
sturen eener gemeente, leerschool in
correcte taal en stijl, ten spijt van
Hugenholtziaansche icritSek, leer
school ook (en hier kóm ik tot mijn
onderwerp terug) in zelfbefheersching.
Immers terwijl ieder ander m de zaal
zijn .meeningen en indrukken aan een
ander kan meedeelen, zit hij alleen,
rnet geen andere vertrouweling, dan
het pieterige tafeltje, waaraan- hij
werkt, om zijn denkbeelden aan toe
te vertrouw on. Hij is om zoo te zeg
gen de Robinson Crusoe in de Raads
zaal, vastgeketend aan zijn tafel-ei
land. Met dit verschil alleen, dat Ro
binson ten slotte nog aanspraak had
'aan Vrijdag, terwijl hij van half
twee tot half zes aan zichzelf is over
gelaten.
Wat een positie! Als er wat te laohen
valt, lacht hij alleen. Als er wat te
brommen valt, moet hij den mond
houden, want een commies-redacteur
bromt niet! Als een van de sprekers
er een meter naast slaat, mag hij, die
immers de zaken kent, daarvan zelfs
niet door den flauwsten glimlach blijk
geven. Hij is officieel en officieus al
lebei. Hij hoort in de Raadszaal en
hij hoort er niet. Het gaat hem niet
aan en het gaat hem wel degelijk a an.
Hij is te veel ambtenaar om publiek
te kunnen wezen en (hij is te veel pu
bliek, om officieel te kunnen zijn. Hij
kent de zaken van binnen en van bui
ten en hij verdwijnt uit de za.al, als
er een geheime vergadering is. Hij
redigeert, maai onderteekent niet.
Wanneer ik hem met iets zou moeten
vergelijken, zou het zijn met den re
gisseur van een tooneel, die ook voort
durend bezig is, maar zonder dat het
publiek in de zaal iets van hem be
speurt.
Wel is dit ambt terecht een leer
school genoemd. Leerschool in be
scheidenheid is ze niet het minst.
Terwijl hij daar zit, mag hij droomen
van de grootsohe waard'iglheden, die
hij misschien eenmaal vervullen zal-
burgemeester, Kamerlid, Minister
misschien... Maar inmiddels noteert
'hij, dat mijnheer A. ter vergadering
komt en dat mijnheer B. die verlaat
en teekent aan, dat (het amendement
van mijnheer C. met zooveel tegen
zooveel stemmen verworpen is. Waar
lijk, wanneer het de moeite waard
was iets te zeggen van de figuren uit
de Raadsvergadering, die een passie
ve rol spelen, dan mag hij daarbij
niet vergeten worden.
Over een paar jaar aa.1 zijn stoel
weer door een ander zijn ingenomen,
met dezelfde idealen, dezelfde nood
zakelijkheid van zelfbeheersching, de
zelfde half officieele, half officieuse
positie in dit milieu van de Raads
zaal... ilnderdaaid, van de talrijke
figuren in de Raadsvergadering is die
van den commies-redacteur voor den
philosoof niet de minst aantrekkelijke.
Zwijgend als de Sphinx, door het pu
bliek voor een „klerlue" gehouden, de
eene helft van zijn gezicht bestraald
door het Weten, de andere helft ver
borgen in de duisternis der onbekend
heid, zit hij' daar, te wachten o,p den
man, die hem opvolgen zal.
J. C. P.
Buitenlasidsch Qverzichï
HOE MEN BIJ DE RUSSISCHE
ERKIEZINGEN TE WERK GAAT.
Op het liberalisme van Stolypin
werpt de houding der autoriteiten in
Moskou een eigenaardig licht. Daar
zijn alle kies vergaderingen volkomen,
onderdrukt. Politieambtenaren, di'e
cadetten. in een© vergadering toelie
ten, werdleu door administratieve
ambtenaren in arrest gesteld.
Toen professor Iwantzof in een miet-
poliitieke vergadering den katheder
besteeg, werd hij gearresteerd. De po
litie mam helm gevangen, want, zei de
politie-officier, die het bevel gaf tot
gevangenneming, li,ij was cadet.
Vijftien gewapende leden van den
„Bond van 't Russische Volk" zijn de
bureaux van de partij der vreedzame
hervorming binnengedrongen om zich
van die lijsten, waarop de namen dor
40.000 leden van de partij staan,
meester te maken. Ook andere docu
menten namen ze mee.
De leden van den Bond zijn van
plan op den verkiezingsdag den toe
gang tot di© zaal voor Joden, en libera
len met geweid to versperren.
DE BEGRAFENIS VAN
MENDELEJEF.
De Tsaar heeft bevolen, dat Men-
clelejef op staatskosten zal worden be
graven.
De groote gedeerd1© is bij zijn leven
door bijna alle bestaand© geleetrd© ge
nootschappen en academies van we
tenschappen van beteekenis tot eere
lid benoemd.
Een uitzondering maakt de Acade
mie van Wetenschappen te Peters
burg,, welker leden Mendelejef deballo-
teerden, toen deze voor bet lidmaat
schap word voorgedragen.
Het spreekt wel van zélf, dat door
deze malligheid niet Mondelejef werd
gehoond, maar enkel de Academie
zelve.
Uit ander© Landen.
DE HERSTEMMINGEN IN
DU1TSCHLAND.
Hedennacht te 12 uur was de stand
ruw berekend
191 national en tegen 173 anti-nat'o-
inaletn. De grootste winst is aan de
zijde der conservatieven en dier vrij
zinnige volkspartij. Herkozen van
het Centrum Trimborn te Keulen.
Vollmar. socialist, is gekoizen te Mün-
clueu, Wienmer, vrijzinnig, te Nord-
hausen, Mommsen, vrijzinnig, te
Hirschberg. Gevallen is de socialist
Birk t© München, de socialist Mol-
kenbuhr te Elberfeld, <1© socialist
Liebknecht te Potsdam, de socialist
Q narek te Frankfort a/d. Main, de
socialist Gradnauer te Danzig.
Waarschijnlijk bedraagt het verlies
dei* socialisten totaal 35 zetels, de
winst van het Centrum 5.
In Berlijn is herkozen' Kaempf, vrij
zinnig, met vooruitgang van 2000
stemmen tegen den socialist Ar ons,
die ongeveer 400 stemmen achteruit
ging.
Voor het. paleis van den Kroonprins
en den Rijkskanselier werden weder
vaderlandslievende betoogingen ge
houden, De Keizer reed in zijn auto
langzaam unter den Linden door een
geestdriftig gestemde menigte.
SAMENKOMST VAN DEN
DUITSCHEN RIJKSDAG.
Het voornemen is den Rijksdag sa
men te roepen den 19den Februari.
DE KERKELIJKE STRIJD IN
FRANKRIJK.
Een particulier telegram uit Parijs
e,an 't „Hbld." mei dit, dat de geheel e
katholieke pers zich verheugd toont
over de circulaire van minister Bntand
de aartsbisschop van Parijs heeft aan
de pastoors van zijn diocees gelast de
vereisebt© aangifte te gaan doen, en
dan een ontwerp-contract aan te bie
den in de groote meerderheid1 der
gemeenten wordt dit contract aan
vaard en dé aartsbisschop zegt„Het
is niet nood'g, dat dit precies overal
geschiedt."
Men toont zich dus blijde over de
erkenning der hiërarchie in de laatste
circulaire, daarbij blijk gevende van
dien hairtélij ken wettisch der katholie
ken, om uit alle moeilijkheden te ge
raken. Het schijnt, dat. dé kerkelijke
strijd in Frankrijk op een keerpunt is
gekomen.
Ook de Romeinsohe correspondent
v/arn eten der Framschie bladen heeft
van personen uit de omgeving van
het Vaficaan vernomen, dat men het
een belangrijken stap tot' den vrede
achit, dat de Fransche regeering in
haar laatste mededealing (Briand's
circulaire) de kerkelijke hiërarchie
erkent.
„Zal dus de H. Stoel tegemoet wil
len komen vroeg de correspondent.
„Waarom niét?" luidde het ant
woord. „Men heeft het zoo druk ge
had over d'e onverzoenlijkheid van
het Vatic aan Het o ogenblik is ge
komen, dit verzinsel te vernietigen.
Het Va tic aan is onverzoenlijk tegen
over- en verzet zich tegen willekeur,
maar onhandelbaarheid ligt niet in
den aard van Pius X."
Dit blijkt ook wel uit biet volgen
de
Bij de ontvangst van de feestcom
missie voor zijn priester-jubileumin
September a.s. te vieren, heeft de
Paus n.l. gezegd
„Mijn vurigste» wensch is, mijn ju
bileum ih vrede te herdenken en al'e
katholieke volken in vrede te zien. Dit
vurig verlangen heeft mij er to© ge
bracht zoo lankmoedig mogelijk te
zijn ten aanzien van Frankrijk. Ik
hoop, dat God mij dien troost zal
schenken dien godsdietostoorlog in
Frankrijk geëindigd te zien vóór de
viering van mijn priesterfeest."
De Paus voegde er bij. da.t de tegen
hem uitgesproken beschuldigingen
hem onverschillig lieten', mits de we
reld in hem maar wilde erkennen den
Paus des vredes. Hij dankt© God er
voor, dat er geen diplomaat of staats
man uit liem geworden is. Als zijne
vijandlen in Frankrijk tot de overtui
ging komen, dat zij niet met een
staatsman, maar met een ©envondi-
gen zieleherder te doen hebben, zal 1©
ridderlijke geest wel wedier in hen
ontwaken en zullen zij hun aanvallen
staken."
RAISOELI'S VERVOLGING.
De Marokkaansche minister van
oorlog Gebbas, verklaart te weten,
•dat Raisoeli zich geheel alleen en in
éllendigen toestand op een hoeve be
vindt. Gebbas wacht kalm tot Raisoe-
li's beschermer Zeil al zich onder
werpt, wat, volgens den minister, een
zaak van uren is. Dan zullen de Ben'
Aras, die zonder Zéllal niets beteeke-
nen en hun dorp Tazerad moeten
prijsgeven, met voorstellen komen.
Gebbas (he©ft ondertussohen af te
•rekenen met ©en nieuw gevormd© roo-
verbende in Elksar.
De minister heeft uit Fez van den
Sultan een galukwensch ontvangen
met de door hem zonder veel bloed
vergieten verkregen resultaten, waar
door de Maghzen nn kan staat maken
op den trouw van alle stammen in het
Noorden.
Stadsnieuws
Voordrachten.
Naar ons is medegedeeld zal de heer
G. Dahne deze maand' twee voor
drachten houden, de eerste over de
nieuwe theorieën van de Electriciteit;
de tweede over de lichttheorie in be
trekking tot de kleuren-ph olographic;
beide voordrachten verduidelijkt door
een onafgebroken reeks van proeven.
De goede roepad ie van deze voor
drachten tot ons komt, doet verwach
ten, dat die natuurkundige iets goeds
zal leveren, dat ook voor hen, die
slechts geringe kennis van de natuur
kunde hebben, begrijpelijk is. Op ver
zoek van den Iheer Dahne heeft Dr.
P. M. Heringa, leeraar in de Natuur
kunde alhier, de voorbereiding van
die voordrachten op zich genomen.
Genoemde leeraar is gaarne bereid
nadere inlichtingen omtrent die voor
drachten te geven.
Dag en plaats zullen nader per ad
vertentie worden meegedeeld.
Zeldzaam.
Als een bijzonderheid deelt men
ons mede, dat bij den heer J. Linden-
berg, Schouwtjeslaan 6, dezer dagen
in den tuin onder een pakkist een
duif zat te broeden.
Eén der eitjes is werkelijk uitge
komen.
FEESTA'OORSTELLING VAN HENRI
TER HALL.
Moeten we hem nog aan de lezers
voorstellen?
Immers neen! Elk kent Item.!
Boerhave in Europa.
Henri ter Hall in Nederland.
Aan zijn naam zou je het anders
niet zeggen, dat hij een zoon van deze
lauwe wester-stranden is. Toch is hij
het, en bovendien nog wel een
Haarlemmer.
O, gezegende bloemenstad, wat hebt
ge reeds een beroemde zonen uit uw
schoot opgeworpen! Behalve een Lau
rens Coster, een Frans Hals, en vele
anderen, nu óók al een Henri ter Hall,
die ster, die in ongekende pracht
schittert aan den variété-hemel.
Henri ter Hall aanschouwde op 5
Februari 1866 in onze stad het lev en s-
i licht. Lang heeft hij dit niet gedaan.
want zijn vader, die :het vliegend wiel
i diende, werd herhaaldelijk overge-
J plaatst, zQodat Henri zijn kinderjaren
sleet behalve in Haarlem, ook in Be
verwij £7 Wormerveer, Utrecht en An
na Paulowna.
In 1880 trad hij in dienst (als leer
ling-muzikant bij het stafmuziekikorps
te Leiden, maar voelde zich veel meer
tot de voordracht-kunst, dan tot de
muziek aangetrokken.
Met veel ijver legde hij zich daarop
toe, en binnen weinige jaren was hij
reeds 'een zeer populair dilettant. Alle
vereent gingen op tooneelgebied be
noemden hem spoedig tot eere-lid of
lid van verdienste. Ook werden in die
jaren verschillende blijspelen en voor
drachten van hem ten tooneele ge
bracht. In Januari 1892 verliet hij het
muziekkorps en zette zijn artisten-
Ioopbaan voort als humorist of ka
rakter-komiek. Later kwam hij aan
het hoofd van ©en Revue- en Speciali
teiten gezelschap, wat hij nog nog is,
ook al is hij opgetreden als direoteur
van (het circus Variété Pflaging ie
Rotterdam.
Voor dit gezelschap schreef Henri
ter Hall de revue's, (hij vervulde er
ook de belangrijkste rol in.
Geschreven en opgevoerd werden
door hem: ,,Naar Sonsbeek" (1898);
„Het einde der Eeuw" (1899); „Be
schaving in 1900" (1900); „Het Land
van Belofte" (1901); „Barnum en Bai
ley" (1902); „De Stakingsbacil'" (1903);
„Het Hof van Arbitrage" (190-4); „O!,
die Drankwet" (1905); ""„De Publieke
Opinie" 1906.
Dezer dagen was (hielt dus een
kvvarbeeuw_ geleden, dat Henri ter
Hall zijn artisten-loopbaan begon. In
een reeks van steden is dit feit her
dacht door het geven van een feest-
voorstelling.
Ook Haarlem is niet vergeten, daar
kwam het gezelschap Dinsdag, juist
den 5den Februari, "den geboortedag
van den jubilaris. Kon (het mooieT?
De voorstelling had plaats in het
Brongebouw, en werd bijgewoond
door een talrijk publiek, dat zich ze
ker den gang naar het Frederikspark
niet heeft beklaagd.
't Was anders een heel gewone
voorstelling, zoo a.ls wij die ialtijd van
het gezelschap gewoon zijn; voor de
pauze specialiteiten en daarna de op
voering van 'een rovue.
Maar juist daarin zat ook voor een
groot deel de aantrekkelijkheid.
De jubilaris had de revue „De Sta
kingsbacil" uitgekozen, om daarmede
een tournée te maken. Zeker een ge
lukkige keuze, want 't is ongetwijfeld
een van zijn beste pennevruchteu.
Vooral ook is de keuze zoo gelukkig
geweest, omdat Ter 'Hall daar een
zeer belangrijke rol in speelt.
Als Piet, portier van het stakende
Centraal Station te Amsterdam, heeft
hij met zijn aardige, en gezonde hu
mor, de aanwezigen doen lachen, tot
zij haast niet meer konden.
Als hij daar stond te zingen:
't Centraal Station gesloten thans,
O wat een spot!
Ja, Hoofdstad van ons Nederland,
Is dat uw lot?
■Hoe la.ng zal dat nu duren
Dat deez' toestand blijft,
Wie zal mij dat nu zeggen,
'k Ben van angst"verstijfd!
En wat wist hij aardig om te sprin
gen met dien Fransdhman (die toch
naar „le chemin de fer' moest), met
dien politie-agent, (wiens bloed al be
gon te koken, als hij het woordje
„staak" maar (hoorde), met de keu
kenprinsessen (die met bezems gewa
pend een burgerwacht wilden vor
men) met de stakende aansprekers,
(in hun echte oud-Amsterdamsdhe
kraaien"-,pakjies)die óók al staak
ten. Zij zongen:
Wij bedienaren wij zijn homogeen
Begraven doen wij thans beslist geen
een!
Dan komen wij nooit weerom.
Pielt 'antwoordde:
Kom liever nooit weerom,
'k Wou, dat je je vergiste
En nou je éigen ging kisten.
De Iheeje revue op den voet te vol
gen, is ondoenlijk, dat zou te veel
plaats in beslag nemen. Laten wij
dus besluiten met het slot-couplet:
Het is tlhans staken, staken overal,
•Maar het zal nooit gebeuren
Dat het publiek gaat staken bij Ter
Hall.
Of het bezoek zich zal betreuren.
bfaTSêt eindigen van de revue werd
den heer Ter Hall een la-uwerkrans
met de Haarlemsche kleuren overhan
digd. Hij dankte daarvoor, en het
scherm moest wel vier maal gehaald
worden, om ook te danken voor de
bijvalsbetuigingen van het publiek.
Ten slotte zij vermeld, dat de spe
cialiteiten-nummers voor de pauze
ook uitstekend slaagden en veel suc-
oes hadden. Vooral de muzikale acro
baten, de karakter-komiker Seppel
Werner, en het duet Davids hadden
veel succes.
STUKKEN VAN DEN RAAD.
Bouwverordening.
Bij nader inzien blijkt het den
heer Modoo, dat bij aanneming van
zijn voorstel om in artikel 61 der
bouw-verordiening het 3de en 4de I'd
te schrappen, niet verkregen zou
worden wat hij wanschte, namelijk
dat, waar de Raad bet noodig oor
deelt, van de in genoemd artikel ge
geven voorschriften kan worden af
geweken. Immers, wanneer zijn voor
stel, zooals het nu luidt, werd aan
genomen, zou wed aan B. en W. de
bevoegdheid om vrijstellingen te ver-
leenen zijn onit-nomeai, doch niet aan
dien Raad de gelegenheid zijn gege
ven om afwijking van hei in artikel
61 bepaald© toe te staan.
Daarom trekt de 'heer Modoo dat
voorsteil in, en stelt thans voor
liet 3de en 4de lid van artikel 61
der bouwverordening te vervangen
dcor een nieuw 3d© lid, luidend©:
„Bij besluit van dien Gemeente
raad lean. van. elk der in het artikel
van toepassing verklaard© voorschrif
ten afwijking worden toegestaan en
kunnen zoodanig© nadere eischen
worden gesteld .als volgens zijn oor
deel noodig zullen blijken.
Personeel Slachthuis.
Aangezien het met het oog op ver-
s chiil lende vo o r berei diingswerk zaam-
hedon gewenscht is, dat ©enige bij ar
tikel 1, der onlangs door den Raad
vastgestelde verordening, regelende
de aanstelling en de bezoldiging van
liet personeel bij den dienst, van het
Openhaar Slachthuis, bedoelde amb
tenaren' en beambten hunne functie
aanvaarden, reeds voor dat het Open
baar Slachthuis zal zijn in gebruik
gesteld en hunne indiensttreding,
zelfs hunne benoeming, niet kau ge
schieden, voordat de genoemde ver
ordening is in werking gesteld, stel
len B. en W. voor te besluiten, dat
de verordening op heden in werking
zal treden.
Verhuring grond.
B. en W. stellen voor aan J. Aime-
llnk, landbouwer te Spaarod&m, voor
den tijd van vier jaar. in huur af te
staan ©en stuk land aan denSpaarn-
damschen weg (kadastraal bekend
gemeente Schoten Sectie B no. 1221),
groot 1 H.A. 83 A. en 14 c.A.
De jaarlijksche huurprijs wen-
schen B. en W. te stellen op f 190.
Het land zal door den huurder al
leen als teeltgirond gebruikt mogen
worden en met toestemming van B.
en W. ook als wei- en hooiland.
Haarlemsche Broodfa
briek.
Onder den titel „Van Korrel tot
Brood" heeft de Haarlemsche Brood-
en Meelfabriek een keurig boekje uit
gegeven, waarin d© geschiedenis der
fabriek en. vooral hare inrichting uit
voerig worden beschreven. Het werk
je is versierd met eenige kiekjes uit
de fabriek en oen reproductie der
schilderij van Jan Steen, De Bak
ker, het omslag prijkt met een af
beelding van den bakker zooals hij
in vroeger dagen op zijn hoorn blies,
om de klanten te waa.rschu.wen, dat
het brood gaar was.
