HAARLEM'S DAGBLAD.
FEUILLETON
De Roode Pimpernel
Stadsnieuws
OM ONS HEEN
No. 836.
Het posten van Polygraph.
Waarschijnlijk hebben onze Lezers
Sróaeand opgekeken van die twee zeer
tegenstrijdige nuadiedeeMngen, die de
werkwillige Pezarro en de voorzitter
yan het bestuur van den A. N. D. B.
hebben afgelegd. De eerste verklaart,
dat moreel© pressie ie uitgeoefend,
om hem het werk te deen neerleggen,
de ander dat daarvan geen sprake Is
tem diat zelfs aan Pezarro's vader ver
klaard dat die A. N. D. B. noch te
gen hem, noch tegen zijn anderen
zooü, die ook diamantbewerker is,
iets zou kunnen ondernemen. Het is
ivoor wie er buiten staat zeker moeilijk
Uit to maken wie gelijk heeft, of de
werkwillig© to groot© angst heeft ge
kregen of dat het bestuur Van den A.
N. D. B. zijn optreden al te zacht
voorstelt. Voor zijn genoegen heeft
Pezarro Sr. zijn zoon zeker niet aan
gemaand om een goede verdienste er
aan te geven en onwillekeurig vraagt
imen zich af, waarom het bestuur van
den A. N. D. B., wanneer het toch
noch tegen Pezarro vader, noch tegen
zijn zoons iets kon ondernemen, hem
maar niet rustig thuis gelaten heeft.
Vermoedelijk zou de familie Pezarro
Idait wel zoo aangenaam hebben ge
vonden, als deze bespreking op hoe
Welwillend© manter die ook gehou
den 'is.
ïntusschen is ex een misverstand In
deze zaak, waarop nog wel eens mag
worden gewezen. Bij de conferentie
is ter sprak© gekomen, dat die jonge
pezanro dien strijd der staken
de arbeiders niet moest bemoei-
lijken. Dit zijn de uitdrukkingen, die
de verslaggever van het Handelsblad
Ju zijn bespreking met den heer Polak
iheeft opgoteekend. Maar de vraag
mag gedaan worden, of hier inder
daad nog sprake 'van ©en staking ia.
.Wij mean en v an niet. Wanneer ga-
ruimen tijd na het ontstaan van een
(arbeidsconflict de onderneming steeds
is voortgezet op een wijze, die aan
toont, dat zij aan de door haar ont
slagen arbeiders geein behoefte meer
gevoelt, dan heeft het geen redelijken
zin meer, van ©en staking te spreken,
'omdat er Voor de betrokken arbei
ders geen werk aan de fabriek meer
is. Immers hoe kan men van werksta
king spreken, wanneer ©r geen werk
voor zekere personen meer is en zij
ton overvloede uitdrukkelijk doordeai
Werkgever zijn ontslagen?
Misschien zal men zeggen, dat het
Ier weinig op aankomt of men spreekt
Van stakers of ontslagenen, maar
voor mijn betoog is daartusschen toch
©en belangrijk verschil. Zoolang een
arbeider zichzelf redelijkerwijs als
staker kan beschouwen, moet hij uit
zicht hebben, dat hem vroeger of la
ter, bet werk dat hij gestaakt heeft,
weer door den werkgever zal worden
opgedragen. Bestaat die kans niet
moor, dan heeft hij ook geen recht
meer, zichzelf als staker te beschou
wen en zich als zoodanig bij andearen
Voor te doen. Naar mijn overtuiging
is dat geval hier aanwezig. Niet al
leen omdat die directie van Polygraph
de zich noemende „stakers" heeft ont
slagen, maar ook en vooral omdat
dezen nu reeds maandenlang de le
den van directie en administratie en
vooral de werkwillig© arbeiders pos
ten en daardoor hun terugkeer in de
fabriek voor goed onmogelijk hebben
gemaakt. Niemand kan zich toch
voorstellen, dat dezelfde lieden, die
den directeur, den boekhouder, hun
vroeger© kameraden door hatelijk
volgen weken lang het leven zuur
hebben gemaakt, ooit weer In goede
harmonie met hen in dezelfde onder
neming zouden kunnen arbeiden.
Hoe groot in sommige gevallen de
vergevensgezindheid ook zou kunnen
en mogen wezen, deze grens komt ze
niet over.
Naar het Engeisch door
Barones Orczy.
6)
Dat is zoo dat zal geen onzer
ontkennen, mijnheer, stemde de her
bergier toe.
En ik drink dit glas loeg op den
besten herbergier in Engeland, onzen
waarden gastheer, mijnheer Jelly-
band, zei de vreemdeling met luider
stem.
Hiep, hiepI hoera 1 antwoordde
het geheele gezelschap.
Toen volgde er zwaar handgeklap,
en kroezen en kannen maakten een
kletterende muziek op de tafels en
vormden een accompagnement bij
luid gelach en bij da woorden van
mijnheer Jellyband.
Verbeal je zoo iets, ik omgepraat
door zoo'n vreemden snoeshaan
Neen maar 1 Ne©m mij niet kwalijk
mijnheer, maar u zegt zulke dwaze
dingen.
Do vreemdeling gaf hom nu van
harte gelijk. Het was zeker een ge
waagde veronderstelling, dat iemand
ooit in staat zou zijn de vastgewortel-
Ik kan mij dan ook niet goed voor
stellen., dat de ontslagenen zelf inder
daad nog hoop koesteren, dat zij ooit
weer aan Polygraph een bestaan zul
len kunnen vindon. Dat zij voortdu
rend naar andere betrekkingen solli
citeer en en daarin dan ook langza
merhand geplaatst worden, bevestigt
mijn veronderstelling. Maar daaruit
volgt dan ook, dat voor zoover er
martelaarschap gelegen zou kunnen
zijn in de deelneming aan. deze hoogst
onredelijke en onverstandig© staking,
dat martelaarschap hun in elk geval
op dit o ogenblik niet meer toekomt
Wanneer zij als kloeke mannen, fier
ea fliiriik wlld'en handelen, dan behoor
den zij hun nederlaag in het conflict
als een onafwijsbaar feit te aanvaar
den, huns weegs te gaan en de onder
neming niet langer met hun ongo-
wonscMe tegenwoordigheid lastig te
vallen. Er is weliswaar een zekere
grootheid. van geest noodig om zich
overwonnen to verklaren .De stakers
van Polygraph hebben die eigen
schap niet getoond en wanneer zij op
dit ©ogenblik hun vroegere kamera
den, d!le aan den arbeid bleven, vol
gen en pasten, dan kan dliit alleen
worden toegeschreven aan haai en
aan wraak.
Er zjjn dan ook, naar mijn overtui
ging, in onze taal geen uitdrukkin
gen te sterk om dit posten af te keu-
riaa. Men moet zich toch niet verbeel
den, dat dit alleen uit volgen, uit ver
gezellen bestaat, hoewel het voortdu
rend begeleid woaden door een vijan
dig gestemd persoon, al onaange
naam genoeg is. Maar or is meer. Het
uitvoerige dossier, dat van de verkla
ringen der werkwillige arbeiders is
aangelegd, yerklarangen, die zorgvul
dig van data en hand'tisekeningien
voorzien zijn, bevat een rijken oogst
van scheidwoorden en beleedigingen,
van plagerijen van allerlei soort en
bedreigingen, zelfs tegen vrouwen ge
uit. Merkwaardig schijnt hot, dat al
dieze dingen die in gewonle dagen als
strafbare feiten worden beschouwd,
aiu zoo maar ongehinderd, pasaeeiren,
maar men moet niet vergeten,
dat de ontslagenen in tegenwoordig
heid van de politie zich wel weten te
bedwingen. Daarom kan aan het pos
ten nog een tweede beschuldiging
worden aangewreven, namelijk dat
liet lafhartig is. Waarlijk, de men-
schem die zich met deze woekering
van de moderne vakbeweging inlaten,
kwellen, wed hun tegenstanders, maar
bemaJdteeLan mag veel meer hun eigen
karakter.
Merkwaardig is het, dat de be
scherming, die de politie aan. de
werkwilligen verleent, voor dezen
eveneens tot een soort van kwelling
wordt, in. zooverre, dat de aanwezig
heid van eemigo politiemannen in
uniform straatslijpers tot aansluiting
uitlokt en bij het publiek den indruk
geeft, dat de werkwilligen worden
„opgebracht". Misschien zou het al
een verbetering zijn, wanneer dit
werk aan rechercheurs in burgerklee-
ding werd overgelaten. Maar zeer ze
ker zou het nog meer afdoende wezen,
wanneer niet de rustige werkwilli
gen, maar de rustvarstorende ontsla
genen door de politie naar huis ge
bracht of althans gevolgd werden.
Dan zou het heöle volgen wel gauw
aan een einde zijn gekomen.
De Haarlerasche politie meent,
naar het sohijnt, dat zij daartoe niet
kan overgaan. Over 't algemeen
schijnt met de bestaande bepalingen
de politie in den lande weinig tegen
het posten te kunnen doen. Juist in
den laatston tijd komon weer allerlei
berichten, die daarop wijzen. Het is
de Alg. Ned. Diam. bewerkersbond
geweest, die ter onzaliger ure het
posten in ons land heeft geïmporteerd.
Nog altijd richten zijn leden dat wa
pen tegen de zoogenaamde onafhan
kelijke diamantbewerkers, die tot
hun organisatie niet willen toetre
den en sedert ge ruimen tijd hebben
de overtuiging van mijnheer .Jelly
band over de minderwaardigheid van
de bewoners van hot geheele vaste
land van Europa aan het wankelen
te brengen.
HOOFDSTUK IIL
„De Uitgewekenen".
In dezen tijd was men in ieder deel
van Engeland ten hoogste veront
waardigd over Frankrijk en haar da
den. Smokkelaars en eerlijk© hande
laars tusschen de Fransche en EngeL
scli© kusten brachten nieuwtjes mee
van den overkant van het water, die
ieder eerlijk EngeLschman deed ko
ken van woede en hem d'ie moorde
naars deed verwenschen, die hun ko
ning en zijn geheele gezin gevangen
hadden genomen, hun koningin on
derworpen en de koninklijke kinde
ren op alle manieren vernederd en
na zelfs luid vroegen oan het bloed
van het geheele huis Bourbon met al
zijn afstammelingen.
De terechtstelling van de Prinses de
Lamballe, de jonge en bekoorlijke
vriendin van Marie Antoinette, had
iedereen in Engeland met onuitspre
kelijke afschuw vervuld, de dage
lijkse lie onthoofding van rijen ko
ningsgezinde® van goede familie,
wier .eenige zonde hun aristocrati
sche naam was, scheen tot het ge
heele beschaafde deel van Europa om
deze anafhankelij ken hen met gelijke
munt betaald, door hen eveneens te
posten. Niet omdat zij het strijdmid
del zoo mood vonden, maar omdat zij,
waar d© overheid niet ingreep, den
kelijk mest de bestaand© bepalingen
niet ingrijpen kon, de publieke opi
nie wilden wakker schudden. Daar
dit nog niet baatte, heeft ©en hunner
dezer dagen maar iemand op den gas
uitgekozen, een Amsterdamschen dok
ter en dezen gepost. Naar ik hoor Is
Dinsdag een advocaat ex het ongeluk
kig© slachtoffer van gewasst
Ik zou deze methode niet graag
aanbevelen, omdat iets dat verkaard
ia, Hooit goed kan worden gepraat
met ©en varwijzing naar het goed©
doel, dat me® er me© bereiken wil.
Toch blijkt ©ruit,, dat er ondiere
maatregelem moeten worde® geno
men, om mensehen die arbeidan wil
le® naar hun zin, op hun manier, te
beschermen tege® andere®, die een
andere meening zijn toegedaan. Zoo
dra de een voor zich d© vrijheid van
staken opeischi, moet aan den ander
het pacht van arbeiden worde® ge
waarborgd. Maar aan niemand kan
het recht worde® gegeven, ©e® ander
te kwellen.
Dat geschiedt door het afschuwelij
ke posten, dat bovendien nog karak-
fcerbed'ervend werkt op hen, dia er
zich müa bezig, houden en een voort
durende stoornis is voor die rust e®
die arde, die in do samenleving be-
hooren te heerschen. Redenen te
over- voor den wetgever, om strenger
maatregelen mogelijk te maken, dan
dia nu bestaan, en waarvan gebleken
ia, dat m ontoereikend zijn,
J. C. P.
HET SPEL DER KINDEREN.
Naar aanleiding van een vorig ar
tikel over jongensspelen im ons blad
is het wellicht niet ondienstig het
volgend fragment uit een artikel in
het Novembersttummer van 't maand
blad ,,'t Kind" ter kennisse van onzo
lezers te brengen, vooral voor de min
der overtuigde® e® minder enthou
siast-gestemden
„Stratchan verklaart de vprmiihg
van het karakter aldus de sluime-
rende geestvermogens van het kin,d
hebben een neiging zich te ontwikke
len, zoodra ze in werking gestold
worden.
„Maar ze kunnen onmogelijk alle
tegelijk werken en dus ook niet alle
evenzeer ontwikkeld worden. Het
hangt nu vooral van de toevallige om
standigheden van het spel af, welke
van die geestvermogens meer, wel
ke minder gelegenheid zullen
hebben om uit te groeien. Vandaar
die groote karakterverscheidenheM.
Is er een van die eigenschappen, die
op kunstmatige wijze meer geoefend
wordt, dan gaat dat ten koste van de
andere, en het gevolg is eenzijdig
heid. Dr. Sikorsky zegt, dat de oor
zaak van eenzijdigheid veelal in de
zen leeftijd te zoeken is.
„Daarom moei men liefst deze ka
raktervorming ongestoord zijn loop
late® gaan, vertrouwende dat die,
dank zij de natuurlijke afwisseling iin
het spej, zoo veelzijdig mogelijk tot
stand zal komen.
„Zóó moet de persoonlijkheid van
den kleinen mensch langzaam aan
ontwaken door de steeds hechter aan-
eengroeiïng van alle processen der
jonge kinderziel, het voeden, het den
ken, het willen. Het karakter wordt
gestaafd door inspanning en wils
kracht hoe oefent het kind zijn wil
niet reeds in zijn spel Met een voor
veel volwassenen ongekende taaiheid
zet het zijn willetje door; zijn schran
derheid doet hem nieuwe middelen
vinden, zijn spieren weten van geen
vermoeienis, tot het doel bereikt is.
Inspanning bij het spel van het kind,
geeft karakter aan het werk van den
mensch.
„Naarmate de persoonlijkheid in
het kind groeit, het individu op den
voorgrond treedt, vormt zich het ka
rakter. In het spel spiegelt het kind
zijn onbewust gevoelsleven afnaar
mate zich dat stukje voor stukje voor
hem ontsluiert en hem bewust wordt,
ontwaakt hij tot een zelfstandig den
kend individu. En dit moet men be
vorderen, door het ldnd zelfstandig
te laten in zijn spel.
,,'t Kind heeft echter wel behoefte,
iemand bij zich te weten, een volwas-
wraak te roepen.
Maar toch durfde niemand tus-
schenbeiden te komen. Burke had al
zijn welsprekendheid uitgeput om de
Brttsohe regeering te bewegen tegen
de revolutionaire regeering van
Frankrijk in het harnas te trede®,
maar Air. Pitt was met karakteris
tieke voorzichtigheid overtuigd, dat
dit land nu niet in conditie was zich
voor een heftigen en kostbaren oor
log in te schepen. Oostenrijk moest
het initiatief nemen Oostenrijk, wier
mooie dochter nu een onttroonde ko
ningin was, gevangen gezet en beiee-
digd door een joelende menigteen
het was zeker niet zoo zed Mr. Fox
met klem aan Engeland de wapens
op te nemen, omdat sommig© Fran
sche® andere medeburgers verkozen
te vermoorden.
Wat mijnheer Jellyband en zijn
vrienden betreft, ofschoon zij aLLe
vreemdelingen met verpletterend©
minachting beschouwden, zij ware®
allen tot in hart e® nieren konings
gezinde® en anti-revolutiemannen en
op dit oogenblik waren zij woedend
op Pilt omdat hij voorzichtigheid wil
de betrachten, ofschoon zij natuur
lijk niets begrepen van de diplomatie
ke redenen, die de drijfveer waren
van diezen grooten man
Maar nu kwam Sally heed opgewon
den en haastig weer ln de gelagka
mer terug. Het vroolijke gezelschap
sene, op wiens sympathie het rekenen
kan, aan wien het zijn vreugde mag
uiten. Maar meer verwacht een kind
metj tenzij hij er zelf om vraagt.
Evenwel kan men het kind heel spoe
dig tot het tegenovergestelde verwen
nen e® esn zekere geestelijke luiheid
in hem aankwoeken. Wanneer het er
eenmaal de smaak van heeft beetge-
kregen, stelt het liever zijn omgeving
op contributie en laat zich bezig hou
den, in plaats van zich zelf in te span
nen. 't Laat liever voor zich denken
e® doe®. Zou hieraan misschien voor
een deel de latero onverzadigbare
leeslust te wijten zijn, die, wel be
schouwd, toch ook niet anders is dan
een tóch bezig laten houden door an
deren
„Een ander kenmerk va® het kin
derspel is, dat het kind graag een
mooie rol speelt. In zijn fantasie-we
reld, waar zijn macht onbeperkt is,
om d a t te volbrengen, waarnaar hij
in 't reëel© leven haakt, maar dat een
onbereikbaar ideaal voor hem blijft,
daar gebruikt hij dte macht altijd ten
goede, daar verwezenlijkt hij zijne
idealen altijd op de meest nobele wij
ze. Het kind bedankt er voor een
minderwaardige, lage rol te spelen,
en in die meening moeten we hem
versterken. Zoo kunnen we door
nauw merkbaar toezicht het kinder
spel in goede banen leiden, goede ge
woonten aankweeken en edele karak
tertrekken bestendigen."
HET BEETHOVENHUIS.
Onze lezers weten reeds een e® an
der va® de plannen, om in de duinen
onder Bloemendaal of Santpoort een
Beethoven-huis te bouwe®. Nu heeft
de bekende toonkunstenaar, de heer
Willem Hutschemruytex een hoekje
laton verschijnen (bij den uitgever
S. L. van Looy) waarin omtrent deze
plannen iets naders wordt meege
deeld.
Allereerst geeft de schrijver de stroo-
miingen weer, die i® den laatste® tijd
opgemerkt kunne® worden, om de
wijze va® con eert-ge ven te hervor
men. Dat dliit hervormingsdenkbeeld
zich tegelijk openbaart in varschal-
lendei hoofden, Is volgens de® schrij
ver een bewijs, dat liet eigenlijk uit
den geest dés fcijds zelf ontsproot.
Op welke wijze dit doel het best kan
worden, bereikt, of do toehoorders.
ruimte behoort te worden verlicht,
dan wel in het duister gehuld moeit
zijn of hot oog van den hoorder zal
rustan op eein uitgestrekt e® stem
mingsvol landschap of dat een door
gekleurde gethiek© vensters vallend,
gebroken licht het gemoed plechtig
zal hebben te stemmen, dat zijn dé
tails, aan het beginsel onderge
schikt. Hoofddoel is en daarin
stemmen de verschillend© ontwerpen
overeen dat zij in heit kunstgenie-
ten zuivering wille® brengen, door 't
oog te vrijwaren tegen de profane in
drukken, welke het tegenwoordig con
certwezen in zoo ruime mate biedt en
die zoo hij uitstek er toe bijdragen het
muzikaal denken e® voelen te ver
troebelen.
Het door onzen bouwmeester Ber
ing© ontworpen Beethoven-huis
eis ebt Ln de eerste plaats, dat het
niet ln de stad, maar buiten worde
opgericht. Beethovens kunst is zelve
uiting van een diepgevoelde liefde
voor de natuur, met wie zijn innerlijk
zich vereenzelvigd©.
Door het Beethoven-huis te bouwe®
in de eenzaamheid eener schoon© na
tuur, wordt dus reeds in dien zin tus.
schen de omstandigheden der uitvoe
ring en Beethoven's kunst overeen
stemming geschapen, dat haar beoe
fening wordt overgebracht naar de
sfoer^ waarin diie kunst haar oor
sprong vond. Gelijk men zich herin
nert is hei oog gevestigd op een der
hoogst gelegen gedeelte® van Kenne-
merland, (liet z.g. Kopje), vanwaar
zich voor het oog een ergezicht ont
plooit dat overweldigend van af
wisseling, doch desniettemin van
klassieke rust e® i® zijne giootsehe
uitgestrektheid zich oplossend in heL
oneindige als het zinnebeeld is van
Beethoven's kunst.
Onder den indruk, door dit machtig
natuurtafereel gewekt, betreedt men
het Beethoven-huis.
Door d© imposante voorhal, welke
door haar karakter en afmetingen er
geheel op is ingericht dien indruk le
vendig te houden, komt men in de
niet minder plechtig stemmende
ruimt© aan de uitvoering van den
symphonieën-cyclus gewijd. Hier
in do verdiepte orkestruimte zijn
de instrumentalisten aan het oog van
den hoorder onttrokken, terwijl het,
door de vensters van die half koepel
vormige ruimte, zichtbare landschap
een achtergrond vormt, welke gedu
rende de uitvoering op ideale wijze in
do behoefte aan rust voor het oog
daarbinnen had niets gehoord van ge
luiden daarbuiten, maar zij had een
druipend paard met een niet minder
druipenden berijder gezien, die stil
hielden voor de deur van „Visschers-
rust", e® terwijl de staljongen toe
snelde om zich met het paard te be
lasten, ging de mooie Sally naar de
voordeur om den welkome® bezoeker
te begroeten.
Ik geloof, dat ik het paard va®
Lord Antony op de binnenplaats heb
gezien, vader, zei ze, terwijl zij de
gelagkamer doorging.
Maar daar werd de deur va® bui
ten af al opengeworpen e® het vol
gend oogenblik had zich een natte
hand op den schouder van de aardige
Sally gelegd, terwijl een vriendelijke,
hartelijk© stem door d© koffiekamer
klonk.
Gezegend zijn j© scherp©, bruine
kijkers, lieve Sally, zei de ma®, die
zooeven was binnengekomen, terwijl
d© deftige Mr. Jellyband haastig na-
derbij kwam, met een belangstellend,
vroolijk en gastvrij gelaat, zooals het
voor een va® zijn meest bevoorrech
te gasten paste.
Nee® inaar, Sally, voegde Lord
Anthony er bij, terwijl hij een tak
gaf op haar schouder, bent
telkens als ik jo terug ale weer
mooier geworden em je beste va
der zal moeite genoeg hebben om d©
vrijers van zijn deur te houden. Wat
voorziet. Wamt het kenmerkend© va®
dit natuur-decor bestaat juist daarin,
dat het geen bepaald© indrukken
geeft, doch slechts stemming wekt, of
juister gezegd dat het de plech
tige stemming, waarin, da hoorder
zich reeds bij hot binnentreden van
het Beethoven-huis bevindt, geduren
de de uitvoering levendag houdt.
Nu ligt geenszins in de bedbeling,
de® eisch dor onzichtbare invoering
oan iedere openbare muzikale uiting
to stéllen. Een vertolking van Haydn's
•eta Mozart's eymphonleën zou in strijd
zijn met het karakter dezer werke®,
ontstaan als zij zij® onder geheel an
dere omstandigheden en gedacht in
oen geheel andere omgeving, bij al
har© muzikale schoonheid toch veel
meer gebonden aan den tijd van haar
ontstaan en ethisch van een giansch
andere orde.
Een overeenkomstige overweging
verbiedt, dat bij de uitvoeringen van
kamermuziek of van werken, waarin
bat vdrtuooenelement op dan voor
grond treedt, de spelers aan het oog
dar toehoorders worde® onttrokken.
Ook in het Beethoven-huis zullen
daarom bij de vertolking Van dóe
werke®, de uitvoerenden zichtbaar
zijn. Toch béhooran om ook aan
deze uitvoeringen het hier in het al
gemeen beoogde harmonisch karaktar
te geven de voor dit doel bestemde
zate® aan bijzondere eische® te vol
doen. De zaal aan Beethoven's ka
mermuziek gewijd, zal het intieme ka
rakter hebben te dragen, welke met
deze muzikale kunstuiting i® over
eenstemming is, terwijl die tegenover.
Ifggemdle zaal voox de uitvoering der
viool- cn piano-concerten bestemd,
door liaar inrichting aan de luister
rijk© huizen zal mogen herinneren,
waar in ee® vroegere periode de
virtuozen-kunst haar hoogtij hield.
Voor d© verwezenlijking van zijn
plan heeft d© schrijver d© volgende
vijf grondbeginselen aangegeven.
I. Het Beethoven-huis draagt als
zedelijk lichaam het karakter ©ener
„stichting".
II. Het kapitaal wordt gevormd
door de bijdragen d©r oprichters, die
daarvoor het recht verwerven op toe
gang tot ©en der jaarlij kscli© uitvoe
ringen van de® symphonieën-cyclus.
III. De stichting „Het Beethoven-
huis" stelt haar gebouw uitsluitend
ter beschikking der uitvoieningen
©ener op te richten „Beetihoveai-Yer-
eenigïnig", zonder 'daaraan, be
halve d© onder 1 genoemde andere
aanspraken te verbinden da® dó© va®
nader te bepalen rechten van voor
keur der oprichters bij de uitvoerin-
ge®, terwijl de „Beethoven-Vereeni-
gi®g" ook het onderhoud van ge
bouw en terrein op zich neemt.
IV. De werkkring der „Beethoven-
Vereeniging" wordt door de stichting
„1-let Boothoven-huis" begrensd.
V. De Beethoven-Voreeniging" be
stemt het eventueel batig saldo barer
uitvoeringen voor het doel va® het
Ree tho van-hu is" en wel lo. door de
stabiliteit van het Beethoven-orkest
te bevorderen, 2o. door het aantal
kosteloos toegankelijke uitvoeringen
te vergrooten."
PROCEDURE v. ALFEN CONTRA dr.
VLAMING c.s.
De Haarl. Rechtbank, uitspraak
doende in de bekende procedure van
Alfe® contra dr. Vlaming c.s. ver
klaarde den eischer niet ontvankelijk
in zijn eisch. De rechtbank overwoog
ten eerste, dat wel is waar de eischer
wettig eigenaar was der uitgave van
het Tijdschrift „Lectuur" (hetgeen de
advocaat van de gedaagden had be
streden), maar dat er geen overdracht
van het tijdschrift had plaats gehad
door eischer aan gedaagden, daar de
ze had moeten geschieden bij authen
tieke akte. Bovendien had de eischer
de boeken en bescheiden, de uitgave
betreffende, niet afgegeven. Betaling
van de koopsom kon dus niet geëischt
worden daar er geen verkoop had
plaats gehad.
Ten tweede ontzegde de Rechtbank
den eisch van f 10.000 schadevergoe
ding, wegens het plaatsen door ge
daagden va® de bekende advertenties
en het verspreiden der circulaires. De
beklaagden hebben geen schade door
een onrechtmatige daad volgens art.
1401 B. veroorzaakt, terwijl voorts
de eischer in gebreke is gebleven te
bewijzen, dat hier schade door belee-
diging is aaiigedaan in den geest van
art. 1402. Mitsdien werd eischer niet
ontvankelijk verklaard in zijn eisch
en veroordeeld in de kosten va® het
geding.
zeg jij er va®, mijnheer Waite?
Mijnheer Waite heen en weer
geschommeld tusschen eerbied- Yoor
Mylord en zijn tegenzin in die grap
pen bromde alleen wat voor zich
heen.
Lord Antony Dewhurst, een van de
zoons va® de® Hertog va® Exeter,
was in die dage® een echt type van
een Jong Engeisch gentleman lang,
recht van houding, breed in de schou
ders, met ee® vroolijk gelaat; waar
hij ook ging was man bijna zeker zijn
vroolijk lachen te hooren. Een goed
sportsman, een vroolijk kameraad,
een hoffelijk, welopgevoed ma® van
de wereld, met niet te veel hersenen
om zjjn humeur te verwoesten, was
hij een algemeena gunsteling in de
Londensche ontvangzalen of 1® dege-
lagkamt^-s van dorpsherbergen. I®
„VisscharsTUSt" kende iedereen hem
want hij hield bijzonder veel va®
een reisje naar Frankrijk, en bracht
dan altijd op zij® heen- of terugweg
een nacht onder het dak van mijn
heer Jellyband door.
Hij knikte tege® Waite, Pitkdn e®
do andoren, toen hij Sally weer had
losgelaten en liep naar de® haard
om zich te warmen e® te drogen, ter
wijl hij dat deed wierp hij snel ©e®
ietwat wantrouwenden blik op de
twee vreemdelingen, die kalm hun
spel domino weer haddon opgevat e®
eve® kwam er een trek van erooten
CENTRALE RAAD VAN BEROEP.
(Ongevallenverzekering).
In de te Utrecht gehouden openbar®
zitting had de uitspraak plaats in de
volgende zaak:
Hooger beroep van de Rijksverzeke
ringsbank tegen de uitspraak van den
Raad van Beroep te Haarlem, waar
bij met vernietiging eener beslissing
van de Bank, die schadeloosstelling
weigerde, is bepaald dat aan J. S. te
Haarlem zal worden toegekend ge
neeskundige behandeling ter zake van
een ongeval, waardoor pees-scheede
ontsteking van den rechterpols ont
stond. De Centrale Raad bevestigde d©
uitspraak.
Getransporteerd.
De onlangs veroordeelde K., die
zich had schuldig gemaakt aan in
braak en diefstal bij de weduwe Van
den Berg te Haarlemmerliede, is we
gens krankzinnigheid naar Medem-
blik overgebracht. Te voren was door
den veroordeelde appèl aangetee-
kend.
Rubriek voor Vragen.
Geaboiineerden hebben bet voorrecht
vragen op verschillend gebied, xuits voor
beantwoording vacbaur, in te zenden bij de
Redactie van Haarlem's Dagblad. Groote
Houtstraat 53.
Alle antwoorden worden geheel kosteloos
gegeven en, voor zooveel mogelijk is, dea
dag ua de inzending.
VRAAG: Daar Ik van plan ben om
te trouwen, maai' niet op de toestem
ming van mijn vader- kan re keuen,
daar hij bulten de gemeente woont,
(en mij wel beloofd heeft, a r daar
ik er toch niet op kan vertrouwen),
wat is dan de beste manier om er mee
te handelen?
ANTWOORD: U deelt ons niet eens
mede of u minderjarig of meerderja
rig zijt. Zijt ge minderjarig dan is de
toestemming uwer ouders onmisbaar,
maar zij behoeven niet bij het huwe
lijk tegenwoordig te zijn, mits in dat
geval een© notarieeie akte van toe
stemming verlijdende.
Zijt ge meerderjarig, dan is tot uw
80e jaar nog wel het vragen van toe
stemming noodig, maai- kan deze ver
vangen worden door tusschenkomst
van den kantonrechter, welke in dit
geval moet worden verzocht.
VRAAG: Als ik op eigen grond een
buis bouw en van 'n anderen eigenaar
een uitgang koop, om zoo uit mij®
huis op den gemeenteweg te komen,
moet ik daarvoor nog aanvraag doen
bij het Rijk of de gemeente?
ANTWOORD: Wij begrijpen niet
goed wat u bedoelt met het koopen
van een uitgang. U zult óf een stukje
grond gekocht hebben óf er is een erf
dienstbaarheid gevestigd ten behoeve
van uw erf; maar gemeente of Rijk
hebben in beide gevallen daarmede
niets te maken.
VRAAG: Kunt u mij ook het adres
opgeven van de N. V. Haarl. Photo-
en Lithografische Inrichting „De
Tulp".
ANTWOORD. Deze zaak welke een
voortzetting Is der firma Nuss Co.,
wordt gevestigd in de Alexanderstraat
4 te Haarlem.
VRAAG: Heeft een ambtenaar van
de posterijen het recht, van een brief,
waarvan hij weet, dat die waarde in
houdt, te eischen dat deze aangetee-
kend wordt verzonden?
ANTWOORD: Ja. Ingevolge de wet
op de Brievenpostenj, heeft hij het
recht brieven, waarvan hij vermoedt,
dat ze geldswaarden bevatten of die
niet aan de wijze van inpakken vol
doen, te weigeren, een en ander vol
gens art, 8 en 13.
VRAAG. Mag een persoon, die
uit den militairen dienst verwijderd
is, een betrekking bij de Rijks- of ge-
meente-polit'e vervullen
ANTWOORD. Hij, wien dit is
overkomen, zal wel geen kans heb
ben op die betrekking, daar hiervoor
altijd personen, met een blano straf
register, het eerst in aanmerking ko
men.
VRAAG: Welke is de audientiedag
en uur van den Minister van Kolo
niën?
ANTWrOORD: Vrijdags, te één uur.
ernst, ja zelfs van angst op zijn vroo
lijk, jong gezicht.
Maar het duurde slechts een oogen
blik, eve® later had hij zich tot mijn
heer Hempseed gewend, die hem vol
respect begroette.
Zoo, mijnheer Hempseed, en hoe
staat het met de vruchten?
Slecht, Mylord, slecht, antwoord
de mijnheer Hempseed op droeven
toon, maar wat kan men verwachten
nu de regeering die schurken in
Frankrijk, die hun eigen koning en
hun adel vermoorden, hun gang laat
gaan
Ja, 't is wonderlijk in de we
reld I antwoordde Lord Antony. Zoo
doen zij, waarde Itempseed te®
minste ale zij ze te pakken kunnen
krijgen, helaas I Maar hier zijn nu
eenig© vrienden aangekomen, die ten
minste aan hun klauwen ontsnapt
zijn.
Terwijl de Jonge man deze woor
den sprak, scheen hij het niet te kun
nen laton weer ©en wantrouwenden
blik te werpen naar de twee kalm©
vreemdelingen ln den hoek.
Dank zij u, Mylord, ©n uw
vrienden, do arts Uk héb hooren zeg
gen zei Mr. Jellyband.
Maar op dit oogenblik legde Lord
Antony waarschuwend zijn hand op
de® arm van den herbergier.
fWordt vervolcdl.
