Haarlem's Dagblad | 1907 | 23 december 1907 | pagina 1

BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD

Natuurhistorische

FEUILLETON

SPELERS

25e JAartang

MAANDAG 23 DECEMBER 1907

No. 7514

DE ZATERDAGAVOND

iHAARLEM'S DAGBLAD KOST

18,20 PER 3 MAANDEN

§F 10 CENT PER WEEK.

ADMINKTRATIE QROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.

IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTSNTIËN DOELTREFFEND.

ONZE ANNONCES

WORDEN OPGEMERKT,

Rubriek voor Vrouwen

Het een en onder over - die
ikiructerkl eedftntg1.

Het. feóanfc om® moodizaikeJijik voor af
en toe ,die kinder ikLeedtaig ter sproke
re brengen.

Sammagie moeder-s léggen. bij' bet
toilet, hummer rnteiisijtes mieea' kokebte-
rêe oan dam dag dam waar het haar
eigen kleedd/mg geldt, en ofschoon. de
mode der kinideaiem ntfeft aiarn zooweel
^amkïeiranig ondteriievrig is ais dóe dier
■voil'wa.sserveaii, oraldlergeiait ze na/eitfterntin
gestadige wajriigtiintger).

Toch rijm ier op diiit gebdled. heed wat
klippen te omaedlllön), wtamit niet alle
moeders rijm .verstamdóg gemaeg oan
haar meisjes praetasch te kfteeidiera; d.
w. z. er acht op te (geven, doft (de
Meeaten, vooral jonge Mniclerm inliet
.Minderen in. iluun bewegfiimgm mocbbaj
bun spel, 'hetgeen hum. iimJkis en onhan
dig maaflct. .Soanrnieoi' gelldfc wanden
vaaik besteed, aan junkem, die leeüijlk
lijn door overlading, feinwijfl. mendig-
TiMiali ©em esermvOfUidiig! smaakvol klteed-
je, eert aamgemamiem indruk- te weeg
brenigr.

.BudJtemispoffitglhedlan op dïiit gebied
veroorzaken vsroeigitijdiige (holkettitórite,
om niet te spraken, van. ijdlediheaid, in
de kmd<anzteL, hetgeen noodetlioos, ja
Ealtfe gevaarlijk dis. Een kfi/nd mag
niet opvalleen door zajm kteedliimg', diaar
toet voor rijm karakteanpirmlimig ver
keerd is dat heit de. aandacht ftrelfct.
All's het Mnld medisij© wiopdJt, is een. wei
nig:}© tokeftterie, in dean goeden rib.
van het twioond, geoorloofd/; maar
aefe dam, nog mag haar toülliet zekere
grenzen niet aversöhirijidien.

S-onvmcige moeders rijn taifzomideir
in/genomiien .met die korte .kAndorjur-
ken, en hierbij. moet mem vooral miet.
ömrieMigheild te werk gaan en» deze
taode niet slaafs volgen. Meisjes d(ie
groot voor ihlaair jaren .zijn en drikwdjil®
lange, dunne beenen. hebben zien er
ito ihiaar korte rokje© al zeer potsier
lijk ulit-, om noig rufeft te spreken vian
het gevaar, iwhiaralam meen dte kiende-
ren ulit een.' hygiënisch oogpunt be-
schotuwdi büooftsteült.; daar ionlbed(eikt{e
.knieën, vaak .ifoeumiaitalsiclhe aianlclloe-
ningein. tem gevolge hebben.

Wammeer men. alls een vasten, regel
aamneiemt omi (die lengte dier kiimdor-
ijuTfken te hepaLetni 2 'c.M. orver die' kmlie,
dan zuilen onze meisjes en* niet aJlleen.
aardig en nieltjes ufiittoiean d|o©h mem
kaai daardoor .zorg dragen dat die
knie gewrichten d(o|or de omldierrotkjes
bedekt blijrvem.

Diaar sommige kindlefren schielijk
groeien, mtoeft mem niet verzuimen,
Booiwel' in de jurken al© het onder
goed zoomen van 6 a 7 c.M. breedte
le na adem, hetgeen een. niuttige voor-
Borg genioeanld' miag' worden.

•Mamfeflpalkjiets zijn voor .kleine meds-
jes een. lieve, leenrvondilgei dracht; liet
het ietwat s/tijlve (karakter kan. mem
dtoor een. aardige gaimeering' oif die
'foeuze der stof voldoende wijriigen.
Grove serge in (bliadiw, rood, bruiin
en beige verdliienft aanbeveling, diaar
het zeer sterk em dloeilimiaitüg is; schiot-
sdhfe stoffen wordtem zoowel voor ge-
tieele pakje® als voor bretielllie-gamee-
/rimg op effen, blauwe .serge im toepas
sing gebracht

De variatie 'in, helt kimidlerfcoiiLet is
evemalls bij on® .in die blouise gotegem.
'De totaalindruk verandiert, wanneer
die biousei van. fHaneil, zijldie of borduur
sel te; tieriwijfl.' mem hetzelfde eostuiuan
dlaiardoor voor verscihiilliehdë dloeliefin-
'den' kam bemiuitten.

De grove, serge's rijn niet u-itistuk
tend de laangewezem weefsellls voor

onze meisjesfkJe^dfimgi; imem ikiaii jdtiie
ook van lakemi em1 cheviot vërvaardfi-

eiii

Voor geikleeidle jurken konit ook ef
fen em geribd fluweel1 in aanimerikiiing
zoowel alls poipeline. em zijldlem voille;
mem kam teven® soeipell' lalkiem met
„velours panai/e" verwerkeai-

De daagsdh'e manltelitljes wp/riclleini
recht gemiaakt .em' iwet een dubbele,
kn.oopemrij ingericht; bebaillve van, ide
stof der jiuTkem woirdem ze van loutre,
astiracaaii, of oartaoul' gedragen. De
kindetrlhoedeni rijn over het atgemeecQ
eenivHXiidlig em w:ordlem met ©tnilklkem
o fohoux van breed rijden lint of flui-
vveei gegarneerd

•Bij feite kou,de vierdlienem de' woillllen
nvutsem voor sdhoollkinidfarem alle aan
beveling. Men verimlijldle echter die
boint-mmtsje®, dlfe te veeill broeien en
'bijgevolg vathaar anakem; die z.g. ijis-
nautsein daarentegen rijln van wollem
poreuse stof vervaardigd em warmen
zonlder te braaien. 'Bovendien kan, zoo
moodig die dubbele rand worden om
laag getrdltkem em daarmlede de ooreh
en halts besahermid; bonten kragen em
dla®sen zijn beslist af te raidlen.

D© m.'anitel imioatem' hoog gesloten,
en indien met revers ingeriidliJt, van
een befje voorriiem .rijm. Bdj; sneeuw
em. regeai karn een cape, dke mem over
die manteltjes draagt, gotekfe dfiieoxsten
beiwiijzem.

MA'RTE V'AN AMSTEL.

Wandelingen

IN EN OiM HAlAfHLiElM,

exev.

Bloemieai! B/ij weffikte gelegehheid
worden ze miet gebruikt? Bdioamem
viergezeddiem den. imensch vam de, ge
boorte tot '■a|OT' «irftjf- Ein, al wan
delt 'men ook niet op rozern, -zoo ai
en tioe eem biioeiinetje in huis, rile, dlat
maakt den boel vrookijfk, dlat geeft
'fleur em/ leven.

Of het overdreven waridttl, ik getoof
van ja.

Sorns meer dan erg. Miaiar dat 'riet
men toch in adiles. Overal, riet anen
meaischem, dS/e, ovendrdjwen, en al is
dat afkenjiremswaardig, voto.r d)e miid-
deilimatdgem em; de beischeaJdenem is het
geenszins noodiig het aantal bLoem,em
'te verm&ndenem.

Geien wonder du®, dat die bloemist
zorg draagt voortdurend bloem,em te
kunnen leveren. Büoeanen in ieder
jaargetijde, in eillke maand, in elke
week. Voor dlem ofnlimgewijkie Mjlktt dat
nu niet izoo'n groote kumst, want,
Ihoorl men dan meestal: „Ze hebhem
imtmers kassen!" Net aisof dlfe glazen
huizien bloemen kand,em maken'.

Maar men moet wek oom éém belang
rijke zaak, denken, n.tt'. de afwezigheid
der zon. Kan men hare warmte ook
vergoeden door te stoken, dait is niet
haar eeraige •uditwerlking; haar groei
kracht, haar seheikundig arbeidsver-
miogen is niet of aUtlhan® zeer moeilijk
•en dlan nog m/aar voor een zeer klein
deel te vervangen.

De aligemeene j'arntauerküadkt vam'
alleni, die zich mat hot kweelken van
planitiem in bakken em kassen berig-
houdleni, is in de donfkeire weken vaai
Novettruber en Deceanber dlain oo(k aJlge-
moen,: „liet het zonnietljie zdicli noig
ma^aa- eens zien!'

Van groeien is daim ook maar zeer
weinig sprake en van (het vormtem vam
bloemen in die wimtenrnta'amdem in, 't
geheel nlfet.

Wie dies winters bloemiem moetem
liebbem', hij moet de voorraad voor 't
voiigende j,aar aanspreken, fn'ij moet

trachten het Voorjaar te vervroegean.
Zie die lieve, roode tulpjes, hoe staam
ze dJaar snoezig in dlat mlandje. Wie
ze wat bet,er kent, woei wed' degelijk,
Ikan het haar aanzien, dat die kweeker
ze veel rtle 'vroeg wakkeer riep.

Nieen, dan staan die witte hyacin
ten er reeds vrij' wat fajeiuraiger biji.
En geien wonder. GegroeaJd in Z'uiiid-
'Eiuropia, meer gekoesterd! door del
straten dier zon, waren ze vroeger vol
groeid, gingen ze vroeger ter ruste oan
ook vroeger te ontwaken. Gering is
dlan ook de amoedte, die heft loost, oan
idlfe witte hyacinten vroeg in bloei te
hebben. Heerlijke geuren versprei
dend, herinneren ze otns aan, de we
dergeboorte dlar natuur, waarnam we
met al dien negen,, met al' dlfe natte
koude wel eens gaan twijfelen; bo
vendien is 't nog zoo'n lange tijd em
wachten vervloeit zoo gaiuw. Dainlk zij
de versneikLe communiJcatfe kan Z.-i
Frankrijk, waar de k/weeker onder
vooaxileelige (voorwaarden werkt oma
toezenden, wat diaar reeds in over
vloed voorhanden is: razen em nog
eens raaem, mooife, prachtige bloemen
dfte oaofe doen veirgetem,, dat w© irn De
cember zijn. Anjedferen getooid met
den gloed' dier Zuiiidenzon en geurend
evenals de heerlijke blauwe viooltjes,
düe ons voor eem oogeinJbMlk den. ItaM-
aamscfoem 'hemel vor dien igeest roepen.
Margarfeitean, praicihtig .geel' en wit,
't is alsof .ze ons iverfeJiiem, dat ze met
ide zonne inede trokken naar lhet ver
re ziuiiden, loon ook a.s. zomer weer
onze tuinen te versieren'. En dan die
mimosatakkeai met hunne sohooaue
kleuren, em eucalyptus, enz. enz.

De streken uit de ZeeHAlpem: Niiz-
za, Antibes, enz. ze zenden- van het
geen ze over hebben^. iem> dubbele
waiarde hebben ze 'hdier, omdat er zoo
weinig ia Wat er nog is? Dat rijn
de 'laatste resten van onze öiertfstko-
aimgm. o'e unrysanor/ UHie moix Tiaar
heerlijke warme kleuren langeni tijd
hoogtij viierdle. Zuinig us mem met de
laatste blo.eimen, die rij' ohs nog geeft.

En wat er komlem iaat? Tal1 vain tul
pen en nardissen, en .amdere bloennen
van bol- en 'knolgewassen. Daarnaast
seringen en sneeuwbaillLein, kerstro
zen en magnolia's, 'Mliietjes van daliem
en azalea's. Spoedig breekt de tijld
weer aani, idat er van alles volop tie
(krijgen, is.

En nu is het jiui/sft nfeft nlo'odig, dat
mem ,ter versiering van de kamer im
(den winter begraven vs-ordt onder die
bloemen, 't Is votetrekt ndiet noodiig,
dialt edik vaasje, eik bekertje, elk potje
met bloeanen prajkit.

Neeni men kan fnet beisicheadlendr
doen, een .paar blioieanpjeB en daarbij
een takjegroten van klimop- o.f taxus;
en mén heeft reeds een. laardliig bou-
tfuetje.

Eiem enkel ptotj.e hyacinten em die be-
scheidene geniet daarvan reed® even-
n.eel ais van dien overvloed. Wtaft
groen, 'ais 't kan met wat heerlijk
rood, men> demke aan die 'huist, ook
reedis genoeg. Tegen de Kerstdagen.
en Nieuwjaar rijn d)e bloemisten
J reeds weer vrij ruim voorzien en
voor een. dcMuiigheid is men spoedig
klaar.

J. STURING.

VBAGENBUS.

Aam den Hieer (de L. te H. U
vraagt mij naar dien naam' van de
plant, die bij' vorstig weder die bla
deren laat hangen. Dat rijn er wefl
j meer dan 'één, maar heft gevoeligst is
itocih de Aucuha, dat fts' diiie iheester
met (rijn groene takken em wit of gelei
gevlekte bladeren. Naiuiwieaijfks daalt

die Uhewnoarileter toit liet vriespunt, of
de bladeren, gaan hamgen, ten gev-ol-
ge van de buiging vian het korte
blddistealtje en sitajlgt de temperatuur
weder, doch maar zoo weinig boven
nut, dat men .aan andere kenrneiken
moe twijfelt, de. amicuba zegt het ons
terstoaid.

Aam mevir. G. te H. 'Moclht die
vorst weer u overvallen bij' dieze of
gene pint dlan mag zoo'n. pliant noodt
hij de warme kachel ter ontdo'oiling
worden gebracht.

Geplaatst in een. koudie ruimste,
maar voarri.c;htig ,oim de bevrotren
steaugels, bladen niet te breken, wordt
ze dan met ijskoud .water o/vergotem,
waardoor de plant dan zefliwe lang
zaam ontdiooiit, terwlijt 't water soonis
bevriest.

J. STURING.

Bankdiefstal.

In. een herberg in. het oostelijk dleel
vam New-York zaten; in een dlomlkerem
hoiek .twee mannen .aan een tafeüftje.
De jongste was al® heer gekleed, de
oudste maakte in rijm blauwlinmem
kiel den imdtruk vam een werkman.

Ziooaflls ik gezegd heb, ingenieur,
fluisterde die laatste, als heft ging, zou
ik het zaakje, alleen, opknappen, wainit
waarom te deeften, ials mem (allies zou
kunnen hebbten? Maar met de> gel'dkisit
speel ik het niet klaar, daar moet
een. vakman bij.

En ons, antwoordde die ander,
bevallen dergelijke dingen .niet, eer
lijk gezegd. Het gewaar is .te groot.
Wordt je gepakt, dan ben je zeker
van 'n half dorijln jaren. Hoeveel denk
je, Bnooker, dat er unit te 'halen is?
vroeg die .ingenieur.

WAiTmirtou»! i«.' o.n-

Waar is het dan?

Denk je soon®, dlat ik alles vertel-
ten zal? Noen, zoio dom ben ik niet.
Het moet u voldoende rijn, wanneer
ik u' verzeker, dait ge in één macht
misachten eem 'schatrijk man kunt
worden.

(De oogen van den ingenieur fon-
.kielden,

Eerlijk gezegd), zei hij aarzelend!,
bob ik tot nu toe slechts lichte zaak
jes bij ide (hand gehad.

Weet liik wel opflliidhftimg, spel,
meende Brooke r mnnaclh'tend.

De memscTa moet. nu oenimiaial. le
ven, antwooTdide. die dngenieur. Ldidht-
zdnni'glheid heeft mij op dw/aalwiegen
gebraoht dloch de dieoinel weet, dat
dik graag een eerlijk man izcuu wor
den, indifen ik ide middelen had' bier
vandaan Ite gaan en wat .goeds te be
ginnen..

Om die maidldefe te krijgen', be
hoeft ge slecht® ja tie- zeggen. Kunlt
ge met een brandkast omgaan?

Dat wel. Maar

Ik zie het ial, ge 'behoort toft het
week© soort. Maar stel uJ gerust! De
anensciheni, wfern lik eem bezoek hefl?
toegedacht, zijn rijk genoeg, om ee-
nrige duiaaniden dlofllars t© kunnen
missen. Nog eens wilt ge of niet?

Laaft mij een .half uur bedenk
tijd.

G'oedi, dbclh geen mrinuut langen
Er i® haasft baj„ want ©en ander zou
on©' vxnor kunnen gaan,

Gieruiiimlen tijdi zal Smith of de „inge
nieur", zoo als hij onder die kornuiten
naar rijn oorspronkelijk beroep ge
noemd werdi, als ©en standbeeld;. 'Het
hoofd op de Mnlkerhand: gesteund,
met de rechter (onbewust figuren tee-
kenen/dl, staardie öiij: dm rijh glas em

'blies dien. rolok zijner sigaar voor zich.
uit, Brooker keek van ftijdi ftot tijkl
op d© klok.

Oml riep (hij edmdelijk. Ja of
neem?

Ja, amftiwoordid©' Smith,.

- 'Luister nu, fluisterde Bro-ok er.
•Er iis sprak© vian de sedert vier maan
den bestaande caediiet- em imdustrile-
bank wam Wiliser, (Moore Gie.,
(BroadMiay, die zooveel over rich doet
spreken. Het publiek is dol em be
stormt die bank bijna, om er zijn geld
aan toe te vertrouwen. Aanzienlijke
ikapdltJalien zijh eldei*s opgevraagd, om
ze bij de nieuwe bank te brengen'. De
direoteumem schijnen voor hun geld!
een fabelachtig hoog© rente te kun
nen krijgen men hoopt reeds het
eerste jaar op eem winst vam veertig
procent. Enkel de laatste weken ont
ving de bank vele honderdduiizendeai.
Je begrijpt, dat daar wat te halen ;s.
Het d® moeilijk werk Ik ben er her
haalde malen geweest en heb goed

.rondgezien. Overal ijzeren de uren
van ijzeren grendels voorzien. Doch
de straat i© stil en wij kunnen er ge
makkelijk inkomen. Als jij 't .maar
met de brandkast klaar speelt.

Wanneer moet het gebeuren?

Morgennacht.

Alles was tot nu toe uitstekend ge
lukt en het openen van de brandkast
leverde rvoiar den ingenieur geen
moeilijkheden op. M'et eem begeerig
gericht volgde Brooker de bewegin
gen van zijn niakser.

- Is liet zoo vér? vroeg hij.

- Ja.

- Redk mij dan toe, wat je vindt.
Ik licht je wel bdj. 'Ein hij Heft het
schijnsel van de dievenlantaarn in
een gat vallen, dat de ingenieur im
den wand gemaakt had.
deinzend.

Wat is er?

Het ding is leeg.

—Leeg? Je bent gek!

Er is teoiminstie geen geld1. Pa
pieren anders niet.

önizdn; laat mijl zelf eens riem.

Je hebt 'gelijk, mompelde ihiji, zijn
anakiker verbluft aangapend. Wat
moet dat beteekeaien?

Begrijp je dat niet? De heel©
barak is een vuile oplichterij em die
boerenWdilser em Moore hebben klaar
blijkelijk alile gelden im veiligheid ge
bracht, om er mee van door te gaan.
Onze speculatie i® imslufclt.

De ander sfttet een vloek uit.

Niets, een paar dollars' in liet
een© vak! Licht bij wij zullen dee-
lem.

- Die sta ik graagaan jou af, ver
klaarde Smith en 'terwijl de ander
-het geld opstreek, bladerde de inge
nieur in de papieren, die de kast be
vatte. Op een in blauw carton gebon
den schrift bleef zijn blik rusten.

Plotseling vouwde Mj het op ein
sclnoot het im zijn borstzak.

Wat 'heb je d/aar? vroeg Rrooker.

De lijst der cliënten, antwoord
de de ingenieur. Ik zal eens riem, of
er ook een rijlke Plet bdj is, bij' wfem
het de moeite beter loont.

Goed 'waarschuw mdj dan1.

Teleurgesteld ondernamen beiden

den terugtocht. Smriith glimlachte
echter nu en dam im zichzelf en toen
bedden buiten gevaar waren, moest
!hij zelfs harddp lachen.

Jij neemt het koelbloeidttg op!
bromde (Brooker.

Eerlijk gezegd, bewonlder ik de
kerels.

Valt er wat fte bewonderen!? Alles

vergeefs! Daarmee reikte hij Smith dè
hand tot afschedd'.

Vergeefs? Misschien nifeft geheel,
mompelde Kteze.

Wdlsler, als houder der kas, ontdek
te de inbraak 'heft eerst. Hij nep da
delijk Moore.

Bedden 'keken een tijdlang voi ver
bazing naar het gat in de brandkast,
toem 'barstten zij im eem luid gelach
uit-

Handip- gedaan., zei Mooire. Dat)
hieteft zweet .en arbeid gekost.

Jie zoiu bijna medelij deal met heil'
hebben. Intusschen zijp wij het er
zeker wel oVer eens, om het maaT
niet aam te gevien bij dé politie. Dei
fpitshoeven zullen hun d'aad wefl mietj
aam die groote klok hangeh en wij
hm, ons 'kon niets ergers overkomen;
dam dat on/ze oliën ton veronoedefal
lcrijgen vam het leeg zijn van deze
kast, waarin rij -millioenjen vermoe
den en dfe zij met eerbied bekijken.

- Overmorgen is bet de eerste, die*
moéten wii nog meenemen.

- Dat beteekemt. twee- driéhon-
derdduizemd dollars.

Daar schat ik hét op.

Tot dam moeten wij de sdhndö'
'liieu* riem te Verbergem.

Ik zal er een gordijn voocr han-
g!en behalve wij beiden, heeft .ine-
mand iets met de kast te maken.

Wilser deed, zo'oals hij gezegd' hald.,

Het rioeg tie(n uur, toetn eem klerk
eeh heer aandiende, die Wilstetr of
Moore, of beiden wenschte te spra
ken.

Wié is het vroeg Moore.

Eén meneer Smith.

Z'eker eem! geldbelegging

Daar ziet hij niet maar uit.

Niet Nu, laat hem in, de gpreelb-
kamer. t

Hierheen begaf zich Moore.

'Dé bezoeker groette, toen die direct
teur '.binmentrad, docih Moore béamL-
woordde den groet nauwelijks, wiamfi

vam'

wachten.

Wat wensoht. ge vroeg da di
recteur.

Heb ik de eer, méneer WÜIser fee
rien

Moore....

r- Danflc u, 'helt ia mij een groolt. ge
noegen.

Wat verlangt u? Tijd is'geld.

Dat weet ik em vvedi, dat de aiaftt'
.mij bestede tijd voor u veel igeld Ver
tegenwoordigt.

Wat wilt u dharmtee zeggen

Wees zoo goede méneer Wilser

,te roepen ik zou gaatrtne eveneend
met hem kennis mak dn.

Wat is u van plain

Ik wil mijln zaak liever in te-
genwoo rdiicrheid van 'bedde oliefa bé-1
ihamdfcHen.

Moore .schelde em xfep dien bilnlnén-1
tredenden hediiende toe

Meneer Wilser.

Deze verscheen dialect.

Niémand kan ons hier beluiste
ren vroeg de vreemde.

Neen»

Beide hoeren zagen dén bezoeker
verwonderd aan.

Het Ls namelijk beter, dat wij de
zaak met gesloten deuren betoon'-'
.delen.

Wat voor een zaak

De vreemdeling nam een stoei, rat
te d<ien voor de deux en1 ging er op
ritten.

Er is vamnacht bij u ingebroken*
begon hij fluisterend.

Wilser en Moora keken elkaar ver
baasd aan.

Hoe weet u.... wilde Wilser roe
pen, doch Moore nam hem mét «em
knipéogje het woord af.

Bij ons ingebroken zei hij.
Daar moeten wij dan toch ook iéts
van weten. Hoe komt u aam dat!
nieuws

Omdat ik de inbreker of ten min-

Naar het Duitsch van HANS HAYN.

29)

En de li/artstoöht overwon
Daar ergens im de verte lokten boo-
pen g'eld en fladderende bankbiljet-;
ten. vielen kaarten nift de hand van
den bankier op heft groene laken dér
tafel, waarom allen zalten, dfte dé
speelduivel in zijn klauwen hield eni
niét. nïeer losliet

Tien minuten later hield de 'chauf
feur stil voor het huis, waarin dé
beide officieren samen een beschei
den' woning badidien, em Mind'ecrstedt
wachtte beneden vol spanning op d<eni
terugkeer van zijn Slachtoffer. Hij
bad heelemaial geen gewetenswroe
ging, alleen kwelde hem de amigst
dat de broer van dien. luitenant bo
ven kom zijn en zoo alles in de war
brengen

Maar dé officier kwam spoedig
Weer 'beneden, ging in de auto ziftten
en zei met een trilling in zijn stem,
die hij Vergeefs poogde te onder
drukken

I ^us nu er op los

Tijdens dem rit naar den agent
sprak het tweetal geen woord. Eerst
op de Mao zei Minderstedit

Wees nu vooral zoo onbevangen
mogelijk dergelijke menschen
zijn dikwijls een beetje wantrouwend..

Korthals gaf 'hem echter geen aart-
woord.

En werkelijk toonde die agent eerst
eenig wantrouwen'.

Martin Mindlersftadft zette de Baak
uilteen em de uniform van den luite
nant, die voor zichzelf sprak, hief
eindelijk (allen twijfel bij den agent
op. Dadelijk nadat hij inzage van die
plapieren eenlom en had, die v. Kort
halls hem voorlegdë, wias hij bereid
om geld te geven, heft was alleen nog
mia'ar de vraag, hoe igrooft de som zjou'
zijn.

De fabrikant had gezegd

Mijn vriend heeft vijftien duiten dl
mark noodiig 1

Tienlduizend wilde hij eigenlijk
maa/r hebben, maar omdat hij wist,
dat Rofth altijd een deel van helt ge-
ei séhfte geld afnam, legde hij er da
delijk vijfduizend op en bereikte zoo
doende,, dlat Rofth eindelijk zei

Dus afgesprokenTwaalfdui
zend

Mét, die woorden haalde hij twee
wissel formulieren te voorschijn, vul
de beiden anet zesduizend mark in
en schoof ze dén officier toe om té

onderteekenen.

De luitenant werd vuurrood, terwijl
hij dait deed, maar vond er dadelijk
zelf een verklaring voor, do oir ge
dwongen lachend te zeggen

Ik ben aan zulke zaken nog- hee-
1 era aal niet gewoon, mijnheer Rofth...

Dat maakte een uitstekenden in
druk op den agent. Hij ging dadelijk
naar de kast. om heft gield te halen,
en telde tien' banknoten van duizend
mark op de tafel uit, zonder het ont
breken van de andere tweeduizend
mark op ©enigerlei wij zé te verklaren.
Heit ©ene banknoot nam hij boven
dien dadelijk weer weg, legde er vijf
banknoten van. honderd mark voor
in de plaats en zei

Dat is voor het discorato en
onkosten, die ik toch ook heb
Ik 'kan er toch gieen geld bijleggen

Do luitenant waagde het niet, iets
te zeggen en glimlachte onbeholpen.,

Martin Manderstedt zei niets iani-
(Ters dan

Jij oude geldwolf Jij zorgt! wel,
dat j© binnen komtMaar, kom,
er zijn menschen, waar mten nog er
ger hét vel over de ooren gehaald
wordt, als bij jou Maar, hoe
veel provisie geef je mij nu, omdat
ik je zulke klanten aanbreng?
nu?

U provisie De agent haaldie;
ontevreden de schouders op, ik

dacht, dat u mij al genoeg
had 1 p

- Pstzei Minderstedit, dat zijn
plartfeuliere zaken En walt ik
zeggen wilik wensch je meer zulke
Wanten toe, als ik er een ben

Dan zou je spoedig heelemaai1
niet mé er behoeven te werken!

De agent wenkte afwerend met do
hafnd. Toen liet (hij die heeren hleel
vriendelijk uftt.

Beneden stond nog de auto.

Zullen wij hij Borchardt eten?
vroep- Minderstedt.

De .luitenant knikte. Hij had een
gevoel, of zelfs de chauffeur aanhlem
kon zien met welk een zware schuld!
hij zijn geweten belast hacT.

HOOFDSTUK XX.

In aeer geanimeerde stemming
slenterden de bedd'e heeren tegen elf;
uur ongeveer de Kurfürstenstrasze
laings en sloegen heel spoedig del
BurggrafensJtirasz© im De wijn (Kadi
allé Onaangename gedachten ver
jaagd en hun gewetens In slaap ge
sust

Zij hadden allebei geld in hun zak
en voelden rich zonder een spoor
van angst voor de toekomst meesteH
van den toestand.

Toen zu voor het huis, waarin del
markies de la GrandVillière woonde,

whren aangekomen, Iflrod plotaefliing
een vrouw uit den schaduw bij den
ingang te voorschijn, ging op Mar
tin Minderstedt af, die achteruit week
e n zei

Dus hJLer ben je eindelijk

Hij stond als versteend.

Hulda En zichzelf tot la
chen dwingend, vroeg hii Hole ter
wereld kcan je hier zoo laat in den
avond

Ik sta hier al twee uur lang te
bevriezen van de fkouantwoordde
zij, maar dait doet er niet toe, Ik!
moet je sroroken Ga alsjeblieft
mee

Maar ik ga dadelijk mee riep
Minderstedt.

Neen 1 zei zijn vrouw, zondier
haar stóm in te houden, je hflijft
hier

De luitenant snelde voofrt.

Eén ihuwelijiksscène hoe burger
lijk Wat een geluik, dat hij niet)
getrouwd was

Waft wil ie dan toch vroeg Min
derstedt ruw, toen zij alleen waren,
wat befteekent dat, om hier op straat

op mij fte 'staan loeren

Ik moet weten, waaraan ik miji
te houden heb zei ze, terwijl ze nog,
altijd haaT kalmte bewaarde, je Heest
mijn brieven niet meer, ten minst©
ik krijg veen (antwoiord wil
je ben je van plan nooit meer

thuis te komten

Wie zegt dat zei hij ruw, ik
ben oAleen een paar dagen op reis
zooals. iedere andere man dat ook
doet, zonder dat hij dadelijk met brie
ven gebombardeerd wordt bo
vendien heb ik maar £en brief van
je gekregen

Hij loog, maar het kon hem niét
scholen:, wat hij tot dinar zei. De
hoofdzaak was, diaft zij hem met rust
liet, opdaft hij maar boven kon gaan,
naar de speeltafel I

Zij schudde alleen het hoofd en nam

3 draad van het gesprek weer op,
waar hij haar in de rede was go-
vallen.

Als ie van plan bent, Martin,
miet meer met mij samen te wonen,
en als je kinderen je ook ai onver
schillig ziin geworden nu beefde
haar heldere onschuldige stem rag
het mij dlan, dan ga ik melt de kinde
ren. naar mijn ouders!

Innerlijk vol woede, maar toch in
ziende, dat hij haar niet tot het uiter
ste moest drijven, zweeg hij een
oogenblik. Toen zei hij, zich met moei
te bedwingend met zachte stem

(Wordt vervoigö).