HAARLEM'S DAGBLAD.
DERDE BLAD.
PARIJSCHE BRIEVEN
Binnenland
FEUILLETON
ZATBBDAQ 29 AÜGÜSTÜS 1908
_f
XLIV.
Dói) lijden 'Augustus 1.1', Is Emma-
•ftuel Arène op 52-Jqriget> leeftijd ge
storven.
Met heixx is oen dor geestigste typos
yaai Parijs heengegaan.
til] Was tooneelreceusehji Vqp „Le
Figaro" en qua uittovaard iornaml
vctn „toute^ k>3 premières1*.'
Hij was io 6n»©i&lscliirlj
Hl] Waè senator.
Maar. hij was bovenal eóü bijzórt-
dor geestige boutevardlar, dé waardi
ge opvolger vair wijten Aur-ólden
Scholj. Als óp «on geestigheid van
mond bot mond ging, dan schreef
pon dio toe aan Emmanuel Ar éne
tenzij men er Alfred Capuö hét Va
derschap van toekende.-
Hij was een uitnemend journalist.
Eigenlijk meer .chroniqueur'1 daal
criticus. Hij offerde, zijns ondanks
misschien, te veel aan „i'esprii" om
zich als criticus hoofdzakelijk met
zuiver orltiscliö overdenkingen te
kunnen bezighouden. Hij had letter
kundige gaven en schreef litterair,
zooals trouwens met vete Parijsche
journalisten hét geval 19.
Hier moet ik even bij stilstaan. Er
Wordt door sommige litteraire
„snobs" in Holland een mal onder
scheid gemaakt tüsschen journalis
tiek en litteraiuur. Schrijft er iemand
bijvoorbeeld: „Het meisje zeeg uitge
put neer", dan wordt hij een journa
list genoemd. Fabriceert bij echter
den volgenden zin: „Kramp-krimpend
pet scjiommete schokkingen van het
loome üjf, het moede matte meisje,
neurasthenisch nijgend, ze8g zinkend
neder-vheder op den grauwen grónd",
dan staan sómmige zotten klaar om
hem een groot litterator -te heeten.
Zoo'n woordkunstige-fabrikant
schrijft dan „litteratuur"! Iu Frank
rijk. Is het met die dingen gelukkig
anders gesteld. Nu althans. Stéphane
Mallarmé is al glad vergeten, en zijn
'vroegere epigonen zijn verstandiger
geworden. In Frankrijk houdt men
iu liet algemeen van heldere, klare
taal, van kortheid en van ongekun
steldheid. En de meeste litéeraloreh
zijn hier tevens journalist, zoodat er
geen geforceerde afscheiding bestaat
iusschen litterairon on journal-is tie-
ken arbeid. „Cople" van een Fran-
'Bchen 'Querldo zou hier in de prulle-
mand verdwijnen, met do aanteeke-
siing: „bombastisch, erg dikke woor
den en veel te lang." Grandiloquen
ce, va-t-eni
Dat tüsschen twee haakjes.
Emmanuel Aróne Werd den lstert
Januari 1856 te 'AJaccio geboren. Eerst,
studeerde hij "te Marseille, daarna te
Parijs, alwaar hij In de rechten pro»
moveerde».
'Al heel spoedig had hjj het voor
recht, Edmond About te leereh ken
nen. Dez etrok zich het lot van den
talentvollen jongen Corsicaan aan en
ópendo hem de kolommen van het
dagblad „Le XlXe Siècle'*. Dat was
zijn inwijding in de journalistiek.
Gelukkige ArèneJ
Middelerwijl deed hij ook zijn intre-,
de in de politiek. Gambetta schepte
vermaak in Arène's geestigheden en.
hielp hem vooruit. Reeds vóórdat hij
'er wettelijk den leeftijd voor had,
werd hij benoemd tot „conseiller gé-
'néral". De ironische Aurélien Scholl
liet'zich daaromtrent als volgt uit:
„Toen ik Èrnmanuel Arène voor het
eerst zag, was hij twaalf jaar oud.
Hij was ai conseiller gónéral.'
Toen Charles Lepères benoemd
werd tot minister van Binnenland-
sche Zaken, zocht hij een particuiie-
ren secretaris. Op Gambetta's aanbe
veling verwierf Arène die betrekking.
Bovendien werd hij In het parle
mentarisme onderricht door Con-
stans, een der geestigste en geducht-
ste aanhangers der -republikeinsche
partij.
Driewerf gelukkige Arène! Onder
zulke auspiciën komt men Ver, des
doods roet slechts een mlnlmup van
talent. En Manoëio, zooals (te Corslca-
:nen hem noemen, had oen goede do-
eis talent,
Op zijn vijf-eh-twintlgsto jaar werd1
hij door Corsica naar de Kamer af
gevaardigd, waar hij zich dadelijk
schaarde onder de vanen van Gam
betta's opportunisme. Met jeugdigen
overmoed en de verve zijner zuidelij-
ke natuur streed hij. Streed met het
woord, te pen en dien degen. Zijn tal
rijke duels zijn beroemd. „Do wereld
heeft nooit aan de flegmatieken be
hoord", placht hij te zeggen. Men zag
liep graag op do tribune. Zijn colle
ga's htelden van hem. Hij plukte niet
zelden voeren uit den staart van een
tegenstander, doch hij deed het steeds
met zoo'n elegante ridderlijkheid en
zorgeloozen moed, dat zelfs de ge
plukte bet hem niet erg kwalijk lcte
nemen. Onder tüsschen 'was hij' zjeh
wei van zijn invloed bewust}, tëtëj nie
mand verstond dan ook beter dan hij
de kunst om een collega, tu&?chen
twee geestige gezegden ih> een belof
te af te persen.
Later, In 1904, wérd hij «ma/toiN in
dé laatste jaren liet hij m&ar
zelden als Zoodanig hooren, Hij' had
allonge zijn geestdrift verloren» Hij
was een scepticus geworden,, een
scepticus, die zich over niets meer
verwonderde en het geloof aaü de
waardigheid, Ja, zeifs aan het nut
van het politieke bedrijf had verlo
ren. Alleen zijn beminnelijk dandys-
me Was overgebleven. Als lilj een
enkelen keer sprak, was het slechts
om eén tegenstander harde waarhe
den op uitermate beleefden toon te
zeggen. Dat kon hij doen zonder zich
ook maar één oogenblik op te win
den. Het was alsof hij achteloos
wierp met bloemen,waaraan doorni
ge steeltjes. Ovorigens woonde hij do
zittingen van den Senaat hoogst zel
den bij en was hij meestal, kaart
spelende te vinden in het zoogenaam
de „douzfème bureau" van het
Luxembourg, welke zaal volstrekt
ontoegankelijk was voor zijn kiezers.
De Corsicanen zijn een halsstarrig
volkje 1
Wat de journalistiek betreft, heeft
hij voornamelijk meêgewerkt aan
„Paris", „Le Mat In" en „Le" Figaro".
Zijn iooneel-récensies in laatstge
noemd blad werden veel gelezen, al
had hij noch het gezag van Catulle
Mndès, noch dat van Emile Faguet
Doch hij had beider onpartijdigheid
en, in ruil voor hun diepgaand in
zicht, zijn vlottende geestigheid.
Als tooneelschrijver had hij tame
lijk veèL succes, Eerst schreef hij
„L'Adversa-lre" met Alfred Gapus.
vervolgens „Paris—NewYork" met
Fraxicis de. Crplsset, en ten slotte „Le
Roi" met Rollert de' Fieri; en De Cail-
lavet. In October van dit jaar zal de
Opera-Comique „Léone" opvoeren,
waarvan hét libretto geschreven Is
door Emmanuel Arène, Montorgucil
en Samuel Rousseau. Eert schrijver,
'die.' n\et .zooveel verschillende, collega's
in allen vrede kan samenwerken,
moet stellig eon gemakkelijke-en be
minnelijke natuur hebben.
Til 1887 kwam van zijn hand „Le
dernier bandit" uit, een bundel no
vellen betreffende Corstcaansche roo-
Vèrs- en bandietengeschtedenlssen.
Er zijn talloozc anecdoten omtrent
Emmanuel Arène in omloop. Of
schoon hij noch oen groot politicus,
noch een groot literator was, vervul
de hij een belangi'Ijke roi in het Pa
rijsche leven, door het gelukkig en
semble van zijn eigenschappen. Hij
kende iedereen, en iedereen kende
hem. Hij had de lachers altijd op zijn
hand. Men richt hier Heel veel met.
geest uit, vooral als mén daarbij een
rechtschapen man is.
Zie hier een paar anecdotes, die
eenigen kijk geven op het karakter
van den ontslapene en het begrijpe
lijk maken, dat zijn heengaan door
talloozen en .talloozen is en nog
wordt betreurd.
Een jeugdige tooneelschrijver yroeg
of hij Arène een stuk mocht voorle
zen.
„Best", zei Arène,
De lezing vond plaats. De tooneel-
recensent van „Le Figaro*' luisterde
aandachtig, Het was een origineel
onderwerp. De jonge man, aange-;
moedigd door die aandacht, las met
geestdrift verder.
toen de lezing afgeloopen was, zei
Aföiro editor geen woord. Hij was in
gepeins verzonken. Teleurgesteld sta
melde de beginneling
„Dus is het...,, geen goed work,
meester Bevalt misschien het onder
werp u niet
Emmanuel stond 'op, ging naar
zijn schrijftafel, haalde uit een der
laadjes een manuscript, en sprak tot
dén 'nog steeds onthutsten, bedrern-
melden jongeman i
„Lees hierDezelfde JlteL Het
zelfde onderwerp, Maar uw stuk te
beter dan het mijne, Bijgevolg zal
het uwe gespeeld worteh» Xk zal
vóór zorgen.-
Én Arène .Yêrscheurte riJh oigen
ÜK.
stül
Éeu halsstarrige Corsicaanscho Rie-
zer varvalgde Manoelo óveral, Ma-
noëj.o wipt hem steeds te ontglip!
soms evenals wijlen Ftet Paaltjons,
tusschen twee biljarten dooi-.
De generale repetitie .van „Paris-
New-York" vond plaats. Arène was
achter de schermen in gesprek met
èM naar viienden, toén hij plotse-
mfr ten dulvclschen kiezer op zich
afkomen,.
Arène etond een tiende ï&oonde
„paf". Daarop sprak hij, met een
allerbeminnelijksten glimlach
„Ah I mijn beste vriend, lx wilt ze
kér een vrijplaats hebben. Vóór van
avond heb ik, helaas, geen. Maar
morge«? zal ik er n eén zenden voor
de première, een beste plaats, hoor
Dag 1" Waarop hij, met een vaart
vari zes-komraa-drie repetent, in èen
der kleedkamers verdween.
Eens kreeg een Coreicaansch boer
tje Arène te pakken. De bergbewoner
moendo tegenover den afgevaardigde
een pllobt der erkentelijkheid te
moeten vervullen en noodigde dezen
uit, ergons smakelijk met hem uit
dineeren te gaan.
„Op mijn kosten natuurlijk I" voeg
de de eenvoudige landman er aan
toe.
Gr bestond geen kans voor Arène,
het gul-hartige aanbod te weigeren.
„Kijk", zei het boertje, „dat schijnt
me eeu goed restaurant te zijn. La
ten we daar binnen gaan."
Het was -toevallig een duur boule
vard-restaurant,-.
'Beiden liet zich het eten en den
wijn, de wijnen eigenlijk, goed sma
ken.
Na afloop zei 'Arène r
„Laat mij met den kellner afreke
nen."
„Waarachtig nietantwoordde
het boertje. „U is vandaag mijn
gaat."
Daarop riep hij den kellner en stak
hom eon 5 franc-stuk toe. De kellner
keek verbaasd. Het gezamenlijk diner
had ongeveer het tiendubbele ge
kost I
Arène gaf^ echter den kellner eon
stillen wenk"; waarop deze den boer
fr. 1.50 teruggaf. De boor stopte den
kolkt/er een fooitje van 10 centimes In
de hand en verliet hel vertrek met
zelfvoldoening. Hij had immers zijn
afgevaardigde op een fijn diner ont
haald 1 Te. Alaccio zou hij er nog Ja
ren lang mei geuren.
OTTO KNAAP.
Korps rier Koninklijke Neder-
landsche Weerbaarheids-
Vereeniglng.
IC a mp b ij L ar en.
Den eersten Augustus kwamen
's morgens om elf uur de detachemen
ten xüt de verschillende afdeelingen
■der K, N. W. V., waaronder ook de
•aideollinig Haarlem, aan het station
te Hilversum aan. Onder commando
van den eersten luitenant J. W. Klein,
commandant van het korps, te Haaj>
lem woonachtig, begaf de verzamelde
troep zich naar de legerplaats bij La
ren. Hier waren door een detachement
dat reeds den 30en JuLi 't kamp be
trokken had, de tenten opgeslagen en
was het kamp voor de ontvangst van
den troep in orde gebracht.
Nadat de troep de legerplaats bij
Laren was binnengerukt, werd het
kaïnpvoorschrift voorgelezen. Vervol
gens werden de manschappen over de
versohiillende tenten verdeeld en werd
er gelegenheid gegeven tot het inrich
ten der teuten.
Iedere tent wondt bewoond door zes
zeven manschappen met een tent-
commandant. Door de kompklsten In
een rij te zetten, verdeelt men de tent
in twee helften. In de achterste, d. w.
z. de van de opening afgekeerde helft
wordt liet stroo neergelegd. Vervol-
ts wordt de voorste helft gezuiverd
van strootjes en heide-struiken, en
zoo gezellig mogelijk ingericht, aan-
gezieu de tent gedurende de veertien
dagen, die In het kamp worden door
gebracht, 'het tehuis van den kampee-
rende is.
Do voorste helft van dé tent doet
dienst als kleedkamer, zitkamer en
ontvangkamer. De tentcommandant
zorgt, dat aan de biélons, d. z. aan. de
wateremmers, waschblikjes en de
tentk'amer, d. 1, op de 'dekens en het
stroo na dé geheeïe inventaris van de
tent een voste plaats wordt aangewe
zen.
Tevens wijst hij ieder zijn vaste
slaapplaats aan en verdeelt de plaat
sen aan don kapstok. Aangezien het
verboden is, iets aan het tentdoek op
te hangen, kon dus van een Inwendi
ge vers lering van de tent niet veel ko
men, daarom brengt men aan weers
zijden. van de opening een kleinen
tuin aam, die meestal zeer eenvoudig
ia, daar het verboden is groen hout in
het kamp te brengen, zoodat men zich
niet 'heideplaggen tevreden moet stel
len. Bij de meeste tenten ziet mém tn
dié aanplanitlingen bordjes staan,
waarop do naam van de tent is ver
meld. Sommigen vergenoegen zich
'met eenvoudige namen, zooaLs
„Stroozicht", „Ivomplust'', „Ln do la
chende Zeekoe", „Die Lustige Wittwe"
etc. Andere namen, die een toespellmg
op een of andere vermakelijke gebeur,
tenis bevatten,, zijn b.v. „Auto Gara
ge", „Broek in Waterland" etc. Ieder
tracht zich dus het leven zoo aange
naam mogelijk te maken,
In sommige tenten had men een
zeer eenvoudige electrische Installa
tie aangelegd, die zeer goed voldeed.
Met het oog op brandgevaar zijn alle
andere -dan gesloten kaars- en electri
sche lantaarns verboden.
Even vóór het middageten' Inspec
teerde de kampcommandant de ver
schillende tenten en om 5 uur bega
ven allen zich naar de canti.no, een
groote houten loods, die als eetzaal
dienst -deed/ c»m liet eerste middag
maal in het kamp te gebruiken. Na
het eten werd thee gedronken en om
kwart over tienen op liet signaal
„Lichten uit" lagen allen onder oe
wol.
Den vol gouden morgen werden dé
kawpeerenden gewekt door de „re
veille", ditmaal uitgevoerd" door de
stafmuziek van hot korps/dat vervol
gens ter eere van den verjaardag van
II. M. de Koningin-Moeder, eenige va-
dei'landsche liederen ten beste gaf.
Dezen dag was er geen dienst, hij
werd op genoeglijke wijze doorge
bracht. De verschillende» kampecren-
den maakten kennis met elkaar, som
migen bezochten Laren, anderen wan
delden op de hei, om bekende plekjes
vari, hot vorige jaar te 'bezoeken.
Over dé Indeling vair het kampen
de administratie kan het volgende
worden meegedeeld ter vorming van
•een begrip van den omvang der werk
zaamheden van den kampcomman
dant en het administratief personeel.
Dé troep ter sterkte van pi. min. 175
rpan was verdeeld i'h vier secties. Elke
sectio, onder commando van een ser-
gioant, was ondergebracht in een
katopstraat, waarin behalve do tenten
voor de manschappen en den sectie
commandant,. nog een tent voor de
muzikanten, één voor de rijwielen en-
één' bad tent stonden, VÖor hot' 'front
van het kamp waren de tenten vóór'
de officieren opgeslagen, benevens,
een wachttent en een arrestanten tent,
welke laatste echter geen dienst heeft
gedaan.
Aan het hoofd van het administra
tief personeel staat de luitenant-kwar
tiermeester. Hij wordt bijgestaan
door den sorgeant-majoor-administra
teur, een sergeant-fourier, een ser
geant-menagemeester, die zorg droeg
voor de voeding en twee korporaal-
fouriers, waarvan er éen den dienst
van facteur (brievenbesteller) waar
nam.
De dag was op de volgende wijze in
gedeeld 's Morgens om 5 uur sverd de
„reveille" geblazen, waarop allen op-
stonden. Da tentcommandanten on
derzochten of hunne manschappen
aanwezig waren, hetgeen zij op het
signaal „Tentcommandaait-appèl"
meldden. Tevens droegen zij zorg, dat
de dekens geklopt werden, het stroo
werd opgeschud, en het tentdoek op
gerold aan da schaduwzijde. Waren
er zieken, dan gaven zij dit don ser
geant van den dag op. Op het sig
naal „Dokters-appèl" begaven dezen
zich dan naar de hospitaaltent, waar
zij behandeld werden door een offi
cier van gezondheid, bijgestaan door
een hospitaal-soldaat. Ernstige onge
steldheden kwamen or gelukkig gedu
rende dit kamp niet voor.
Orn half zes op het signaal „Cor
vee" werd aangetreden, een 6ectie
raapte vervolgens strootjes In hel
kamp en reinigde de omgeving van
papieren etc., terwijl de overigen
groenten schoonmaakten en aardap
pels jasten.
Om zes uur werd ontbeten en om
zeven uur op het signaal „Gewapend
appèl" voorafgegaan door het „Tam
boers-appèl" stonden de secties aan
getreden ïn de kampstraten en bega
ven zij Zich onder commando van den
sergeant naar de verzamelplaats,
waar dé oudste onderofficier den
troep presenteerde en de officieren 't
commando overnamen en eetr aan
vang maakten met den morgendienst,
die lot twaalf uur duurde.
Voor de leiding der ooteningen werd
do kampcommandant bijgestaan door
den eersten luitenant Dr. M. Meyers
van bét korps, den reserve tweeden
lultenaiH Joh. P. Tuyt, den vaandrig
dor Grenadiers \V. G. Vinkhuizen
en den vaandrig van het korps Jhr.
E. 0. Berg von Middelburgh.
's Morgens werden de exercities Ln
gesloten orde en het tirailleeran be
oefend, waaraan in den eersten tijd
ook dé middagdtenst besteed werd
Later werden 's middags kleinere
velddienstoefeningen gehouden waar
bij het van te voren bij de theorie
behandelde in praktijk werd
bracht,
Óm twaalf uur werd koffie gedron
ken en de middagdienst begon om
half tweo en duurde tot haJf vijf. Ver
volgens werd om vijf uur het mid
dagmaal gebruikt. Het middag-maal
bestond -uit vieesch, aardappelen en
groenten benevens toespijs; algemeen
was men zeer tevreden over het eten,
zoowel ovor de qualiteit als de quan-
titelt.
„Wachlparade" werd om half acht
geblazen. Dit was hét signaal voor
het aflossen der wacht. Voor de orde
in het kamp en de omgeving waakio
een politiewacht ter sterkte van een
onderofficier, een korporaal van af
lossing en zes man, benevens een
hoornblazer. Tweo wachten werden
uitgezet, die er voor zorgden, dat de
kampvóorschriften niet overtreden
werden on •dat zich geen óngenoodlg-
de gasten binnen de li in der wach
ten begaven. De wacht die 's avonds
ohi half acht opkwam, bleef tot den
volgenden avond. Van deze vier en
twintig uur schilderde elke man acht
uur. -
Om kwart voor acht werd thee, ge
dronken, waarna dé menschen vrij
waren tot het avondappèl. Dó mees
ten brachten den avond gezellig in de
cant ine door, met een piano en an
dere muziek-instrumentoa zooals een
-viool en een gitaar zorgdo men voor
de goede stemming.
De „taptoe" werd- om 9 uur gébla-
zen^ waarna allen -zich óm 10 uur
óp' het signaal „avondappèl" in hun
ne ten-ten moesten bevinden. Een
kwartier later -bij het signaal „lich
ten uit", scheen al het leven - het
!kanip verlaton te hebben. Van de be
drijvigheid overdag was geen 'spoor
moer te ontdekken. Men zag slechte
een eenzamen schildwacht heen en
weer wandelen of den wachtcomman
dant, do ronde doen.
De overigen vergaarden nieuwe
krachten om den volgenden morgen
weer met fri&3chen moed te begin
nen,
De>n eersten oefeningsdag hield de
kapitein Fabius eene lezing voor de
kampeerenden over do nieuwe schlet-
methode, dio door hem bedacht en op
het oogenblik op proef in het leger in
gebruik is.
Aan het eind van dé eerste week
werd ean groote marsch gemaakt. Er
werd over Naarden, Bussum, Hilver
sum en Lanen gemarcheerd. Dit was
de eerste groote marsch, waarbij het
muziekkorps der K. N, W. V. onder
leiding van den heer Frans van Die
penbeek dienst deed. Hot korps heeft
gedurende den kamptijd bewezen de
eer: „Stafmuziek der Koninklijke Ne-
derl ondsche Weerbaarhelds-Vereeni-
ging" genoemd te worden in alle op
zichten waardig te zijn.
Zaterdagavond werd er een groote
velddienstoefening gehouden in ver
band met ofdeelingon der vereeni
glng „Volksweerbaarheid".
De laatste week worden er verschei
dene klainero velddienstoefeningen
gehouden. Het kamp word vereerd
met een bezoek van Zijne Excellentie
den Minister van Oorlog, die bij zijn
vertrek zijne hooge tevredenheid be
tuigde.
De laatste oefening,sdag werd be
steed aan liét houden van een groote
■velddienstoefening, waarbij die eene
partij ondoi' commando van den
luitenant J. P. Tuyt stond, de andoq
partij onder den len luitenant Dr.
Meyers. Deze oefening werd bijge^
wooud door een afgevaardigde van
den minister van Oorlog, den luite-;
nant-kolonel Van Torwisga van don
Genevalen Staf.
Vrijdagavond verzamelden zich do
kampeerencten tot een gemeenschap-»
pel ij ken feestelijken maaltijd Ln het
Hotel „Hamdorff' te Laren.
De overste Van Terwisga sprak de
aanwezigen iu geestdriftige bewoor
dingen toe. Hij was echter verhinderd
mede aan be zitten. Onder daverende
toejuichingen verliet hij de zaal.
Vervolgens bracht de korpscoiuman-
dant een dronk uit op. H. M. de Ko
ningin, het "Wilhelmus werd vervol
gens door alle aanwezigen gezongen
Eeu strijkorkest van de stafmuziek
zorgde voor de vroolijkheid.
Ten slotte voerde de kapitein Pol-
vliet het woord. Deze was ln vroege
re jaren herhaalde malen mot het
commando over het kamp belast cai
wenschte nu de vereeniging geluk
met haar succes. Eindelijk zijn dcq>o-
gingen die langen tijd vergeefs sche
nen te zuilen blijven met succes be
kroond. Het streven der.K. N. W. V.
wordt nu door de xegeering' gewaar
deerd, ja, dè regeering ziet met be
langstelling tóe bij het werk, dat
verricht wordt. Nu is de tqekonxsf
der N. W. V. niet twijfelachtig moer.
Reeds het voordeel, dat het kruier na
een korten oefentijd zijn rai. W hot
léger kan behouden, waarborgt- ons
een hoógeren bloei.
Omstreeks elf uur keerden de aan
wezigen naar het kamp terug om den
laatston naclii. op het stroo 'te sla pon.
De laatste morgen werd besteed aan
het inleveren van de geweren, het le
dergoed en 't tent-ameublement. Om
2 uur verlieten allen het kamp. De
veertien dagen van gezellig samen
zijn én samenwerken voor het ge-
mócnschappelijke grootsclie doel Wa
ren v/eer voorbij. Ieder keerde naar
zijne woonplaats terug en men riep
elkaar toe: „Tot-Kerstmis!"
In do Koïstvacantie Worden door
hét korps tweedaagsclïe oefeningen
gehouden, waarvoor met September
ln de vèrseliiltende afdeeliivgèn dó
cursussen beginnen. In da afdeoling
Haarlem worden deze oefen ingeu ge
houden in den Stads-Doelerl onder
leiding van een instructeur der infan
terie. Aotn jongelieden, die zich bij-
hét körps willen aansluiten, wordt.'
verzocht zich .te Wenden tót. dén len
luitenant J. W. Klein, Dixvópvoorde-"
straat 86, Haarlem.
Haarlem, Augustus 1908.
A. E. VON SAHER.
HOFBERICHTEN.
Donderdagmiddag half 2 bezocht do
Koningin-Moeder de landbouwten
toonstelling te Apeldoorn, waar zij
mot belangstelling kennis nam van
de interessante inzendingen.
Bij de afd. Bijen vroeg H. M; in
lichtingen aan den heer J, Esmeyor.
Ook de zuivelbereiding wekte II. M.
bijzondere aandacht.
Na een lange wandeling over het
terrein, nam H. M. op de tribune
plaats, waarna paarden en runderen
voorgebracht werden, en langs H. M.
gevoerd.
Half vier kwamen de rijtuigen voor
en vertrok H. M. weer naar ihuwn.
NED. TAAL- EN LETTEHKUNDIG
CONGRES.
Derde dag.
Vrijdag waren reeds vele congres
sisten vertrokken. Toch worden nog
oenige afdeelingsvergaderingen ge
houden, o. a. zette de heer Gd. Ver-
kade zijn denkbeelden over het too-
neel uiteen.
In de derde afdeeling Nederland-
sclxe taal en onderwijs, stelde dr.
Schepers, uM Haarlem, voor, te be
sluiten aan de algemeene vergadering
op te dragen, deu regeeringsafgevaar-
dJgde, prof. dr. Kalff, te verzoeken,
er bij de regeering op aan te dringen,
dat zij in zake de vereenvoudigde
spelling, een wettelijke regeling vast
stelt.
Verschillende sprekers voerden over
Naar het Engelsch,
door
A" r t h u r W. M a r c h m o n t.
47).
Wat dat huwelijk betreft, was zij
nog even ver van huls als bij 't bo-
ginen de waarheid zou nooit aan 't
licht koman, tenzij zij hem noodzaak
te het te vertellen.
Hoeveel goedé wil Jack ook had om
haar te helpen, hij zou or nooit in toe
staan haar bij deze onderneming te
steunen. Vrees voor haar veiligheid
?ou hem. zooals zij hom zelf ook ge
zegd had, er toe brengen het geheeïe
plan in de war te sturen. En dat
hxoest worden voorkomen wat het
pok mocht kosten. Zelfs zijn geraakt
heid en hij had er geen geheim van
gemaakt, dat hij geraakt was
pocht geen verandering brengen in
haai- besluit.
Hij mocht heelemaal niet weten,
wat zij dee»d, totdat het werk was af
geloopen, en zij samen om haar erva
ringen konden lachen.
(Maar dan Volgenden dag merkte
Olive spoedig, dat er iets ongwoons
zou plaat shobben ln South Kensing
ton. Het begon met een pijnlijk inci
dent over haarzelf.
Mevr. Grimston zond haar naar be«-
neden langs de hoofdtrap om wat te
halein en tn de gang kwam zij van
aangezicht tot aangezicht tegenover
Jack te staan.-
Hij keek haai' scherp aanen zij
meende, dat hij haar herkend had.
Met groote tegenwoordigheid van
geest, draaide zij het hoofd om -en
riep in 't Duitsch tot een denkbeeldig
iamand boven, dat zij dadelijk zou te
rugkomen.
Eon Duitsche, hóe is 't mogelijk,
hoorde zii hem op wantrouwenden
toon in zichzelf zeggen.
Toen zei hij in diezelfde taai tot
haar
Fraulein, ik zou u wel ©yen wil
len spreken.
Maar Olive ging langs hem heen en
snelde de trap weer af. Zonder om te
kijken, riep zij„Dadelijk, mijnheer"
en bleef niet staan tot zij beneden was
in de vertrekken der dienstboden.
Daar vond de huishoudster haai*
eenigen tijd later.
Mevr. Grimston was door dea Mi
nister in verhoor genomen, en hij on
Jack hadden haar met allerlei vragen
o vex* de dienstboden geplaagd^ moer
in 't bijzonder over Olga Schmidt
wie zij was, waar zij vandaan kwam.
on wolk karakter zij had; en het
kruisvuur van vragen was besloten
m>&t het vex*zoek het meisje bij hen te
zenden.
Olive wist geen raad. Alleen tegen
over Jack komen te staan, zou groote
moellijklieden opleveren. Hij zou
haar stellig herkennen.
Maar zich bij den Minister aan. een
kruisvuur van vragen te onderwer
pen, zou bijna onvermijdelijk eindi
gen in een tegenspreken van zichzelf,
waarop misschien wel een aanklacht
zou volgen.
Jack moest zijn. chef het een en an
der verteld hebben van hetgeen zij
hém den vorigen dag had gezegd en
zoo was er verdenking opgewekt.
Je behoeft niet zoo bedremmeld te
kijken. Zij zullen je niet opeten, zei
Mevr. Grimston. Maar je moet er op
afgaan. Je hebt het zeil ever je eigen
hoofd gebracht, want je schijnt zoo-
even te zijn weggeloopeu, toen Mijnh.
Fenwick je iets wilde vragen. Sta
daar nu niet zoo te talmen, maar ga
heen en doe een schoon schort yoot
en kom dadelijk weey bij mij. Vlug,
binnen oen minuut. Wij kunnen hem
niet laten wachten, of hij zal woedend
zijn.
Overstelpt door hét bijna onvermij
delijk gevaar voor ontdekking, ging
Olive zonder een onkel .woord te keg
gen, heen ora te doen, wat haar ee-
zocca was.-
HOOFDSTUK XXII.
Olive zou moeilijk een meer teleur
stellende ontdekking hebben kunnen
doen.
Zelfs al zou Jack haai* niet herken
nen en 't was zoo goed als zeker,
dat hij lxet wel zou doen dan zou
zij nog worden aangewezen als een
indringster, die door middel van be
ding daar in huis was gekomen. Het
was heel wat gemakkelijker een
sprookje te vertellen aan een argeloo-
ze vrouw als do huishoudster, die bo
vendien neg bereid was haar verhaal
aan te hooren en aan te nemen, dan
een geregeld en weldoordacht kruis
vuur van vragen, te doorstaan van
verstandige mannen, die zware ver
denking koesterden.
Bovendien was het nieuws, dat $ij
Jack verteld had zoo ernstig en dó
macht en invloed van zijn ohei zoo
groot, dat zelfs al werd zij niet her-
kond, haar gevangenneming op oen of
andere aanklacht zeker zou zijn.
Dau zou zij gedwongen worden om
uit zelfverdediging zichzelf te verra
den, en in dat geval zou zij alles wat
zij wist omtrent Merrldew 011 zijn
collega's moeten vertellen» om haar
vreemd gedrag te verklaren.
Dit alles vloog liaar door de gedach
te, terwijl zij haar handegj, atond te
waa&chen, en toen viel haar óog óp
heinioateltie. dat zii even te voren
daar had neergelegd, toen zij voorde
huishoudstea* een boodschap had ge
daan.
In een oogenblik was haar besluT.
genomen. Zij nam haai' hoed en man
tel op, en Mep door do achterdeur
naar bultcai. In de gang kwam zij do
keukenmeid tegen, éen opgewekt
meisje, dat altijd heel vriéndelijk te
gen haar geweest was.
Hallo, moffimnetje, waar ga jij
beon Ga jo uit
Ik 2ol dit goed in een kast han
gen, het lag zoo in do stof,
2lj deed ae deur van eeu kast open,
dilé vlak bij was.
Het meisje lachte.
Daar is ten minste plaats genoeg
voor tehoed. Ik moet je toch eens wat
vertellen. Hot is al te dwaas, verheel
je. Gisteravond
O, Ik heb mijn handschoenen
daar laten liggen, zei Olive, terwijl zij
op een gesloten kamer wees. Haal ze
even voor mij, Susan, ik hob zoo'n
haast. Movr. Grimston wacht op mij.
Jawel, was het antwoord, terwijl
het meisje zich omkewdo.
Van dit oogenblik maakte Olive ge
bruik om de gang door te snellen an.
dé achterdeur te openen. Hier stood
zij even stil om haar hoed vast te
steken en op dat oogenblik kwam er
juist een lakei aanloopen.
Wat., ga jij op dezen tijd Van
den dag pit? ?éi Ml» vol verbazing.
Mevr. Grimston heeft mij uit ge
zonden, antwoordde Olive, even hui-
verend ovor alle leugens, die zij moest
vartellen.
Jo schijnt haar eigen kamenier
wel te zijn, zooveel gebruik maakt ze
van je, antwoordde de man, dio ge
neigd scheen, haai' tegen te houden.
Ik heb haast, antwoordde Olive,
en terwijl zij langs hem "leed,
snelde zij met den grootsten - do
straat op.
Toen zij bij den eersten hoek kwam
keek zij om, om zeker te zijn, dat nie
mand haar volgde en toen snelde zij
verder. Zij wist dat haar afwezigheid
bijna onmiddellijk zou worden opge
merkt-, en dat haar vlucht dadelijk
veel verdenking zou opwekken. Daar
om was haar eerete ingeving eery
grooten afstand te brengen tnssohxji
haarzelf en Cromwell Garden.
Maar een oogenblik later zag zij de
dwaasheid van dat draven Lnen of
schoon zij een gevoel had als opj
jaagd wild een haar hart luid kloi
van vrees, drong zij zichzelf j£tfxgs<
mer te gaap loopen,
(Wordt yeryolgdj/
