BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
7?20 PER 3 MAANDEN
9F SO CENT PER WEEK,
ADM^STRATIH GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
Rubriek voor Vrouwen
FEUILLETON
OM MILLIOENEN
Natuurhistorische
Wandelinger
De Spoorwegdief.
24e Jaargang
MAANDAG 25 Maart 1907
No. 7283
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZUN
ADVERTENTIÊN DOELTREFFEND,
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
©e nieuwe rokmocMleai.
Blouses. Transparant
boorden.
Bet Kflanalkteniisttteike van .die heden-
idiaagscits© rakken Sis in .de wijdt© van
bet ''onderstel g©d©e(lte 'gelegen, die
somtijidö aan overladlmig idJoeit denken;
Wiel is waar mo'od wor gekleed© toilet
ten, düe uii/t Dic/hte soepele stoffen ver
vaardigd worden, maar dikwijls rain
of meer $a©t% voor rokken, die voor
dagelijkseh gebruik IbestemdJ zijn.
Daarentegen kan1 die wijlde rok, rnits
izonder ©verdrijving, gemakkelijk zijn
wanneer ze zonder sleep, voetvrij of
als „traiteus©" is dnigeridhlt.
Een „fcratteuse" zonder toehooriijk©
onderwijdte Meedit fbes'l/idt onsierlijk
daar 't .noodzakelijk ds dat ze in mooie
ipQooten of golvingen, neervalt.
Hoe Ibet ook zij,, raien wil slechts iwij-
be rokken raiet veel plo.oien, dodh zon
der hriSpimidlcMim van valscbe zoo
men, fkteeanmken^iinnen en diengedij-
ken; aü'ie ruimten moet soepel neer
hangen), ziedaar, geachte lezeressen,
die dMe van den dag!
Een «nouveauté, waarvan dik lalis ge
trouw verslaggeefster ddr mode, ttnij
verpIteM lacfolt .melding te maken, is...
'de .afschaffing der onderrokken, waar
in reed» enkele bekende actrices zijn
voorgegaan. Het is edhiter de vraag of
deze nouveauté ten onzent zal in
slaan e« de Hollandtscbe vrouw er in
aal toestemmen om den onderrok t»»
veubanmen, daar zulks veel doet dien
ken aaa de mode van zeker tijdperk,
die virmóg gegispt is; dOab bet 'ldigt niet
in oma© bedoeling ons in hiistori-
tsteffrl© etudliën Ie verdiepen .en wen-
scben alleen mlaar ieven dteze niouveau-
té aan 4e stippen, 'die sleclhts bij en
kele mondaine' vrouwen ingang zal
vinden., want verre weg de meeste
vrouwe» zullen baar onderrok hand
haven, die o.i. een onmisbaar M-eet-
dingstuk lis.
Na deze kleine uitweiding willen we
tot ons onderwerp terugkeeren.
De nieu we rokmodellen dlan, onder
scheiden «Lch in opgeknipte rokken als
„jupe coneetet' .die sterk aan de „robe
princess©1 doen deuken .en de direc
toire modellen, 'dlie de taillelijn mas-
keeretrt, terwijl de .gewone rokken met
breed e ronde ceinturen nog steed's
aan de orde izijn.
Men brengt sommige ano'iMl.en met
scollepiaouen Ingericht, die zii'dh zoo
wel als „tïbitlteuse" ais korte sïeeprok
laten dragen, Be istollepiooien hebben
van boven taan den band een breedte
van vier of vijf c.M. miet -een geëven-
redtgde tusscben ruimte ien loopen
naar onjd-er breed uliit; men lean de
plooien maar verkiezing mot stiksels
borduursel of galon versieren. Voor
zwaardere figuren brengt men den
klok rok, die een naad in (het voormid-
den Itoeeft -en glad om de beupen valt;
tdlüt model kan zoodanig gesneden
worden, dat men geen biezen noodig
heeft. Onder* .op den rok brengt men
.een rouleau nan van fluweel in
«dhulpvortm en naait in elke schulp
een fluweelen knoop. Be „directoire-
rok" is eveneens in klokvorm gesne
den, doch wordt door biezen rondom
de taille .pas gemankt; ®e mag even
wel niet aansluiten.
Meer speciaal voor voile, mousseli
ne en andere dunne weefsels brengt
fnen .een model rok "waarvan biet on
derste gedeelte een tunique vormt, die
in punten op een zeer wijde volant
(Naar het Duitsch van Balduin
Möllhausen).
141
Be rcemschen, die bij den steiger
gestaan hiadiden, hadden zich ver
strooid. Ook Braddon ging de stad
weer in, waardoor hij vlak langs den
hem bespiedenden man ging. Naast
hem gekomen, groette deze beleefd
en vroeg hem den weg naar een of
andere straat. Vluchtig bekeek Brad
don de wdinig aantrekkelijke ver
schijning, die in zijn Emgelsch on
miskenbaar den Buitschier liet door
schemeren. Hij kreeg blijkbaar een
•onaangenamen indrukwant zijn
weg vervolgend, antwoordde hij
'kortaf
Ik ben hier zelf onbekend
In. plaats van spijt te verraden,
keek de vreemdeling hem eigenaar
dig loerend na, waarop hij hem, eeni-
ge passen achter blijvend, op den
•voet volgde.
Met do moedigste plannen bezig,
die door die wel is waar lang gehoop
te, nu echter toch weer onverwachte
ontmoeting met den gezochte werd
wakker geroepen., had Braddon d!e
vallt; zoowel de onderrand van die vo
lant als de punten van den ©verrok
zijn dn dubbele (broeide zoomen ge
naaid, .dlie het model oneer tot hun
recht brengen.
Eindelijk maken wij hier melding
-van de ,.jupe corselet", die met lan
gen sleep is ingericht en rondom in
plooien,groepen gewerkt wordt. Be
plooien, die om de taille slechte fijne
lingerie plooien zijn, vormen van on
deren als het ware waaiers, terwijl
de gladde tusschenruimten met pas
sement of galon geornamenteerd
kunnen worden. Het corselet heeft
vóór, noch achter een punt, doch
loopt precies rond en reikt! tot onder
de buste.. Be hemdblouses, die bij
voorkeur bij deze rokken gedragen
worden, moeten van dunne zijde in
de kleur van dien r.ok zijn en kunnen
naar verkiezing een weinig over-
blio'usen.
Be jupe-corselet leent zich het best
om van dun laken of tafzijde vervaar
digd te worden door toevoeging v.an
de korte, bolero van dezelfde stof
krijgt men een zeer net geheel, dat
zoowel als wandel- of ais visite-toi
let kan dienst doen. Indien de blou
se van laize (kantstof) gemaakt
wiordt, neemt men de bo'léro van vo
ren open en tbs hangend, om de kant
des te beter tot haar recht te doen
komende mouwen zijn niet meer
dan een volant, die de korte kanten
ballonmouwen zichtbaar laten. Bij
kanten ten tule blouses verdient het
overweging de poefmouwen met taf
fetas uit te voeren om het dunne weef
sel den noodigen steun te verleen en.
Be halsboorden worden in hoofd
zaak transparant gewerkt en zijn
aan den bovenrand van een smal
biesje van gekleurde zijde of dun
fluweel voorzien. Kleine balijntjes
naait men aam de binnenzijde van
den boord om het inzakken te voor
komen, terwijl 'stijf gaas en linnen
slechts bij baljtotnidering wonden ge
bruikt.
MARIE VAN AMSTE-L.
IN EN DM HAARLEM.
CLVI.
lEi'nddlijk rust in de natuur! Be
stormwind, Unet razen moede, legde
izich neder; .en ide regen bij .emmers
vol uit de lucht gegoten is weggeloo-
pen of door den aanhoudenden wind
weder verdampt. Algemeen voelt men
verademing, maar wie weet voor hoe
lang; en volgens den kalender moet
(liet gauw uit izijn, .maaT och, de lente
heeft nog zoo weinig te zeggen en
toch, als tmen zoo buiten een en an
der gade slaat, d;an .is de natuur al
'druk bezig 'zich te ontplooien. En de
tuinman, die heeft bijna geen tijd ge
noeg om alles naar bdhooren in orde
te brengen. Al lang izijn doperwten en
tuinboonen te kiemen gelegd op -een
lekker warm plaatsje.
Op ramdibddjes, in 't zonnetje, 'groeit
■de spinazie al flink uit. 'Zoo echt uit
dagend staan van dat goedje de beide
kiembladen een tijdlang alleen in de
lucht te ik ijken, schraal bn smal,
anaar toch sterk genoeg om storm en
regen, hagel en sneeuw, vorst en
zonneschijn te weerstaan. Gretig slor
pen 'ze dat laatste op om hulptroepen
in den vorm van grootere bladeren te
voorschijn te kunnen halen. Lang
zaam verschijnen ze, langzaam maar
zeker, van een paar diagen mooi "weer,
neen, ge kunt bijna, niet gelooven,
hoe ze daar Van profiteer en. Ge h er
naast,bijzij.nd© straat ingeslagen, toen
hij werd ingehaald door iemand, in
wien hij dadelijk denzelfdcn heer weer
herkende, die hem in het gedrang
reeds was ongevallen.
Onwiltekeu.rig week hij even opzn-
de, toen ook hij naar hem toekwam
en hom beleefd maar toch met zekere
beslistheid aansprak.
U wil wel zo-o good zijn met mij
ine© te gaan, sprak hij, en de lichte
overjas losmiakoind^jfe'^gd© hij de
opmerkzaamheid vwn Braddon op
oen zilver-en schild,'waardoor hij zmh
als politiebeambte deed kennen.
Hij ontdekt© pijnlijke verbazing 'n
do trekken van den verbaasd achter-
uitwijkenden Braddon en ging toen
op gebiedenden toon voort
Wees zoo goed alle opzien le
vermijden. Laten wij vriendschappe
lijk naast, elkaar voortwandelen., als
mensch en, die samen een borrel gaan
drinken, Ondertusschen kunnen wij
elkaar den tijd korten door opgewekt
gebabbelzoo he©l ver is het niet.
Maar waarheen»? als ik vragen
mag, antwoordde Braddon ver
baasd.
Maak u niet bezorgd. Misschien
"■s. het voldoende, als ik u opheldering
vraag omtrent een raadselachtige
zaak u riep een der aan. boord van
die stoomboot gaande passagiers, die
v ongetwijfeld heden niet voor het
eerst verwachtte, aan met den naam
.ToQun Kelly. Daaruit maak dk op, da.t
kent ze bijna mfitet inteer, bescheiden
(houden de zaadlobtoen zich op den
lachteTigiroTid; ze gaven, walt ze geven
konden; z© dieden, wat ze doen kon
don en laten d©'gemaakte vorderingen
■thans gaarn© over aan hare grootere
zusters. Hoe glanzend groen verheffen
ize zich eindelijk, om dan te sneuve
len onder Riet mes van den tuinman
.en die niaar versche (groenten hakende
anenscWbea/d te verkwikken,
Be erwten en rtuinbaoraen doe!n wat
'ze kunnen om eveneens spoedig op te
schieten, te bloieden en vruchten voort
te brengen.
En ondanks all (h.et leelijke weder,
ondaniks 'Storm en on/weder is er over
al leven en IbedTijVigheild te bespeu
ren; op dien akker, in de tuinen, zelfs
het vale grastapijt der weilanden be-
igint hier en dlaar reeds onmiskenbaar
die Iteekenen te vertoonen van S'orig,
frisch groen.
•Overal eeai ontwakeneen 'verjongd
'leven, een begin van frisch(heid, die
den rnensdh aangenaam aandoet.
Hiebt ge dat jonge speenkruid nog
niet geizien; dicht opeen gesloten weer
staan de blaadjes het ruwe weider,
ö>ij tien,tallen tegelijk ontwikkelden ze
®ich uift de 'over,gebleven knolletjes,
die wat een 'langen tijd in de zwarte
aarde rustten. In 'Mei van 't vorige
jaar was het met haar schoonheid
reeds gedaan en spoedig daarna zijn
ze ingesluimerd om na negen lange
unaanlden rust 'eindelijk weer te ont
waken. Glimmend groen staan ze er
thans voor, en zoo Ihder en daar op
een wat meer (v©Twa,nmd plekje be
ginnen de bloemstengels zich reeds te
vertoonen, 't ronde knopje nog geslo
ten en omgeven door de beschermen
de kelkblaadjes. Nog wat zon... en als
gaf het plantje terug, wat het ontving,
tooit ze zich met goud, stralend uit
het elegante bloempje, zoo algemeen,
dat iedereen het kent, toon daarnia
spoedig weer vergeten te worden.
En dat kleine madeliefje, wat had
(liet dezen winter het hard te verant
woorden; maar moeder natuur voor
zag har van een volhardingsvermo
gen, zoodat ze 'zegevierend uit den
strijd (met den barren winter te voor
schijn trad. Wel vertoonen de toppen
der bladeren fde onmiskenbare tee-4
kens van den harden strijd, maar
geen nood; ze heeft er nog genoeg en
spo>ediig ontwikkelt ze haar rosetje om
opnieuw welig te tieren en zegevie
rend verlengt ize de nu nog zeer korte
bloemstengeltjes, hoog heft zij de stra
lende kransjes in de hoogte, trotsch
op haar overwinning.
'En vergeet dien kleinen voonjiaaTs-
•vroegelinig niet om op te zoeken.
Twintig, dertig blaadjies in ©en
krans -staan gereed om bij te sprin
gen, als de levenwekkende zonnestra
len als miet een tooverstaf uit !het hart
je de bloemstengels .te (voorschijn
roept. Ziedaar verschijnen ze reeds,
neen hier, -stekker nog, die eerste'
bloempjes zijn reeds open, om spoedig
door meerdere te worden gevólgd. Als
ge t© lang wacfht, is alles reeds uitge
bloeid ©n vindt ge niets anders dan
wat verwelkte blaadjes en uiitgebloei-
die bloemstengels, terwijl 't zaad reeds
weer aan d© aarde is toevertrouwd.
En ook dan .nog is het plantje lief,
't is dan net >e©n minli/atuiurtj e van onze
Judaspenning met ntet zoo zeer ron
de, maar wat meer langwerpige zil
verlingen.
En de ruige veldkers, de nederige
u nader met hean bekend is.
Braddon haalde verruimd adem en
gaf een korte opheldering, zonder in-
tu-sschen ontslagen te worden, en de
bcambt© ging voort
U .schijnt inderdaad niet te we
ten, dat deze John Kelly, di© na lan
ge afwezigheid hier vijf weken gele
den plotseling weer opdook, van plan
is als d© hear Franklin Tracy
DuitscMand met e©n bezoek te ver
eeren
- Franklin Tracy heriïaalde
Braddon verbaasd-, en als hij werke
lijk nog twijfel koesterde omtrent bet
doel van- de beide misdadigers, dan
was hij nu verdwenen.
Franklin Tracy, bevestigd© dlebe-
•ambte. Bill Green heet zijn metgezel
en beiden belmoren tot de listigsteen
.gevaarlijkste schurken, die het ooit
gelukten aan de mazen van het net
der wet te ontsnappen. Zij werden
door een jongen man, een Duitscher,
aangesproken, die als tusscheuper-
soon optreedt tusschen de misdadi
gers aan deze zijde van d©n Oceaan
en die aan den anderen kant; heeft
u hem vroeger wel meer gezien
Nooit,. Mijn tegenzin t-egien den
indringerigen knaap gaf ik door een
kort antwoord te kennen.
Men kan tegenzin huichelen, een
opmerking, die in den mond van een
detective gerechtvaardigd is. Vóór u
spreekt, dat u door uw uitroep zijn
opmerkzaamheid op u vestigde.
zuster van onze Pinksterbloem, ook
die bloeit reeds volop; wel zijn ©r nog
heel wat bloemstengeltjies in het hart
der plant aanwezig, maar de eerste,
het wachten .moede, hebben zich. redds
verlengd en de bloempjes reeds ont
plooid.
Bat fluitekruid, of nachtegaalskruid
of wilde kervel, begint reeds een nieu
wen biaderiarans te ontwikkelen, om
met een week of wat, als ze weer wat
op kracht gekomen is, ook har© bloem
Stengels in ide hoogte te werken.
Evenzoo igaat (het onder het hak
hout met bet zevenblad.
En daar, neen, ®ou dat reeds onze
boschanemone zijn; zou ook diile reeds
onze ruwe, natte, kille voorjaarsda
gen zoo vroeg iduiiven trotseer en,
Voorzichtig dat neergebogen stengel
tje even opgeitiiil'd, de drie beschermen
de schutblaadjes ©ven ter zijde gebo
gen; nu nog even den grond wat los
gemaakt en het bruine wortelstok^©
doet vender talie 'twijfel wijken, ook
zij is 'er dus.
Het vogeltje dp de (krukWat? Kent
ge dat niet? Kent ge niet dat lieve
voorjaarskind? 'Schaam u, 't is schan
de! Zij, die izoo algemeen is in de om
streken van Haarlem, in den Hout,
op het Bolwebk, ja, wiaar niet, zeker
kent ge toch die vastwortelige Helm-
bloem wel. Ook daar is werking, zie
hoe z© boven den gronid komen, de
trosjes nog kort ineengedrongen tus
schen de eerste bladen.
En ide boterbloemen, en... maar
waar zouden we eindigen-, wilden we
al .die lieve 'voorjaarskinderen dn een
adem noemen.
J. STURING.
VKAGENïBUS.
Aan den Heer 'S. te H. Het
'klein© blauw© bloempje, dat u mij
gezonden /hebt, is Anemone hepati.ca;
of Hepaitica triloba. Het komt ook wit
en rose voor, ofschoon die voor zoo
ver ik ze gezien heb, niet izoo rijk
bloeien, 't Is een lief bloempje, dat
vroeg en 'lang bleet, zich met een zeer
bescheiden plaatsje tevreden stelt,
ize-lfs Maar nog kan groeien, waar de
grasranden ons in den steek laten.
Na den bloei komen de eigenaardige
drie-lobbige bladeren, die 's winters
.overblijven, ofschoon ze thans wel
wiat geleden hebben.
Aan mej. K. tie H. De tortel
duif, die ook IM'er in den «omtrek wel
voorkomt, is een trekvogel, de andere,
veel grootere is de gewone houtduif.
Deze blijft des winters hier. Be tortel
duif, die in (kooien gehouden wordt,
moet eigenlijk Lachduif genoemd wor
den.
Aan d e n H e e r v. L. te H.
Waar komen al die iglakken elk jiaar
weer vandaan, vraagt ge. Ik zou ei
genlijk kunnen volstaan met. de me-
dedeeling: uit de slakkeneieren, die
het vorige jiaar gelegd en ook reeds
uitgekomen zijn. Ban zoudt ge allicht
w.eer vragen, hoe (het komt, dat men
in sommige (tuinen daarvan meer last
heeft dan in 'andere ien daarom deel
ik u meteen maar mede, dat vochtig
heid voor dli©\dieren een eerste levens
voorwaarde is. Neem de onderste tak
ken en bladeren van uw klimop weg,
zoodat het daaronder wat kan opdro
gen en dan, breng ©en paar padden
in uiw tuin, /die zulten voor de rest
wel feargen.
J. STURING.
Waarschijnlijk h'eeft u er g.een ver
moeden van, diat hij u sinds dien niet
uit bet oog heeft verloren., u ook nu
nog in nw omgang met mij wantrou
wend bespiedt. Hij kent mij van
uiterlijk even precies, als ik hem.
In weerwil daarvan loopt hij
toch nog vrij rond?
Wij hebben hem nog noodig.
Zondier hem, die nauwelijks één schre
de onbewaakt doet, zou het. ons veel
moeilijker gevallen zijn on liet spoor
van dién berechten John Kelly te ko-;
men. Zijn sluwheid maakt hem ove
rigens tot, een onzer gevaarlijkste te-
genistandeirs. U is hier nog een ruien-
weling. ik raad u daarom dringend
om, zoo lang u in New-York blijft,
op uw hoed© te zijn en> ge©n onbe
kenden te vertrouwen. Er zijn hier al
meer rnenschen spoorloos verdwe
nen, en dan nog om heel wat onbe-
teekenender redenen dan het bekend
zijn met een met opzet geheim ge-
honden naam.
Een heel eind liepen zij nu zwij
gend naast elkaar voort, de detec
tive zijn onvrijwillig gezelschap
voortdurend bespiedend, en Braddon
in het geruststellende bewustzijn,
door het toeval begunstigd eindelijk
den eerst/en bef©©lccnenden stap ge
daan te hebben tot oplossing eerier
zaak, düe hem tot nu too alls moeiliik.
zoo niet. als geheel onuitvoerbaar
was voorgekomen. Zijn ver in de toe
komst strekkende gedachten werden
Terwijl de vrouw van den hofraad
neg met behaaglijke omslachtigheid
voor het ontbijt zorgde .en hare doch
ter vlug een paar ansichten volkrab
belde voor thuis gebleven vriendin
nen, wierp papa een vludhtigen blik
in de courant, di© Ihij zoo juist van
den kellnèr ontvangen had. Doch.
nauwelijks had hij ze een oogenbidk
ingezien, teen hij zijn (hoofd reeds we
der in de hoogte Qiief. Aha! Baar
hebben wij het!
Wat dan? vroeg zijne vrouw zon
der ook nuaiar een oogenblik haar werk
het besmeren van een broodje te
onderbreken. Ook hunne dochter zag
slechts even vragend naar pa.pa, doch
deze wist de bei'de dames te boeden
door 'eentri omfantelijken blik.
Weder een spoorwegdief, zedde
hij niet zekere zelfvoldoening. Diaar
kunt gij lezen, of ik geen gelijk heb.
wiamneer ik telkens zeg voorzichtig,
voorzichtig, voorzichtig! Gij moet u
veel .eenvoudiger kleeden, zonder op
schik. Hij wees op de horlogekettingen
der dames ©n op de kostbare broche
zijner vrouw. Men kan geen zijner me
dereizigers meer vertrouwen, vooral
niet, wanneer hij een zakdoek ge
bruikt.
MaaT man! zedde zijne vrouw
lachend.
't Is zoouls dk zeg, Juist met den
zakdoek is het gebenrd, de bedwel
ming namelijk, voegde hij er verkla
rend aan toe. Bie mensch daar, hij
wees op de courant, heeft met zijn
van een narcotisch middel doortrok
ken zakdoek gezwaaid, zoodat zijne
medereizigers, twee dames, ingeslui
merd zijn. Daarna heeft hij de be
dwelming wellicht nog versterkt, in
't kort, toen de dames ma uren eerst
ontwaakten, was hun reisgenoot ver
dwenen en miet hem hare geldtas-
schen en sieraden, horloges, broches
en zelfs de ringen harer vingers. Die
man moet het uitzicht gehad hebben
van een elegant gekleed heer. De hof
raad zag bij deze laatste woorden zij
ne heide dames toeteekenisvol aan en
liet dan zijne oogen met behoedzaam
heid, doch met scherpen blik door de
kleine zaal glijden, waar aan verschil
lende tafels de hotelgasten ontbeten.
Het verwondert, mij, dat hij niet
hier is!
Wie? De spoorwegdief? vroeg zijn
gade .een weinig angstig.
De dochter lachte.
(Wie? Bie mensch. die ons sinds
vier en .twintig uur sinds gisterenmor
gen, als eene .schaduw vervolgt.
Zijne vrouw schudde het hoofd als
begreep zij ©r "niets van.
'Sinds gisterenmorgen, zeide d©
hofraad met klem. Die met denzelfden
trein, in denzeflfden waggon, in dezelf
de ooupé als wij reist; die hetzelfde
iraiddagopontlhöu d neemt, in hetzelfde
restaurant eet, zijn .koffie in hetzelf
de koffiehuis gebruikt en na een op
onthoud van drie uren weder denzelf
den trein neemt, den zelfden waggon
opzoekt, echter niet dezelfde ooupé,
wijl er toevallig geen plaats imeer is.
Voor dien tijd loopt hij buiten op en
neer en kijkt opvallend vaak naar bin
nen. Overigens KI ara, wendde hij zich
tot zijne dochter en za.g hiaar scherp
aan, gij waart ook een poosje buiten:
die mensch heeft je toch niet aange
sproken?
Kiara kleurde.
afgebroken, doordat zij het politie
bureau binnen gingen, waar hij voor
eten chef van de afdeeling der crimi
naliteit gebracht werd.
Baar moest hij nog eens een streng
verhoor ondergaan. Zijn openhartige
antwoorden namen voor hem in, ter
wijl hij alle beweringen met afdoen
de bewijzen wist te staven.
Zijn uitvoerig© schilderingen wek
ten de grootste verbazing, omdat mem
geen verklaring kon vindle-n voor de
volharding, waarmede John Kefliy
zich allerlei offer- getroostte, om een
geheel© familie tot. in het graf te ver
volgen, om nu zander twijfel zijne
plannen bii de aan de andere zijdei
van den Oceaan wonend© bloedver
wanten door t© zetten. Had men al
vermoedens, die door d© verhaten van
Braddon wakker geroepen werden,
dan werden zij voorzichtig voor hem
geheim gehouden.
Overigen); billijkt© men zijn plan,
cm* d© heide misdadigers naar Euro
pa te volgen en hen daar geen oogen
blik uit het oog te verliezen.
Hij hoopte zoo voor de deur der
raadselachtige tante te komeni, die 'n
een schip scheen te wonen en zoo te
do gelegenheid te komen de rechten,
der gestorven Rosa Tracy, haar doch
ter en broers en zusters te laten, gel
den.
Op zijn vraag, waarom men zich
niet van de beitde beruchte avontu
riers bad meester gemaakt, kreeg hij
Hij heeft niets anders gezegd,
stotterde Klara, dan de namen der
bergen, die wij daar zagen.
Ziet ge, Eanilie, dus sprak de
hofraad boos tot zijne echtgenoot©, gij
moet dat kind niet uit het oog verlie
zen.
Ik kan haar toch niet op eiken
Stap nialoopen, zij is toch geen baby
(meer!
Heeft hij je naar niets gevraagd?
ondervroeg de hofraad verder, waar
heen iwij reizen, of wij' ©en grootte som
gelds hij ons hebben?
Klara lachte luid. Maar papa,
idie zag er toch werkelijk niet uit, als
of
Die spitsboef, las de hofraad ge
dempt maar met nadruk voor, had het
uitzicht en de manieren van een zeer
voornaam heer.
Maar waarom zou hij dian juist
ons uitgekozen hebben? vroeg de onge-
loovige echtgenoot©.
Hij denkt bij ons gemakkelijk
werk te hebben; gij slaapt zeer .veel.
Ik? vroeg ze beleedigd.
Zoodra de trein in beweging is.
knikkebolt gij.
Gij ook!
O neen, hij mij ziet het er slechts
zoo uit.
De hofraad lachte sluw. Ik houd de
oogen open ook al lijkt het, dat ik ze
•gesloten heb.
Be kellner kwam berichten, dat de
omnibus gereed was. De hofraad
ötond op. Hebt gij alles? Eimilie,
uw doek Klara, uw mantel uwe
werfctaschjes, valies, paraplu's! Het
was alles daar en werd door een be
diende in 'den omnibus gebracht, die
heer hofraad Ivruger met vrouw en
dochter besteeg, gevolgd door nog ee-
nige reizigers. Tot een plaats na was
alles bezet, maar nog bleef de oinni-
busdeur open. De heer Kruger raad
pleegde ongeduldig zijn horloge. Op
wien wachtte men dan boclh?
Eindelijk verscheen de hotelbedien
de nogmaals, beladen met zeer ele
gante handkoffers en gevolgd door
een zeer gedistingeerd uitzienden jon
gen man, bij iwiens .aanblik de hof
raad slechts met moeite een luiden
uitroep onderdrukte. Met hoflijken
groet, vooral aan de familie Kruger,
nam de vreemde .plaats en de omni
bus rolde voort naar het station.
Er stonden treinen voor verschillen
de richtingen, doch het verraste den
hofraad in 't geheel niet meer, dat de
gedistingeerde jongeman, die in het
zelfde hotel als zij overnachtte, ook
denzelfden 'trein als zij besteeg en zoo
als van zelf spreekt ook denzelfden
wagen. Doch een andere coupe moest
hij door den nood gedwongen (kiezen,
piet omdat diegene, in welke de fami
lie Kruger plaats genomen was, bezet
was, maar omdat de hofraad, dië
naast de ingangsdeur zat, te vijandige
blikken door zijn fonkelenden gouden
bril wierp.
De dochter was aan het tegenover
gestelde vensters geplaatst, gedekt
door de omvangrijke mama De trein
was niet buitengewoon bezet en fuist
daarom moest men ,,op zijn hoede"
zijn, zooals de hofraad -met waarschu
wend opgeheven wijsvinger opmerk
te. De vreemde was verder gegaan,
echter niet zonder een Langen blik te
werpen in den vensterhioek, waar
achter de toreede figuur der oude da
me een blauw hoedje schemerde.
Hebt gij wel beimerkt, Emilie,
een ontwijkend antwoord. Men stip
te alleen maar aan, dat zij leden
waren van een over de geheel© we
reld verspreide misdiadiger^bende, *n
vier duistere verken men spoedig
een helderen blik hoopte te krijgen.
Ten slotte werd hem., zonder dat.
daarvoor een reden wercl genoemd,
opgedragen zich naar eigen verkie
zing óf des morgens, öf 's avonds tij
dens zijn verblijf in de stad aan. liét
bureau t© melden en nauwkeurig de
adressen zijner hotels op t© geven, als
hij het noo.diig oordeelde, oen uit
stapje te maken.
Vijf dagen waren sinds dien ver
loop en en binnen vier-en-twintig uur
zou de stoomboot, waarop Braddon
d© reds dacht te maken, de haven, ver
laten.
Ofschoon hi j in di© wereldstad ieder
oogenblik afwisseling genoeg had,
meende hij toch het tij.dlstlp van zijn
vertrek bijna niet te kunnen, afwach
ten. Voortdurend plaagde hem de be
zorgdheid, dat hij zijn plaats van
bestemming te laat zou bereiken, om
di bloedverwanten der opgeofferde
jonge vrouw ©en grooter ongeluk te
besparen. Het was avond geworden,
en telkens een blik op zijn horloge
werpend, liep hij onrustig zijn kamer
op ©n neer, toen ©en gegoten rijtuig
voor het huis stil hield ©n spoedig
daarop ©en politiedienaar zijmo ka
mer binnenkwam.
(Wordt vervolgd).
