HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
Stadsnieuws
Uit de Omstreken
OM ONS HEEN
FBUILLËTOiH
03 roode Pimpernel
in Gevaar.
Soitenlandsch Overzicht
WOENSDAG 18 AUGUSTUS 19C9
Van boide zijdon wordt de strijd
met kracht en doorzet-wil gevoerd, 't
Beste bewijs daarvoor is de orde, die
overal heerscht. Goede strijders blij
ven bedaard, verliezen 't hoofd niet
begrijpende, dat ze veel gevaarlijker
voor de tegenstanders zijn, dan opge
wonden lawaai schreeuwers.
De nood der stakers klimt al hoog.
Wel komen uit het buitenland belang
rijke sommen voor ondersteuning,
maar dit is nog slechts weinig, verge-
loken bij wat noodig is om 275,000
mannen en hun huisgezinnen te on
derhouden. Zoo begint er gebrek te
komen aan de noodzakelijke levensbe
hoeften. De eersten tijd hebben de le
veranciers aan de stakers nog crediet
gegeven. Er is al geschat, dat de klei-
ne winkelstand voor 1 miilioen kro
nen „geborgd" heeft. „De kruik gaat
zoo lang to wator tot ze breekt". Van
daar dat de neringdoenden Zondag
vergaderd hebben en besloten, den
stakers niet langer crodiet te geven.
Wat nu?
Het stakingscomité heeft becijferd,
dat wekelijks een miilioen kronen
noodig is om de staking te kunnen
voortzetten, üin zich dit geld te ver
schaffen, wil het comité een buitenge-
wonen weg inslaan. Het secretariaat
der arbeiderspartij zal schuldbekente
nissen uiige ven, waarmede alleen
noodzakelijke levensmiddelen betaald
kunnen worden. Deze financioele ope
ratie mag zich niet verder uitstrekken
dan over een bedrag, dat nominaal
3.000.000 kronen bedraagt. De arbei
dersorganisatie stelt zich borg, dat de
aflossing der leening binnen het jaar
plaats zal hebben. Het is niet onmo
gelijk, dat in Zweden, waar de orga
nisatie der arbeiders zeer krachtig is,
dit plan uitvoerbaar zal blijken.
W ederom zijn «enige leiders de zee
overgestoken, om te trachten in Ame
rika geld los te krijgen van do arbei
dersverenigingen.
't Land lijdt door deze staking na
tuurlijk enorme schade. De handel
en liet verkeer liggen gedeeltelijk stil.
300 treinen per dag zijn b.v. opgehe
ven, omdat 't verminderde vervoer ze
overbodig maakte.
't Aantal stakers blijft nog vrijwel
stationair, vermindert althans nog
weinig.
De vereniging van Zv.eedsche
spoorweg-beambten maakt bekend,
dat b;j de geheime stemming, onder
de leden gehouden, geen meerderheid
rfen vóór de staking verklaart.
Ook van de landarbeiders "zijn
slechts weinig tot staking overgegaan,
zoodat een mislukking van den oogst
gelukkig niet te vreezen is.
Ligt 't niet op den weg der regee
ring te trachten in dezen strijd be
middelend op te treden?
DE KRETENSER MOEILIJKHEDEN.
't Gaat steeds meer spannen.
Gisteravond is een laatste poging
gedaan om de regeering van Kreta tot
reden te brengen. De consuls der mo
gendheden 1 lebbeu laten weten, dat
bijaldien heden (Woensdag) de Griek-
sche vlag niet weggenomen i3, de
Fransche kruiser „Victor Hugo" ze
zal neerschieten Men hoopt, dat dit
zal kunnen geschieden zonder bloed
vergieten.
De regeering van het eiland heeft
een proclamatie gericht tot de bevol
king, waarin deze wordt aangemaand
zich te onderwerpen.
Veel kans op succes zal deze raad
wel niet hebben. Ondanks alle waar
schuwingen en vermaningen heeft de
nieuw opgetreden Kretenser regeering
in tegenwoordigheid van den bis
schop den eed van trouw afgelegd
aan Griekenland en aan den koning.
DE OORLOG IN MAROKKO.
Naar het schijnt, is de opperbevel
hebber v an de Spaansche legermacht
in Marokko, geucraal Marinas, van
plan binnenkort den vijand tegemoet
la trekken. Hij heeft althans een pro
clamatie tot de troepen gericht, waar
in hij hen wijst op hun plicht om den
smaad, Spanje aangedaan, ten spoe
digste te wreken. Hij komt op tegen
de overdreven en onjuiste voorstellin
gen, die door een deel van de pers in
het moederland over den toestand in
Marokko worden verspreid en legt den
nadruk op de vele voordeelen, die een
geoefend en gedisciplineerd leger
heeft boven ongeordende benden ais
de Marokkaansohe. Verder geeft hij
den soldaten den raad gebruik te ma
ken van de natuurlijke voordeelen,
die het land hun biedt en drukt hij
hun op het hart hunne meerderen
blindelings te gehoorzamen. „Ik be
loof u", zoo zegt hij, „u ter overwin
ning te leiden cn u gelegenheid te
geven een roemrijk blad in de ge
schiedenis van ons vaderland te vul
len. Europa heeft ons de eervolle taak
opgedragen der beschaving den weg
te banen naar dit barbaarsche land
en nu rust op ons de plicht die taak
tot een goed einde te brengen.
En wanneer gij in de hitte van het
gevecht de schrille kreten van den
vijand hoort, die u tracht schrik aan
te jagen, stoort u dan niet aan dat
geschreeuw. Marcheert gij voor
waarts, laat u dan niet tegenhouden
door zijn gillen. Hebt gij een stelling
ingenomen, houdt die bezet in over
eenstemming met de ontvangen beve
len. En laat tegenover hun krljschen
de kreten weerklinken „Leve do ko
ning, leve Spanje!"
Wanneer generaal Marinas even
veel succes heeft als praats, dan......
Maar
DE TOESTAND IN SPANJE,
is weer zoowat normaal geworden. In
Baroelona is dan ook da staat van be
leg opgahevon
Prentbrlefka orten.
Het vernuft van de prentkaartma
kers is nog maar altijd niet uitge
put.
Van den uitgever De Haan ontvan
gen we er nu weer, die uitgeknipt
kunnen worden en dan een schilde
rijtje vormen, dat op een ezel staat
Onder de goedgeslaagde afbeeldin
gen vindon wij er ook van onze Groo-
te Kerk en het Spaarne.
Ze kosten maar 5 cents.
Hoogduitsch Lagor Onderwij».
's-Gravenhage. Geslaagd mej. H. A.
von der Möhlen, te Haarlem.
Drankwet.
Door J. Panman is aan B. en W.
gevraagd om vergunning (Ingevolge
art. 2, le lid dier wet), tot het ver-
koopen van sterken drank in het
klein voor gebruik ter plaatse van
verkoop in de benedenzaal van het
perceel aan de Barteljorisstraat no. 3
Rubriek voor Vragen
Qubcua aerddfi ueaosn ii«t voorrecht
vragen op venchiliead geblod, mlu voor
beontwoordlug vatbaar, In u ncadou by de
Bedaotle van Haerlem'a Dagblad, Groots
Bonutraat OS
Alle antwoerdoi. worden -obeal koateloos
gegeven en, voor sooreel mogelijk la, den
dag na de intending.
Aan vragen, die niet volledig naam en
woonplaats Tan den iuiende* vermelden,
word; geen aandacht gesalionkan.
VRAAG: Van wie gaat het Oud-
Marktplein in Den Haag uit?
ANTWOORD: U bedoelt waar
schijnlijk het Oud-Hollandsch markt
plein, dat op 4 Sept. in Den Haag ge
opend wordt in den Dierentuin?
Wend u tot de directie van het Kon.
Zoölog. Botan. Genootschap, Benoor-
denhoutschen weg, Den Haag.
VRAAG: Is een patroon verplicht,
den kennis-Maandag uit te betalen?
ANTWOORD: Zooals u bekend kan
zijn, is het geven van vrijaf op ker-
mis-Maandag eenigszins plaatselijk
gebruik. Toch komt het ons voor, dat
dit niet geschieden mag zonder be
taling, of het moet in een arbeids
contract zijn overeengekomen. In
dien dit niet het geval is, moenen
wij, dat de patroon wel degelijk ver
plicht is, den dag te betalen.
VRAAG: Waar kan men kaarten
krijgen voor kosteloos zwemonder-
richt?
ANTWOORD: Op de gemeente-se
cretarie alhier.
VRAAG: Hoe kan men witte vuil
geworden gymnastiekschoenen weer
schoon krijgen?
ANTWOORD: Insmeren met krijt
is o.a. een middel. (Eerst wasschen).
VRAAG: Hoe worden gevoelige
platen voor de cameera vervaardigd?
ANTWOORD: Deze zaak is van al
te technischen aard, om ze hier te
behandelen. Wend u tot een hande
laar in pliotographie-artikelen.
VRAAG: In welk jaar is de hout-,
kooperij van Haartman aan de Klei
ne Houthrug afgebrand?
ANTWOORD: 9 Juli 1884.
VRAAG: In September moet ik 4
weken onder de wapens komen. Tot
wien moet ik mij wenden, om eeni-
ge vergoeding te bekomen, daar ik
gehuwd ben en een kind heb?
ANTWOORD: Tot het verkrijgen
van vergoeding kunt gij u met een
verzoek op ongezegeld papier fran
co wenden tot den Minister van
Oorlog. Daarbij te vermelden de le
vensomstandigheden, waarin gij veis
keert.
VRAAG: Heeft iemand, die ge
trouwd is, en voor 't laatst opkomen
moet, recht op onderstand?
ANTWOORD: Wanneer daartoe re
denen bestaan, kimt u, wanneer gij
voor verplichten werkelijken dienst
onder de wapens moet komen, een
verzoek om vergoeding ingevolge ar
tikel 113 bis dar militie-wet Indienen
aan den Minister van Oorlog. Het
verzoek kam op ongezegeld papier ge
schreven worden en portvrij worden
verzonden.
VRAAG: Een vriend van mij is 2
jaar geleden naar Amerika vertrok
ken. Nu is hij er verleden jaar inge
loot, doch heeft niet aan z(jn dienst
plicht voldaan en is ook niet van
plan dat te doen. Kan hij nu met
den handschoen trouwen?
ANTWOORD: De ambtenaar van
den burgerlijken stand zal het bewijs
vorderen, dat hij aan zijne militie
plichten heeft voldaan. Anders kan
geen huwelijk worden voltrokken.
Wanneer hij op 1 Jan. zijn 40ste jaar
heeft volbracht, dan is het bewijs
niet meer noodig.
VRAAG: Mijn zoon beeft Zaterdag
zonder opzeggingstermijn en m. L
zonder geldige reden, zijn ontslag bij
zijn baas gekregen. Kan ik nu nog
eischen, dat hij hem zijn loon over
zekéren tijd uitkeert en zoo hij het
niet doet, waar kan ik mij dan ver
voegen om er werk van te maken?
ANTWOORD: Als uw zoon per
week betaald werd, en er is geen gel
dige reden, dan heeft hij recht op
een week loon, u zoudt u kunnen
vervoegen ter zitting van het bureau
van consultatie, dat op den len en
3en Vrijdag van iedere maand ver
gadert.
VRAAG: Ik heb een paair duiven,
dis den geheelen dag in elkaar zitten
en weinig eten. Ook hebben zij eenl-
ge malen gespuwd. Is hier iets aan
te doen?
ANTWOORD: Geef uw duiven eenl-
ge dagen brood met melk, tot het
spuwen ophoudt, en geef ze dan een
mengsel, bestaande uit 1/3 wit kana
riezaad. 1/3 wit milletzaad en 1/8
hennepzaad te eten.
CORRESPONDENTIE.
Den Heer van *t R. te A. Tot onS
leedwezen kunnen we aan Uw ver
zoek niet voldoen. Als we eenmaal
raadseltjes gaan oplossen, krijgen
we er zeker dagwerk van.
REDACTIE.
BLOEMEND AAL.
Vergadering van den Raad der ge
meente Bloemendaal, op den 19den
Augustus e.k., des namiddags te 8
uur.
PUNT 1. Onderzoek der geloofs
brieven van de nieuw Inkomende le
den.
Punt 2. Ingekomen stukken.
Punt 3. Vooroopige vaststelling
gemeente-rekening.
Punt 4. Vaststelling van een In
structie voor Schoolartsen.
Punt 5. Betaling uit de poet voor
onvoorziene uitgaven dienstjaar 1909.
Punt 6. Voorstel tot overneming
der waterleiding in Duin en Daat.
HEEMSTEDE.
Gisterenmiddag had in de bijzonder,
mooie oprijlaan van de buitenplaat»
No. 082.
Vacantia.
Voor zoover de vacantia bepaald
wordt door het oogenblik waaTop de
kinderen vrijaf krijgen van school en
dat, waarop ze weer in de klasse wor
den terug verwacht, heeft ze dit jaar
maar half zoolang geduurd al» an
ders. De heele maand Juli is in storm
en regen verloren gegaan en de eer
ste dagen van Augustus staan mee
met een zwarte kool geteekend. Ik
weet wel, dat sommige scholieren aan
de traditioneel® zes of zeven weken
nog een verlengstuk weten te zetten j
er zijn leerlingen van de H. B. 8., die
wanneer ze weten, dat ze toch niet
overgaan, van het moment af de
leeraren maar overlaten aan hun ge
lukkiger kameraden en het moet ook
wel eens voorkomen, dat het na afloop
der vacantie voor Jantje of Willem
nog noodig is, dat hij een week extra
bosch-, zee- of berglucht geniet. Maar
over 't algemeen houdt men xich aan
de officieele termijnen.
Geen wonder, dat in de eerste va-
cantieweken heel het hötel- en pen-
gionhoudende Europa jammerde over
leege kamers, zoo zelfs, dat een Zwlt-
sersche hó teller het vergeefsche wach
ten moede, In een bul van zwaarmoe
digheid zijn heele Inrichting tot bete
re dagen sloot. En evenmin verbazing
wekkend, dat nu, na het invallen, van
den dool, zou ik bijna zeggen, na het
opkomen van meer zon en hooger
temperatuur, al die hunkerende va-
cantieréizigers er op uit zijn getrok
ken, om voor zooveel het mogelijk is,
de geleden schade nog in te halen.
Maar voor de hötels en pensions
gaat dat niet meer. Hoe ook de gas
ten, door het lange wachten op mooi
weer, er nu dubbel van profiteeren,
dubbel betalen doen ze daarom niet
en de verloren dagen komen niet
weerom. De waard maakt een slecht
jaar. Terwijl wie er buiten staat toch
al dikwijls niet kon begrijpen, hoe hij
eenig voordeel van be beekenis hebben
kan in die weinig zomersche weken,
zelfs niet in een jaar van normalen
zonneschijn, weet wie het vak meer
van nabij gezien hebben maar al te
goed, dat er geen tegenspoed in moet
worden ondervonden en het huis in
de drukke weken van den keider tot
den nok gevuld moet zijn, zóo dat er
voor de familie zelf geen redelijke
plaats overschiet Dat laatste hindert
den ondernemer niethet grootste
deel van het jaar heeft hij ruimte te
over.
Mooie cijfers zal de balans in de
ïomerhótels en pensions dan ook dit
jaar stellig niet aanwijzen, 't zalmooi
.wezen, wanneer de rekening maar
zonder nadeelig saldo sluit en niet
d§ze en gene onder de financieel
zwakke broeders genoodzaakt is, zijn
betalingen te staken.
Merkwaardig mag het heeten, dat
tegen dit risico nog geen gelegenheid
tot verzekering bestaat. Ons land
heeft anders neiging tot verzekering
genoegwij bezitten niet in ver
houding tot de bevolking inaar recht
streeks bijvoorbeeld veel meer le
vensverzekering-maatschappijen, dan
het zooveel grootere Engeland. Een
feit, in 't voorbijgaan gezegd, waar
we niet zoo bijster trotsch op behoe
ven te wezen, daar hier niet, zooals
anders, vele kleintjes één groote mar
ken, maar integendeel één groote be
ter, dan vele kleintjes ia.
Datzelfde Engeland kent het verze
keren tegen bedrijfsrisico wel. Het is
onder anderen gebleken, toen koning
Edward den eersten keer zou worden
gekroond, maar de plechtigheid moest
worden afgelast, omdat de koning
toen aan ontsteking van den blinden
darm leed. Tal van ondernemers en
leveranciers hadden zich op die mo-
Naar het Engelsch, door
Barones Orciy.
31)
Het was Marguérite of zij een ijs-
koudon stoot in het hart kreeg. Het
was alsof zij plotseling uit een schoo-
nen droom ontwaakt was.
Je zult niet gaan, Percyfluis
terde zij. en haar eigen stem klonk
nu hol en gedwongen. O, als je mij
liefhadt, zou je niet heengaan 1
Als jo mij liefhadt
Neendit was allerminst een
droom 1 geen koude in zijn stem,
toen liij deze woorden herhaalde
met zulk een zucht van teederheid,
zoo'u wereld van liefde, da; de
bitterheid van haar groet verdriet
verdween om plaats te maken voor
tranen. Hij nam haai' hand in de zij
ne. De hartstocht was voor 't oogen-
blik overwonnen, in het binnenste
van zijn ziel door eigen kracht terug
gedrongen, door dat tweede wezen in
hom, den koelbloedigen en berekenen
den avonturier, d'e niet zijn leven
goochelde en het roekeloos spottend
gelijkheid voorbereid door een verze
kering en de maatschappijen hebben
bij die gelegenheid enorme sommen
te betalen gehad. Ze haalden hun
schade, zij het dan ook niet geheel,
toch weer gedeeltelijk in door de
winst, behaald met de premiën voor
den tweeden keer, toen de kroning be
hoorlijk volgeng het programma In
haar werk kon gaan.
Iets dergelijks zou, dunkt me, ook
voor zomerhótels en pension» kunnen
worden ingesteld. We kennen immers
ook in ons land al bedrijfsverzekerin
gen, die uitkeeren bij stagnatie van
het bedrijf by brand. Waarom zou ze
haar werk niet kunnen uitbreiden
door schade te vergoeden, geleden
door het tegendeel van vuur, name
lijk door teveel regenbuien? Ik wijs
er op, maar werk het denkbeeld niet
verder uit. Want het zou kunnen we
zen, dat in dezen tak van assurantie
de premie zoo hoog zou moeten zijn,
dat de belanghebbenden liever, als 't
er op aankwam, het risico zelf zouden
willen dragen.
Iets anders Is het, of het niet tijd
wordt te overwegen of de zomerva-
cantiën niet dienen te worden ver
schoven, omdat in de laatste jaren,
naar het schynt, de seizoenen zelf
aan 't verschuiven gaan. Veelal be
gint het winterweer pas half Januari,
het lenteweer in Juni, het zomerweer
in Augustus, het herfstweer met No
vember. Wanneer de scholen die ver
schuiving der jaargetyden willen mee
maken, kan de vacantie veilig half
Augustus beginnen.
Het heeft my altijd bijzonder ver
wonderd, dat by den steeds grooter
wordenden drang naar reizen en trek
ken de onderlinge samenwerking van
de menschen niet grooter is geworden.
Hoe goedkoop er tegenwoordig in en
buiten ons land ook pension te krijgen
is, toch loopt voor veel menschen, die
niet graag zonder hun. kinderen uit
gaan, de totaalsom te hoog op. Toch
zouden ze zoo graag aan een of meer
van hun kinderen een prettige, gezel
lige vacantie verschaffen, waarbij ze
meteen nieuwe indrukken konden op
doen en het voordeel hebben, dat er
voor opgroeiend® kinderen in gelegein
is, om eens een poosje onder vreem
den te zijn. Terwijl X. die in Gronin
gen woont, zooiets voor zijn kind zou
wenschen, zou IJ. in Haarlem niets
liever dan dat voor zijn zoon verlan
gen welnu, als X. en IJ. hunne kin
deren voor enkele weken ruilen,
wordt het doel bereikt, zonder ande
re kosten dan die van de reis en klei
ne uitgaven voor uitstapjes in den om
trek, die in dé zomerdagen allicht
toch zouden worden gehouden.
Het groote bezwaar is natuurlijk
dit, dat ouders er huiverig voor zijn,
hun kinderen aan vreemden toe te
vertrouwen en de middelen om infor
matie te nemen missen. Daarvoor zou
ik een vereeniging wenschen met een
uitgebreid bestuur, waarvan de leden
door heel het land verspreid waren en
die elk voor zijn omgeving, de noodi-
go informatie zou kunnen verschaf
fen.
Wanneer dit succes had en Ik
zou niot weten waarom niet kon
een zoodanige arecniging haar werk
kring uitbreiden ook over de grens.
Fransche, Duitsche en Etngelscho
ouder» mogen een andere taal spre
ken, maar ze wenschen voor hun
kroost hetzelfde als wij Nederlanders:
afwisseling, ontspanning en het voor
deel van de opvoedende kracht, die er
gelegen is in hot verblijf te midden
N an vreemde menschen. Voor onze
Hollandsche jongens komt de gelegen
heid tot oefening in de vreemde taal
er by en ik denk zoo, dat menige
Hollandsche vader en moeder er ook
bij zullen profiteeren, wanneer ze
hun lang verwaarloosde kennis van
de vreemde taal voor hun buitenland
en glimlachend aan het Lot prijs gaf.
Hij nam haar hand in de zijne, en
drukte er zijn lippen op en met de
warmte van zijn kus voelde zij iets
vochtigs als van een traan.
Ik moet gaan, lieve, zei hij na
een poosje.
Waarom Waarom?, herhaal
de zij eigenzinnig. Ben ik dan niets
Is mijn leven van geen waarde Mijn
verdriet Mijn angsten Mijn ellen
de? O, voegde zij er met heftige
bitterheid bij, waarom moeten het al-
lijd anderen zijn? Wat zijn anderen
voor jou en voor my, Percy?... Zyn
wy niet gelukkig hier?... Heb je niet
tot het uiterste altijd je plicht ver
vuld tegenover menschen, die niets
voor ons kunnen zjjn?.„, Is jouw le
ven niet tienduizendmaal kostbaarder
voor mij, dan de levens van tiendui
zend anderen?
Zölfs door de duisternis heen en om
dat zijn gelaat vlak bij het hare was,
kon zij een eigenaardig glimlachje
om zijne mondhoeken zien spelen.
Neen, lieve, zei hij vriendelijk,
het zijn geen tienduizend levens, die
heden een beroep op mij doen... op
zijn best één. Zou 't je niet afschrik
ken te denken aan dien armen, ouden
geestelyke, die daar zit te midden van
zijn vernietigden trots en hoopde
Ju woolen zoo vol vertrouwen aan zijn
zorg toevertrouwd, gestolen, hii wach-
schen gast eens moeten opfrisschen.
Menig misverstand, menig verkeerd
begrip zou door zoo'n internationale
uitwisseling worden weggenomen.
Wij Nederlanders weten heel goed,
welke dwaze voorstelling vele buiten
landers zich hebben gemaakt van ons
en ons land, maar dat wij zelf even
verkeerde opvattingen hebben van
buitenland en buitenlanders, zien we
over 't hoofd.
Komaan, de halve wereld doet te
genwoordig aan coöperatie. Is er niet
iemand te vinden, die dit denkbeeld
eens uitwerken wil Naar ik gehooid
heb, bestaat een dergelijke vereeni
ging al in het buitenland, maar nade
re bijzonderheden heb ik er nooit over
gevonden. Wie er iet» meer van weet,
zou mij met de mededeeling daarvan
bijzonder verplichten.
J. C. P.
N a schril t Juist zie »'k onder de
advertentiën dn Neerlandia, dat
families worden gevraagd, die in tie
Yacantie jongelieden willen aanvaar
den of ruilen, door den leeraar Joh.
Kesler, lid van het hoofdbestuur, De-
thystraat 47 te Brussel.
DE ARBEIDSOORLOG IN
ZWEDEN.
In Zweden wordt een verwoede
strijd gestredeneen worsteling tus-
schen werkgevers en werknemers, die
méér is dan een los geschil over een
loonsverhooging.
Professor Wicksell («en bekend eco
noom uit dit Noordsche land) heeft
over deze stakingsbeweging aan een
journalist belangrijke mededeel in gen
gedaan. Enkele der meest zaakrijke
opmerkingen willen we weergeven
De „prof." gaat van 't breede stand
punt uit, dat Zweden voor een econo
mische crisis staat.
Vrooger had Zweden in de houtin
dustrie en den houtuitvoer een zijner
rijkste bronnen van inkomst; maar
in de laatste jaren is bij het omhak
ken van groote bosscken zoo weinig
voorzichtigheid in acht genomen, dat
de verhouding tusschen uitvoer en
aanwas volkomen verstoord is.
Dan zijn de indirecte belastingen in
Zweden veel te hoog. De reeds gedruk
te industrie lijdt daaronder op ontzet
tende wijze. Enkele voorbeeldende
rechten voor graan bedragen thans
3.70 kronen voor 100 kg. en 6.50 kro
nen voor 100 kg. meel. Ook de ande
re artikelen, minstens even broodnoo-
dig als graan, zijn in dezen geest be
last.
Patroons en arbeiders gaan beiden
onder deze zware lasten gebukt. De
Zweedscke arbeiders verdienen, ver
geleken bij andere landen, niet wei
nig, maar wanneer hun levensbehoef
ten zoo duur gemaakt worden, dan
moeten ze te kort komen. Vandaar
dat de eisch loonsverhooging
gesteld werd.
De patroons beweren, dat de toe
stand van de industrie niet toelaat,
dat hoogere loonen worden gegeven.
Prof. Wicksell wil ook thans niet na
gaan, of dit excuus der werkgevers ge
grond is, maar stelt voor, de oplos
sing der quaestie op een geheel ande
ren weg te zoeken. Ilij wil 't door hem
geziene kwaad in den wortel aantas
ten en in 't belang van den werkman
on patroon een ander minder druk
kend, belastingstelsel invoeren. Aller
eerst moeten de zware graanrechten
afgeschaft worden, omdat deze het
brood zoo duur maken.
Natuurlijk is dit betoog theoretisch,
zooals men dat van een... professor
verwachten moet. Wellicht is in de
toekomst geleidelijk in dezen geest te
werken, maar voor 't heden zal het
niet veel helpen. Een belastingstelsol
in twee- of driemaal 24 uur verwer
pen gaat, doch met 't ontwerpen en
maken van een nieuwe verzameling
zyn bijkans evenveel jaren gemoeid.
Nu moet dadelijk naai' een op
lossing gezocht worden. Do toestand
in Zweden is nu zoo, dat terecht ge
zegd kan worden „ze kunnen niet
wachten, geen dag en geen nacht."
De actie om loonsverhooging heeft
geleid tot een staking en een lock-out,
waardoor 90.000 werklieden werden
uitgesloten. Daarna is door de arbei
dersorganisaties de algemeens sta
king afgekondigd. Hoewel deze niet
algemeen is, staken toch een
275,000 arbeiders.
tende misschien in zijn klein heilig
dom op den dag, waarop die wilde
dieren hem naai' de gevangenis en
naar den dood zullen slej>en... Neen,
ik dank, dat een kleino zeereis en de
Engelsche lucht den Abt Foucquet
goed zullen bevallen, lieve, en ik ben
enkel van plan, hem te vragen het
Kanaal met mij over te steken.
Percy, smeekt® zy.
O, ik weet 't wel, voegde hij met
zijn kort verontschuldigend zuchten
er bij, dat altijd iedere discussie tus
schen hen belden op dat punt scheen
buiten te sluiten. Je denkt aan dat
onmogelijke duel... Hij lachte lucht
hartig, opgewekt cn zijn oogen glin
sterden van vroolijkheid.
Kom, Jieve, zei. hij vroolijk* denk
eens even na Kon ik die uitdaging
in tegenwoordigheid, van Zijne Ko
ninklijke Hoogheid en de dames wei
geren? Dat kon Ik toch niet!....
Waarlijk, dat was het... Een wei
gering was hier onmogelijk.... Het
Lot besliste alles... de twist... mijn
tusschenkomst... de uitdaging... Hij
had alles natuurlijk vooraf bepaald...
Laten wq bekennen, dat hij een dap
per man 13, bedenkende, dat hij en
ik onze twist op de klippen van Ga
lais nog niet vereffend hebben.
Ja I hij heeft alle» vooruit be
paald, antwoordde »y heftig. De twist
van heden* is reis naar Frankrijk, je
ontmoeting met hem van aangezicht
tot aangezicht op eon aangegeven uur
en plaats, waar hy het geschiktst, het
gemakkelijkst den val achter je kan
sluiten.
Ditmaal barstte hij in een lachbui
uit Een goede, hartelijke lach vol le
vensvreugde over het aantrekkelijke
en opwindende van een stoutmoedig
avontuur, een lach, d!e geen greintje
vrees of angst vertoonde;
Neen lieveling, zei hij, nu doe
je mij toen lachen... Een val sluiten
achter uw nederigen dienaar
Neen hoor, do regeerende bui'gors van
Frankrijk moeten al heel bij de pin
ken zijn al» het hun zal gelukken mij
in den val te krijgen.... Dat is zeker,
maat wij zullen hen ditmaal heel
wat te doen geven.... Neen, vrouwtje,
woes maai' niet bang I zei hy met on
uitsprekelijk® vriendelijkheid, die
moordenaars hebben mij nog niet te
pakken.
Ohoe dikwijls had zij zoo inet
hem geredetwist, met hem, den avon
turier, dat deol van zijn dubbel be
staan, dat haar b'ttere vijand was, en
dat hem. haar minnaar* wegnam an
haai- zijae. Zy w'st zoo goed, waar het
altijd weer op neerkwamdat hij
zich niet kon losmaken van de aan
trekkelijkheid dier stoutmoedige
avonturen. Impulsief en driftig als
z.y was, vqelde Marguérite in het
diepst van haar hart een groote woe
de op zichzelf over haar eigen zwak
heid, haar eigen machteloosheid te
genover datgene, wat dreigdo voor
altijd haar levensgeluk te verwoes
ten.
Ja, on het ziine ooki want hij had
haar liefhy had haar l'efdie ge
dachte hamerde maar steeds door in
haar zielwant zij was van de groote
waarheid daarvan overtuigd. Hij had
haar lief en ging heen l En zij, de ar
me, nietige vrouw, was niet in staat
hem terug te houdende koorden dl®
zijn ziel aan de hare bonden waren
hlet zoo sterk als die waarmee hij aan
de lijdende menschheid was vastge
hecht daarginds in Frankrijk, waar
mannen en vrouwen in angst waren
voor kwelling en dood, en do onvind
bare en geheimzinnige llooden
Pimpernel beschouwd werd al» een
door den Hemel gezonden held, die
hen van hun verderf zou redden. Tot
hen schoen zijn hart met onoverwin
nelijke kracht uit te gaan, en toen zij
met al het vuur Yar. haar eigen harts
tocht trachtte te tokkelen op de sna
ren van zijn liefde voor haar, kon
hy dat niet beantwoorden, want zij
de vreemdelingen haddon ster
ker aanspraken.
En toch wist zij, dat zijn liefdie voor
de menschheid, deze brandends be
geert® om te dienen en te helpen, hem
in geenerlei wijze van zijn liefde .voo*
haar afbracht. Neen* zij word ai- des
te sterker, zuiverder en beter door,
omdat zij telkens door d«e gedwongen
scheiding weer pynlijk aangedaan
werd.
Maar nu ten slotte voelde zij zich
vermoeid van den strijdhaar hart
deed pijn. Een onuitsprekelijk® ver
moeidheid scheen als lood op haar
zied te wegen.
Dit afscheid scheen zoo .«eheel an-
ders dan leder voorgaand vertrek, la
het afgeloopen jaar. De aanwezigheid
van Chauvelin in haar hui», het dub
deiljk vooruitberaamde i*an van zijn
vertrek naar Frankrijk had een voor
gevoel bij haar doen opkomen* neen*
byna een zekerheid van een reusach
tige en doodeiijk® catastrophe.
Haar zinnen begonnen haar te b^
geven, zij scheen niets meer duidelijk
te zien, zelf» da beminde gestalte nam
een vreemden en spookachtigen voxnj
aan. Hy leek nu bovennatuurlijk lang
en er hing een nevel tusschen baar
en hein.
Zy dacht, dat hy weer tot haat
sprak, maar tij was er niet geheel ta
ker van, want zün sten klonk al» een
of ander geestelijks, geheünainnhM
echo. Be» perk héöotrope rt*k bij
zond haar bedwelmend®, toet® g»urto
door de avondlucht.
(Wordt vervolgd).
