BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
f 1.20 PER 3 MAANDEN
©F 10 CENT PER WEEK.
tubriek voor Vrouwen
FEUILLETON
Over den Oceaan
Natuurhistorische
Wandelingen
De Hertog vai
Moniefiasco.
25e Jaargang
MAANDAG 23 SEPTEMBER 1907
No. 74S8
DE ZATERDAGAVOND
B-SAARLEM'S DAGBLAD KOST
ADMINISTRATIE GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTENT1ËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Nag iet/s over ta-illearcostu-
anes. Fluweel „teute nou
veau/té" voor den wouter.
Ceintures.
In mijne vorigie causerie moest ifk
lij met liet oog op de beperkte
laatsruiimjte, waarover ik inschik
r toe bepalen de berichten, welke ik
ifc het buitenland voor het. a.s. sei-
tien ontving, in grove trekken mede
dealenilk voegde er echter de be-
ifte aan toe op een en ander teruig te
omen», ten einde mijne vorige bo
chten nader toe te lichten.
Reeds besprak ik het tailleur-cos-
luun met gewijizigden trotteurrok, de
loffen, waaruit ze vervaardigld wor-
en, benievente de gamieeringilk heb
oer slechts aan toe te voegen, dat die
loderne garneeningen zooveel moge-
jk kleur op 'kleur gebracht worden
wei zwiai'tafstekende Qcleuren wor-
.en niie|t in toepassing gebrach/t.
De mouwen hebben wederom groote
eraaideringen ondergaan. De moder-
e Japanscihe mouwen worden 'slechts
p chemisettes, blouse's en tailles toe-
epast, doch de mantelmouwen van
et tailleur-costuum zijn matig wijd
an boven, waar ze mlet naar model
eknipté biais in het armgat genaaid
vorden, waardoor men de verbreede
choudierlijn verkrijgt.
Van onderen i's de mouw met kleine
ipslagen, kapjiels of putten gegar-
ïeerd.
Onmisbaar bij de taalleur-costumes
ijn de blouseshoe dikwijls heeft
aen niet reedis getracht de blouse
ran het toonecl der modes te laten
érdwijneoiAi deze pogingen waren
chter tevergeiel^ want elke vrouw
veefc hare verdiensten naar waarde te
chatten. Op dit oogenbiik wördeu
wederom tal van blouses dm de meest
erschillendé vormen en stoffageis ge
raakt.
De mode, die, zooal/s we reeds ter
loops opmerkten, nog siteeids de Ja-
laaische mouw handhaaft en de mo-
lellen, die er Van afgeleid zijn, maakt
3e blouse onmisbaar. Gekleede toi-
etten ziet men nog steeds met inzet
en (guimpes) en ballonmouwen van
?en ander weefsel als hot toilet zelf,
n den regel van tule of kant. Deze
nz'etten, die menigmaal met de bal-
'onmouwen op voeringlij fj es gewieTkt
vorden, vormen al bijna een blouse
'P ziich zelf, waairdoor mien er dan
tok to© kwam veel liever een zoodani-
re blouse te maken, die men niet bij
ién, doch bii verschillende toiletten
con benutten.
Tot zoover d'e gekleede toiletten,
ten.
Wait d'e alledaagbche blouse betreft,
wielke men bij een tailleur-costuurn
noodig heeft, dezle imioet natuurlijk
van een meer solied weefisiel zijn.
Oim te beginnen worden onder de
mantels nóg zeer veel mousseline blou
ses gedragen, doch spoedig zal men
deze door warmere soorten moeten
vervangen. De krimpvrijo „Vyella's"
komen daarvoor allereerst in aan
merking
Werd dit fabrikaat tat voor twee
jaar islechtls in blauwe, rase en raode
streepjes gebracht, thans bestaat het
ir. alle mogelijke nuancen, zoowrel ge
streepte als effen. Overbodig is het
hieraan tóe te voegen, dat men bij'
voorkeur de gestreepte dessins voor
jllouses benutten zal.
'Meer gekleed, doch teviens koötbaar-
j'der zijn de fluweelen blouses, die dit,
seizoen tot de hoogste nouveauté zul
len behooren.
Een fluweelen blouse is echter in
den regel minder kostbaar dan die ge
liefkoosde zijden bloiusels. Eerstens is
het fluweel een solider Wieiefsel enten
tweede heeft men er minder ellemaat
v,an noodiig, omdat ze mét minder
diepe plooien, en minder ruimte wor
den ingericht.
Rest ons thans nog de ceintureis te
Naar het Duifsch van Arthur Zapp.
21.
Ten slotte parfumeerde hij zich.
Ook daarbij verloor hij zijn spiegel
beeld geen seconde uit het oog.
Miaar de stem van zijn mede-hutbe
woner, die achter hem stond; stoorde
hem eindelijk in zijne ijdele zelfbe
schouwing.
Wil u mij nu eindelijk ook een
plaats voor den spiegel gunnen
vroeg de ander grommend, met vij.an-
djgen blik.
Pardonantwoordde d'e ijdele
mian, en trad beleefd een stap achter
uit.
Met een sierlijke buiging voegde bij
er daarop bij
Emiaamel Martini, jonge helden
tenor aan het Hoftheater te Dessau.
Ik zal te New-York, Chicago en aindo-
rp groote steden van de Vereenigdc
Staten gastrollen vervullen.
De onvriendelijke man knikte onge
duldig. Met een wantrouwenden blik
op den tooneelspelier Beantwoordde hij
de voorstelling kort
Muller, koopman te Berlijn.
berde te brengen, die een niet onbe
langrijke rol in ons toilet vervullen.
Nadat men voor eenige jaren het
dr-oit deviant1' tot in het bespottelijke
overdreef, zoodat de ceinture halver
wege op den buiilk gedragen werd,
verviel men plotseling in een ander
uiterste, hetgeen trouwens bij „Me-
viouw Mode" niets buitengewoons is.
De tailles werden hoe langer hoe kor
ter; doch ook deze overdrijving kon
geen stand hloudleh, zoodat men geëin
digd is met de ceiinlture wederom haar
normale plantte te doen innemen, na-j
melij'k om het middel. Wesl bestaat er
nog eenige neiging tot het „genre em
pire" (verkefte taille), doch dit wordt.
gem geval -foor eenvoudige alleri-
dog-toLletten toegepast.
Behalve de verschillende lilntceintu-
res em die van gefronste zijde en flu
weel brengt men een buitengewoon
groote en fraaie keuze in lederen
ceimtu/res, waarvan vooral het havan
na-bruin sterk op den voorgrond
treedt.
Het leider dat hiervoor gebruikt
wordt, is fijn en soepel peau de suède,
dat zich gemakkelijk plooit; men ziet
ook wit en gekleurd1 glacé, verder een
soort elastiek, dat met, fluweel bedekt
en met /stalen knopjes en gekleurde
steenien versierd is.
Ik moet ten slotte nog doen opmer
ken, d'alt al deze fan-tuiste ceinture?
niet op „gekleed" aanspraak kunnen
maken.
MARIE VAN AMSTEL.
CORRESPONDENTIE.
Mevr. v. G. Zeer zeker kunnen de
moderne streepjiestetioffen voor aparte
costuumrokken verwerkt wordenze
kleeden bijzonder chique i Een nieuw
model voior zoodanigen rok is, om de
andere haam eon plooibaan recht
draads en een gladde schuine baan.
Het smalle voorbaant]'e wordt met een
naad in het voormidden ingericht en
van schuine stofdoch zoodanig, dat
zich de zoogenaamde vischgraat
vormt. Dit model is zeer nieuw, doch
het veredfscht een groote ellemaat, en
wel 7 meter, a 1.20 breed'.
MARIE VAN AMSTEL.
IN EN OM HAARLEM.
CLXXXiII.
Als uilen geregeld zoo af en toe in
dé vrijie matuur komt, goed uit die oo-
gen kijkt en waarneemt, wat er valt
wiaar te nemen, dlan blijkt heit ons. dui
zenden malen, hoe mooi, hoe prach
tig de natuur hare schikkingen trof.
De oogsttijd is gekomen', voor een
groot deel reeds voorbij en zaden en
vruchten reppen zich voort, om op
goed geluk af een plaatsje te vinden,
geschikt om' te groeien en te bloeien,
in 't kort de soort in stand te houden
Op de vleugelen van den wind vliegen
ize her- en derwaarts, of 'het pluis is,
of een vleugel, die den wind vat geeft.
Op honderden wijzen is het de natuur
weer mogelijk hier wijlzei schikking' n
te treffen, nu eens zit dat pluis ion
de vTuchiteai zelve, dian weer gaat de
Ide vrucht op:en en geeft aam de meest
al wilt gekuifde zaden de vrijheid. Ja,
't, gebeurt zelfs wel, dat de hareu aan
hét korte bloem- of vrucht steeltje de
ze functie overnemen.
Hoe groot ook het aantal planten
is, dat op die wijze verspreidwordt.,
oneindig veel gro-oter is de versprei
ding door dieren.
Hoe vaak stekels en borstels en ha
ken ook dienen, om op diie m/aniier te
blijven hechten in haar en Wol der
zoogdieren aan de kleeren der men-
schen om elders weer af te vallen
of verwijderd te worden; ja, mogen
er ook al heel wat vruchten of zaden
blijven kleven aan de zooien onzer
schoenen, oneindig veel g.rooit er is de
rol, die de vogels hier vervullen.
Het zijn voornamelijk de vleezige
vruchten, die verspreid worden, en of
dat nu bessen, pitvruchten, steen
vruchten of zelfs scbijnvruiclhiten zijn
dat hindert niet; het vruahtlvleosch
doet steeds denzelfiden dienst.
Langen tij'd hangt dat vleezige goed'
je verborgen tusschen de groene' bla
de ren, alleen opgemerkt door de wat
belter oplettende waarnemers. En dat
de vogels .ze dian ook niet zien, kan ik
nauwelijks gelooven, veel eerder is 't
naar ik meen, ze lusten ze nog niet
ze zijn nog niet rijjp of sappig genoeg.
Blegint het zaad daarbinnen, nu te aj-
pen, dan neemt ook lumgzamerb ,nA
de buitenoppervlakte de kleur ao>n,
die vrij zeker de verspreiding het
mieest bevordert. En dan breekt tr
voor de bessen etende vogels met do
lijsters en spreeuwen aan het hoofd
voor eenige maanden een Luilekker
land aan zoo groot, zoo mooi., naar
toch met hier en dlaar gevaarf jke
plaatsen, n.l. daar, waar de vogel
vangers hen trachten te ver scha1 ren.
Laten we eens rondlom ons hen
hoe groot de overvloed wel i-s. In de
duinen vinden we er reeds veie, de
berberis mat zijn trosje© langwerpige
ro ode vruchtjes is bijna overal reeds
le eggepl underd
Die zuurdoorn valt zelfs wel in den
smaak der menschen, evenals de roos,
(die oiok hier en daar wiel groeit, 't Is
in de duinen echter mieer de duinroos
wier sclhijuvruobten dlan niét rood.
mia'ar meer zwart zijn. In dat zwart
zijn ook getooid de vruchten-, of lie
ver de verzameling van vruchten der
bramen. Maar het allermeest vallen
wel In 't oog de oranjerood gekleunde
beissen van den duindoorn.
Hoe weinig vielen die eenige maan
den geleden nog op en hoe befiieer-
©chen ze thans den omtrek, geen won
der dus, dat ze de vogels aanlokken,
die thans smullen en smullen en zon
der het te willen, zonder hét te weten
zoo krachtig medeheöpen tot vastleg
ging van het door den wind zoo ge
makkelijk bewogen zand.
Eto ziét ge daar dien pracbitigen as
pergetak niet. Hoe elegant, boe los
van bouw. Aan dien reahtopgaandon.
siberviiigen steaigel zitten, regelmatig
naar alle kanten de zijtakken, bezet-
met fijn groene takjes, diie al zoo iét-
wat naar 't geel beginnen te zweven.
En daar tusschen dat. fijlno groen tal
van mooi rood gekleurde bessen, die
bij. rijpheid nog een kastanjebruin
tintje zullen aannemen-
iGrooter is het aant/al in de bos-
sohen. Dlaar vinden we dé roos., fram
boos en braam nog eens terug, maar
niet minder de lijsterbessen in groote
tuilen met een sierlijk rood, daar
naast de vlier, wier goudgeel blad
spoedig afvalt en dan nog meer de
zwarte bessen in hét oog doet vallen.
De vroeger rijpende trosvlier heeft
wieeir hét rood van de 'lijléterbete-
Ze komt in ons land minder voor.
iEn de melige vruchten van den mei
doorn, die we als jongens zoo gaarne
plukten en aten. Ze vallen echter lang
-zoo niet in den smaak der vogels,
want eerst later trékken ze er op los.
Dit is ook zoo met de vruchten van
Bankier misschien? vroeg de
acteur, meer om een gesprek aan te
knoopen met dén lieer, die nu voor
1 auger dan een week zijn kamergenoot
zou zijn, dan uit, nieuwsgierigheid.
De aangesprokene keek den ander
mot'half neergeslagen oogleden wan
trouwend aan.
Bankier? Waarom? Hoe komt u
daaraan? \roeg hij met een ongemo
tiveerde heftigheid.
Och,, ik dacht het maar zoo;
antwoordde de acteur, het voorhoofd
fronsend en gelaten.
De heer Müller had zijn reedis grij
zend haar achteloos geborsteld. Nu
wendde hij zich tot zijn metgezel.
Zeker omdat ik eerste kajuit
reis? vroeg hij. Eigenlijk gaat dat
mijn middelen te boven, en ik doe het
ook alleen omdat ik niet gezond
ben.
Hij hoesttf een paar miaal, als wil
de hij daarmee de waarheid van zijn
woorden bezegelen.
Eigenlijk ben ik iemand om als
tusschendekspassagier te reizen.
Neen, bankier ben ik niet, niets mleer
dan een bescheiden handelaar in ko
loniale waren.
Dan wilt u zich zeker daarginds
vestigen
Vestigen?
De heer Muller glimlachte giftig en
keek hoogst verontwaardigd op.
Ik zei u immers al, dat ik een
arme duivel ben De reiskosten heb-
•de hiuls/t oök prachtig riood. en in nog
hoogere miate met de hoe sierlijk rood
van verre reeds loikkendie vruchten
vian dien sneeuwbal.
Lan/g reeds viel het blad af, kaal
staan' tak en twijgen, als de-ze platte
trossen van- den sneeuwbal nog aan
wezig zijin.
£Eh die 'Kamperfoelie, en de taxus hoe
sierlijk steekt dat rood; af tegen hét
groen. En elders in 't land de vuil
boom met zijn zwarte, de jeneverbes
met de bliauwberijpte, neen het aan
tal is zoo groot.
Ook lager bij den grond vinden wij
ze. De wilde aardbei, de aronskelken,
het lelietje der dalen tooien zich weer
met rood, en om dan de ibosdhbessen
niet te vergeten.
lEn in de tuinen, hoeveel heesters en
Struiken zijn daar nog niet ingevoerd;
Verschillende soorten lijsterbes, mei
doorn, karaoelje, groeniblijvenid'e ber
beris, sneeuwbe®, aalbes; en doen dan
Onze vTuchtboomen in dezen ook niet
imiede: appel en peer, kers en pruim,
(hoeivele kleuren vinden we ook daar
niét, geel en groen, rood, oranje,
Iblauvv, zélfs z\yarf, En de klimop, de
wocuta, ide..., miaar waar zoulden we
eindigen, als wie het 'heele liange lijstje
wilden voltooien.
In onze geestdrift voor al die vruch
ten iz ouden we wiaarlijlk wat vergeten,
n.l. het is wel waar, dat al die vruch
ten worden gegeten; „maar", zouimen
ons kunnen vragen, „daarmede is
nog niet gezegd; dat ide zaden ver
spreid worden".
iDlat is waar, idalt verdient nog na
dere toelichting. Men mfoet namelijk
iweten, dat de vogels met de zwaar
der vruchten wegvliegen, dde elders
oppeuzelen, waar dan de zaden neer
vallen. In de tweede plaats blijven
hij: tal van (vogels de vruchten een-
tijdlang in den krop en worden de za
den of zooals het volk gewoonlijk zegt
de pditjies eenigen tijd lalter weer uit
gebraakt. Of zooials in verreweg de
anteeste gevallen, de bessen en bes-
/aclhltilge vruchten gaan. regelrecht me
de naar de maag, waar ze dunk zij
den hardien wand de spijsverterings-
isappen gemakkelijk weerstand kun
nen biedlen, zoodat ze ongeschonden
niet de uitwerpselen weer het lichaam
verlaten', en zooals van zelf spreekt,
dlan elders neervallen.
J. STURING.
VRAGENBUS.
Aan Me vr. E. t e S. Die oor
wormen zijn werkelijk lasltig, daarbij
komt nog, dat ze er allesbehalve sier
lijk uitzien zé wekken eerder afkeer
op. Partij trekkende, dat de oorwor
men gaarne in allerlei openingen en
gaten wegkruipen, raden wij U aan,
hier en daar in den tuin, ook in en
tusschen de struiken, kleine bloem
potjes te plaatsen met wat houtwol.
Plaatst men die omgekeerd; dan
blijft de houtwol droog ook.
Ook stukjes van holle stengels,
bamboes, vlier (pit er uit), schermbloe-
migen, enz., zijn evenzoo vele plaat
sen, waarin die dieren overdag graag
wegkruipen. Door die vallen nu over
dag te ledigen, en. de dieren te doo-
den, wordt er spoedig aan hun aan
tal paal en perk gesteld.
Als alle buren hetzelfde doen, kan
men ze van elders ook niet krijgen,
w ant het dier vli'egt ook, en is de hoe
veelheid vooral leen volgend' jaar veel
geringer.
ben bijna al mijn baar geld Verslon
den. Ik kom met leege handen m
Amerika aan.
Daarbij zette de spreker, een heel
verdrietig gezicht en liet het hoofd' op
de borst hangen, terwijl er diepe
vouwen om zijn mondhoeken zicht
baar werdlen, zoadat het hart. van
den gauw bewogen acteur van mede
lijden voor hem overliep,
Anne kerelmompelde hij bin
nensmonds en voegde er toen bij, om
het gesprek een vroolijker wending
ie geven
U heeft een paar woudiermioci'e
kunsttempels te Berlijn. Bijvoorbeeld
het Koninklijk Hoftheater. Heeft u
mijn vriend Matkowsky wel eens als
Romeo gezien?
Neen I
Dat ils jammer Dan is er een
groot kunstgenot voor u verioren ge
gaan. Wel valt er op zijn opvatting
veel af te dingen, bijv. het derde too-
neel in het vijfde bedrijf. Daar
moest Miatkowsky zich meer geheel
geven, zoo bijv.
De acteur wierp zijn armen ^achter
uit en rekte zieh flink. Zijne' oogen
schoten vlammen, zijn stem klonk
denderend, terwijl hij declameerde
li D'rum geh' und mach Dich
fort
Wenn du je doch aus Vorwitz wie-
derkehrst,
Zu laulern, was ich. ferner möchte
thien,
door E. L. M'. BIEiRjGER.
De hertog van- Monteflasco en ik
gij kunt 'het mij' op mijn woord' ge
looven wij hebben samen op dezelf
de school bonk gezeten.
IHefj mug zoo vreemd klanken als het
iwiil maar toch is het d.e zuivere
waarheid.
Destijds wias hij trouwen® nog niet
de hertog van Monltefiaseo. Zijn nalaan
was Ludwig L'ampl. Eigenlijk heeftte
hij; nlog anders; maar dien waren
niaiam van hem mag ik om bijzondere
redenen hier niét verklappen. Dus,
Ludwig Larnpl heette hij. En hij was
een deugniet, een zwierbol, een geld-
verrnorser en een tijdverknoeier.
'Het iageraakkelijk te zeggen wiat hij
wèi was, ,cn moeilijk te zeggen wat hij
-niet was. In elk geval was hij, geen
toonbeeld van menschelijke of maat-
schap.p.elijik.e deugden.
-Hij' bezat vele talenten, zonder toch
een talent te zijn. Hij vermorste zijn
gaven. Hij leefde zoo maar van. den
eenien dag op den .anderen. Ben le
vensdoel, een beroep, eene toekornét
aan zoo iets dacht hij niet,
•Leeren deed! ihïj' islechit. Da/arento-
gen was hij die udtoehker en de ziel
van alle mogelijke ikwajongensstre-
ikon. IHij had die allures van een ban
jerheer, van een ;mailionadr, van een
edelman. Hij' w'as groot en slank en
Wiond'. Op (zijn stevigen nek zat een
mooie, fijn besneden kop, met groote.
blauwe, droomorige oogen. Ili heb in
mijn leven ai.veel leeren begrijpen
maar één ding nieit: namelijk, hoe ie
mand met zulke oogen zoo'n kolossale
deugniet kan zijn.
■Hij was de zoon van heel arme ou
ders. Diikvvijöis ;kwam bij hem thuds
niets dan een schotel aardappelen op
tafel. Maar Itoch wiet hij' altoos door
duizend (kunlétjes. en middeltjes zich
eakgéld te verschaffen. Hij' schiaeher-
de met postzegels, met opgeprikte
vlinlders en kevers. iHij schaiTelde bij
uitdragers en oudroest en allerlei ou-
kile vlapeans op: pistolen, dolken en
BnaipSia.nen. Die poetste- hij' blank
sleep de deuken weg en- verkocht ze
dan aan Irijke kameraden. Met derge-
lijlkelkarreweltjies hield hij1 zich hoofd-
e-akelijk bezig, en hij vond blijkbaar
zijne rekening Idiaarbij. Ons allen im
poneerde- hij' door \zijne groot-scheep-
sche manleren en zijne airs van gen
tleman. Hij tdroeg op de «wandeling 'n
monocle en rookte de zwaarste siga
ren'.
Dit alleen echter zou het aanzien en
respect, dat hij', bij ons allen genoot,
nog niet genoegzaam verklaard heb
ben. Iets anders nog deed hem toren-
lhoog boven ons sitiaan. Hij- had na
melijk omgang met dames galante
avonturen had hij! Iedereen, die
zelf gymnasiast is geiweest, moet zich
herinneren wat zóó iets in de oogen
van gymnasiasten beteekent. En wie
dat weet, die zal de respectvolle ver
bazing, dé ;©efrhiediige bewondering
begrijpen, waarmede wij allen tegen
Ludwig Lampl opkeken.
Met den primus onzer klasse stond
hij op bij-zonder vriendschappelijk en
voet. Deze primus wias een model jon
gen, een toonbeeld van vlijt, stiptlhie-id
oppassendheid en onberispelijkheid.
Het is mij nog altoos onbegrijpelijk,
Beiira Himmel, dann zerreisz i.ch
Dich in Stücke,
Und Saö Deine Glieder auf den Bo
den.
Die Zeit und rnein Gemüt sand
Tyrannischer und unerbittlicher
Als durst'ge Tigor und ampörte
Slee
De acteur keek met een verhit en
triomfeeren-d gelaat zijn metgezel aan,
die met een angst'g gelaat in een
boekje van de sofa wias gaan zitten.
Heeft u daai Romeo nog nooit ge
zien vroeg de keer Martini met ge
fronste wenkbrauwen.
Neen
Dan houdt u zeker meer van het
moderne toonieelspel
NeenIk ga beelemiaal nooit
naar den schouwburg.
De kunstenaar zette groote oogen
cp en er kwam een ongélooyige uit
drukking op zijn gelaat.
1; Ga daarom heen en pak uwe-g
Abs gij toch zoo vrijpostig zijt terug
te komen,
Om te zien, wat ik verder zal doen.
Bij den Hemel, dan verscheur ik u
in stukken,
En verspreid uwe leden over den
grond.
De tijd en mijn gemoed zijn
Tyrannieker en onverbiddelijker
Dan dorstige tijgers en een woeste
zee
hoe een enikel jongmenech zóóvele
deugde-n in zich vereenigen kon. Ove- -
rigens moet ik aanstoppen dat ook de
ze pcimiuc, evenals, de meeste primus-
sein van schoolklassen; het in de we
reld toit niets bijzonders heelt, ge
bracht.
Ook deze primus' nu liet zich inipo-
neeren door Ludiwlg Lampl's loszinni
ge m.omia.1. Ja, zoo gaat het altoos in
de wereld. De deu-gdizaameten boes-
teren in hét (binnenste huns Larf-en
-een profaan verlangen naar de beko
ringen der zundé.
De primuls schreef dagelijks voor
Ludwig Lampl het huisiwerk af en
hielp hem bij het uitwerken van zijne
mathematische vraagstukken. Maar
niet uit naastenliefde of grootmoedig
heid deed bij' dat. O meen! De zedeloo-
ze bad ter belooning den voarlieeldige
beloofd-, hem in kennis te brengen
met zijne sc/hioome vriendinnen. Dit
zelfde laad hij ook aan een tiental an
dere jiangéheerem beloofd, die hem
met geldelijke voorschotten plachten
bij te springen. Maar dag op dag ver
liep. wieek op week vervloog, zonder
dat de Dion Ju'an in octavo zijne be
lofte was nagekomen. Eindelijk ech
ter kon hij aan den onstuimigen aan
drang niet langer het hoofd Iweden.
Hij gaf eesn rendez-vous in een afge
legen restaurant ergens in de voor-
Stad.
De jiongelingen verschenen in feest
gewaad. Huaine schuchtere harten
klopten geweldig onder de glad geste
ven slabbetjes. Zij droegen monocles,
fijne dasjes en witte handschoenen.-
(Zij zagen erg bleek en popelden van
agitatie.
Den volgenden dag werden zij op
school van a.lle kanten bestormd met
vragen.
Waren ze "mooi?
War-en ze lief?
Zijn jullie lang bij el-kaar ge
weest?
(De veelbenijden zwegen stil, merk
waardig stil. Eerst later vernamen
wij de reden, van dit verschijnsel. De
voorname en elegante dames uit de
fijne wereld wat ik nu neerschrijf,
aal zeker de grootste verbazing wek
ken de voorname en elegante da
mes waren de keukenmeid cn de ka
mermeid van den rector geweest.
Tien jaren loiter.
Op een zonnige Meidag zat ik met
teen paar vrienden in den Prater. Een
zacht koeltje suiselde door de knop
pende hoornen, en aan het ontwaken
de aardrijk ontstroomden de geuren
van primula veris, sneeuwklokjes en
hnem-onen. Door de lanen galoppeer
den ruiters op- manége-paarden; de
huurkoetsiers verdienden handen vol
geld, en op de grasperken stoeide het
kindervolk en begroette rne-t gej-uicli
tile komende 1-enlte.
Daar trok een elegante pbaëton on
ze aandacht. Het span bestond uit een
paar prachtige schimmels. Het tuig
blonk wan nieuwheid; het metaalwerk
flonkerde in den zonneschijn, kort
om, aan alles was, met een oogopslag
te zien, dat dit geen huiurspul, maar
een fijne en deftige equipage was.
Een naar de allerlaatste mode ge
kleede jonge (man bestierde met ge
oefende hand de rossen. Hij was groot
en slank en blond. Op den stevigen
nék zat een mooie, fijn besneden kop,
met groote, -blauwe, droomerige oogen
Wat Heetemlaal nooit naar den
schouwburg? Maar is zoo iets moge
lijk? Kan «men heelleanaal zonder
theater leven
De heer Muller lachte spottend.
U ziet toch, zou ik zeggen, dat
ileef. Voor diie comedie^gekheden
héb ik geen geld over.
Br kwam een toornige blos op bet
diepgekrenkte gelaat van den kunste
naar zijn oogen schoten vonken, zijn
lippen trilden»»Een oogenbiik kón man
niet anders denken, dan dat hij in
gloeiende verontwaardiging zou los
barsten. Maar hij bedacht zich. Met
wire foTSche hoofdbeweging schudde
hij de lokken van bet voorhoofd, di'ö
daar in de opwinding overheen ge
vallen waren, draaide zich toen met
een onnavolgbaar hoogmoedig ge
baar om en verliet met grenzenlooze
minachting in het hart de hut.
Achter hem grinnikte de koopman
in ziohizelf en legde met een veelbe-
toekenende uitdrukking op het gelaat
den wijsvinger van zijn rechterhand
op het voorhoofd. Een paar minuten
later volgde hij dén woedenden ac
teur naar de eetzaal.
Hier schenen alle passagiers van
de eerste kajuit bij den lunch verce-
nigd te zijn. Er beeéschte een vroolijk
gebabbel. Velen hadden reecte kennis
met- elkaar gemaakt.
Het was den ondernemender luite
nant Von Magdeiwitz gelukt aan de
rechterzijde van eenè mooie, jonge
dame te komeni zitten.., wier tengere
gestalte en fijnbesneden, smalle, le
vendige trekken bet Amerikaamsehe
tvpe toonden.
Dc luitenant, had zich natuurlijk
dadelijk voorgesteld, waarop ook de
jenge dame haar naam haid genoemd.
Miss Hillyard.
En nu zocht de vroegere officier
zijn beetje Engelsch te pas te brengen,
dat hij zich in de laatste weken inefc
moeite had trachten eigen te maken.
You ai'e American, lady?
Yes, SirN
You did you were I dent
know
Verder kwam hij niet. Hij krabbelde
verlegen met zijn vinger tegen het
voorhoofd, als wilde hij uit zijn ge
heugen, dat hem op dit kritieke
oogenbiik zoo snood in dén steek liet,
de vergeten woorden te voorschijn
halen.
Gelukkig kwam de Amerikaamsehe
hem met een vriendelijken glimlach
te hulp.
Ik spreek een beetje Duitsch
Met een van vreugde stralend ge
laat zei de jonge man dadelijk
Spreekt mejuffrouw Duitsch?
Maar dat is "heerlijk. Ik moet tot mijn
schande bekennen, dat ilc met. de En-
gel'sche taal nog altijd op zeer ge
spannen voet leef. Uw moedertaal is
heel moeilijk aan te lleeren, mejuf
frouw
(Wordt vervolgd).
