HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
Stadsnieuws
Himtenlartd
Onze Lachhoek.
FEUILLETON
De Roode Pimpernel
Ook Id ©en ander opzicht. Kinderen
van on- en minvermogenden moeten,
zoo meent de voorsteller, voor weinig
of niets de H. B. S. kunnen bezoeken.
Ik wijs er op, dat het Brougersma-
fonds en de SchuurmanSchimmel
van Outeren-stichtlng ln dat opzicht
al Iets tot stand brengen en dat ik
nooit gehoord heb van een vluggen
jongen, of een scherpzinnig meisje,
dat naar de H. B. S. wou maar die om
financieele redenen niet kon bezoe
ken. Volledigheidshalve had de heer
Levert moeten voorstellen, hun ook
de boeken kosteloos te verstrekken,
want die zijn in zulke gevallen even
eens een groot bezwaar. Maar boven
dien wat willen die ouders met hun
ne kinderen beginnen, zoodra zij de
school hebben afgeloopen Moeten
die studeeretn voor ingenieur of voor
arts Kunnen zij daarvoor de midde
len vinden en, zoo ja, meenet» zij dan
het einde van de bezwaren tc hebben
bereikt, zoodra het laatste examen
achter den rug Is
In dat geval moeten zij maar eens
onderzoeken, of het niet waar is, dat
jonge ingenieurs dankbaar zijn wan
neer zij ©en baantje kunnen krijgen
van ©en paar honderd gulden en dat
tal van artsen tegenwoordig ternau
wernood hun kost verdienen, zoodat
er In Amsterdam al visites worden
gemaakt voor een kwartje I
Maar het tegenstrijdige tn de denk
beelden van der heer Levert is dit,
dat hij begaan is men cLe on- en min
vermogenden en de duimschroef aan
zet bij menschen met een Inkomen
van 2500.— tot 4000.—, die voortaan
80.tot 100.zullen moeten beta
len. Twintig of veertig gulden méér
das tegenwoordig.
Zijn dat zulke rijkaards, dat ze
gemakkelijk per kind twintig oi veer
tig gulden méér kunnen betalen De
heer Levert weet niet bij ervaring,
wat een gezin met kinderen kost, an
ders zou hij deze categorie niet ver-
noogo hebben. Menschen men dat in
komen hebben in nun ataxia moeite om
rond te komen en nun kinderen ©ene
goede opvoeding te doen geven, ge
woonlijk het ©enige, wat zij voor hein
kunnen doen. En niet anders staat
tiet in den regeJ geschapen met men
schen, die 4000.5000.— of ,'6000.
verdienen, aoe belangrijk dit ook mo
ge toeschijnen aar personen met ge
ringer inkomen. Ik heb het onlangs
al gezegd niets is moeilijker, dan
©ën onpartijdig oordeel te vellen over
het hoogere inkomen van een ander.
Bijna onbewust redeneen teder van
het ciiter vat. zijn eigen rnkomer uit,
en kan zich niet voldoende verplaat
sen in de financieele verplichtingen,
die op den rijkere nisten en waaraan
hij zich niet onttrekken kan.
En zelfs wanneer wij het er over
eens kunnen worden, bij hoeveel dui
zend gulden de weelde begint, dan
nog is de aanneming van het voorstel
van den heer Levert sterk af te raden.
Wij zijn immers niet de eenige stad
in Nederland, waar men prettig wo
nen kan 1 Wij moeten immers reke
ning houden met wat andere gemeen
ten vragen. Ik hen aangetoond, 4at
die alle belangrijk goedkooper mid
delbaar onderwijs geven, dan Haar
lem dat bij aanneming van het voor-
stel-Levert doen zal. Wanneer ik nu
zie, dat de voorsteller in zijn toelich
ting daaraan geen woord besteedt,
mag ik dan niet vragen, of hij wel
rekening houdt met de eischen van
de practijk
Een hoog schoolgeld voor de H. B.
S. jaagt de menschen weg en schrikt
hen van vestiging af, onverschillig of
wij allen gaan zitten uitrekenen dat
ze wel wat meer betalen kunnen, of
niet. Het is de fout van dit en andere
voorstellen, dat zij beschikken over
de geldmiddelen van anderen, zonder
daarover de zekerheid der beschik
king te hebben ontvangen.
Naar mijn* overtuiging rijn iai
ook al deze voorstellen van progressie
en proportie in strijd met het belang
der gemeente, die gefortuneerde, al
thans bemiddelde inwoners aantrek
ken en niet afstooten moet. Hierbij
staan, ik heb het reeds elders uitvoe
riger gezegd, voor de geheel© Haar-
lemsche burgerij zulke groote belan
gen op het spel, dat de vraag van een
paar gulden meer aan belasting, of
aan schoolgeld, geen gewicht in de
schaal werpt en alleen beteekenls
heeft in theoretischen zin.
Ontwikkeling is een kostelijk ding.
Maar men moet haar ook naet over
schatten En wanneer de heer Levert
meent, dat kinderen van on- en min
vermogenden bij tientallen hunkeren
nas.- middelbaar onderwijs, dan heeft
hij het, geloof ik, mis. Ontwikkeling
alleen is nog maar een betrekkelijk
bezit. Geschiktheid, durf, energie zijn
andere belangrijk© factoren, om in de
wereld vooruit te komen. Als ik een
stem had als «en koperen bazuin, zou
Ik over Haariem willen roepen: blijft
toch niet binnen de grenzen van ons
landje, gaat er uit, ziet niet op tegen
wat moeite en inspanning, om eene
plaats in de wereld, die toch zoo groot
is, te veroveren, ook al is die eenige
duizende kilometers van hier verwij
derd."
Dat is de fout van ons, Nederlan
ders, dax we te huisbakken, te knussig
zijn en elkaar verdringen om een
baantje...., terwijl de wereld zoo
ruim is.
J. C. P.
Bedrijfsbelasting.
De Burgemeester van Haarlem
brengt ter kennis van de ingezetenen
(leze* gemeente, dat btet op den 2oer
januari j.L executoir verklaard ko-
h.er no. 8, op de Bedrijfsbelasting
dezer gemeente, dienst 19081909, op
heden aan den ontvanger der directe
belastingen Is ter hand gesteld.
Wordende de ingezetenen tevens
herinnerd, daA d< belastingschuldi
ger verplicht zijn hunne» aanslag op
eten hij de wet bepaalden voet te vol
doen.
Ned. Herv. Kerk.
Het beroep naar Graft is aangeno
men door J. L. van Tricht, te Haar
lem.
Maandelij ksch overzicht van de
Vereeniging Weldadigheid naar Ver
mogen, boekjaar 1 November 1908—
31 Januari 1909.
Voor behoeftigen werd toegestaan
Brood en levensmiddelen 891.291/2
brandstoffen 236.4*, ligging- en klee-
dingsiukken 15.40, in geld 1836.44.
Totaal 2979.57 1/2.
Gebouwde- en ongebouw
de eigendommen.
De burgemeester brengt ter algemee
ns kennis, dat in Februari zal
worden aangevangen met de opne
ming der veranderingen in de ge
bouwde- en ongebouwde eigendom
men onder deze gemeente gelegen, en
wed door den landmeter D. Vonk, in
cbe sectiën D., E., G. en K.
Verlof Drankwet
Door G. de Vries is aan B. en W.
gevraagd om ver!of (ingevolge art. 34
dier wet), tot het verkoopen van alco-
holhoudenöen drank anderen dan
sterken drank voor gebruik ter plaat
se van verkoop tn liet perceel aan het
Groot Heiligland No. S7.
Rubriek voor Vragen
Geabonneerdea hebben bet voorred.
Vragen op verschillend gebied, mitB voor
beantwoording vatbaar, in te zenden bij de
Redactie van Haarlem's Dagblad, Groot»
Houtstraat 53
Alle antwoorden worden geheel kosteloc»
gegeven en, yoor rooyeel mogelyk is, dei.
iae na de inzending
VRAAG. Ik heb een dochter, die
getrouwd is en door haar man vaak
mishandeld wordt. Kan zij op grond
(laarvan echtscheiding vragen? Ge
tuigen heeft zij genoeg.
ANTWOORD. Zeer zeker. Wend u
tot het Bureau van Consultatie, dat
Vrijdag 5 Febr. in het Paleis van
'ustitie ie half twee vergadert.
VRAAG. Wanneer iemand een cos-
tuum heeft aangenomen uit te stoo-
nien voor ƒ2.25, waarvan hij schrif
telijk bewijs heeft gegeven en nu ƒ3
eischt, wat is dan daartegen te doen?
DIN 3D AG 2 FEBRUARI 1909
stoomens, dus Ln een winterteelt (van
pl.m. 12 reizen) 12 dagen. Dat is te
veel, als inen weet, dat een stoombeu-
ger geregeld varen moot om nog
wat te verdienen. De onkosten be
dragen Ln den beugtijd pl.m. 20.000
gulden, terwijl in 1907 gemiddeld in
den beugtijd 14.000 gulden werd be
somd. D e twaalf dagen zijn dus wel
noodig om de exploitatie loonend te
maken.
Intusschen zullen we te IJmuiden
moeten afwachten of Vlaardingen ons
een omzet van bijna 400.000 gulden
zal afhandig maken.
De genoemde feiten en bezwaren
wijzen ons er op, dat we zonder eeni-
je bezorgdheid de komende gebeurte
nissen Ln ons visschend en handelend
visch wereld je kunnen afwachten.
HAARLEMMERMEER.
De Gereformeerde kerken van Over-
ijsel, Drente en Groningen zullen
nog in dit voorjaar een derdon die
naar des woords. ds. Colenbrander
van Vijfhuizen, naar het eiland Soem-
oa zenden.
HEEMSTEDE.
Villabouw.
Op den Van Merlenweg zal voor re
ling van den heer Van Heel alhier
-_-n villa worden gebouwd.
HOFBERICHTEN.
Reuter seint uit Berlijn, dat Prins
Hendrik der Nederlanden Zondag te
3erlij?i aankwam en zijn intrek nam
in een hotel. Hij denkt daar eenigen
,;jd te blijven.
De Prins der Nederlanden lunchte
n het Nederlandse he gezantschap.
GESCHENK AAN
H. M. DE KONINGIN.
Naar hen ,,U. D." mededeelt, zei
vanwege de vrouwen uit de provincie
in de gemeente Utrecht aan de Ko
ningin, met reeds verkregen instem
ming van Hare Majesteit, worden
aangeboden een kinder-kieedtafel met
ilveren waschbenoodigdheden.
VERGADERINGBLOESEM.
Op een vergadering van oud-mili-
;airen gehoord
Mijne He-eren We zullen het bonds
lied maar niet zingen, omdat met het
oog op de weersomstandigheden de
and des lijds aan velen onzer heeft
geknaagd. (Hbld.)
HOF VAN ARBITRAGE.
De gezanten van Frankrijk en
Duitschkmd bij ons Hof deponeerden
aan het bureau van liet Hof van Ar
bitrage de overeenkomst bij artikel 3
an het compromis en de memoriën
in zake het Casablancageschil, be
stemd voor de partijen, de arbiters
r, het Hof van Arbitrage. Hieruit
blijkt, dat van uitstel van de behande.
ling van deze zaak, waarvan onlangs
een gerucht ging, op dit oogenblik
geen sprake is.
EEN GOEDE BEKENDE.
Te Hannover, waar hij een fabriek
an goochel apparaten had, is in 73-
jarigen ouderdom overleden de heer
R Basch. Op de kermissen was de
overledene heel wat jaren een goede
bekende. Zijn tent vormde een der
grootste aantrekkelijkheden van on
ze jaarmarkten.
HET ERGSTE.
Nu, hue is 't met de Hamlet-op-
voerig gegaan? vroeg de eene vriend
aan den ander.
O, best, maar mijn succes Ln de
hoofdrol was toch matig.
Zoo! Hoe kwam dat?
Ja, ik viel op 'n oogenblik in
Ophelia's graf.
Jakkes, hoe jammer!
Ja, maar, dat was toch nog het
ergste niet. Maar de menschen floten
toen ik er weer uitkwam.
NIET UIT 't VELD GESLAGEN.
Eigenaar van 't landgoed (streng).
Zie je dat bord niet: „Indringers
zullen worden gestraft?"
Schooier (kalm). Nee, want ik
kan niet lezen.
Nu, je weet dan nuwat er staat;
ga dus weg.
Neem me niet kwalijk, meneer,
maar ik weet niet wat er staat. Ik
zou u maar zoo op uw woord moeten
gelooven, en ik ken u heelemaal niet.
Er kan net zoo goed staan: „Hier
wordt versche melk verkocht", of:
„Welkom, moede wandelaar."
FREIHERR VON OPPENHEIM EN
EAU DE COLOGNE.
De Keulsche bankier Freiherr
Eduard von Oppenheim, dezer dagen
gestorven, was een grappenmaker.
Hij steeg eens af in een hotel in
Zwitserland en liet zich het vreemde-
lingenboek voorleggen, om er zijn
naam in te schrijven.
Wat moet dat daar? vroeg hij
len hotelhouder, wijzend op een re
gel, die laconiek-kort ,,R. de Paris**
luidde.
Dat is de hand toeken ing van ba
ron Rothschild uit Parijs, legde de
waard uit, die had nftet graag, dat
te vee] menschen afwisten van zijn
verblijf in mijn hotel.
Lap ik hem ook, zei Oppenheim,
en trotsch schreef hij onder baron
Rothschilds naam:
„O, de Cologne."
GOEDE AANLEG.
Deeraar in de scheikunde: Lucht
en lichtgas zijn beide gassen. Waar
door onderscheiden zij zich echter
van elkaar?
Koopmanszoon. Lucht koet nieta.-
KINDERLOGICA.
Jantje. Niet waar, mama, inkt
wordt gemaakt van de tranen van
negers?
DUBBELZINNIG.
Gauwdief (die een breekijzer ge
vonden heeft). Kijk, kijk, een voor
werp van waarde. Bij goed gebruik
kon men er zelfs een effectenkantoor
mee openen.
TWIJFEL.
Opsnijder. Je kunt je niet voor
stellen, hoe verstandig mijn hond is.
Hij verstaat ieder woord, dat ik zeg.
Vriend. En gelooft hij je ook?
OM ONS HEEN
Ho. 874.
Db Schoolgelden
aan Ï8 Hoogere Burgerschool.
Toen het voorstel van den heer Le
vert, om een evenredig schoolgeld tn
te voeren, ln druk verscheen, heb ik
gewezen op heit ontbreken van eene
toelichting. In de vergadering van de
Haarlemsche Handelsvereeniging en
de Hanze over dit onderwerp was de
heer Levert zoo vriendelijk, monde
ling zijn bedoeling ©enigszins toe te
lichten en Zaterdag eer uitvoerige
uiteenzetting verschenen, die eveneens
gedrukt aan de leden van den Raad
Is rondgezonden.
Tot mijn leedwezen kan ik ook nu,
na de lezing van die toelichting, nog
niet met het voorstel van den beer
Levert instemmen. En zelfs is mij do
redeneering, langs welke hij tot de
Bchoolgoldvprhooging gekomen is, al
lerminst duidelijk. Ik geloof, dat do
'heer Levert van een onjuiste prae-
lufisse uitgaat, waar hij zegt
„Er bleek hem (namelijk den heer
Levert), dat de gewoonlijk verkon
digde stelling, dat het gemeentegeld,
aan middelbaar onderwijs besteed, in
direct weer wordt terugver kregen
•door de belastingbedragen der ouders,
ten ©enenmale onjuist is, althans ten
opzichte van onze stad."
Maar ik zou willen vragen waar
heeft de heer Levert die .gewoonlijk
verkondigde stelling" opgedaan 't Is
'yoor het eerst, dat ik die hoor en ik
(kan mij haast niet voorstellen, dat ze
mij ontgaan zou kunnen zijn, wan
neer ze zoo algemeen verkondiigc
werd Ik zou er daarom wel een an
dere stelling naast willen stellen, die
naar mijn overtuiging veel Juister is
'en wel deze
Niemand betaalt ten vol
le het onderwijs, dat zijne
kinderen genieten.
De oorzaak daarvan is zeer duide
lijk. Aangezien elk onderwijs, ook het
eenvoudigste, de krachten zou te bo-
iven gaan van eiken burger, die geen
rijkaard is, wanneer hij liet geheel en
al zelf moet betalen, wordt een be-
laugrijk deel van het onderwijs bekos
tigd door de gemeenschap, den Staat
de provincie, de gemeente, of wei
door speciaal voor dat doel bestemde
fondsen. Ouders, die daarvan hun
kinderen willen doen genieten, beta
len daarvoor een zeker schoolgeld,
dat niet te hoog gesteld is. opdaA zoo
veel mogelijk kinderen daarvan ge
bruik zul'en maken. De heer Levert
heeft zich nu de moeite gegeven, een
rekensom op te zetten over de „tege
moetkoming aan de ouders", zooals
hij die noemt; bij net middelbaar on
derwijs. Hij kan dat ook doen bij het
lager en hooger onderwijs en dat
voortzetten tot de okademie, al heeft
onze gemeentekas daarmee niet van
doen, zuiver voor de theorie.
De practijk is, dat de leerlingen van
de lagere school, van de nvdflelbare
scholen, van de burgeravondschool,
van de ambachtsschool, van de kunst^
nijverheidsschool, hun onderwijs niet
betalen. Vergis ik mij niet, dan ko
men die van de twee opleidingsscho
len er het dichtste bij.
Ik vei moed dan ook, dat de heer
Levert z!ch vergist in zijn aanhaling.
Tusschen de belastingbij dragen va r.
ouders en het schoolgeld voor de kin
deren bestaat geen enkel verband. De
voorsteller zelf laat dat verband dan
ook geheel los, waar hij het noodig
vindt, om 20 procent van de beschik
bare plaatsen open to stellen voor
kinderen van on- en minvermogen
den.
Ik laat in het midden, in hoever een
dergelijk groot aantal plaatsen voor
deze categorie van leerlingen noodig
zal blijken te wezen (mij komt het
voor, dat de aandrang lang zoo groot
niet is. als de neer Levert wel meent),
maar dat hij aldus toch zijn eigen
beginsel in den steek laat, is, dunkt
mij, duidelijk.
Naar hel Engelsch door
Barones Orczy.
68)
Vlug! zei Chauvelin ongeduldig
wij hebben al veel kostbaren tijd ver
loren laten gaan.
En de stevige voetstappen van
Chauvelin en Desgas vergezeld van
den sloffenden gang van den ouden
koopman, stierven spoedig langs liet
voetpad weg.
Marguerite had geer. enkel woont
gemist van hetgeen Chauvelin gezegd
had. Haar zenuwen waren tot op het
uiterste gespannen om den toestand
eerst goed onder de oogeu Le zien en
dan eon laatst beroep te doen op
haar hersenen, die zoo dikwijls als
heel scherpzinnig geroemd waren en
die haar nu zoo uitstekend van dienst
konden zijn.
Wel was de toestand zoo wanhopig
mogelijkeen klein gezelschap niets
kwaads vermoedende mannen, die
kalm de komst van hun redder af
wachtten en deze laatste ook geheel
onbewust van dec val, die voor hem
was klaar gezet Het was zoo afschu
welijk, dat net midden in den nacht
getrokken om eenige «earlooze man
nen op een eenzame plek aan oe kust,
weerloos waren zij, omdat zij niets
kwaads vermoeddenen van deze
mannen was de een haar echtgenoot,
dien zij verafgoodde, een ander de
broeder, waarvan zij zooveel hield.
Zii vroeg zich vaag af, wie de ande
ren waren, die kalm den Rooden Piin-
perne' afwachtten, terwij! ae dood
om iedere punt van do rotsen loerde.
Voor liet oogenblik kon zij niets an
ders doen dan de soldaten en Chau
velin volgen. Zij vreesde den weg
kwijt te raken, anders zou zij voor
uitgesneld zijn, die houten hut gevon
den hebben en misschien nog bijtijds
gekomen zijn om de vluchtelingen en
hun dapperen bevrijder bovenal, n
waai schuwen.
Even vloog de gedachte haar door
het hoofd, doordringende kreten te
laten hooren, waarvoor Chauvelin
bang scheen te zijn, omdat z i moge
lijk eene waarschuwing zouden we
zen voor den Rooden Pimpernel en
zijn vrienden in de vage hoop, dat
zij het zouden hooren, en den tijd
zouden hebben te ontsnappen vóór
het te laat was. Maar zij wist niet.
hoe ver zij van den rand van de rots
af was zij wist niet of haar kreten
de ooren van de bedreigde mannen
zouden bereiken. Haar poging zou
misschien hee'l ontijdig komen en dan
zou zij geen gelegenheid meer hebben
iets anders te doen. Er zou haar een
doe! voor den mond gebonden wor-
de'., (.venals bij dei? voddenkoopman,
en z'w zou een hulpelooze gevangene
ziin in de handen van Chauvelin, en
zijn manschappen.
Als een spoolt zweefde zij. zondei
eenig gerucht te maken, achter die
heg voortzij had haar schoenen uit
getrokken. er haa<* kousen hingen in
flarden aan ua&r voeten. Zij voelde
piji' nocL vermoeidheid alleen een
al.es overneerschend verlangen om
bij haar echtgenoot te komen in weer
wil van het Noodlot, dat dit scheen
te vrillen verhinderen en in weerwil
van een geslepen vijand, waardoor
alle gevoel voor lichamelijke pijn in
haar gedood was en haar gees, des
te .neer gescherpt was.
Zii hoorde niets anders dan de
zachte en regelmatige voetstappen
van de vijanden van Percy vooraan
zij zag niets dan met haar geestes
oog die houten hut en hem, haar
echtgenoot, die blindelings zijn ver
derf tegemoet liep.
Plotseling bleef zij staan en kroop
■>g verder h. d< schaduw van de
heg. Le maan, dit bewezen had een
vriendin voor haar te willen zijn,
door achter een band van wolken
verborgen te blijven, kwam nu in al
haar glorie te voorschijn en over
stroomde het eenzame landschap met
een zee van wit licht
Daar goen twee honderd meter ver
ANTWOORD. Wend u tol liet Bureau
van Consultatie, dat Vrijdagmiddag
te half twee in het Paleis van Justitie
vergadert
VRAAG. Ik ben werkzaam ge
weest op de Lichtfabrieken, maar
sedert drie maanden werkloos. Alleen
heb ik van een familielid 50.— ge
kregen voor wat handel in brandstof
fen. Heeft de stad nu het recht om
wat ik in huis heb, voor belasting
schuld te verkoopen
ANTWOORD. Dat recht heeft de
gemeente ongetwijfeld. Vraag den
wethouder van financiën. Dr. H. D.
Kruseman, te spreken en leg hem uw
toestand c-ens uit
CORRESPONDENTIE.
Den Heer .1. W. Uw bezwaar be
hoort niet bij ons. maar in het door
u genoemde weekblad thuis.
Wanneer uw belang is, den inhoud
van uw stukje spoedig aan een auto
riteit kenbaar te maken, kan u dat
schriftelijk doen, par brief.
Dan Heer L. Met aandacht heb
ben wij uw verhaal gevolgd. Wij ver-
onderstellen, dat uw mes toch niet het
gezochte is geweest en dat de post
wissel van 2.50 moet dienen ter be
taling van den koopprijs, dien u e'
voor besteed heeft.
Welke stappen y deze nog verdei
sou kur.nen doen, •veten wij ri*u. On
ze raad zou zijn laat de z ink rusten.
REDACTIE.
Uit de v.- t
IJMUIDEN
ONZE VISCHiiA BEDREIGD?
Mei; schrijn aan tie Echo:
Wanneer ue: «mand goed gaat,
krijgt hij steeds z.,. bei.jdeis, dn
dikwijls ziju concurrenten worden.
Zoo gaat hei ook luet welvarend*,
plaatsen. Mmu.aeii voortlevende in
•iet besef ue namiOispiuais op hei
vasteland van Europa te zijn vooi
versche visch, z:et zich plotseling
voor een concurrent geplaatst: Vlaai-
dingen.
Reeds eenmaal heeft men te Vlaar-
d mgien gebracht een handel in ver
sche visch. Edoch, het verliep spo»
dig.
Den derden Maandag na de in
stalling van een afslag voor versche
visch te dier plaatse, stuurde men dt
levende scheivisch naar IJmuiden.
Men kon geen voldoend afzetgebieu
vinden, daar IJmuiden reeds te veei
nud afgesnoept. De handelaren te
Vl. moesben meermalen hun waai
met verl.es van de hand doen.
En nu is daar dein weer een af
slag ingesteld, in een gemeentelijke
vischhal. En evenals toen, doen
zich nu die feiten voor, welke wijzen
óp nét riie: zoo krachtig staan als tc
Dmuiden. Ook nu is er weder visch
uit Vlaardingen te IJmuiden aange
boden en ook nu werden door de
Vlaardingsche handelaren verliezen
geleden door het niet met winst kun
nen afzetten van hun waar. Dit zijn
'eiten die ons er op wijzen, dat IJmui
den werkelijk niet zooveel te duchten
heeft.
Nu zijn ier ook nog een drietal gron
den aan te voeren, waarop te bewij
zen zal zijn, dat men de oprichting
van een afslag voor versche visch te
Vlaardingen hier lang niet behoeft
te vree zen.
IJmuiden kan geregeld, het geheele
jaar door, zijn afnemers in Neder-
land, Westfalen, Rijnprovincie, Bel
gië enz. van visch voorzien. Te Vlaar-
dingten zal men voorloopig in den
Winter alleen (en dan zooal9 de prac
tijk geleerd heeft, niet eens geregeld)
de afnemers van versche visch kun
nen voorzien. En een afnemer gaat
natuurlijk daar, waar hij geregeld
geholpen kan worden. Het is makke
lijker een handel uit te breiden dan
een nieuwen handel te vormen vooral
ais men onder ongunstige omstandig
heden móet werken.
Zoowel te Vlaardingen als te IJ
muiden kan de visch levend aange
voerd worden, maar dan heeft de
laatste plaats dit voor: de vi6ch kan
er levend gehouden worden en te VI.
niet, iets wat var; invloed is op prijs
en afzet.
Een derde bezwaar voor VI. is: de
reis van en naar de vischplaats duurt
langer. Per reis verschilt dit 1 dag
der was de rand van de rots en daar
onder stroomden de golven der zee,
tot aan het vrije et gelukkige Enge
land.
Marguerite's blik bleef een oogen
blik op het met zilverglans schitteren
de water rusten en op dat oogenblik
scheen haar hart minder pijnlijk en
kalmer te worden haar oogen vul
den ziich met heete tranen geen drie
mijlen van daar lag een bevallige
schoener zcilreê te wachten.
Marguerite twijfelde geen oogen
blik. Dat was de „Day Dream", het
geliefkoosde jacht van Sir Percy, met
len ouden Briggs, dien voortreffelij
ken schipper, aan boord en zijn ge
\eele bemanning van Engelsche ma
trozen zijr witte zoilen, die in het
maanlicht schitterden, schenen Mar
guerite eer. boodschap te brengen
van vreugde en hoop, die toch, naar
7.ij vreesde, nooit verwezenlijkt zou
kunnen worden.
De schoener wachtte daar op zee,
wachtte op zijn meesier ais een mooie,
witte vogel, gereed om uit te vliegen,
en hij zou er nooit weer op komen,
nooit moor dat onberispelijk onder
houden dek zien, nooit meer naar de
witte rotsen van Engeland, het land
\an vrijheid en hoop, kijken.
Het gezicht van den schoener
scheen de arme, uitgepuUe vrouw de
bovenmenschoiijke kracht der wan
hoop te geven. Daar was de rand van
de rots en iets lager was de hut, waar
JAARWEDDEN BIJ
POST EN TELEGRAFIE
De besturen der Vereeniging van
Directeuren en Commiezen der Pos
terijen en Telegrafie, der Broeder
schap van Commiezen der Posterijen,
der Broederschap van Commiezen
öer Telegrafie en der Posterijen en
Telegrafie, alle Koninklijk goedge
keurd, unaniem van oordeel, dat de
wetsontwerpen ter verhooging van
het IXe hoofdstuk der Staats begroo
ting voor 1908 en 1909 (No. 192), te
gemoet komen aan de billijke wen-
schen van directeuren en commiezen
verzoeken in een adres aan de Twee
de Kaïner der Staten-Generaal deze
ontwerpen aan te nemen.
BRANDEN.
Te Soest is de rijwielwinkel van
den heer Vervat geheel afgebrand.
Verzekering dekt de schade. l>e oor.
zaak van den brand is onbekend.
In den nacht van Zaterdag op Zon
dag is le Wageningen door onbeken
de oorzaak afgebrand de bakkerij
van den lieer De Heus aan de Bóer-
straat. Alles ging in de vlammen op.
Het verbrunde is verzekerd.
EEN DIEF EN EEN OPKOOPER
GEARRESTEERD.
Diefstallen aan de Amsterdamsche
stationsemplacementen, de goederen
loodsen en de loodsen van den post
pakkettendienst, zoomede van war
gena en karren waarop de goederen
worden vervoerd, komen meermalen
voor en slechts zelden slaagt de poli
tie er in de daders te pakken te krij
gen. Zaterdagavond gelukte 't echter
een rechercheur, die reeds den gan-
schen dag voor het kantoor van den
postpakkettendienst in het Commaa-
dantshuis had gesurveilleerd, een
22-jarig persoon op heeterdaad te be.
trappen, toen hij de hand stak onder
het zeil van een wagen welke voor
het kantoor werd ontladen. De jonge
man werd naar het bureau St. Pie-
tershal gebracht en daar bekende hij
zich in de laatste maanden herhaal
delijk te hebben schuldig gemaakt
aan de bedoelde diefstallen. Ten hui
ze van een opkooper werd een groo
te voorraad gestolen goederen in be
slag genomen broeken, jassen, ijzer
werk, manufacturen, enz., enz. Twee
handkarren waren noodig om de in
haar echtgenoot straks den dood zou
vinden.
Maar de maan scheen nu helder, zij
kon heel goed den weg onderschei
den zij zou de hut al op een afstand
zien, er heen snellen, heu allen op
schrikken en waarschuwen, dat zij in
elk geval bereid waren hun levens
zoo duur mogelijk te verkoopen, liever
dan als ratten in een hol gevangen te
worden
Zij strompelde voort achter de heg
in het lage, dikke gras van de sloot.
Zij moest vlug vooruitgekomen zijn
en Chauvelin en Desgas achter zich
gelaten hebben, want nu zij bij den
rand van de rots aankwam, hoorde
zij hun voetstappen duidelijk achter
zich. Maar slechts een paar meters
van haar af en bet maanlicht be
scheen haar geheel, waardoor haar
silhouet duidelijk 'egen den zilver-
kleurigen achtergrond moest zijn af-
ge teekend.
Maar dit duurde -lechts een oogen
blik toen was zij zoo dicht mogelijk
ineen gekrompen. Zij keek langs de
rotsen naar beneden het afdalen
zou gemakkelijk zijn, de helliug was
niet steil en allerlei uitsteeksels zou
den veel steun geven.
Plotseling zag zij op geringen af
stand aan haar linkerzijde en onge
veer halverwege de helling, een ruw
houten gebouwtje, door welks wanden
een streep rood licht schemerde, als
een seinvuur.
Haar hart scheen stil te staan, zij
had het wel uit kunnen schreeuwen)
van vreugde.
Zij kon niet bepalen hoe ver de hut
van haar verwijderd was, maar .zon
der aarzelen begon zij de helling af
te dalen, van punt tot punt kruipen
de, zonder op den vijand achter ftaar
of op de soldaten te letten, die daar
waarschijnlijk allen verborgen waren,
omdat de lange Engelschman nog niet
verschenen was.
Voort ging zij, nu eens vlug, dan
weer strompelend, met pijnlijke voe
ten, half verdoofd, maar toch voort...
Toen, plotseling, struikelde zij over
een steen, een uitstekende punt of een
spleet in de rots en zij werd heftig
op den grond geworpen.
Zij wist weer overeind te komen en
ging verder, om nog bijtijds haar
waarschuwing te brengen, en hen te
smeeken, te vluchten vóór dat hij
kwam, en hem te zeggen terug te
gaan, weg van deze plek van dood en
verschrikking. Maar nu werd zij zich
bewust, dat andere voetstappen, snel
ler dan de hare, haar al dicht op de
hielen waren.
Het volgend oogenblik trok er een
hand aan haar Japon, en zij lag weer
op haar knieën, terwijl er iets om
haar mond gebonden werd, om haar
te verhinderen een kreet te uiten.
(Wordt vervolgd).
