HAARLEM'S DAGBLAD.
Ei IlonairsMtiit
in quarantaine, j te stoomen om geduld te leerenl „Ge
Binnenland
FEUILLETON
Da correspondent Yon de „Tele
graaf' in Suriname beschrijft hoe hij
een quarantaine-kuur heeft doorge
maakt. Het verhaal is interessant ge
noeg om het onzen tessera nan te bie
den. Het volge hier.
Om 5 uur 's morgens werd aan
mijn deur getikt. De hofmeester vaar-
pcluiwde, dat de barkas van ae „Wil
lem III" ons aan wal zou brengen.
Regen, mist en -In de verte het
grauwe streepje laag land. 'n Hol-
landsche morgen, triest en vervelend.
Zonder lach, zaten we ln de eet
maal 'u paar sandwiches te verduwen.
De kapitein kwam naar benedei»,
zeggend, dat het weer niet opklaar
de. We moesten in de open barkas.
Hij zou ons olie jassen en zuidwesters
geven. De tweede stuurman Liet de
mantels aanrukken, terwijl de late
stuurman, dc heer Kuypers, sa de
kapitein ons inlichtingen gaven,, hoe
we die dingen gebruiken moesten.
De zusters zagen er allergrappigst
uit Ln die zeemanskleerem die fijne,
blanke kloostergezichten onder een
Zuidwester, en de smalte, tengere
schouders, gewoon aan het dunmo,
zwarte kieed, nu dragend de „gewel
dige" olie jassen. De inlandsch© dame
moest een oude regenjas aantrekken.
Die was te groot van omvang. De
hofmeester had voor provisie ge
zorgd.
Nu stonden! wt, reisvaardig, ue
„meester" kwam ook nog even kij
ken, en viel bijna om van het lachen.
SJongel »el-ie, daar knap je weer
van op, Ik ben zoo verkouwe' as
brieve-bus... nieze en nleze. Wat -
weerl Je zou hier de pest krijg© voor
die kolonie Suriname. Is 't geen
prachtband? vroeg hij mij spottend.
Zo moesten die zaak hier maar gauw
toeplakken met 'n collectie ouwe
kranten. Atchtel atchlel nieste hij
hoestend. Alles koloniseert tegenwoor
dig en de zusters loopen met zuidwes
ters en in oliej assenI Merakell En
•nou in die ouwe, open barkas. Dat
wordt 'n pan, meneer de Journalist.
Wat zalle die Hollanders blij zijn, as
ze dat te slikken krijgen I Komen wij
nou óók in de krant?
Jij speciaal, mopperde lk, want
ik had stlerig het land
Goeie reis, riep de kapitein. W«
dankten liem voor z'n goede zorg
Dan namen we afscheid van de eer
waarde overste uit het klooster te
Roosendaal (N.-Br.), die op een In
spectie-reis geweest was, em van dte
officieren, die ons met oolijke gezich
ten nakeken.
Het regende, het gutste met bak
ken uit den hemel, maar ledereen
aan boord van de „Willem III" hing
over de verschansing of uit de open
poorten, om ons na te turen. Als al
les grijs om Je is, als het water mod-
derig-vuil onder de boot wegspoelt en
de kust in een dun-grauwen nevel
verborgen ligt, dan voel je geen lust
om te lachen. Regen, tropische re
gen, stroomde neer en langzaam tuf
ten we door het water.
Onder normale omstandigheden,
met een goede barkas, hadden we
dien tocht ln uur kunnen maken.
We gingen dus gemakkelijk zitten in
de ongemakkelijke kast, en lieten als
lammeren geduldig 's Heeren water
op stuurman's ollejassen gutsen. On
ze bagage stond overdekt in de roei
boot, waarin twee matrozen zaten.
We scbenen niet vooruit te komen,
trots het wanhopig gestook van den
dooven donkeyman. Het asthmatie-
ke gepuf van de oude machine werd
minder en zwakker, om ten leste op
te houden. We dreven tegen de kust.
De boel moest gerepareerd worden.
Na een half uur tobben hadden we
stoom. 60 pond, zei de 3de machi-
jnist met-acte-Bl Maar al had le al
le acten van de wereld gehad, die ou
we barkas kon hij met al zijn geploe
ter niet vooruit krijgen. Zoo bleven
we liggen. Het vuur werd gedoofd en
de stoompijpjes moesten nagekeken
.worden.
Zenuwachtige menschen of zij, die
vlug woedend zijn, én alle anderen
die min of meer ongeduldig door de
woreld gaan: u raad lk aan, in een
I ouwe barkas de Suriname-rlvler op
duld is toch zoo'n schoone zaak", enz.
Ende.„ het regende, het stroomde
uit den hemel.
De matrozen gingen „jutten"-.
- Die eene is van Terschelling, zei
de 2e officier, en die andere uit Nieu-
wediep. Ze moetan „jutten", zoodra
ze de kust onder de weten krijgen,
voelen ze aandrang om inspectie te
gaan houden. Dat bracht even afwis
seling, die twee blonde, Hollandsche
jongens door de modder te zien bag
geren, scherp loerend, of er ook iets
te vinden was. Voor ons lag 't oer
woud, waaruit duizenden vogelstem
men klonken. De prachtigste vogels
Ylogen vroolijk en onbevreesd heen
en weer. Snaterende papegaaien en
aardige steltloopers, oranje-roode
flamingo's en enorme grijs-grauwe
pelikanen, smetteloos-witte reigers,
goud-gele vogels met blauw-zwarte
vleugels, kleine, fcrulne rijstduiven
en vele anderen, wier namen ik nooit
gehoord heb, zwierven langs etc. kust.
De bodem was van de vetste klei,
waarop allerlei struiken, ondoor
dringbaar dik, te zaam waren ge
groeid. We kregen 'n voorproefje van
de rauskiatenplaag. Schorlaken-roode
krabben werkten sich uit de modder
op, honderden vlschjes, met kraaltjes-
oogen boven op de koppon, spartelden
door het slijk.
Duurt 't nog langV vroeg de 2d©
officier aan den machinist.
'n bik half uuzy sol deze grim
mig.
Daar zaten we juist ver genoeg van
de Willem III om door geen sterve
ling meer gezien te worden, en onge
veer even ver weg van het fort Am
sterdam,
Alle i&oole woorden lteuaem 1st je
op attiin het adres van allerlei men-
schen. Maar éión vraag, nog eens, aan
do personen, die dit aangaat waarom
ons niet direct afgezet, toen we van
het fort Amsterdam wegtrokken? Ik
geef ln gemoede den heeren die voor
Suriname's wel en wee waken, ln
overweging, zelf eens een excursie te
maken. Misschien komen ze dan tot
de conclusie, dat een outsider gelijk
heeft.
We overlegden nu, op welke wijze
we uit dit moeilijke parket zouden
komen.. Er word een kleine, maar
lange boom omgehakt en daaraan een
-dag bevestigd.
Nou roeien onder de kust weg
met de boot en de vlag ln top! Een
barkas in noodl
Het kind, dat we bij ons hadden,
begon dapper te schreeuwen, en was
met geen Jan Hagel stil te krijgen.
Mama's paraplu!© was in de modder-
riYier gevallen, met 'n bootshaak op-
gevischt en „lek"l Do zusters hielden
zich dapper. We probeerden fleschjes
bier te ontkurken, sloegen nekken
af... en traag zabberde het modder
water langs de kleigronden, en trager
sijpelde het regenwater in onze hal
zen. Triest flapperde het noodsein
boven de roeiboot.
D'r komt een baar-kaas, van
wa-aall brulde de stuurman naar ons
toe, en de dikke a's lalden traag over
het drabbige water.
De barkas kwam 'n half uur later
langs zij. We waren blij, verlost t©
zijn uit onze benarde positie.
Onze machinist was nu ten slott©
ook gereed met zijn machine en de
doovo donkey-man, die zich tweemaal
de nagels blauw geslagen had, begon
weer vuur te maken. Hij mopperde,
dat z'n hout nat geworden was, en
schold op de matrozen, die zijn bijl
„gegapt" hadden.
„Full speed" slierden we nu over
het water. De regen viel niet meer
met bakken neer, maar nu begon de i
zon te sboveiK W© waren ©en moe
gozelschap en het lachje om de lippen I
verried onzen toestand. Pure pret had
de machinist, wiens bai-kas nooit zoo
lekker geloopen had. De ouwe koffie
molen rlk-tikt© pleizierig en de dan-
key-man smeet in©t genoegen asch
overboord. De stuurman keek ernstig:
de „ouwe" zou wel uit zijn humeur
zijn. Met al die herrie kwamen zij 'n
dag of vier te laat in Amsterdam, Ze
hadden toch al niets te verspelen.
Hoe we er ten slotte nog kwamen,
I weet ik niet meer. Vaag herinner lk
me, dat de dokter met nog een an
dere barkas kwam, en 'n overdekte
roeiboot; dat mijn geduld ultraakte
en lk in woede uitriep: Go ahead!
We stapten stijf en stram aan wal.
Twee negers waren bezig een trans
parant op te richten met geweldige
letters: „Quarantaine!" Een vies-geel
vlaggotje wapperde feestelijk van dit
ballingsoord.
Vijf kerngezonde roenschen moes
ten nu opgesloten ea geïsoleerd wor
den! De heeren zijn. wel streng te Pa
ramaribo.
Ik behoef geen uitvoerige beschrij
ving van het gebouw te geven. Do
heer Van Kol heeft eenlgc jaren lier
al de fiolen van zijn toorn over deze
plaats uitgestort.
't Heeft ©enigszins geholpen. De ka
mers zagen ar fatsoenlijk uit. De bad
kamers zijn tamelijk idiote inrich
tingen, 'n teil water op den grond en
geen haak in den wand om je klee-
ren op te hangen, geen muskieten-
gaas, enz. Maar ik kijk zoo nauw
miet, en de zusters haalden de schou
ders op. Er was echter geen drink-
baat water, noch ijs, noch iets om
te eten. Minder aangenaam! Geluk
kig, dat een goede geest me ingebla
zen had, die dingen van boord mee
te nemen.
Baas ,,R©ns', een neger met heel
veel eerbied en een die Hollandsch
verstond, hielp ons ln alles. Zijn
dikke schommelvrouw, Marl©, scheen
ook geen gevaar van pest te vreezen. t
De tafel werd gedekt en de meege- S
hrachte mondvoorraad te voorschijn
gehaald.
Heel genoeglijk hebben we den tijd
doodgeslagen, met schrijven ,de zus
ters schreven boeken over die reis
met hindernissen i), lezen on babbelen
over dit buitengewone avontuur. D©
muskieten hielden we buiten, maar
een ander „mormel", de vlookleino
„mompier", treiterde me 's nachts
onuitstaanbaar. Mijn huid zag er uit
of ik de vlekziekte had.
De dokter liet per telefoon informee-
ren, hoe het met de „zieken" was. Die
scheen respect voor de pestlijders te
hebben. De „schout", 'n politie-agent,
mopperde erg over 't leven in d© ko
lonie. Je hadt er niets, bewee-rde hij,
voor hun-slag-menschcn.
's Zaterdagsavonds om half elf
kwam de provisie, die dooi* dokter's
bemiddeling besteld was. Rare boel!
Allicht kan er ln de toekomst beter
voor in quarantaine gestelde men-
scbén gezorgd worden.
's Maandags moesten onze kleeren
gedesinfecteerd worden, wat me nog
*n flanellen pak gekost heeft.
Bon Dieu bon, zullen we maar
zeggen, als de menschen In Haiti.
Reizen Is geweldig duur...
We mochten Post Leiden (lijden?)
verlaten en arriveerden dien ochtend
te Paramaribo.
York Herald omtrent een onderhoud
met minister Van Swlnderen over
Nederland en Venezuela bepaald on
juist is, waar de medewerker van 't
Amerikaansche blad den Minister de
woorden in don mond legt, dat er
tusschen bolde landen krachtens over
eenkomst uitlevering bestaat.
Een dergelijke uitlevering bestaat
niet.
De dag van vertrek van het pont-
serdeksclup Friesland van Nieuwo-
diep naar do Caraïbischo Zee Is be
paald op 1 Sopt. a.9.
DE MISLUKTE
VR E DFST E NTOONS TELLING.
Over dit onderworp schrijft de
Haagsohe Kroniekschrijver der „N.
Gron. Crt."
„De mauuon, dio ©enige Jaren gelo
den, grootscho plannen ontwierpen,
om bij gelegenheid van do opening
van het Vredespaleis, een groot© ten
toonstelling te arranges ren, zullen
zeer waarschijnlijk, nu al dio mooie
voornemens zijn mislukt, niot met de
justitie kennis maken, maar zich toch
hebben voor te bereiden op oenige on
aangename oogenblikjes. Men zal zich
namelijk nog wol herinneren dat voor
deze Vredestentoonstolling propagan
da op groot© schaal is gemaakt, dal
schier lai plaatsje van ons land af-
doelingen werden gesticht, hoofdzake
lijk mot de bedoeling dat deze leden
zouden werven. Menigeen hoeft zich
als zoodanig opgegeven on conige gul
dens geofferd in het blijde vooruit
zicht gratis al het schoons te mogen
bezichtigen, uat de wereldexpositie
zen bieden. En nu heeft men we»
vernomen, dat van dit alles niets zal
komen, dat. de Regoering de ge
wenschto medewerking heeft onthou
den, maar niet is gebleken, waar de
contributies van do toegetrédenen"
zijin gebleven en voor welk doel deze
gelden zullen worden aangewend. Ia
verneem dan ook, dat oenige Hage
naars het. voornemen hebben opgevat
de bestuurders van do vereeniglng
„Vredea-Lentoonstelling" tot verant
woording te roepcin. Aan kwade trouw
bij die .bestuurders wordt niet "ge
dacht zelfs neemt men gareedelijs
aan/ dat de tot dusver gestort© geideu
voor het noodzakelijk voorbereidend
werk noodig zijn geweest, de moge
lijkheid wordt, verondersteld, dat dit,
met goedvinden van hem, die de stor
ting deden, als grondslag zou kun
nen die non voor de vorming van een
fomdi-t, dat men poogt bijeen te bren
gen, om Inderdaad over enkele jaren
in de residentie een wereldtentoon
stelling te organi8eeren. In hoever
re dit pion kans van slagen heeft,
waag ik niet te beslissen.
VAN HOF EN RESIDENTIE.
De minister van landbouw, de heer
Talma, Is voornemens een bezoek te
brengen aan de van 14 tot 16 Septem
"oer te Zevenbergen te houden land
bouwtentoonstelling.
Wegerns den hofrouw zal op den
geboortedag van H. M. de Koningin
het gebruikolijke galadiner ten pa-
leize Het Loo dit jaar niet plaats
hebben.
KONINGINNEFEESTEN.
Op 7 September te Aalton Histori
sche optocht, voorstellende bezoek Yan
Prins Maurits, ontvangen door bur
gemeester en schepenen.
Te Zutfen zal een optocht en een
steekspel worden gehouden, ter her-
denking van de 10-jarige regeering
van H. M. de Koningin. De optocht
geeft een episode uit de geschiedenis
van Karei van Egmond, hertog van
Gelre, van diens huwelijk met Elisa
beth van Brunswijk-Luxemburg, en
zijne „blijde incompste" te Zutphen
in Februari 1519.
Naar het Engelsch,
door
XrthurW. Marchm'óht.
38)
Laat aan inij de rest. maar over,
zeide Olive. Ik zal me natuurlijk ver
mommen, en een Duitscken naam
aannemen.' Jij gaat naar hoar toe on
zegt, dat ik ben overgekomen, om Je
op te zoeken, en dat ik te New-York
in moeilijkheden bon gekomen dat
jk eene van 't gilde ben. Verder, dat
ik wat geld heb, en een plaats zoek,
om mijn intrek te nemen. Ik spreek
even goed Duitsch als Engelsch ik
ben in Duitscliland op kostschool ge
weest en met dat als hulp zal ik
het overige zelf doen.
Je bent een wonder, zehle Selma
oprecht. Maar je waagt je leven, als
zij don toeleg mochten ontdekken, en
ik eveneens. Maar ik zal het doen.
Je zult geen gevaar loópen, Sel
ma. Ik zal er voor zorgen. Ik zaJ hun
vertellen, zoo gnuvv ik zo een boeljo
ken, dat ik je bedrogen heb.
Ik ben niet bang, ik wil ieder
gevaar voor je verduren, antwoordde
het meisje ernstig.
Spoedig hierna scheidden zij, en
Olive zeide tot Selma, haar aan Mr.
Casement's adres te schrijven, zoo
gauw ze gedaan had bij de Ilart-
manns wat noodig was.
Olive keerde, zeer in haar schik met
haar nieuw plan, naar huls terug.
Het vooruitzicht om iets bepaalds te
doen, was onbeschrijflijk welkom na
de lange periode van noodzakelijke en
hopelooze werkloosheid. Zij snakte
naar bezigheid.
Ze dacht niet aan 't gevaar betrapt
te worden. Ze wilde er niet ernstig
over denken. Zij moest er op voorbe
reid zijn het gevaar in 't gelaat te
zien als het noodig was.
Hanr tegenwoordige levenstoestand
was onhoudbaar. Hij matte haar af.
De herhaling van zulk een scène als
die met lady BeLborough was tè ver
schrikkelijk om te verdragen. Zij
inoest óf haar strijd met de Merrl-
dows winnen, óf zich van alles terug
trekken.
Iedere gedachte om met Jack te hiï-
won vóór haar naam was bewezen,
was bij haar verdwenen. Zijn moe-
clor's wreede, giftige woorden hadden
dio zoo zeker gesmoord ais mevrouw
Taunton slechts kon vveuschen. Nooit,
nooit, tot, haar stervensdag toe, zou
zo die woofdei* vergeten, npoitdo
NEDERLAND EN VENEZUELA.
Men maakt de opmerking, dat hel
gedeelte van het verslag van de New-
pijn van de wonden, die ze haar toe
brachten altijd zou ze den blos vun
schaamte heriuneren, die haar wan
gen had bedekt in hare vernedering.
Het loven zonder haar beminde, en
zonder de hoop eens zijne vrouw te
worden, had slechts kaalheid vooi
haar. Als zij haar naam niet kon op
helderen, zou zelfs de dood verkies
lijk zijn.
Daarom kon ze lachen bij de geva
ren, die iemand ontdekt kon hebben,
die slechts domme redenen en motie
ven bezat.
Zij had nu bovendien een ernstiger
doel dan de herstelling van haar
eigen onrechten. Als Selma Hammond
niet misleid was, was haar beminde
zelf ln gevaar en de ontmaskering
van Gilbert Merridew was even noo
dig in Jack's belang als in haar eigen.
En zelfs als haar eigen belangen niot
zoo dringend waren geweest, zou de
gedachte, dat hij in gevaar vorkeerde,
voldoende zijn geweest om haar aan
te sporen zelfs grooler gevaren te ver
duren
Vóór zij echter haar plan tenslotte
aannam, overwoog ze zorgvuldig of
liet veiliger plan, inspecteur Robson
in haar vertrouwen te nemen, even
veel uitwerking zou hebben. Hem ln
te blazen, dat Gilbert Merridew eigen
lijk Gideon Mawford was, zou vol-,
doende zijn, om zijne arrestatie te
yoroorzakep. Maar zon dal voor haar
POSTTARIEF.
Nopens de onderhandelingen, wel
ke Volgens den' Brusselschetn bericht
gever van de „Figaro" gevoerd wor
den tusschen de I-Iollandsch-Belgische
commissie en den minister van water
staat, betreffende een verlaging van
het posttartef tusschen beide landen
tot 5 cents en een evenredige vermin
dering van het tarief voor dagbladen
en. drukwerken, verneemt men van b3-
voegde zijd© hot volgende.
De inededeeling van den correspon
dent van de „Figaro" is niot geheel en
al juist. In elk geval is zij zeer voor
barig. De Hollandsch-Belgische com
missie, welker dool het is tot een
overeenkomst tusschen beide landen
te komen, nopens zekere vraagstuk
ken, heeft op haai' werkprogram al
lereerst gezet do verlaging van het
posttartef en de bascherming van den
letterkundigen en industrieeten eigen
dom.
Verscheiden© sub-commissies zijn
gevormd en elke sub-commissie houdt
zich nu met een bepaald vraagstuk
bezig. Niets wordt intusschen in deze
sub-commissiee definitief beslist. Eeni
ge weken geleden hielden de sub-com
misries een vergadering doch slechts
zesr enkele leden waren aanwezig.
Inderdaad werd in den boezem der
commissie de wensch ten opzichte
van de posttariefverlaging uitgespro
ken, doch van onderhandelingen cnet
den Minister is nog geen sprake.
Niets kon nl. definitief bepaald
worden voor en al eer de volledige
commissie bijeenkomt. Naar men ver
neemt komt de Hollandsch-Belgische
commissie in het najaar zeer waar
schijnlijk ln Dan Haag bijeen.
AFBETALINGSMAGAZUNBN.
De Haagsche correspondent van de
„Zutph. Crt." bespreekt de „woeker
planten onzer maatschappij" nl. de
afbetalingsmagazijnen.
Hij brengt ln herinnering, dat er in
Frankriik reeds stelsels zijn uitge
dacht, dl© aan den werkman, den
kantoorklerk en den beambte crediet
verleenen, zonder dat er het karakter
van exploitatie der armoe aan is ge
geven.
„Do instellingen, die zich er mee be
lasten en die in korten tijd een enor
me vlucht genomen hebben, maken 't
den niet kapitaalkrachtigen kooper
mogelijk tegen denzelfden prijs t koo-
pen als ieder ander. Uit winstbejag
worden dio speciale voorschotbanken
echter niet opgericht, zij werken uit
sluitend in hot voordeel der lioopers.
Wie meubeion of goederen noodig
heeft wendt zich tot do instelling on
geeft het bedrag op, dat hij denkt te
moeten besteden. Informaties worden
dan ingewonnen naar zijn levensge
drag, den aard van zijn betrekkingen
alle omstandigheden die een oordeel
kunnen bepalen over de vraag of de
man ln staat zal zijn geregeld een deel
van zijn loon of salaris af te zonde
ren om het hean te leenen bedrag af
to doen. Met ©cm borg uit den gezeten
werkmansstand wordt genoegen ge
nomen, teuzij een vereenlging, waar
van de kooper deel uit kan maken', het
risico wil garandosren.
Ook bij deze instelling betaalt de
kooper meestal een percentage der
aangevraagde som vooruit; 25 30
procent. Wordt zijn aanvrage inge
willigd, dan ontvangt hij een zeker
.aantal bons tot de waarde van het
verlangde bedrag on een lijst van ma
gazijnen, waar hij zijn inkoopen kan
doen. Het zijn de beste magazijnen
der stad, geheel onafhankelijk va- de
bankinstelling gedreven. De kooper
kiest wat hl] hebben wil, vraagt den
prijs en 9erst daarna'behoeft hij ken
baar te maken, dat hij met de bons
zal beialen. Het gekochte blijft zijn
eigendom.
Waarin is nu het voordeel der in
stelling gelegen In de eerste plaats
in ©en gering rentebedrag door don
debiteur te vergoeden in de tweede
plaats in de contracten door haar met
de magazijnen gesloten. Waar toch
hot bon-systeem in zeer ruime mate
ingang heoft gevonden, weet het be
stuur dei- instelling bij de magazijn-
houders ©on aanzienlijk rabat, wisse
lend van 10 tot 25 procent te bedingen,
lie bank betaalt haar bons mitsdien
niet ten volle uit en vindt daarin ver
goeding voor haar onkosten en dek
king voor haai- risico,"
Onze Lach hoek,
MET GELIJKE MUNT.
Dlonstmrisje Compliment val?
mijnheer Katterig en dat gij uw hond
dood moet schieten hij blaft den
hoelen nacht.
Buurman Jansen De compli
menten terug en dat mijnheer Katte
rig zijn dochter moet v» rgiftigen die
speelt den heelen dag piano.
GEVAT.
Een heer ontmoet een dame, die
niet erg op hem gesteld is.
Goeden avond, mevrouw. U ziet
er werkelijk mooi uit vanavond.
Ik wou, dat ik hetzelfdo van u
kon zeggen.
O, dat kunt u wel, als u maar
not als ik niet tegen een kleéu jokken
tje opziet.
Een smokkelaar draagt op zijn rug
jn groot pak gesmokkelde waar en
ziet een douanebeambte aankomen.
Reeds van verre roept hij hem aam
Dat is goed, dat ik u zie ik was
juist op weg naar u toe. ïk heb hier
allerlei gesmokkelde waar, dio uw
collega zooeven in beslag heeft geno
men, terwijl men mij opdroeg, '1 naar
het douanenbureau te brengen. Wilt
u 't van mij overnemen
Dank je wel, man. Eiaar heb Je
een kwartje, breng het maar even
zelf.
De smokkelaar moet nog komen.
TRIBUNE EERSTE KAMER.
Is hot „Vaderland" goed ingelicht,
dan komt er voorloopig niets van de
verbouwing der publieke tribune in
de Eerste Kamer.
WACHT U VOOR DE GETEEKEN-
DEN.
In een kleine provinciestad, waar
de menschen nog zeer bijgeloovig zijn
vestigde zich een rentenier, die het
ongeluk had dat zijn ruggegraat af
week van de verticale lijn.
Als hartstochtelijk looker doet hij
eiken ochtend in een bepaalden siga
renwinkelzijn inkoopen vpor den
dag, en bemerkt spoedig, dat do win
kelierster zich uitslooft in bijzondere
onvriendel ijkheid.
Eindelijk barst zij uit
Mijnheer, ik heb maar liever, dat
gij mijn deur voorbij gaat, want tel
kens als gij mijn eerste klant zijt, is
de verkoop den geheelen dag slecht.
Maar mijn goede, best© juffrouw,
antwoordde de man, die als vclon
van zijn lotgenooten, niet aan geest
misdeeld was, je vergist je geweldig.
Ik heb geen bochel, maar doe net als
de katten, die een hoogen rug zetten
als ze »een leelijk beest zien.
NAAR INDIÖ.
Door de Vereeniging Toeristenver
keer te Batavia Is een boekje ver
spreid, ten doel hebbende het maken
van een uitstapje naar de tropen, aan
te moedigen. Wij ontleenen daaraan
het volgende
De reiskosten, die voor heen- en te
rugreis van Nederland near Java on
geveer f 1300 in de 1ste klasse en onge
veer f 850 in de 2de klasse bedragen,
kunnen niet hoog genoemd worden!
vooral niet als men bedenkt, dat in
die som tevens de geheele verpleging
aan boord is begrepen. Reizen in
Iridic is niet duur, en de hotels in de
centra van verkeer zijn goedkooD en
uitstekend ingericht.
eigen doel dienen het geheim vnn
die oude, valsche huwelijks-verbinte
nis te ontsluieren
De besliss'ng was eenvoudig ge
noeg. Zij moest een plan beramen om
Merridew in bare macht to krijgen.
Het moest een persoonlijke overwin
ning worden. Zij moest zelf de macht
hebben om zijn val te bewerken, en
hem de keus kannen geven geruïneerd
t© worden, of de waarheid te vertel
len. Zijn gevangenneming alleen zou
haar niet helpen. In haar greep, niot
in die van de wet slechts, moest hij
gevangen zijn.
Haar eenig doel was du deze macht
te verkrijgen, en toen bedacht zij iets
dat haar met dankbaarheid vervulde.
Slechts door een ingeving gedreven,
was zij to Londen gekomen en wat
werkte deze ingeving liaar plannen
nu in de hand En zij viel op de
knieën en dankte do Voorzienigheid
voor deze bestiering.
Op dezelfdo wijze beschouwde zij
hare nieuwe ingeving i de gevaren te
dragen, aan hanr voorgenomen tocht
verbonden en moedig en met ernst
zette zij haar voorbereidingen voort.
Als alles wat zij ondernam, waren
deze zeer doortastend. Zij moest een
rol spelen,, on hij zou tot tn de ge
ringste détails volmaakt zijn. Van
oen meisje, dat to New-York gevangen i
had gezeten, zou men verwachten, i
dat. z% dc onder zulk eane volksklasso
ONVOORZICHTIG.
Een werkman in de smederij der
Koninklijke Maatschappij De Schelde
(e Vlissingen had de onvoorzichtig
heid een revolver mee te brengen op
zijn werk. Toen hij dit wapen aan een
ander toonde, er tevens een patroon
in brengende, ging het schot af het
kogeltje trof den werkman L. in het
onderlijf. De verwonding is niet van
ernstigen aard.
EEN WAARSCHUWING.
In de „Volksbanier" komt een arti
kel voor, waarin hot bestuur van den
R.-K. Volksbond zijn leden waar
schuwt tegen deelname aan het con
gres voor staatspensionneering, dat
in de volgende maand te Amsterdam
zal gehouden worden, omdat „hel
ijveren van den „Bond voor Staats
pensionneering" geheel in strijd is
met het door den Volksbond steeds in
genomen standpunt."
RIJKSVERZEKERINGSBANK.
Naar men uit Amsterdam verneemt,
worden op het oogenblik tusschen het
Rijk en de directie van het gebouw
„Velox" onderhandelingen gevoerd
over dit gebouw. Het Rijk is voorne
mens, daarin de bureaux der Rijks
verzekeringsbank te vestigen.
gebruikelijke taal bezigde en zij
kocht een aantal Amerikaansche ver
halen, en bestudeerde al de dieven
taal, die zij er in kon vinden, totdat
ze genoeg was machtig geworden om
er zich mede te redden.
Zij herhaalde ook alles voor zich
zelf wat zij Selma had hooren ge
bruiken en daar zij een goede mi
miek en een uitstekend geheugen be
zat, was haar studie spoedig vrucht
baar.
Ook las zij een aantal Duitsche boe
ken, om haar reeds uitgebreide ken
nis van dio taal aan te vullen en na
een Duitsche gouvernante gevonden
te hebben, bracht zij lederen dag een
paar uur met Duitsche conversatie
door.
Er waren nog twee andere dingen
ln orde te maken. Zij moest een aan
nemelijke levensgeschiedenis beden
ken, voor 't geval, dat er naar ge
vraagd werd, en zij moest zich ver
mommen
Deze dingen waren gemakkelijk ge
noeg, maar zij kostten toch veel tijd
er namen haar gedachten geheel in
beslag.
Zij moest zóó vormomd worden, dat
zelfs Gilbert Merridew (wanneer zij
hem mocht ontmoeten, wat zij hoop
te dat gebeuren zou) haar niet kon
herkennen. De -kleeding was spoedig
bepaald .Elke japon was goed, als zij
maar niet leek op een, die ze ooit ge-
STEENKOOLBORrNGEN.
Bij de boring in de buurt van
Vlodrop zijn, op diepten van 594, 615
en 630 meter, drie kolenlagen aange
boord, van 57 centimeter, 3.50 nieter
en 64 centimeter dikte, 't Zijn stoom-
kolen. Dc boring wordt voortgezet.
WAT KOST EEN VOGELNEST?
Een vogelnest Wol, dat kost nie
mendal. Vergis u niet. Eau vogelnest
kost minstens 500 galden. Ja, er zijn
©r wel, die 1000 gulden en meer kos
ten.
Kom, dat is onmogelijk Zal 't.
u bewijzen. Verbeeld u, uw zoontje of
dat van uw buurman haalt ln zijn
onschuld een nestje uit, waar een
bastaardnachtegaal of roodst aartje
met zijn 5 jongen in zit. Do 5 jonge
vogels kunnen, zooals dat regel is,
niet in 't leven behouden worden.
Denk nu eens 5 dei-gelijk© snaveltjes,
die anders niets uitvoeren, peuzelen
den lieven, laDgen dag heel wat op.
Nemen we aanx wat heel weinig is,
elk 50 rupsen per dag, dat is voor die
5 jonge diertjes al 250 stuks van die
vernielers, die 's zomers zich te goed
doen aan onze vruchtboomen en nu
blijven leven, omdat het nestje werd
uitgehaald. Die vogels hadden stellig
nog 30 dagen in het nest moeten blij
ven en eiken dag hun 250 sluks rupsen
moeten verorberen, dat maakte 7500
rupsen niet waar Komt 't uit of niet
Verder. Elke rup dat staat als
een paal boven water eet, als ze
begint te smikkelen, zooveel als ze zelf
weegt, aan bladeren en bloesems.
Neem hu eens aan wat zoowat uit
komen zal dat ze dit smulpartijtje
ook maar 30 dagen volhoudt, en dat
ze eiken dag maar een enkele vrucht
had vernietigd, dan zouden al die
rupsen, samen niet minder dan 225.000
vruchten opeten, en weer alleen om
dat die jongen dat nest heeft uitge
haald.
Wat is dus zoo'n nest, zoo'n onaan
geroerd vogelnest met jppgen waard!
Wed, precies 250.000 appels of peren,
die samen, tegen 4 stuks voor 1 cent
gerekend, f 625 waard zijn.
dragen had, en eenvoudig en gemak
kelijk was. Haar gestalte kon veran
derd worden.
En toen zij dit gedeelte van haar
plan had uitgevoerd, kleine verande
ringen nog hier en daar aangebracht,
en een zwaren, loomen gang had
aangenomen, ontstond oene persoons
verandering, die zij vertrouwde, dat
succesvol zou zijn.
De veranderingen in haar gelaat
waren moeilijker, en te meer daar zij
bijtijds haar tegenwoordig uiterlijk
weer wilde aannemen. Tot dit doel
had zij een pruik vervaardigd, die do
volmaakte tegenstelling van haar
eigen was en zoo gauw deze klaar
was, knipte zij dit kort af. Hel was
van nature krullend; en zoo verkreeg
zij een menigte kleine blonde krulle
tjes, die haar wenkbrauwen bedekten
en ten laatste haar een typisch
Duitsch gezicht dedeu krijgen. Een
lorgnet met gekleurde glazen voltooi'
de de vermomming.
Zij had het onmogelijk bevonden,
dit werk bij den heer Robson thuis
uit te voeren, en had ergens anders
eene kamer gehuurd. Daar ieefdo zij
als eene vrouwelijke particuliere de
tective, eene positie, die haar veroor»1
loofde, vrijelijk het huis als Olivq
Parmenter binnen te gaan en het to
verlaten als Rosa Baumsteln, den
naam, dien zij van plau- Was aan
nemen, (Wordt vei *9lgd),
