AARLEM'S DAGBLAD.
Kont
Bin
Onze Lachhoek.
FEUILLETON
cxcni.
li HaagBCh briefschrijver hield
dagen een jeremiade over de
jelooshoid der „mevrouwen" coin-
je dienstboden, geïllustreerd met
herbaal, dat bedoelde am tie too-
|hoe machteloos men soms staat
lover lieden van „die mindere
jammerklacht, daarin vervat,
me eenigszins denken aan de sa
ke „Nieuwe leus" van Maroellus
latsi „Er moet voor de betere
le ook iets gedaan warden!" Voor
Wonderen man is al zooveel ge-
i, 't wordt nu tijd dat villabewo-
tuf-tuffers en hooge belastlngbe-
•8 ook eens iets merken van ver
ing van hun lot!
mindere klasse" heeft in 't oog
lomrnigen altijd ongelijk. Zoekt
«'betering of voordeel door ruwe
elen, geweld, staatschandaal,
dbreuk, dan geeft dit geen pas.
maakt zij gebruik van wettelijke
elen, dan deugt het al evenmin,
loevelen hebben dan nog geleerd
vapen van het Recht te hantee-
wtl eens een tegenstelling geven
het Haagsch verhaal. .Een meisje
17 jaar uit een burgergezin in de
lersbuurt wilde door omstandig-
oi onder de menschen gaan. Door
advertentie in een der yolksbla-
kreeg zij een dienst in de buurt
Kattenburg op een weekloon van
erd vijf en zeventig centen,
a honderd vijf en zeventig centen
>n echter geen schoon® winst,
it de dienst was in een brood-
it, heel in de vroegte moest het
je bij de klanten brood bezorgen
aarvoor moest zij om 7 uur pre- i
aanwezig zijn. Daar „dienst" en
ling" ongeveer een uur loopens
elkaar verwijderd waren, maakte
ebruik van een pasje per vroegrit
3 en 13) hetgeen op- 6 cent pér
of 42 cents per week kwam te
i. Het netto salaris bedroeg dus
arvoor moést het meisje 's mor-
6 uur dus opstaan en mocht te-
8 uur half negen des avonds haar
ist verlaten, 's Zaterdagsavonds
zij echter tot 10 uur verbonden,
ich ook 's Zondags was zij niet
iDan moest zij eveneens om 7 uur
iezig zijn en mocht om 2 uur ver
ken. Het middagmaal dien dag
nest van het salaris af.
ch den vorigen Zondag was het
(je te vermoeid, zij kwam niet. En
zij Maandagmorgen, na haar 6
s aan de Gemeentetram te hebben
ferd, zich presenteerde, kon zij
too weer teruggaan. Met moeiheid
de Juffrouw niets te maken!"
i tegenstelling met de meening
mijn geachten Haagschen con-
er vind ik 't treurig dat op derge-
i voorwaarden jeugdige vrouwelij-
irbeidskrachten worden geëxploi-
d en de juffrouw zich heuscli niet
hoeft te maken om een, die zij
j zulk een koopje heeft te behou-
p één advertentie krijgt zij toch
itig van die „slobbertjes", zooals
n haar burgerlijke hooghartigheid
meisje noemte dat zij het haar toe
tende loon onthoudt! En dan kan
weer uitzoeken!
i inroepen van rechtskundigen bij-
id, komt weinig of niet voor. La-
wij ons toch geen illusies maken,
at weet een dienstmeisje van W2t-
(of recht af. Door onkunde, onwe-
Jheid ziet zij in haar meesteres
steeds een wezen van hooger or-
of en helaas niet altijd ten on-
ite haar natuurlijke vijandin,
toekt bijna uitsluitend haar kracht
ongeoorloofde slimheid, overtuigd
zij is overigens rechteloos en mach
os te staan.
n waar in deze dagen het aanbod
verre de vraag overtreft 1) is er
eenig cynisme voor noodig om
i „dienstbodennood" te spreken.
iet „dienstmeisje" is niet de eenige
niet weet waarop zij recht heeft.
I Uit de advertenties in de meeste
[bladen zou men het tegendeel op-
ken. Red.
Elk burger dient de wet te kennen
dat is oen noodzakelijke bepaling om
dat anders elke verordening ontdo
ken zou kunnen worden mot een be
roep op onwetendheid. Doch jn de
practijk weet de groote meerderheid
der burgerij en vooral de vrouwen en
de mindere klasse, er nog maar bitter
weinig van af hoe zij zich kan ver
dedigen, tegen een onrecht haar aan
gedaan,. Zou het geen overweging ver
dienen op de hoogste klassen der la
gere scholen eens iets daarover te loe
ren vooral voor die kinderen bij wie
met het verlaten dier school alle on
derricht ophoudt? Natuurlijk zou dit
zich slechts tot grove algemeenheden
kunnen bepalen, zoodat men geen
juffrouw meer naai' 't politiebureau
zag loopen, omdat zij van haar com
mensaal geld moet hebben.
Doch, dit nu eens ter zijde latende
zijn er ook wettelijke kwesties, waar
mee de meesten, als zij er voor Bton-
den, niet zouden weten hoe te hande
len.
Bijv. na den wreeden en veel bespro
ken moord op de Haarlemmerstraat,
nu de bloedvrees er weer wat inge
komen is, vraagt men zich afWelk
recht heb ik, wanneer ik word aan
gevallen Heb ik heit recht dan mijn
aanvaller neer te schieten of moetik
wachten tot ik eerst zelf vermoord
ben?
De wet zegtnoodweer bestaat eerst
dan wanneer levensgevaar aanwezig
is. Maar hoe kan dat vooruit gecon
stateerd worden? Hoe weet ge, wan
neer iemand op een donkeren weg u
aanvalt of aanrandt of het slechts zijn
bedoeling is u te berooven of te mis
handelen, dan wel u te vermoorden
Bovendien verbiedt do wet u hel dra
gen van wapenende apache zooals
er thans in het duistere Amsterdam
rondom dan Darn zooveel rondzwer
ven, stoort zich niet aan dat verbod
en wanneer een burger dus van z'n
noodweer-vrijheid gebruik zou willen
maken, zou hij moeten beginnen bij
voorbaat tegen de wel te zondigen.
Ook hierbij een historisch geval ter
illustratie. In een grensgemeente van
Amsterdam werd eenigen tijd geleden
iemand onverhoeds door een individu
aangerand, die een veete jegens hem
had. Deze had te voren reeds te ken
nen gegeven zijn vijand van 't leven
te willen berooven en bracht hem
daarop-met een scherp voorwerp ,een
wonde aan 't voorhoofd toe. De ge
wonde word door de politie verbonden
eh na een week was hij genezen.
Intusschen herhaalde de aanvaller
tegen wien wel proces-verbaal werd
opgemaakt, doch die niet in voorloo-
pige hechtenis werd genomen zijn be
dreiging. De aangevallene verzocht
daarop oen vuurwapen te mogen dra
gen, doch dit werd" hem uitdruk
kelijk geweigerd. Wat doe je nu met
je noodweer
Het strijdlustige, de zucnt om ge
weld met geweld te koeren, zit er an
ders al van jongs af aan bij ons in
Dat ziet men vooral weer in deze
Augustus-dagen, nu als herinnering
aan het door een Ainsterdamschen
jongen ontdekte buskruitverraad, de
straatjongens, opgedirkt met papieren
steken, sjerpen en epauletten en hou
ten sabels, tvommelend door de stra
ten trekken. Het oude gebruik sterft
nog niet uit, het wordt zelfs gemoder
niseerd, want de jongens hebben nu
een ambulance-wagen yan het Roode
Kruis bij zich! Een kruiwagen, een
Ladder, een lap zeildoek, een kruis
geknipt, uit rood papier, en een jon
gen, die voor „gewonde" moest lig
gen, waren de noodige ingrediënten.
De Vredesconferentie heeft toch iets
uitgewerkt. Bij dien lust voor soldaat
je-spelen begrijp ik maar niet, waar
om men toch zooveel op wijlen onze
schutterij had aan te merken. Zoo'n
schutter, vooral met 'n graad, kon
toch maar prettig in zijn pakje blij
ven rondloopen.
Een overblijfsel hiervan vinden wij
nog in de ex-schutterij-muzikanten,
die nu een weerbaarheids-uniform
dragen. Die verlevendigen thans door
hun ,,schneidige militaire manieren"
onze straten en koffiehuizen.
Het trommelen op straat heeft nu
eigenlijk geen zin meer. Want de
mooie oude Beurs is uitgetrommeld,
op de „nieuwe" hebben kwajongens
nooit toegang gekregen en de „sla
gen", die daar vallen, zijn heel wat
benauwender, dan hetoorvordooven-
de lawaai van vroeger.
'k Praatte van de week nog met
een bankbediende. U weet wel, zoo
een, die zelf ook veel „klantjes" heeft.
Hij was niets tevreden, verdiende
geen cent dan zijn vaste salaris. Ja,
de groote Hanzen doen wel zaken.
maar die hebben mij niet noodlg. 23. Idem overeenkomst met A. A.
Maar „Jan", de kruidenier, de bak- Springer, kosteloos onderwijs In
ker, da slager, dTe speculeert niet. De zwemmen en duiken,
schrik zit er .nog te veel in. Maar dat 24. Idem vaststelling instructiSn ge-
vergeten ze wel, over een poosje gaat meeutelichtfahricken.
alles wel vvoer liet zelfde gangetje. 1 25. Idem vaststelling verordeningen
Dan verdien ik nog wel weer tientjes buitengewone school voor lager on-
extra per dag. derwijs.
We hebben wettentegen hazard- 20. Idem J. de Breuk e. a., wijziging
spelen en dobbelen, 'k Zei zooeven, uitbreidingsplan gronden bij Arnster-
dat de meeste burgers de wetten niet (Hmsche Vaart, met schrijven B. en
kennen. Maar aan verscheidene bank- Weth.
instellingen kent men ze heel goed en
vooral de kunst om ze te ontduiken.
H. HENNING Jr.
Stadsnieuws
Sociëteit Trou moet Blycken.
Concert op Dinsdag 18 Augustus
1908, 's avonds 8 uur, door het Strijk-
orkest van Haarl, Muziekkorps, di-
271 Idem B. en W. vaststelling lijst
ie noembaren tot lid College Zetters
voor 's Rijks directe belastingen.
28. Idem benoeming tijdelijk perso
neel Hoogere Burgerschool.
29. Idem Meisjesschool voor AL O.
30. Idem Burgeravondschool,
\Htii
P. W. Kriens. j
recbeur: de Heer C,
Programma:
1. Marsch uit de
Auvray.
2. Ouverture Hans Sachs, Lörtzing. j
3. Fantasie aus der Operette „Der j
Zigeuner-Baron, Strauss.
4. Veniezia, valse, Desormes.
5. Une Fête d'Aranjuez, fantaisio
espagnole, Demersseman.
6. Ouverture Zampa, Hérold.
7. Ballet de l'opéra „Faust", Gou
nod.
Allegretto mouvement de valse; b.
Adagio, c. Allegretto, d. Moderaio
maestoso, e. Moderato, f. Allegretto,
g. Allegro vivace.
8. Ilochzeitsreigen, Walzeir, Bjlse.
9. Fantaisie uit do Japanscho ope
rette „The Geisha". Jonas.
GEMEENTERAADSZITTING.
De agenda der Raadsvergadering
op Woensdag 19 Augustus, des na
middags te half twee, in de Staten
zaal, bevat de navolgende punten
1. Mededeel ingen en ingekomen
stukken.
Verzoekschrift dr. II. J. Calkoen,
eervol ontsiag leeraar Burgeravond
school.
Idem G. H. Blits, idem idem onder
wijzer school no. 1, om eervol ont
slag.
2. Voorstel B. en W. teruggaaf ge
deeltelijke pachtsommen standplaat
sen stationneerende rijtuigen.
3. Idcrn vaststelling staat betaling
uit onvoorziene uitgaven, dienst 1908,
mot advies C. v. B. gemeente-finan-
ciën.
4. Idem teruggaaf gedeeltelijke
pachtsom aan pachter buffet slugers-
gczellenlokaal Openbaar Slachthuis.
5. Idem overeenkomst met gemeen
te Schoten, overdracht gasbuizen,
enz.
Idem beperking openstellen van
do Waag, enz.
7. Idhm verhuring grond Wijde
Geldelooze Pad aan E. N. E, T,
8. Idem verbetering weg Zomer-
vaart.
9. Idem vaststelling organieke rege
ling jaarwedden personeel Meisjes
school voor M. O.
10. Idem vergoeding pensioensbij
dragen personeel id.
11. Idem invoering gymnastiek-on-
derwijs aan de openbare scholen.
12. Idem verzoekschrift Vereeniging
industrieelen en kooplieden betreffen-
de bouwkunde cn aanverwante vak
ken, in zake gemeentelijke duinwa
terleiding.
13. Idem J. A. Jonker, Kamercon
tract gemeentelijke duinwaterleiding
pevcèelen Gen. Joubertstraat en Pr.
Steynstraat.
14. Idem Roei- en Zeil vereeniging
„Het Spaarno", goedkeuring wijzi
ging plan bouw Schuitenhuis.
15. Idem Bloemislenvereeniging
„Haarlem", betrekken planten en ge
wassen "van Haarlemsche bloemisten.
10. Idem H. IJ S. M., afwijking art.
7, la, Bouwverordening, bouw loods
stations-emplacement.
17. Idem hoofdbestuur Algemeene
Vereeniging voor Bloembollencultuur,
gebruik Hertenkamp, enz.
18. Idem directeur en commissaris
sen Maatschappij lot exploitatie van
Staalwaterbronnen, vergunning ge
timmerten in tuin Brongebouw.
19. Idem aanvaarding voor straat
bestemden grond in liet verlengde
van de Potgieterstraat.
20. Idem verkoop grond Van Eeden
straat aan C. Nederkoorn en J. Ma-
chielse Jr.
21. Idem verhuring grond Lalcen-
koperstraat aan J. Schreuders.
22. Idem ingebruikgeving schoollo
kaal voor cursus eerste hulp bij onge
lukken.
HOFBERICHT.
De Prinses von Reuss is Zaterdag-
Carnaval Suite "™'ncl to h<>' statt™ APC>-
i doorn aangekomen.
VREEMDELINGEN-VERKEER.
Te Veendam wordt de algemeens
j'vergadering van den Bond voor
t Vreemdelingenverkeer gehouden. Zij
werd ten Stadhuize ontvangen.
DE KAMERZETEL VOOR
SCIÏOTERLAND.
j „De Klok" deelt mede, dat namens
onkeJe kiezers aan den heer W. Ha-
vers (redacteur van „De Klok") gc-
vraagd is, of hij eventueel bereid is
een candidatu'ur voor Schoteriand
aan te.nemon, indien de lieer Van der
Zwaag'blijft bij zijn voornemen om
zich niet meer beschikbaar te stellen.
Do heer Havers heeft geantwoord,
neg geen beslissing te kunnen nemen
cn zijn besluit afhankelijk te stellen
an de richting, clie de te stichten so
cialist ische bond to dezen opzichte zul
v oorschrijven.
BROEDERDIENST.
Een loteling to 's-IIcrtogenhoscli
had hij den Militieraad als reden van
vrijstelling bij de militie opgegeven
„bróederdienst", doch de Militieraad
en later in hooger beroep Gedeputeer
de Staten hadden die reden ongegrond
verklaard, omdat' de bedoelde broeder,
als naar 'do 'landweer overgegaan
zijnde, daarbij thans" niet meer in
dienst, was, maar ais de&erteur was
afgevoerd; zoowel de Militieraad als
Ged. Staten waren van oordeel, dat
vaneen broeder die als deserteur was
afgevoerd uiet kon gezegd worden dat
hij uit-den dionst was „ontslagen",
zooals art. 48 sub 2 c dea' Militiewct
eischt, dat van die beslissing van Ge
deputeerde Staten zoowel de Commis
saris .der Koningin in deze provincie
ais bedoelde loteling vernietiging
vroegen aan II. M. do Koningin..
Thans is bij koninklijk besluit van
27 Juli jl. no. 34 voormeld besluit van
Gedeputeerde Staten vernietigd em de
loteling alsnog van den dienst bij de
militie vrijgesteld.
Bij gezegd kon. besluit is uitge
maakt dat overgang naar de landweer
gelijk staat met ontslag uit den dienst,
als bij art. 48 sub 2 c. der Militiewct
bedoeld, ook voor hendie vallen rai
der de overgangsbepaling van art. 3
der wet van 1901 Stbl. no. 159.
- (Nbr.ï
TREURIG.
Voor een krankzinnigen arboider te
Ileerewaarden bleek nergens plaats
te zijn.
DOODGEVALLEN.
Een ongeveer 30-jarig werkman, be
zig aan het verrichten van verfwerk
aan de kap van het Hollandsche
Spoorstation te 's-Gravenhage, had
het ongeluk van een steiger te vallen,
met het noodlottig gevolg dat hij met
het achterhoofd terecht kwam op do
leuning van een trap, waardoor de
dood dadelijk intrad.
EEN ONVERSTANDIGE DAAD
deed een werkman Le Oosthuizen, die
zijn patroon vermoedelijk groote scha
de toebracht.
Een firma in Edammer kaas aldaar,
voel zaken doende in het buitenland,
ontving dezer dagen van een Fran-
sohe firma een schrijven, met verzoek
een briefje, in het Hollandsch ge
schreven, voor haar te willen vertalen
en op te zenden .Dit briefje luidt als
volgt
„De ondergeteekendekaasma
ker In de fabriekte(in Noord-
IIoiland) verzoekt beleefd aan den ge
bruiker van 't kaasje hoe of ze smaakt
en hoe duur of ze betaald wordt en in
wat voor oord van de wereld 't kaasje
gemaakt is."
(Volgt handteekening en woon
plaats).
Dit briefje, in een fleschje gesloten,
was door den verbruiker in 't buiten
land gevonden bij t opensnijden van
't Edammer kaasje.
POGING TOT ZELFMOORD.
Te Amsterdam reed een rijtuig
langs de Prinsengracht Plotseling
opende de inzittende het portier en
sprong te water. -De koetsier, daarin
bijgestaan door eenige burgers, mocht
er na voel moeite in slagen den man
weer op het droge te brengen. De
drenkeling was echter volkomon be
wusteloos. Per brancard werd hij
naar liet binnen-gasthuis vervoord.
Het bleek iemand uit de provincie te
zijn. Hij is overleden zond-er tij ken
nis to komen. Zijn identiteit is nog
niet kunnen worden vastgesteld.
EEN WINDHOOS.
Over het Beesdsche Veld (Geld.) is
Donderdag een windhoos getrokken,
zooais zeidon voorkomt. Haar komst
werd aangekondigd door een hevig ge
gons. Zij bewoog zich in oostelijke
richting en voerde te veld staande
korenschoven mee omhoog, zoodat ze
in de boomtakken langs den weg te
recht kwamen. Het werkvolk, dat
moeite had op de been te blijven,
inoest zich plat op den grond leggen.
(Arhn, Ct.)
DIEFSTAL.
Te Zaandam is een man door de
politie op heeterdaad betrapt bij het
stelen van hout ten nadeele van den
lieer G. Eiskes. Hij is gevankelijk naar
Haarlem overgebracht.
NED. BOND VAN OUD-ONDER
OFFICIEREN.
Deze Bond hield zijn 21ste alg. ver
gadering te Breda, onder voorzitter
schap van - den heer M. Gerdes. Aan
de vergadering is een schietwedstrijd
verbonden, terwijl het Gemeentebe
stuur voor een officieele ontvangst
zorgde.
ZONDERLINGE BERGPLAATS.
Den arbeider C. S., ie Midwoida
(Gr.) is een bedrag van f 23 ont
vreemd, dat do man verstopt had in...
zijn bijenstal.
VER LOKT-VERLAKT.
Eeai inwoner, uit Papendrecht, ver
lokt door hot aanbod in een blad,
waarbij voor de luttele som van 1.50
©en „Pop op natuurlijke grootte" met
2 gratis peppon van 23 c.M. verkrijg
baar gesteld wordt; zond een bniten-
'aaidschen postwissel van dit bedrag
aaii het opgegeven adres Queen Vic-
toriastreet London". Met spanning
word het groole pak verbeid. Ver
heeld u do teleurstelling van groot en
klein, toen do postbode gisteren een
groote enveloppe bezorgde, verzonden
uit Rotterdam, voorzien van eeui
postzegel vuu 5 cent, en die niets in-
nioid üan oen lap ruw katoen, be
drukt niet één groote en twee kleine
poppen. Deze figuren konden uitge
knipt en met zaagsel opgevuld wor
den, dan had de familie de drie be
loofde poppen! Voor ƒ1.63 ontving
men dus eeu waarde van misschien
15 cent. (,,D. Ct.")
AUTOMOBIELONGELUK.
In gematigde vaart naderde Zater
dagmiddag tegen 5 uur een auto Rhe-
iion, komende van de richting Arn
hem. Viak voor het stadje, waar ge
woonlijk veel kinderen spelen, wilde
ccn meisje van zeven jaar hoewel
dit onmogelijk meer kon en du3 door
elen bestuurder van den wagen niet
verwacht kon worden er nog voor
langs loopen. Plotseling zwenken
mocht niet meer baten, liet kind werd
door de vooras tegen den gronu ge
worpen eii het rijtuig reed er over.
Het achterdeel van den wagen wen
telde het meisje eenige malen om,
doch doordat geen der wielen over het
kind is heengegaan, schijnt het onge
luk vrij goed te zijn afgeloopen da
delijk levensgevaar is er althans
uiet.
Van schuld aan de zijde van den
wagenbestuurder is geen sprake oog
getuigen zijn daaromtrent in hun
oordeel eenstemmig.
MAN EN VROUW ZIJN EEN.
„Gij zoudt de baas zijn? Och, loop
heenl
Gij weet toch: man en vrouw zijn éóni*
Sprak vrouwlief, als zij nu en dam
In strijd was mot haar lieven man.
Haar lieve man zei: „Noen, Cathrien-
Jk zeg u: man on vrouw zijn tien.
Ik ben do 1, hoe 't loopt of gaat,
En gij de 0, die naast mij staat l"
Eon heel lange recruut kreeg van
een klein officiertje eon standje, om
dat hij naox beneden keek, in plaats
van naar boven.
Moet ik dan altijd naar boven kij
ken? vroeg de recruut.
- Je, lummel, was hot antwoord.
-Nu, vaarwel dan, luitenant, want
dan zie ik je van mijn. leven niet weer!
Als mevrouw Jansen op zekeren mor
gen opstaat, vindt zij het bed van haar
man leeg, en op het nachttafeltje ligt
een briefje van den volgenden inhoud:
„Lieve vrouw! Je hebt in je liefda-
digheidsvoreeniging tot dusver altijd
kousen voor Afrikaansche wilden ge
breid, terwijl ik geen kousen had.
Vandaag reis ik naar Afrika. Mis
schien komen de door jou gebreide
kousen me' daar ten goede.
Klem© jongen (smachtend naar een
kameraadje kijkend die een sigaar,
rookt):*,,Hó, Piet, laat mij ook 'reis
trekken?'
Piet: „Jij krijgt ze, als ik er ziek
van word."
Inspecteur van politie: „In den af
geloopen nacht hebben ze dus uw kas
geplunderd?"
Parvenu: „Onzin, zulke lange nach
ten zijn er niet, mijnheer de inspec
teur."
ZELF-APPLAUS.
Mark Twain, de welbekende Arneri-
kaanschc humorist, verhaalde on Jongs
het volgende vermakelijke voorval van
het eersto groote feestmaal, dat le zij
ner eere te-Landen werd gegeven.
Hij was aaii zulke feestelijkheden
nog niet gewoon, en daarom verveelde
hij zich.
Voordat wij aan tafel gingen, zoo
verhaalt hij, las de Lord Mayor of ie
mand andors eone lijst van do voor
naamste gasten voor, en als hij aan
oen bijzonder belangrijken naam
kwam, dan klapten de anderen hard
in de handen. Ondertusschen ontdek
te ik, dat iemand naast mij oen on
derhoudend prator was.- Wij waren
juist een belangwekkend gesprek be
gonnen, toon do overige aanwezigen
als razen den iri de handen klapten.
Zulk een applaus had ik nog nooit ge
hoord en werktuigelijk deed ik dappei
daaraan mede. Daar bemerk ik op
eens, dat de menschen om mij heen
mij verwonderd en lachend aanzien.
Ik gevoelde mij niet op mijn gemak,
maar ik applaudisseerde nog harder.
Eindelijk vroeg ik aan iemand naast
mij: Voor wien is dat handgeklap?
Voor Samuel Clemens, bctor be
kend onder den naam Mark Twain,
wa3 het antwoord. Toen hield ik op
mot applaudissccren en ik schaamde
mij als nooit tc voren. Ik bad mijzel-
ven toegejuicht!
JUIST GEZIEN,
Door een garnizoens-commandant
was gelast, dat de bliksemafleider van
den toren der kazerne een oud
kasteel moest worden nagezien en
hij ontving de volgende rekening:
Voor het beklimmen van den toren
1; voor het nazien van den bliksem
afleider f 5, voor het afklimmen van
den toren f 1., Totaal f 7.
De commandant trok van doze re-
lconing f 1 af met de volgende bemer
king op den kant der rekening.
„Ik beschouw het opklimmen en na
zien van den afleider in het belang
van den Nedorlandschen Staat doch
het afklimmen is een geheel persoon
lijke aangelegenheid van den werk
man."
Naar het Engelsch,
door
frthurW. Marchmont.
ady Belborough wendde zicli nu
(Olive.
Misschien ben Je nu voldaan, nu
ttijn zoon zoo ver gebracht hebt, dat
er toe komt mij in het publiek al-
te beieedlgen. Het is niets anders
ik verwachtte van iemand van
origine, wier ouders....
Houd op, als 't u blieft, lady Bel-
>ugh, riep Olive vol vuur uit. Van
zelf lean u zeggen, wat u wil. Ik
u en kan dat verdragen. Maar
,i ouders zuilen noch door u, noch
iemand ter wereld bcleedigd
[den.
r Jack, zend dat schaamtelooze
•eje weg en ga met mij mee.
Pt antwoord greep hij de hand van
f®i niaar zij trok haar terug,
r Ga liever met je moeder mede,
f. zei Olive.
{Jack! Jawel! En dat in mijn
tegenwoordigheid. Ga dadelijk mee,
John I
Ik ga met juffrouw Parmenter
naar de stad terug, moeder, ant
woordde hij, heel beslist.
Je moet kiezen tusschen dat we
zen en mij. En eens voor al, Versta
je dat
Ik zal gaan, Jack, zei Olive op
z achten toori.
Ik aarzel geen oogenblilc over
mijn keus, moeder, als u mij zoo wil
dwingen. Ik zal met juffrouw Par
menter naar de stad terugJteeren.
Wij zullen zien, wat je vader
van dit alles zegt, klonk woedend het
antwoord en op dat oogenbltk voeg
de mevrouw Taunton zich weer bij
hen. Zij had het tooneeltjo van op een
afstand gadegeslagen, en kon heel
goed raden, wat er gebeurd was. Zij
had heel In 't geheim liet geheeie
plannetje op touw gezetmaar zij
lcwam nu naderbij met een vroolijken
glimlach op het gelaat, alsof de komst
van lady Belborough do prettigste
surprise in de wereld voor hon allen
was.
Beste lady Belborough I Hoe al
leraardigst. Wees welkom en drink
een kopje thee met ons. Heeft u de
thee al besteld, mijnheer Fenwlck
Is u in dit gezelschap, mevrouw
Taunton Ik denk, dat ik u niet goed
begrijp, luidde heel koeltjes het ant
woord
De weduwe keek op met een heel
goed nagebootste uitdrukking van be-
leedigde verrassing.
Ik heb alleen mijn lieve vriendin,
juffrouw Parmenter, gevraagd, een
watertochtje met mij to maken op de
rivier en wij waren juist van plan
thee te gaan drinken. Anders is er
niets te begrijpen.
Ik zou er niet over denken aan
dezelfde tafel te zitten met zoo'n in
dringster als dat jonge meisje.
Mevrouw Taunton ging rechtop zit
ten en keek lady Belborough lang
aan. Toen antwoordde zij op ijskou-
den toon
Mejuffrouw Parmenter is mijne
vriendin en gast, lady Belborough, en
hier is zij in elk geval onder mijne
bescherming. Het is hier Belborough
Castlo niet.
Bedoelt u, dat u mij hier ge
bracht heeft met het dool deze per
soon te ontmoeten, mevrouw
Het antwoord van mevrouw Taun
ton was een blik van verachting en
een uitdagend schouderophalen. En
toen keerde zij lady Belborough haar
rug toe.
Kom, Olive, ga mee, lieve, Als
wij geen thee kunnen drinken zonder
op deze wijze gestoord te worden,
zullen wij ergens anders heengaan.
Mijnheer Fenwick, u wil misschien
nog ovon hier blijven, en Olive onder
den arm nemend, liep zü met haar
weg.
Het meisje voelde zich door deze
daad tot haar aangetrokken.
Hoe kon ik u genoeg bedanken,
movrouw Taunton vroeg zij, terwijl
zij wegwandelden.
Die vrouw is onverdraaglijk, lief
kind. Ik ben niet kwaadaardig aange
legd, maar ik zou duizond dollars
hebben willen geven, al9 ik in staat
geweest was haar con klap in het ge
zicht to geven. Mijn vingers jeukten.
En dat dit je nu moest overkomen,
Olive, terwijl je in mijn gezelschap
was, ik zou van schaamte in den
gronden kunnen zinken.
Nu heeft u in elk geval kunne»
zien, waarom het vooy mij onmogelijk
zou zijn uw raad op te volgen met be
trekking tot mijn huwelijk, antwoord
de 01:ve.
Lief kind, als ik in uw plaats
was, zou ik stellig met den zoon trou
wen, al was het alleen om die afschu
welijke moeder spijt en schaamte te
bezorgen, verklaarde mevrouw Taun
ton tusschen haar opeen geklemde
lippen.
Het antwoord was zorgvuldig over
wogen, ofschoon schijnbaar in drift
geuit. Olive begreep op dat oogembllk
niet precies wat zij er mo3bedoelde,
evenmin als zij het licht, dat uit de
oogen van Mevr. Taunton straalde,
begreep.
Maar toen zU bet zich later herlik
nerda. begreep zij, dat zij zelfs >n de
oogen van haar nieuwe vriendin Jack
niet zonder schaamte kon trouweon
En haar wangen gloeiden bij die ge
dachte.
Ai het genoegen van dien dag was
voor Olive uitgedoofd. Het gevoel van
vernedering deed haar verlangen naar
haar rustige kamers terug te keeren,
zich voor de geheeie wereld te vexber-
gen zelfs voor haar verloofde, zoo diep
was de beleediging en schande in haar
ziel doorgedrongen.
Toen hij weer bij haar kwam, was
het gezicht van Jack vertrokken van
woede. Hij zei heel weinig over zijn
moeder, behalve dat zij vertrokken
was en dat zij was gekomen in ant
woord op een anoniem telegram, dat
iiaar dien morgen was toegezonden.;
en van het drietal waa Mevr, Taunton
nog het meest verontwaardigd over
menschen, die zich met de zaken van
anderen bemoeiden, en het meest
nieuwsgierig wie zoo vijandig tegen
over Olive gezind kon zijn.
Die kleino vacantiedag liep dus
droevig ten einde. Zij gingen met den
eersben, den besten trein weg, spra
ken onderweg hooi weinig en scheid
den te Paddlngton, waar Mevr. Taun
ton in haar rijtuig stapte en Jack en
Oliye per omnibus naar Chelsea gin
gen,
Het afschuwelijk gedrag van
raüQLSieöddr beeft mijn besluit in bet
minst niet aan het wankelen gebracht,
Olivehet maakt toch voor jou ook
heelemaal geen verschil? vroeg hij
bezorgd, toen zij op het punt stonden
afscheid van elkaar te nemen.
Ik wist al wat mij te doen stond,
Jack, dat weet je immers. Dit heeft
mijn besluit alleen nog wat vaster ge
maakt. Ik voel mij heel ongelukkig,
lieveling. Goeden nacht, en daarmee
giing zij in huis.
Eenmaal veilig en wel binnen de
muren van haar kamer, barstte de
stroom van haar geyoelens los, en
naar 6mart en vernedering overstelp
te haar. Het was niet te dragen, ho
peloos, doodolijk. Wanhoop reet haar
ziel vanéén. Zij had niets gedaan en
kon ook niets doen. Niets dat haar
hoop gaf. Zij zou het moeten opgeven.
En een wanhopig idéé van het land
veria-ten èn haar ellende meenemen op
een of andere plaats waar haar onge
lukkige geschiedenis onbekend zou
zijn maakte zich van haar meester,
totdat zij eindelijk in een vloed van
tranen verlichting vond.
Zij schreide zoo zelden, dat haar he
vig gesnik haar zelf aan het schrikken
brachtmaar toen zij tot bedareo
kwam, had de nieuwe gedachte om
Engeland te veriaten, vasten, voet bi|
baar gekregen.
(Wordt vervolgd).
