<ioi want dual- komt ie dan niet.
't Is ons maai* -om de rielkens te do en,
weet uom ze in den hemel te
krijgen. De zusters zorgen voor 't li
chamelijke verbinden de wonden
en houden 't dorp schoon. Veel kun
nen wij er niet aan do«*u sterven
zullen ze allen, die u hier ziet. Tel
kens komen er nieuwe en worden
oude begraven iederen dag een
paar. Ik lioud- aanteekenn'ng we
lxbbeu reeds meer dan achtendertig-
honderd begraven. Hier rondom u,
tot halfweg op die heuvels, dat is al
les graf. I)e weg, dien we langs zijn
gekomen, onder de bananen twe#
rijen graven. Hier achter dit kruis,
alles graf. We kunnen ze niet allen
een kruis geven. Dit groote ruwhou
ten kruis dient voor allen. Medicij
nen. neen, die krijgen ze niet, er is
weinig aan te do-en. Vroeger, toen
hadden wé hier „liquer de Torn
ier' eer. arsemefiimhoudendm
drank. Daar hadden wc mooie resul
taten mee; vooral bij jonge patiën
ten. die nog niet te ver heen waren.
IN'u hebben we 't niet mie-er 't kost
ons te veel. We kunnen dat aLlesniet
betalen. Ze moeten ook eten, "t kost
ons zoo al genoeg. Vleesch Neen,
vier trossen maïs krijgen ze elk per
dag dat is alles. Alleen de ziel, dte
redden we."
We stopten een -veische pijp en gin
gen. Altijd nog draafde de zuster op
en aan. ..En., die zusters, eerwaarde,
gaan die nu niet eens naai" Europa
om op te knappen" Neen, nooit. Die
blijven hier hun leven lang zullen
hier sterven. Pats, 't was of 'k een
alag kreeg. Daar in dat doodendal,
waar alles grauw en somber en ake
lig is waai- zelfs de anders zoo we
lige tropenvegitatie schijnt te kwij
nen. Daar waar steeds een va et went
is van treurige menschenseh ai-min-
kels daar tusschen die Levendie ge
raamten, daar ploeteren hun leven
lang deze vrouwen. Eens zal ook hun
graf zijn. daar ergens tegen die heu
velen. Wellicht geïnfecteerd zullen ze
eerst levend skelet worden; zooals al
reeds eene moeder-overste daar is ge
storven. En eiken morgen, sjouwt
daarheen de goedige pater, om zijn
ei eitjes hemelwaarts te dirigeeren en
dan vindt hij daar de zusters werken
en ploeteren. afbeulen hun nu nog
Irissche -vrouwenleven. Nooit zullen
ze hun bekenden weerzien, nooit
wvv frissche voorjaarslucht 'nade-
men en nooit zal gezonde koude weer
hun wangen rooden. En heel natuur
lijk vinden ze dat hier te stenen.
Afgewerkt. Vroef of laat wellicht
vroeg, in dit klimaat, met dit werk
te vroeg.
„Ziet ge eerwaarde ik en al de
anderen, wij zijn slechts koude egoïs
ten, hier gekomen om geld te verdie
nen en dan zoo gauw mogelijk weer
weg re gaan. Zoo'n zelfopoffering kan
men zich niet indenken. Voor een
plaats in den hemel heb ik nog nooit
moedie gedaan. Maar dit weet ik wel:
Ais hier in dit lugubre doodendal
de hemel wordt verdienddan is 't
wker door deze zusters."
Be Jongen mei de
Twee Tasschea
of:
HET AVONTUUR VAN JAMES MIL
EA RD MET EEN KOPPIGEN
JONGEN EN EEN ON-
HANDIGEN POLI
TIEAGENT.
Mn heel© familie weet, dat ik dol
ken op kind-eren, maarer zijn
verschillende soorten van „dusdani
ge"' dolheid èn er zijn verschillende
soorten van Mn dieren
Zoo ontmoette ik een poos geleden
een jongen, die mij altijd in eerbie
dige en dankbare herinnering zal
blijven en voor wien ik mijn hie&Le le
vert lang een innige genegenheid zal
koesteren.
'T Was aan liet Victoria-stationik
zou met d'-eu sneltrein naar Brighton
gaan, doch, aangezien ik den tijd niet
precies wist, moest ik nog een kwar
tier wachten, alvorens de trein ver
trekken zou. Vervelend genoeg
Ek besloot, mij dit kwartier ten
nutte te maken-, met een ,paa.r woor
den aan mijn zuster te schrijven, om
haar te verzoeken, mij per omgaande
feen paar dingen na te zenden, die ik
in de -haast bij haar had: laten lig
gen en wharom ik direct verlegen zou
zijn dat is zoo in den regefl altijd
bet geval met dingen, die men ver
geet.
Ik zette mij. op een bank neer,
scheurde een blaadje papier uit mijn
notitieboekje, schreef mijn boodschap
er op, schoof hot papier haastig in de
van een postzegel reeds voorziene
enveloppe en had deze juist „gelikt,",
toen 'ik. mijn oogen opslaand, een
'ouden heer met een deftig uiterlijk en
fën h'oogen zijden hoed op, naast me
zag staan. Hij gaf mij het idéé, ailsof
bij, ergens op st-ond' te wachten, en
mijn vermoeden bleek juist, want hij
wendde zich tot mij met de) vraag:
Och. meneer, zou ik uw potlood
een oogenblik mogen ter leen heb
ben
O, met plei-zier, meneer, ,als 't u
blieft En zoudt u zoo goed willen
rijn, om even een oogje op mijn tasch
te houden, als u hier toch blijft, zit
ten. dan gooi ik gau-w dezen brief in
een brievenbus, was mijn antwoord.
Ik zette mijn tasch een eindje dich
ter hij hem, wierp ©dn- haastige® blik
op de klok. en ziende, dat ik nog 12
minuten tijd' had, spoedde ik mij
vlug? voort.
Ongelukkig wist ik niet precies wel
ker. kant. dk uit m.oest en ging dus
natuurlijk den verkeerden weg op,
zoodat ik eén heel eind te ver liep.
Enfin, ik vond een brievenbus, en
kwam nog tijdig genoeg terug.
Dom genoeg had ik daar straks niet
opgemerkt, dat er een brievenbus
ïrtond vlak naast de bank, waarop 'k
bad ritten schrijven. Tot. die condu
ite kwam ik, toen ik mij® achtergela
ten eigendom weer in beslag wou
gaan nomen.
Hoe verbaasd -keek ik echter np,
toen ik in plaats van een deftig, be
jaard heer, met een hoogen zijden
hoed, een dikken, dom u-itri'endm jon
gen zag zitten-, mot een in zijn soort
preoht-exemplaar mopn-eus, de boe
nen -schrei lings uitgespreid over t-wpo
tasscheai, waarvan do -eene do mijne
was Tweo stevige, j ongensachtig-
rinctelijke handen waren krampach
tig om do haridvaisels gesloten.
Ik schatte den jongen op ongeveer
8 a 10 jaar.
Nou, je' hebt goed opgepast,
hoorzei ik, mijn hand naar de oe®c
taach uitstekend. Geof mij nu Je
-linksclip vrachtje maar, dan ben jo
vast één schat lichter, en wel bedankt
voor de moetite
Ik greep naar de tasch, maar, ja
wel, de jongen wou haar niet losla
ten, keek me met een dom, verbaasd
gezicht aan en zei
Da.t is uw tasch ni'etze zijn alle
twéé van pa en ik mo:et er op passen
tot pa terugkomt
Ja, die eene is van pa,, gaf tk ten
antwoord, glimlachend om den ijver,
waarmede die knaap, de hem toever
trouwde schatten verdedigde, maar
:t i e is van mij.
Nog eens stak ik de hand naar mijn
wettig ei-gendom ui£ maar de jongen
hield zijn hakken stijf tegen de tas-
sch'en gedrukt en zei weer, maar nu
met verheffing van stem
't Is uw tasch niet. 't is pa's
tasch, tk moet er op passen en ik geef
'm toch- niet
Wiat moest dk doen? Tk had nog
maar zeven minuten tijd dn daar zijn
oogen: reeds verdacht vochtig werden
en zijn mondhoeken verdacht omlaag
begonnen te trekken, wou ik geen ge
weld gebruiken, om mijn tasch mach
tig tie wonden uit vrees voor ©ene
grienpartij. Ik moest dus vooral di
plomatiek t© werk gaan.
Wacli-t, daar schoot me iets te bin
nen. Ik had eetn pak chocolade in mijn
z.ak, -dit. zou zijne uitwerking wol niet
missen. Ik haalde hot voor den dag.
brak e-r een stuk af, hield hem d't
voor en vroeg
Hou je van chocolade? Hier, eet
dit dan maar op.
Half in twijfel nam hij het aan, en
van Wet oogenblik, dat de jongen hot
handvat van mijn tasch losliet, om
mot, eene verbaasde uitdrukking in
zijne oogen, het groote stuk chocola
de in ziin mond, waarin meit gemak
de bee-te plak geborgen kon worden,
te stoken, -wildie ik gebruik maken,
om de ta-scb weg to trekken en met
een er van do-or te gaan.
'tHoefde echter niet: toeta hij zijn
hand vrij maakte, sloten zijn hielen
zich- dos te steviger om de tasschen,
rin ik was nog even ver.
Wat nu Zoete broodjes bakken
Kom, Johnnite, geef me nu
gauw min tasch, ik .heb h-eusch geen
tij dl meer, de trein staat al klaar.
Toe, anders kom ik te laat
Ik h'eet geen Johnnie, ik lieot
Charlie, en de tasch- ige.Ven doe ik
niet, gaf hij al kauwend ten ant
woord.
Dan moot -ik maar gewield gebrui
ken in- Godsnaam. Ik gaf een ruk aan
die tasch, zoodiat die. een eind vooruit
schoof en wilde haar juist tusschen
de stijf haarr omspannen houdend©
been-en uit trekken, toen ik een fermo
schop tegeai mijn scheen vo-elde en de
jongen als een .razende begon te'
schreeuwen
PaPa.hij wil m'n tasch
stelen
Wat is dat hier, wat beteekent
dat allemaal? hoorde ik eensklaps
een grove mannenstem achter m© vrar
gen, en omziende zag ik een politie
agent staan, die op het geschreeuw
van den knaap was afgekomen.
De dikke, mopnenzi-ge jongen werd
nu nog banger, èn voor mij, èn voor
dien politie-agent.
Hij wil m'n tasch aftaiemén;ik
wou naar m'n Pa
Iiii begrijpt bet niet agentzei
ik, ma ar h-ij rit op mijn tasch, enwi'l
die niet teruggeven. Wil u eens even
zeggen, dat ie nu opstaan- moet, want
waarachtig, ik heb geen tijd meer,
de comdueteu-r fluit al.
Nu is hét in orde, dacht ik, maar
rniis, hoor
De politieagent begon al even mal
te do en als de jongen dééd.
Wel neen, zeker niet, meneer
■Ik ken u niet, en ik ken dien jongen
nietik weet niet wie gelijk heeft. U
moet me eerst etdns wat nader over
dat zaakje inlichten, asjeblieft
Het voorval lokt© natuurlijk kijkers
en binnen drie seconden had! zich een
heel kringetje nieuwsgierigen- om ons
heen geschaard. Van Verschillend©
kanten hoorde ik mij do minder vlei
ende benamingen zakkenroller, gauw
dief, kind©renbestelerenz., naar het
hoofd gooien en ik voelde me in een
allesbehalve aangename stemming.
Het feit, zoo op klaarlichten dag,
ten aanscho-uwe van een massa men-
schen, als een misdadiger te schand
te staan, was dan ook geen benij
denswaardig iets.
Eensklaps kwam een net gekleede
dame, met een frisch bouquetje-viool
tjes in haar mantelknoopsgat en een
dJi-to op li-et kleine, coquette hoedje
naar voren dringen, terwijl ze regel
recht op den snikkende®- m-opneuzigen
knaap afkwam en beschermend haar
hiandi om zijn hals sloeg. Haar tegen
woordigheid scheen hem tot kalmte
te brengen, <©n minste hij hield! dade
lijk op mét huilen, veegde met zijn
gesloten, vuisten over neus, oogen en
wangen en daarna weder over het
mooie toiletje van de jonge dame, die
hierin echter geen erg scheen te bob
ben.
'tVLel me op, hoe lief ze er uitzag,
hoe goed dat japonnetje haar stond,
hoe het hoedje er uitstekend bij pas-
to kortom, ze maakte een indruk op
me, zooals nog nooit eendge andere
jonge dame had vermogen te doen.
Wat scheelt er aan, Charlie,
waarom huil je zoo, wat is er ge
béurd vroeg ze op dieelmemieniden
toon. Kom, je moet niet zoo snik
ken. Huilen is goed voor küiedne jon
gens. maar dat doen flinke Charlie's
niet. Toe, vertel zus maar eens, wat
er gebeurd is.
Hij wou me... me... -m'n tasch
stelen en pahad gezegddat-io
gauw terugkomen zou, en hij kwam
maar niet
Daar kreeg ik een goeden inval
Wacht, zei ik tot den ijverige®
politieagent, hier is de sleutel van
mijn .tasch', doe haar maar open, en
dan zal ik je miet den ru0 er naar
toe, stuk voor stuk opnoemen, wat
er in rit.
Dat is eetn goed idéé, meneer,
geeft mij den- sleutel maar. De toon
van zijn stem was iois vriendelijker
geworden. Welke tasch is het?
Die, waar J. M. op staat, mijn
naaim is James Millard;
Nou, als u je dan omkeereuwili,
zullen we het onderzoeken beginnen.
Z'n stem Monk nog een weinig
vriendelijlcer. Ziezoo, all richt,
noem u nu erts op, asjeblieft!
Do menigte was intusschen 'aange
groeid en drong steeds meer naai'
voren. Ik begon
Bovenop eeto grijze fietspantalon
en een fietspet, dan een paar leeren
pantoffels, een half dozijn nieuwe
zakdoeken, een kistje sigaren, een
flesch
Een luid gelach van uit de menie-
te. Een. zware hand op mijn schouder
en d© politieagent stond tusschen maj
en de- tasch. Weg was als z'n vrien
dlelijkheid weer en norsch k-lonik hét
- Nou schijnt u toch niet zoo'n
klein beetje in dé war te wezen, u
-moest maar erts met me meegaan.
Zakkenrollerlioo-rde ik een stern
van uit het volk schreeuwen.
Dief F1 e-ssckéntröMcer Afhaal
den klonk bet weer van een ande
ren kant.
Stom van verbaizing keek ik in de
geopende tasch, waarin zich geen- en
kel van de door mij ongenoemde voor
werpen bevond.
Toen hoorde ik d© stem van de jon
ge dam©
Miss 'Helen- Mérriam, 11 St&m-
fordstreei, Kensington.
Dank u, dame, zed de agent, en
toen tot mij
Wil u me maar volgen, meneer
Bedeed eetn stap achterwaarts,doch
voelde me onmiddellijk door een twee
den politieagent aangegrepen, die
me weder naar den eersten toeduw-
de.
Maar om 's hemels wil, laat me
d© zaak dan even ophelderenik gaf
mijn tasch aan
IILe«' hield ik op, want de mopneus
riep eensklaps met eetn vervaarlijke
stem
Pa Pa Hier zijn w©
Maar C-harlie, kind, wat is er ge
beurd? Wat scheelt ja? Hij heeft zich
toch-niet bezeerd, Heten Wat moe
ten al die menschen om jelui heen
Wat beteekent dat allemaal?
Wat of dat beteekent, meneer
riep ik ham toe. Dat beteekent, dat u
mij die grofste beteed-igingen hebt
doen ondergaan-Uw zoontje wou mij
besbst mijn tasch niet teruggeven en
nu vil men mij arresteeren als een
dief, een ldnderbesteler, een flesschen-
treklcer, en ondex-tussche® is de trein
naar Brighton vertrokken ©n ben ik
verplicht
AlmachtigHoe is het mogelijk
11c vraag u wel excuus, meneer. Het
spijt me verschrikkelijk, dat dit ge
beurd is. Een yam mijne kennissen
kwam naar me toe, wij zijn samen
opgeiioopen en ik heb aan u-w tasch
heelemaal niet meer gedacht.
Ik v-oedde, hoe een paar scherpe
woorden me op de- tong 'kwamen, e®
mist had ik ze den vergeetachtige®
leer villen toehijfien en mij tegen
over het publiek willen rechtvaardi
gen, toen de dame miet de viooltjes
mij een vriendelijk smeekenden blik
rit haar zacht© oogen toezond.
Ik begreep den wenk terstond en in
plaats van 'het scherpe antwoord, dat
;k eelrst had' willen geven, stamelde
ik -h-eel deemoedig
Och, meneer, zoo heel erg is h©t
niet. Als u uw zoontje en dezen vrien
delijk en agent maar even beduiden
w-i-1, dat d-i© tasch van mij i-s.
Zeker, zeker Agent, die' zaak is
in orde. Deze hier is meneer zijn
tasch.
Wil je me den sleutel maar
w©eT teruggeven, zei ik tot de bl-au-w-
j ais, die met eert half Verwezen en te
vens verontschuldiging-vragend ge
zicht naast mij stond.
Ik sloot mijn tasch open en haalde
stuk voor stuk de straks genoe-mde
kleedihgstukkcn voor de oogen van
den verbluften agent, de vriendelijke
jonge dam© en het grooteudieels te
leurgestelde publiek te voorschijn.
Je bent een mooie politieagent,
dat moet ik zeggen. En wat lieb je
nou tot je verontschuldiging aan te
voteren
Niiks, meneelr. Ik mo'et bepaald
d© verkeerde tasch' open gemaakt
hebben, maa.r u zei toch zalf, da-t bet
die was met een J. M. er op
Nu, dat staat, toch duidelijk ge
noeg op het plaatj-e. Kijk liter J. M.
Je bent toch niet blind?
Ja, maar, meneer, ne©mt u me
niet kwalijk, op deze tasch staat ook
J. M.
Dat's nogal gladl-iet nu de oude
h'eer zich weer hooren. Het zijn mijn
v-oorletters. Mijn naam is Joseph
Mierriam, asjeblieft, maneer.
We wisselden onze kaartjes en
langzamerhand begon alles mij dui
delijk te worden.
Die stommerik van een politieagent
had d© verkeerde 'tasch opengemaakt
en toon het bleek, dat de inhoud nd-et
overeenstemde met den inhoud, dien
ik opsomde, had h-ij er niet het min
ste 'idéé van, dat hij de verkeerde
tasch had open/gemaakt.
Mag ik u een voorstel doen1, m'n
beste meneer Millard? U bent toch
eenmaal je trein misgeloopen en u
kunt vanavond niet meer weg. Wilt u
ons de eer aandoen met ons mee naar
de komedie te gaan. Helen kom eens
hier dit tot, de bewust© jong© dam©.
Mijn dochter Helen, meneer Mil
lard I
U moogt papa's verzoek niet van
de hand wijzen, meneer Millard. W©
hebben een heeleboel bij u goed te
maken, klonk het uiterst minzaam
van d© frissche lippen der violen-jon
gedame, en dit is Charlie, haastte» zij
zich er bij te voegen. U en Chariie
moeten goede maatjes worden^ nu u
samen zoo gestreden hebt.
Wel natuurlijk, gaf ik zoo vrien
delijk mogelijk ten antwoord. Maar
Chariie heeft zich kranig gehouden,
dat moet ik zeggen, hoorIk wed,
dat hij te een of andleren tijd nog
ééns leeuwentemmer of rooverhoofd-
m-ani wordt.
Toen nam z'n vader Gh arlie even ter
zijde, verwijderde de achtergebleven
chocolaad- ©n tranensporen van zijn
behuild gezicht, terwijl ik mij opof
ferde, om in dien tusschentijd met
miss Helen ©en praatje te maken.
Van dat uur af zijn noch de vrien
delijke dam© met de viooltjes, noch
de jongen met den dikken mopnous
mij een oogenblik uit de gedachten
geweest.
Mijn vrienden kunnen zich niet be
grijpen, waarom Ik zooveel van Char
lie houd, want op een vreemde maak
te zijn voorkomen nu niet bepaald
een bijzonder aantrekkelijke® in
druk..
Voor mij echter is bij-, zooaJs 'k
reeds zei, een voorwerp van h©t
hoogst© respect m iemand; aan wien
ik d© grootste dankbaarheid verschul
digd ben.
Had hij op dien voor mij onverge
tel ijken dag aan het Victoria-station,
niet zulk een verrassend hardnekkige
koppigheid getoond', dan zou ik waar
schijnlijk nooit miss Helen Mecrriam
ontmoet hebben en bij gevolg niet met
haar in- het huwelijksbootje zijn ge
stapt.
C.
De Chauffeur.
De beer Brando® Long wierp zijn
brief neer met e>en uitroep van boos
heid.
Is er iets, Brandon? informeer
de zijn vrouw.
Ja, Jane. Tk moet vandaag voor
zalcen naar Liverpool; en ik geloof
niet, dat ik voor morgenavond tërug
zal zijn.
0, dia.t is dan voor mij ©e.n mooie
gelegenheid oin eens naar Brighton
te gaan, naar mijn zuster. Emily
schrijft mij, dat ze een paar dagen
gaait logeer en op Trema yn-e Hall,
ik heb geen lust hier alleen te zit
ten.
Tnema.yn© HallWat moet
daar do-en?
Wel, jongejuffrouw Trem-ayne
w-as Emily's vriendin op sch-ool,
ze hebben elkaar weer ontmoet bij de
Redhurns, én juffrouw Trcmayne
drong er op aan, da.t onze dochter met
T aar naar huis ging.
De- Trema yaws zijn rijk, is het'
- niet
Zeer rijk zelfs, ©n ik geloof, dat
Goarge. de oudste zoon, een h-eel knap
pe jongen is. 't Zou eert goed© pairtij
zijn voor onze lieve Ehiily.
Nu, ik rao-et o-ver ©eh uur op reit
als jij dus naar Brighton wilt, breng
ik je naar den trein. Bel voor de
Bungsw© zullen hen die zorg voor 1
buis overlaten.
D© huishoudelijke zaken bij d-e fa
milie Long werden uitstéken d ver
zorgd door een kort. dik ventje, d-at
zich verheugde in den naam John
Bunig, en hij werd, wat hét keuken
departement betreft, gesteund door
z'n vrouw Sarah, die evenals de bra
ve John groote ned'gimg tot ove'rtolli-
gen lichaamsomvang toonde.
Toen ze de kamer binnen traden,
léken die twee -net ©en paar vetge
meste kinderen.
Meneer moet vanmorgen naar
Liverpool, John, e.n ik ben besloten,
naar Brighton te-reizen. Wij laten "het
huis geheel aan j-edui zorgen oVer, tot
wij terugkomen.
Héél goed, mevrouw, antwoord-
dien zie.
Bewaar alle brieven, tot wij te
rug rijn.
Goed, mevrouw.
Verder ils er, .geloof ik, niets.
De twee bogen -als meohanïeke pop
jes én Verdwenen uit de kamer.
Toen de héér en mevrouw Brn.ndon
Long vertrokken waren, bracht John
Bung zijn- vrouw in den salon.
We moesten hem hier maar ont
vangen, Sarah.
Dat vind ik ook, John.
't Zal wat meer ind-ruk maken.
Dat zal het zeker, John. Och, dat
lieve kind
Laat haar brief -nog ©Ven zien.
Ik wist wél, -dat Emily ©en- goed
huwelijk zou doln.
„Treimiayne Hall.
„Li-eVe Ou-diers
„Ik hen besloten-, George te
„trouwen. Die goed© jongen komt
„morgen te Londen om u te be
doeken. Ontvang liem vriende-
„liik.
„LTw liefhebbende dochter,
EMILY BUNG."
- Ik hen -nieuwsgierig hoe hij ©r
uitziet. Wat zou bij doen on Tneimay-
n© Hall
Ik hen ook nieuwsgierig, .Tohln.
Maar ik zal ce-rst mii-n zijden japon
aantrekken. Jij moest j-e zwarte jas
ook miaar aantrekken-.
E-eOi uur later kwam juffrouw Bung,
rijk gekleed iio haar zijd-en japon, den
saJon hininenirui-scJuen. Een gouden
kot tanig was eenig© malen om baar
hals gewonden en glinsterde op haar
coTsage in een rij guirlandes.
Bung, iin zijn lange gekleed e jas,
stond' wijdbeens voor biet raam met
eén van Long's beste Sigaren in dén
mondhoek.
Kom, Sarah, vlugDaar is -h-ij
al nog wel met een auto
O, John Ik beef er al van.
Kalm, vrouwLaat mij maar
het woord doen.
Toen de hél -door d© vestibule galm
de, stapt© Bung naar de deur en
opendie die vol waardigheid.
Een knappe jonge man, geheel in't
bont, stond op die stoep.
AhU bent zeke-r George zei
meneea.' Bung hartelijk.
JaDie ben ik. Maar boe wist u
dat?
O, kom binine.n! Onze Emily
heeft geschreven, dat u komen zoudt.
Heeft ze dat gedaan? He dacht,
dat mijno visite ©en© verrassing zou
zijn; maar ik ben blij, dat rij ge
schreven heef!
Ik ook. Het baant den weg, niet-
waar Maar kom toch binnende
vronw brandt van verlangen u te
zien. Lieve, hier is George, over wién
Emily schreef.
Mevrouw Bung -rees op uit een
stoel, niet zondier zichtbar© moeit©.
Zij pakte George beet, zoo goed en
zoo kwaad, al-s dat- .ging, ien_ plaikte
twee ferme, vette kussen op zijn wan
gen.
Daa-r, beste jongen, daar O, dit
is -een gelukkige -dag voor mij
En om goed te toon en, dat hét wer
kelijk een vreugdedag w-as in haar
leve-n, zonk d© goede vrouw terug itn
haar stoel ©n barstte in tranen-^uit.
Ma, ma, bedaar toch. Ja, ja, die
soort dingers brengen eén vrouw 1n
de war, zei Bung. Dus u werischt
met onze dochter te trouwen?
Dat 's zoo, meneer. Ilc -heb Emily
al een poos lief ein ik merkt© gisteren,
dat. mijne liefde werd beantwoord. Al
wat wij nooddg hebben, ds dus uwe
toestemming om spoedig te trouwen,
en ons geluk compleet t© malcen.
Wij zullen het geluk van ons
Icind niet in dien weg staan, George,
maar natuurlijk dienen wij een en
ander te weten over je positie ien mid
delen.
Daarvoor kwam ik juist hier,
meneer. Ik ben niet heel rijk, maar
als de zaken ©en natuurlijk verloop
hebben-, zal ik het. eens rijn, en ik ben
bereid op Emily's naa-m een inkomen I
van 3000 pond pea* j aar vast te
ten.
Wat
Ik weet wel, dat u 't ©en Mei-ne
som zult vinden maar-natuurlijk zaJ
i-k het verdubbelen., zoodira ik in het
bezit kom van het vermogen-, dat t'k
wacht.
Hij zag angstig naar papa en ma
ma Bung, -maar beidon zwegen van
blijde verbazing. Na eeln paai- minu-
tert vanüi d© oude heer Macht om' re
stotteren-, miet heieséh. geluid
IJu zei, 3000 pond- 'sjiaars?
Ja. Méér kan ik 'helaas métdo-ön,
doch l-aiter
- George, wat is j-e positie op Tr-
m-a.ynie Hall?
Positie?
J-a; w-e-lke rol vervul je er?
Wel, ik tracht er cle rol van
©igeoiaar t© spelen. Tremayn.© Hall
behoort aan mij.
Behoort 't. -aan jou
Zeker. Bi ben Ge-orge Trema vne.
W.ist u dat- niet?
Neen-. Emily .schreef -.enkel -OiV-v
u als GeorgeAangenaam, mét u
kennis t-e makein, m©nië.er
Bung stond on en) stak 'hieim dié h and
toe, alsof hij juist binnengekomen
was. Mevrouw Bu-ng worstelde mog-
ma als o-vereind en .slaagde -ér in, een
kuste deponeerem ter hoo-gté van zijn
Mui.
0, dat lieve, lieve kind D-i-t.
oen gélukkige dagMijn liléve Eimidy
zoo goed verzorgd 7:' is zoo'n lief
kind
Bu-ng zweeg. Toen- kreeg hij een ge
lukkige ingeving. Hij snelde dé kamer
uit en Icwam terug met een blad vol
karaffen én glazen
George, iw'n mio.eten er eens
drinken. Ma, een glas cherry met een
biscuiteen kleinigheid aail je geen
Icwaad doiep. Ik -drtinlc op onze dier
bare) E-mily ©n onzeai- braven aan-
staandiear schoonzoon George!
De jonge Treanayme keélc eénligszains
verbaasdDoch ihf' dronk zijn glas
cherry en kwam toen weer terug t p
het zakelijke.
Dus -ik m-ag vér onderstel Ion, m-e-
neér, dat u geen bezwaren- hieeft, om
mij uw dochter te geven-
Volstrekt niet, George! Jelui
hebt mijn zegen. Ik hoop, dat jelui
lulvkig zult zijn.
Als d-at het o-eva-1 is. memeer.
ik heb Emily beloofd, d-a.t ik n béiden
zou meebrengen- in mijn auto.
Wat? Naar Tremayme Ha.ll?
J,a., wilt u? 't Is maa-r een. ritje
van twee uur.
Ma., mij dunkt, we moesten maa-r
gaan.
Natuurlijk, John-Ik verlang zoo
om mijn Eroily een zoen te geven, 'tk
bén- dadelijk Maar
T-oen G-eorge Tremayn-e -een. paar
minuten -alleéni wend gelaten, kwam
een© -schaduw van ontevredenheid op
zijn gelaat;
Een raiar paar! mompelde hij.
Maar lik wil Veel- -dragen voor mijn
lieve' Emily.
De automobiel, bevattende 't, echt
paar Bung, leunend© -in de kussens
van de achterbank, met een waardig
heid, geboren uit bun nieuwe positie,
was -nauwelijks dén hoek om ge
snord, toen een ca-h stilhield voior het
buis.
Do heer Brandon Long stapte- er
uit. Hij ihad mevrouw Long in -dien
trein naar Brighton gébracht en was
toien ma.ian' het Euston-s-tation gegaan,
w-o-oT hij een boodschapper van zijn
kantoor wachtende' vond met era
br-iéf, Welks inhoud de aieds noord
waarts overbodig maakt©. Daarom
v as -hij ihui-swaarts gereden, tamelijk
uil -z-ijm hum-eur ©n in ©cm stemming
om ruzie te maken mét dén -eersten
den beste.
Hij kwam binnen met -den huissleu
tel en helde om Bung-maar natuur
lijk kreeg hij geen an-twoordi, én ©cm
onderzoek in huis openbaard© hem t
feit, -dat meneer ©n juffrouw Bung
afwezig waren,
Vemvenscht volk Je kunt geien
ménsch meer vertrouwen J© laat den
boel aan hem over, em pas bieib j-e d©
bieten gelicht, of z-e laten alles aan
zijn lot -over. Héél go-édl, meneér
BungWacht -maar als je terug
komt!
Meneer Long wa,s in dé beuken;
toen dleze gedachten, hém door het
h-oold gingen.
Zijn -alleenspraak Werd -gestoord
door eictn- kloppen op dé a'chiterdéur.
gewoonlijk gebruikt door het dienst
personeel en leveranciers.
Long deed open "n zag eien- jonge
ling voor rich in het leeren ahiauf-
fourspaJlï. De bezoeker grijnsde
schJalapachtig ©n wipt© verlegen van
't een© béem op 't andeTe.
Bc-ik ben George, lantoloncéer-
a© hij.
Och kom antwio'ordld© Long
en wat wou je?
Ikik kcxm van Trem-ayne
Hall m-et, een bood scha® v-anvan
haar.
Een boodschap van. mijnie doch
ter?
Ja, precies een boodschap van
Emilyzij zegt, dat wii kramen gaan
1 rouwen Dinsdag oVer diriie weken
ei..
Wat.!
O, li behoeft -niiie-t zoo hia-rd te
schreéuwen of dirukt© te miaikon. Wii
zijn het eens. Ze houdt van mij ©nuk
van haar. Bc héb drie -pond in do
wieék en wat geld op de spaarbank'
daar kunnen wij 't best me© doem-.
JijJij, onbeschaamde vent!
Ho© durf je 1
Wat scheelt ©r nu aan? Beink u,
dat zij te goed voor mij is Mooi zoo
Er is al eens eén hertogsdochter ge
trouwd met een chauffeurWat is
ei- tegen-, als wij van elkaar hou
den
Zeg, onbeschaamd! créatuur,
maak dat je -weg komtVoort,-of
ik bega era ongelukMarsoh
De ongelukMge George maakte eso
haastigen, terugtocht, en op veiligen
afstand riep 'hij
U behoeft u niet zoo dik te ma
ken; Emily ©n ik hébben het -afgespro
ken, ©n in plaats van drie weken te
wachten zal ik een „special licence'
koopem- en dan trouwen we diadeliik.
Houd dus je gemiak, oude brompot
Ik ga dadelijk n-aar Tremayn©
Hall ©n zal maken, dlat jij je ontslag
krijgt.
Wat h©b ji.i' daaraan Je schioon-
zoon uit zijn broodje gooien? Dan
krijg je om-s bei dien op het. dak. 't Is
mo'óiIk wist niet, dlat mijn Emily er
zoo'n papa op na hield-.
Long, paars van woede, deed een
stap vooruit naar het -stoepjedioch
de chauffeur Verkoos ©en haastige
vlucht' Boven een botsing, en maakt©
enkel, even het hoofd omdraaiend,
oen welsprekend gebaar met d© uit
gespreid© vingers tegen zijn neus.
Hoe komt die malle meid er to©
verliefd worden op een gewonen
chauffeurIk moet diaor een stokje
voor steke-n dadelijk. Gauw wat
eten ©n -dian -naiar -de ga rave voor mijn
motor. Ik lcaaa igcmakkélijk binnen de
twéé uur op T-remayn© Hall zijn-,
Brandon.- Lo-nig was miet die mvan om
veel tijd met overwegingen te verlie
zen. Ee-n kwartier later was hij -aan
de garage.
Uw kar, meruee-r Long? W© zul
len dadelijk Maar zijnWeet u,
dat uw dochter oen- poosje géléden
ha-er gêweiest iis?
Mijai dochter
Ja, ze kwam met d© auto van
Tremayn© Hall en stalde d© kar hier,
terwijl ze boodschappen ging doen.
Ze zijn nog géén tien minuten weg.
-Ze? Wie as er bij haar?
Enkel die chauffeur.
Een korte-, donkere vemit met
zwarten, knevel
Precies, metator.
Maak wat voort; ik heb haast.
Mijn -dochter miet dien scJiiuirk i Al-s 'k
hein te pakken Icrirt, sla ik hlean dood!
Voorui-t dan, toch
Wi'lt u -geen, chauffeur me© heb-
l:-en?
Néén; ik rijd zelf. Goeden mid-
ag!
Long was go'ed beleend met den
weg, oneens d© stad uit, zette hij er
do gang dn. Hij -had eeta goed u-ur ge
reden, toeta h-ij voor zich op den weg
een stilstaande auto ontwaard©, E©n
chauffeur lag op zijn rug onder het
voertu-ig, en tor z-ij van den wieg zat
een daané, die Long herkende als zijn
dochter.
Emily
O, papa H-o-e heerlijkHo.e ge-
lukfldg, dat u juist langs komt!
Emily, geen woord meier. Stap'
in mijn kar. Bc.mo-.et e-en woord-j-e spre
ken met dien kerel.
Long stapte uit ©n ging naar den
niets kwaads bewusten chauffeur, die
lag té peuteren- aan zijru machine.
Long zette e-en girimmdg gericht.
Zie zoo, moi -ontmoeten wij elkaar
weer, -en het doet mij pleirier, dat ik
je lean vertéllen, dat ik ©en stokje heb
gestoken voor j,e mooie plannetjes.
Och komHeeft u -dat gedlaan
Nu, ik -heb u maar één cling te zeg
gen als u zwarigheden brengt tus
schen Emiliy en mij, zult u zelf den
mees-ten last -e-r van luebbecn.
Bc wil geen praatjes met je ma
ken maar i-lc zal maken, dlat je ont
slagen. wordt op Trema,vn© HaJi.
Zult u dat Nu, dat is misschien
moeilijker dan u denkt.
__Long wandelde terug, stapte in
zijn; auto en keerde die in- cle richitLncr
van Londen-.
Maar papa, wat gaat u doen Ec
moet terug na-ar Tramayn© Hall.
Och kom Je gaat met mij terug
naar 'huiis. Ik -h-e-b nu genoeg van -dat
Tr-em-ayne Hall.
M-aar papa, stop toch Stop da
delijk ©n vertel mij wat et gebéurd
is
Long bracht d© au-to tot staan.
Wat gebeurd is Weiet je, dialtik
'anmorgen ©én visite heb geb.ad
Ja, George aei, dat hij uwe toe-
stemm'iing zou gaian vragen) voor ons
huweïiijk.
En jij durft een oirdtoiaiiTen
chauffeur n-aar na-ij toe zenden met
zoo'n voorstel
O. Giéorg-e m;ag -er uitzien als een
chauffeur' in zijn auto-pak dat, gaat
den meeaten lieetaan zoo maar or
dinair is hij nieten hij beeft mij
lief en hij heeft een -inkomen van
tienduizend pond. Bcïik da-cM, dat
het u pleirier zou -doen!
Tienduizend pond? Wife -is het
dan?
George Trem-ayne.
Maar hij vertelde mij, dat h-ij
cM© ponidi in die week had' en wat
geld op d© spaarbank.
Ocli, dat aal een grapje geweest
zijn
HmIk geloof, cl/at ik e-en©
dwaasheid begaan heb. We moésten
maar onize excuses gaan maken.
Waarom hieeft hij mij ook niet ver
teld, wie hij was, in plaats van 1©
grinniken en te zeggen, dlat hij
George heette
Toen ze d© plaats weer voorbij re
den, waar zede -in het ongereed© auto
hadden, gelaten, bleek liet, dat d©
chauffeur de averij had h©rsteld, ©n
was weggereden.
Terzelf dertij cl, dat Brandon Lang
en zijn dochter -met maximum spoed
'oortsmeldie®, zaten Rung en echtge
noot© in zeer ongemakkelijk© hou
dingen, in den salon van. Tremayn-e
Hall, geduldig de komst -hunner doch
ter wachtend.
't Spijt mij, zeidb GeOirgé Tre
mayn©, het v-ertrek binnentredend
maar ik merlc, dat Emily vanmorgen
naar- Londen a's gegaan met een van
cle auto's. Zij zal wiel zoo dadelijk te
rug zijn.
O, wij kuurten wachtenwij heb
ben geen haast, George, .antwoordde
Bung vrtendeiLijlc.
U .neemt mij niet kwalijk, dat :k
.i een paar minuten alleen laat?
Mijn hofmeester wou mij spreken.
Gen-eer je niet om ons, hoor
Pas was hij wég, of d© deur ging
open en een- knappe janigo meid; ge
kleed als kamermeisje, met mutsje
en boezelaar, kwam binnen.
Zoo Ben jelui -daar? En verte!
me nu eens, asjeblieft, wat hét betee
kent, dat George zóó werd behandeld?
't. Was niet m-ooi' genoeg, dat hij de
deur nit gegooid werd, maar jelui
moest nog hier komen om te probee-
ren, of hij den bons kon krijgen
O. ontleen het maar nieth-ij heeft mij
cvlles verteld;
Maar Emily, kindlief
Schei maar nit met dat ge-kind
lief. Ik 'heb kans em goed. huwelijk te
doen en mijn oudiers doen hun best.
cm het tegen te houden. Maar het
helpt niets, hoorBc trouw met mijn
George.
Lieve Em-ily, ik begrijp waarach
tig niet, waar je 't over hebt. George
vroeg om je band en wij stemdén da
delijk toe, en
Op dit oogenblik kwam George Tré-
miayn© binnen met meneer Long ©n
diens dochter.
Zeg, Rung, juffrouw Bung, wat
doen jelui -hier? vroeg Long.
Wij zijn -hier op nitn-oodiging
an onzen aanstaanden schoonzoon,
meneer George Treanayn©.
.Te aanstaande schoonzoon?
.Ta, meneer. Vanmorgen hééft
