HAARLEM'S DAGBLAD. TWSS.^-_
öaitenfandsdi Overzicht
Het Vergaan van ie
„Lady Jermyn."
OM ONS HEEN
No. 1030.
Lidmaatschappon en Subsidies.
„Waar toet op den duur hoen
moet", zei mij een bekend hoofdamb
tenaar, „met al die subsidie voor dit
en dat en weet ik wat al, begrijp ik
niet. Elk Jaar komen er moer van die
aanvragen en de meeste zijn ook wel
voor nuttige dingen. Maar de uitga
ven klimmen zoodoende maar altoos,
ik weet wezenlijk niet, wat daarvan
Jxet ©ind nog wezen zal."
Deze verzuchting bracht me een
andere in de gedachten van een hoog
geplaatst persoon in Haarlem.
„Belasting", zed hij, „wil ik graag
betalen, maar zoo als 't tegenwoordig
gaat, Is liet me toch wat al te kras.
Wat hebben onze voorouders niet ge
schreeuwd over Alva's tienden pen
ning wel nu, tegenwoordig zijn
we, met alle belastingen samen, daar
overheen".
Ziedaar een onderwerp, om uit den
treure over te schrijven en te praten.
Waai* gaan we op den duur met
onze algemeene lasten naar toe Zal
er, niet meer in onzen tijd, maar voor
ons nageslacht, niet een periode ko
men, waarin Staat, provincie en ge
meente, aangenomen dat deze ver-
deeling dan nog bestaat, kloekweg de
helft van ons inkomen zullen op-
eischen voor algemeene lasten
We kunnen naast zoo'n benauwen
de vraag nog andere stellen van de
zelfde kracht. Verschillende geleerden
hebben de uitputting van den kolen-
rijkdom binnen een afzienbaar tijd
perk met zekerheid aangekondigd.
Hoe zullen onze nakomelingen zich
dan wannen Andere bollen voorzien
in een verre toekomst een langzame,
maar gestadige afkoeling van den
aardbol, zoodat plant en dier het
leven er bij zullen inschieten en de
mensch dientengevolge ook omkomen
zal.
Aan al deze tobberige zielen kan
de raad gegeven worden, zich maar
liej/er te bekommeren om den dag van
heden en de zorg voor latere tijden
rustig over te laten aan wie in die da
gen zullen leven.
Immers de dag van heden brengt
ook zijn zorgen ruimschoots mee.
Daar weten bestuurders van ver-
eenigingen over mee te praten, pen
ningmeesters vooral, aan wie meer In
het bijzonder de taak is opgedragen
om de einden tot elkaar te brengen,
en, als 't wezen mocht, uit de schuld
te blijven. „Het is zoo verbazend
moeilijk", klagen ze allen, „om het
bedrag van de contributiën op zekere
hoogte te houden. Door overlijden en
vertrek vallen er voortdurend af en
het is, of daarvoor geen vervangers,
kunnen worden gevonden.
Met allen eerbied voor sommiger
Ijver wordt er ook niet altijd veel
moeite voor gedaan. Presidenten,
secretarissen, penningmeesters en i
bestuursleden zonder bepaalde func
tie laten veelal het werven van nieu
we leden op elkaar aankomen. Alleen
wordt er, als t te veel dalen gaat, ge
wichtig gediscussieerd over die ma
nier om nieuwe contribuanten te ver
overen en gewoonlijk een propagan-
da-commissie benoemd, diein de
meeste gevallen ook maar weinig uit
richt.
Bovendien is de belangstelling van
de menschen verdeeld. Wie op grond
van overtuiging, neiging of maat
schappelijk inzicht sympathiseert met
de eene zaak, blijft steenkoud voor de
andere.
Vandaal*, dat menschen, die vol
ijver er op uittrekken om leden te
winnen, meermalen moeten ondervin
den, dat ze worden afgewezen, of
wat bijna nog pijnlijker is een toe
stemming krijgen alleen omdat men
het aan hun persoonlij kheid
niet weigeren durft. Zoo worden in
menige vereeniging de slachtoffers,
zou ik baast zeggen, onder de propa
gandisten verdeeld. „Neem Jij die,
dan zal ik deze opschrijven, ik ken
hem goed wie kan er nog een paar
van het lijstje gebruiken Jan is je
zwager, kom kom, die zal je niet wei
geren, met Piet ben je immers goed
neem hem dan ook voor je rekening!'
En zoo gaat het door. Als op een
veiling wordt er gemijnd, alleen met
dit verschil, dat de hoogste bieder
geen plok krijgt, maar zich vrij wat
moeite op den hols haalt.
„Ik geef al zóóveel", zeggen de men
schen afwerend, maar dan geven ze
soms niets, want diezelfde volzin doet
dienst bij iedereen. Is het wonder, dat
de bestuurders van allerlei op zichzelf
tooh wel nuttige stichtingen, den
strijd moede, het oog richten op de
openbare kassen en aandoenlijke
requosten Inzenden bij Staat, provin
cie en gemeente Dat de eerste en de
laatst© daar veel aan doen, weet
iedereen, maar zelfs het provinciaal
bestuur, dat anders door zijn betrek
kelijk geringe openbaarheid aan
aandacht ontsnapt, ook omdat het
zijn belastingzaken door een ander
laat beheeren, wordt van alle kanten
om geld bestookt. Op de agenda voor
de najaarsvergadering der Provincia
le Staten komen voorstellen voor tot
het verleenen van subsidiën aan han
delscursussen in Zaandam, Schagen
en Hilversum, voor den cursus ln
bouwkunst te Amsterdam, vakonder
wijs ln Westfriesland, de varkens-
fokvereeniging te Hoorn, de bloemen
tentoonstelling te Haarlem, d© res
tauratie van het Waaggebouw te Enk
huizen, een ware bonte rij. En dan
moet daarbij nog bedacht worden, dat
er verschillende worden afgewezen, en
dat Gedeputeerd© Staten, ik zou bijna
zeggen met den moed der vertwijfe
ling, subsidies voor philantropische
doeleinden afweren, omdat zij inzien,
dat wanneer diaarmee eenmaal be
gonnen wordt, het einde niet is te
overzien.
En het eigenaardige is, dat een
subsidie, éénmaal gegeven, blijft ge
geven. Er vervallen er zelden of
ooit.
Wie eens weten wil, welke afme
tingen zooiets aanneemt en hoe de
particuliere bijdragen op den achter
grond raken, leze bijvoorbeeld do
rekening van de Haarlemsch© Am
bachtsschool. Aan die instelling
draagt het Rijk f 11.000, de provincie
f 3000 en de gemeente Haarlem f 6000
bij. Particulieren, corpcxratiën en om
liggende gemeénten brengen het met
elkaar gezamenlijk tot de kapitale
som van f 1527, dat is dus ongeveer
zeven procent van de subsidiën. Bij
de Huishoud- en Industrieschool was
d© verhouding, over 1908 althans,
gunstiger zij ontving toen van open
bare kassen f 8375 en van particulie
ren f 2259.90, een gevolg van 't geluk
kig bezit van bemiddeld© vrienden en
vriendinnen. Door de subsidie-verhoo
ging van dit jaar raken evenwel die
bedragen, evenals bij de ambachts
school, belangrijk verder van elkaar
verwijderd.
Zoo gaat het overalhet publiek
steunt met een minimum, de open
bare kas met een maximum. Het gaat
niet aan, dezen toestand met een en
kel woord goed of af te keuren. Daar
toe is hij per slot van rekening te in
gewikkeld. Wie toejuichen, dat open
bare besturen zoo goed als geheel tal
van instellingen in 't leven houden,
hebben daarbij vooral hierop het oog
gevestigd, dat d© gemeenschap tot
taak heeft, nuttige dingen te steunen,
al was het alleen omdat zoodoend©
personen meedragen in de lasten, die
zich als particulieren daaraan regel
matig onttrekken. Maar zij vergeten,
dat deze manier van meedragen toch
ook geheel werktuigelijk is en d© be
langstelling voor de zaak niet op
wekt. Het particulier initiatief heeft
in ieder geval dit voor, dat wie er
aan mee doet, veelal ook zijn sympa
thie aan de zaak geeft.
Daar staat tegenover, dat wie bij
het persoonlijk initiatief als het eenig
wenschalljke zweert, niet voldoende
acht geeft op de moeilijkheid om be
langrijk© sommen van particulieren
los te krijgen, en dat wel geregeld,
zoodat eenige stabiliteit verzekerd Is.
Het heeft alles zijn voor en zijn
tegen. Boe goed ik ine ook begrijpen
kan, dat personen rechtstreeks een
zaak, die hun na aan 't hart ligt, wil
len steunen, hoe gaarne ik ook In
stem met hen, die dezen vorm van
samenwerking niet uit de maat
schappij zouden willen zien verdwij
nen, we moeten aan den anderen kant
niet vergeten, dat de bijdragen uit de
openbare kassen dikwijls mogelijk
maken, wat anders onbereikbaar we
zen zou en bovendien een uitvloeisel
zijn van het meer en meer doordrin
gend besef van saamhoorigheïd, van
de maatschappij een en ondeelbaar,
waarvan alle leden belang hebben bij
alles wat voor nuttigs daarin tot
stand gebracht wordt Dat wij soms
zoodanig belang niet zien, ligt aan
onzen beperkten horizon. We zien
maar al te vaak alleen dat, wat vlak
nabij Is, wat verder af ligt en met
dunnere draden aan onze omgeving
verbonden, ontgaat ons.
Als er al niet zoo ontelbaar veel
lessen en cursussen waren, wat zou
ik dan graag een leerschool voor on
derling, maatschappelijk verband zien
opgericht, om zoo menig wanbegrip
te verdrijven 1
J. C. P.
Wanneer iemand eerst „ja", daarna
„onherroepelijk ja" en even later
weer „neen" zegt, dan... op z'n zachtst
uitgedrukt, is dit zonderling 1 Toch
heeft
DE FRANSCHE KAMER
er niet tegen opgezien, om zoo eigen
aardig te stemmen, 't Gebeurde ge
lijk we gisteren al onder do telegram
men meedeelden bij de behandeling
der nieuwe kieswet, waarin 't stelsel
van evenredige vertegenwoordiging
was vastgelegd. Eerst werd een motie
ingediend, om het wetsontwerp in den
doofpot te stoppen, of, om het parle
mentair te zeggen, weer naar de afdee-
lingen te verwijzen, maar dit werd
met 345 tegen 187 stemmen (let op de
groot© meerderheid 1) verworpen. Nog
werd een nieuwe poging gedaan 1 Nu
een motie, waarin stond, dat het niet
wenschelijk was zoo kort voor de
nieuwe verkiezingen nog een nieuw
kies-stelsei te gaan invoeren. Ook deze
motie vond geen genade, want ze ging
met 312 tegen 196 stemmen den kel
der in.
Wat wilde de Kamer dan toch?
Met 382 tegen 143 stemmen (een nog
grootere meerderheid dus werd be
sloten d a d 1 ij k over de artikelen de
zer nieuwe kieswet te gaan stemmen.
Artikel 1 luidde
De leden van de Kamer van af
gevaardigden worden gekozen
naar het stelsel van de lijst, vol
gens de regelen van evenredige
vertegenwoordiging, hieronder
opgesteld.
Bij de stemming werd het artikel
in drie deelen gesplitst. Het eerste
stuk „de leden worden verkozen naar
het stelsel van de lijst" werd aangeno
men met 879 tegen 142, het tweede
stuk „naar de regelen der evenredige
vertegenwoordiging" met 281 tegen 135
stemmen.
De hamer had dus met groot© meer
derheid
DE EVENREDIGE VERTEGEN
WOORDIGING.
aangenomen. Voor velen wellicht een
verrussmg 1 De voorstanders juichten,
zóó, dat er geen einde aan scheen te
komen.
Maar... 't was te vroeg victorie ge
roepen l De minister-president, Briand
loopt naar de sprekers-tribune. Waar
om ln eens is het stil geworden....
Z. Excellentie zei
„De evenredige vertegenwoordiging
is misschien heel mooi, maar op het
oogenblik kunuen we ze nog niet in
voeren. Het volk kent ze nog niet vol
doende, en er is ook geen tijd genoeg,
nóch voor de behandeling in Kamer
en Senaat van alle onderdeelen, nóch
voor de voorbereiding, daarna, vóór
de nieuwe verkiezingen. Meent ge
dien raad in den wind te kunnen
slaan, dan kan ik verder de verant
woordelijkheid voor den gang van
zaken niet meer aanvaarden."
De premier stelde dus
DE QUAESTIE VAN
I VERTROUWEN.
*t Ging nu niet meer om de evenre
dige vertegenwoordiging, maar voor
of tegen het ministerie. Onder den in
vloed van deze strijdvraag, werd het
geheele artikel 1 met 291 tegen 221
stemmen verworpen.
Nieuwe sensatie in de Kamer
Aan deze laatste stemming, die de
evenredige vertegenwoordiging deed
kelderen, is niet te veel waarde te
hechten. De Kamer was, dat bleek dui
delijk uit de eerste stemmingen, voor
de evenredige vertegenwoordiging. Ze
heeft deze nieuwigheid alleen uitge
steld, omdat de meerderheid der leden
't niet gewenscht vond, nu nog een ka
binetscrisis in het leven te roepen en
ze ook liever onder Briand de nieuwe
verkiezingen tegemoet gaan.
De evenredige vertegenwoordiging
is dus voorioopig van de baan. V o o r-
1 o o p i g 1 De kuiner heeft zich zoo
duidelijk uitgesproken vóór de even
redige vertegenwoordiging, zoodal
VAN UITSTEL WEL GEEN AFSTEL
ZAL KOMEN
Wanneer de nieuwe Kamer verko
zen is, dan zal zeker wel een der eer
ste werkzaamheden zijn, de evenredi
ge vertegenwoordiging in te voeren.
Dan wordt 't evenwel 1914 eer er een
Kamer komt volgens dit nieuwe stel
sel gekozen.
In Frankrijk toont men toch weinig
belangstelling in deze belangrijke par
lementaire beslissing.
MADAME STEINHEIL
heeft alle belangstelling I 't Was Dins
dag een moeilijke dag voor de be
klaagde, want nu werden de juwe
liers gehoord en kwam 't uit, dat ze
zelf de zoo genaamd gestolen juwee-
len gegeven had, om te laten verma
ken.
Madame draaide bij dit verhoor wat
om de vragen van den president heen.
Maar, 't gebeurde met de juweeien
is nog geen bewijs voor de misdaad.
Wanneer men de officieele uitspra
ken mag gelooven, is 't tusschen de
buitenlandsche mogendheden alles lief
en aardig. Ook zelfs tussclren
GRIEKENLAND EN TURKIJE.
Bij de ontvangst van den Turkschen
gezant weidde de Koning van Grieken
land uit over de vriendschappelijke
bedoelingen van de regeering ten op
zichte van Turkije en verklaarde hij,
dat de militaire reorganisatie uitslui
tend ten doel heeft verheffing en her
vorming van het leger. Tevens her
haalde hij de verzekering, dat er geen
gewapend© benden meer zijn.
Over 't
KRETENSER VRAAGSTUK.
werd wijselijk niets gezegd. Toch is
deze quaestie dezer dagen weer ac
tueel. Nu wordt gemeld, dat de mo
gendheden, die de bescherming van
Kreta op zich namen, op de jongste
Turksche nota geantwoord hebben,
dat rij het huidig oogenblik niet gun
stig achten om de Kretenser quaestie
definitief te regelen en dat de status
quo op Kreta moet worden gehand
haafd.
Als men den Engelschen minister
van buitenlandsche zaken wil geloo
ven, dan is er nergens een wolkje aan
den politieken hemel. Minister As-
quith zei gisteren aan een feestmaal,
dat de
INTERNATIONALE POLITIEKE
TOESTAND
die in het afgeloopen jaar bezorgdheid
inboezemde, gelukkig geheel geweken
is. Z. Exc. zei
„Uuze euteutes en vriendschaps
bonden zijn geenszins agressief of
exciusief, er is «iets dat in den weg
zou staan aan een volslagen vriend-
schappeliike entente mei Duitschland,
naar welke, volgens mijne rueenmg,
de verstandigste lieden Ln beide staten
streven."
Maar even later sprak de minister
zich zelf weer tegen, toen hij
OVER DEN CONGO
sprak. Hij zei, dat do voorwaarden,
gesteld voor de oprichting van den
Congo-staat, voortdurend door België
worden geschondenhet land is ge
sloten voor den handel, de inwoners
moeten dwangarbeid verrichten en
hun toestand verergert voortdurend.
Het is voor Engeland onmogelijk
voor Britsche onderdanen een andere
rechtspraak te erkennen dan de En-
gelsche.
De Con^o-quaestle zal worden opge
lost zoodra Engeland kan erkennen,
dat de inlijving door België berust op
de algemeene rechten der menschheld.
Wanneer Engeland de beslissing ten
opzichte van de goedkeuring der Inlij
ving nog opschort, zoo geschiedt zulks
omdat het thans zijn goedkeuring niet
kan hechten aan het oude bestuurs-
steisel, dat het vroeger veroordeelde.
Laat België de algeheele wijziging
brengen, die wij wenschen, dan zul
len wij ten spoedigste de inlijving er
kennen, zoo besloot de minister.
Uit Yokohama wordt geseind, dat
een Koreaansche attaché bij de ma
noeuvres te Utsunomiy door Japan
ners werd overvallen, waarschijnlijk
met de bedoeling,
OM ITO'S DOOD TE WREKEN.
Tegelijkertijd deden ongeveer 18 so
cialisten een aanval op het ministerie
van buitenlandsche zaken, teneinde't
publiek tot opstand aan te zetten. De
aanvallers werden onmiddellijk in
hechtenis genomen.
EEN BLOEDIGE BOTSING
heeft plaats gehad bij een betooging
tegen het gemeentebestuur van Pia-
taci in Italië. Naar aanleiding van
plaatselijke quaesties, overvielen de
betoogers de carabinieri en wondden
er vier door steenworpen en» messte
ken. De carabinieri gaven daarop
vuur, doodden drie vrouwen en wond
den een groot aantal personen.
CHOLERA IN BELGIS.
Gemeld wordt, dat te St. Truyen, bij
Brussel, twee cholera-gevallen zijn
voorgekomen.
EEN VREESELIJKE BRAND.
In de celluloïd-fabriek van William
Morrison Son te Brooklyn, is tenge
volge van een ontploffing, een zeer
hevige brand uitgebroken, die binnen
zeer korten tijd de geheele fabriek in
vlammen zette. Aan een der firman
ten en 9 arbeiders," die zich Ln een ver
trek bevonden, dat door een tralieven
ster was afgesloten, werd door de
vlammen de weg naar buiten ver
sperd. De andere arbeiders, trachtten
he rngeslotenen te hulp te komen,
door net tralievenster stuk te slaan,
maar zij moesten wijken voor de
vlammen en hunnen chef en de 9 ar
beiders aan hun lot overlaten.
Bovendien werden nog 5 arbeiders
zwaar en 40 andere licht gekwetst.
Stadsnieuws
VOORDRACHT OVER CHRYSAN
THEMUMS.
Gisteravond hield de heer C. Spaar
garen, chef de culture van den proef
tuin verbonden aan de tuinbouwwin-
terschool te Aalsmeer een voordracht
over Chrysanthemums voor de tuin-
bouwwerkliedenvereeniging „Door
Ontwikkeling tot Verbetering". Spr.
merkte op, dat alle chrysanthen
hoogstwaarschijnlijk afstammen van
den Chrysanthemum Japonicum of
Indicum, niet grooter dan een cent,
terwijl thans bloemen verkregen
zijn met een doorsnede van 30 c.M. De
voortplanting bestaat uit zaadteelt,
kruising en stekking. Ook roeu-de spre
ker het mutatie-verschijnsel aan. Als
stektijd werd aangegeven 1 Dec. tot
1 Aug. Vervolgens ging spr. de beste
cultuur-methodes na, waardoor op
voardeeliger wijze evengoed het be
oogde doel bereikt kan worden.
Daarna werden besproken de pla
gen waaraan ckrysanihen blootstaan
als bladluis en dergelijke en werden
bestrijdingsmiddelen aangegeven,
eveneens tegen ziekten en voorbehoed
middelen daartegen.
Eenige cijfers werden genoemd,
waaruit bleek dat de handel in snij
bloemen een hooge vlucht begon te
nemen. Spr. hesprak de beste wijze
van verpakking, daar bloemen dik
wijls een reis van 24 A 36 uur naair 't
buitenland moeten volbrengen.
Spr. merkte op, dat stad en land
wel veel voor den tuinbouw doen, die
toch zooveel kan bijdragen tot den
welvaart van 't land, maar dat veel
meer kon gedaan worden. Zoo wor
den in 't buitenland in de groote ste
den met glas overdekte hallen gevon
den, waar planten en bloemen uitge
stald worden voor den verkoop, ter
wijl in ons land dikwijls kostbare
planten en bloemen in de open lucbf
te koop staan. Van een mooie colleo
tie chrlsanthen, die spr. meegeno
men had, werden de namen opge
noemd; de voor den handel voornaam
ste waren hiervan. Rayonnante, Wes
tern King, Mrs. W. Wells, N. C. S.
Jubilee en Money Maker.
De witte kleur is de meest verlang
de, doch de bloemen moeten stevig
zijn, flodderige zijn voor verzending
minder geschikt
De voorzitter der vereeniging, de
heer J. Timmermans, dankte den
heer Spaargaren voor zijn zeer on
derhoudende, duidelijke en leerzame
voordracht, die door de aanwezigen,
een 40-tal, met groote aandacht ge
volgd was en wekte op tot aanslui
ting, daar de vereeniging veel wil
doen om do vakkennis te vermeerde
ren. Het voornemen bestaat een vak
bibliotheek aan te leggen en een cur
sus voor tuinaanleg te openen. Secre
taris is de heer W. Beunder.
Vrije-en Orde-o efenin
Haarlem, 9 Nov. Geëxamineerd
mannelijke en 6 vrouwelijke caiulida
ten. Geslaagd de dames C. van Ocken-
burg en A. Bergsma te Amsterdam,
H. M. ten Dam en E. E. E. A. Dorbeck
te Bergen, en C. A. Zweedijk te Alk
maar. De heer J. Faber te Amster
dam.
Geuren.
Reeds deze week zal door het Rot-
terdamsch Tooneelgezelschap, Dir. P.
D. van Eysden, in onzen Schouwburg
worden opgevoerd he«t nieuwste stuk
van Marcellus Emants, getiteld .Geu
ren," dat vanavond voor het eerst te
Amsterdam, voor den Nederland-
schen Kunstkring zal worden ver
toond.
(Jit de Omstreken
HEEMSTEDE
Bij do heden gehouden stemming
voor zes gemachtigden in hel kiescol
lege der Ned. Herv. gemeente, zijn
gekozen de heeren mr. D. E. van
Lennep, Joh. Roest, A. Zonneveld ea
L. Zieren, terwijl voor de twee ande
re gemachtigde weder een herstem
ming zal plaats hebben op Dinsdag
binneuiana
DE TWEEDE KAMER
heeft gisteren, hij gemengde stem»
niing, met 39 tegen 36 stemmen beslo
ten om de verkiezing, te Gulpen, van
den heer Ruys de Beerenbrouck, on
geldig te verklaren, althans hem niet
ais hd der Kamer toe te laten.
Dit besluit was in strijd met het ge
voelen van de meerderheid dar com
missie van rapporteurs, die de verkie
zing nog niet ongeldig achtte ai be
antwoordden dan ook de gebezigde
stembiljetten niet aan het bepaaule
bij de Kieswet.
De heeren Jannink, Limburg en
Roodhuyzen waren het met de min
derheid dei* commissie (de heer Troel-
straj volkomen eens, dat de wet ge
schonden was en dut de verkiezing
dus ongeldig moest verklaard wor
den.
Bovendien vereenigde de heer Lim
burg zich met de meeuing van den
heer Troelstra, dat nog andere on
gerechtigheden waren voorgekomen
(ongeoorloofde pressie, enzdie een
onderzoek van de jusliue vorderden.
Doch de heer Limburg, die een voor-
stel indiende, handhaafde dat niet,
ten einde zich te vereen gen met oen
amendement van de heer Janhink op
de conclusie vau de meerder beid der
commissie voor de geloofsbrieven, bij
welke amendement werd uitgemaakt
dat de heer R. d. B. niet zou weiden
toegelaten.
De meerderheid der Commissie
vond een verdediger van haar con
clusie bij den heer Van Veen en steun
bij den heer Lohman. Do Kamer
scheen evenwel van moening, dat aan
het gebiedend voorschrift der Kieswet
in zake de samenstelling en inrich
ting der stembriefjes strikt de hand
moest worden gehouden.
De Kamer besLoot in den begroo-
PtiUlLLtiTOft
door
E. W. Horuun g,:
En toch er waren nog maar en
kele minuten vei'loopen, sinds ik voor
het venster geknield was gaan liggen
nog maar een paar meer sinds
Rattray en ik elkaar de hand hadden
gedrukt 1
Zij genoot niet rijn gastvrijheid;
neen, zonder twijfel was ze zijn ge
vangene maar in leven I in leven
;En zij zou er niet veel uren meer
blijven. O, mijn Lieveling I Mijn dier
baar meisje 1 Nu wist ik, waarom ik
gespaard wasom haar te redden
•om haar uit de handen van deze
schurken te bevrijden om haar voor
altijd gelukkig te maken en te be
schermen 1
liet geheel© verleden was mij nu i
duidelijk liet duistere was licht, en
wat krom leek was recht. De toe
komst lag nu duidelijk voor mij zij
(verborg geen moeilijkheden eeii
Krankzinnig, opgewonden zelfver
trouwen bezield© mij.
Ik stond recht overeind in de duis
ternis. Ik zag haar licht 1 Het ging
langs den toren aan het eind van het
gebouw naar de hoogte nu verlichtte
liet. 't één© venster, dan dat er boven.
Eindelijk bleef het heel in de hoogte
in rust en ik sloop er onder.
Eva 1 Eva I
Er kwam geen antwoord. Hoe zacht
ik ook riep, toch vreesde ik, 'dat mijn
stem haar aan 't schrikken zou ma
ken daarom bracht ik mijzelf tot be
daren en was voorzichtiger.
Ik zocht kleine steentjes en kroop
achteruit om ze tegen haar venster te
gooien. O haar gestalte verdween
van dat verlichte plekje in den grijs-
steenen toren.
Hoog hoven mij voor haar venster
hoorde ik haar schreien-
Eva Eva
Er volgde een pauze en toen een
half onderdrukte kreet van vreugde.
Is u 't, mijnheer Cole klonk
het fluisterend door haar tranen heen.
Ja ja Ik stond buiten voor het,
venstor. Ik hoorde alles
ZIJ zullen U hooren riep zij
zacht, met vaster stem.
Neen luister
Zij hadden twist. De stem van Rat-
trav klonk luid en boas.
Zij kunueu hel niet hooren,
ging ik op behoedzamer toon voort.
Zij denken, dat ik een halve mijl
van hier in bed lig en slaap. O den
hemel zii dank! Ik rel u hier vandaan
brengenvertrouw op mij, lieveling,
mijn meisje.
In mijn opgewondenheid wist ik
niet wat ik zeimijn wild kloppend
hart was aan het woord. Eenige
oogemblikken verliepen vóór zij ant
woordde.
Belooft u mij niets te zullen doen
wat ik u vraag na te laten
Natuurlijk.
Ik zou het met mijn leven kun
nen moeten bekoopen
Ik beloof het ik beloof het.
Wacht dan even verberg u,
en wacht op mijn licht. Als u het
weer in liet venster terug ziet, let d/an
vooral goed op l Ik zal een briefje
schrijven en naar beneden werper}.
Verder zeg ik niets 1
Zij was weger bleef maar een on
duidelijke gele streep licht in het
gebouw overhet stond nu midden
in haar kamertje.
Ik zocht een schuilplaats achter
eenige heesters en Meld de wacht.
De maan verdween achter een wol
kenbank nu eens hadden de don
kere wolken zilveren randen, dian
was alle licht weer geheel verdwe
nen.
Ik smeekte uit den grond van mijn
hart om voldoende licht en niet
meer
In de zaal waren de opgewonden
stemmen meer onderdrukt. Ik hooide
den dronken lach van den kapitein.
Mijn oogen vestigden zich op dat
zwakke en gezegende licht, en op mijn
hielen sloop ik tusschen de heesters
door.
De vlam bewoog, flikkerde en
scheen klein maar schitterend op de
vensterbank. Ik sloop op mijn teenen
naderbij. Een wit stukje papier flad
derde aan mijn voeten op den grond.
Ik nam het op en wachtte op een
woord er kwam er geen maar het
venster werd zacht gesloten.
Ik stond in twijfel, het ven-aderlij
ke maanlicht bescheen mil nu ge
heel en nog eens ging het venster
open.
Ga nu vlug heen
En weer werd het gesloten het vol
gend oogenblik sloop ik tot vlak bij de
plek, waar ik geknield had gelegen.
Nog eens keek ik naar het venster.
Harris zat te knikkebollen in
zijn stoel. De neger was verdwenen.
Rattray stak een kaars aan, en de
Portugees stak zijn hand uit naar de
lucifer.
Heeft u de poort gesloten, mijn
heer vroeg Santos.
Neen maar ik zal het nu doen.
Toen ik de poort open deed, hoorde
ik binnen in huis een deur openen.
Ik kon haar bijna niet weer achter
mij dicht doen, zoo beefden plotseling
mijn vingers. D© sleutel werd achter
mil in h6t slot omgedraaid, eer Ik
twmiig raster ver was.
Gelukkig was ear nu Uefci genoeg 1
Ik volgde de beek en vond mijn weg.
Daar stond ik iu het open dal, tue-
schen het eikenboschje en mijn een
zaam huisje, en ik kuste het kleine
briefje nog eens en nog eens, In een
vlaag van opgewonden geluk en
vreugde. Toen vouwde ik het open en
hield het vlak onder mijn oogen ln
den scherpen October-manesoMjn.
HOOFDSTUK XII.
Het verzoek van mijn
meisje.
In groote haast met potlood en met
een bevend handje geschreven op een
blaadje papier uit een notitieboekje,
is de boodschap van mijn lieveling
zelfs nu nog moeilijk te lezen, hoe
veel te meer was zij dat in het maan
licht meer dan vijf-en-veertig jaar ge
leden. Mijn gezicht was echter op dat
oogenblik misschien het beste wat ik
bezat on heel spoedig had ik genoeg
ontcijferd om het geheel volkomen te
begrijpen.
U zegt, dat M zoo even, alles ge
hoord heeft, en er is nu'geen tijd
voor verdere uitleggingen. Ik ben
in de handen van schurken, maar
word niet mishandeld, ofschoon
de een al slechter is dan de ander.
Het zal u niet gemakkelijk vallen
Ëte redden. Ik begrijp niet hoe
met mogelijkheid gebeuren
l heeft mij beloofd niets te
doen dat ik u vraag na te laten,
en ik smeek u, niemand
er iets van te vertellen,
totdat u mij weer ontmoet en
meer gehoord heeft. U kan m ij.
evengoed dooden als nu
terugkomen met hulp.
U moet weten, dat u mot niefa
bekend is, ofschoon ik hun ver
teld heb, dat u alles wist. En u
sal ook alles weten, soodra ik u
Vijf minuten lang onder vier
oogen kan spreken. Doe intus-
schen niets weet niets ais
u mijnheer Rattray ontmoet
tenzij u mijn dood weuscht
Dat zou vanavond mogelijk ge
weest zijn, en morgen kan hel
ook gebeuren. Zij gaan zoo moge
lijk iederen avond uit, behalve'
José, die de wacht moet houden.
Zij zijn uit van negen of tien uur
tot twee of drie als tij morgen-1
avond uit zijn, staat mijn ksart
vlak bij het venster, waar ik haar
neer zal Kitten, als dit briefje
Is. U kan over den muur
mijn venster zien. Als het
vooraan staat, moet u den muufl
overklimmen, want zii zullen cW
poort gesloten laten. Ik zal u ont
moeten, en José overhalen, roii'
(Utmaal eens uit te laten gaanj
(Wordt vervolgd)*
k naar
2,jhe3
lichU
