14
M
m
m
S
m
a
a
Jr
m
ketting, en ik heb hem juófet bijtijds
gesnapt, om beide terug tie krijgen.
Neen maar, diart is een mooie his
torie riep zijn beleger verontwaar
digd. Agent, 't is net andersom. Ik
liep tegen dien meneer aan in den
mistmaar hij heeft mij achtervolgd
en béleedigd en mij onder bedreigin
gen mijn horloge afgenomen
Kom, koon, zei Jones, geen
praatjes Meneer Bultitude ken ik al
een jaar of twaalf. Die zou stelen?
OnzinVertel dat praatje morgen
maar aan den rechter. U is zeker de
meneer, dien wij al drie weken zoe
ken. Kom miaar ©erus mee, mamne-
Meneer BuLtitude, u wilt zeken1 mor
genochtend om tien uur wieJ aan het
bureau komen, om getuigen te ge
ven
En Jonee nam zijn gevangene mee.
Meneer Bultitude had aan bet diner,
waar ik ook was, succes met het ver
tellen van zijn avontuur. Het komt
niet eiken dag vow, dat een eerzaam
burger gelegenheid heeft, als held te
poseeren. Telkens herhaald en ge-
commenteerd, nam de historie de af
metingen aan van een geweldig ge
vecht met straatroovers, waarin Bul-
titude wonderen van dapperheid had
verricht. Wij waren allen trotsch, aan
tafel -te zitten met een man', die de
buurt had verlost van ©ene verschrik-1
king.
Er werd een toost op hem inge
steld, en 't was e'en ware ovatie.
Baltitude moést voior den twintig-
Sten keer de geschiedenis vertellen,
nu opgesierd met .allerlei bijzonderhe
den, en als stomme getuige haaide
hij liet corpus delicti, hot horloge, uit
zijn zak.
Doch nu betrok zijn gezicht. Met
stomme verbazing staarde hij eerst
op de wijzerplaat, dan op de achter
zijde van de kast.
Hé, riep hij uit, dat is mijn hor
loge nieten de ketting ook niet...!
Drommels, dat i/s ©en handig stukje.
Snapt u 't, hoeren? Hij' draagt dit
pruldding bij zich voor het geval zijn
slachtoffer sterk genoeg is, hem te
pakken. Dan geeft hij dit goedkoop©
lor en maakt dat hij er van d'oorkomt
met dten buit. Ik was half en half Van
zins den schooier te laten loopen,
toen hij' bet horloge overgafnu ben
ik blij, dat ik het'niet gedaan heb.
Gélukkig, dat hij en mijn horloge alle
bei veilig in handen van d'e politie
zijn.
Wij stonden allen verbaasd over de
slimheid van den dief en niet minder
over die schranderheid van Bultitude,
die het geval aaohtomdls doorzag. Het
was zoo klaar als een klontje; als
Joneis riet bij toeval ten tooneel© was
verschenen, zou de dief er van door
gegaan zijn met Bultitude's klokje.
Het vreemde horloge ging rond en
't algemeen© oordeel luidde, dat het
toch beter van kwaliteit w.a© dan
men zou hebben verwacht.
Grooter werd do verbazing^ toen ©en
eter gasten het horloge opende. Bin
nen in de kast stond gegraveerd
„Albert White", 't Leek een vrij kost
baar ding.
Doch er werd niet mieer over ge
praat het onderwerp wals nu uitge
put, en het werd tijd om. naar huis
te gaan.
't Is prettig ©en' held te zijn voor je
vrienden. Maar geen zegepraal is zoo
groot als die van zich. een hield te
toonen voor eigen huiselijk© omge
ving. 't Diner wals een triomf, maar 't
was niets, vergeleken hij het effect,
dat de gebeurtenissen van dien avond
veroorzaakten in Bultitude's huis.
Een profeet is gemeenlijk niet ge-
eerd in zijn eigc-n land en ik kan mij
's mianis opgewondenheid en blijde
verwachting voorstellen, toen hij huis
waarts keerde met een verhaal, da.t
verbazing en bewondering moest op
wekken zelfs van hen, die hem het best
kenden.
Ik ben er natuurlijk geen getuige
van geweestmaar die voorn a ar ïst©
bijzonderheden htëb ik later vernomen
uit. Bulf,itndo's eigen mond'. De rest.
kan ilc mij gemakkelijk voorstellen.
7©g. lieve, zei Bultitud©. terwijl
hij zijn 'laarzen uitschopte, en ziine
voeten in de pantoffeill" (stak, je be-
tierft jp T'anp.neluf, niet opgenirt. te
mat-rm. tv© .lifm-lao-rvfiiipf veilig ach
ter slot. Ik pakte hiern.
Wat? riep mevrouw Bultitude,
die vrij slaperig was geworden, wach
tend op die komist. van haar gemaal.
Nu werd zij wakker.
.Ta., zei Builtitud©- deftig, er be
hoorde enkel wat slimheid en beslist
heid toe. Hij had vanavond den Ver-
koerd voor. Hij bonsde telgen mii
aan in Varna Road op zijn bekend©
mannen1. Hij wil die zijn excuus maken,
maar ik voelde, dat hij' naar mijn
horloge greep en 'snapte dadelijk wat.
bii vóórhad'. Ilc pakte den kerel bij
riin kraag en dwong hiem. mijn hor
loge terug te geven. Hij probeerde van
mij af t© komen, door mij ©en armza
lig ding als plaatsvervanger in d©
handen te istoppen; maar ik gaf hem
over aan dm agent Jones. Hij en mijn
horloge zijn nu veilig op hlet politie
bureau.
Maar raian, zei mtovrouw Bulti-
fuidJö, ik begrijp je niét. Hoe kon'hij
ja hoTloge stelen? Je vergat hiet in
zak te steken, toen je je verkleedde.
Ik Ihieib 't gevonden op tafel in: ae
slaapkamer hier is het
Re weet niet, wiem ik 't moést imioet
Tieklogen. Bultitude of zijn ongelukk;g
slachtoffer. De rol van held t© vervui
len gedurende -vier uren van glorie,
en dan te bekennen, dat men zich
loelijk vergist heeft, te niet prettig. En
'l geval werd er niet wool i jker op, toen
hij naar het politiebureau ginig. D'e
■heonen politiebeambten, die eenmaal
't idéé hadden opgevat, dat ze hun
man gesnapt hadden, waren niet zoo
lichtte brengen tot een andergerichts-
punt.
Bultitude probeerde het eerst luch
tigjes te heh amdélen.. Hij begon tegen
den inspecteur
Hm ex is©r is een© klier n©
vergissing gebeurd, mieneer. Ik ben
wat liaastig geweest, met dien man
aan u cvar te leveren. Laat. u hom
m aar kalmpj es weer gaan ©n zeg h em
dat w© ons vergist hebben. Ik trek
mijn klacht lm.
Dat kunt u niet doen,, meneer.
Ik weet, dat u ©en goed haai heeft,
en niet graag in zoo'n zaak gemoeid
wordt. Maar di© snuiter heeft ons t©
veel last gegeven om hem zoo maar te
laten schieten, nu we hem eenmaal te
pakken hebben. U moet morgen tegen
hem getuigen.
Maar dat doto ilc nietriep Bulti
tude, die een plotselinge virile kreeg
van een volle rechtszaal, waar hij t
geval moest vertellen. Re verzeker
u. dat 'het een vergissing i|s. Mijn hor
loge lag thuis
De inspecteur begreep er niets van..
En dus moest hij voor dien ©en-en-
twiutiigsten loeier dien avond zijne ge
schiedenis vertellen thans in een
■geheel nieuwe lezing.
Een breed© grijns op des inspec
teurs gelaat bewees, dat hij langza
merhand begon te begrijpen.
Maar, zeid© hij, toen Bultitude
het nu tot ©en grap 'gedaalde hielden-
feit liad beëipidigd, hoe komt u dan
aan dat .ander© horloge
Ja. ziet Ti, dat nam ilc hem af.
omdat ik meende, dat. hij hlet mij ont
stolen had.
Dus er is i och diefstal ge
pleegd', zéi de inspecteur.
Wat? Vroeg Bultitude angstig.
U hebt u-zelf in den onaangena
me positie gébracht, wees ik. Een
vreedzaamburger rept zich over dé
straat, om ergerts te komen waan1 hij
wezen moet, ©n caramboleert ongeluk
kigerwijze met u in den mist.
U met uw hoofid vol van dé her
haald© diefstallen, verbeeldt u maar
dad'elijk, dat u beroofd benlt, omdat
uw vestzakje leeg is. U valt dien
weerloozen Iheer aan, terwijl hij op
zijn ©igen horloge kijkt bij het, licht
van 'een lantaarn, en door dreigemen
ten dwingt u hem, zijn wettig eigen
dom aif te staan. Hij hoeft natuurlijk
ook göhoord van dw horlagedieven en
u brengt hem in het geloof., dat hij in
banden gevallen is van de boeven', di©
wij al lang op de hielen zitten. U
maaikt diep nonsens compléét do'or
hem aan een agent mlee te geven.
Droppels parelden op het voorhoofd
van den held.
't Is de grootst© mop, dien ik
ooit in mijn praktijk heb bijgewoond,
vervolgde de inspecteur joviaal;
maar .ik wee's, dat de andere meneer
niet bepaald in de stemming is, om
hem te waardeeren. Naar wat ik van
hem gehoord en gezien heb, sinldls ze
hem hier brachten,, vermoed ik, dat
hij niet zoó kalmpjes zal heengaan
als u voorsteltEnfin, we zullen
hem eens hier laten komen.
Toen de 'arrestant voor den dag ge
haald werd, bleek hij onze vriend
White te zijn. Hij was pas in de buurt
komen wonen ieni ik begrijp, dat hij
niet gestreeld was door die vriendelij
ke ontvangst.
Eerst weigerde hij zoowel de .hu
moristische explicatie van den inspec
teur tie aauvaaridien als de excuse?
van Bultitude, en hij dreigde met
een aanklacht, wegens mishandeling,
barooving en wederrechtelijke vrij-
beidsberooriag. Hij had er all© reden
toe. Zijne botsing met Bultitude was
puur toeval i©n het is toch te gék, als
iemand niet op zijn eigen horloge
mag zim, zonder gevaar te' loopen,
voor dief te worclen gehouden en ge
arresteerde
Doch eindelijk werd het zaakje ge
sust met algemeen© verontschuldiginr
gen en Bultitude's blunder werd niet
anders bestraft dan möt de algemeen©
uitingen van vro olijkheid', die hij had
t© doorstaan overal waar de waar
heid uitlekte.
En nu zult u, denk ik. wel begrij
pen, d'a.t White en Bultitudle nooit
echte vrienden, worden en geen van 1
hen beiden' op zijn gemak is, als er'
gezinspeeld wordt op dtom mistigen j
N ovember-avonld
Terugkeer
Schets van J. WEBER MAJJNK1A
Een Mieiin, önaflf vervallen hutje, heel
aan 't eimid der stad', omstraald dloor
't purperen goud' der ondergaandie
zon. Verkwistend laat deze haar schei
dend licht oever alle muren vloeien en
ligt warm op de spaarzaam geplante
bloiemien en boschges, die voor de deur
en ouder de vensters met groot© liefde
gekweekt zijin.
Kijk ons tuintje eens, Herman.
Ziet het er niet uit als een tooveriand?
De man in den Miauwen arbeiders
kiel werpt een vluclhitSgen Mik over
het kleine stukje grond, dan koeren
zijne gloeiend© oogen tot het meisje
terug en verdrinken ziclh in. har© lichte
Mande gestalte.
Tooveriand? Omdiat er een beetje
zon opscöiijnt? Neen, Marie, Maar mis
schien loimidat hier de prinses staat,
mijn prinses, waarvan ik wel de prins
zou willen zijn.
Ben j© dat dlan niet?
Zij rekt hare mooie slanke ledema
ten aan zijn krachtige gestalte in de
hoogte en hij slaat zijne armen om
haar 'heen en kust haar hartstochte
lijk.
Aclh, dom tmieisje. Rc meen zoo''n
rijik© melt veel, veel gelul, zoodat ilc je
mooie kleeren en gouden kettingen
zou kunnen lcoopen. Waarom is dat
niet zoo?
Zijn Stem werd somber en' ontevre
den', zijin mondhoeken vertrokken zich
verachtelijk.
Zijin w het misschien niet waard?
Wij baiiden, sterk© vlijtige menschen.
Met elk© koningin zou jij 't kunnen
opnemen, zoo lief en mooi ben je, bet
haar als ide zaciMste zijde en oogen,
blauwer dan die hemel. En zulk een
schepsel sltaat hier in ©en gelaptan
rok, miet klompen aan haar voeten',
neen, dat is
Hij slikt zijn woordien in, (balt die
vuisten en schudt ze wildie drelgen-
d(e gebaren, zoadat het meisje ver-
sdhjrikt zijn armen vat.
Niet zondigen, Heiman. Wat i©
er in j© gevaren? Je hielbt al eens meer
zoo wild en kwaad' gesproken. Zijn wij
beiden dan nii'et gezond? Ec heb eens
gelezen, dat gezondheid die grootste
schat op aard© was.
Zoo? Wat voor een vent heeft dat
dlan geschreven? Zeker iemandi, dd© de
menschen maar wat wil voorpraten.
Wat do'et een beetjie ziekte er toe als
d© beurg maar vol is.
Ik weet niet, Herman, of ik mij
dat wiel zou weaisdbem. Ms ik moeder
boo van pijn luoor kmuiUen.
O, mioedea1, zij' is oud' en spoedig
met het leven klaar. Dan wensclit mien
niets meer. Maar vrij beiden zijn jmig
en zoudlen wel graag willen trouwen.
Jia of neen?
Ja, zegt zij zacht en leunt tegen
Ihieim aan.
Vandaag liever dan morgen. En
toch kunnen nog wel twee jaren ver-
loopen moeten, voor ik zooveel ver-
(dlien. 't Is om gek te worden, ilc hou
't niet langer uit, dlat zeg ik je.
Aclh, Herman, (hoe vlug zal die
tijld omgaan. Alls1 men wforkt van des
morgens tot des avonds, dan is een
daig in een wiilpj© om. Ik moet toch
ook eerst mijn uiteet verdienen.
Ja, jia, lucht hij bitter, voor
vreemden naaien en stikken tegen
hon'gerloion. Je slanken rug krom zoit-
ten, je mooie oogen bederven, Marie.
Zou er dan geen, anldere uitweg zijn?
Fluisterend zijn de Quatste woonden
otver .zijne lippen, gekomen, een onvast
flikkeren is in zijn© oogen te bemer
ken, dat ook haar niet ontgaat.
Wat meen je, Herman? vroeg zij
schuw en sildldlerenld!
Ach dat begrijp jij niet. Ilc heb
je gezegd, nog twee jiaren lang, na
dut wij er reeds dtrie verloofd zijn,
h oud ik het niet mleer uit.
Ga ZliJe mij niet zoo aan, Wrat
moet dat. Wat denk jie. Denk j© dlat
ilc kwaad zal doen?
Nieen, zegt zij luide en 'beider en
haar stem klinkt pliedlutig ernstig als
de toon dier avonldMok.
Hij trekt haar tot zich en bedekt haar
gelaat opnieuw met kussen.
Daar klinkt van huis uit ©en' ziwiaik-
!ke 1*0 ep.
Moeder, zegt het meisje, zich' met
moeite uit de sterke mannenarmen los
smakend, kom laat mij, lieveling,
morgenavond zien wij' elkaar toch
weer. Goeden wacht, slaap lekker en
droom van IMarie.
Daarop snelt zij haastig naar huis.
toe. Met somlbere oogen kijkt de mian
voor zilclh heen, hartstoclhtalijk als
wilde liaj die plek verslinden, wiaarop
izij gestaan, beeft. Zoo staat hij wog
©en heel poosje, ziet plotseling op. als
moest hij haar terugroepen en haar
nog eens goiedlen dag zeggen, toien be
gaf hij zich op ,weg naar de stad:. Niet
als anders1 neuriet hij: „Ais ik kom,
ais ik kom, als ik Welder kom", hij
gaat, nu ©ens langzaam als uitgeput
van het harde dagwerk, dan weer
snel, onzeker, als zat hem i'emiand, op
id© hielen, dien hij ontkomen moest.
Loopt iemand' naast hem? Of wat is
het anders, dat hem gedurig iets in
de ooren fluistert? Zacht daalt de
.schemering op Ihiem weer, maar wat
groeit er een merkwaardig leven uit
hare sclhlaiduwien. En wu we-emit alles"
zelfs kleunen aan, Iwiomdlt liclrbend,
prachtig, een bonte, geestverwarren-
de, doore-eniwengeling. D© man wrijft
ziclh geërgerd het voorhoofd, maar
dan kijkt hij toch weer voor zich. Hij
droomt het zich zoo miOoi, met open
oogen, waarbij alle hieerl'ijkh'eden zoo
diclht, dliclht voor iemand staan, dat
men zijn hand maar uit te strekken
heeft en hij strekt haar uit, die har
de, pezige vingers, 'als probeerde hij
hunne knaeiht. Plotseling staat hij stil.
Donker en machtig verrijst vlak voor
ihem een koninklijk gebouw. Eigenaar
dig, dlat hem1 het huis nog noodt op
gevallen is. Misschien, omdiat biet wat
van de straat afstaat, geheel dloor een
tuin omgeven. Nadat zijn blik aan het
steeds donkerder worden der scheme
ring gewend is, ziet (hij dat in de par
terre twee vensters open sitaan. En
daardoor boren zich die oogen van den
man in de duisternis daarbinnen.Was
■dat werkelijk iemand geweest, dii©
hem drijven, schuiven, voorwaarts
dringen wilde, door d© poort in het
huis? Zulk spoken kan men. toiclh wel
kwijt worden. Hij rekt zich de lede
maten ©n wil met Hinken pas weg-
loopen. Hij aarzelt echter, blijft staan
kijkt om zich heen. Om' hem. geen le
vend' wezen alles is doodstil. Hij
laat het hoofd zakken en laat zich ge
willig meetrekken idoor dat noiodüotti-
ge gewield, hij laat zich grijpen door
de klauwen van dien lokk enden venlei-
der en gaat terug
Moeilijk en langzaam, met vermoed
de looden schredien, gaan de jaren
aan het armzalige hutje voorbij. Aan
'het klein© schieev© venster zit dag in,
dag uit, over baar werk gebogen., die
blonde Marie, en ver, ver van haar,
achter donkere muren, en getralied©
vensters sleept de sterke, trotsche
man zijn zware ketenen en zijn kwel
lende gedachtenzijn diiep beronw.
Twaalf jaren tuchthuisstraf. In
braak zware diefstal en de eigenaar
van het huis levensgevaarlijk gewond'.
Zeker, een. awar© misdaad, di© geboet
moet worden. Als een vertwijfeld© had
Mari© gehuild, toen zij het vonnis ver
nomen had, en geroepen:
N©em miji, sluit mij op. Hij deed
bet voor mij, werd.1 voor mij misdadi
ger.
«Maar langzamerhand werd zij stil en
stiller. Twee jaren Ihad zij nog moeten
wachten, nu waren het twaalf gewor
den en hem, wien di© twee zoo lang
toegeschenen had, had het noodlot nu
het zesdubbele te dragen gegeven.
Daarom heet het dus werken, werken,
opdat die tijd sneller omgaan zou, des
avonds lichaam en geest moe zijn en
ide oogen zich ©en uurtjie tot slaap slui
ten in de lange, lang© nachten. D©
tijld teekendte .telken jare in Marie's
gelaat op, de jaren, di© in hand wer-
ikiein waren voorbijgegaan. Zij lette
daar echter niet op, maar toen zij zoo
week op week het een© zilverstukje na.
(hef ander© in haar kastje legden kon
en na jaren het kastje bijna tot aan
den ramd was gevuld, toien rekte zij
zich' op zekeren, dag in het trotsch© ge
voel van haar klein bezit eens uit en
keek in den Spiegel. Getroffen schrikt
izij terug terwijl izij met beiden han
den haar hoofd vastgreep. Btehoort
(haar dit kleuriooze, moede gelaat met
die vele vel© grloeveai toe? De ingezon
ken borst, de lichtgebogen rug, d©
Idroeve, bleekblauw© oogen? Als een
oud© vrouw sleept zij zich naar haar
stoel, gaat miet gewrongen banden zit
ten en weent urenlang als moest baar
hiet hart breken.
Van nu >af aan. vlilegen weken en
maanden voor haar voorbij, met de
salelheiid vian den. ivrinid. Want zij ziet
zeer tegen den dag op, waarop bij te-
rugkeeren .zal, waarop zij met verlan
gen en tranen heeft gewacht, waar
voor zij gespaard heeft, opdiat hij met
haar een nli'euw lev,'en zou kunnen be
ginnen. Met baar. De flinke, in den.
mooiste oudterdom verkeerendle maai.
met het verwelkt© meisje. Zij' hoort
reeds ho©\hdj. moeilijk een paar vrien
delijke woorden stoitfealt, zich dwingt
tolt de vroegeT© teedariheid, ziet hoe
hij' zich' ten slotte tot de dieur wenidit,
miet een half medeldjideniden, half on
verschilligen blik. Lieve bemtel. Met
groot© angstvolle oogen ziet zij de
lente vergaan, dien zomier komen, den
scheidenden herfst eh den. kouden win
ter en zoo gaat het voort in snelle
vaart, als kon de wereld haar kriaig-
ioop niet. vlug genioeg voleindigen.
Nader en nader, als een spook, sluipt
het uur van zijn terugkomst. Een don
kere sombere dag is het. De zon dioet
©en poging, om door de wolken heen
te toeken, bet gölu'kt haar niet, drei
gend: staat de regen boven de daken,
miaar eir valt geen druppel. Marie had
aan het graf barer moeder gebeden,
nu zit zij aan 't venster met hangen
de schouders, als is haar troosteloos
noodlot reeds met zijn geheel© zwaarte
op haai1 neergedaald, 't Is haar zoo'
angstig te moede lalls nooit tevoren
en bij ,eike sohred© knililken haar d©
knieën', zo'Odat zij ziob altijd weer
anoet neerzetten. Als de diag verder
gaat, staat zij niet meer op, zoo'n
groot©, verlammende stijfheid (heeft
izicli van haar meester gemiaakt. Haar
oogen edhlter hangen aan. de dieur ten'
laten niet los En plotseling gaat
die zonder geluid open en in die ope
ning staat als door den storm ver
waait ais ieen zuil, zoo r©cht de ge
stalte van een man. Geen kreet ont
snapt aan. de 'bleek© meisjeslippen. De
matte oiogen zuigen zich vast aan den
roerloos- daar staande en terwijl zij
©ver zijn© gele ingevaillleii trekken, zijn
grijs gewordleu haar en zijn magere
ledeanaten glijden, worden zij groot en
lidh'tenid ,als twee zonnen. Jia, dien
daar kan izij onlbekommierd' aan 't hart
drukken. Zij beft de bandlen in vreug
de omhoog ©n werpt aiclh aian zijne
borst,
Herman? (Herman! Ik heb j© we
ider.
Aarzelend staat die man daar, I-Iij
verroert zich niet. Zij moet zijn© han
den vatten en oimlhoog heffen. dan
eöhter voelt zij., hoe hij. beeft, hoe zijn
vingers zich om har© hand spannen,
eerst met zacht en, schuwen, dan met
steeds heftiger wordende druk. Maar
toch durft, dlurft hij nog geen woord
■zeggen en keert bij zich plotseling
van haar af.
Herman, waarom spreek je niet?
Heeft je Mapje niet geduldig op je ge
wacht. En nu heb je .geen woord voor
haar over?
t Wordt bean te machtig, miet zware
tong ais heeft hij bet spreken ver
leerd, stoot hij eruit:
Jij op mij gewacht? Gp deu
tuchthuisboef? Wiens kracht en ge
zondheid gebroken zijn, die gebrand
merkt is voor zijn geheel© leven, dien
wil jij nog?
Juist dien wil ik, all's li ij nog wil.
Eh zij wendt baar gelaat naar hot
lacht toe, opdat hij zi'en kan, dlat zij
oud en leelijik geworden is; hij echter
werpt zidh snikkend aan haar voeten
neer, slaat de armen krampachtig om
haar lichaam en ziet tot haar op, als
tot ©ene heilige.
W1AT „DTE LUSTIGE WITTWE" TOT
STAND KAN BRENGEN.
Dezer dagen weid 'in d© Noorsöh©
Storthing de vraag behiandeld of het
wenschelijik zou zijn den officieelen
biddag .af te schaffen. D© sociaal-die-
ffTJOcr.atdsche leider dr. Erik sen kwam
met kracht voor d© afschaffing op, en
hij daoh/t reeds izoo izeher het pleit ge
wonnen te hebben, dat hij er geen be
zwaar dn zag voor de stemming de
Kamier te verlaten. Dr. 'Erik sen wilde
tnl. id© opvoering van „Die lustig©
Wittwe' bijwonen, en hij verliet daar-
om nog tijdens d'e debatten de zitting-
zaal, door eenige partijigenooten ver
gezeld: Terwijl nu de sociaal-democra
tische afgevaardigden dn den nationa-
l©n schouwburg zich vermaakten met
de lotgevallen van het vrooiijik©
weeuwtje, had In. den Storthing de
stemming plaats over de a.l of niet af
schaffing van dien biddag, en het re
sultaat was, dat m©t twee stemmen
meerderheid 'tot behoud werd beslo
ten. De aanwezigheid van den heer
E riksen en zijn vrienden h.ad dus den
biddag kunnen dioen vallen. Zoo heeft
„Di© lustige Wittwe" dus iden MdJdag
voor de Nioren gered:
EEN VEERPONT GEZONKEN.
Bij Weenen, op 'de oude Donau, is
een veerpont omgeslagen, waarbij 33
mensehien en 6 paarden in den hon
derd meter breeden Donau-arm vie
len. Tweo menschen en één paard
verdronken; 'de overigen werden ge
red
HET DAMSPEL.
Voor id<en inhoud van deze
rubriek oJs Verantwoordelijk een
commissie uit de Damclub
„Haarlem", bestaande uit de
heetoen P. Kalbfleisch ten C. J.
van Tilburg, die de redactie op
zich namenC. F. V'sse en 11.
C. Bro.ekmeij|er, belast miet het
amialyseeren ,enz. van partijen,
en C. P. Kraay, probleem-redac
teur.
EEN WOORD TER INLEIDING.
Waartoe deze daiUmbriel-
Een vraag, die al zeer gemakkelijk
te beantwoorden is. Eenvoudig „om
het dammen tje bevorderen". Velen
kennen h©t damspel (of m e e n n
dat althans), maarvraag niet
lio e zij het kennen
D oor ongegronde min- ©n kleinach-
ting is liet geniale damspel ai langen
tijd zeer 'stiefmoederlijk bedeeld in
zijn beoefenaars, 't Is óf geheel uit
den hulsel ijken kring vierbannen, óf
dit in het gunstigste 'gevalnaar
de kinderkamer verwezen
Groot e menschen dammen er
wordt om gelachen.
Zeer ten onreiChtiei
Dammen.
Is .het niet ©en spel in overeenstem
ming met onzen volksaard? ©en
spel, waar het d/enken liet doen voor
afgaat? een spel, dat de gunst van
Fortuha niet verlangt, maar de inge
vingen van Minerva tot richtsnoer
kiest eon spel, dat de ©ca- stelt bo
ven het geluk of winst? (om geld
wordt nimmer gespeeld) een spel,
dat vriendschap kweekt een spel,
dat den geest verkwikt? een spel,
dat het verstand verrijkt ©n ver
scherpt ©en spel dat het geheugen
staalt? een spei..,. Hier zouden
©enige ©n-zoo-voor.ts moeten staan
Inderdaad, d© aanprijzing van liet
damspel kan veelzijdig zijn -
Alleen valt liet te bejammeren, dat
zoo weinigen diit weten, want anders
zouden de damspelers zeer zeker bij
honderdtallen geteld worden, waar
het nu slechts tientallen zijn.
Oan hieraan tegemoet te komen,
dient deze Damrubrie'k. Zij be
doelt propaganda te maken voor liet
damspel, en als gids tje 'dienen bij de
beoefening en bestudeering er van.
Ilo© wij dit: sohoione doel willen be
reiken Dit nu is een vraag, die min
der gemakkelijk te beantwoorden is.
De taak die wij op ons namen is
zwaar. Toch zullen wij pogen ons er
van te kwijten naar onze beste krach
ten. Wij rekenen echter op veel, zeer
veel steun steun zoowel van leden
onzer Club, als van naehaangesloten
d amltef hebbers.
Ons voornemen is
Elke week qen of twee problemen
ter oplossing aan te bieden een
doorloopend© behandeling van de
theorie van het spel te plaatsen
partijen te analyseeren mooie par
tijen van hekend© damspelers in haar
jgeheel made te deelen, opdat een
aedier ze kan naspelen en genieten
enzo'O voort
Onder het opschrift „Van ruit op
ruit" zal geregeld, in causerie-voim,
iets over het dammen in 't algemeen
verteld worden, b.v. over den oor
sprong, de geschiedenis en ontwikke
ling, alsook over de belangrijkste
voorvallen op damgeMed in binnen-
©n buitenland.
Natuurlijk zal een afdëeling „Club
nieuws" niet ontbreken
Lezers, nu weet .ge, waar het ons
om te doss is
Toont gij nu ook, dat ge ons stre
ven op prijs stelt, de Rubriek Uwe'
sympathie heeft, -en.... onthoudt ons
vooral Uwe onmiébare medewerking
niet
De Commissie uit de D:am-
eluh „Haarlem".
VAN RUIT OP RUIT.
De regels van liet damspel.
Als jongens reeds deden we ook
aan 't dammen.
„Ken je dammen
„Dan ken je hl azen ook was dan
het quasi-g.eesti'g© antwoord'.
lieden ten dage kan deze aardigheid
niet. meer gelden, want het blazen"
op h.et dambord is afgeschaft, ge
deponeerd in liet museum van oud-
lieden ©n antiquiteiten
.Ta, er is in den laatsten tijd veel
verandering gekomen. Niet willekeu
rig, maar om degelijke redeniem.
Wat was pet gftvai
Vroeger waren de bepalingen voior
het damspel beirekkeliik willekeurig
elke dammer hield er een eigen regle
ment op na, en lag daarom vaak met
zijn partner over hoop. Gesc'hillieu hij
de vleetovier het vóórgaan van
dam- of mieerslag, o ver liet ai of nipt
mo eten .slaan, over het tolaizen, en-
z'oovoort
Wilde nnen aan die kibbelpartijen
ontkomen, dan moest men, vóór men
begon t|e spelen, met zijn tegenpartij,
afspreken, welke regels zouden gel
den, en.... kon men daarover needs
aan 't redetwisten gaan
Nu kan dit niet meer voorkomen
èn de kibbeiarij.en èn die lange bespre
kingen vóóraf behlooren tot de ge
schiedenis
Toen voor ©enige jaren de lust voor
•hét dammen .weer toenam en er rich
clubs vormden, voeldie men ial heel
spoedig behoefte om vaste regels in
te voeren.
't Gevolg was, dat in Mei 1904 ©en
reglement vvjerd vastgesteld, dat aan
genomen werd door alle damclubs,
ook door „Haarlem".
Dit reglement heeft 19 artikels.
1-Let zou te veel plaats innemen om
het in zijn gehee.l hier af te drukken,
daarom alleen do bepalingen, diie di
rect op het spel betrekking hebben.
(Het officieel© reglement voor het
dumspel is tegen een gering bedrag
bij de Damclub „Haarlem" verkrijg
baar).
Het bord wordt geplaatst met de
lange (bruine) lijn, ook „koningslijn"
geheeten, uitgaande van de linker
hand van eiken speler. Op die bruine
vakken worden de schijven geplaatst.
De schijf wordt si edits v ruit be
wogen, om beurten wit en zwaai, tel
kens één r.uit, in schuine richting,,
maar bij het „slaan" beweegt zij rich
zoowel achter- als vo'oruit.
Ook al is ©en schijf aan de damilijm
gekomen, maar zij kan terstond door
slaan, dan moet -er geslagen wor
den en blijft de schijf gewoon schijf
zij .wordt alsdan geen dam.
Altijd moeten de meestje stukken
geslagen worden, hetzij met d© dam,
hetzij miet de schijf. Als stuk heeft
een dam niet meer waardie dan een
schijf.
Wie, aan d'e beurt zijnde, niet meer
spelen lean, vastgezet is of het spel
opgeeft, 'heeft dje partij verloren.
Blaizen, dat as de dam of schijf ne
men, waarmede de tegenpartij had
moeten slaan, doch dit verzuimde,
wordt niet toegepast. Er m o t ge-
sl'ajgien worden, wanneer de tegenpar
tij op het verzuim opmerkzaam
maaktdoet zij dit niet, maar wordt
de gedane zet met een tegen-zet be
antwoord, dan heeft het spel z'n gewo
nen locxp.
Het moet erkend, dat dit „Van ruit
op ruit" weinig nieuws bevat voor de
reedis geoefend© spelers, 't Is echter
naodig ook die eerstbeginnenden in te
lichten.
PROBLEMEN.
Voor hlen, die zich nog nooit ge
waagd hebben aan het oplossen daar
van zijn '©enige inlichtingen ge-
wensoht.
Bij elk probleem is het regel, dat.
wit begint te spelen en óók wint.
Zwart mo|et steeds gedwongen spel
hebben, wat meestal1 slechts mogelijk
is, als wit iets laat slaan.
't Is niet bepaald noodzakelijk, dat
zwart na den slagzet geen enkele
schijf overhoudt, maar het probiléem
is ook dan pas opgelost, als zwart
met rijn schijven niets meer doen
kan en ze allemaal moet offeren, of
vastgezet is.
Bij 'bet noteeren wordt de Franscbe
manier gevolgd. Deze is boven links
1verder 2, 3, 4 en 5, tweede lijn6,
7. 8 en tot 50 toe.
Aldus
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
il
12
13
15
16
17
18
I19
20
21
22
23
24;
25
26
27
28
29
i 30
31
32
33
34|
35
36
37
38
39
j 40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
1 50
Wil men dus een partij opschrijven,
dan noteert men b.v. „wit 35—30",
wat wil zeggen de witte schijf die'
op 35 gestaan heeft, is nu geschoven!
naar 30wit 35 :24 wil zeggen, dat de
zwarte schijf op 30 genomen (gesla
gen) wordt door de Witte schijf van
35, en deze laatste geplaatst wordt
op de (open) ruit 24.
Tot toelichting volgen hier een
tweetal problemen, waarvan de op
lossing al zeer .eenvoudig is.
No. 1.
De witte schijven bevinden zich op'
de ruiten 21, 32-, 33. 38 en 42.
Die zwarte op 10, 11, 13, 14 en 23.
Zet dit eerst op (Zie diagram).
Wit begint en speelt 21 op 17, ziwart!
moet nu slaan, zoodat die zwarte
steen yam 11 op 22 komt. wit plaatst
33 op 28, terwijl zwart weer moet
slaan van 22 op 33 wit heeft nu de
slagzet, slaat vier steen en en komt
miet de schijif, die eerst op 38 stond
iop 20. Zwart heeft nog één schijf over
maar kan deze alleen van 10 op 15
ischuiven en daarna van 15 op 20,
waarna wit ook dezen 1 autisten steen
slaat.
Wit heeft dus gelwómnen
No. 2.
Witte sdhij|v|en op30, 31 36, 42
en 47.
Zwarte schijven op 15, 21 ©n dam
op 46.
Wit3127 zwart antwoordt met
21—32.
Wit4237 zwart'3241.
Wit30—24 swart1520.
Wit2415 zwart is vastgecet ei
heeft dus verloren.
PROBLEEM No. 1.
Van II. Lanlinga Jr.
Zwart
1 2 3 4 5
V 6
16
a
ij
ft
26
P„j
36
A
g
'jd
46
X,,i j
46 47 48 49 50
Wit
Oplos singien en vierivaardd'gdë pré
blemem moeten gezonden worden aai
den hleeir C. P. Kraay, Lange Marga
ret'hastraat 30 rood, die speciaal lx
last is met de verzorging dezer ri
briek.
De namen der goede oplossers wol
djen later bekend gemaakt.
CLUBNIEUWS.
De Damclub „Haarlem" (opgerich'
12 Maart 1904) stelt rich, ten doel, he
damspel te bevorderen, door eenmaa
por week dit spel te beoefenendoo
het deelnemen aan wedstrijden, zoo
wel ie Haarlem aks elders, het. oplos
son en ontwerpien van damproblemel
en door het kennisnemen en bestu
•d'eeren van ide li ttieratuur, die omtred)
het damspel in tijdschriften vei
schijnt.
De Club telt thans 31 leden.
