HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD,
Onze Lachhoek
Stadsnieuws
Uit de Omstreken
Binnenland
WOENSDAG 7 OCTOBER 1908
Een ommekeer In Klavlerspel
heer Ary Bel infante schrijft in
het maandblad van de V. v. Muzietk-
ond er wijzere en ond©rw i j zeressem i
Daar was eien tijd dat draaiorgels
en nruziekdoozen in allerlei vormen
on varlatlën het eetnig© was, dot op
hot gebied von mechanische muziek
instrumenten bestond. Op ieder ge
bied van het marhinewezan zijn se
dert grooi© vorderingen gemaakt en
zoo is ook de muziekmachin© lm hoo
gs mate verbeterd gedurende de laat
ste jarenvooral de zoogenaamde
„pianospeler" Pianola, Phonola,
Playoda is een werktuig van be
trekkelijk hooge volkomenheid ge
worden. Men kent de inrichtinghet
is een apparaat, dat voor iedorou
toets een met Vilt bekleed houten
«vingertje" heeft, (la beweegkracht is
luchtdruk, welke evenals bij hot har
monium door den pianola-speler door
een regelmatig trappen wordt ver
kregen. Door een vernuftige inrich
ting kan deze luchtdruk worden ver
groot of verkleind, waardoor eon ta
melijk groote veiTscheidenheid van
toonsterkten kan worden verkregen.
Ook de snelheid waarmede de „rol"
voortschuift kan worden geregeld,
*oodot twee wichtige hestanddeelon
van de muzikale vo-ordraoht, toon
sterkte en tempo (Dymamik und Ago-
gik) in die macht van den speler lig
gen. Ja, zelfs op enkele dezer fabri
katen vindt men nog een melodaxit,
welke het mogelijk maakt de melodie
Sterker uit te voeren, terwijl die bege
leiding toch zacht blijft.
De volkomenheid waarmee deze ma
chines, vooral als ze nieuw zijn,
functioinneeren, de verbluffende vaar
digheid waarmee technische moeilijk
heden, ln iedier gewenscht tempo kun
nen uitgevoerd worden, de regelma
tige toonvoortbrengang, de volmaak
te croscendi en dqcrescendi, dit olies
werkt, met name bij het eerste hoo-
ren, zoo verrassend. ,dat men zich
>en oogenblik gevangen geeft door dat
wonder van de techniek. Dit is dan
ook de reden van het groot aantal op
gewonden aanbevelingen, die deze
epesl-apparaten zelfs van de zijde van
eerste-ram.gs pianisten en andere mu
sici hebben verkregen, het ls tevens
de reden dat een betrekkelijk groot
aantal beschaafde men.seken tot de
aanschaffing van zulk een „piano
speler" overgingen.
Doch niet tevreden met dit succes
hebben de meeste Amerikaansche fa
brikanten niets cshbeproefd gelaten,,
om deze „pianospelers" ook ln het
openbare muziekleven ingang te ver
schaffen en dit is in hst achter ons
liggende concert-seizoen zelfs gelukt
tn h e t land van de muziek ln
Duitschlanddaar hadden eenige
malen reeds volkomen serieus be
doelde concerten plaats, waarbij de
pianola tot solistische voordrachten
werd gebezigd I En fantastisch aange
legde. naturen hebben daaraan aller
lei gevolgtrekkingen vastgeknoopt:
de invoering van de pianola in het
muziekleven, betee-kent een ontlasting
voor die pianisten, zij zullen voortaan
niet meer nocjdig hebben zich af te
ïob)>m met technische studiën, want
anec zijn rhytrnische precisie, zijn
onfeilbare trefzekerheid, zijn absolu
te onvermoeibaarheid ls de machine
hen t/ooh de baas.
Nu zijn er stediig in vele composi-
ttën plaatsen aan te wijzen waarbij
de vingers geen individueel en arbeid
te verrichten hebben, integendeel dan
slechis het juiste effect voortbrengen
als ieder individueel onderscheid is
weggenomen, de grootste gelijkheid
is bereikt (men denke aan accoorü-
brekingen en tal van andere begelei
dingsfiguren), maar het spreekt van
zelf, dat dit voor den practischen pia
nist van geen da minste waarde Ls,
daar hij wel heel moeilijk midden in
compositie nu eens een stukje met de
pianola en weer een ander met zijn
vingers kan uitvoeren. En slechts dan
zou men kunnen zeggen^ dat de tech
niek van de pianola die van het spo-
len-meUle-hnnd nabijkomt als de
middelen w air en gevonden orn een
willekeurig aantal tege-lijk te spelen
tonen ieder met ©en verschillenden
Blerktegraad aan te slaan.
Lutusschen van ons vakstandpuni
beschouwd kan men het ontstaan van
deze speelapparaten niet anders dan
toejuichen. Ik wil hier niet spreken
van de voor technisch onontwikkel
den zooveel gemakkelijker te berei
ken liboratuurkeiinis. (Het aantal op
de muziekrollen verkrijgbare stuk
ken is reeds zeer aanzienlijk en be
vat, hoewel zich nog steeds uit
breidend thans reeds de meesier-
werken van onze klassieke en moder
ne pianomuziek). Ook wil ik er niet
op wijzen van hoe groot belang het
ls, dat de piano-speler z o 1 f zooveel
moet doenhij moet, wil hij de juiste
tempo-veranderingen en dynamische
echabeertngen (binnen hot bereik van
het mogelijke) aanbrengen, het mu
ziekstuk kennen, hij moet luisteren
naar het sped en is er, zooals ge
zegd, voortdurend actlof bij geïnteres
seerd, In zooverre ls er iets opvoe
den ds ln de pianolahet ls een kunst
goed pianola te spelen en liet zou
nog niet zulk een onmogelijkheid
zijn ook daarin virtuositeit te berei
ken. Tiet blijkt dan tevens, dat zij die,
niet door het gemis van goede han
den, doch door traagheid van geest,
nooit iatsoenlijk hebben loeren pia
nospelen, ook met hun pianola niets
kunnen uitrichten (te koop aange
boden gebruikte pianola etc.).
Doch de goede zijde bestaat niet al
leen daarin, dat tl© pianola een be
langstellend publiek kweekt voor den
concertpianist, een publiek, dat het
huidige repertoire van buiten kent,
doch do pianola bevordert onze kunst
ook middellijk op andere wijze. Ten
eerst© doet de pianola den dood aan
het bekend© hartverscheurende dilet
tantische ook-een-s' ukje-piauo-spelen
in gezelschappen Iemand die zonder
muzikaal begrip, zonder gevoel, maar
bo vend en zonder techniek tegen
woordig een ander ic-Ls voorspeelt
maakt zich hopeloos belachelijk cLi©
is nog minder dan een pianola.
En dan de pianola heaft de men-
schcn weer scherper leexen onder
scheiden vroeger meende iemand, in
het bezit van groote vaardigheid,
groot uithoudingsvermogen, rijkdom
aan graden van toonsterkte, den
naam van pianist te verdienen, te
genwoordig moet hij zich het laten
welgevallen als men zegtprecies
©en pianola. Het is er mee ais mei
portret-schilderen vroeger meenden
velen iemand die de gelijkenis „spre-
kond" trof een groot portret-schilder
te' kunnen noemen sedert de photo
graph!© spelenderwijs sprekende ge
lijkenissen voortbrengt, moet de por
tretschilder wel zoeken naai' het we
zen van den te schilderen meusch,
wil hij zich niet belachelijk maken.
De kunst van pianospelen wordt
door de pianola onverbiddellijk op n
hooger niveau gedrongen.
En ten slotte dit nog. Het blijkt,
dat de ©ene compositie zich beter
leent voor de pianola dan de andere,
pompeus briljante stukken, wat grof
van structuur, liggen er het beste op,
een Polonaise van Chopin beter dan
e©n Nocturne of Mazurka. Een vlotte
Finale beter dan een langzame Satz,
Moszkowski ligt ©r prachtig op. Beet
hoven slecht, Schumann, Brahms ©n
ook Bach al heel slecht. Ook hier een
nieuw soort onderscheiding van
groote beteekenis. „Dat is een stuit
écht geknipt voor de pianola", Ln de
ze uiting Ligt een oordeel opgesloten,
waarmee de smaak dor komende .tij
den zal hebben te rekenen.
Opera.
Het opera-gezelschap van het Rem
brand t-theater te Amsterdam, onder
directie van de heeren Pauwels en
Kreeft, komt Donderdag in onzen
Schouwburg ©en voorstelling geven
van Gounod's Faust.
De solisten zijn deels jong, dee's
van beproefde ervaring, maar allen
zeer goed. Mevrouw Engelen—Sewing
zingt de rol van Margaretha, de heer
Oreïio is Mephisto, een zeer goede,
jonge tenor, de heer Schilderman, de
titelrol en een bariton, die een bij-
zonder mooi geluid moet hebben, de
heer Karei Butter, den Valentijn.
Er zal dus Iets goeds ie hooren
zijn.
Zaterdag 17 October komt dit gezel
schap hier met de operette „De Fidee-
le Boer", die in Amsterdam veel suc
ces heeft gehad.
Bestrijding der tubercu
lose.
Dinsdag 13 dezer ls er een vergade
ring van den Raad van bestuur der
vereoniging tod: bestrijding der tuber
culose, waarin o. a. zul worden voor
gesteld, het huishoudelijk reglement
en de statuten op verschillend© pun
ten te wijzigen en vacatures in d -
Raad van bestuur zullen moeten vvor
dan vervuld.
WELDADIGHEID NAAR
VERMOGEN.
Maondelijksch overzicht van de
Vereeniging „Weldadigheid naar
Vermogen".
Boekjaar 1 November 1907—31 Oc
tober 1908.
Voor bchoeftigen werd gedurende
de maand September 1908 toege
staan
Brood en levensmiddelen 202.25.
Brandstoffen 9.50.
Ligging- en tieedingsiukken niets.
In geld 420.05.
Totaal 631. S0.
Totaal van 1 November 1907 tot 30
September 1908: 8944.13 1/2.
HOOGST VEREENVOUDIGDE
SPELLING.
Waarde Redacteur,
Hierbij zend ik u het naamlijst]'©
van hen, die mijn spcllingabracada-
bra in het Zaterdagavondpraatjo van
3 October goed hebben opgelost.
De oplossing is als volgt:
Haarlem's Dagblad van Dinsdag
bevat een© advertentie, waarin eeu
makelaar in onroerende goederen me
dedeelt, dut hij zc.1 verkoopen orches
trions, vioolsnaren, piano's, speeldoo-
zen, enz. in zijn verkooplokaal.
lenuind nader onderricht beboeren
de, wende zich tot bovengemelden
Makelaar.
Goede antwoorden kwamen in van:
Henri Ackermami, H, Boeijing, Jan
Dirk Boes Jr., MeJ. G. Braakenbirk,
P. M. v. Beaumont, P. J. Corneiisse,
j Dekker, Jo. Dikkeboom, C. E. v.
Dijkeren, Mary I. Floischmann, W.
Fehres Sr., W'ilhelmlna Germeraad,
F. Guillaume, Mej. Genneraad, J. v.
lieerden, G. M. Hekkelman, A. Heems
kerk, A. Hamann, B. H. Jurgens, A.
de Jong, F. C. Keeser, K. Chr. Kohier,
J P. de Klerk, J. H. D. Kammeijer Jr.
A illem Landré, J. Ed. Nachenius, M.
J Muyiaert, Lambertus L. Mudöo,
Hendrika W. Malherbe, A. Mülder,
J'ac. Peanings, R., MeJ. van Steen-
wijk, J. C. Sbeenkist, Jan van Schie,
P. Tuljtei, W. Vogelzang, A. v. d.
Voort, J. A. Voetelink, P. M. Wijkhui
zen, Mej. Mien Verkerk, N. II. V\ en
ting, Mevr. W., P. J. de Zwart, An
ton van Zutphen.
Ik voeg daaraan liet volgende ge
dicht nug loe, dat mij toegezonden is
door aboimó R. uit Houtrijk en Po-
lanen, dankbaar als ik steeds ben
voor alle str-len van poëzie, die ons
veelal prozaïsch pad verlichten!
Wanneer men Haarlem's Dagblad
van Dinsdag eens opslaat,
En op zijn gemak de advertentiën
dan nagaat,
Dan vindt men daarin een© zeer le
zenswaardige mededeel ng,
Van een makelaar, daar ter stede, die
blijkbaar uit verveling,
Zijn gewone branche (onroerende
goederen] 1) er aan heeft ge
geven,
W aor.se. i.j ui ijk denkende: eenige af
wisseling veraangenaamt het
leven,
En het nu eens ln de roerende, speci
aal muzikale wil prolweren,
Zooals het overige der advertentie u
zal leeren.
Hij wil namelijk verkoopen orches
tra.ns, vioolsnaren en andere
zaken,
In zijn verkooplokaal waarin men
zich met koffie en snijkoek
kan vermalten.
Piano's en speeldoozen zullen zich
daar dan doen hooren
Gedurende en na den verkoop en ook
dagen van te voren,
Mocht iemand nog nadere inlichtin
gen begeeren,
Dan kan hij zich tot bovengemelde(n)
makelaar wenden of te we'
keeren.
Over de „a" in „mand" zullen w=j
nu maar niet spreken,
Want een ieder heeft zoo zijn kleine
gebreken,
De weggelaten ,.n" in „bvngndd
loopt echter meer In de gaten
En daarover wil ik met Wouter we!
eens praten.
Ik hoop echter, dat hij daarom niet
kwaad ls,
En elnd'.g mijn pruldicht daar het 3i
vrij laat ls.
Hoewel eenige inzendingen fout,
waren, meen ik te mogen komen tot
dit eindbesluit, dat het Nedorlandsche
volk rijp is voor een hoogst vereen
voudigde spelling.
VVg mt d klnkrsl
Met vriendelijken groet,
Uw medewerker,
F1DELIO.
1) Wouter heeft met al zijn wijs
heid nog even een flater gemaakt,
want het was goen makelaar ln on
roerende, maar Ln roerende goederen.
F.
Hinderwet.
Op 20 October kunnen bij B. en W.
bezwaren ingebracht worden tegen
het vêrleenen eener vergunning aan
de bestuurderen der Schietvereenl-
ging „Generaal van Merlen" tot op
richting van eene schie tinrichting ln
een te stichten gebouw op het terrein
aan de Leidsche Vaart, hoek Schre-
veliusstraat.
STUKKEN VAN DEN RAAD.
Gesölionk voor het museum.
B. en W. sitollen voor, voor de ge
meente t© aanvaarden twee fraaie
harcLsteeneil grenspalen ln Gotlii-
sehen stijl van omstreeks 1840
thans siaand© In de nabijheid van
hot „lluis te Blcemendiuü" langs den
duinweg, ten geschenk© aangebeden
door Jilir. B. W. F. van Riemsdijk
hoofddirecteur van 's Rijksmuseum te
Amsterdam namens mevrouw Van
dar Wijck geb. Jonkvr. Téding van
Berkhout en Jhr. A. W. v. d. Wijck te
's-Gravetnhage.
Do steenen zullen geplaatst worden
in het nieuw© stede! ;jke museum.
(Raadsstuk 338).
Ftnancieeie regelingen.
Het bedrag van ƒ2000 onder post
113 op d© begrooting voor 1908, ge
raamd voor drukwerk, teekenbéhoef-
teai enz., en voor extra loonen voor
Loeziclit enz., waarvoor geen ofzou-
ueirlijke gelden worden beschikbaar
gesteld, is gebleken ontoereikend te
zijn. De daarop gedane uitgaven be
dragen thans reeds 52U0, terwijl ver
moedelijk verdar nog 1800 zul benoo-
dligd zijn. Da o,, ichrijduaig is voor
een groot ge deelt-„-au gevolg van cLe
uitvoering van teekenwork ten be
hoeve van den museumbouw, waar
voor tot heden 2900 ie uitgegeven.
Volgens B. ©n \V. is het juister d©
uitgaven ten dienste van de voorbe
reiding vso den museumbouw over
te brengen op den post „Onvoorziene
Uitgaven" voor publieke werken, zoo
dat zij voorstellen dien post met
4UOO te verhoog en en post 113 met
10CO. 'Raadsstuk 336).
Grond in erfpacht.
Bij contract van 3 Sept. 1884 tus-
schen den Staat der Nederlanden en
j de gemeente werd een gedeelte rijks-
j grond behoorendo bij het Paviljoen
.AVetgelegc-n" ter grootte van 34 aren
•m 20 eentiti ren, voor den tijd van 24
jaren aan de gemeente in erfpacht
j gegeven.
1 B en W'. stellen voor, deze erfpacht
voor den tijd van 24 jaren t© besten-
j digen. D© jaarlijksch© canon be.
j druagt drie gulden,
j (Raadsstuk 298).
Mar kt ge ld.
de thans van kracht
zijnd© verordeningen op de heffing
en de verordening van. mark-tgeld
voor hot gebruik van den openbareui
gemeen te grond op de Botermarkt en
oud-ijzemiarkt Koninklijk zijn goed
gekeurd tot 1 Jan. 1909, bieden B. en
W. den Raad deze verordeningen
weer ter vaststelling aan.
De verordeningen zijn gelijkluidend
aan de thans bestaande, omdat de
wcfiischélrkhéid eener wijziging niet
is gebleken.
'Raadsstuk 339).
ONZE TENTOONSTELLING IN DE
BUITENLANDSCHE TL'IN
BOUWDE RS.
Reeds nu begint <1© tentoonstelling
van 1910 de aandacht te trekken in
de buiteniandsche vakbladen. Naai
aanleiding van het besluit -.-avi d
Ha a riem schen Gemeev.tcr<\»4<l om
voor d© tentoonstelling een lor rein in
vden Hout af te staan, hebben ver
schillende organen berichten .-uitrent
de tentoonstelling opgenomen.
„The Horticultural Advertiser"
prijst het. dat gebroken wordt met
hel oude stel.oel van tentoonstellingen
van gebroeide bolgewassen Ln Maart
en is ingenomen met het plan om de
tentoonstelling van 1910 to doen zijn
eon© vollegromts ten t o o n s te 11 in g
„The Horticultural Trad© Journal"
voorspelt, dat d© tentoonstelling een
zeer bijzonder en nieuw karakter zal
hebben, vooral daar zij gehouden zal
worden in oen landschap van bijzon
der© schoonheid.
„Die Gar ton welt" zogt, dat reeds ln
gewone omstandigheden de bloembol
lenstreek ln den bloeitijd door tal-
looze vaklieden en anderen wordt be
zocht en dat men dus mag aanne
men, dat do voorgenomen ton toon
stelling ongetwijfeld een waai' bloio
menfoest zal worden, waar de vakge-
nooten uit allo landen elkander zul
len ontmoeten.
Het „Handeisblatt für den Deut-
schen Garteubuu" is van oordeel, dat
er alle ret' >n ts voor de Vereoniging
voor Bloembollencultuur om haar
vijftigjarig bestaan op deze wijze te
vieren, daar zij van een kleine voree-
niiging mot 150 leden is opgegroeid
tot een organisatie van 37 plaatselij
ke afdeelingan, tezamen ongeveer
2800 leden tellende.
Ongetwijfeld bevatten ook nog an
dere tuinbouwbladen., die ons nog
niet alle onder het oog kwamen, be
richten. over onze tentoonstelling. Of
schoon zij natuurlijk voor onze le
zers geen nieuws bevatten, meenden
wij toch goed te doen er hier de aan
dacht op te vestigen, hoezeer reeds
nu de aanstaande tentoonstelling de
belangstelling in het buitenland
gaande maakt. Dit moge een spoor
slag zijn tot algemeen© deelneming
on aigemeenen steun van de zijde on
zer leden, naar de mate hunner
krachten.
(Wkbl. v. Bloeahb. Cli.)
Voorde huismoeders.
In een enkel geval betreurt een
man... geen vrou wte zijnl Zoo ls 't
ons gegaan, als w© een bezoek brach
ten aan de tentoonstelling van Mag-
gi-artikelen, die dezer dagen bij de
firma Leupen ia georganiseerd.
Vriendelijke dames hebben ons de
haast onbegrensde deugden van deze
artikelen verkondigd, en dat z© ons
geen leugentjes op den mouw spel
den, bleek, toen we een bordje soep
en een kop bouillon nuttigden. We
kunnen niet anders verklaren dan,
dat 't overheerlijk smaak tel
De tentoonstelling in een kan
toorlokaal gehouden wordt zeer
druk door dames bezocht. Deze over
tuigen zich van de groote verdiensten
der Maggi-producten 't is ook een
ideaal van een stukje maggi met en
kel water een bord heerlijke soep of
een kop bouillon te kunnen klaarma-
venl
Als wij mannen eens vrouwen wa
ren, zouden we deze deugden wel
licht nog beter naar waarde schatten.
CONDUCTEURS E. S. M. en E.N.E.T.
Men schrijft ons:
Maandagavond 1.1. had de vereeni
ging „Streeft naar Eensgezindheid"
van het electrisch trampersoneel, een
vergadering belegd ten einde de con
ducteurs der E. S. M. en E. N. E. T.
gelegenheid te geven, met elkaar te
bespreken, wat hun te doen staat in
zake de voortdurende vermindering
van emolumenten, waarop d© loonen
zijn gebaseerd.
In oogenschouw genomen den aard
van het bedrijf was de vergadering
goed bezocht. De volgend© motie werd
aangenomen.
„De conducteurs der E. 8. M. en E.
N. E. T., op 5 October 1908, ln verga
dering bijeen, verklaren als ontegen
zeggelijk waar, dat de emolumenten
len 'aatsfen tijd met minstens 1
per we©k zijn verminderd.
„Van mening echter, dat die ver-
mnderlng niet ls tegen te gaan, con-
stateeren zij, dat wel ls waar het aan
tal opgekomenen bevredigend ls, doch
dat niet de meening van allen op de
ze vergadering kan blijken en beslui
ten het bestuur der vereeniging
„Streeft naar Eensgezindheid" op te
dragen, de directie der E. S. M. te
verzoeken, de loonen der conducteurs
t"'. willen verhoogen, doch eerst deze
motie te publiceeren, en de afwezigen
t-S dazen gelegenheid te geven op- of
aamnerking op deze plannen te ma-
Ken, welke bij den secretaris der ver
eeniging moeten worden Ingediend".
Uit de bsprekingen bleek, dat de
laatste loonsverhoogingen, waarop
Haarlem's Dagblad doeldo, niet datee
ren uit den lijd, dat d© emolumenten
sterk zijn verminderd. De verminde
ring werd toegeschreven aan de
groote uitbreiding van het getal abon
nementhouders, het verstrekken van
tienrittenkaarten, enz. enz.
Wordt door de afwezigen op- of aan
merkingen gemaakt tn dien zin als
In de motie bedoeld, dan zal alsnog
een vergadering volgen.
IJ MUIDEN.
Visscherij-examena.
Te 's-Gravenhage zijn geslaagd
voor stuurman op stoom-zeevisscherij
vaartuigen J. de Groot, A. van der
Steen, G. Visser, W. van der Zee, en
IL Zwart, allen van IJmuiden.
DE KONINGIN.
Gemeld wordt dat ook H. M. de
Koningin bij het heerlijke zomerweer
van den laatsten tijJ nu en dan van
de buitenlucht heeft kunnen profited
rem
HET WITTE KRUIS.
De Noord-Hollandsche vereeniging
„Het Witte Kruis" hield Dinsdag te
Amsterdam een algemeene vergade
ring.
De voorzitter, mr. H. J. C. van Tla-
uen, sprak in zijn openingsrede een1
bijzonder woord van welkom tot den'
eere-president mr. Van Tienhoven,
commissaris der Koningin iu de pro-l
vincie Noord-Holland, en den inspec
teur van gezondheid dr. Ali Cohen,
alsook tot de afgevaardigden der
nieuw aangesloten afdeelingen Wer»
vershoof, Koedijk, Opperdoes en Ca»-:
tricum.
Spreker uitte verdei' zijn vreugde
over de opening van het nieuw© wijk-
gebouw te Velsen, waarvan indertijd
door Z. K. H. Prins Hendrik de eersla
steen werd gelegd, en over het wel
slagen der te Hoorn gehouden ten
toonstelling.
Uit het jaarverslag blijkt* dat de
toestand der vereeniging over 't alge
meen gunstig genoemd kan worden.
Het ledenaantal vermeerderde mefc
3000.
Tot leden van het hoofdbestuur wer».
den gekozen de heeren; jhr. J. A!l
Hoeufft, penningmeester der afdj
Amsterdam, ter vervanging van wij-'
len den lieer Van Eden, W. D. Haits-
ma Muiier, voorzitter van de afdee-
ling Spaarndam, en W. C. Visser^
voorzitter van de afd. Nieuwe Ni©,
dorp, in de plaats der heeren mr. D«
E. van Lennep en G. Looman. Da
heer mr. H. J. C. van Tienen werd
met algemeene stemmen herkozen.
De heeren 13. W. Blijdenstein en
mr. EcL Philips, die volgens rooster
als leden van de commissie van be
heer voor „Heideheuvel" moesten af
treden, werden als zoodanig herko
zen, in de plaats der leden mr. H. I,
C .van Tienen, G. van Eden en mej.
J. P. lleynvaan, werden gekozen me],
E. Stoffers, directrice van de zieken
verpleging W itte Kruis, benevens de
heeren D. van Leijden, te Krommenie
reeds tijdelijk door bet hoofdbestuur
benoemd, en jhr. J. A. Hoeufft te Am
sterdam.
HETONTSLAG DER GEMEENTE
AMBTENAREN.
Aan de burgerij van Amsterdam Is
Ir. 100.000 exemplaren onderstaande
uiteenzetting verspreid door 20 loc
pers.
In die circulaire wordt o.a. gezegd,
dat de toestand der ambtenaren'
niet rooskleurig is en salarieering
onvoldoende is, hun arbeidstijd dik»;
wijls zeer lang, vooral van de tech
nische, „dat zij meermalen onderhe
vig zijn aan de willekeur van de zijde
hunner superieuren, dat hun gering
ste wcnschen botweg worden afgewe
zen.
„Welnu, de drie ontslagenen werk
ten door middel van hun Orgaan, om
te komen tot verbetering der positie
van de ambtenaren, wetende daar-
door te handelen in het welbegrepen
algemeen belang.
„Dat werken was een doorn ln het
oog van Burgemeester en Wethou
ders, omdat door de redacteuren de
vinger werd gelegd op de wondeplek-
ken, door hen de zaken precies zoo
werden genoemd als ze zijn.
„Gij zult dat zeker niet in hun nar
deel achten, te meer niet, waar zij
niet nalieten er op te wijzen, dat da
bedrijven productiever konden worr
den gemaakt, wanneer een ander
stelsel van beheer en ledding werd in-!
gevoerd.
„Burgemeester en Wethouders heb-;
ben hen daarop ontslagen naar aan
leiding van 2 artikelen, voorkomend^
ln „Het Prinsenhof" van 17 Septem
ber J.l.
Verder wordt gezegd dat de Inhoud
van de artikelen niet afkeurenswaar
dig was en bevatte „een polemiek tus-
schen twee vereeniglngen van ambte
naren".
„Maar, zult ge zeggen", lezen
verder, „de betrokkenen zijn toch wej
vooraf door B. en W. gewaarschuwd?'
„Ook dat is niet het geval geweest.:
Door B. en W. is nooit, noch aan de
Redactie ln haar geheel, noch aan
één der redacteuren afzonderlijk te
kennen gegeven, dat wanneer zij in
„Het Prinsenhof" schreven als zij de-
WAT IK VAN MIJN VADER DENK.
(Door een zuigeling).
Ofschoon ik hier nu al een paar
maanden ben, is de gehe:lc geschio-
öenis voor mij nog een mysterie.
Waor ik vandaan kom, waar ik naar
ioe ga, en wat ik hier eigenlijk moet
uitvoeren, zijn vragen, waar ik mij
tevergeefs het hoofd mefi breek. Blijk
baar ben Ik een vreemdeling, want
leder poogt verschillende talen met
mij te spreken en ik versta hier geen
sterveling. Van moeder houd ik. dat
ls waar 1 Zii voedt en kleedt en
ttascht mij en hoewel Ik nu Juist
niet kan zeggen, dat Ik het laatste
bijzonder appreciear, schik ik er mij
maar ln en. denk, dat het wel ergens
goed voor zal zijn, omdat ze het den
anderen kinderen ook doet. Maar
te. 2oekt, hannikt en jonast mij te voel
Baar mijn zin, doch het schijnt, dat
Ker plelzier in heeft, en daarom
at ik haar maar begaan. Ja, moe
der. haar kan ik verstaan en wat
betreft de baker en de kinderen, die
mij „ons lief broertje noemen"
Joost mag weten waarom dat gaat
ook vrijwel, doch wat mij geregeld
ln de grootste verbazing brengt, ls
een groote, zware kerel, met een be
haard gelaat en een stem als een on-
weêr die hier eiken avond komt en
tot 's morgens blijft en Zondags den
geheelen dag, en dien ze mijn vader
noemen.
Voel' heb ik met dat wezen niet uit
te staan en Ik bekommer me ook
weinig om hem lk geloof, dat hij
hier eigenlijk weinig te zeggen heeft.
Ik weet alleen van hem, dat hij mij
somtijds opneemt en moeder dan uit
roept „George, wees toch voorzich
tig I" En terwijl hij dan even hand'g
met mij omgaat als een olifant met
een leèg biervaatje zou doen, wrijft
hij zijn stijf uitstaande snorharen ln
mijne oogen en mijn mond, totdat ik
weêr ga schreeuwen.
Ik vraag mij dikwijls af, wat hij
hier eigenlijk noodig heeft Soms
neemt hij een groot rond ding uit
zijn zak, houdt het aan mijn oor en
zegt„tikkie-takkie", ik geloof niet,
dat hij gned bij zijn verstand is. Dan
weer ver Lekt hij zijn gezicht evenals
een groote aap en maakt de zotste
bewegingen met zijne vingers. Waar
voor hij dat alles doet, zal hij zelf
wel het beste weten lk weet wel, dat
hij soms zoo'n verschrikkelijk lee-
lijk gezicht zet, dat hij, hoewel ik
geloof, dat hij mij er meé denkt to
amuseeren me letterlijk bang
maakt en moeder dan roept „Och,
doe dat niet, George, daar houdt het
kleine engeltje niet van." Van hou
den, neen, allesbehalve.
Maar liet grappigste ls, als lk uit
mijn gewone doen ben en 'e nachts
niet slapen kan en moeder zegt
„O, George, lóóp met het arme
schaap dat ben lk de kamer wat
op en neêr." En dan zeult hij met mij
heen en weêr in zijn nachthemd en
op zijne pantoffels, en zegt op zijn
vreemdsoortige manier „Ga slapen,
schatje 1 Suja, Buja 1" En dan bromt
hij in zichzelf „Slaap dan toen,
mormel 1" en moeder zegt „Wat is
er, George en don zegt nij „ik
geloof, dat het schatje de flesch moet
hebben, liefste."
Dan knijpt en geniept hij mij, tot
dat ik het uitschreeuw, en moeder
mij weêr bij zich neemt, waarop hij
dan met een gedempt gebrom ln bed
stapt.
W at ik niet kan uitstaan van
George is, dat, zoo dikwijls moeder
het niet ziet, hij gezichten tegen mij
trekt, en als ze dan vraagt „Wat ls
er, lieveling mijne wangen uiet
zijne groote, leelijke vingers bewerkt
en boweert, dat hij dol op mij is. Nu
.k begrijp, dat moeder, de baker en
de kinderen mij kussen, omdat hun-
ns gezichten zacht en mollig zijn,
doch waarom George met zijn groote
behaarde facie mij altijd kussen
moet en hoe moeder dat prettig vindt
is mij een raadsel. In elk geval, lk
vind het lang niet prettig.
Wat voert hij eigenlijk den gehee
len dag uit'? Hij komt 's avonds thuis
en dan draagt de een zijne pantoffels
en de andere zijn stoel en de derde
zijn kop thee aan, en dan wordt er
een drukte en beweging om hem ge
maakt, alsof het huis hem toebe
hoorde. Daarop steekt hij een koddig
ding in zijn mond, blaast er rook uit
en vult daarmede de gehoele kamer,
totdat hij mij aan het hoesten maakt
©n moeder roept„O, George, je zult
het lieve diertje nog vermoorden met
die akelige sigaar 1" En hij zegt dan
„Hane het wurm od l Je kan er toch
niet alles voor laten 1" En dan begint
moeder te schreien en speldt mij in,
en gaat met mij naar bed.
Ik weet 'niet wie hij ls, of wat hij
met mij te maken heeft, maar ik houd
niet van George.
HET KAMELEON.
Lieve, zei mevrouw Pi eters tot haar
bezoekster, ik ben blij Je. t© zien. Zoo-
evem heb lk een allerliefst cadeau ge
kregen.
Wat dan f
Een kameleon.
Een kameleon Zoo'n akelig beest I
WéLneen, volstrekt niét. Je moet
eens zien, 't is een alleraardigst
beestje. Als je het ergens op zet,
neemt het dadelijk de kleur van heit
voorwerp aan, waarop het zit. 't Is
bijzonder vermakelijk, lk zal mijn ka
menier hot diertje even laten halen.
Marie
Mevrouw 1
Breng het kameleon eens hier.
Och, mevrouw
Nu, wat is er?
T, Is maar
Ik zeg j© immers, dat je het kame
leon zult halen. Waar wacht je nog
op?
't Is onmogelijk, mevrouw.
Wat dan Wat ls er gebeurd -
Ik zal het mevrouw maar zeggen.-
Mijn schuld ls het ook niet. Toen me
vrouw uit was, heb lk met hot kame
leon gespeeld. Eerst heb lk het op ©ah
rooden leunstoel gezet. Langzamer
hand is het beest heel rood gewon-
den. Toen lieb lk het op mijn blauw#
japon gezet en is het dier heelemoal
blauw geworden. Ik heb nog nergens
aan gedacht en zette hot beest op een
doken met Schotscli© ruiten^ waar al
le kleuren ln waren. Het dier deed,
wat het kon, maar het weu-d te ver-
moeid van al dat veranderen van
kleur en op eens hoor ik een knal..,,
het arme kameleon was gebarsten!
GOED GERADEN.
Meintje, zei mevrouw tot de dienst
bode. schrijf even op 't boekje van
den kruideniereen busje farine Lao.
tée.
Meintje begreep er niet veel van,
maar schreef dappereen busje
vriendelijk thee.
En 't merkwaardigste was, dat de
kruidenier het begreep en farine lao-
té© liet brengen.
(Historisch).
