HAARLEM'S DAGBLAD.
DERDE BLAD.
PAR1JSCHE BRIEVER.
Haarlemmer halletjes
Amsterdamsche Kont
Stadsnieuws
Uit de
ZATBBDAG 18 JCNI 1008
xxxin.
tftLa critique est aisóo &t I'turt eet dif
ficile", aed d© rijmelaar Destouehes.
Eet ia wei &en wraakoefening tor
DaLoedigdö logica geweest, dat van al
de werken van voorzegden rijmelaar,
41e van 1728 tot 1764 lid van de Aca
démie Franeaifie ta geweest, voor belt
üagoslacbt. adats dan diia ééne versre
gel b overgebleven, dte ééow hieei
$omme aio welks voortbestaan slechts
ijderdoor wordt gerechtvaardigd, dat
i»sn omtreoi degenen, die met dat ci
taat schermen, niet In het onzekere
behoeft te verkéeren, of zij al dan niet
tet do bekrompenen va®, geest beboo-
srto, Voegt Iemand u fex allen ernat en
'met een triomfantelijk gezdebt tos: ,La
critique est atoé© ©t l'ari est diffioite"
é- gewoonlijk zegt da stumper nóg
;,ma.te ''nrt' mi. toefede van „et l'art'
enz. twijfel dan gerust aan zijn
geestvermogens. Redeneer verder ml&t
met zoo iemand, want gij schiet er
Mets mee op. Tracht heaü niét aan
bet varstand ta brengen., dat da sctosf-
Ülttg van kritiek en kunst, zoo Onge
veer van bokken en schapen. op
zie l ial bijzonder dwaas is de
man snapt ear toch niets van. Wilt gij
p toch niet Onbetuigd laten, bulder
|»m dan too: „Vóórhistorisch wczeS,
weet je wol, dat één kritiek van bij
voorbeeld Sa-tote-Beuve heel veel meer
lunst inhoudt dan eed bundel sonnet-
jen van Ales Gutteltog plus een bum
dei „lyrisch proza" van Lode wijk van
beysseti plus een bundel hysterisch
abracadabra van Queoido?" Als hij
Jen Hollands c'o jotngebeertje van da
tegenwoordige generatie is, zal bij
41e tirade denkelijk niet overleven
maar dat ruoex .u absoluut koud laten.
Bat alles is maar e«e aanloop.
Maar...- by the bye, waar wilde
18 ook weer been*
0 ja, er heeft hier een coucou-r# van
critici plaats gehad. Het dagblad „Oor
moedia", ;dat, Let, wel, pas acht maan
den bestaat, schrijft voortdurend, wed
strijden uit. Eerst van chansonniers,
feen van tenoren, daarna van mued-
cearende wonderkinderen, en nu on
langs, op den 8den dezer, van .critici.
iVan toeneeloritici ditmaal.
Tot toetssteen werd gekozen de op
voering, op den 8den dezer, van „Ma-
'dama Sahs-Gêne" van Victorian. Sar-
Jon en E. Moreau, in het Théatre
fcéjane. Een oud stuk' nota benei zult
ge zeggen. De 800-en-zooveelste opvoe
ring! Daar te alles en alles immers
Van bekend. Velen behoeven niet eens
.meer naar." •.oovsteMJaig vop .van
avond te gaan. om, een juiste recensie
fe kunnen schrijven, vroeger al een
paar keer gezien, met dezelfde "acteuire
to actrices. Hoeveten to Parijs zou
den er niet weten. hos Réj-aue de tifel-
èol speelt?
Weest allen op uw hoedel vermaan
de „Comoedia", Woest- vooraieMig!
„Wij hiebbem alle maatregelen getrof
fen om alk pogingen dargenen te ver
ijdelen, die geneigd mochten zijn, hun
Sritiiek' vóór Se voorstelling i* schrij
ven, al of niet met de hulp van an-
■1 f-^T Tn den loop der von-r'^Hj-ng
kunnen immers onverwachte dingen
gebeuren, noodlottig voor de afwezige
èriticL Een. scèno kan weggelaten
borden, de vertolking kan Wijzigin
gen ondergaan; ©n wat al niet meer."
Op dien dog van den wedstrijd zei-
ven de volgende notitie: „Men dien©
te weten, dat het niet- zoozeer een Lit
teraire wedstrijd la, gebaseerd op do
hoedanigheid van den stijl en op de
ïuiverheid van ops te-I le®, als wel een
Wedstrijd van er!tiek, ven polemiek,
jouden we kim-.- -"ggefn, een wed
strijd, bestemd •^rrwktogs- en
REN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Da krans was weer eens bijeen. Het
was op een van die heerlijke warme
dagen, die we gehad hebben en daar
de bijeenkomst dezen keer bij Wou
ter geschiedde en hij zich in het bezit
van een m ooien tuin mag verheugen,
ïaten we in de open lucht een kop
thee te drinken en keuvelden, zooals
gebruikelijk is, óver koetjes en kalf
jes. Alleen Wouter zelf, die niets uit
teert en dus heel kouwelijk is, was
g voor tocht en zat op zijn eentje
te de serre, vanwaar hij ons nu en
dan zijn eigen wijze opmerkingen
toeriep. (Zetter, hier vooral geen twee
woorden aan elkaar zetten 1)
Hupstra had een oom ontmoet, die
aich niet herinnerde, dat het in de
eerste dagen van Juni ooit zóó warm
was geweest en die het toch weten
kon, daar hij belang had bij de sui
kerbietenteelt en dus gewoon was pre-
eles op het weer te letten. Hopma
daarentegen had een tante gespro
ken, die hem had verzekerd, dat het
*even-en-dertig jaar geleden, dus in
1871, ook zóó warm was geweest. We
lieten dus den oom van Hupstra weg
vallen tegen de tante van Hopma en
ömgekeerd en praatten over wat an
ders. Wat een heele toer was. Want
dit is zeker, dat een geboren Neder
lander onmogelijk een gesprek kan
.voeren, of hij moet af en toe eens iets
«eggen over het weer. Waarom weel
ik niet. Nederlanders zijn nu eenmaal
do oorxteelsgave der mededingers te
doen uitkomen.
Wat wij vóór alles vragen, ja iets
levendigs, iets opmerkelijks, iets méé-
gemaakte, nieuwe opmerkingen om-
front het stuk, dus te moeilijker to
maken nademaal het laatste woord
omtrent het onderwerp schijnt gezegd
te zijn."
Aardig idéé, watt Zoo'n ongemuil-
bande oordeebsegglng... In Holland
zon een dergelijk concours onmogelijk
kunnen plaats vinden.- Ddar is het
heiligschennis, de glazen huisjes on
zacht aan te rakenddar moeten de
mannetjes op hot kusson rustig kun
nen blijven zitten. In ons land heeft
de dagbladcritiek over het algemeen
slechte de waarde van, legendarische
nieuwsberichten. Wel worden er af
en toe genieperigheidjes geuit, maar
een oordeel vrij-uit, zonder aanzien
dea persoons... wel, ik geloof, dat ik
te dien opzichte mijn Pappenheimers
meer dan voldoende ken. Sapristi,
men heeft er mij vroeger wel eens be
dreigd met gevangenisstraf, verban
ning uit de high-life (lb rammelingen
en zelfs moord historisch I al
welke bedreigingen toevalligerwijze
niets uitwerkten, aangezien ik voor
dergelijke dingen beduidend minder
bevreesd ben dan bijvoorbeeld voor
hooge boorden en knellende schoe
nen, om niet to spreken van officieel©
bezoeken.
Jammer, dat nu ook hier ©eniger
mate.,,.
Doch' laat ih© de gebeurtenissen
niet voöruitloopen.
Ik zorgde er voor. op den bewuste»
avond present te. zijn. Ik wilde en
moest den stillen wedstrijd .bijwonen.
O, er waren zéér veel mededingers!
Waaraan ik het kon zien? Zelfs Vóór
den aanvang dér voorstelling. Deze
begon te uur. Welnu, reedseen
paai' minuten over achten ijk had
liet goed voorzien zag ik ettxSTijke
heoren on zelfs enkele dames, zenuw
achtig naar het, plaatsbureau van het
Théêire Réjane loopen. Of er nog
plaats was..,, O, nog plaats-„zat". Bij
een 800-en-zooveelste voorstelling en
dan in een stad als Parijs, waar zelfs
de belangwekkendste wedstrijd niet
meer is dan een der zeer vele interes
sante dingen yan 't .dagelij ksche pu
blieke teven... Geen nood, dames en
heer en plaats genoeg, zelfs de con
currenten, die uit de provincie ïijn
overgekomen, kunnen er allemaal in.
Eén ihinuut vóór negen. Allen in
d© saai in spanning. Ik liet mijn zoe
kende blikken over de aanwezigen
weiden. Ah I Driekwart der concur
renten, waaronder uiteraard alle
vrouwelijke, verried zich terstond.
Door een nauwlettend en angstvallig
gekijk In programma's „i'interpré-
fation peut subir des modifications"
en door een zenuwachtig manoeu-
vreeren met aanteekenboekjes en pot
loodjes. Allemachtig leuk gezicht, die
volijverige, nerveuze mededingers en
-sters, zich voorbereidende tot don
strijd oan eerepalmen der critiek. De
schim van Destouches weende bittere
tranen. Réjane lachte genoeglijk,
achter de schermen.... of thula, of
elders.
Hot scherm ging op. Potloodjes
ijverig in beweging. Slechte metho
de, tuaschen twee haakjes, De geza
menlijke Indruk, dame-s en heeren....
Daar komt hot op aan. Eerst de
synthese en daarnó de analyse j „ia
critique" is om den dood niet „aisée"
Gauw hier en daar en ginds tijken.
Onder de concurrenten^ de kennelij
ke jonge en bejaarde wel gekleede
hoeren, jonge en bejaarde bohémiens,
aanvallige jongedames en zorglooze
feministen te drommel, het con
cours had Ingeslagen 1 Niet ver van
mij zat een grijzende, ernstige, def
tige concurrent, die het beweeglijke
jongetje naast hem verfoeide, dat zijn
kritlscheD arbeid ©enigermate belem
merde.
Réjane lachte genoeglijkthuis,
of elders. Wel stond haar naam op
het programma, maar.... De Cathéri-
na, die binnenkwam, leek bedriege-
lijk veel op Réjane, speelde in bijkans
denzelfden stijl alleen de gang en
de gebaren waren niet zoo soepel
Verslaafd aan 't weer en aan de Jene
ver.
Het gespreK verliep bijvoorbeeld al-
dus 'f
„Daar straks heb Ik nicht Goh ont
moet. Ze maakte 't best, Willem is
door zijn examen en gaat gauw naar
een fabriek te Arnhem. Maar warm
dat 't goeie mensoh het had..,.."
„Hoe oud zou ze wel wezen Tóch
vast zestig, ja, 't moet vijftien jaar
geleden wezen, dat we haar man heb
ben begraven. Ik herinner me nog
goed 't sneeuwde dien dag zoo...."
Zoo gaat het altijd. Nauwelijks is
iemand aan 't woord, of hij haalt er
het weer bij. We hebben in den krans
eens geprobeerd om daarop boete te
stellen en vrij hoog ook, een kwartje
per keer. Te half tien was er al vijf
gulden bij elkaardaarna paste
ledereen zoo op, dat bijna niemand
lust had meer een woord te zeggen en
't een allersaaiste avond werd. Toen
hebben we den nieuwen maatregel
maar weer afgeschaft en de vijf gul
den aan een lekkernij besteed.
Vanzelf kwam het gesprek op sport.
Hopma telde op zijn vingers hoeveel
sport er wek hier en in de buurt aan
de hand was. Gymnastiekverbond te
Amsterdam, Olympische Spelen en
Bondsfeest te Haarlem, sport en nog
eens sport. „Helaas", zei hij daarop,
met een zware zucht, „dat is alle
maal voor de jongelui, voor ons oud
jes is dat niet wvggelégd, we zijn te
'steam."
Dit kon Hupstra, die drie jaar Jon-
!ger is, niet ouder zich laten. Hij ver
klaarde met zekere stijfheid, dat hij
ongesteldheid misschien.... Doch toen
ze sprak,... Wie ooren aan zijn hoofd
had, kon dadelijk hooren, dat het een
heel onden orgaan was, zwaarder en
minder buigzaam. ïk had het den
wedstrijders wel willen toeschreeu
wen. Niet iedereen heeft toch muzi
kale ooren, wel
Mijn hemel, ik ken toch muziek
recensenten in Holland, wier gehoor
bijna uitsluitend geleid wordt door
de namen op het programmaeen
paar malen heb ik het zelfs 'noodig
geacht, zulks in het publiek te con-
alateeren, feiten, namen en toenamen
noemende.. En dan, in dit geval, wie
nu nooit tevoren Réjane had gshoord
en gezien.... Kon die constateeren,
dat Cathérine ditmaal in de huid
stak' van Sijane of Dojane „Comoo-
dia" kon met deze verrassing alleen
verhoeden, dat sommige knoeiers on
gemerkt den lof van Réj one's spel, se
dert jaren uitgebazuind, naschreven.
Voila tout.
Nog een paar, schoon minder ge
wichtige, verrassingen in denzelfden
trant, plus enkele kleine coupures.
Neen, in dat opzicht vond ik den
wedstrijd niet belangwekkend ge
noeg. Wie vermag er trouwens verder
nog iets nieuws te zeggen omtrent
een oud, tot op den draad versleten
tooneelstuk als „Madame Sahs-Gêne",
bij lange na niet een "der beste .van
Victorien Sardou
De gróótste verrassing kwam echter
bij de vermelding van den uitslag.
Van de kritiek van den eerstén-
prijswinner werd getuigd „Aan dit
verslag ontbreekt, zooals men zal
zien, misschien „brio"; toch houdt het
ernstige literaire kwaliteiten in, een
gematigdheid en niettemin een juist
heid van oordeel, die onze aandacht
bijzonderlijk hebben getrokken".
En tevoren werd er juist wèl om
„brio", om levendigheid gevraagd,
niet zoozeer om literaire eigenschap
pen en heelemaal niet om gematigd
heid van oordeel 1 Heeft de vraag
naar critische en polemische begaafd
heden wellicht zulk een stoutheid en
onverschrokkenheid van oordeelvel
lingen van dejzijde der ongeveer twee
honderd concurrenten ten gevolge ge
had, dat „Comoedia" anders meest
al zoo dapper er zelve van terug
geschrikt is Wie weet Eén prijs is
èr en drie eervolle vermeldingen, en
slechts het artikel van den prljswln-
ner zal gepubliceerd worden. Noch
het publiek, noch de wedstrijders zei-
ven Kunnen dus nagaan, of de uitslag
op zijn beurt van hef critisch oordeel
der ongenoemde jury getuigt.
Ik ben ter zake Emile Bergerat, den
gemaskerden man, gaan raadplegen.
Hij plukte met zijn rechterhand aan
zijn ongemaskerden baard en ant
woordde mij letterlijk „La llberté de
la presse, sachez-le bien, a ceci de
particulier que tout le monde la ré
clame et que personne n'en veut.
Presse est liberté comma chien est k
chat".
Ik heb „Comoedia" een ander con
cours vab critici .voorgesteld. Nous
varrons i
QTTO KNAAP.
CLXXXIII.
De Pinksterdagen hebben da hoofd
stad er heel anders doen uitzien, dan
wij in de laatste jaren gewoon waren.
Moest het oordeel van den onpartljdi-
gen beo ordeelaar bijna voortdurend
luiden het was opmerkelijk stil op
straat, nu scheen het of de bloeitijd
van avond-vroolljkheid weer geheel
was herleefd. Maar daar waren ook
verschillende oorzaken,, die daartoe
samenwerkten. Eerstens wijl door het
twijfelachtige weer minder Amster
dammers uit de stad waren., dan ge
woonlijk, en vervolgens het gymnas-
tiekfeest en de zangwedstriiden, die
het contingent vreemden belangrijk
verhoogden. En die zangers of gym
nasten waren geen flegmatieke pro
vinciebewoners, die kalm voortslen-
terden langs de straten en met een
soort ongeloovigen eerbied alles aan
staarden wat bij hen thuis nog niet
te vinden is, maar jongelui, of men-
schen op rijperen leeftijd maar jong
van hart, die wilden weten, dat ze er
waren en groote beweging en uitgela
zich nog volstrekt niet zoo oud ge
voelde en' wanneer het pas gaf heel
goed aan sport zou kunnen mee
doen.
„Bluf 1" riep Wouter hem minzaam
uit de serre toe.
Hopma glimlachte. Een en ander
maakte Hupstra kwaad. Hij werd uit
dagend.
„Als het hier", zoo zei hij, „wat
grooter was, zou ik iedereen willen
uitdagen om op duizend meter met
mij hard te loopen."
Wouter grijnsde en vond, dat hij
dat gemakkelijk zeggen kon.
„Als er maar een kerktoren in deze
serre stond", zei hij, „dan zou ik er
wel durven opklimmen."
„Kun jullie je voet in je mond ste
ken vroeg Hopma, die ook zijn
kunsten vertoonen wou. En de daad
bij het woord voegende, greep hij
zijn voet met beide handen en bracht
dien tot vlak bij zijn mond.
„Dat is ook wat", meende Hupstra,
lei zijn sigaar neer en probeerde het
kunstje na te doen. 't Lukte hem niet.
Zijn niet al te lange beenen stuit
ten tegen zijn al te corpulent buikje
on zoo moest hij ten slotte erkennen,
dat hij ook in geval van den hevig-
sten hongersnood niet in de gelegen
heid zal zijn, zijn voeten aan den
mond te brengen.
Dit was voor Wouter geiegenheid
hem te bespotten.
„Jawel", riep Hupstra, niet ten on
rechte, „je hebt gemakkelijk lachen
maar doe het dan zelf eens."
Tot on» aller verbazing maakte
Wouter zich voor de proef gereed.
ten vroolljkheid brachten op straat
en in de-groote café's. voor die tijde
lijke herleving der Amsterdamse!:
vroolljkheid vooral een woord vao
dank aan de bewoners der Zuidelijke
provinciën en aan de Belgen.
Het het ouderwetsche Pinkster II-
houden is 't finaal uit. Ik was op den
den avond .van den Eersten Pinkster
dag nog in de Watergraafsmeer
yroeger was het toen „dauwtrappen",
dit jaar was er absoluut niets meer
van te merken.
Ook van de zoogenaamde kermis
op Tweeden Pinksterdag in die voor
stad van Amsterdam, waar het enke
le Jaren geleden nog zoo rumoerig
toeging, dat de heele gemeente voor
militairen beneden den officiersrang
„verboden terrein" was,, was zoo goed
ais niets meer to bespeuren. Zeker,
er werd gewandeld en gereden, ge
lijk op alle buitenwegen van Amster
dam, maar te hooi en te gras onte
moette men nog maar een ^Jan Plei-
zier", het rijtuig met zijbanken, w.n""
mee 3e burgerfuitjes uit den J v
zich zoo heerlijk amuseerden, te
sen en auto's hadden nu die ou..
wetsche rijtuigen vervangen, en in-
plaats van 't vroegere klare-luchtie,
rook je nu iets anders, dat niet min
der onaangenaam was, terwijl de
snelheid en hoeveelheid der moderne
voertuigen en het de dames-kleedjes
bedervend stof de war.' juite
niet veraangenaamde.
De mindere warmte was natuurlijk
een groot geluk voor de schouwbur
gen. Had men .dé vorige week op een
paar slechte avonden gerekend, nu
was het precies of men op een gevon
den lot een portie van de honderd
duizend kreeg. En toch was er ner
gens bijzonder werk gemaakt door
een speciale voorstelling.
Van heden af herleeft weer voor
hoelang de Holiandsche óperette.
Op twee .plaatsen wordt „Die lustige
WitTwe" in 't Hollandsch opgevoerd,
zoowel door .de directie Janmart als
Saalborn, maar hoewel de laatste er
in geslaagd is mej. Antoinette
Sohns te engageeren, is het toch te
vreezen, dat beide voorstellingen h6t
ieelijk zullen moeteTr afleggen teg<
wat door
vooral
gepresteerd I
De kellners zijn \vöer eens met een
verzoek voor den dag gekomen, het
sluitingsuur op één uur te stellen,
maar de burgemeester kon .er niet op
ingaan, wijl de „sociëteiten" dan
weer zouden ga&n bloeien. Zeer juist
ingezien.
In 't algemeen blijft toch maar een
klein gedeelte der café's tot dat uur
geopend (de omgeving van het Rem-
brandtsplein) en waar velen eerst
laat met hun werk geëindigd hebben,
en Amsterdam nu eenmaal een we
reldstad wil zijn, zou het alle aanbe
veling verdienen, een enkel fatsoen
lijk café ook nog later „permissie" te
geven. Te meer waar er op minder
fatsoenlijke wijze toeh nog altijd ge
legenheid bestaat onder dak ta ko-
men.
Trouwens het geheel'e verzoek" van
die kellners en 'de ondersteuning
daarvan door twee Raadsleden wijst
er op hoe oppervlakkig er slechts no
titie wordt genomen van Raadsbe
sluiten en gemeentelijke* verordenin
gen. Want het sluitingsuur te door
den Raad vastgesteld op 12 uur, ter
wijl de burgemeester eenvoudig in
bepaalde omstandigheden twee uur
langer verlof geeft om t§ verkoopen.
'n Paar Haagsche briefschrijvers zijn
deze week aan 't schermutselen ge
weest over het nachtleven ln de Re
sidentie, dié van de N. Rotterd. Crt.
vond het ergerlijk, dat er zooveel ge
legenheden waren waar je na bezet
ten tijd terecht kon, de Kiekjesman
van het Nieuwsblad v. h. Noorden
meende, dat z'n collega er niets van
afwist, dat alleen een paar dobbel-
Bocietedten konden bestaan en 't to de
Residentie 's nachts veel stiller was
dan In Amsterdam of Rotterdam. Dit
jfftn in zooverre waar zijn, dat Je
Mer in elk geval tot bij tweeën te
recht kunt, doch na dit uur bestaat
er absoluut geen fatsoenlijke manier
meer om onder dak te komen. Al wat
zoo 'n beetje leek op 't begrip Caba^
.zullen moete"B" afleggen teg en
oor het Duitsche Gezelschap,
in den Stadsschouwburg, is
retHaba, Toko, Oud-Holland, Willy
in de Paardenstraat, vroolijke nacht
kroegen waar tooneel- en muziekkun-
st&naars van naam in vriendenkring
j voordrachten ten boste gaven, die nu
worden nageoogd door dilettanten,
dlo zich er good voor laten betalen, Tt
behoort alles tot het verleden.
Dat Amsterdam er beter door ge
worden nagevolgd door dilettanten,
ik allerminst beweren.... maar laat ik
onderwerp liever laten rusten.,
'Al kunnen we 't ook geducht voe
len, dat de zomer zijn entrée heeft
gemaakt en ziet Amsterdam er op
zijn mooiste puntenRembrandt-
plein, Sarphatipark, Vondelpark en
enkel© deftige grachten-bochten er nu
ook veel vriendelijker uit dap. an
ders, we zijn toch nog niet in het
rechte zomerseizoen. Er wordt nog te
veel gewerkt. Dat lijkt misschien wel
een weinig spotternij, waar tallooze
diamantbewerkers en anderen zoo
gaarne zouden willen, dat er voor
hen wat te werken was, maar lk heb
uitsluitend hen op 't oog, die zomers
vacanti© hebben, zonder dat dit hen
in hun portemonnaie hindert. -r
Daar wordt nog gestudeerd en ge-
Mokt op de inrichtingm van Iiooger
en Middelbaar onderwijs, de Rechter
lijk© colleges houden nog hun gewone
zittingen, geen ambtenaar of kantoor-
lieer profiteert nog van gratis vacan
tia en in tegenstelling met België, bv.
spelen de diverse schouwburgen nog
gewoon door. De komkommers zijn er
en al laoig ook, maar de traditioneel©
komkommertijd te nog niet aange
broken. Voor hen die zich niet tot de
gelukkige stervelingen kunnen reke
nen, die in dolce far niente rich
kunnen neervielen aan t zeestrand of
to de bosschen of heerlijke reisjes
kunnen maken te dit deel van den zo
mer wel zoo aangenaam als het een
groote maand verder zal zijn. Want
Iri mid-zomer heeft de hoofdstad al
bitter weinig aantrekkelijks en wat de
vreemdelingen er eigenlijk voor aan
genaams vinden, blijft een diep ge
heim. Jarenlang te over dit onderwerp
'al verschillende dagbladJen ge-
sclueven, maar ons stedelijk bestuur
is vrij wel hoorend© doof gebleven en
heeft niet het minste gedaan om door
gratis-concerten op plednen, waar de
goede burgerstand ofvreetndem zouden
kunnen komen, of welke wijze dan
ook het den stadgenoot te veraange
namen en tegelijk het vreemdelingen
verkeer te bevorderen. Het particulier
initiatief moet hier alles doen en doet
natuurlijk alleen dan wat, wanneer
de kans om wat en liefst veel te ver
dienen groot is.
De theaters spelen nog, zei de ik zoo-
even. Ook het Rembrandittheater. Met
meerdere doortastanheid en volhar
ding wist hij steeds iets nieuws te be
denken om volk te trekken. Eerst be
gon hij uitsluitend met bioscoop. Dat
was natuurlijk afgekeken. Toen kwa
men de specialiteiten, Henri tar Hall
met zijn revue, Verkade met zijn Ha-
gespelers (het contrast te groot en
wordt nog grooter als we laten vol
gen): Louis Bouwmeester Jr. met zijn
transfaranatlestukje.
Louis Bouwmeester Jr. te met adjh
transformatiestukje van A'.Schmdtz ge
vallen. Geen wonder, we krijgen op
dit gebied zooveel dat het al heel Iets
bijzonders moet zijn, wil het publiek
er aandacht aan schenken. En noch
van 't stukje, noch van 't spel kon dit
getuigd worden.
Trouwens het meest op dit gebied is
dm laatsten tijd gevallen, Sluyters to
Flora, met z'n hypnotiseur, was on
voldoende, Mevr. Poons met haar stuk
je in 't Bioscooptheater kreeg wel e@-
timé, maar geen succes er voor.
Daarentegen had mevr. Verechune
to t zelfde theater groot succes met
een dramatisch werkje met als n tri-
ge een kindermoord, dat ven-.: -uven
bet gewone peil stond. Naar we ver
nemen zullen nu de heer en mevr.
SmitsGrader van het N oord-N cdeaV
landsch tooneel uit Groningen hier
transformatiedrama: BetZwarte Mon
ster, komen spelen.
Laatste Bericht.. Bouwmeester gaai
niet naar Indië. Wij zullen het ge
schrijf to die richting niet vermeer
deren, maar veroorloven ons één
vraag: Hoe zal H nu gaan met de ar-
tisten, die maanden lang tot voor en
kele dagen er op gerekend hadden
mee to gaan? 't Zijn misschien wal
geen sterren, maar toch men6chem Ze
zullen nu toch ook geen dupeu wor
den?
H. HENNING Jr.
Hij duwde de tabak ln zijn lange
Goudsche wat vaster aan, blies toen
op het vuur, legde daarop de pijp
weg en tilde toen resoluut zijn been
op, om het naar omhoog te brengen.
Hierbij raakte evenwel ook het ande
re been van den vloer, zoodat Wou-
ter's belangrijke persoonlijkheid ln
een bedenkelijken evenwichtstoestand
kwam. Hem zat geen zwaarlijvigheid
in den weg, want hij te zoo mager als
een talhout, maar klaarblijkelijk heb
ben' de jaren hem stijf gemaakt, want
niet dan met kleine schokjes en ruk
jes ging zijn been naar boven, het
andere maakte krampachtige zweef-
bewegtngen boven den grond, totdat
hij juist op het punt van te slagen
zijn evenwicht verloor en met een
bons -uit zijn stoel op den vloer van
de serre viel.
„Poedelprijs", zei Hupstra onbarm
hartig.
Maar de dames, met tante Koosje
aan bet hoofd, waren gillend van
haar stoelen opgesprongen en hielpen
Wouter overeind, die, behalve een
schram aan zijn pink, geen ander
letsel had bekomen, dan belangrijke
6chade aan zijn humeur.
Maar Hupstra en Hopma hadden
den smaak te pakken van wat ze
ncrnrLui „athletische oefeningen" en
L. -:ij net zoolang om te
doen, i.-i'- t>'. or niet mei i i bul
ten kon.
We begonnen met twintig diepe
kniebuigingen. Dat is een bijzonder
lastige oefening. Vooreerst is het al
een heele toer, om na zoo'n kniebui
ging ta blitven staan op niet 'om te
.vallen. Hopma was onvoorzichtig ge
noeg geweest om bij een rozeperk post
te vatten, zoodat hij, op een oogen-
blik het evenwicht verliezende, tot
groot Verdriet van tante Koosje een
half dozijn rozen verpletterde en de
doornen, bijwijze van straf, in zijn
vleesch voelde dringen.
Dat te intussohen nog het ergste
niei Veel onpleizieriger te de pijn in
de knieën zelf. 't Is al niet gezellig öm
met een tikje rheumatiek door je le
den slapende gewrichten wakker te
maken, maar dat twintig maal achter
elkaar te doen is een marteling. Het
spreekwoord zegt„oefening maakt
den meester", maar ik geloof er niets
van, want elke nieuwe kniebuiging
na de tiende deed me méér pijn. Maar
't moest, want Hupstra en Hopma
stonden grijnzend toe te zien en telden
daarbij als lk het niet gemerkt had,
zouden ze tweemaal zestien geteld
hebben, de booswichten.
Daarop gingen we over tot buiging
van het bovenlijf voor- en achterover,
wat op den duur ook geen pleizierige
oefening te. Ik zou niets liever ge
daan hebben, dan in gemoede ge
vraagd, wat je er toch aan hebben
kunt, om je gewriohten zoo in bewe
ging te brengen, wanneer ze je in
rust niet hinderen, maar daar Hopma
en Hupstra huichelachtig-blije gezich
ten zetten, was ik wel genoodzaakt
mee te doen.
Wouter zat in de serre te kijken,
alsof we voor zijn rekening een acro
batische voorstelling gaven. Hij noo-
digde ons zelfs vriendelijk uit, in zijn
kastaniehoom te klimmen, wal ik af
GELDLEENING NOORD
HOLLAND.
De provincie Noord-Holland zal op
24 Juni een geldleen uitschrijven
van 778.000 tegen De toewij
zing zal plaats hc aan den
meestbiedende.
CENTRALE RAAD VAN BEROEP,
(öngevallenver zekering).
In de te Utrecht gehouden openbar®
terechtzitting had o.a. de uitspraak
plaats in de volgende zaak
Hooger beroep van de Ong^ 'Hen-
Verzekering Maatschappij T le'
's-Gravenhage, 'tegen Ut- - aak
van den Raad van Beroep ic uaarierü'
houdende bevestiging der beslissing
van de Rijksverzekeringsbank, waar
bij aan E. D. te Bussum eene rente ia
toegekend van f 0.38 per werkdag,
ter zake van een ongeval, waardoor
het gezichtsvermogen van het linker
oog bijna geheel verloren is gegaan,
met deze wijziging, dat de datum van
ingang der rente, door de Bank be
paald op 15 Januari 19GS, werd vast
gesteld op 10 October 1907.
Da Centrale Raad vernietigde dB
uitspraak, voor zoover ituarbij is ver
nietigd de beslissing Dunk wat
aangaat de dagteekeuing van ingang
der rente en bqvestigdc laatstgenoem
de beslissing in haar geheel.
Belasting.
De burgemeester veai Haarlem
brengt bij deze teer kennis van' de in
gezetenen dezer gemeente, dat het op,
den 9en Juni j.l. executoir verklaard'
kohier no. 12, op de bedrijfsbelasting)
dezer gemeente, dienst 1907-1908£ og.
heden aan den ontvanger der direct
bel ast ling'en te ter hand gesteld.
Wordende de ingezetenen tevens
herinnerd, dot de hri^tingscbuldigeaï
verplicht zijn hm -• dén
bij de wet. bepaal <t n
RIJKS-VEEARTSENIJ bLHUUL.
'Aan bet overgangsexamen van 't 3é
naar 't 4e studiejaar aan de Rijks-vee
artsenijschool beeft o.a voldaan da
heer C. F. van Oyen t,ë Hnnrlem.
HEEiVuk'i'KUE-
LJk.
Op 0 ©n 7 Juli a.a. zal alhier de IJ1$V
en herijk dar maten én gewichten
plaats hebben.
HAARLEMMERMEER.
Publieke veiling.
Ten overstaan van isotaris Overt
meer te Nieuw-Vennep, had aldaar,
publieke veiling plaats van eenlge'
woon- en winkelhuizen, benevens ee-
nie -uw- en weiland. De veiling ge-
sr in zeven perceel-en on waï
el i. I'
ll huis met werk
wees met een beroep op het programs
ma van de Olympische spelen, waar
boomenklimmen toch oiet op voon-
kwam.
Bij gebrek aan halters luw.,
ijzeren ketels op, gingen aii" 1 1
cuswerpen met het houten \iwt>ch-
bord en keilden daarmee netjes een'
groote ruit bij de achterburen in-
Zelfs wou de gastheer, dat we eetf
bokspartijtje zouden arrangeereö».
maar daartegen verzetten zich de da
mes, die al afgescheurde ooren eü
uit hun kassen hangende oogen in 't
verschiet zagen. Ze konden intusscheh
niet verhinderen dat Hupstra en Hop
ma een partij lange stok uitvoerden
met twee bezemstelen, waarvan de'
een een harden tik op zijn knokkels!
en de ander een buil op zijn voor
hoofd overhield.
Den volgenden dag en en nog drié
dagen daarna was ik als geradbraakte
Gewrichten die ik tot dusver zelfs niet
vermoed had, deden me pijn, mitsga*
dera alle van wie ik het bestaan wel
kende. Liggen was minstens even be
zwaarlijk als loopen of zitten. Dat
leed is nu weer voorbij, maar dit hel»'
ik er in elk geval van geleerd, dat
er hij sport uitvoerders en toeschopi-
wers moeten wezen en dat wie d$
veertig te boven is, maar .wij» doe#
met zich onder de laatston te bega
ven.,
FIDELIQ
