NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
Me Jaacgsng. Ne. TM»
Verschijnt dagelS'ks, behalve cp Zon- en Feestdagen.
MAANDAG 35 FIBBUABI 1*07 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN]
Voor Haarlera1.2C
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)1.30
Franco per post door Nederland 1.61»
Afzonderlijke nummers5 iVQftö'H"*"
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem
„de omstreken en franco per PQgtr-^f» 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Direeteür-J». C, PEEREBOON.
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels f 1.—, elke regel meer ƒ0.20 Reclames 30 Cent per regel
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
50 Cts. voor 3 plaatsingen k contant.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 55.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724-
Drukkerij: Znider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
■^onnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten en door alle Boekhandelaren en Courantiers. Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertenfiën
en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Pubücité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONES, Succ., Pari/s, 31bts Faubourg Montmartre.
TWEEDE BLAD.
Haariemsche
Handelsvereenigiag
öotidftsb. bij Kon. Besl. van 12 Jsov. 1S99
De Haarlemsche Handelsvereeni-
ging fhser ter stede opgericht 10 Mei
1892. 'heeft in den loop van den tijd
wel (haar -recht wan. bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden, -en dikwijls met groot
succes. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waandeeren, door als lid der Vereeni-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende Elk handelaar, neringdoen
de. ja. zelfs particulieren, moesten lid
wonden, om ten minste te laten gevoe
len. dat imen het werk op prijs stelt,
dat, ue Haarlemsche Handelsvereeni-
ginig «teeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om ite doen.
De voordeelen, die de Voreenigirig
buiten hare bemoeiingen van verschil
lenden aard, haren leden aanbiedt,
zijn zeer vele ien zeer groote tegen
over de geringe j-aarlijksahe contribu
tie vat» f 3.50 die gevragad wordt.
De Haarlemsöhe Handelsvereeniging
bemoeit zich in de eerste plaats er
mede de belangen van itare leden te
be vorderen, door onwillige betalers
voor hen tot betaling aan te manen
en informatièn voor hen in te win
nen. Bovendien Ihebben de leden het
redht .bet hun gratis te verstrekken
advves van den rechtsgeleerden .advi
seur der Vereeniging te vragen, die
ook in proceduren .en faillissementen
gratis voor hem optreedt, natuurlijk
alleen voor zaken betreffende den
handel en het bedrijf der leden.
Rechtsgeleerd adviseur der Vereeni
ging is de heer Mr. Th. de Haan Hu-
gen holiz, Spaarne 04, alhier, die voor
de leden eiken werkdag van 24 uur
des namiddags is te spreken.
H«4 bureau der Vereeniging is ge
veegd Kruisweg 30 rood.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast recht
van 5 der vordering berekend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der 'advocaten te innen.
De kosten van informatiën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 cts. per informatie plus
6 cte. porto vergoeding. Informatiën
Haarlemmer Halletjes
'Een Ziaterdagavondpraatje).
.,Dat...chi," deed Hopma en stak
mij met .een afgewend gezicht zijn
hand toe, „hoe vaar je?"
Udhe, uche", antwoordde ik, zijn
hand drukkende, „ik ben zwaar ver
kouden."
.Niet zoo erg als ik," eigenwijsde
Hopma, een zakdoek als een bedde-
laken voor den dag halende. „Hiatchi,
hatefril"
Aan mijn elleboog (hoorde ik ieen
zacht gefluister, 't Was Hupstra, die
zijn avondgroet bracht en met een ge
baar naar zijn keel, anij beduidide dat
hij var. avond miiet duider praten kon.
Fluisterend informeerde hij naar onze
gezondheden en verklaarde, dat hij
een «taartje van influenza" (had. ge
had. Ik heb meen en op te merken, dat
tegenwoordig een tikje influenza voor
deftiger doorgaat, dan een verkoud
heid. Niemand wil verkouden geweest
zijn, ieder gooit het op influenza. Mij
is hot wel. Of ik ten slotte door het
•eene of door het andere keelpijn heb
verandert niets 'aan de zaak zelf.
„Een staartje van influenza',- zei
-opeens een grove stem, ,,'t is de moeite
niet waard om ervan te spreken. Dan
kan ik wed zeggen, diat ik .een dubbele
influenza heb gekregen." En 't was
waar. "Wouter zag er merkwaardig
uit, zijn neus van verkoudheid zoo
•rood als een biet en zijn oogen voort
durend vol tranen, zoodat iemand die
hem niet kende, gemeend zou hebben,
dat (hij hevig was aangedaan. Daar
van is voor wie Wouter kennen geen
sprake, zij weten maar al te goed, dat
het eenige sterfbed waaraan hij tra
nen aal vergieten, zijn eigen wezen
Aai
Merkwaardig genoeg was geen van
-de dames verkouden. Mevrouw Hup-
naar binnen de "stad wonende perso
nen worden gratis verstrekt.
Pretention op buiten de stad wonen
de personen worden niet behandeld,
wanneer niet 10 ct. voor porto-vergoe
ding is toegevoegd.
Ruim 1748 informatiën en rechtsge
leerde adviezen werden in het afge-
loopen jaar gegeven.
In December 1906 en Januari 1907
zijn 40 vorderingen tot een bedrag
van 826.73 betaald; 11 vorderingen
worden afbetaald; 19 vorderingen zijn
uitgesteld.
Men wordt geraden alvorens te leve
ren aan A. L. Coiver, Kennemerplein
36, zich om inlichtingen te vervoegen
aan het kantoor.
Nieuwe leden voor het Vereenigings-
jaar 1907/08 kunnen nu reeds toetre
den en genieten alsdan tot 1 Mei a.s.
alle voorrechten als gewoon lid.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschonden
te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
seerd aan het bureau, dat geopend is
dagelijks van 's morgens 9 tot 1 uur
en 'a namiddags van 2 tot 4 uur waar
dan ook verdere inlichtingen zijn te
bekomen.
HET BESTUUR.
Een vreeselijk Scheepso^geluk.
DE GROOTE BELANGSTELLING.
Nog nooit, na de opening van dear
Rotterdamschen Waterweg, heeft de
Hoek van Holland een zou geweld'ge
menschenrnassa hijeen gezien als de
zer dagen. Eindeloos lange treinen
waren niet bij machte, het aantal be
langhebbenden en nieuwsgierigen te
bergen. Ook de goederenwaggons
waren volgepakt.
Als 'n levende lawine vlood diite me
nigte, na eindelijk© aankomst, het
station uit, en dwars tegen storm en
sneeuwbuien in, strand waarts. Een
kwartier loopen ongeveer. Eerst langs
den kanaaloever, dan afbuigend door
het kleine een-v erdieps-hui zendorp.
Aan 't einde dier huizenrij het tele
graafkantoor, 'n hotelletje en 't ge
bouwtje \an den Waterstaat.
Dan strekt zich voor u uit de lan
ge, zwarte noorderpior, verderop
langzaam vervloeiend iu zeeschuim-
wit.
Aan het verre einde een liohttoren-
tje en vlak daar achter het scheef
hangende wrakstuk met een kleine
mast.
Bij het begin van de pier de sig
naal-masten imet zwarte ballen-kor-
ven en blauwe vlag. Daar vooral, ver
stra, meer openhartig dan beleefd,
had daarvoor dadelijk een verklaring
gevonden. „Wij huismoeders", zei zc,
„zijn veel meer gehard, we loopen
zonder 'hoed op naar buiten, komen
dian weer in de warme kamer terug
en gewennen zoodoende aan groote
temperatuursverschillen. Jullie man
nen palet je warm in, wanneer je
maar .even in de kou moet. Bonten
muts op, dikke winterjas aan, kraag
in de (hoogte, handschoenen aan,
heusdh er zijn geen erger kleumers
dan mannen!"
Wouter keek bij deze toespraak zoo
nijdig als een spin, maar had daar
hij juiiist een pijp aanstak, geen gele
genheid om te antwoorden. Tk zag
den mond van 'Hupstra bewegen,
maar wat hij zei werd verdoofd door
een luidruchtig ..hatchd, hatchi..."
van Hopma, zoodat Hopma den in
druk gaf van een kabeljauw, rechtop
op zijn staart zittende, dile vergeefs
naar lucht (hapt. Wat mij betreft, mijn
keel deed me te veel pijn om een
twistgesprek aan te binden.
Er moeten .dien avond milliarden en
milliarden bacillen in de kamer zijn
geweest. Er zwierf genoeg influenza^
en verkoudbei'dsbesmeUing in de aitr
mosfecr, am een heel dorp aan te ste
ken. 'Toen Wouter zijn pijp aanstak
moet (bij millLoenen microben in de
vlam van de lucifer verbrand hebben.
't Gesprek was dan ook onder al die
verkoudheden niet heel opgewekt. Het
liep over ziek wezen en ziek worden,
zoodat je eindelijk een indruk kreeg
alsof de heel» wereld ongesteld en een
gezond mensöh niet meer voorhanden
was. Mijn vrouw, die graag een vroo-
lijk gesprek hoort, zat dan ook op
haar stoel te draaien en trachtte een
wending aan de sombere gedachten-
wisseling te geven door te vertellen,
dat zij in den afgeloopen nacht had
gedroomd, dat zij 'een kolossale bezem
drong zich de menigte, met kijkers
gewapend, schrijft de Tel.
Talloos velen ook dwalen langs het
nog immer door golven geteisterde'
strand en rapen er gordels, tabouret-
jes, stukken meubel op, ze als souve
nir aan den ramp medenemend.
ONMACHTIG TOT REDDEN.
Zooals reeds vroeger is gemeld,
brachten karren en baren steeds
maar opcevischte lijken aan. Dat de
stoomreddings-boot weinig hulp heeft
kunnen verleenen, wordt op verschil
lende wijze beoordeeld. Zij. diie dit
niet doen van de schrijftafel, doch
van het strand af, met vóór zich de
woedende, kokende zee, haast on
zichtbaar soms door de verblinden
de sneeuw- en hagelvlagen moeten
bekennen, diat overmacht hder een
/afdoende verontschuldiging is.
De plek van de schipbreuk is bij d't
weder onbereikbaar en iedere poging
tot naderen zou nieuwe offers vergen.
VREESELIJK SCHOUWSPEL.
De dooden, tot nu in de Loods ver
zameld zijn voor een deel zeer be
schadigd dooit* het smakken tegen het
bazalt en het schuren langs schelpen
en zand.
Van één was het hoofd "espleten,
enkelen hadden diepe wonden in het
gelaat.
FAMILIELEDEN VAN VERONGE
LUKTEN KOMEN AAN.
Reeds Vrijdagmorgen vroeg brach
ten de treinen familieleden en ken
nissen van verongelukten aan. De
herkende lijken zouden éérst heden
vervoerd mogen worden, als wanneer
vanwege den burgerlijken stand vajv
's-Gx*a\ enzande, van welke gemeente
de burgemeester mr. J. Brunt en de
secretaris de heer P. M. van Mxerop
den ganschen dag aan de haven wa
ren, toestemming wordt vexieend.
Tragische bijzonderheden, betreffen
de enkele der schipbreukelingen, weid
den reeds bekend. Zoo vonden tege
lijk een graf in de golven een steward'
en een stewardess, die verloofd waren
en dezer dagen zouden trouwen. En
ach, die arme kleine reiziger, de vijf
jarige Augustav Hirsch in zijn ma
trozenpakje. Alleen was hij op weg
Yan Londen naar Hamburg en 's mor
gens was juist een telegram ontvan
gen, waarin aan den stationschef
werd verzocht het ventje goed op den
trein te zetten en te zorgen dat hij
in Osnabrück zou overstappen. Daar
zouden vader en moeder hem wach
tenMaar wonderlijk, minder he
vig grijpt de tragiek aan van de
ramp in haar totalen omvancr dan
de gedachte aan die enkele ongeluk-
kigen, die nu nog op het op den dam
vastzittenden achterschip zitten,
wachtende op redding of den dood.
Laat ons hopen en bidden, dat, nu
het weer wat bedaart, ook de bran-
(had gekregen van een 'inspecteur van
politie, met bevel om .al de gevallen
sneeuw in Haarlem op te ruimen en
te zorgen, dat zij 's ochtends te zeven
uur daairnee klaar was. Met ijver
was zij begonnen aan de daken, van
de Groote KeTk, maar toen ze bedacht,
dat de sneeuw die naar beneden viel,
straks weer van de Groote Markt
moest worden opgeveegd, was ze ge
schrikt, uitgegleden, van (het dak
naar "beneden getuimeld ien... in haar
bed wakker geworden.
„DroomenT zei Wouter minach
tend. „Malligheid. Als ze waar ge
beurd zijn, dan zijn ze de moeite van
't vertellen niiet waard en .als ze inte
ressant zijn..."
;.Wat dan?" vroeg mijn vrouw.
„Dan zijn ze 'gewoonlijk verzon
nen." Hierop volgde een algemeen
koor van afkeuring. Iedereen protes
teerde, Hupstra op de visscQxenmanier,
die ik (hierboven (beschreef. Mijn
vrouw zei Wouter in kalme, maar
flinke termen wat ze van die opmer
king daclit en stelde voor, dat ieder
een zou vertellen van den merkwaar
digs ten droom, dien hij gehad had.
„Wie den onwaarschijnlijksten droom
heeft gehad," izei ze, „te beoordeelen
door 't heel© gezelschap, krijgt van
mij tien fijne sigaren present."
Ik kon niet nalaten een bedenkelijk
gezicht te zetten, want fhiet lag voor
de (hand, dat die sigaren zouden ko
men uit liet kistje, dat ik in 't geheim
mijzelf altijd met St. Nicolaas cadeau
doe en waar ik, omdat 21e zoo duur
zijn, bijzonder zuinig op ben. En jar
wel. „Je moet weten", voegde mijn
vrouw er ondeugend aan toe, „dat
mijn man ieder jaar op St. Niklaas
van een onbekende een kistje heerlijke
sigaren krijgt.'
Ik nam mij voor, haar dezie streek
betaald te zetten, schraapte mijn keel
en begon, als gastheer daartoe uitge-
ding minder en de redding mogelijk
worden zal.
DE PASSAGIERSLIJST.
Volgens opgaaf van de Great
Eastern Co. werd door die volgende
pei-sonen passage besproken, doch de
maatschappij staat er niet voor Ln,
dat al deze passagiers met de „Ber
lin"' vertrokken zijn.
Mej. Hertz en de hoeren W. Fisher-
Larainger, \V. M. Reeves, 2, Tokenhou-
se-buildings, F. Frankenberg of Sal-
ford, Arthur Herbert, 22, Portman-
street. Portman-square, de jongen
heer Aug. Hirsch, mijnheel- en me
vrouw Serabski, Liverpool de hee-
ren S. Salt, 101, Leadenhall-street, A.
Lamotte. 61. Crutched-frïars, II. La-
motte. mej. Thornton, de heeren Tho
rn ans, Bochlander, Helfenstein, 20,
Fastcheap, Van der Meulen, Spiker,
Jennings, Watson, Hilswortk An
derson Muroe, Raisrnairn, De
Groot, Davidson.
Do namen der bemanning, voor zoo
ver bekend, zijn
Kapitein J. Prec/Lous, eerste officier
C. Morsley, tweede officier J. Wyatt,
stuurman S. Ellis, kok T. Bulman,
matrozen J. Harvey, R. Rayment, A.
Pells, T. Gould, G. Easter, A. Brit-
ton, H. Samkin, F. Fisher en T. Har-
per en de scheepsjongens J. Farthing
en C. Gibboneerste machinist W.
Dennant tweede machinist W. Ken
dall, derde machinist W. Gregory,
vierde machinist C. Mills, donckey-
man H. Carlisle en de stokers B.
CatchpoJe, J. Gilbert, D. Smith, A.
Walters, J. Rycroft, J. Rouse, A.
Pound, G. Woods. F. Robinson, A.
Coppin, A. Chapman; de hofmeesters
Wilding, W. Moor, J. Kedyley, G.
Bullock, A. Cooper, W. Carter, E.
Salter, J. Keen, 11. Durrant., W. F.
Mead. WfrUdingde hulpkok M. Put-
tockde hofmeesteressen mrs. Bul-
man, miss Burr, and miss Brown en
mrs. Ellis, J. Goatling, W. Hewlett,
F. Gibson, G. Syrett.
VERMISTE PASSAGIERS.
De correspondent van 't Hbld. te
Rotterdam seint
Wij vernemen, dat de heer David
son uit Rotterdam, die opgegeven
wordt onder de nog vermiste passa
giers van die verongelukte „Berlin
holioorende tot de 'hier gevestigde-
firma Furness Nephews Ltd., terwijl
de onder de herkenden voorkomende
heer Anderson, die chef was van den
goederendienst dor Hull and Barnsley
Railway Co.. die onlangs een geregel
de lijn van Rotterdam op Huil open
de. Onder de vrouwelijke passagiers
moet ook geweest zijn de vrouw van
den gezar-voer der van het Engelsche
schip „Llanishen", Donderdagmor
gen van de Zwarte Zee te Rotterdam
binnen gekomen. Deze dame zou te
Rotterdam haar echtgenoot komen
begroeten.
noodi'gd, mijn vexhaal, in de stiLle
hoop, dat ik den prijs zelf verdienen
zou. „Verbeeld je. ik droomde, dat ik
op een Bach concert was. Mid den in
de zaal zat ik op een stoel in «een ka
merjapon van groote ruiten, met dik
ke kwasten die om me (heen zwiex*den
bij elke beweging die ik maakte."
„Je hebt niet eens een kamerjapon",
zei mijn vrouw.
■•'t Zal," zei ik met verpletterende
kalmte, „de kamerjapon geweest zijn,
die jij me beloofd (hebt nu zoowat tien
jaar geleden. Maar bovendien was bet
immers een droom. Nu dan, ik zat
daar in do. zaal. zoo wonderlijk ge
kleed en schaamde me dood voor al
de dief Mee dames en heeren om mij
heen, die elkaar aanstieten en achter
hun hand om mij Jachten. Wegnomen
kon ik niet, t was of mijn voeten even
als mijn stoel, aan de houten Lat vast
zaten.
De symphonie eindigde; om mij
heen 'hoorde ik do mensahen zuchten,
sommigen omdat ze blij waren, dat
het uit was, anderen omdat ze juist
uit hun dutje wakker werden. Opeens
hoor ik een luid geroep: „Fidelio, Fi-
delio". Ik kijk naar '1 podium en daar
staat zoowaar Mengelberg en wenkt,
dat ik bij (hem komen moet. Of ik wou
of niet, ik moest en de slippen van
mijn chambercloack zorgvuldig opne
mende, ging ik het gangpad door, on
der brullend gelach van 't (heele pu
bliek. Onderweg trok er zelfs iemand
aan een van mijn kwasten.
Ik klom het podium op en stond
naast Mengelberg, die me zonder een
woord te zeggen zijn dirigeerstok
overgaf, kalm ec-n sigaar opstak en
met een amicaal handgebaar naar
't publiek wegwandelde.
Dit alles scheen me buitengewoon
onaangenaam, maar toch precies zoo
als het behoorde. Met mijn stokje
Uit Leeuwarden seint men
Onder de vermoedelijk omgekomen
passagiers van de Ha/rwichboot is de
vlashandelaar N. H. van der Meulen
alhier, 44 jaar oud, gehuwd, va dei-
van 2 kinderexi. Zijn naam komt voor
op de lijst der personen, die een hut
aan boord hadden gereserveerd.
Ook een landbouwer uit Holland's
Noorderkwartier was op de ..Berlin".
Het was de heer Wouter Visser Ludt-
zoon, aan den Molenweg te Schermer,
iemand van ruim 40-jarigen leeftijd.
Hij had zijn eenig kind (een dochter)
naar Engeland gebracht, waar zij ter
voltooiing barer opvoeding eenigen
tijd zou verblijven.
indruk van de ramp in
den Haag.
Een der Haagsohe medewerkers
van de Tel. imeldit:
„De consternatie door de ramp met
de Hax-wichboot is in Den Haag ont
zettend, te meer, nu bertchten inko
men, dat stadgenooten zijn omgeko
men. Verschillende families zij plots
in rouw gedompeld. Verschillende
personen zijn .zoo"ongesteld geworden
van den schrik, dat zij bedlegerig zijn
sinds het vernemen van de tijding.
Dolf Kruger, de directeur van de stads
rijschool, die ongetrouwd en 86 jaar
oud was, een mijner kennissen, was
een algemeen "bemind man, die hp
paardengebied een goeden naam had.
llij was gegaan naar de Newmarket
paardenmarkt. Zijn bejaarde ouders
zijn radeloos. Het lijk was volgens
een zijner, beste vrienden bijna niet te
herkennen, zoo vol zat het gelaat met
schrammen. Het'hoofd was opgezet en
vermoedelijk door doorgesfcanen angst
leek (hij 30 jaar ouder Zoo juist ver
neem ik, dat onder de opvarenden ook
was mevr. Suez en haar 15-jarige
stiefdochter. jOok deze dame, eigena
res van den^bekenden kunsthandel
aan den Lange Vijverberg, „Maison
Artz", en weduwe van den bekenden
schilder Artz, was in schilderskringen
zeer bemind. Verder wordt mij verze
kerd, dat jhr. Henri LaboucSière, de
I bekende ruiter, een bekend figuur der
concours hippiques, onder de opva
renden was. Gebroeders Schroder van
•hier, die eveneens de reis moesten
maken, werden voor zaken op 'het al
lerlaatste oogenblik te Londen terug
gehouden, vanwaar zij Donderdag
naar (hun familie ter geniststelling
seinden. Te Schevoningen liep het ge
rucht, dat een aldaar wonende heer
Fuld omgekomen was. Deze vertoeft
echter thans te Parijs. Allerlei ge
ruchten doen hier do ronde en maken
den toestand nog akeliger.
tikte ik op den lessenaar, keek barsch
om of de zaaldeur en "het buffet wel
dicht waren en gaf liet sein van be
ginnen.
Eerst ging alles goed, 't was een
prachtige melodie, maar op eens zag
ik dai de concertmeester op zijn hoofd
stond en zóo doorspeelde. Ik keek
hem woedend aan, xrcaaT hij grijnsde
alleen maar. In een oogenblik namen
al de eex-sto violisten dezelfde houding
aan. De contrabassisten daarentegen
klommen boven in hun insti-ument en
speelden zóó verder. De blazers lach
ten dat ze sdhudden en 'alleen nog
maar tremolo's konden voortbrengen.
Toen begonnen ®e, al spelende, van
plaats te verwisselen, de pauken 1st
zat op de plaats van den concertmees
ter en bomdo mij doof en deze zweef
de in de lucht en speelde altijd maar
voort, 't Tempo werd hoe langer hoe
sneller, ik en mijn stokje moesten mee,
dat ik er pijn van kreeg in mijn
schouder en de kwasten van mijn ka
merjapon als dollen om me heen vlo
gen. Eindelijk, teen de snelheid dolle-
mansweTk geworden was, eindigde
het orkest met een donderend accoord
de paukenist gaf mij een slag op mijn
hoofd, da.t ik neerviel en... in mijn
bed wakker werd."
„Hm..." zei Wouter. „Echt waar?"
„De beurt is aan Hopma," kwam
mijn vrouw tusschen beide, mar Hop
ma lachte verlegen en zei: „om je de
waaxheid te zeggen ik droom nooit.
Daar heb ik geen tijd voor, ik heb
't veel te druk met slapen."
„Hupstra dan," ging mijn vrouw-
aarzelend voort. „Of je moest het lie
ver miet doen om je stem."
Hupstra schudde zijn hoofd en hap
te driemaal naar lucht, wat beteeke
nen moest, dat hij wel degelijk mee
zou doen. Om het h'em gemakkelijk te
maken, groepten we ons om hem heen.
KAPITEIN PARKINSON VERTELT.
„Veel had hij bijgewoond in &ija
zeemansleven, vale stormen het hooid
geboden, unaaa- zoo iets tragisch had
zelfs hij nog niet ondervonden.
Toen de boott strandde, waren ve
len, wegens zeeziekte, nog in hunne
hutten. Er brak opeens een gebrul uAI
wanhoop los, toen een schok was ge
voeld, Ieder trachtte een goed heen
komen te zoeken, maar. "helaas!, te
vergeefs...
Plotseling brak het schip doormid
den, met een donderend, knetterend
geraas...
Weer wanhoopskreten van passa
giers en equipage, nog oen oogenblik
gehuil en (huJpgejamrmer van moeders
en kinderen... en het eene gedeelte
verdween liin de diepte...
Vooral dat hulpgeschrei van de kin
deren had den zeerob getroffen.
Maar eigen leven wias ook in ge
vaar. 'Hij neemt, met een stuurman,
een kloek (besluit en beiden springen
met ieen reddingsgordel om, an r,eo.
Toen werd het vechten en kampen te
gen liet ziedende nat. Een stuk drijf
hout werd gegrepen en aich daaraan
vastgeklemd.
Na eenigen tijd vox-stelen weid zijn
metgezel van het ihout geslagen en
verdween ook deze in de diepte.
Nu dreef üiij alleen en voelde spoe
dig de koude haar invloed uitoefenen.
Even van hen verwijderd, dreven er
nog meer menschen, ook eene Trouw,
Parkinson was echter onmachtig iets
uit te richten.
Zoo bleef hij 'worstelen tot hij word
opgepikt.
In een lang telegraphusch verhaal
heeft (hij naar zijn familie te Londen
zijn wedervaren nog kunnen seinen.
BERICHTEN UIT LONDEN.
De Ilbld.-correspondent te Londen
söin't:
Vrijdagmorgen waren aan Liver
pool Street Station geen nadere bij-
zondeiheden, noch opgaven van na
men te verkrijgen. De Great Eastern
spoorwegmaatschappij geeft alle mo
gelijke faciliteiten aantellen, die mcc-
nen dat zij bloedverwanten aan boord
van de ..Berlin" hadden, om naar den
Hoek van Holland te gaan ten einde
de herkenning der lijken te verge
makkelijken. Maar tot dusver had
inog -niemand zich aangemeld voor
den overtocht.
Ik verneem nog, dat de Amsterdam
se he kleermaker, de .heer Lasance rich
aan boord bevond; hij was tenminste
Woensdag aan het consulaat geweest,
„Ik droomde", fluisterde «hij, „dat
ik kapitein was van een luchtschip.
We vertrokken van die Amsterdam-
sch© Poort in de richting Amsterdam.
Allerlei menschen, die je gewoonlijk
inet een -krant in de elecfcrische tram
ziet zitten, waren nu in mijn lucht
schip, dai precies den voim had van
een zweefsahoirnmel op de kermis. Ik
draaide .aan een handvat en we stegen
op. De reizigers hielden zich aan de
rond vast. Bij de Lie viel «een juffrouw
er uiiit, iruaar (niemand trok zich daar
wat van aan. Te Halfweg botsten we
tegen een schoorsteen van de suiker
fabriek aan, die in al zijn lengte om
viel. „Die sch-oorsteenen moesten
vexboden worden," merkte een van
mijn passagiers op. Dat door den
schok weer twee medereizigers naar
beneden gestort waren, kon niemand
schelen. Eirtdelijk kwamen we bij do
brug van de electrische tram bij de
De Clercqstraat en daar begon mijn
luchtschip vreemde kapriolen te ma
ken en duikelde opeens in de vuile
gracht. Toon werd ik wakker." v
„Htq...", zei Wouter. „Nu mijn
beurt. Ik droomde, dat ik op den
Schotersingel een deftig'heer ontmoet
te imet een pelsjas aan en een degen op
zij. drie mij staande hield en sprak:
„Mijnheer Wouter, u is de wedwiillend-
stty, zachtmoedigste, vriendelijkst»
man in Haarlem." Toen werd ik wak
ker."
„Dat is een onmogelijkheid!" die
pen we allemaal uit één mond, ge
steund door woedend gefiap van
Hopma.
En zoo is 't gebeurd, dat die misera
bele kerel, die Wouter, met mijn tden
fijne sigaren naar huis is gegaan.
Als mijn vrouw mijn vrouw niet
was, zou ik haar op dat oogenblik ge
haat hebben!
FIDELIO.
