NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
Quinnion de Philosoof.
27e Jaargang, No. 8169;
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. donderdag 10 februari iöio b
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
per drie maanden: ']($^PL Van 1—5 reSe,s 50 Cts.j iedere regel meer 10 Cis. Bulten het Arrondissement
Voor Haarlemƒ120 ^-V, Haarlem van 1—5 regels /l elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom der Vc-Vv^v Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente)1-30 V Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
Franco per post door Nederland1-65 AT *'t8" voor plaatsingen k contant
cSSzTSlad/vo'or Haarlem I OWH R4dacUe cn Admlnlartóe: Groole Houtstraat 53.
de omstreken en franco per post „0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 76—78, Amsterdam. Telcplioon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
OM ONS HEEN
No. 1089.
Halp voor onbebulsdenI
Onbehuisd I
Ik geloof niet, dat een van ons, dio
'b avonds na het werk naar huis gaat,
tich goed kan voorstellen, wat het is
om geen thuis te hebben.
Dat denkbeeld wil er niet in. Zeker,
ve hebben er wel van gelezen, dat in
de groote steden, Parijs, Londen,
Berlijn, New-York, zwervers en tob-
bers onder bruggen en op banken in
de parker. den nacht doorbrengen,
maar 't liikt zoover weg, zoo onwe
zenlijk, alsof wij er in 't geheel niet
mee te maken hebben.
En toch, zoo heel ver is de onbe-
huisdheid niet van ons af. Ik bedoel
niet de zeldzame gevallen, dat er een
schok door onze kleine samenleving
gaat, wanneer we hooi en, dat een go-
zin in diepe ellende met zijn armza
lig boeltje op straal is gezet dat
zijn dingen, waarvoor juist omdat ze
zoo tot ons spreken, onmiddellijk ge
zorgd wordt. Treffender Is wat we
niet hooren, bijvoorbeeld dat ook hier
in Haarlem onbehuisden zijn, men
schel» die slapen in een kar op bet
Phoenixterrein. 't Zijn geen honder-
de»i ©n 't. is zelfs geen tiental, maar
er z lj n er dan toch. Overdag staan
ze aan 't Spaarne en wachten op een
k 1 u s s i e-
En even verder, twintig minuten
sporens, zou het immers niet moeilijk
vallen een heel leger onbehuisden
aan tc treffen. In dat opzicht is Am
sterdam een wereldstad zoogoed als
Berlijn of Londen. Opmerkelijk is het
wel, dat arme tobbers. inplaals van
in hun eigen omgeving te blijven,
waar ze bekend zijn cn licht voortge
holpen worden, naar de hoofdstad
trekken, een soort van. solidariteit
der ellende, 't Is waar ze hebben het
in hun woonplaats veolal niet te best
laten liggen en trachten in de groote
stad te ontkomen -aan de verwijten,
m de omgeving, die hun fouten
kent. 't Is een geneesmiddel, vaak er-
gey dan de kwaal.
Maar daar zijn ze dan in het groote
Amsterdam en bespeuren gauw, dat
er voor hen ook daar weinig of niets
te verdienen is. Zoo zijn er velen, die
zich 's morgens de vraag moeten stel
len
„Als de nacht komt, waar dan
been
Zoo is de titel van een boekje, dat
de vereenignig Hulp voor onbe
huisden te Amsterdam rondzendt,
om builen die stad aan haar arbeid
meer bekendheid te geven.
Wat is die arbeid?
In de gemeente Amsterdam aan hen
die van huisvesting verstoken zijn
t Jdelijk onderkomen en zoo mogelijk
verdere hulp verleencn tot het voor
zien in eigen onderhoud.
Aan'mannen, vrouwen cn kinderen,
Neen, toonbeelden van deugd zijn
het meestal niet. De directeur, de heer
T. Jonker, beschrijft hen ln zijn boek
je als menschen. die door slechte op
voeding, misbruik vap drank, voort
durende verleiding telkens weer in de
gevangenis raken, omdat niemand
met hen lo maken wil hebben, vrou
wen, levende in losbandigheid, ook
wel verlaten zijn door haar imannen
en een hcele schaar van kinderen, die
dan toch nog niets kwaads hadden
gedaan.
Toch komt het ook wel voor, dat
arme stakkers buiten hun schuld tot
zwerven komen. Ik druk een paar ge
vallen uit heL boekje over
„Door werkeloosheid gerankte het
gezin B. tn zeer treurige omstandig
heden. De man werd tengevolge van
tegenspoed en ontberingen ziek en
nanr het ziekenhuis gebracht. Zijne
vrouw bleef met zes kinderen geheel
onverzorgd achter. Om het allernoo-
digste voedsel te kunnen koopen werd
het eene stuk huisraad na het andere
verkocht, totdat er ten laatste niets
meer te verkoopen was. De vrouw, die
ha»»- zevende kind verwachtte, moest
ook naar het z'ekenhuis worden ge
broed* alwaar het kindje spoedig 't
levenslicht aanschouwde. De kinderen
werden toen ui het Restedelingenhu.s
opgenomen.
Kort danrna werd de vader als her
steld ontslagen en zoodra dit in het
Bestedelingenbuis bekend was, wer
den zijn kinderen bij hem terugge
bracht. Waar moest die arme man nu
met zijn kinderen heen Geen werk,
geen huis geen enkelen cent op zak
en zoo liep hij met zijn kinderen te
zwerven, totdat hij 's avoir's geluk
kig hoorde, dat er oene inrichting wa»
I waar arme zwervers werden opgeno
men
Wij zonden de kinderen naar ons
I kindertehuis en hem werd een plaats
in de manneninrichting gegeven,
j Ecnige dagen daarna werd ook de
vrouw ontslagen uit het ziekenhuis
mot een zuigeling van 12 dagen en ook
zij werd direct in onze inrichting op
genomen. Zou hadden wij dan het ge-
heele gezin onder onze hoede en be
gonnen voor den man werk tc zoeken.
Gelukkig, na eenige weken vond de
man werk op een fabriek in de stad
en begonnen we maatregelen te ne
men, om dat gezin in de maatschap
pij terug brengen. Met behulp van
andere R. K. Vereenigingen werd
door den man een huisje gehuurd en
trad hij vol moed de maatschappij
weer in, dankbaar dat wij hem lief
derijk opgenomen en hem en dc zijnen
verzorgd hadden."
Ander staaltje een vrouw, hope
loos aan den drank verslaafd, die,
wanneer zo niet in de gevangenis zat,
haar kinderen kwam halen uit het be-
stedolingenhuis, waar ze zoolang on
der dak waren, 's Avonds van dien
zelfden dag werd zij dan, stomdron
ken, door de politie naar een van de
bureaux gebracht. Daar sliep ze haar
roes dan uit in het arrestantenhok en
de kinderen speelden bij de agenten,
tot ze in slaap vielen.
Deze twee kinderen heeft de veree-
niging zich aangetrokken.
De kinderwetten maakten den arbeid
van de verceniging weer uitgebreider,
want de voogdijraden brachten haar
nu de verwaarloosde kinderen, waar
van de ouders tijdelijk, hangende hot
geding, uit de ouderlijke maeht wer
den ontzet.
Ja, die arme sukkels van kinde
ren. Jammer, dat hefepurantpapier
geen clichés goed tot hun recht laat
komen. Anders zou ik een paar van
die afbeeldingen overnemen van slum-
pers, met zwaarmoedige oogen, soms
haast niet gekleed, verwaarloosd in
alle opzichten, en hoe ze er dan uit
zien na een maand of wut te hebben
doorgebracht in het vrouwen- en kin-
jderhui9. Het lijken haast dezelfde
I kinderen niet meer.
Voor don arbeider Is vooral het
overlijden van zijn vrouw een groote
ramp. Hoe het dan gaat beschrijft het
boekje van de vereeniging, karig maar
treffend, aldus
„ln de eerste opwelling van deelne
ming waren verschillende familiele
den bereid om een van de kinderen'
mede te nemenvooral dc kleintjes
zouden door hen worden opgevoed.
Na enkele maanden heeft de weduw
naar al z'!n kinderen weer thuis; zij
waren te lastig, die kinderen, en de I
deelneming was niet meer zoo groot.
Toen begon voor den armen vader het
biltere lijden; terwij! hij naar zijn
werk gin--', moesten de kinderen wor
den overgelaten nan het oudste zusje,
dat geen gezag had over de jongens,
en zoodoojide waren zij de meeste
uren van den dog op straat, verzuim- j
den de schooi en groeiden ojj, geheel
buiten vaders schuld, voor niet veel
goeds. Deze mannen kunnen geen
huishoudsters nemen, daarvoor is
hun weekgeld te klein. In weeshuizen
worden deze kinderen niet opgeno
men, en toch zijn zij o, zoo diep tc be-
klagen.
Toen deze vader tijdelijke opneming
I vroeg voor zijne kinderen en tevens
van zijn weekloon afstond wat hij
missen kon, hadden wij geen vrijheid
deze kinderen te weigeren. Zij zouden I
immers totaal verwanrloozen als me*
mand zich hunner aantrok, tijdelijke
verzorgers zijn wij dus van deze soort
van kinderen.
Wij ondervinden, dat hier een ver-
baze»id groot arbeidsveld is. waarvan
de omvang alleeu kan worden begre
pen door hen, die zïcli de moeite ge
ven om eens geregeld de volksbuur
ten te bezoeken, en den velen kinde
ren .die op straat zwerven te vragen
hoe het komt, dat zij niet gezellig
thuis zijn. Velen van d:e kleinen zul
len U dan antwoorden, dat sinds moo-
der dood is, zij geen gezellig thuis
meer hebben."
Maar bij kinderen alleen blijft het
niet. Ook mannén en vrouwen worden
geholpen en dikwijls afdoend. Er
staan gevallen van in het boekje, dat
aan ieder, die het vraagt, gaarne toe
gezonden wordt.
Het hoofdkantoor is in de 2de Con-
stantijn Hnygensstraat No. 35 te Am
sterdam.
Ik denk, dat menigeen, die het ge
lezen heeft, dan ook een bijdrage zen-
demzal voor het nuttige werk. Want
er is wat noodig voorde 150 A 160
mannen. 40 of 50 vrouwen en ruim 2G0
kinderen, die daar dagelijks ver
pleegd worden en het ligt zoo voor de
hand, dat hel bestuur zoo graag nog
meer zou doen, als hét maar grooter
fondsen had.
Ik hoop maar, dat Haarlemsche ver
eenigingen mij niet onvriendelijk zul
len aankijken, omdat ik. wijs op de
nooden van een Anisterdamsche stich
ting,, Nog eens zeg ik dat denkbeeld
onbehuisd te zijn, is zoo gruwelijk,
dat we ons de diepe ellende daarvan
nooit .voldoende kunnen voorstellen.
En als er mochten wezen, die zeg
gen „och, aan de volwassenen is
toch weinig te doen (wat lang niet
altijd waar is) laat men dan denken
aan de kinderen.
J. C. P.
jiiifciaaia--,, overzicht.
De strijd tegen de trusts ln
Amerika.
Geidgeld. Jat is de ziel van de
negotie Maar n het land van den
Yankee is hel nog meer; daar is do
dollar machtig, soms zelfs opper
machtig.. De-ongekroonde Koningen
ln spoorwegen, ij/er, steenkolen, pe-
♦rMcuni en „aanverwante artikelen"
oefenen- een groote macht uit cn cun-
curreeren zeifs niet t Congres (volks.
\ertegenwooidtguig).en met den pre
sident in eigen persoon, wiens wil wet
zal zijn.
De menschen, die zooveel maal mil-
lionriair zijn, hebben vrijwel den ge-
heelen handel in Amerika m handen,
en oefenen bovendien grooten invloed
uit op de zaken in het buitenland.
Trusts dat is hun krachtsin id del,
waardoor ze alles trachten te berei
ken en.... ook veel bereiken 1
Cijfers is het beste bewijsmiddel
De dezer dagen bekend gemaakte
statistieken tvonen aan, dat «1e trusts
groote voorraden voedingsmiddelen in
de pakhuizen hebben opgeslagen.
De waarde van de in magazijnen
en koeipaklniizen opgeslagen voorra
den wordt op meer dan 7Ü00 millioen
gulden geschat. Reusachtig zijn de
voorraden vlcesch 14 millioen run
deren, 6 millioen kalveren, 25 mil
lioen schapen en lammeren, 50 mil
lioen varkens.
In 78 vischpakhuizen is voor een
waarde van 60 millioen opgeslagen.
En dan zijn ©r niet minder reusachti
ge voorraden aan eieren, gevogelte,
fruit, aardappelen, groenten, boter,
kaas enz. üc waarde aan kaas en bo
ter alleen wordt wel op 250 millioen
geschat.
Én toch zijn de levensmiddelen ln
Amerika thans zeer duur. Een kunst
matige duurte, doordat de trusts de
artikelen achterhouden.
Is het wonder, dat zij, die het wel
mecnen met Amerika, den strijd aan
binden tegen deze machtige overheer-
sr.hing Maar.... gemakkelijk gaat
dit niet 1 Wanneer men de geldkonin-
gen aanvalt, bijten ze terug en ge
ducht ook. Dit hoeft president Roose
velt in 1907 ondervonden, toen hij de
trusts dacht te bestrijden. De gil
mannen wreekten zich, door de beurs
met hun millioenen te bewerken,
waardoor de koersen enorm daalden,
en de kleinere aandeelhouders in
maatschappijen groote verliezen leden
of totaal ten gronde werden gericht.
Wie herinnert zich niet die paniek In
de financieels wereld, waar ons land
j ook millioenen en nog eens mill'oe-
nen bij heeft verspeeld, en die gevolgd
j werd door een financieele misère,
waarvan velen nu nog de nadeelen
I ondervinden Roosevelt kon dien on
besuisde» veldtocht tegen de trusts
niet volhouden, moest weer terug
krabbelen en toegeven aan de trust
magnaten.
De opvolger van Roosevelt wil ver
standiger zijn. Taft denkt „zachtjr-s
aan, dan breekt het lijntje niet". Hij
heeft zich bij zijn optreden ook aan
gekondigd als een bestrijder van de
trusts, maar sinds dien had men in
deze niet veel meer van hem ge
hoord Toen hij dan ook onlangs een
onderhond heeft, gehad met den spoor
weg-magnaat Hill, werd algemeen ge
mompeld, .dat Taft de trusts-mannen
wel met rust zou laten.
Dezè verdachtmaking blijkt thans
ongegrond, wat Taft heeft een wets
ontwerp ingediend, evenwel met do
boodschap, -..dat de Regeering niet
voornemens Is door een vervolging
der trusts, zonder onderscheid, op
grond va i d«. anti-trustwet van Sher
man een paniek in de industrieele
kringelt uit te lokken".
Taft wil dus een onderscheid maken
tusschen de goede en slechte trusts.
Missch.en is de benaming „goede"
wel wat a).... te mooi, maar zeker is,
dat er veel verschil bestaat Amerika
heeft behalve nadeel ook voordeel
van de/.o trusts ondervonden. Hebben
zo niet belangrijk medegewerkt, om
voor de Amerikaansehc industrie een
plaats op de wereldmarkt te verove
ren
Daarom heeft Taft naar de moge
lijkheid gezocht, te onderscheiden
tusschen geoorloofde en ongeoorloof
de trustvormingen.
legen de schadelijke holdingcompa-
nies. die allerlei ondernemingen om
vatten en door het opkoopen van aan
deden in concurreerende maatschap
pijen binnendringen, is hij nu voor
nemens wetgevende maatregelen te
nemen.
Het is duidelijk wat Taft bedoelt.
Hij wil b.v. voorkomen, dat een epoor-
weg-inaatèchappij ook veel aondeelen
heeft in een ijzer- of staalgieterij, of
steenkolenmijn, waardoor het den
i bestuurders mogelijk zou worden bij-
na do geheele industrie te drukken
en te dwingen.
De-groote maatschappijen werden
door de Elkins-act van 1003 ondc-r toe
zicht gebracht van de Interstate Com
merce Commission, die speciaal had
te letten op de spoorwegmaatschap
pijen.
Door toedoen van Roosevelt kreeg
deze commissie sedert 1907 ook het
recht de tarieven te veranderen. Te
vens werd aan spoorwegmaatschap-
Sijen, die steenkolen vervoerden ver-
oden ook mijnen te bezitten.
Nu hoeft Taft in een presidontieelc
bpodschap zijn voornemens ontvouwd
en te kennen gegeven, dat hij de In
terstate Commerce Commission wilde
machtigen, de spoorwegmaatschap
pijen te verbieden aandeelen van con
curreerende ondernemingen op te
koopen, behoudens goedkeuring van
de commissie zelve.
De commissie zal ln hoofdzaak de
zelfde bevoegdbeden bezitten, als ei-
tegenwoordig door den controleur
voor den omloop der geldmiddelen
tegenover de Nationale banken wordt
uitgeoefend.
Hoe zal het met Taft's stijd tegen
de trusts gaan Reeds nu wordt ge
meld, dat de geldkoningen er zich
tegen zullen verweren. Zal er weer
een paniek op de beurs komen
Na de bekendmaking van de presl-
dentieele boodschap ontstonden de
telegraaJtruste, de kleermakers-
trusts, de kopertrusts, enz. Dit tee
kent wel voor het verzet van de geld
mannen 1
DE NIEUWE KIESWET VOOR
PRUISEN
hebben we reeds uitvoerig besproken.
We wezen daarbij op de onduidelijk
heid van het ontwerp.
Het „Berliner Tageblatt" is aan het
rekenen gegaan, o u er uit wijs te
worden, hoc eigenlijk zal moeten
teogaan bij het vaststellen van de
lesultaten de«- stemming in de Prui
sische kiesdistricten. En dan komt
het blad tot de merkwaardige resul
taten.
Een voorbeeld
ln een kiesdistrict, waar één afge
vaardigde gekozen wordt, kan het
geval zich voordoen, dat m de eerste
klasse worden uitgebracht 500 stem
men, 2de klasse 2500 stemmen, 3de
klasse 12500 stemmen, en dat candi-
daat A. krijgt ii. de 1ste klasse 254
stemmen, dat is 50 2de klasse 1260
stemmen, dat is 50 3de klasse 6294
stemmen, dat Is 49 dan hoeft can-
didaat A.
50 plus 50 plus 49
3 Is 492/3
der stemmen verkregen én is dus......
niet gekozen.
Toch had hij 7808 van de 15500 stem
men, dus eigenlijk meer dan de meer
derheid.
Moeten iwee of meer afgevaardig
den worden gekozen, dan wordt de
zaak nog veel bedenkelijker.
Die rekening zullen we onzen lezers
maar sparen
In
SPANJE IS WFF.R EEN MINISTER
CRISIS.
Het ministerie Moret heeft (waar
om is nog niet gemeld) ontslag in
gediend Dit is door den koning aan
genomen en deze heeft den democraat
Can ale jas met de vorming van een
nieuw ministerie betast. Deze is er al
in l
olgt
Minister-presidentCanalejas, mi
nister van buitenlahdsche zaken
Garcia Prieto, van binnenlandsche
zaken Sagasta, van oorlog gene
raal Aznar, van marineArias Mi
randa, van financien Cobion, van
justitie Ruiz Vatoren!,' van openba
re werken CaJ ba ton, van onder
wijs Ronmnones.
DE VERKIEZINGEN IN
ENGELAND
zijn gisteren op het congres der arbei
derspartij besproken. Over den uit
slag verklaarde de voorzitter niet
voldaan te zijn de behandeling, die
de werklieden-candidaten van de zij
den der liberalen hadden ondervon
den, gaf aan de partij geen aanlei
ding, om buitengewoon vriendschap
pelijke betrekkingen met dezen aan te
knoopen.
De arbeiderspartij moet haar volko
men vrijheid van handelen zoowel in
liet Lagerhuis als in de kiesdistricten,
handhaven.
Verder critiseerda de voorzitter de
plannen van minister Asquith ten
feuilleton
Naar het Engelsch
van
GUY BOOTHBY,
37)
Het spijt mij, Jo dat te hooren
leggen, ging hij voort. Leden van de
zelfde familie moeten liever hun bost
doen ih rdschappelijk met elkaar om
to gaan.
Vriendschappelijk riep ik met
de grootste minachting uit. Denk jij,
dat twee menschen vriendschappelijk
met elkaar kunnenomgaan, wanneer
een hunner met opzet een misdaad in
elkaar zet en uitvoert om den ander
niet alleen van zijn geboorterecht en
zijn tehuis, maar ook van de liefde en
den eerbied te berooven van iemand,
door wien bij als zoon werd be
schouwd.
Je spreekt ln raadsels, beste Cy
ril, zei hi> kalm, onder het spreken
leen andere sigaret uit zijn koker ne
ttend. Ik ben bang, dat Ik Je niet be-
'grijp. Ik denk er geen oogenblik over
jo gevoelens te. willen kwetsen, maai".
mag ik vragen of je zinspeelt op die
rampzalige kwestie van die chèque,
die je aan dien woekeraar gaf
Ik had de grootste moeite mij te be
dwingen en hem niet neer tc slaan.
Ik heb nooit een clièque aan dien
woeke>raar gegeven en dat weet je
oven goed als ik. riep ik uit. Jij hebt
zelf de handteekening van mijn oom
nagemaakt, Jij hebt'de quitantio tus
schen mlln papieren gelegd, opdat
men mij van valschheid in geschrifte
zou verdenken. Hemel, Gilbert Fe-
versham, ik zou liever de armste
straatveger in de slad willen zijn,
<fan den schurk, dio jij bent.
Ik vrees, dat ik niet goed op de
hoogte ben van het vak van straatve
ger, antwoordde hijdat ligt zoo niet
in mijn l"n. Als ik mij niet vergis,
dan heb jij eenige ervaring op dat
punt.
Toen ging hij met veranderde stem
voort:
Maar liet was mijn plan niet, met
je te twdsten, Cyril integendeel, mijn
plan was je een dienst to bewijzen, als
je er niets tegen hebt. Ik weet heel
goed, dat je mii niet mag lijden, en
ook dat je zooals je zooeven ook op
merkte, de verwijdering van Je oom
aan mijn tusschenkomst toeschrijft.
Ik denk, dat het nutteloos ls. Je nog
maals te verzekeren. dat ik, wat die
beschuldiging'betreft, volkomen on
schuldig ben. en als k ttii wilt oeloQi
ven, dan moet ik je ook mijn innige
overtuiging omtrent jouw onschuld
meedeelen. Waarom jij je bent gaan
verbeelden, dat ik er Iets mee te ma
ken had, is meer dan ik kan begrij
pen. Ik heb er heeleinaal geen voor
deel van gehad, ook zal ik dat er
waarschijnlijk nooit van hebben.
Waarom heb je niet liever In een an
dere richting gekeken om den waren
schuldige te vinden Misschien heb
Je wel andere vijanden gehad, die je
wilden beleedigen. Kom, Cyril, oude
jongen, ls het niet mogelijk voor ons
het verleden te vergeten en te trach
ten weer vrienden te worden
Mag ik vragen, waarom je zoo
plotseling op mijn vriendschap ge
steld bent? vroeg lk. Geloof mij, ik
ben niet zoo dwaas cm te veronder
stellen, dat het hartelijkheid of be
langloos© vriendelijkheid van jouw
kant is, die je daartoe brengt
Het is alleen, omdat ik je gaarne
van dienst wil zijn, antwoordde bij.
In weerwil van jouw minachting te
genover mij, beu ik in staat ja een
grooten dienst te bewijzen. Ik zou dat
heel graag doen als jij mij dan ook
wat tegemoet wilde komen. Zeg tot
mij, Gilbert, ik wil alles vergeten en
vergeven, en ik zal alles doen wat ln
mijn macht ls, om Jou te redden uit
het drijfzand, waarin Je lederen dag
meer dreigt weg te tinken.
Dal waren «roote woorden van zijn
kant, maar als hij mij wilde bang ma
ken, dan gelukte hem dat niet. In
weerwil vau zijn goed nagebootste
oprechtheid kende ik hem veel te
goed, om eenig vertrouwen te stellen
in zijn gladde tong. Wat ik echter
wilde weten, was waarom de Italia
nen ér op uit gestuurd waren om mij
te bespieden, en daar wilde ik achter
komen* dat stond vast.
Ileb je mij nog iets anders te zeg
gen vroeg ik. Zoo ja, wacht er dan
niet langer mee, want de tijd gaat
voort en ik heb veel haast.
Ik heb je veel te zeggen, ant-
woorddo bij, zijn uiterste best doende
mij niet te laten merken, hce woe
dend hij was. Als je verstandig bent,
dan luister je naar mij eD neemt mijn
waarschuwing aan, vóór hot te laat
is. Je zult het zeker altijd betreuren,
als je bet niet doet.
Ik lachte alleen smadelijk en zei
hem in zijn gezicht, dat er meer voor
noodig was, om mij bung te maken,
en als dat zijn plan was, dat hij dan
beter deed vlug heen te gaan, daar 't
al laat was.
Ja, als jij er lust In hebt jezelf te
ruïneeren, en anderen niet jo naar
beneden to trekken, ga dan Jo eigen
gang en dan wil ik met de heele zaak
niets meer te maken hebben. Je zegt,
dat Jij Je eens hoopt schoon te was-
schen van de beschuldiging die legen
Je Ja Ingebracht. Volhard ln ie weige
ring om naai- mij to luisteren, en je
zult ondervinden, dat je daartoe nooit
de gelegenheid zult hebben. Nog eens
en voor 't laatst, vraag ik wil je
naar mij luisteren of niet?
Zijn opmerking over het naar be
neden trekken van anderen deed mij
even nadenken, voordat ik een beslis
sing nam. Ik dacht aan juffrouw Syl
via en haar oom, dien ik gezworen
had te zullen opsporen.
Ik zal naar u luisteren op één
voorwaarde, zei lk.
En die is
Dat je mij zegt, waarom Jc die
Italianen hebt uitgestuurd om mij te
bespieden
Ik zag aan hem, dat hij een beetje
ontsteld was over deze onomwonden
vraag. Zijn tegenwoordigheid van
geest of mogelijk zijn onbeschaamd
heid koerde echter spoedig terug en
omdat hij begreep, dat het niols zou
geven die beschuldiging-ver van zich
te werpen, haastte hij zich mij te ver
zekeren, dat hij het allepn gedaan hod
om te ontdekken, waar ik woonde.
Deze verklaring was zoo tastbaar on
waar, dat ik al mijn wantrouwen
voelde terugkeeren en met dubbele
kracht. Maar ik had beloofd te zullen
luisteren naar hetgeen hij mij te zeg
gen had. daarom gaf lk hem gelegen
heid voort te gaan.
De geheele zaak kan in weinig
woorden gezegd worden, Cyril, begon
hij. lk wilde je vragen mij te beloven
het buis, waarin je op dit oogenblik
woont, zonder uitstel te verlaten. Zon
der tijd te verliezen moet je heengaan.
Neen 1 val mij niet in de rede. Mijn
woorden zijn ernstig bedoeld. Had ik
geweten, dal je bij, laat ik eens den
ken, noemt hij zich niet Justus Quin
nion, woonde? Ik zog, als ik dat eer
der geweten had, dan zou lk je heb
ben opgezocht en gezegd welk groot
gevaar jo liep, en dan zou lk je ge
waarschuwd hebben om heen te gaan,
nu je nog veilig was. lederen daa
wordt nu het gevaar grooter.
Daar ben ik mij niets van be
wust. antwoordde ik. Wat kan dat ge
vaar zijn, dat mij bedreigt en waar
om en voor wien zou ik do vlucht ne
men
Dat kan lk jo niet zeggen, was
zijn antwoord. Ik heb gezworen, dat
ik hel niet doen zou, en alleen met
dat voorbehoud heb ik toestemming
gekregen er met je over te spreken.
Eén ding echter, kan ik je wel zeggen
en dat is hot feit dat als het ergste
gebeurt en je wordt in zijn huis gevon
den, dat dan geen macht in Europa
sterk genoeg zal zijn je te redden.
Denk zelf maar eens na, man. Waar
is hij Hij verbergt 2ich I En waarom
doet hij dat? Zeg mij dat zeg mij
dat, je kunt nietl Welnu, ik zal het Je
zeggen.
(Wordt vervolgd).
