NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
26e Jaargang.
No. 7633
Verschijnt degelijk», behalve op Zon- en Feestdagen.
DONDï BDAG 14 MBI 1908
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIB MAANDBNl
ÏMK Haarlem 1.28
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)130
Irtanco per post door Nederland1.65
Afzonderlijke nummers0.02 H
(EeBlnstreerd Zondagsblad, voor Haarlem037K
r, n de omstreken en franco per post 0.45
Bltgave der Vennootschap Lonrens Coster. Directeur J. PEEREBOOM,
ADVERTENTIËN)
Van 1—5 regels 50 Cts.: Iedere regel meer 10 Cts. Bulten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels ft—, elke regel meer/0.S0 Reclames 30 Cent per regel.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
AdvertentiSn van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing i
50 Cts. voor 3 plaatsingen k contant
Redactie eo Administratie; Groote Houtstraat 55.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724
Drukkerij: Znlder Bultenspaarne 6. Teiefoonnnmmer 122.
Tet de plaatsing van advertentiën en reclames vail buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D Y ALTA
Warmoesstraat 76—78, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
ZES BLADZIJDEN.
EERSTE BLAD.
AGENDA
DONDERDAG 14 MEI.
Groote Kerk: Orgelbespeling 2 J u.
Schouwburg: Bioscoopvoorstell i ag,
uur.
OM ONS HEEN
No. 739.
Praatje over Bouwoffers
Toen nu omstreeks zestien jaar
gelegen bij het leggen van den eer
sten steen van de Haarïemsclie Am
bachtsschool een oorkonde mee werd
ingemetseld, waarop die gebeurtenis
wercl beschreven, zullen niet allen,
die dat bijwoonden, hebben geweten,
dat daarin een overblijfsel scliool
van de overoude gewoonte om offers
te brengen bij het stichten van een
gebouw. Een gewoonte, die lang zoo
onschuldig niet was, als bet inmetse
len van een papier wel zou doen den-
ken.
In lang vervlogen eeuwen, toen
de menschen nog meenden, dat zij
omringd waren door geesten, aan
wie alles wat zij wilden doen, moest
worden afgedwongen of afgesmeekt,
was ook de keus van een plek, waar
een huis gebouwd zou worden, van
groote beteekenis. En om de geesten,
zoodra eenmaal de plaats was be>
paald, daarvoor gunstig te stemmen,
werden hun allerlei offers gebracht.
Zoo wordt gemeld, dat de poorten
van de steden der Phoeniciërs op lij
ken zijn gebouwd. Zeifs Alexander
de Groote moet, naar de overlevering
wil, een stad hebben ingewijd met
het levend begraven van een jonk
vrouw. En dat inderdaad zulke din
gen gewoonte waren, blijkt uit een
Christelijk geschrift van zeer ouden
datum, waarin de leden der gemeen
ten, die zich daaraan schuldig ma
ken, worden bedreigd met twaalf
jaar kerkboete doen en driehonderd
lichaamsbewegingen. „Neem liever",
zoo wordt aan deze vermaning toe
gevoegd, „een bok of een stier."
Van den bouw van den Munster te
Straatsburg gaat de sage, dat men
daarbij op onderaardsche bronnen
stiet, en dat de bouw pas gelukte,
toen een jongeling zich vrijwillig ten
offer had gegeven.
Een tegenhanger daarvan is het
verhaal van een groote dijkbreuk in
bet jaar 1463. Alle pogingen om de
overstrooming meester te worden
mislukten, totdat men op' de gedach
te kwam, een bedelaar dronken te
maken en hem in dien toestand le
vend te begraven.
Het roerendste verhaal van dien
aard betreft den bouw van het kas
teel Liebenstein in Thuringen. Men
had een landloopster baar kind af
gekocht, gaf het daarna speelgoed in
de hand en begon het in te metse
len.
Toen de steenen om bet meisje heen
al hooger werden opgestapeld, riep
het„och, moeder, ik zie u nog maar
een heel klein beetje." Na een poosje
smeekte het kind „toe, man, laat
mij een heel klein kijkgaatje."
De meester en zijn gezellen wei
gerden toen verder te metselen, maar
een leerling greep troffel en steen,
zoodat weldra het meisje klaagde
„och, moedertje, nu zie ik u in 't ge
heel niet meer
Nog in het jaar 1841 meende de
domme massa, toen de Elisabeths-
brug te Halle gebouwd werd, dat er
noodzakelijk een kind bij ingemet
seld worden moest. Later nog,
omstreeks vijftig jaar geleden, werd
Lord Leigh openlijk beschuldigd, dat
hij een*menseh (anderen zeiden acht)
onder de pijlers van een brug zou
hebben begraven.
Het is hier natuurlijk moeilijk,
waarheid van sage te onderscheiden,
maar volgens Dr. Adolf Heilbronn,
aan wiens artikel ik deze bijzonder
heden ontleen en die van de zaak een
studie heeft gemaakt, staat het vast,
dat aan al deze verhalen wel waar
heid ten grondslag ligt. Meermalen
zijn in de fundamenten van zeer
oude kasteelen, stadsmuren en brug-
genpljlers lijkkisten en ook wel en
kele geraamten ontdekt. Toen in het
jaar 1861 de muren van het oude
raadhuis te Glarus, in Zwitserland,
werden afgebroken, vond men daar
èen goed gebleven kindergcraamte
onder, evenals in 1879 bij het neer
halen van een ouclc boerenwoning te
Dierberg.
Zulke dingen zijn, merkwaardig
genoeg, door de heele wereld ver
spreid. Niet overal wordt het noodig
gevonden, bet geheele lichaam als
bouwoffer te wijden, en stelt zich
dikwijls tevreden met de edelste dee-
len te begraven, het hoofd bijvoor
beeld, of het oog, wat trouwens voor
de arme slachtoffers weinig verschil
maakt.
In Midden-Afrika wórdt bij den
bouw van een paleis voor den koning
aait slaven het hoofd afgeslagen, in
Polynesië begraaft men schedels, die
als de zetel der hersenen in boog
aanzien staan, of ook wel alleen
oogen, in de fundamenten van den
tempel. In Siam en Cambodja wor
den tempels algemeen op menschen-
beenderen opgetrokken. De Marovi-
negers, ten westen van het Njassa-
meer, vragen de goedkeuring van de
geesten weer op andere wijze. Zij
strooien eeni hoopje meel op de plek,
waar zij willen bouwen. Hebben de
gccoleii clcicirvau „gegoicn--, aan
geldt dat als een blijk van toestem
ming. De reiziger John Jackson zag
op Fidji, hoe bij den bouw van het
huis van een hoofdman slaven in de
kuilen afdaalden. Indianen in het
noordwesten van Amerika plachten
een gevangene levend onder een
nieuw gebouw te begraven. Op Tahiti
werden vroeger de tempelzuilen op
bet lijk van een verslagen vijand ge
heid. Nog niet lang geleden boden in
Japan bedelaars zich als vrijwillige
bouwoffers bij het oprichten van nieu
we muren aan.
Het merkwaardige ligt vooral hier
in, dat in een tijd, toen nog weinig
of niet gereisd werd en het verkeer
an de volkeren in verschillende we-
relddeelen derhalve uog zeer gering
was, dergelijke gebruiken in zoo ver
van elkander verwijderde streken in
zwang waren. Natuurlijk kunnen
menschenoffers, behalve in de voor
beschaving nog ontoegankelijke lan
den, niet meer voorkomen, maar
daarom zijn er nog wel gebruiken in
denzelfden geest overgebleven.
Wanneer een Zuid-Slavische boer
op een helling een huis wil bouwen,
laat hij een daarvoor speciaal rond-
gebakken brood van deze helling af
rollen. Komt het op den bovenkant
te liggen, dan is hem dat een bewijs
van de goedkeuring der geestenzoo
niet, dan probeert hij het op een
andere plek.
In Saksen wordt de pink van een
doodgeboren kind onder den drempel
van een huis begraven. „Dat is een
bescherming tegen den bliksem", mee-
nen de bewoners. In vele streken in
Duitschland gebeurt hetzelfde met
den vinger of een deel van het ge
beente van een armen zondaar. Dat
geeft geluk in buis. Dikwijls wordt
bij de leem of de kalk. waaruit de
woning wordt opgericht, menschen-
bloed gevoegd. Vroeger werd in het
bijzonder aan bet bloed van veroor
deelden gro.ote kracht toegekend.
Dierlijke bouwoffers zijn nog heden
ten dage in zwang. Dikwijls wordt
een paarden schedel onder een bouw
werk gelegd, zooals in Duitschland
in het Oosten wordt het schaap vaak
als bouwoffer gebruikt. Moltke ver
telt in zijn Turksche Brieven, hoe
bij den bouw van een brug tusschen
Konstantinopel eu Galata schapen
daartoe hebben gediend. In het
graafschap Ruppin zijn honden
katten-geraamten gemetseld gevon
den in den muur. De Lilhauers mee-
nen, dat vrede en eendracht in zulk
een buis moeten wonen In Rusland
gaan vader en moeder stilletjes met
een haan naar de plaats, waar bun
huis zal worden gc-bouwd, slaan daar
het beest den kop af en begraven het
op de plek, waar een van de hoek-
steenen zal worden gelegd.
Merkwaardig is het nu weer, dat
bij de jongste opgravingen in Pom-
peji meermalen schildpadden zijn' ge
vonden, die in de muren van de hui
zen waren ingemetseld. Ook andere
dieren, die 'door hun bouw of le-
\enswijze iets geheimzinnigs hadden,
slangen en hagedissen, zijn meerma
len als bouwoffers gebruikt.
Naderhand werden ook planten of
kleine voorwerpen mee bij de funda
menten ingegraven.
In verwijderd verband staat tot al
deze gebruiken de ook In ons land
nog veel verspreide meening, dat een
op straat gevonden hoefijzer geluk
aanbrengt. Menigeen heeft dat ter
sluiks of half verborgen in zijn liuis
opgehangen. Dit schijnt afkomstig
van de beteekenis, die gehecht wordt
aan de hoefijzers, die vroeger Wo-
dan's paard verloor.
Als bijzonderheid vermeldt Dr.
Heilbronn, dat in het landhuis van
den Russischen Czaar te Livadia, op
den drempel van iedere kamer zulk
een hoefijzer vastgespijkerd is.
J. C..P.
Buitenlandsch Overzicht
RUSLAND.
De Russische Israëlieten zullen waar-
scliijnliik evenals de andere lands-
?SB8fc
"stellen van Krupenski, om do joden-
va,n den militairen dienst uit te slui
ten. in de Maandag gehouden zitting
der commissie voor landsverdediging
verworpen, evenals de andere amen
dementen op de recrutenwet.
Hoe mooi
DE GEVANGENISTOE STANDEN
zijn, bleek wel uit de besprekingen bij
de gevangeniSbegrooting. De gevan
genis te Kief bijv., die plaats biedt
voor 690 personen, herbergt er thans
2207. Te Odessa zijn 1610 in plaats
van 804 gevangenen. Te Jekaterinos-
law 942, hoewel het gebouw maar
ruimte biedt voor 324 personen. De
gevangenen houden zich dikwijls in
de gangen op en moeten in zittende
houding slapen. Natuurlijk is bij die
overvulling van discipline geen spra
ke, terwijl bovendien gevaar bestaat
voor besmettelijke ziekten.
Men zal dus wel willen toegeven,
dat de toestanden der Russische ar
restantenlokalen wel voor verbete
ring vatbaar zijn.
Ook met
DE VLOOT-TOESTANDEN
is het treurig gesteld.
Een A'loot heeft Rusland nog" niet
maar wel een groot aantal admi
raals. In vergelijking niet Duitsch
land, zoo deelt „Roess" mede, heeft
Rusland fi maal zooveel admiraals
en generaals als het Duitsche rijk,
wanneer de overige omstandigheden
gelijk waren, hebben zou. De staf en
het aantal opper-officieren is in Rus
land 3 maal grooter dan in Duitsch
land. Het zeeën-belreerschende Enge
land heeft 87 admiraals, Rusland
zonder .vloot 110. In de Engelsche ma
rine voeren 26 admiraals het bevel
over schepen, in Rusland 7. Naar
Engelschen maatstaf zou Rusland 16
admiraals moeten hebben, waarvan
vijf bevel over een schip zouden moe
ten voeren. Aan land zijn in Enge
land werkzaam 9 admiraals, in Rus
land 54. Bovendien heeft Rusland in
de marine nog 49 generaals, die En
geland zeifs niet kent.
Een dergelijke wijze van geldver
spilling aan hooge ambtenaren zon
der werk gaat, naar „Roess" uiteen
zet, zelfs den beroemden generaais-
overvloed der Zuid-Amerikaansche
Republieken te boven.
TURKIJE.
Er dreigt weder
EEN NIEUW GESCHIL
tussclien Italië en Turkije. Toen on
langs een ltaliaansch eskader gemo
biliseerd werd om aan de eischen van
Italië ten opzichte van het postwezen
kracht bij te zetten en Turkije bak
zeil moest halen, deed het eenige
concessies o. m. werd beloofd, dat-
de Turksche overheid geen moeilijk
heden in den weg zou leggen aan Ita-
liaansche onderdanen, die land
wensebten te verwerven in Tripolis.
En nu komt het bericht, dat de wali
van Tripoli weigert den aankoop van
eenige terreinen door de Bank van
Rome goed te keuren. Italië beeft
daarop door zijn gezant een vertoog
doen richten tot de Porte.
De uitzending van het eskader
schijnt overigens vrij wat kwaad
bloed in Turkije te hebben gezet. Het
blad Vita deelt althans mede, dat de
TurkSche pers uit wrok wegens het
barsch optreden van Italië een bewe-
;iug op touw heeft gezet tot boycot
an Italiaansche goederen.
Het boycotten schijnt tegen won ("lig;
in de lucht te zitten
PORTUGAL.
De Portugeesche regecring heeft be
sloten koning Manuel
EEN JAARGELD VAN f 876.000
toe te kennen. Hiervan wordt echter
jaarlijks, op 's konings eigen initia
tief, f 144.000 afgetrokken, teneinde
de schuld van den overleden koning
aan de staatskas terug te betalen.
MAROKKO.
De Engelschen te Mogadon hebben
in een verklaring, welke het Engel
sche consulaat openbaar maakt, ge
protesteerd tegen het besluit der En
gelsche regeering, om voorlaan
GEEN LOSPRIJS MEER
te betalen voor gevangen landgenoo-
ten.
Zij vragen tot wien zij zich dan nu
om bescherming moeten wenden, en
of het misschien de wensch was van
Engeland, dat zij zich maar geheel
uit Marokko zouden terugtrekken en
hetgeen zij op handelsgebied hadden
gepraesteerd, in den steek zouden la
ten.
Deze opvatting van de Engelsche
Regeering tegenover haar onderda
nen in Marokko is wel een heel mak
kelijke maar is ze ook billijk
BRITSCH-INDIë.
Nadere berichten omtrent de
„ANARCHISTENSCHOOL" TE
bevestigen het vermoeden, dat er vol
gens een bepaald leerplan gewerkt
werd. Een der leden van -het instituut
had in Frankrijk zijn opleiding ge
noten en was geheel op de hoogte van
de nieuwste bommen-constructie.
Britsch-Indië werd verdeeld in dis
tricten, waar telkens twee studenten
de anarchistische leer moesten ver
spreiden. Uit in beslag genomen do
cumenten blijkt, dat er een ontzetten-
revolutionnaire beweging op
touw gezet werd. Men is er van over
tuigd, dat nog slechts een klein ge
deelte der samenzweerders onschade
lijk gemaakt weid. De gevangenen
beschouwen zichzelf als martelaren
van een edele, heldhaftige zaak.
Stadsnieuws
Kiibriek voor
Rechtsvragen
V r a a g: Heeft een mevrouw het
recht om wanneer de keukenmeid
vertrekt, doch het tweede meisje
blijft, de helft van het verval aan de
noodhulp-keukenmeid te geven?
Antwoord: Gewoonlijk wordt
er bij de indiensttreding een af
spraak gemaakt over het verval.
Meestal wordt dat gedeeld, wat bil
lijk is, omdat de extra moeite ge
woonlijk ook op de beide dienstbo
den neerkomt. Om die reden is 't ook
volkomen billijk, wanneer de nood
hulp-keukenmeid haar aandeel van 't
verval ontvangt.
Vraag: Wanneer wordt de lijn
Rotterdam—DenHaag—Scheveningen
geopend? Hoe is de naam der maat
schappij? Waar zijn of worden de
kantoren gevestigd?
Antwoord: Het voornemen was, de
lijn lo Juli te openen; wij hebben
evenwel vernomen, dat dit nog niet
zal kunnen geschieden. De naam is:
Zuidholl. Electr. Spoorw. Maats., bet
kantoor is gevestigd Heerengracht
Den Haag.
Vraag: Waar ligt het terrein van
R.A.P. waar de beslissing om het
kampioenschap van Nederland ge
speeld wordt?
Antwoord: Op oud-Roosen-
burch, in Watergraafsmeer. Van bet
station af neemt men de electrische
tram naar de Linnaeusstraat; vol{
daarna de rails der stoomtram ong
veer een kwartier gaans. De hoeve
Oud-Roosenburch, waarnaast 't veld,
ligt dan rechts van den weg.
Onder de blinden,
De blinden hebben Dinsdag in het
Brongebouw vergaderd... Neen, we
willen 't niet over die vergadering
hebben, maar wel over de blinden I
Blind!...
Is er een gebrek, dat nog ellendi
ger, nog vreese)ijker is?...
Ze komen de zaal in, schuifelend
aan den arm van den geleider ze
weten niet waar ze gaan, niet waar
m... Ze worden op een stoel ge
zet en daar zitten ze...
Gek toch, dat wij hen zien en zij
ons niet... Als ik nu ook eens blind
was... m'n oogen gesloten 'k zou
niets zien... alles donker om me, al
les nacht...
Dit denkend, roept ge uit: maar
dat zou ontzettend zijn, 'k was nog
liever dood!... En dan weer die stum
pers te zien, die dat leven moeten
leven!...
Daar staat een jong meisje... Twin
tig is ze, niet ouder! Wat een lief ge
zichtje, wat staat dat lichte japon
netje haar aardig!... Ge komt dichter
bij, ziet in die open blauwe oogen,
die droomerig vooruitstaren, 't meis
je is blind!...
Ziet ge, dat oude moedertje onder
de bescherming van haar dochter?
Kommer en ellende teekenen dat blee-
ke gelaat, dat niet lacht, ook al is 't
menschje hier om feest te vieren
Hoor ze haar kind vragen: wat is
haar van den mooien grooten tuin,
id: „willen we daar wat gaan
wandelen?" „Ach zoo zucht 't moe
dertje waarom, ik zie er immers
toch niets vanl...
Ziet gij daar dien grijsaard?... Ook
Lij is blind... Eenzaam staat hij in
n hoek der zaal, van allen afge-
zcüderd.
H vadertje, hoe maak je 't?.
Wie is u?... (Deze vraag ken-
iLikt den blinde).
Een blindenvriend uit Haarlem.
Zoo.
Voel je je nu niet eenzaam?... Hoe
lang ben je al blind?...
Al meer dan 30 jaar. Vroeger
was ik kleermaker, m'n oogen wer
den al slechter, op het laatst zag ik
niets meer...
Waar leef je nu van?...
Ik vlecht matten.
Verdien je daar genoeg mee?...
Ja, want 'k ben maar alleen op
de wereld, m'n vrouw is al lang dood
en m'n kinderen... kennen me niet
meer... Ik kan ze niet meer zien,
maar zij willen mij niet zien...
Dan is je leven wel droef!...
Ja, maar één dag in 't jaar is er
vreugde, op den Bondsdag. Ik spaar
't heele jaar op voor de reis... Hier
zijn we blinden onder elkaar, voelen
ons gemis niet!...
Middags begon 't feest de
zang, de muziek...
In een beschut hoekje van den tuin
zat een groepje blinden, jongelui en
grijsaards... Zacht neuriënd klonk
hun gezang:
Een vaste burg is onze God,
Eeli toevlucht „voor de zijnen,
Al dreigt het leed, al dreigt het lot,
Hij doet zijn hulp verschijnen...
Treffend dat gezang!...
Eenige blinde musici waren aan
spelen. Heerlijk-schoon klonk dat pi-
Gouden bruiloft.
Het echtpaar J. v. Liesbout, wo
nende aan den Burgwal vierde heden
zijn gouden bruiloft.
Het ontbrak den oudjes niet aan
belangstelling. Van de woningen dei
buren wapperde de driekleur en zij
hadden ook voor een groenversiering
gezorgd.
Bedenkt eens, welk een bovaumen-
schelijke inspanning het een blinde
gekost moet hebben, dat te leeren.
Alles op gehoor en gevoel!... Maar
ook welk een geluk moet het zijn in
hun droef bestaan, hun leed
vreugde in het klankenspel te kun
nen klagen en jubelen...
Ik boorde eens den blinden orga
nist de Rijp, uit Amsterdam, zeggeni
Als ik voor 't. klavier zit leef ik, merk
ik niet, dat ik blind ben...
telegram van hulde aan H. M. de Ko
ningin een dankbetuiging was inge
komen, Spontaan gejuich, en een uit
volle borst gezongen:
Wilhelmus van Nassau we
Ben ik van Dietschen bloed...
Toen zei de voorzitter: en nu gaan
we eten, eet smakelijk!... Hoera!
Meer dan een uur hebben we dien
maaltijd aangekeken...
't Was zoo eigenaardig 'de blinden
te zien eten...
Zienden dienden op, sneden liet
vleesch, gaven de vork en lepel in
de hand en de blinde at...
Smakelijk eten had de voorzitter
gezegd, en er is smakelijk gegeten!
Geen wonder, de meeste blinden
leven in kommervolle omstandighe
den, en een menu van soep, aardap
pelen, groenten, vleesch en pudding,
is dan om te watertanden...
Een oud moedertje zei: La ik nu
eens goed eten, 'k heb er al maan
den op gevlast... Anders is 't droog
brood, en nu... wat lekker!...
Een algemeen verschijnsel is, dat
blinden bang zijn... dat ze niet ge
noeg krijgen!... Ze zien niet, zien niet
den grooten voorraad, niet de bereid^
willige handen, die liever twee dan
een portie opdienen...
Er was .genoeg, meer dan genoeg!
Velen moesten... „klieken".
De maaltijd kostte 75 cent. Wei
nig voor een goed diner, maar een
schat voor een blinde, voor een ar-
Een vrouwtje stond nog te wach
ten, toen de anderen reeds aan tafel
zaten.
Iemand stond bij 't menschje em.
vroeg:
Moet je ook niet eten, moeder
tje?...
'k Heb geen geld...
't Moedertje ging aan tafel, de por-
temonnaie van den vrager was wat
leeger geworden.
Na het diner kregen de mannen"
nog een sigaartje en onder dat ge
noegen werd nog druk en veel ge
praat over dien welgeslaagden Bonds
en feest dag!...
Buiten gekomen, zagen we Gode
heerlijke natuur, 't nieuw ontluiken
de leven... en voelden nog eens, wat
die arme blinden missen...
KEES.
Een geschenk.
Door jhr. van Sypesteyn te 's-Gra-
venhage, is aan het Rijksmuseum te
Amsterdam geschonken het zandstee-
nen front van een tuinkoepel in den!
stijl van Lodewijk XV, welke koepel
dicht bij Haarlem aan het Spaarne
;estaan heeft.
Het zandsteenwerk is opgesierd
met sculptuur, die goed is uitgevoerd
Het bestaat uit de omlijstingen van
3 ramen, benevens de muurbeklee-
ding.
Het geheel is eene goede bijdrage
tot versiering van den tuin van het
Rijksmuseum.
Aan den schenker is de dank der
Regeering betuigd.
Militaire Zaken.
De korporaal G. W. D. van het 10e
regiment infanterie is door defi
krijgsraad alhier veroordeeld tot drie
maanden militaire detentie en terug
stelling tot den stand van soldaat,
wegens eerste desertie in tijd van
vrede.
Op 14 en '15 Mei e.k. zullen op bet
fort bij IJmuiden schietoefeningen
worden gehouden met oefeningska
nonnen van 6 c.M.
De generaal-majoor De Meester,
commandant der le divisie, woonde
beden de oefeningen bij van de twee
compagnieën landweertroepen, die
alhier zijn gekazerneerd.
Om vijf uur klonk de bel voor 't
eten!
De tafel was gedekt en gereed de
hongerigen te ontvangen.
240 personen, meest blinden, schaar
den zich aan tafel.
Eerst nam de voorzitter 't woord,
om mee te deelen, dat op 't gezonden
Hooger beroep is aangetee-
kend door Abr. Wallach, te Haar-
lem, die door de Rechtbank alhier
wegens heling is veroordeeld tot 2
jaren gevangenisstraf.
Mr. L. W. van Gigch te Amster
dam zal als verdediger van den be
klaagde optreden.