HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON
Deopgeheven Vinger
Binnenland
DINSDAG 17 SEPTEMBER 1907
krauiigen marsch voor de Koningin
af trommelden.
Te negen uur Vertrok "heft Vorstelijk
echtpaar per provinciale stoomboot
Westerse helde" van de met bloemen,
planten en vlaggen versierde haven-
ponten te Vlissingen naar Breskens,
waar op den versierden landiingsfefei-
ger honderden bij hondenden in
feestgewaad wachtten, om; der Ko
ningin en den Prins het wolkom op
Zweeuwsclhl Vlaanderen's bodem1 toe
te roepen.
Nadat de burgemeester Van Bres
kens de hoog© bezoekers had verwel
komd en een koor Van eerejuffers en
schoolkinderen al zingende bloemen
had gestrooid, stapten de Vorstelijke
personen en hiun gevolg in een reeds
eenige jaren expresselijk voor Ko-
ninklijik bezoek vervaardigdlen 'salon-
tramwagen en •ving de tooM tiaar
Oostburg aan. De rit glitng dooi* die ge-
meeriten Groede en Schoondijke,
waar de burgemeesters wolkomlsüre-
den hielden en de kinderen liederen
zongen, terwijl alle dorpelingen zich
hadden beijverd door feestelijk ge
waad icto foeste'lijken tooi hunner wo
ningen der Koningin en Haar Gemaal
een blijdien 'intocht te bereiden.
De eigenlijke feestviering voor
West-Vlaanderen, het voormalige
„Vierde District", vond echter in het
welvarende Oo'stburg plaats, en al
werd er in provinciale couranten ook
wat over gejsputterd, dat Oostburg al
de eer zon krijgen, en niet Sluis of
Aardenburg of andere plaats, tenslot
te hadden allé gemeenten uit het dis
trict zusterlijk samengewerkt ter
voorbereiding van de plechtige ont
vangst van H. M. en Z. K. H.
Daar Oojstburg tijdelijk zonder ge
meentehuis is en met ongeduld het
oogenbhk wacht, Waarop liet nieuwe
raadhuis in gebruik zal 'kunnen wor
den genomen, hiad deze receptie van
gemeentewege plaats op de graan-
beurs. nabij de Groote Markt, welke
voor deze gelegenheid, misschien wat
bont, maar overigens met goeden
smaak was versierd.
Verschillende aanwezigen, burge
meesters en raadsleden van de om
liggende gemeenten, werden aan Ha
ir- Majesteit en Zijne Koninklijke
Hoogheid voorgesteld, waarbij de
heer C. P. I. Dommisse, burgemeester,
van Sluis, van de gelegenheid ge
bruik maakte, cwn aan de Koningin,
met enkele woorden, getuigende van
eerbied en hulde, een door hem sa
mengesteld album' te overhandigen,
waarin het verleden en het heden van
hi in'Westelijk Zeeuwsch Vlaanderen
gelegen gemeenten in woord en beeld
is neergelegd.
Ik istel het zeer op prijs, zoo aint-
woordjde H. M. den heer Dommisse,
dit geschenk te mogen aanvaarden,
dat mij' een aangename en kostbare
herinnering zal zijn aan ide genoeglij
ke uren, in d'eziö streken doorgebracht.
Na zich nog eeniigen tijd met de
aanwezigen te hebben onderhouden,
begaven de Koningin en de Prins zich
to voet naar een-op de nabijgelegen
markt opgestelde tribune, om daar
denhulcHgingsoptocM te zien voorbij
trekken.
Dit is wel de <eeijste maal, dat de
Koningin bij _een bezoek aan een ge
meente te voet een deel van de plaats
doorwandelt en Oostburg toonde het
voorrecht, thans aan het dorp ten deel
gevallen, wel zeer op prijs te stellen.
Ter -weerszijden van den wegstondlen
d? menschen samengepakt, telkens
maar weer losbarstend in overweldi
gend gejuich allerliefste kleine bloe
menmeisjes strooiden voor de voeten
van het Koninklijk Echtpaar een
schat van bloemen en kleurige snip
pels.
Zoo word de markt bereikt, waar
II. M. en Z. K. H. met huin gevolg en
de hen vergezellende leden vaar Pro
vinciale en Gedeputeerde Staten, bur
gemeesters en raadsleden plaalts na
men op eene sierlijke tribune, aan
den voet waarvan een paar honderd
schoolkinderen, allen getooid met de
vaderlandsche kleuren, waren opge
sneld, die de volksliederen zongen en
maar niet moede werden de Koningin
en den Prints 'toe te juichen.
Een in zijn samenstelling typisch
Vlaamsche optocht trok nu de tribune
voorbij. Fanfare- en Harmoarie-gezel-
schappen waren daarin verreweg m
de meerderheid, want dit deel van ons
vaderland telt in elke gemeente min
stens een korps muzikanten, waar
van oud en jong, aTm en rijk pleegt
werkend lid te zijn. Maan- behalve het
muzikale, wals ook het allegorisch en
het historische deel van den optocht
goed vertegenwoordigd en verzorgd.
De hoofdbedrijven van Breskens, Bier
vliet, Cadzand en Groede werden ojf
praalwagens Voortgevoerdde dorps-
kokerij en de vissoherij., de haring-
kakerijhet maken vam zeeweringen
en de landbouw en veeteelt.
Ook had men van ae gelegenheid
gebruik gemaakt, om eens de aan-!
dacht te vestigen op de gebrekkige re- j
geling var» het reddingswezen op de
Vlaandersche kust. Smeedt het ijzer
heet, heeft men zeker gedacht.
Na" afloop van den optocht vertrok
ken de Vorstelijke galstern
Langen tijd stond het Vorstelijk
Echtpaar nog vriendelijk lachend,
tuigend en wuivend op het bal con van
den tramwagen, die het naar Bres
kens terug zou voeren. Aan burge-
metóter Gratama, die de Koninklijke
gasten tot de grens der gemeente uit
geleidedieed, deelde Hare Majesteit
bij herhaling mede, hoezeer zij door
onmiskenbare blijken van gene
genheid door de bevolking van Oost
burg en omstreken aan den dag ge
logd, getroffen was. Een korten tijd
rust kondlen de Vorstelijke reizigers
en hun gevolg nemen, tóen zij van
Breskens naar Terneuzen varende
aan boord van de „Wesite rochelde"
den lunch gebruikten, maar spoedig
wachtten hun weer nieuwe huldlebe-
toogingen, thans in het aardige haven
stadje Tefneuzen.
Daar waren op het Stationsplein
weer de Burgemeester en de eere-
v'acht ter ontvangst gereed En nog
maals vielen vele hartelijke huldi
gingen den Vorsten ten deel op hun
rit naar den 'aanlegsteiger.
Het vertrek van de „Westerschelde"
naar Vlissingen was bepaald op 4.20.
HET VERTREK.
Eerst kwart voor zes stoomde het
stoomschip WeStèrachelde'met het
Vorstelijk Echtpaar aan boord;, de
haven van Vlissingen binnen.
De „Westebschelde" was vergezeld
van de torpedobooten „Batok", „Id-
jien", „Goentoer" en ,,G. 6", die voor
de veiligheid zorgden. Eenige sleep
bootjes 'bewaakten dien ingang van de
Waven.
Een donderend hoera ging op, toen
Hare Majesteit en Prins Hendrik op
liet promenade-dek zichtbaar Werden.
De Koningin neeg vriendelijk, wuiven-
di met de hand. de Prins salueerde
Langs de ponton werd aangelegd en
aan de loopplank werden de Hooge
Gasten ontvangen door den burge
meester van Vlissingen en andere au-
ticriteiten.
Aldoor buigend schreden de Vorste
lijke personen met hun gevolg over de
ponton en gingen door de pontonha!
naar de vorstelijke wachtkamer. Al
daar namen H. M. en Z. K. H. af
scheid en begaven zich naar het per
ron. De tredn vertrok eerst om 6 uur,
en had dus ongeveer een half uur
vertraging.
TE 's-GRAVËNHAGE TERUG.
H. M. de Koningin en, Z. K. H. de
Prins dor Nederlanden kwamen Za
terdagavond uit Zeeland tegen 9 uur,
met gevolg aan het Hollandsche
spoorwegstation te 's-Gravenhage aan
luide toegejuicht door de honderden,
die op de heide perrons en op de
luchtbrug over den spoorweg het Ko
ninklijk Echtpaar wachtten.
Na zich in de Koninklijke wachtka
mer met de daar ter begroeting aan
wezig zijnde autoriteiten, den gou
verneur der residentie, generaal Van
Ermel Scherer, en den burgemeester,
baron Sweerts, eenige oogenbliilklken te
hebben onderhouden, begaven de Ko
ningin en Haar Giemaial zich in geslo
ten rijtuig naar het paleis in 't Noord
einde. hartelijk begroet door de toe
juichingen van de menigte, die en
ha ie vóór het station en op den weg
naar het paleis zich had opgesteld, en
die; nog was aangegroeid, doordat de
Koninklijke trein eerst ongeveer een
half uur na het bepaalde tijdstip het
station hinnen^ stoomde.
SLUITINGSZITTING
STATEN-GENER'AAL.
Omtrent de sluiting, van de zitting
van de Staten-Generaal, die Zater
dagmiddag plaats had, meldt men
In de vergaderzaal' der Tweede Ka
mer, waar reeds de Koninklijke troon
is aangebracht, geflankeerd door de
Leeuwen in den Hollandschen turn op
gulden kolommen, met het oog op de
opening dei* SStaten-Generaal, a. a.
Dinsdag hadden zich, behalve de
voorzitter der Eerste Kamer, die heer
Sclmnineipenninck van der Oye, die
in generaalsuniform de veneenigde
ait Ling leidde, en het vereenigd bu
reau dei- Kamers, allen to ambts-
costuum, een aantal ledten der berde
Kamers vereenigd, ril. die heerecn Van
Houten. Van Weideren Rengers, Van
Reyma, Van Löben Seis, Godin da
Beaufort, Woltjer, Michiels van Kes-
senic'h, Van Velsen, Breebaart, leden
der Eerste Kamer en d'e heeren Dim-
burg, Ro'essingh, Roodhuyaen, Piier-
•son, Rciell, Van Asch van Wijck,
Brummelkamp, Boogaardt, Liefttoek,
Van Veem,, Van Doorn, Thomson, Van
Vliet en buymaer van Twist, LedJen
der Tweede Kamer.
Even over drieën trad de minister,
evenals de hem begeleidende com
missie van uitgeleide, de heeren Be
vers, Scholten, Eland', Jansen en
Passtóors, in ambtscostuum (dehjeer
Eland Was in generaals-uniform) de
zaal binn'en en plaatste zich achter
de ministerstafel vóór den troon, ter
wijl de leden der commliissie zich ter-
zijdle van de tafel in halven eiirkel
schaarden.
Na het vertrek van den minister,
die in ongeveer 5 minuten die slori-
tingsrede uitsprak, verhieven die le
den zich van him zetels.
Buiten werd dloor een vrij talrijk
.publiek m'et belangstelling de komst
en het vertrek van dien minister ga
degeslagen, in de bekende statieko'ets
met dien gepruilkten koetsier, geëscor
teerd door een piket huzaren.
DE GERESERVEERDE TRIBUNE
in de Tweede Kamer zal bij de ope-
nangspLedhtigheid ter beschikking
worden gesteld van de legedeiegeer,-
'd)en ter Vredesconferentie met hunne
dames. Deze vertegenwoordigers der
Mogendheden zijn uitgenoodigd zich
voor deze gelegenheid in gala-cos-
tuum te kleeden.
Ook de perstribune Zal' dit jaiar
worden ingenomen door gasten, die1
er anders niet bomen, tengevolge
waarvan het gewone aantal journa
listen niet kan worden toegelaten.
IDE VERO-VE>ElRiZAiAL DER TWIEEDE
KAMER.
Ten Overstaan van die Huishoude
lijke 'Commissie Man de Tweede Ka
mer kier! (SftlatenlGtenerhal laai /in Idie
vergaderzaal idle beproeving plaats
hietobera /van kite' imieuiwe inrichting Itot
verwarming van tetn tot 'aan en lafvoter
van Ik'oude lucht lin 1de (zaak Die1 oiver-
fschrijfdtog van een warme (of koude
temperatuur (boven zekeren daarvoor,
naarmate van (hiet weer dan' Ite nemen
graad1,, wordt 'aangewezen dloor op
verschillende punten to Ide zaal' ge-
plaatslte (thermometers fdi© met !e!ec-
trisdh© geleiidiraden la'an een' iautlomk-
tisch toestel iverbondien zijn.
DE TWEEDE
VREDESCONFERENTIE
Reuter seiirit uit Brussel dlato 14
Sept.
Daar de Bel gis die afgevaatrdigdien
oen mandaat ontvingen;, strekkende,
zich op de Haagsche Conferentie te
gen verplichte arbitrage te verklaren,
beeft, zooals indertijd reeds werd ge
meld, Beernaert, als warm voorstan
der van dat arbitrage-stelselhet voor
nemen te kennen gegeven, ontslag als
B'elgisch afgevaardigde te nemen'.
M)en verneemt thans, dat het geschil
op een manier, die beide partijen vol
doet, uit den weg geruimd werd.
De regeering en Beernaert zijn over
eengekomen, dat alleen Van dien Heu
vel en baron Guillaume in zake de
arbitragieikwestie België in Den Haag
zullen vertegenwoordigen.
DE VOLGENDE CONFERENTIEl
Een comité dóór den heer NeüdoW
benoemd uit de heeren Marscha'1,
Ghoate, Porter, Rose', Merey, Barbo-
sa, Lou, Villa Urrutia, Bourgeois,
Fry, Tornielli, Tsudzu'ki, Soveral,
Turkhan Paoha en Rechil Bey, moet
besloten hebben, dien mogendheden
aan te bevelen, de 3e confer entte te
gen 1914 te doen samenkomen.
Deze aanbeveling zou door den heer
NeliidoW in de eerstvolgende algemee
ne vergadering 'worden gedaan, waar
bij hij, naar men verwacht, in her
innering zal brengen, dat bij het ©in
de der eerst© conferentie, de Tsaar
den wenscli uitsprak, dat de volgen
de niet op voorstel van eenige mo
gendheid zou worden bijeengeroepen.
Het is de vraag of dit denkbeeld nu
beter onthaal zal vinden dan toen Wet
in 1899 dofer baron De Staal werd
aanbevolen.
BRANDEN.
Te Broekerhaven (N.-H.) is het hui s
van den heer G. Smit géheel afge
brand'. Ook de inboedel ging in vlam
men op. Oorzaak bet omvaBeai van
©en petroleumtoestel. Alles was ver
zekerd.
In den vroegen morgen van Zater
dag is geheel dn. lasch gelegd' de groote
boerderij1 niet lliandbouwschuur, van
den heer G. ©akker te Leek. De boe
del as gered. 'Alles was verzekerd.
Het geheimzinnige geval te
'6 Gravenhage.
Vrijdagnacht ontving het „Vad."
het bezoek van de heeren jhr. Van
I'en them van den Bergh en Valn der
Chijs, die naar aanleiding van het
gepubliceerde in de bladen wenschten
het volgtende mede te doelen
Door toevallige omstandigheden
kwamen zij in kennis met mejuffrouw
H. Zij vond aanleiding na een bro
chure gelezen te hebben, waarin
eerstgenoemde een familie belangloos
verdedigde, zich tot hem te wenden,
cm haar te redden van invloeden,
welke haar leven bedreigden.
Bij. stukken en brokken' kwam haar
geheele lijdensgeschiedenis, gestaafd
door de noodigte getuigen, aan het
licht .In 'korte trekken is deze ala
vclgt. Ongeveer twintig jaren geleden
is zij gelokt in de duinen op een af
gelegen plaats en daar tegen haar wil
gehypnotiseerd, in welken toestand zij
Sinds dien gebleven is, waardoor zij
in Tiaar optreden tegenover M. en zijn
familie hetgeen tegenover diegenen
welke met deze feiten niet bekend
zijn, vreemd mogje schijnen de be
schikking over haar vrijen wil totaal
miste.
De bewuste vreemdeling was, zoo
als bekend, slechts gedurende de zo
mermaanden hier 'te lande, en maakte
van dat verblijf steeds gebruik cwn de
hypnose te bestendigen.
Gedurende de wintermaanden bij
zijn afwezig zijn, gevoelde zich de pa
tiënt diep ongelukkig en volgde haar
niet te overwinnen aandrang, door
zichzelf op te dringen, aan die hier ter
plaatse woonachtige familie van den
bewusten M., zond deze bloemen en
trachtte op alle mogelijke wijzen aan
deze (van haar hypnotisch standpunt
beschouwd) attenties te bewijzen. De
familie, de zaak niet begrijpend, was
natuurlijker wijze niet daarvan ge
diend.
Deze zaken ter oore komend, evteta-
zoo de onomlstootelijke bewijzen van
lichamelijke mishandeling, leidde de
als bandieten beschrevenen er toe,
het, meisje van deze invloeden op af
doende wijze eens en vooral te willen
verlossen.
Een persoon, onder hypnose staan
de, Vervolgt toch niet, de hypnotiseur
verschijnt tegenover zijn medium to
een waas van goddelijkheid. Reeds de
vrees alleen zou het medium weerhou
den tót ingrijpen, mocht de beweeg
reden al daartoe aanwezig zijn.
Hulp van buiten, en wel de moest
krachtdadige hulp was dus gewenscht
om ©en merischen leven te redden.
Dank zij de publiciteit., aan deze
zaak gegeven door de pers, hoe dezo
ook hier de plank mis moge slaan, be
vordert dus het verloop der zaak ten
zeerste. Het is toch niet buitengeslo
ten, dat de gepleegde handelingen
met het Hollandsche meisje, door den
bewusten vreemdeling, na zijn slacht
offer eerst te hebben gehpynotiSeerd
niet één» doch ©en reelifi van dergelij
ke gtevallen bevat. De politie van
Sc heven in gen was reeds Tang met de
martelingen van het Slachtoffer be
kend. De heer Sijpkens, commisfsaris
van politie te Schevendingen, heeft
reeds getracht aan deze zaak een ein
de te maken, doch zijne pogingen
Schoten hierin te kort.
Een rechercheur hoeft haar in een
slapendlen toestand in de duinen ge
vonden en den heer M. de duinen, uit
gejaagd. Deze zijn de beweegredenen
om met een zoet lijntje den bewusten
M. zijn slechte daden onder het oog te
brengen en hem er toe te dwingen hef
slachtoffer uit haar hypnose te ver
lossen. Hij weigerde dit en werd eene
laatste poging in het werk gesteld om
hem door zijmie familie daartoe te
dwingen. Het feit alléén., dat de be
wuste zich (hiertoe niet 'wildte bereid
verklaren, is thans een afdoend be
wijs, dat hij vreest voor de mteetet
scherpe wraakneming van de zijde
van zijn slachtoffer, zoOd'ra dit een
maal tot ontwaken mocht komen.
In het kort nogeen greep uit het
groote dossier van beschikbare feiten:
Gedurende den zomer van 1904 is
•mej. H. door bewusten persoon op
eene afgelegen plaats in de duinëu
eiken dag bont en blauw geslagen
hiervan zijn ooggetuigen. Een getuige
heeft dit gezien en ook het in slaap
brengen van mej. H., die uit dien
slaap door hem gewekt is.
Verleden jaar 1906 is haar oog bij
na uitgeslagen door O. M. en onder
vindt zij nu nog de gevolgen daas-
van.
Ongeveer acht jaar geleden is indé
duinen ©en beentje in haar voet stuk
Bij mejuffrouw II. zijn verder door
G. M. in Berlijn op de Tempelhofer-
platz de tanden door de liippen en de
neus bijna stuk geslagen. Zelfs heeft)
mejuffrouw II. zich zoowel de lx?enen
jcht en Schaduw uit een
groote Stad
(Aimsterdamsch Schetsboek).
Oudjes,
pömenschen van de krant, die veel
n den weg timmeren, en dies Veel
Hjjks hebben, tellen zoowel hun be
als hun. (beklagers bij bundels,
p 't niet wat te sterk was uitge-
ikt, zou ik zeggen we word'en ver-
vergood (hm!). Maar dit
toch ied'er van het joumaliisten-
en moeiten erkennenhet is alzij-
We zien het leven in al zijne
lafceeringem. Voor on's oog schittert
in zijn duizenderlei facetten en n.u
)ge dat ietwat cinematografische,
iarmede in woeste vaart drommen
[ensbeelden aan ons oog voorbij
oorzaak zijn van minder diepe
'Wilkeniheiid vaak, het rijke, volle,
achtige, mooie menschenleven, we
het xnéé en 't kan niet amderte, of
|n licht- en schaduwspel laat ons te
[dxlen van ons zemuwspammfeaid
jastwerk niet onbewogen.
jDat is het mooie, het heerlijke,
karom de journalist zijn taak mlet
time liefde vervult, waarom hij' al-
|d en altijd weer hartstochtelijk zich
prpt in. den maalstroom van alles en
les 'om hem heen-
I|s m'et over iets wleneicüscbok-
trids, over iets sensationeels, dat ik
schrijven ga, 't Is een simpele
lak, zooals de krantenman ze ctage-
'jlcs te behandelen krijgt.
en ook dit weer ia zeker
lts betel moois in ons beroep het
jeine is voor ons nooit klein, het
Sjfringe nood t gering. Schreef Goe
voor journalisten zijn,,Greif
tur binledh inb vollen mtenschenle-
.'t een simpele zaak, waarover ik
thrijveni ga
,Een eenvoudige vraag of monteer
wou komen bij 'n paar otuidljies,
binnenkort vijf-en-vijftig jaar ge
zijn't is een zijstraat va&
jen Zandhoek, no. zooveel, twiee-
■oog.
De Zandhoek en omgeving is ©en
SPisch gedeelte van Amsterdam» weer
(arisch onderscheiden van Eilanden,
luidierpoorGkwarttierJodenhoek, Jor-
laan, om dte'Ze gedeelten slechts tie
en met toch wel iets Jordaian-
icMa'gs.
iTusschen de fabrieken, pakhuizen
.ariks leunen de krot-woningen, hoog
n smal, berookt, smerig en goor.
Toen ik er langs ging, om mijln oud-
es te bezoeken, hing er een lotome
ust. In 't trillend licht van den War-
nen na-zomerdag lag het alles stil' en
lustig. Buurtjes zaten een babbeltje te
liaan en kekJeh ietwat vreemd op, dat
ien „metheer" in de buurt kwam, dat
sen „mlehöer" resoluut de bewuste
lijstraat insloeg en voor nummer zóó
veel still hield, waar hij twee-hoog
noest zijn.
Bellen, of kloppen hoeft natuurlijk
liet. Deuren zijn in de straten van
irm-Amsterdam niet gesloten, zelfs
neestal niet toe. Waarom ook Altijd
ioor, dag en nacht, is er geloop op
,de trap", en wat hebben d'e armen te
rerbergen? Hun armoede? Daarom
schamen ze zich toch niet....
Zoodat ik dian zonder moeite, zon
der kloppen of bellen, de deur open
deed ien in het donker, ltlein portaal
tje stond vlak' voor de uitgesleten.
Smalle trap.
Even gestampt en geroepen-.
G-eert gehoor.
Dan de trap maar op, naar één-
hoog.
Weer gestampt. Weer geroepen.
■Doch even weinig resultaat.
I Ietwat verlegen keek ik rond in de
griezelige, smerige, havelooz© spelonk.
;die het portaal was van één-hoog, en
waarop de eeriilge kamer uitkwam-, en
evenzoo verlegen keek ik naar de trap,
füet veel mteer dan een breede laldidër.
waarnaast een vettig touw bungeld-e,
die me brengen zou naar 't verblijf
'der oude mens'chen.
Terwijl ik voorzichtig be't touw
was als steun en toeverlaat wel wat
onsmakelijk de trap opstommelde,
wierd, van boven de deua* open gedaan
,en zag 'ik fel in 't licht, dat uit de
kamer-ruimte stroomde, de oudé
jiïtroUw.
I Woont hier het echtpaar, idlat
'binnenkort vijf-en-vijftig jaar ge-
jtrouwld i's?
Wat zou d/at?
1 Jia, ziet u, ik ben van de krant
jen ze hebben me vlerzocbt wat over u
te Ischrijven.
O, komt uwe maai* effe bove.
Zoo zat ik nu- in 't schamel vertrek
,fcegenover de oud© vrouw,
j Een holte, ledige ruimte, 'n tafel m'et
een gescheurd', smerig kleed, twee
gebrekkige stoelen en 'n leunstoel, die
betere dagen gekend had, aan den
1 muur Verfletste portretjes onder oude
(Naar het Engelsch door „Rita").
45)
Intusscliten ontving d© jonge a/voln-
turier telefgrammon en brieven voor
zijn broeder bestemd, dn werid zoo
blekend met de ziekte van zijn Vader.
Hij wist, dat het Voor Ronald onmo-
Igelijk zouizijn intijds Enigeland te be
reiken. Maar etr /whs geen rtedlen,
waaarom hij; niet in zijn plaats zou
fgaain. Waarom zou hij zich niet be-
lkend imakon bdj zijn vader, die we
tend of onwetend zoo lang zijn bte-
istaan had genegeerd. Hij schreef ©en
(brief om (dit te verklaren en huurde
nen kaffer om dezen brief naar Ro
nald's kamp te brengen Toen ging hij
schleep voor EnigeQianld.
Mét grooten angst zag hij het
oogenJblik ven- de komst bij zijta va
der tegemoet, maar 'tent zijn verba-
izi'ng (hiield iedereen hem zonder aar
zelen vooir don anderen Ronald1.
Nu kw.am- het htem zoo gemakkelijk
mogelijk voor, (de (plaats van zijn
broeder in te nemen, zijn rechten aan
prentjes uit illustraties, en 'n beetje
gore, vervallen rommel, dat van bete
re dagen getuigde en in deze omge
ving toch nog zoowat ,,deed" als
,,'n afleggertje van de jongejuffrouw''
om de leden van 't lompenkind, allöde
teenen door de schoen-oadavers kij
ken.
Ik mot er niks van heb.be» Zei de
oude' vrouw, van al die drukte. M'n
goeie rnensch, walt heb ik er meer
noodig? 't Kost allemaal cente en t
kan er toch nlilet af
Deze introductie was wel wat zon
derling, maar toen ze, door 'n paar
vortro uwlen-wekkende woorden van
mijn kant zoo eens aan het praten
kwam, kreeg ik tóch wieer een aardig
kijkje op een uiting van ons groote
stadsleven.
Do oude vrouw, ze is tachtig jaar
oud, de huid hangt in wijde, wijde
plooien haar over gelaat en handen,
heeft mie verteld van haar nood'en en
zorgen, terwijl haar maftx van zeven
en-tachtig jaar te bed lag, omdat hij...
bijiua blind is engeen schoeisel
heeft.
En dan krijg je zoo'n beeld vaneen
leven van zorgetn en strijdl, Van zoo
weinig zon, zooveel- storm en donkere
vlogen.
Zilef uwe, zei ze, tóen ik vijftig
jaar getrouwd was, tóen hebbe ze luier
een eerepoort gemaakt, en ze hebbe
een orgel late speule. Maar dat wias
toch wei wM druk. En aan een agent,
die ik Oer goed kan, heb ik. gevraagd
mcii, laiat ze 'n beetje opschieten, me
r.cofd kan 't niet verdragen. En, m'n
goeie man, weet je wat er gebeurd
is Daar benne 'n paar kerels en
wijve ik zeg maar wijve uit de
buuirt bij me bove gekomme en dJie
ware dronke». izoo waar as ik iet je
zeg'k Schrok er van. Met tón zoef
lijntje hebbe we ze weg gekrege,
maar nou zeg ik toch maaras 't zoo
mot gaan, wat heb je d'r dan an La
te ze d"r nou maar geen drukte van
malie ashaeblief.
Toen ze me dat zoo verteld)©, zag ik
de heele geschiedenis voor me. De
Zandhoek, die ter eere Vam 't toen
goudenpaar m.et echte rende, gave
vc Tks-bartelijkheid aan 't feestvieren
gegaan is, maar zelf zoodanig in de
feestelijkheid verzeilde, d)at de jene-
verflesch te veel werd aangespro
ken
Maar nu zijn voor de -ohdte mlen-
schen die dagen triest. Het oude
vrouwtje met haar nog levendige
o ogen spreekt van een Godsvertrou
wen, dat krachtig is en vast.
'k Heb vandaag aardappelen met
laiwaai-sous gegeten, maar wat mot
je 'k Heb vijf kinderen, die ook alle
maal gesjochte benne, en wil uwe
nou wel geloove, dat as die vijf stuni-
per dj els van kiridere van me dochter,
een wedluwvrouw, me op- me jaardag
ko-rnme ïeleceteere. da'k de trane *"n
me ooge krijg? De bloede kenne der
toch niks an dloen, dat ze 't zoo aTm
hebbe
Maai* dan Weer opéênjs met een tin
teling. in de ooigen, die eeni o ogenblik
zoo droef staarden, herdacht ze toch
nog wat ze van de btedeeling had, vijf
gulden to d'e veertien dagen en
daar kan geen cent af voor balletjes
voor d'e oude vrouw
Zoo sukkelen ze voort, dankbaar nog
met het luttele, dat het lot hen bracht,
di-i ouwe menschen. Steunend en
troostend mekaar in: de grijze vaalheid
van hun verbleekte levens op 'n Am-
slerdamsch twee-hoog-achter.
Straks zal de Zandhoek wel feest
vieren. Want 't voLk is er goedhartig
en mild, zooals het volk is, denkend
eenmaal ook zóó te zullen zitten in
den laten levteinis-wtoter
JAN DE KIJKER.
Koninklijk bezoek aan Zeeland
ZEEUWSCH VLAANDEREN.
Zaterdagmorgen dreigde het met
eene groote teleurstelling. De regen,
die Vrijdagavond in buitjes gevallen
was, en dte illuminatie ietwat ontijldig
had gebluschk, zette to den naicht
flink door en des morgens vroeg goot
het. Maar Zeeland schijnt ten slotte
toch bij Jupiter Pluvius in een goed
blaadje te staan. Voor negenen al
thans was het droog geworden, en
Zeeruwsch-Vlaancleren had .evenmin
over het weer te klagen ails Walche
ren of Beveland of Schouwen, al
nam dan ook de zon niet zulk een
aandeel in de feestelijkheid al's zij: tor,
nu toe hiad gedaan.
Bij half neigen vertrokken H. M. en
Z. K. H. per trein van Middelburg
naar Vlissingen, uitgeleide gedaan
door burgemeester Schorer en andere
plaatselijke autoriteiten, terwijl de
trommeljongens voor 'het laatst hun
te rietman zonder betwijzen of eien
vraag maar zijn aanspraken, waar
aan door anderen niet getwijfeld'
ward.
Twee groote iiriotejilijkhteden ont
moette hij 'en haidldlen groot© zelfbe-
hetersc'hirig van hem gevorderd. De
©en was zijn ontmoeting en omgang
met lady 'Sue. De ander met Jasper
Malïory. Maar ook dit had hij aan
gedurfd en was overwinnaar, ge
bleven.
Zoo goed had lady Sue haJar rol
gespeeld, dat hij er nooit dan ge
dacht had, dat zij twijfelde aan zijn
identiteit. Zoo dadelijk en voortdu
rend had Jasper Mallory h)am zijn vij-
an/dielijke gezindheid getoond', dlatdat
feilt alleen, al bewees, dat hij to hem
niemand anders dan den rechtmati-
gen erfgenaam zag. De graaf wist to
taal niets van de lafhartige pogingen
om zijn jongeren broieder 't leven te
benemen. Maar hij wist wel, dat zijn
eigen leven steeds meer gevaar,Rep.
Hij wist heel goed, dat niet het schot
van den strooper hem in die bosschen
van zijn landgoed had neergeveld.
Heel dikwijls had Mj den' grooten
afkeer, de bittere haat in de oogen
van Mallory opgemerkt, als hij door
daald of woord zijö autoriteit als hteet
en, meester van: hlet fatoiüiegoed deed
gelden. Al's zijn neef hem had kun
nen vdnmlo'ordien zonder dat hij daar
zelf do'or getroffen' werd, dan zou hij
vast en zeker gedood zijn- vóórdat de
dulppter© kapitein het bevel om naar
het front te k'cxmen ,ontVarigeii had.
Maar ook hier weter had htet lot zijn
plannen .gedwarsboomd. Terwijl de
jong© graaf al ddte feiten in zijn ge
heugen terugriep, was hij, vol van
verbazing en niét minder van dahk-
baiartieijd,
Maar ook herirtoerde hij. zich m'et
een 'soort, Wroeging h'oe lichtzinnig
deze intrigue op touw was geizlet.
Hoe hij zijn pas ontdekten broeder
de belofte had- afgedwngen om hem
uit zijn positie te ontslaan, als zijl
hem te een of anderen tijd begon te
vervelen en hij genoeg kreeg van liet'
igevaax en de verantwoordelijkheid.
Het had er toen- alles zoo eenvoudig,
uitgezien.
Eten ontmoeting, een duidelijk
ideritiiteltsbëwij s, weer een verwisse
ling en ieder zou zijn eigen plaatsen
positie weer innemen.
Hij moest nu erkennen dat het le
ven niet enkel door dien wil van den
mensch gedwongen kon worden. Wat
op het ©erste gezicht niets andiers had
geschenen dian ©en goede gtrap, ge-1
speelld voor een goud doel, was 'tal
een sombere, ernstige tragedie veran
derd ©era tragedie die veel m,eri-
Bchenlevens een grooten schok gaf,
«tón tragedie, dte rijn eigen: hart niet
zonder vrees en zorg durfde besdhou-
wen. Wamlt hij vroeg zichzelf af hoe'
■Sue het zou opnemen Waf zou zij,
Zeggen Hij. nam nu alleen zijn hem
wettig toekomende plaats in, maar
ho© zij het opnemen, dat hiji onwaar
tegenover haar was geweest? Hoe
zou hij haar aam het verstand bren
gen, dlat noch zijn broeder noch hij
zelf gemeend hadden er eenig kwaad
of eenige onredhtvaardiiigheid mee' t©
begaan
De tragedie was voorhij. Hoe zbu
(h!et. met de acteurs afloopen
Hier stond hij nu alleen, dte war©
lord Edemsore.
Alleen in die sterfkamer van zijn
familie, met sombere oogen kijkend
iriaar het stille, marnneren gelaat van
(zijn overleden broeder. Toen hij er
den laaitsten keer naar keek, was het
gebronsd, .gezond, jongensachtig en
zorgloos geweest- Toen men tot d©
gr-ooite griap besloot, hoe uitstekend!
en hoe uitvoerbaar had toen alles er
uitgezien
Maar helaas Wat Was er van dte
grap of wat van den grappenma-
ker overgebleven
Het tooneelstuk was Voorbij'. Het
gordijn was gevallen. Wat nu?
Als ik geweten Wad', als ik d't
had kunnen voorzien, zou ik htem
nooit verlaten hebbenriep hij luid
in een plotseltogen aanval van wroe
ging en smart, ©n terwijl zijn stem
door de sombere, groote kamer weer
klonk, ,gtog die dour open en- lady Sue
kwam btanen.
Ze bleef staan, toen zij hem zag.
Hij merkte op, dat zij een soepele
'zw'arte japon droeg en dat zij eenige
veldbloemen in de hand' had.
Hij zeide ni/ets tot haar en' zij kwam
naderbij en bukt© zich over den
'doode. Toen legde zij de sneeuwwitte
bloemen om hem heen.
Het was ©en eijgenaatld/ig schouw
spel. Zij stemden' ieder aan ©en kant
van den duo de, d'ie zij beidien als een
broeder hadden lief gehad. En met
droevig vragende oogen keken zij el
kaar aan als twee menschen tus-
schen wi© veel geheimzinnigs en droe
vigs moet worden opgelost.
Eindelijk begon zij te spreken. De
spanning was ondraaglijk.
Wil je mij vertellen, waarom je
het deedt vroeg zij heel zachtt. H*er
aan zijn zijd©, zul je ten minste
waarheid spreken.
Een donkerroode blos steeg hem to
het gelaat.
Heb je eenlgtem reden mij te be
schuldigen, dat ik iets andera dan
(de waarheid apreek? Zei hij. Er ïs
(heel veel te verklaren, maar de rol,
die ik speelde had ik ten minste een
rtóht te spelen.
Een recht? bertiaalde rij.
Zeker. Wij spraken af van plaats
te verwisselen. Hij zei, dal nibrnand
het opiit zou gissen. En hij wist dat'
mijn geboorterecht mij aanspraken
gaf boven de zijne....
Je geboorterecht zei ze fluis
ter etad.
Mijn moeder was ook gravih van
Edensore. zei hij. Ik heb de bewijezeta.
Zij en mijn vadter scheidden na een
geheim huwelijk van eqn_ jaar. Mijn
vader heeft nooit vari mijn bestaan
geweten. Dat wias ©en wreedaardig
kwaad aan hem en mij bedreven,
maar waartoe zou het dienen een
doode iets te verwijten Ik ben vier
jaar ouder dan Ronnie. Ik wend door
mijn moeder ook Ronald genoemd.-
Toen de omstandigheden die ontmoe
ting in Afrika tót stand brachten,
sprak onze bloedverwantschap. De
gelijkenis tusschen ons beiden was te
merkwaardig om aan toeval te kun
nen denken. Ik had niet geweten Wte
ik werkelijk was tot Ronafld het mij
vertelde. Toen verloor ik geenoogien-
blik tijd om mij van de nooddge bewij
zen te verzekeren. Het verlangen En
geland te zien en iets te loeren ken
nen van mijn familie en huis bracht
ons het eerst op het idéé om van
plaats te verwisselen. Hij wtetaSchte
to Afrika te blijven'.
(Wctrdt vervolgd).
