HAARLEM'S DAGBLAD.
DERDE BLAD.
kJuitenïandsch Overzicht
FEUILLETON
De roode Pimpernel
in Gevaar.
ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1900
OM ONS HEEN
No. 989.
Reisherinneringen.
il I
Basel is ais een portaal, waar je
doorgaat, maar niet in blijft. Te veel
verlangen om Zwitserland zelf te zien
drijft den reiziger, dan dat hij zich in
deze grensstad lang ophouden zou.
Hier zien we yoor 't eerst liet witte
kruis op xooden grond, Zwitserlands
[vlag, soms meer goedig dan sierlijk
met een groen kransje omgeven.
Veel merkwaardigheden heeft Ba-
tel dan ook nieteen mooi station,
waarin de trappen vervangen zijn
door glooiende vloeren, een aantrek
kelijk Rijngezicht van een monumen
tale brug af, een gedenkteeken ter
herinnering aan 't feit, dat in den
Fransch-Duitschen oorlog de stad Ba-
Bel hulp betoond heeft aan 't rampza
lige Straatsburg en ten slotte een bij
zondere netheid en reinheid, zooals
Duitsche steden nooit en Nederland-
sche niet altijd bezitten. Ik kan het
niet helpen, dat ik, door een poort
gaande, die onberispelijk in de verf
was en waar streng gestelde aankon
digingen het aanplakken verboden,
onwillekeurig een vergelijking maak
te met onze eigen monumentale Am-
Btordamsche poort, die zoo schande
lijk wordt ontsierd door bonte recla
meplaten I
Zoo keurig was 't in Basel, dat we
ons geneerden voor de schillen van
perziken en peren, die we op straat
lekkertjes liepen te smullen. Want de
vruchten waren overvloedig in Zwit
serland. Nergens hebben we .daarvan
een beteren indruk gekregen, dan in
Zurich, waar de heele Bahnkof-
etrasse, twintig minuten gaans,
van 'fc station af naar het meer toe,
aan heide kanten bezet was met uit
stallingen van bloemen en vruchten.
Zeker, in Haarlemsche winkels i3 fij
ne fruit genoeg te koop, maar ner
gens in Nederland zijn voor enkele
centen zulke sappige perziken, zulke
reuzenperen te krijgen, als we in de
Zwitsersche steden, zonder ons om
het decorum te bekommeren, dat im
mers in Nederland was achtergelaten,
op straat hebben opgesmuld- Waar
het was weet ik niet meer, maar toen
een van het reisgezelschap zoek was,
vonden we hem kalm in een wachtka
mer van 't stadhuis voor de tafel be
zig met het peuzelen van pas op de
markt gekochte vruchten.
Van de groote steden, die we be
zochten, was Bern de derde. Een
mooie stad, zeer zeker, met majes-
tueuse regeeringsgeb ouwen en eigen
aardige straten, waaraan de fontei
nen met him beeldengroepen iets bij
zonders geven. Plichtmatig hebben
we ons geschaard bij de andere tou-
risten, die tegen vier uur bij de ouder-
wetsche poort op het slaan van de
klok stonden te wachten. Dan gebeu
ren er namelijk merkwaardige din
gen een haan kraait, beertjes l°o-
pen eenige malen in een kring rond
en boven in den toren slaat een smid
met een hamer de uren.
Zulke dingen gaat een reiziger zien,
Baeaeker wil het eenmaal zoo, al zou
hij op deze zelfde aardigheden in zijn
eigen land geen oog willen slaan.
Van den Münster, waarop men zich
met een electrische lift naar boven
kan laten brengen, is een prachtig
vergezicht over het Berner Oberland
te krijgen,*wanneer 't helder is. He
laas, we troffen het zoo niet en had
den ons dus te vergenoegen met een
andere merkwaardigheid van Bern,
de berenkuil. De beer is het symbool
van Zwitserland, men vindt hem over
al in de winkels als tafelbel, als ver
siering van doosjes en kistjes, als p&-
irapiuie-standaard, overal. Buiten, in
de zon, staat de Zwitsersche houtsnij
der, in zijn hemdsmouwen en hakt
met hamer en beiteltjes zijn figuren
uit bet hout
Ze zijn aantrekkelijker, dan de le
vende beren. Wat kan een Nederlan-
doi-, die Artis kent, voor boeiends'
vinden in een half dozijn beren, die
in een soort van gemetselden ronden
kelder, die van boven open is, verlan
gend naar boven kijken op hoop van
stukken brood, die de bezoekers mee
brengen? Zeker, als stad heeft Bern
haar eigenaardig schoon, maar daar
onder behoort 6telllg de berenkuil
niet.
Laat ik evenwel niet onbillijk we
zen. Het spreekt vanzelf, dat het mooi
van Zwitserland in de steden niet te
vinden Is. Dat is bij kleinere plaatsen
als Luzern on Interlaken te vinden.
En ik zal niet licht vergeten, hoe we,
in Luzern tegen den avond aangeko
men, op een bank van de promenade
gingen zitten en in stille bewonde
ring staarden naar het Vierwaldst&t-
ter Meer.
Als een zuiver blauwe afspiegeling
van den hemel lag het daar in de da
lende zon. Kleine, kleurige roeiboot
jes voeren er oyer, met aan den ach
tersteven een Amerika ansche vlag,
een slank motorbootje schoot als een
snelle watexvlieg naar den overkant.
En rechts en links verrozen de be
roemde bergenPilatug en Rigi. De
Pilatus had den kop in wolken ge
huld, die nu en dan schenen op te
trekken, maar een oogenhlik later
weer dichter samenpakten. Die waren
hot onderwerp van gesprekzouden zo
den volgendon morgon opgetrokken
zijn ,zou de borg bestogen, het prach
tige uitzicht genoten kunnen worden?
Hier zagen we, ver in 't verschiet,
de eerste toppen mot eeuwige sneeuw.
Op de promenade was 't druk. De na-
tionaliteiten gingen er door elkaar,
veel Engelschen met hun houten ge
zichten, Duit8chers, Franschen en
vooral Italianen, van wie de taal in
het snelle gesprek niet zoo sierlijk
blinkt, als wij gewoonlijk wel den
ken. Hit het Kurhaus klinkt muziek,
in luxueuss hótels zitten dames en
heeren in avondtoilet aan tafel
hier is het wel een mondaine plaats,
centrum voor vreemdelingenbezoek.
En in verband daarmee ontbreekt
de speelgelegenheid dan ook niet In
de Kurzaal is een kleine zaal daar
voor ingericht De tafel is een rond
bord,^ erdeeld in afgepaste kuiltjes,
waarin de kleine, ronde bal vallen
ban. Groote, groene tafels aan weers
kanten van dezen toovercïrkel der
fortuin zijn verdeeld in vakken,
waarop de namen van steden zijn ver
meld. Diezelfde namen staan ook bij
de openingen, waarin de bal vallen
kan. Bovendien kan men op even ot
oneven cijfers zetten, maar nooit
méér dan vijf francs. De overheid, tot
het gedobbel toestemming gevende,
heeft deugd gehuicheld door den in
zet te beperken. Voor de spelers is dat
natuurlijk geen bezwaar. Alles loopt
binnen een enkele minuut af, de uit-
noodiging, om op te zetten f a i t e s
v o t r e j e u, dan wanneer het balle
tje bijna ton einde geloopen isr ien
ne va plus, en spoedig daarop de
uitslag. Even goed als in Monte Carlo
kan men hier groote sommen verspe
len en dat de bankhouder tien kansen
heeft tegen de spelers éen, schijnt den
spelers niet in de gedachten te ko
men. De twee- en vijffrankstukken
vliegen over tafel en T is maar zelden,
dat er een wint, gewoonlijk halen de
croupiers met hun blauwachtige har
ken den geheelen inzet met de behen
digheid der gewoonte naar zich toe.
Maar dat is het mooiste van Luzern
waarlijk niet. Veel belangwekkender
is de eigenaardige, overdekte houten
brug, die naast de moderne steenen
brug ligt en ook nog wel gebruikt
wordt, maar toch den indruk geeft,
dat ze een druk verkeer niet zou kun
nen verdragen. Merkwaardig vooral
zijn de schilderstukken op hout, die
bij elke boog van deze brug te zien
zijn, hoewel door den lijd de verf
hier en daar wel wat verloren is ge
gaan.
Een andere merkwaardigheid van
Luzern is de leeuw van Thorwaldsen.
In vroeger dagen waren de Zwitsers
dikwijls huurlingen van allerlei
vreemde vorsten, ze vochten voor wie
hen betaalde. Zoo had ook koning.Lo
de wijk XVI een lijfwacht van Zwit
sers, die bij den aanvang der revolu
tie, de Tuilerieën verdedigde en tot
den laatsten man gesneuveld is. Men
mag, zegt Baedeker, over dat huur-
lingensysteem denken zooals men wil,
een heldendaad was het niettemin.
En die heeft de beroemde Noorsche
beeldhouwer Thorwaldsen vereeu
wigd door in de rots, in een omge
ving van water en lommer, een ster
venden leeuw uit te houwen, die in de
oogen een merkwaardige uitdrukking
van droeven weemoed draagt.
Onder het kunstwerk zijn de namen
van deze zonen der bergen in het gra
niet gehouwen.
Het is een mooi monument, op
prentkaarten tot iu het eindelooze af
gebeeld, maar dat daarop toch een
onvoldoenden indruk geeft, omdat de
vriendelijke parkomgeving, er niet op
tot haar recht komt.
J. C. P.
De ontdekkingsreiziger
COOK
is naar Amerika vertrokken. Gister
middag te 4 uur is hij met een stoom
boot, de „Melchior", afgereisd. Alzoo
heeft hij het land, waar men het
sterkst aan zijn rnededeelingen ge
loofde, verlaten Bij zijn vertrek gaf
hot volk nog ondubbelzinnige bewij
zen van hulde. Hij werd uitgeleide
gedaan door het bestuur van het
Aardrijkskundig Genootschap, de
stoomboot-directie, den Amerikaan-
sclien gezant en vele anderen van
naam.
Do menigte bleef hem toejuichen,
tot de boot weg was.
Eu nu in Amerika
Gaat hij zijn schrifturen ophalen
Hij hooft de stukken in Groenland
ter hand gesteld aan den heer Whit
ney, die ze voor hem naar New-York
zou brengen.
Het was Cook te doen om uit Annoo-
tok zoo spoedig mogelijk weg ïe ko
men en contact te krijgen met de be
schaafde wereld. Daartoe moest hij
een gevaarlijken, moeilijken slede-
tocht ondernemen van Annootok naar
Uppernavik. Op die reis kon hij zelf
verongelukken, maar ook konden
daarbij zijn aanteebeningen en in
strumenten verloren gaan. Die laatste
kans mocht hij niet wagen. Hij was
dus verplicht, de aanteekenïngen en
instrumenten uit handen te geven.
Hij verzocht den hoer Whitney, ze op
de veiligste manier, dat is per schip,
naar de Vereenigde Staten bren
gen
De Noorsche Poolreiziger Amund
sen. die de Noordwestelijke Door
vaart ontdekt heeft, acht bovenstaan
de verklaring niet enkel volmaakt
aannemelijk, maar ook overtuigend.
De heer Whitney echter heeft een
gedeelte van de thuisreis afgelegd
met.... Peary, aan boord van de Roo
sevelt". Hij heeft dat schip onderweg
verlaten, om in Noord-Groenland
„nog wat op de berenjacht te gaan".
Van aan hem toevertrouwde docu
menten en instrumenten wordt in dat
telegram niet gerept.
Of hij werkelijk de documenten en
instrumenten heeft 't Zou wel onver
antwoordelijk zijn, die waardevolle
voorwerpen op de jacht mee te ne
men.
Generaal Gomez is thans definitief
PRESIDENT VAN VENEZUELA
geworden.
Do correspondent van het „Berliner
Tageblatt" te Caracas schrijft daar
over o. a. het volgende
Het presidentschap van generaal
Gomez heeft verleden week door zijn
eenstemmige verkiezing in het Vene-
zolaansche Congres zijn officieele be
krachtiging verkregen. Er was niet
eens een tegencandidaaL Het minis
terie bleef aan, behalve dat er nieuwe
ministers kwamen voor financiën,
j buiteniandsche zaken en openbare
1 werken. Maar onder hooge en lage
staatsambtenaren is er groote oprui
ming gehouden. De anti-Castrosche
bezem heeft goed geveegd. Iets nieuws
is do instelling van een rand van
state, met tien leden, waarin een aan
tal personen zijn opgeborgen, die om
hun invloed niet gepasseerd konden
worden, maar die men niet tot ver
antwoordelijke posten wilde benoe
men.
Krachtens de grondwet zal het pre
sidentschap van Gomez echter slechts
tot in het voorjaar van 1910 doren.
Dat dr. Leopoldo Baptïsta, vriend van
president Gomez, en de man, die in
de politiek nu aan de draden trekt,
niet in liet ministerie is opgenomen,
verklaart men zoo, dat hij den tijd
wil hebben om de candidatuur voor
het presidentschap in 1910 voor te be
reiden. Wie de candidaat zal wezen,
weet men niet.
Het nieuwe bewind van president
Gomez is goed ingezet met een verbod
van loterijen en dobbelspel. Het was
noodig. Er zijn te Caracas speelholen
met vergunning zonder tal. Alleen
derft de stad nu een inkomen van een
millioen bolivaros in het jaar. En dat
zal te meer worden gevoeld, aange
zien grachten en straten dringend
verbetering noodig hebben. Men
denkt nu aan een leening van veertig
millioen. In New-York was het geld
wel te brijgen, maar de openbare
meening is er tegen, om nieuwe za
ken met den grooten stiefbroeder in
het Noorden te doen. Men hoopt nu
in Engeland of België terecht te kun
nen. Ook schijnt er een nieuwe sioafs-
leening in wording te zijn.
De diplomatieke betrekkingen moe
ten ook weer in orde komen. Te Ber
lijn komt een gezantschap le klasse.
De nieuwe gezant is reeds benoemd,
dr. Bernabé Planas, die secretaris is
geweest van den nieuwen minister
lan buiteniandsche zaken dr. Pietri,
toen deze gezant te Berlijn was. Tot
opvolger van dr. Paul in Den Haag
en te Parijs is dr. Grisanti bestemd.
Deze uioet de geschillen met Neder
land in orde brengen.
Het Venezolaansche schip van staat
komt langzamerhand in kalmer wa
ter. Castro's rol schijnt nu wel uitge
speeld te zijn. Onlangs kwam hier een
Duitscher met name Theodor Heuer,
die beweerde van Gastro voor vier
millioen effecten enz. gekocht te heb
ben, en die nu te komen liquideeren.
Maar men begreep, dat de man voor
Castro zelf optrad en een deel van
diens bezittingen in de wacht kwam
sleepen. Op een groot deel van Cas
tro's vermogen is intussclien voorloo-
pig. waarschijnlijk voor goed, beslag
gelegd. Heuer ging toen den weg in
rechten op. Men raakte hem kwijt,
doordat hij over Curasao in M&racai-
bdat nog een broeinest van Castris-
me is, trachtte te landen, ofschoon de
Venezolaansche consul op Curacao
hem gewaarschuwd had het niet te
doen. Heuer werd toen gevangen ge
nomen en kreeg denzelfden dag bevel
het land te verlaten. Misschien iaat
hli echter zijn rechtskundigen raads
man zijn proces doorzetten.
De Engelsche lords leggen het er
op aan, de
BRJTSCHE BEGROOTING
in discrediet tc brengen.
Lord Rosebery heeft een rede ge
houden voor een buitengewoon talrijk
geestdriftig gestemd gehoor, in een
protest-vergadering tegen de begroo
ting, en verklaarde daar, dat de niet-
aanneming der begrooting ten zeerste
in het belang van het land zou zijn.
Werd zij echter aangenomen, dan
zou liet onmiddellijk gevolg zijn toe
neming der werkloosheid door de
verdwijning van het kapitaal. De be-
giooting was een uiting van socialis
me, niet van liberalisme.
Spreker verklaarde niet te geloo-
ven, dat het eenig alternatief tarief
hervorming was. Ware dit zoo, dan
zou menigeen, die thans den vrijhan
del verdedigt, daarmede ophouden.
Hij zou niet gaarne de verantwoor
delijkheid aanvaarden om het Hoo-
gerhuis van raad te dienen in den
huidigen toestand, den ernstigste,
sinds 1832. De regeering beweegt zich
langs het pad, dat naar socialisme
leidt, en hij acht tariefhervorming
wel een kwaad, maar het socialisme
het einde van alles.
In de Russische gevangenis te Tsjer-
nigow is een
OI ROER UITGEBROKEN.
Gisterenmorgen in de vroegte over
viel een aantal gevangenen, die zich
hier in voorarrest bevonden, twee
gevangenis-opzichters, worgden den
één, ontnamen hem zijn wapens en
de sleutels der cellen, staken de ma
trassen in brand en begonnen de ge
vangenen uit hunne cellen te bevrij
den. De militaire macht herstelde
spoedig de orde. Twee gevangenen
werden gedood, twee zwaar en acht
licht gekwetst.
KEIZER WILHELM
is na een hartelijk afscheid van den
keizer van Oostenrijk naar Karlsruhe
vertrokken.
HARRIMAN
is do eenige onder de Amerikaan^che
spoorwegkoningen geweest, die er
van begin af aan naar gestreefd
heeft, de onder zijn beheer staande
spoorwegstelsels tot één organischen
administratief geheel saam te smel
ten.
De hoofdzetel van Harriman's macht
e.i invloed was liet Union Pacific stel
sel, dat hij een twaalftal jaren gele
den aan een grondige reorganisatie
onderwierp. De kracht van Harriman
lag zoowel op financieel als op admi
nistratief gebied. Zijn laktiek was
het, om eenerzijds door het opkoopen
van aandeelen der spoorwegen, die
hij bijeen wilde brengen, invloed op
de leiding te verkrijgen on zijn macht
op die wijze meer on meer uit te
broiden, en aan den anderen kant,
om het beheer der spoorwegen, die
onder zijn controle waren gekomen,
te reorganiseeren, de capaciteit dier
ondernemingen te verhoogen en door
een vermindering der exploitatiekos
ten de rentabiliteit der lijnen te ver
beteren.
De Union Pacific bezit niet minder
dan 1.242.C00 van de 1.978.000 aan
deelen der Southern Pacific spoor
wegmaatschappij, dus ongeveer twee
derden. Door deze vereeniging werd
het Harriman mogelijk om zijn spoor
wegnet naar het Westen, Noordwes
ten, Zuilen en Oosten, tot zelfs naar
de groote meren in het Noorden uit
te strekken. De plannen van den
financier waren evenwel nog van
veel wijdere strekking. Negen jaar
geleden bond hij daartoe den strijd
aar tegen de machtige Hill-groep. Of
schoon het doel, dat Harriman zich
dtarbij voor oogen had gesteld, niet
bereikt werd, namelijk om de meer
derheid van de waarden der Hill-
Iijnen tot zich te trekken, wist hij bij
der. verkoop in 1906 de tot lagen prijs
verworven aandeelen reusachtige
winsten te maken. Door het aankoo-
pen van geweldige posten New-York
Central aandeelen, wist IlarrLman
vasten voet te krijgen in een van de
voornaamste Vanderbilt lijnen.
Op het laatst van zijn leven be>-
heersclit-G 11 arriman do Union Pacific,
de Southern Pacific en de tot deze
systemen behoorende lijnen, de Ore
gon Short Line, de Oregon R.R.
Navigation Cy., de Illinois Central en
de Chicago Alton, terwijl hij door
gioot bezit van aandeelen invloed had
od de Baltimore Ohio, de Chicago,
Milwaukee en de Now-York Central
spoorwegmaatschappijen.
Over de werkkracht van Harriman
kan men merkwaardige dingen lezen.
Aan het hoofdeinde van zijn bed
is een telefoon, zoodat Harriman van
daar uit een ieder, dien hij wenscht
te spreken, kou bereiken.
Het nieuwe huis, dat de spoorweg
leider zich boven op den Tower-hail
in Orange County bij New-York heeft
laten bou.ven, kostte hem 10 millioen
gulden.
De redding van de Erie-spoorweg-
maatschappij kwam, toen ruim an
derhalf jaar geleden de nood op het
hcogst gestegen was, door een toe
zegging van Harriman, in het holst
van den nacht, na conferenties door
do telefoon van zijn bed uit gedaan.
Hij gunde zich den tijd niet voor een
behoorlijke nachtrust. Op zijn kan-
toen- at hij soms zijn boterham onder
liet werk. Hij leed aan onder-voeding
ei zijn lichaam was jaren lang ach
tereen aan verhongering onderwor-
pan.
WekelUksch Beursoverzicht van
Merens Tieleman.
WEEKBERICHT tot 12 September
1909.
De af geloopen week heeft opnieuw
heel wat verrassingen opgeleverd,
waarvan wel de voornaamste is, dat
de Amerikaansche markt zich telkens
na een wij scherpe daling weder zeer
spoedig weet te herstellen. Wel zijn
de hooge koersen van een paar we
ken geleden nog niet geheel bereikt,
maar de gunstige berichten volgen
elkaar op en alles duidt aan, dat de
ongunstige, welke telkens weder de
plotseling ingetreden dalingen ver
oorzaken, spoedig weer vergeten zijn.
De ongesteldheid van Harriman, die
zoo handig gebruikt wordt om de
markt, na elke rijzing, waarin Harri
man en zijD vrienden telkens een
groot deel van hun bezit verkoopen, te
drukken, schijnt weder ernsligeu: te
zijn geworden en laat dus ook niet
na op de beurs danig van invloed te
zijn. Hierbij dient opgemerkt, dat
wanneer werkelijk Harriman door
den dood zou worden weggerukt, (in-
tusschen is hij overleden. Red.) dit
o. i. een zeer voorbijgaande uitwer
king op de beurs zou hebben; in*
mers, de algemeene toestand duidt
aan, dat Handel en Industrie in de
Unie voortgaan op een krachtig hex*
stel te wijzen, cn met het oog daarop
is het niet wel mogelijk, dat het heen
gaan van een enkeling, hoe machtig
deze ook zijn mag, gevolgd zal wor
den door een déroute van eenige bo-
teekenis.
Er wordt gemeld, dat Harriman en
zijne vrienden telkens van de terug-
keerende verlagingen profiteerden,
door hun vroeger bezit tot lager
koersen terug te koopen, hetgeen ver
moedelijk wel geschied zal zijn, daar
zij hot beheer der Unie nog stevig in
handen blijken te hebben. Op deze
aandeelen werd het gewone dividend
van 2 1/2 gedeclareerd en tevens
gemeld, dat het surplus vooreerst
nog niet verdeeld zal worden. Dit
laatste gaf aanleiding tot heel wat te
leu retelling.
Steels blijven zeer vast en staan
thans op hunne hoogste koereen. In
weerwil daarvan duren de goede aan-
koopen daarin voort en daar het
machtige Morgan-syndicaat achteu- do
beweging staat, is de meening gewet
tigd, dat Common Steels den pari-
koers nog in dit jaar bereiken zullen.
92 der hoogovens werken thans
met volle kracht en de eerstvolgende
kwartaalstaat zal als netto-winst een
bedrag van ruim 35 millioen dollars
aantoonen. Daar alles er op wijst, dat
de Handel In de Unie zich in den loop
der eerstvolgende 12 maanden nog be
langrijk ontwikkelen zal, zullen de
vooruitzichten dor Steeltrust uit den
aard der zaak schitterend zijn. Mis
souri's werden in de laatste dagen
door een pool tor hand genomen,
doch afgescheiden daarvan is de
koers dezer aartdeelen in verhouding
tot andere geen dividend-betalende
aandeelen volstrekt niet te hoog, me
de in verband met de betere ontvang
sten.
Telegrammen uit New-York melden,
dat de toestand van Harriman zoor
achteruitgaande is, doch dat men op
zijn dood is voorbereid: o.a. hebben
J. S .Morgan Co., en de First Nati
onal Bank een combinatie gevormd
met Kuhn, Loeb Co., om de markt
te steunen ingeval van overlijden van
Harriman. Dit laat wel zien, dat men
niet het plan heeft het tot eene daling
te laten komen; hoogstens tot een re
actie.
De Pefcroleumaandeelen mochten
zich in ©en zeer vasten tendenz ver
heugen, terwijl speciaal de Dordt- -
sche zich .verhieven op bericht van
aanboringen van Jodiumbronnen in
Beieren.
De Mijnmarkt in Londen was in re
actie, doch men blijkt van alle zijden
beslist goed gestemd.
Omtrent onze mijnmarkt valt wei
nig mede te deelen; alleen Simau's be
langrijk lager, doch in de laatste
dagen met vastere koersen, ondanks
de beslist belangrijke storingen, die
zich door aardschuiving hebben voor
gedaan.
Tabakken bleven over het algemeen
vast, enkele soorten verhieven zich
belangrijk tot 30 toe; berichten
echter ontbraken nog.
Culturen weinig veranderd, hoewel
gunstiger berichten uit Indië werden
ontvangen.
Stadsnieuws
Vreemde talen.
Het Weekblad voor bloembollencul
tuur brengt in herinnering, dat soms
uit het buitenland in het Neder-
landsch gestelde brieven komen, maar
waarvan taal en stijl zoo gebrekkig
zijn, dat wie ze leest een glimlach
niet kan weerhouden.
Maar andersom, namelijk dat Ne
derlanders foutieve brieven schrijven
in een vreemde taal, komt evengoed
voor. Als staaltje geeft het Weekblad
het navolgende ten beste
Geerhter Herr.
Wir haben die Ehre Ihnen zu mel
den, das wir die Biumenzwiebein ver
slinden haben.
In Haufen Ihren Zufriedenheit zu
erlangen.
Mit Hochachtung
Ihrer Diener
Naar het Engelsch, door
Barones Orczy.
(51
Bah 1
In ruil voor zijn leven en dat van
zijn vrouw.
Zooals de vrouw straks al tegen
Je zei.... dat zal hij weigeren.
Wij zullen zien, burger.
Je bent krankzinnig, om aan zul
ke dingen te denken, burger, en je
dient de Republiek slecht door haar
hittereten vijand te sparen.
Een lang, sarcastisch lachen klonk
van de lippen van Chauvelin.
Hem sparen den Rooden Pim
pernel sparen 1.... riep hij uit. Neen,
burger, daar behoef je niet bang voor
te zijn. Maar, geloof mij, ik heb plan
nen in mijn hoofd, waardoor de man,
dien wij allen liaten, meer vernietigd
zal worden dan ooit door de guilloti
ne zou kunnen gebeuren plannen,
waarbij de held, die nu vereerd wordt
in EnaralazLd nlolfiölinjcr <uui i'öorwam
van verwensching en minachting zal
worden.... 1 nu begrijp je mij ze
ker.... Ik wil hem zoo belachelijk ma
ken, dat alleen het noemen van den
naam van dat kleine veldbloempje een
reden zal wezen om schamper min
achtend te glimlachen. Alleen dan zul
len wij bevrijd raken van deze kop
pige Engelsche spionnen, alleen dan
zal de geheele Bond van den Rooden
Pimpernel een ding worden van het
verleden als hun vroegere leider- door
zelfmoord rust zal hebben gezocht
voor de drukkende minachting der ge
heele wereld.
Chauvelin had zacht, niet meer dan
fluisterend, gesproken, en de echo van
zijn laatste woorden stierf weg in de
groote, vuile kamer ais een lang uit
gerekte zucht.
Een poos lang volgde er doodelijke
stilte behalve het loeien van den wind
daarbuiten en 'de regelmatige stap
van den schildwacht boven die de
kostbare gijzelaar in No. 6 bewaakte.
Beide mannen staarden recht vóór
zich uit. Collot d'Herbois, ongeloovig,
half minachtend, kon zijn goedkeu
ring nog niet geheel aan die plannen
hechten, die hem onpractisch voor-
kwamon hij hield meer van een di
rect verhoor, van do guillotine of van
zijn eigen ingesteld „Noyades". Hij
voelde niet dat iets belachelijks of
AnlAaronxlfi xinndznlcoJiik «en man
moest verlammen, en zou graag de
autoriteit van. Chauvelin ter zijde ge
zet hebben, om de vrouw daarboven
te onthoofden en dan later de gele
genheid aan te pakken den man ge
vangen te nemen.
Maar de bevelen van het Comité
van Algemeen Welzijn lieten aan dui
delijkheid niets te wenschen over;hij
moest den assistent van Chauvelin
zijn, niet zijn meester, en had hem in
alle dingen to gehoorzamen. Hij durf
de heelemaal geen initiatief nemen in
deze, want als hij niet slaagde, zou
zijn straf vreeselijk zijn.
Hij was nu al erg voldaan, dat
Chauvelin was ingegaan op zijn denk
beeld om een lid van iedere familie uit
Boulogne naar de guillotine te zen
den als bet Marguérite mocht geluk
ken te ontsnappen en Chauvelin was
over dat plan verrukt geweest. De
oude abt met zijn neef en nicht wa
ren ongetwijfeld niet van genoeg be
lang om de vernuftige plannen van
den Rooden Pimpernel tegen te hou
den, die hen natuurlijk even gemak
kelijk uit Boulogne kon laten verdwij
nen als hij dat zijn eigen vrouw zou
doen.
Hot plan van Collot bond Margué
rite meer volkomen aan haar eigen
gevangenisooi dan eenige andere
maatregelen zouden bobben kunnen
óntm. mrvr.r dan da vervaardiger
daarvan zelf wol wist of geloofde
Een man zooals deze d'Herbois
iemand van lage geboorte, geboren uit
een geslacht van gevangenisboeven
zou misschien niet volkomen kunnen
begrijpen, dut noch Sir Percy noch
Marguérite Blakeney ooit zichzelf
zouden redden ten koste van anderen.
Hij had alleen dat denkbeeld geop
perd, omdat hij voelde, dat de plannen
van Chauvelin ingewikkeld en onbe
grijpelijk waren, en boven alles on
voldoende, en als het toch misschien
den Engelschen avonturier en zijn
vrouw nog zou gelukken hem nog
eens te slim af te zijn, dan zou altijd
nog de groote en bloederige voldoe
ning van een algemeene slachting in
Boulogne overblijven.
Maar Chauvelin was geheel vol
daan. Hij wist dat onder deze om
standigheden noch Sir Percy noch
Marguérite ooit een poging zouden
doen om te ontsnappen.
De ex-gezant had in Engeland ge
woond hij begreep de klasse van
menschen, waartoe deze twee behoor
den, en was volkomen overtuigd, dat
er van geen van beide kanten een
poging zou worden aangewend, om
Lady Blakeney weg te krijgen, zoo
lang dit wreede bevel tegen den
broodwinner van iedere familie in de
stad van kracht bleef.
O 1 de maatregelen waren goed ge
noeg overdacht. Daaromtrent was
Chauvelin gerust. Over vier ©n twin
tig uur zou hij den man, die hem ver
leden jaar te slim af was geweest, vol
komen in zijn macht hebbenvan
nacht zou hij rustig slapen een ge
heele stad bewaarde den kostbaren
gijzelaar.
Wij zullen nu naar bed gaan,
burger, zei hij tot Collot, die vol ver
veling de papieren op tafel In zijn
vingers omdraaide. Het ritselend ge
luid, dat hij daarbij maakte, werkte
onaangenaam op de overspannen re
nuwen van Chauvelin. Hij wilde al
leen zijn en de lompe tegenwoordig
heid van dien man hinderde hem.
Tot zijn genoegen bromde Collot
een toestemmend antwoord. Heel
langzaam sloud hij van zijn stoel op,
strekte zijn luie leden uit, en met een
kort knikje tegen zijn collega slofte
hij zonder een woord te spreken de
kamer uit
HOOFDSTUK XXV,
Het Onverwachte.
Chauvelin liet een zwaren zucht van
verlichting hooren, toen Collot d'Her
bois hem eindelijk alleen liet Hij
luisterde een poosje, totdat de zware
voetstappen waren weggestorven, en
toen in zijn stoel achterover leunend,
gaf hij zich geheel aan de genoegens
van den tegenwoordigen toestand,
over.
Aha I mijn onvindbare held,
bromde hij In zichzelf, ik gelooi, dai
wij eindelijk quitte zullen zijn.
Buiten was alles stil geworden.
Zelsf de wind in de boomen op hot
bolwerk was opgehouden met zijn
klagelijk gehuil. De man was alleen
met zijn gedachten. Hij voelde zich
veilig en op zijn gemak, zeker van de
overwinning, tevreden om de gebeur
tenissen van de eerste vier-en-twintig
uur af te wachten. Aan de andere
zijde van de deur stond de wacht, die
hij uit het zwakke en slecht gevoede
garnizoen van het stadje voor bowar
king van zijn eigen persoon had uitge
kozen, klaar om op zijn roepstem ant
woord le geven.
Onteering en belachelijkheid 1
Bespotting en smaad 5 mompelde hij,
terwijl hij van liet geluid der woorden
alleen genoot, die alles uitdrukten,
wat hij hoopte klaar te spelen, volko
men vernedering, dan misschien het
graf van een zelfmoordenaar...
Hij hield van de stilte om hem heen,
want hij kon deze woorden fluisteren
en ze tegen de kale steenen muren
hooren weerklinken als liet gefluister
van olie geesten van haat, die wacht
ten om hem hulp te verleenen.
1 (Wordt vervolgd).
