HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
maandag g MEI 190T
OM ONS HEEN
No. 534 „.«gSfis
msrika tegenover Japan.
[o6W;ei daarvan in de laatste we
geer mededeeiingen zijn gedaan,
ïft in liet. begin van dit jiaair een
gespannen verhouding bestaan
scfire®, Amerika eai Japan. Het aar-
ge tijdschrift Je suis t o u t
mgt in heriuniering, dat den lldleu
LUcij'd de> Euroipeescihe couranten de
Itog bevatten, dat de Japansche
aders, dlie Amerika zonden bezoe-
i) daarvan voorioopig hadden af
ten.
ppervliakkig beschouwd h:ad dat
talig te beduiden. Mleen was het
bewijs van de onvriendelijke
mmflng waarin de twee volkeren
keerden. Menschen die elkaar een.
andsdhapsbezoek willen gaan bren-
cfoten diat niu juist niet tot de
dien' gewapend. Maar all's volkeren
aar iuunwe sympathie willen bet ui-
sturen ze hun oorlogsschepen,
blinkend© groote kanonnen, tor-
los gereed om af te vuren en het
m vol sclilietvioorraiad1 en. levensmtd-
en. Zoo ging het Franisahe eskiadier
ir Kroonstad, het Russische niaar
®t, bet Japansclh.e naar'Engeland
helt ItaMiaansclhie naar Toulon.
terthiaJve wiais bet wegblijven van
Japansahe scheper uit de Amei'i-
I aaisohe havens geen toeken van
iendschap.
ür wa® meer: dan 12den Januari
Pd uit Honolul u aan de New
olrfto Her lal ld geseind, dat de
0 Japanners, die in de Hawaï-onlan-
gevestliigd' zijn, sohdetvereenigin-
hialdden opgericht en zich ied'eren
rad oefenden.
5n den 18deai Januari zette de Ja-
ische vertegenwoordiger te San
anc-is'oo twiee processen op touw, om
1 te dringen op hondhaiviug van de
sreeuikoimist tusscihlen Amerika en
tan, wiaaaibiji de Amerikaansclhe
noten toegankelijk weiden ver-
ar cl voor Jiapamsche kinderen.
loo is op dit ©ogenblik d!e toestand
se, dat er groot gevaar bestaat voor
pog tiussclhlen deize brilde landen,
larvan hét eene grioot iis door den
het andere door den krijg. Ja-
gluurt najar Aimierika, Amerika
rart naar Japan. Beiden wiaöhten
n tijd af. Welke die tijd is, wiordt
ana uiteengeizet. Laa,t ons vooraf
ra nagaan, wat tot de vijandelijke
doelens kan 'hebben geleid,
ïet begiin van de verwijdering is
Maar tijidlens den velldtadtat in
ndsjoerij.e. De Amerikaan sohe oor-
scorrespoindeniten hiadldien zich bij
Japamsehe leger aangesloten. Als
fti'ge vijanden van Rusland', hadden
hunne sympathie niet verborgen
ot wat de Russen d e gele d u i-
1® noemden en mieenden dan ook
ir de Japanners niet open armen
zullen worden ontvangen. Het te-
ildieel gesclhlieidid'e. Terwijl de Ehigel-
journalisten nagenoeg vrij
ühten rondlioopen en de Ergelsclhe
eieren alles konden zien en. beo or
den, hield men gedurende den gan-
fin veldtocht dio Amerikanen in de
terfhloelde, bij de bagage, die elk
dleger achter zich aansleept. Zelfs
dein hunne telegrammen onder-
ept en alle papi'eren die zij ontvim-
of verzond,en1, aan een1 .strenge
suus* onderworpen. Kortom, zij
rden niet als vrienden behandeld.
laarlemmer Halletjes
(Een1 ZiaterdagavonJdpraatje).
If het krwiaim. doordat ik dagen aclh-
insen 'telkens gelezen hiad over de
van het slachthuis weet ik
miaair zooveel is zeker, dat ifk
wfasekrg in een paaid was veran-
4 Geen jong paard, en nog veel
der een moioi paard. Voor zoover
mij'zedvien zien kon, daar paarden
i ten regel geen spiegels tot hun be-
ikiking hebben, was alle paarden-
oon vrijwel aan mij voorbijgegaan.
q vooapooten warenTTëiager en had-
aderspatten/ mijn lijf was pijn
en mijn ademhaling mofii'ijk. Dus
reep ik, diat ik wel een cud paard
est zijn, rijp voor de slacMb rik.
'at laatste vertel,ie ?1 niet aan mij-
miaar een collega-paard vestigde
mijn aandacht op. ik stond rame-
bdj hiet hek van do wei m rekte
a kop er over heen, turende naar
weet niet wat. Er kwam een dog-
!t aangereden met een mooi', glan-
d' bruin paardje er voor, dat juist
k voior mijn hek werd ingehouden.
dier beek naar mijn magere
onken en zei toen op verwaanden
D:
Neem mij niet kwalijk, maar u
ijint mij rijp voor de slach'ba'ik."
[ij praatte een beetje ge ifteotiterfi,
als de mensohien o'. k wel dren.
at wij" paarden verstaan uitsie-
id goed wat de menschen zeggen.
geven we ook wel antwoord,
ar daar zij zoo ijselijk dom rijn,
staan ze er niets van. Dat is dan
reden, waarom we 't op den langen
ar hebben opgegeven, gesprekken
hen te voeren. Als ze zich maar
moeite wilden geven om ons te
frijpen, zou hiet wel beter gaan,
|éar daartoe wil die miensch in zijn
j®ain niet afdalen.
zelfs niet als onzijd'igen, m,aar als
spionnen.
Vóór dien val van Port Arthur wa
ren allen dan ook weer de Stil'le Zuid-
te© over,gestoken. De Amerikaansche
pens onderging er de gevolgen van.
De to'on van enthousiasme veranderde
in een nauwelijks- verborgen koelheid.
Wel bleven dte Amerikaan salie kapita
listen', ventnouwende op de ovenwdn-
niimig der Japanners, liun geld leenen,
maar de zedelijke banid was verslapt.
Bij hef sluiten van den vrede deden
zelfs groa'le Aimienikaaiwsche bladen
diufildeilijlk uitiloomen, welk gevaar die
victorie van, Japan opleverde voior de
b e s c h a ia- f ld e v o 1 k e r en.
Kiort na den oorlog iin Mandsjoerije
pasten, de Ohineezen een1 boycot t.oe
op Amenikaansche wareh, wat de Ver-
eenigde Staten e'en sch,ade toebraoht
van 500 mdllüoem per jaar. Japansdhe
amp'oaleurs trokken handig van deze
crisis partij. Zij vestigden zich in
Mandsjoerijie, in Korea en overvleu
gelden er de Adneriteaansoh© kooplie
den en wisten., ten nadeed e van de
Yiankees, die op vroegere beloften re
kenden1, concessies te verkrijgen voor
den aanleg voior spoorwegen in China
en Ko'sea.
Daarna deed zioh een nieuw inci
dent voor. Japansdhie zeeroovers dood
den op het eiland) iSt. Paul een groot
aantial zeerobben,, die het Amerika,an-
sche gouvernement onder zijn bescher
ming genora,en heeft. De Amerikaan
sche bewakers traden dan oo'k foirseh
tegen hen op, schoten vijf Japanners
neer en namen er twintig gevangen,
d'ie daarna in Alaska moesten terecht
staan1. Natuurlijk trok Japan- zich dit
aan.. Zooals de Amerikaansche pers
anti-Japansch geworden was na den
boycot door de Chineezen, werd de
Japan,scire pers anti-Amerikaansch na
het conflict op St. Paul. Daarop volg
de het verbod te San Francisco aan
Japansche kinderen om de Galifomii-
siohe scholen te bezoeken1.
Da Amerikanen verdledigdlen dien
maatregel op grond1 hieirvan, diat een
voo if durende Japiansche immii,gratie
op den duur het land oversitrooimen en
den, prijs van, het handwerk verlagen
zou. Natuurlijk gaven de Japanners
niet toe, zij1 noiodligden eerst uit, dron
gen daarop aan en eislöhten ten sl'otte
■op aen toon, die dreigend werd. Men
weet lioie het conflict is geëindigd: de
opneming der Japansche kinderen in
de scholen van Californië werd weer
toegestaan, maar daarentegen de beL
paling gemaakt, dat Japansche emi
granten zich aan verschillende forma-
ïitedten zouden hebben te onderwer
pen, vóór zij Amerika's grondgebied'
mochten betreden.
Daarmee is het geschil geëindigd,
maar de vrienidscihappelijlke verhou
ding niet teruggekeerd'.
Hioe staat het nu miet de militaire
krachten van de heide rijken? Wel
heeft Japan in den, Russiscihen oioirlog
enkele schiepen verloren, miaar daar
voor heeft zij de beste vaartuigen, van,
ide Russen in de plaats gekregen. Op
Enjgeiscihe werven worden voor Japan
gebouwd twee reusachtige paniLser-
echiepen van het type Dreadnought en
op Jiapiansche wierven 4 pantserschie-
pen van 19UÜU ton elk, 4 gepantserde
kruisers van 14000 ton en 27 torpedo-
vernielers van groote afmeting en
snelheid.
Sedert den oorlog met Spanje heeft
Amerika 23 pantserschepen gebouwd
en nu weer 12 gepantserde kruisers op
stapel gezet, zoodat Amerika zeker op
Onze paardentaal bestaat voor het
grootste dleel, moet men weten, uit
gebaren. We kunnen op honderd ma
nieren met onzen kop draaien, en met
de pooiten slaan, allerlei dingen zeg
gen met onze staart en ooren en wian-
rneer we ëens bijzonder op 't een of
ander die laanldaciht willen vestigen,
hinneken we ear bij:
Zoo bracht dan het miooae paardije
yoor die dogcart mie wreedaardig aan
't verstand, dat ik rijp was voor de
slachtbank. En 't was of hij een pno-
fetischien geest bezat, want geen half
unr later kwam de baas aangeloepen,
Ideed het 'hek oped, bond mie een
touw om den nek en_zei: ,,vort bonk,
je gaai naar 't slachthuis".
Ik rilde over ,al mijn leden. Het
Slachthuis was geen nieuws meer voor
me. We hadden al van den winter, o,p
de stal, een verhaal gehad van een
van do kaimieradieu, dlie er langs gekoL
anen was en zijn baas had hooren zeg
gen,, wat het, worden moest. Als paard
heb1 je je natuurlijk met de mogelijk
heid) van sterven1 vertrouwd gemaakt.
Sommige van, ons komen to overlij
den aan een ziekte: een- opzwelling
van, de miaag, een beroerte of een long
ontsteking, maar de meesten gaan
maar de slachtbank. Het woord
IS c h o r n a g e 1 alleen is dan ook
in onze kringen Streng verboden.
Het jaagt elk paard angst aan.
Geen beschaafd paard zal het ooit
noemen en wanneer een zeer onopge
voede collega er op mocht zinspelen,
krijgt hij van de anderen een geducht
pak slaag. De domme stalknecht denkt
Iden votgandleto morgen, dat we uit
woestheid aan 't vechten zijn gegaan.
Maar zoo,als ik zei: dè mensahen z ij n
nu eenmaal zoo dom.
Nu góng ik dan zelf naar dat nieuwe
huis, oim geslacht te worden. Och, dat
ik het niet, lang meer maken zou had
ik al mieermalien gedacht. Dat voel je
aiarnkoiwen. wanneer die baas je uit-
Japan het voordeel heeft van de getal
sterkte. De vraag is evenwel, waar d'ie
vloot zich bevindt.
Hiet meerenideal van deze schepen
nu is in- den, Atlantischen Oceaan. Het
eskader in de Stille Zuiidizee en de Azi
atische vloot tellen samen niet meer,
dan drie pantserschepen eerste klasse,
benevens eenige oudle kruisers. Het
kanaal van, Piamamia is nog niet klaar
en wanneer het eskader van den At
lantischen Oceaan zich met dat uit
d'e Stille Zuidzee wilde vereendgen, zou
het zulk een groote reis te maken heb
ben, dat het waarschijnlijk zou aan
komen wanneer de oorlog al geëin
digd was. Om dat. te zien behoeft men
maar even een blik op de kaart te
slaan.
De positie der Japannlers tegenover
Amerika is dus zeer sterk. Wanneer
een conflict ontstaat binnen twee of
drie jaar, dus vóórdat het Kanaal van
Panamia gereed is, zullen de Japan
ners een aanslag doen. op het Ameri
kaansche eskader in den trant van
hun eerste optreden bij Port Arthur,
waardoor de Amerikanen, genoodzaakt
zouden zijn,, liiun vloot uüt den Atlan-
iisich'en Oceaan rond kaap Hoorn te
laten komen, naar de Stille Zuidzee.
Zonder steunpunt, zonder gelegenheid
om kolen in te nemen, zou deze reis
voor deze vloot hoogst moeilijk zijn en
de Japanners zouden al den tijd heb
ben,, oim vijf of zes divisies o,p Ameri-
Ikua/msch grondgebied aan wal te zet
ten, die het met de Arnerikaamsche
troepen gemakkelijk zouden klaarspe
len. Niets zóu voor hen gemakke'ï ij
ker zijn, dan zich meester te maken
van de Plhildppijnen, de bakermat van
hun ras en het feitelijke doel van
hun begeerte.
Zoo dra het kan aal van Panama ge
reed is, wordt de toestand anders.
Dan zal de vloot der Amerikanen om
van. den Atlantischen Oceaan in de
Stille Zuidlzee te komen., gebruik 'kun
nen. maken van dit kanaal, dat be
waakt zal zijn door onneembare for
ten. Bovendien zullen in drie jaar die
lAnteriikaauscihe troepen, kuranien zijn
■uitgebreid en verbeterd.
Zullen de Japanners hun den tijd
la/ten oim het kanaal af te maken?
Wanneer de Japanners den oorlog in
derdaad willen, zeker niet. Bet is
daarom van belang d,e komenidie tijden
gade te slaan. Zoeken de gelen den
krijg, dan zal het eene incident op
het andere volgen., totdat zij,, zeker
Van de overwinning, hnn tegenstan
der niaar de keel zullen vliegen. En
dat te mèer, omdat hier iets beters te
verkrijgen is, dan de onmetelijke,
koude vlak,ten van. Mandisjoerije, de
P/bilippijnen namelijk.
Tot zoover het artikel in het Fran-
-sche tijdschrift. Ook voor Nederland
is deze zaak volstrekt niet onbelang
rijk. Onoverwinnelijk Japan kon ge
vaarlijk zijn voor onze Indische bezit
tingen. Houdt Amerika het in be
dwang, dlan is onize Oost betrekkelijk
veilig.
J. C. P.
BEURSBERICHT
VAN
MERENS TSELEMAN
Haarlem,, 3 Med 1907.
Duur geld bleef ook bedien op de
markt drukken en het vooruitzicht op
verruiming is nog Steedis gering, daar
de meeste bankinstellingen blijkbaar
zelve voldoend emplooi mor hare mid
delen hebben ©n voortgaan met geld
opvragen.
scheldt voor luie rakker, de jongens
je naschreeuwen„ouwe knol," en je;
adem bij een sukkeldrafje af en toe
hokt als een, blaasbalg, die niet in
orde is. Hef was dan ook niet de dood,
dlile mie angst, aanjoeg, maar het nieu
we buis1. Mijln vader en moeder, een
'broer en drie zusters", tientallen van
(kenuSissen hadden hun einde gevon
den bij Schiomaigel, 't leek me toe of
het, veiliger was, wanrieer ik ook
dlaar zou vallen. Ik deed al mijn best
de aandacht van den baas te treldcen
olm hem dat te kunnlen zeggen, maar
hij werd' boos toen ik even met mijn
kop zijn arm aanraakte en gaf mij
een slag op den neus, die zoo hard
aankwam,, dat er sterretjes tintelden
voor mijn oude ,oOgen. Toen begreep
ik, dat er niets aan te doen was en
sjokte verder adhter dien baas aan,
nog voor 't laatst rondkijkende naar
de velden en, wegen, die ik niet meer
'terug zou zd'en.
We kregen evenwel gauw gezel
schap. Er kwam een boer aam met
twee koeien, die ook naar 't slacht
huis .gingen. Wij paarden, kunn'en met
koeien heel goed een gesprek voeren»,
maar we zijn ër niet bijzonder op ge
steld, hun manieren, zijn minder be
schaafd en ze zijn bovendien, zoo ver
schrikkelijk dom: Toch deed het mie
goed, dat zij eveneens met tegenzin
naar het nieuwe slachthuis gingen.
,,In mijn familie", zed een van de
koeien, „is het gewoonte den laatsten
snik te geven bij Daudeij op de Ge
dempte OudegraoM. „Mijn vrien
den en kennissen," verklaarde een an
der, „hebban allen op den Kruisweg
bij Houtman het leven gelaten." En
ze waren het er over eens, dat het niet
idanging, maar^zoo opeens dergelijke
goede gewoonten, die van oudsher
hadden gegolden,, aan, kant te zetten.
;en allen samien te brengen in een en
hetzelfde Slachthuis, ,,'t Is of er geen
isitatndiem meer bestaand, merkte een
Zooals gewoonlijk op den dag der
inschrijving waren tabaksaandeelen
lieden in weerwil van den gunstigen
afloop aangeboden en liepen de koer
sen der meeste aandeelen omlaag, Me-
dans bleven zelfs 14 pet. lager.
Amsterdam Langkat pof. sloot na
lagere opening vaster in verband met
den zieer bevredigenden verkoop der
tabak, welke ongeveer f 2,30 heeft op
gebracht. De flauwe stemming werd
in de hand gewerkt door een somber
getint artikel in de „Nieuwe Financier
en Kapitalist", dat echter geenszins
de algemeene opinie weergeeft.
Van Petroleum Aandeelen open dien
Koninklijke lager, can daaauia krach
tig te herstellen, en vrijwel om,veran
derd te sluiten.
Moeara Emirn bleef iets lager.
Van Mijnaandeelen trokken heden
Totoks .die aandacht door een vierder
herstel van, nagenoeg 20 pet. in over
eenstemming met Indië, waar vraag
ontstond i)n verband met. het aan
staande in werldng-^stellen dier nieuwe
hydraulische installatie.
Redjang en Ketahoen handhaafden
bij geringen handel ongeveer hunne
vorige .koersenDo rijzing in Welge
legen ging, ondanks de publicatie van
het bericht, waarop wij gisteren doel
den, tot circa 1000 pet. terug, daar de
rijzing ruim aanbod had "uitgelokt.
Kimberiey bleef daarentegen iets vas
ter met 2 pet. redres.
Cobars aanvankelijk terug ioopend
tot 215 in navolging van, Londen», ble
ven ad 217 gevraagd.
Wat de New-Yorkschie markt van
gisteren betreft, hacl deze een vrij op
gewekt aanzien. De stemming wierd
gunstig beïTivlo»ed door de rijzing in
Union en South. Pac. Aiandeelen, wel
ke sedert eenige diagen in aanzienlij
ke bedragen uit de mankt w»erden ge
nomen. Ofschoon de koersverheffkig
voor een deel is toe te schrijven aan
de vrij aanzienlijke blanco positie in
beide fondsen, schijnt deze echter
hoofdzakelijk het gevolg te zijn van
aankoopen door een groep van insi
ders, welke zich voor deze Aandieielen
interesseert.
En liet publiek, gedachtig aian de
verrassing van verleden zomer, legt
dadelijk rneer belangstelling aan den
dag, zoodra .een eenigszins belangrij
ke rijzing in genoemde shares plaats
vindt:.
Afgescheiden van de intrinsieke
waard© van. beide fondsen in verhou
ding waarvan de tegenwoordige ko'ers
niet hoog t© noemen is, bestaat er,
wat Union Pacific betreft, die moge
lijkheid, .clat de aandeelhouders een
niet onaanzienlijke bonus te wachten
staat, indien diezie Maatschappij van
haar bezit van spocvrwegaandeelen
een afzonderlijke holding Company
maakt.
Ondertussclien its hieromtrent nog
niets bepaalds bekend, ©n moet de
toekomst leer en, in hoeverre deze ge
ruchten waarheid bevatten.
De vorige spoorwegfondsen verkeer
den eveneens in vrij vastte tendenz, al
blCvten de affaires beperkt tot enkele
hoofdsoorten.
In de industrieel e afdeeling concen
treerde de aandacht zich hoofdzake
lijk in kcxperiwaarden met name
Anialg. Ooppetr, welke in verband
met td'e voortdurend vaste tendenz
voor het metaal goed gewaagd wa
ren.
'Steeds min of meer veronacht
zaamd. Het slot der markt was vast,
do'dli een weinig beneden de beste
koersen.
In onze Ameriikaamsche afdeeling
w|erden wiel de hooigëre noteeringen
van Nesw-York en Londen grooten-
deels overgenomen, doch ging dit
niet niet een noemenswaardige uit
breiding d|er omzetten gepaard.
In. Steels bestond aanvankelijk
eenig aanbod voor winstneming, la
ter ontstond daarvoor weder meer
kooplust evenals voor Car Foundry
shares, welke 1 p' hooger golden
Het meest profiteerden ook hier
Southern en Union Pacific Shares,
van de koeien .op. Dat was het teere
punt. Ik had' al meer opgemerkt, dat
de koieieh, al graasden ze ook op het-
zelfdle veid' en al dronken ze uit de
zelfde sloot, toch hun eer er in stel-
dien, dat hun laatste gang zou zijn
n»aar een groeten staiger. Geen beter
bewijs bestond' er, dat je een. mooie
stevige), weldoorvoede, kortom een
deftige koe was, want de armelijke.,
magere feesten gingen niaar de kleine
Slagers. En nu zouden ze allemaal sa
menkomen in denzelifdien sta]1, hun le
ven eindigen in één en hetzelfde huis!
't Ging te ver. „Onze tijd," merkte de
dikste koe dro'eviig op, „kent geen on
derscheid mieer." En hierbij loeide hij
zwaarmoedig.
Zoo pratend en watodlelend haalden
we een wagen met varkens iin, die
naar 't ons weldra, bleek, ook op weg
was n'aar het slachthuis. De voerman
maakte een praatje met mijn baas en
zoo vervollgdlen we» gezamenlijk onzen
weg.
Wij paardien. houden niet van var
kens. Ze zijn zoo verbazend ongege
neerd, geven, niet veel om reinheid, en
h»eibben een' so»ort van. plebejische on
beschaamdheid tegenover dieren van
hjoio'gerein rang. Ik moet zeggen, dat
het, wel eens vermakelijk is, een oo-
gemibiik door te brengen in den kring
van een varkensgezin, waar eendracht
en onderliinige verdraagzaamheid
heersclit, want ze zitten vol grappen
en aardigheden en trachten elkaar
voortdurend in 't zonnetje te zetten.
Een van hun gebreken is evenwel, dat
zij zoo bovenmatig trótsch zijn op
hun hammen', waarvan ze beweren,
dat die het smakelijkste vleesoh zijn
van de wereld. Alsof er geen biefstuk
meer bestond!
Het is niet te verwonderen, dat zij
er weinig om» geven, hun leven te ein
digen in die verfoeide nieuwigheid,
het slachthuis. Hun ziel was eenmaal'
niet fijn /genoeg besnaard', om hiet
welke resp. 2 en 4 verbeterden, van
eenig belang is de affaire daarin hier
echter niet.
Geld 6 3/4%.
Stadsnieuws
MUSEUM VAN KUNSTNIJVERHEID.
De tentoon,stel ling van oud;e weef
sels en gewerkte stoffen is thans ge
heel gereed en verheugt zich, niette
genstaande liet slechte weder, in een
zeer groote belangstelling. De nutti
ge strekking dezer tentoonstelling
wordJt dus aligemeeoa erkend en zij be
looft voor het Museum een groot
succes te worden.
Verlof Drankwet.
Burgemeester en Wethouders van
Haarlem brengen ingevolge art. 37
der wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad
No. 97), zooals zij laatstelijk gewij
zigd is bij de wet van 30 December
1905 (Stibl. No. 361), ter openbare ken
nis, dat is ingekomen een verzoek
schrift van J. P. Barends, om verlof,
ingevolge art. 34 dier wet, tot het
verkoopen van al cohOliho u denden
drank, anderen dan sterken drank
yoor gebruik t'er plaatse van verkoop
in het perceel aan die Noorder School
steeg No. 6 A.
UJT DE BLOEMBOLLENVELDEN.
(Historisch.)
In „De Blauwe Vaan" lezen we
't Is bollen-Zondagde Zondag, dat
de velden in vollen blo'ea», de meeste
bezoekers trekken.
Massa's wandelaars, fietsen en tuf-
tmffers stro omen naar H a ar,]/em's dre
ven, om van het schoone te genieten.
Langer dan een uur hebben we
reeds gedwaald, midden door de
hyacintonvelden. Moe van het wan
delen nemen we een zitje in de Ve
randa van „De Uitspanning", van
waaruit we een kostelijk ver-gezicht
'hebben. Kleurenpracht zoo ver liet
oog reikt, van het teerste rose tot het
donkerste paars. Hier en daar staan
ook de tulpen reeds in bloei en wordt
ons oog geboeid door 't vurig rood
en 't helle geel, schilttelrend m de zon
nestralen.
Naast ons heeft een Vadeo- met zijn
kind, een jongetje van een jaar of
drie plaats genomen. Een alleraar
digst babbeltje, die honderd-uit
vraagt en ons onwillekeurig dwingt
tot luisteren.
Ben bloem eoiv,er,kooper vijf cen
ten maar meheeïtje biedt ook bén
zijne bouquetiten te koop aan. Hans,
zoo heet de kleine man, strekt zijn
handjes er reeds naar uit.
Tegelijkertijd treedt de keilner de
veranda binnen en brengt het bestel
de aan den jongen Vader, een groot
glas schuimend bier De oogen
van het kind gaan nu van de bloe
men naai' het glas bier. „Ook heb
ben", klinkt het uit zijn mond. Doch
Vader zegt, dat hij niet zoo begeerig
moet zijn, nooit om twee dingen te
gelijk mag vragen. Lachend houdt bij
hem nu in de eene hand een groote
bouquet geurige hyacinten en in
de andere 'hand bet glas bier voor.
„Kies nu" zegt Vader.
In angstige verwachting slaan wij
het Loonftelije gade. Gelukkig, de
kleine man steekt z'n neusje in de
bloemen, snuift de heerlijke geur
op maar dan, helaas, strekt hij z'n
handjes uit naar het glas bier 'en
kiest het laatste.
Met z'n beide kleine knuistjes om
vat hij het groote, zware glas, dat
niet gemaakt schijnt voor kleine'kin-
denhandjes. Met inspanning brengt
h ijlhet naar den mond en drinkt
en drinkt
De Vader ziet zegevierend om zich,
knijpt zijn jongen eens in de wang
en zegt, met Vaderlijken trots naar
de omstanders ziende „Ja, ja, m'n
VELSEN.
PROV. STATEXVERKIEZINGEN.
Door hiet districtscomité van aaiii-
rev. kiesvereeniglngen in het district
Velsen werd in 'nDonderdag gehouden
vergadering besloten, bij de a.a ver
kiezing voor de P.rov. Staten eten R.
K. candidiaiat den heer J. M. Goe®
krachtig te steunen.
vernederende te gevoelen van allen te
zarnen te wonden gedreven naar één
punt, den diood te vinden onder één
dak. Integendeel vonden zij er een
soort van behagein in mij en de koeien
over onzen tegenzin te bespotten
„Och jfai,zeien ze, „er is een heeleboel
kate Muf in de wereld: Als je nou toch
eenmaal een oud paard bent, wat ddet
heit er dan toe, of je bij Scliornagel
geslacht wondt of in een slachthuis!
En jullie koeien... hei„ hooren jullie
rniiiet, slaapkoppen? jelui zult je veel-
(bamii/iidie vrienden van die Kruisstraat
eh de Gedempte Oudiegiracht in hiet
sladhthuis oo'k wel terug vinden."
Met d'eze en dergelijke brutale toe
spraken vergalden ze ons de laialtste
wandeling nog. Een van de luidruch
tigst© Met zijin krulstaart door de ope
ningen van dien wagen hangen en
zwaaide me daarmee uitdagend voor
de oogen. Dit maakte mie zoo driftig,
diat ik w»ed graag" er in gebeten ïiad,
wanneer er maar niet zooveel modder
in die krul' gezeten had. Daar ik altijd
van reinheid en goede manieren heil)
gehouden, besloot ik ook deze beproe-
vng gelaten te ondergaan en Stapte
zwijgend verdler.
tt Was geen gezellige wandeling
meer. De koeien, in hiun familietrots
getroffen, stapten voort met gebogen
kop. De varkens, in hun onbeschaafde
roekeloosheid, zongen snaaksciie lied
jes. wat tengevolge had dat de voer
man. zi'dh af en toe omkeerde en miet
d'e zweep op ihen lossloeg, met de
woorden, dat hij door dat onophoude
lijk gegrom en gesnork zijn eigen
woorden niet kon verstaan. Zoo na-
derdien wij Haarlem, wat onze drie
geleiders dadelijk moesten vieren door
een borrel te koopen in een heitberg.
Ik en de koeien werden zoolang sma
delijk. aan d'en varkenswagen vasfge-
'bonden, waardoor we niet alleen de
onedele lucht van dte beesten uit. de
eerste hand kregen, maar bovendien
Hans is long geen meissie, een ke-
v e 1 wordteie
Ja ja, jonge Vader efen keref,
een man, wordt uw jongen. Maar
wat voor eeu man Als hij eens een
verongelukte man wordt, een
dronkaard?
Aan wien dan de schuld?
Haarlem, April '07.
T. H.-Z.
Bono ennd.
Aan school II der Vereeniging voor
Spraakgöbrelckïge en achterlijke kin
deren/ te Amsterdam, directeur de
heer I. Sell render Azn., ite tot ondier-
wijzer benoemd d'e heeir P. F. Bella art
uit Haarlem.
Uit de Omstreken
Binnenland
HOFBERICHTEN.
Do Koningin-Moeder heef t liet plan.
10 Mei de Wagnier-uitvoeriug te Ara-
sterdam bij te wonen.
De Koningin-Moeder gaat Ln de vol
gende week een kort. bnitenlandisch
uitstapje'maken, w aarna II. M. 15 Mei
op Soestdijk hoopt aan te komen
In officioele kringen is (aldus meldt
het Haagsche Correspondmtieburéau)
niets bekend van een buitenlandsch
vorstelijk bezoek Inter ie lande, wordt
dit zelfs tijdens de vredesconferentie
zeer betwijfeld, en wordt het bezoek
van bet Spaansohe vorstenpaar in
Juli of later in het jaair ondenkbaar
geacht wegens d'e verwacht wordende
vreugdevolle gebeurtenis voor de
Spaansohe d'ynnsb-
TWEEDE KAMER.
De heer Schaper heeft gisteren, bij
filet voortgezette gepeuter aan de wet
betrefflende d'e afschaffing dier tien
den een woord naar veler hart gespro
ken. Hij zeilde, d'at 't niet de taak der
Kamer was om door allerlei technisc.h-
juridlische amendementen het werk te
verbeteren, dat d,e ambtenaren goed
behoorden t© hebben afgeleverd. Ie
dereen zal 't zoo miet daarmede dan
itoch wel hiermede eens zijn. dat de
wij/ze van behandeling van een wets
ontwerp, afdalend in allerlei kleinig-
ihieden. afdoende aantoont, dat deze
veiikwijae niet deugt. Er is geen an
der parlement in de wereld dat der
gelijk peuterweTik verricht.
Gethieel en al pour acquit de con
science vermelden wij dan ook, dat
men het gisteren heeft gelhad: o»ver de
wijze waarop de sckadewergoedjLng
(moeit worden aangevraagd; over de
imefdiedeeliinig van afschriften der be
schikkingen van de tiend commissies
aan de belanghebbenden; over den in
vloed van niet-verschijning ter te-
redht/ziiMiing; over de procedure in
cassatie; over de kosten der procedure
enz. enz.
Men is begonnen aan de quaesitie,
dlie door de amendementen van den
heer Van Idsinga op den voorgrond
treedt, of de beslissingen der coin mis
siën van beroep onherroepelijk zul-
len zijn. De heer Van Idsinga vil
daarvan beroep bij de gerecht .showen
open laten.
bl'ootstondten aan' de spotternijen van
de varkens, die mij ondier anderen van
boven uit den wagen met hun vuile
poot&n over mijn kop streken en luid
daarbij grinnikten.
De maat der vernedering raakte
«vol. Meier d'an ooit werd' ik bevreesd
voor al ido beschimping, die ik, een
paard, in het slachthuis nog zou moe
ten ondergaan. De brutale geestigheid
van de varkens was al' erg genoeg, de
onnoozele familiariteit van de kalve
ren die ik voorzag, nog Mmcleriijker.
Duideflijk herinnerde ik me de woor
den van mijn tante, toen zij op haar
beurt naar Schom'agel werd ge
bracht: „vergeet niet, mïjm kind: dat
je van deftige famiiü© bent. Nog nooit
heeft een van ons een wagen van d'e
G. R. getrokken. Je overgrootmoeder
M'ep voor een staatsiekoets. Houd den
naam» der familie hoog!"
Toen ik dat bedacht, kwam verzet
in mijn hart op. liever dan miet Jan,
en Alleman in hiet slachthuis den
dood te vinden, ;zou ik vluchten en N
loopen tot ik er dood' bij neerviel. En
op eens, toen de baas mij maar losjes
bij bet touw 'hield, rukte ik mij 103,
riep de koieien een vaarwel toe. gaf
eern van de brutaalste varkers met
mijln achterpoot een klap vlak voor
•zijn snuit en snelde die Begijmestraat
door, de wijd© wereld in. Van alle
kanten zag ik de mansdhen weg,loe
pen, hoorde ze angstig schreeuwen
Iemand gireep naar mijn touw. ik
ontweek hem en snelde de Damstraat
in... helaas, ze was juist verstopt
door één tram en één wagen, ik kon
niet verder. Toen kwam 't besluit bij»
mij op een heldendaad te verrichten:
met inspanning van, alile krachten
sloeg ik naar de trom', om die uit
de rails te lichteneen slag en
ik lag op den grond naast mijn bed.
D© droom was uit!
FIDE LIG
