HAARLEM'S DAGBLAD. 'r^g£°L
Haarlemsche
Handelsvereeniging
Gotügek, by Kon. Beil. van 11 Hot. 1699.
Da Haarlem scha Handelsvereeni
ging hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heelt in den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende. La zij
opgetreden en dikwijls met groot
succèa. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
.Waardeeren, door ais lid der Verceni-
ging toe te treden. Er zijn wel aieer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dat de Haarlemsche Handelsvereeni
ging Bteeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereenlging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlljksche
contributie van 8.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging bemoeit zich ln de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en informatiën voor hen in te
Winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereeniging te vragen,
die ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 80 April)
fid 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
eeniging zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan HugenholLz en A. H. J. Merens,
Bpaarne 9*, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 24 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereenlging is ge
vestigd Jansweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pcu der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij Inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te Innen.
De kosten van Informatiën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Inform ar
tien naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentiën op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto-
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1743 informatiën en rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geloopen Jaar gegeven.
Nieuwe leden van 1910—11 kunnen
»u reeds toetreden en hebben alsdan
tot 1 Mei a.s. allo voorrechten als een
gewoon lid.
In December 1909 en Januari 1910
sijn 74 vorderingen tot een bedrag
van f 1242.43 1/2 betaald; 14 vorderin
gen worden afbetaald, 20 vorderingen
sijn uitgesteld.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
ftf wat ook, moeten worden geadres
«eert aan het Bureau, dat geopend is
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V., toch van haar Lnfor-
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereenlging
informatiën door haar warden ver
strekt, en dat voor informatiën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Parijsche Brieven
CXXII.
De Othello von Vaugirard 1....
De krantenlezers van Parijs zlln er
reeds sedert geruimen tijd laten
we zeggen vijf Jaar aan gewend,
dat hun krant, als ze tenminste
hoofdzakelijk een adept is van „le
Journalisms d'informatlon", hun da
gelijks een misdaad in geuren en
kleuren beschrijft, met naam en toe
naam en afbeelding van den misdadi
ger of de misdadigster, van T slacht
offer, van, zoo mogelijk, eiken getui
ge, van den rechter, enz. enz. ad 1 n-
f initum. Sedert eenigen tijd zijn
we zelfs al zoo ver, dat de volijverig
ste dagbladen ons twee, drie, Ja wel
vier gruweldaden per dag voorzetten.
Door dien overvloed zijn ettelijke
lezers, bij wijze van homoeopathische
reactie, matig geworden, zoodat zij
geen oog meer nebben voor de be
schrijving van „gewone" misdaden.
Hun belangstelling wordt slechts ge
wekt door gruweldaden van bijzonde
ren aard, bedreven door misdadigers,
wier psyche niet dadelijk of ln het
geheel niet te begrijpen is. Een „vul
gaire" misdaad ah bah zoo een
lezen we alledag, dus werktuigelijk,
zonder belangstelling. Maar een
„mysterieuze" kom d a a r m e
asjeblieft op de proppen
Zoo doen dezer dagen de oververza-
digden zich te goed aan de gruwel
daden van „1'OthelIo de Vaugirard".
Een heerlijk kluifje ook voor de cri-
mineele anthropologie.
Voor degenen, die nog niets moch
ten vernomen hebben omtrent dezen
Othello van Vaugirard, die met dien
van voormalig Venetië niets gemeen
heeft dan de jaloezie, zal ik ln 't kort
de geschiedenis van dit monster ver
tellen.
De apotheker Joan Parat, wonende
Rue de Vaugirard 225, trouwde in
1900 met Louise Kurtz, toen 34 Jaar
oud.
In den eersten tijd van hun huwe
lijk leefden de echtelieden gelukkig.
Jean was galant, voorkomend, be
minnelijk, liefdevol. Louise, die de
gave had om de energie van haar
man te versterken, voelde zich over
gelukkig.
Plotseling echter veranderde de
houding van den heer geniaal. Hij
werd grof, onhebbelijk, ruziemakorig,
ofschoon zijn vrouw hetu trouw en
aanhankelijk bleef en haar echtelijke
taak mei de grootste toewijding en
nauwgezetheid vervulde.
Hij zocht ruzie met zijn heele fami
lie. Niet slechts zijn schoonmoeder
wat sommigen verklaarbaar en ver
geeflijk vinden doch ook zijne
schoonzusters ontzegde hij den toe
gang tot zijn huis. Hij sloeg zijne
vrouw, eu verbood haar zelfs, met
hun kinderen meè uit wandelen te
gaan.
Buren lichtten den heer Hamard,
chef der veiligheidspolitie, omtrent
de burengeruchtelijke echtelijke twis
ten jn. De politieman ontbood ma
dame Parat en ondervroeg haar.
Jean Parat werd door den heer
Hamard onder handen genomen,
doch herkreeg onmiddellijk daarna,
alléén op de herhaalde smeekingen
van het slachtoffer, de vrijheid. „Ik
zweer", sprak hij, „dat 1k het niet
weëi' zal doen."
Het Parat-dossier werd intusschen
ten politiebureele met zorg bewaard.
In deze laatste maanden zag men
madame Parat heelemaal niet meer.
En aan iedereen, die naar haar kwam
informeeren, antwoordde de apothe
kersleerling Schmidt op last van
zijn patroon niet anders dan „Ze
is uitgegaan."
Buren hoorden echter af en toe
twistende stemmen, doffe slagen,
meubels verschuiven en dergelijke on
rustbarende geluiden. En een der
zoontjes stormde soms met een bp-
traaud gezicht de apotheek binnen en
kreet dan wanhopig tot den heer
Schmidt„Papa is weêr bezig maatje
te slaan 1"
Toen werd ten politiebureele het
Parat-dossier weer uit de kast ge
haald. Vervolgens richtte de heer
Hamard, vergezeld van een „procu
reur de Ia République", zijn substi
tuut, een rechter van instructie en
een stadsgeneesheer, zijn schreden
naar de dramatische echtelijke wo
ning.
De kwelgeest was toevallig niet
thuis.
En madame Parat vroeg de
heer Hamard.
Zij is in baar slaapkamer, ant
woordde de heer Schmidt. Maar
het is onmogelijk, u met haar in ver
binding te stellen. Niet alken de deur
van de slaapkamer, doch ook andere
deuren zijn op dubbel sloL
ln allerijl werd een slotenmaker
gehaald.
Tien minuten tijd om het slot open
te breken van eon deur, die toegang
gaf tot een soort van vóór-salonnetje.
De slaapkamer was daartegenover.
De heer Hamard klopte aan.
Doe open, mevrouw Parat. Ik
ben liet, meneer Hamard. U kent me
wel, mevrouw. U hebt dus niets te
vreezen.
Een zeer zwakke stem, als komend
van héél ver, antwoordde:
Ik kan do deur niet openen. Ze
Is op dubbel slot gesloteD. Ik heb de
sleutels niet en ben vastgeketend...
De slotenmaker ging weer aan bet
werk. De deur ging open...
Eilieve, heeren tooneelrecensenten,
spreekt niet te gauw van een melo
drama indien een tooneelstuk u ver
schrikkelijke dingen laat zien. Err ge
beuren in het werkelijke leven dingen
dio het violentste melodrama ln de
schaduw stellen.
In de, door slechts een kledne pe
troleumlamp verlichte kamer was 't
venster, voorzien van een hangslot,
gesloten en waren de gordijnen neer
gehaald.
Gezeten op een stoel, hield madame
Parat haar Jongste kind, drie maan
den oud, ln de vermagerde armen,
terwijl een jongetje van drie jaar bij
een tafel speelde. De ongelukkige
moeder kan ternauwernood zitten en
opstaan. Aan twee kettingen was zij
vastgebonden. Een daarvan, lang
1.80 meter, was tweemaal om haar
bals gewonden en zat met een der
uiteinden vast aan een ring-
schroef in een muurkast De tweede
ketting was door een hangslot aan
den eersten verbonden en vastge-
meeird aan een der beddastijlen. Om
haar lijf heen waren verschillende
ketenen, benevens een stalen harnas.
In het vertrek lagen hier en daar
hangel of,en verspreid.
Br scheen climax ln de methode
van den ellendeling te zijnl
Na heel vee.1 moeite en Ingespan
nen arbeid gelukte het den slotenma
ker eindelijk, de ongelukkige vrouw
te bevrijden.
Haar eerste woorden waren: Ik'
smeek u, heeren. vernietig de positie
van rnijm man nletl
Zij werd ten huize van haar zuster
ln veiligheid gebracht.
Toen ecuige uren daarna de apo
theker thuiskwam, werd hij in hech
tenis genomen en naar de Santé ge
bracht. Zijn eerste woorden waren:
„Wat me overkomen Is, vind Ik lam.
Maar ik heb In overeenstemming met
mijn vrouw gehandeld!"
Ik zal niet uitweiden over de ver
dere bijzonderheden van dit vreemd
soortige drama, noch over de verkla
ringen, tijdens het voorloopige ver
hoor, van madame Parat, die einde
lijk, op hctrhaald aandringen van
haar familieleden, een aanklacht we
gens mishandeling tegen haar man
bij het gerecht heeft ingediend.
Twee feiten staan vast.
Eem ontwikkeld man heeft, ln deze
eeuw van zoogenaamde verlichting
en beschaving, uit ongegronde jaloe
zie zijn trouwe, liefhebbende vrouw
jaren achtereen middeleeuwsche mar
telingen doen ondergaan. Dat ln de
eerste plaats.
In de tweede plaats: die vrouw
heeft jaren achtereen die martelin
gen lijdelijk, met merkwaardige be
rusting en gelatenheid, ondergaan.
Er Is geen spoor van wraakzucht In
haar. En haar eerste smeekbede
geldt het maatschappelijk behoud
van haar echtgenoot.
Eerste vraag is de man misdadig,
alleen maar misdadig, of is hij krank
zinnig tevens, en moet hij dus ontoe
rekenbaar worden verklaard en ln
een krankzinnigengesticht opgesloten
worden
Tweede vraagis die vrouw louter
het toonbeeld van zachtheid, deemoed
en zelfopoffering, of is zij krankzin
nig tevens
Het meerendeel der crimineele an-
thropologen Is voor de u'tspraak, dat
belden krankzinnig zijn.
Legt men zich bij dat oordeel neer,
dan zijn tóch de gevolgen voor die
echtelieden anders. Immers, de lieer
gemaal is gcvéarlijk krankzinnig en
dient derhalve opgeborgen te worden.
Do vrouw daarentegen is óngevaar-
lijk gek en. kan mitsdien haai- volle
vrijheid behouden.
Onderwijl geloof Ik, dat men'g ge
moed in opstand zou komen tegen de
ontoerekenbaarverkiaring van den
„Othello van Vaugirard". Overigens:
„OLhellü 1 je te croi 1 Niet-sentimen-
teel e naturen zullen, om bij Sha
kespeare te blijven, in monsieur Pa
rat veeleer een achterneef van Sbylock
lk ben geen anthropoloog, geen psy
chiater in den gerecbtelijken zin van
het woord, en uit daarom zeer schuch
ter en bedeeed de vraagzouden ze
dien monsieur Parat niet voorlooplg
wat.... rottingstraf kunnen toedie
nen, bij wijze van paratonnerre ofte
wel bliksemafleider voor zijn middel-
ceuwsche liefhebberijen Schwomin
d'rüber
Laten wij eens het oordeel van
vrouwen inroepen.
En mevrouw Camille Pert, hoe
denkt u over de echtelieden Parat?
Evenals de vrouw van SganareJ-
le, yerwondert de apothekersvrouw
van de Rue de Vaugirard zich een
weinig en Is zij verontwaardigd, dat
men zich mengt in haar echtelijke on-
eenigheden.
De man en de vrouw schijnen me
toe, thuis te behooren In de Salpé-
trière, afdeeltng der sadistische
krankzinnigen. Dat die vrouw, hoe
wel zij blijkbaar bet dagelijksche mid
del hud zich te onttrekken aan de
dwingelandij van haar man, er zich
niettemin aan onderwierp, komt al
leen daardoor, dat zij er voldoening
in vond. Het genoegen te doen lijden
en het genoegen te lijden, het zijn al
lebei zeor bekende gevallen van her-
senverweeking, tamelijk gewoon en
die heelemaal geen verwondering be
hoeven te baren.
En u, madame Valentine de
Saint-Pol, wat Is uw meening ter
zake
Madame Parat houdt van haar
man. Van dit feit overtuigd, zullende
mannen geen gelegenheid laten voor
bijgaan om nogmaals glorierijk te be
vestigen, dat de vrouwen er van hou
den, geslapen te worden. Ze vergelen,
als altijd, dat op dit punt vele man
nen vrouwen zijn. De zwakke naturen
zijn niet het deel van een sekse, ze be
hooren gelijkelijk aan beide geslach
ten toe. Het is nauwelijks geoorloofd,
dat niet te weten, sinds Sacher Ma-
socb, die er veel van wist, ln de litera
tuur het type heeft vastgesteld van
het noodlots&lachtoffer en deszelfs be
hoeften, begeerig naar woestheden als
anderen naar teederheden, en sedert
hij zijn naam heeft achtergelaten aan
dien smaak masochisme").... dien
ik evenmin interessant vind als elke
andere zwakheid,
Ce que femme... dit, toutes les fem-
mes ou presque disent.
Dus betden krankzinnig
All rightWat niet wegneemt, dat
ik, wat den heer gemaal betreft., vóór
rottingstraf blijf. Op z ij u beurt
moest hij maar eens ondervinden, wat
het zeggen wil, lichamelijk gemarteld
ie worden. Dan alleen vermoed ik, kan
hij volkomen genezen.
OTTO KNAAP.
Tan de Residentie en haar
bewoners.
xxxxv.
Dat Den Haag een gunstig terrein
is voor de praktijken van personen,
op wie de naam oplichter van toe-
passlpj is, weten we uit de vele ver
halen, daaromtrent in de laatste
maanden gedaan en daar bijna eiken
dag een nieuwe fiesschentrekkershis-
torie de ronde doet, moeten we tot de
conclusio komen, dat die meerdere
publiciteit de goê-gemeente nog niet
veel wijzer gemaakt heeft.
In de meeste gevallen worden oude
trucs opnieuw beproefd en de reden,
dat ik nog even een poging vermeld,
is niet omdat er een origineele op
lichtersvondst uit blijkt, maar wel om
te wijzen op de merkwaardige orga
nisatie en inlichtingsdienst, die het
gilde van de xakwaarneming moet
hebben.
Verschillende filantropische veree-
nigingen hier ter stede verkeeren na
melijk in geldnood, vooral nu een
paar liefdadigheidsvoorstellingen bij
lange na niet opbrachten, wat ver
wacht werd. De besturen besloten
toen in een vergadering, waarin nie
mand als toehoorder was toegelaten,
gezamenlijk verlof te vragen voor het
houden van een collecte en dan de
opbrengst in evenredigheid naar de
behoefte te deelen.
Een paar dagen later werd een da
me, aan een van deze inrichtingen
werkzaam, op straat aangehouden
door een collectrice, die een bijdrage
verzocht voor de „gezamenlijke veree-
nigingen tot zuigelingen verpleging".
Zonder eenig vermoeden gaf zij
wat, en vroeg kort daarop aan de pre
sidente van een der inrichtingen, wat
de collecte opgebracht had, waarna
zij tot haar groote verbazing hoorde,
dat deze nog gehouden moest wor
den.
Hoe het voornemen tot het houden
van de inzameling in een korten
tijd uitgelekt is tot in kringen, zoo
heel ver verwijderd van die, waaruit
de dames-bestuurders komen, is een
vraag, waarop nog geen antwoord is
gegeven.
Maar het bewijst in elk geval, dat
de voorposten van het nobele gilde op
plaatsen gezocht moeten worden,
waar we ze niet zouden vermoeden.
Op minder nette manier is nog
steeds een hoop geld te verdienen, dat
blijkt weer uit het feit, dat do direc
teur van een der meest bekende
speel gelegen heden, een man, die een
paar jaar geleden zonder een cent
naar Den Haag kwam, aan den Ge-
vors-Deynootweg te Scheveningen een
lap grond gekocht heeft voor /1GO.OOO.
Of hij er een villa wil laten zetten, orn
van z'n rente te gaan leven, of er een
nieuw speelhuis gaat bouwen, weet
ik niethij heeft de som dadelijk be
taald en hoe hij aan dat geld gekomen
is, begrijpen we maar al te goed.
B. en W. hebben thans bij den Raad
een voorstel ingediend om electri-
sche uurwerken ln de voornaamste
straten te plaatsen en tevens om dan
voor particulieren de geJegenheld te
openen zich zoo'n klok aan te schaf
fen.
Do vorige maal wees ik op het ont
breken van officleele klokken, ma air
tevens op het zeor betrekkelijke nut
er van en ondanks het plan dat rvu
voorgesteld is, ben lk geen oogenblik
van meening veranderd.
Gemakkelijk zal het zijn, wanneer
we eens op straat kunnen kijken hoe
laat het is, maar noodig absoluut
niet, om de eenvoudige reden dat
verreweg de meeste mensehen hier
geen haast hebben. En dan die
75.000 die er voor aangevraagd
wordt!
Het lijkt wel alsof we geen geld te
kort komen en de belastingen niet op
opslaan staan. Vijf en zeventigdui
zend gulden voor wat klokken ln de
voornaamste straten! Waarom moe
ten ze nu juist electrisch loopen?
Zijn alle veeruurwerken zoo slecht
dat ze geen Juisten tijd kunnen aan
wijzen?
Wanneer we een paar dozijn van
die nuttige dingen In de stad opge
steld kregen, don waren we uit den
nood, wanneer die ook nog ergens
mocht bestaan, en meteen goedkoo-
per af.
Vijf-en-zeventig duizend gulden om
ann oud-Indischmenschen, gepensio
neerde militairen en ambtenaren
want die vormen met hun famille's,
verreweg het grootste deel van de be
volking hier te wijzen hoe lant het
ls! Of zouden B. en W. in de n&Ievd
veronderstelling verkeeren dat met
diensturen minder gesold zal wor
den wanneer de klokken er zijn? Dat
is toch haast niet te geloven.
In de toelichting staat verder nog,
dat zooveel particuliere aansluitin
gen verwacht worden, dat wc na 3
jaar op een winstje mogen rekenen.
We helpen het hopen nu contróle niet
mogelijk is. daar nog niet opgegoven
werd, wat een eventueel abonnement
kost. Dit vertrouwen in de toekomst
zal toch niet als middel moeten die
nen de 75.000 ear door te halen? Ge
lukkig zitten er nog enkele nuchtere
cijfermenschen in den Raad, die geen
kat in een zak koopen.
Rooic Karei is vrijwel onopgemerkt
do stad doorgetrokken. Dergelijke
vermakelijkheden zijn niets voor Den
Haag daarbij missen we hier abso
luut net slag van menschen, die we
te Amsterdam in de Jordaan aantrof
fen. Het best merken we dat bij open
bare feestdagen, als we nergens jon
gens met petten en meiden met ponny-
haar ontdekken, die in de hoofdstad
een niet geheel onverdiende ver
maardheid bezitten
Het publiek, dat Karei hier zou
moeten toejuichen, ontbrak. Hij werd
omringd door een aantal nieuwsgieri
gen, maar van ©enige meer dan op
pervlakkige belangstelling of amicale
.botoogingen voor den wandelaar
merkten we niets. Karei sleepte zijn
blok achter zich aan en verdween ln
de richting naar Delft. Het is voor
hem te hopen, dat liij op zijn verdere
reis meer belangstelling zal ondervin
den, dan bier in de residentie.
Vermoedelijk wegens gebrek aan
belangstelling verkeert ook een van de
ondernemingen, die tax-auto's in de
stad laten loopen, in minder goeden
toestond. Onlangs werd een deel van
het personeel ontslagen, natuurlijk
niet wegens gebrek aan werk, maar
omdat onregelmatigheden aan het
licht gekomen waren. Plaatsvervan
gers zijn echter nog niet aangenomen
en de kans schijnt dus te bestaan, dat
we de gele wagentjes over eenigen
tijd uit de straten zien verdwijnen.
Do rolschaatsenplaag begint thans
hinderlijk te worden. Waren het tot
dusver enkele geurrijders, die in
schoone bochten over het asfalt zwier
den, nu krabbelen of rollen ook kruk
ken voort, tot ongerief van de voorbij
gangers. De eenige breode asfalt
straat is hier de Wagenstraat en die
wordt '6 middags dan ook al aardig
onveilig. Gebruik van toeters of bel
len maken de rijders gelukkig nog
FEUILLETON
HOFBAL
Novellotte door Carry Brachvogcl.
Ze wilde het zich zelve niet beken
nen, maar 't was toch zoo het liefst
zou ze geweend hebben. Ze gevoelde
zicli zoo alleen, zoo onbeschrijfelijk
verlaten I
Toen baar blik den luitenantshoek
Overvloog, waar de jonge officieren
atonden, die tot den dans „bevolen"
waren, was het haar, alsof ze even
©cn steek ln 't hart voelde. Maar hoe
onaangenc.-vm alles haar ook was, ze
mocht niet naar huis. Hier had men
geen wlL De ceremoniebuiging was
een symbvol van den geest, die in dc-
*e zalen heerschte alleen Zijne Hoog
heid bleef rechtop staan. Al deze
pthoone vrouwen, al deze met ordetee-
kenen behangen mannon doken onder
in zijden Bleepen en willoosheid.
Eerst toen Zijne Hoogheid zich bi
zijn „appartementen" had terugge
trokken, durfde barones N&nnl zich
in haar fluweelen mantel hullen en
naar huis rijden. Haar eerste gedach
te was, heden nog aan Blankenburg te
schrijven. Wat Ze wist het zelf nog
niet. Maar toch schrijven, schrijven
Doch vermoeid en ontstemd als ze
was, stelde ze het uit tot den volgen
den dag. En toen die dag aanbrak,
dacht ze reeds anders, of liever, wilde
ze anders denken. Ze wilde eenvoudig
niet meer weten, dat de avond van
gisteren, de droom van zooveel jaren,
machtig veel op een teleurstelling had
geleken. Ze verzekerde alle nieuws
gierige kennissen, dat ze zich aller
voortreffelijkst had geamuseerd
eenvoudig schitterend Ze verzekerde
het zoo vaak, dat zij het slotte zelf
geloofde.
Over Blankenburg hoorde ze wei
nig. Hij had bij zijn gast voorstelling
nu niet juist buitengewone geestdrift i
Jgröii, loch goed voldaan eu I
was toen geëngageerd aan 'n grooten
provincialen schouwburg.
Naast de courant, welke dit be
richt bevatte, lug een groote, met een
wapen versierde kaart van den hof
maarschalk, door welke barones Nan-
ni werd uitgenoodigd tot 't bijwonen
van een liofconcert.
Verscheidene jaren waren verloo-
pen. De gevierde koningin van het
vroegere hofbal was intusschen over
leden en de gemalin van den kamer
jonker bracht reeds een volwassen
dochter op de bals.
Barones Nanni maakte altijd nog
haar onberispelijke ceremonieele bul
gingen en wils altijd nog een schoone
vrouw. Ze was niet weer gehuwd, of
schoon ze eenige goede partijen had
kunnen doen. Ze was ook langzamer
hand gewond geraakt aan haar rang
en titel en onderhield zich soms ook
met burgerlijken heel goed.
Dat ze zich nu voor het feest bij den
Oostenrijkschen gezant met bijzonde
re zorg kleedde, geschiedde volstrekt
I niet ter eere van het doorluchtig ge
zelschap, dat zich in het ge zant sch aps
is creeoigde, maar omdat ze Os-
von Blankenburg daar zou ont
moeten Oskar von Blankenburg,
die wei geen beroemd tooneelspeler
was geworden, maar de overal beken
de leider van een hofschouwburg, een
autoriteit in zijn vak, een intendant,
zooals alle schouwburgen zich wen-
scheu en slechts heel enkele bezitten.
Barones Nanni wiorp een onderzoe
konden blik op haar spiegelbeeld. Ja,
zo was nog schoon als vroeger do
w'tte moiréjapon omhulde een ko
ninklijke Bestal te, de blonde lokjes in
den nek waren precies een sonnet.
Hoe zij door aliedaagsche, onver
schillige menschen begroet weid en
hen begroette dat begreep ze zelf
niet goed. Eindelijk baande zich tus-
schen de kostbare vrouwenkleeren en
glinsterende uniformen door een man
in eenvoudigen rok een weg naar haar
toe de intendant, Z.Exc. von Blan
kenburg. Het hart klopte haar gewel
dig, toen ze hem zag. Hij was niet
veel veranderd hij was alleen een
weinig dikker geworden en het hoofd
haar begon te dunneD. Maar in ruil
daarvoor had hij een krijgshaftigen
blonden knevel, waarvan hij de pun
ten omhoog draaide. Op zijn borst
schitterden hooge ordeteekenen. Om
den hals droeg hij aan een amarant-
kleurig lint een schitterende ster.
Vroeger zou barones Nanni een man
mot zulk een ster bijzonder vriende
lijk toegelachen hebben, nu bemerkte
tij dat hooge ondersclieldingsteeken
nauwelijks. Zij zag slechis den man,
die het droeg.
Ze stak hem de hand toe.
Hoe is het u gegaan in al dio
jaren
Zooals ik bet mij wenschte, baro
nes. Strijd, arbeid, komediantenellen
de en komediantenvreugde. En ten
slotte de overwinning
Hij rokte zich bij de laatste woorden
uit, niet ln zelfoverschatting, maar ln
het heerlijk© bewustzijn van kracht
Nu zaten ze bij elkander in een ven
sternis. Hij vertelde. Hij sprak over
den kronkelenden weg, welken
iemand moet gaan, eer een klein too
neelspeler een groot intendant wordt
nietdat genoegen staat den bewo
ners daar nog to wachten.
De mogelijkheid .dat we hier spo^
dig een rolschaatsenbaan krijgen, is
niet groot en de raad zal dus wel niet
voor een rolverbod te vinden zijn.
Gelukkig d© stad, waar de ouder-
wetscbe hobbel keien nog in eere Be
houden zijn.
SINTRAM.
Esperanto.
AIGEMEEN MAANDELIJKSCH
VVERELDOVERZICHT.
België. In Brugge hield
da Heer Wltteryck een lezing "ver
Esperanto, voor hot „Noord-Nel rL
Verbond."
Den 15an Januari werd tengevolge
hiervan oen cursus geopend, waar
aan verschillende invloedrijke perso
nen deelnemen, o.a. de wethouders,
advocaten, doktoren, leeraren, enz.
Twee nieuwe cursussen werden te
Gent opgericht. Het bestuur van de
Esp. vereenlging ln die stad wordt
ln haar werk gesteund door den Bis
schop en den Secretaris van de pro
vincie O.-Vlaanderen.
De verschillend© Esp.-groepen te
Luik en van d© omliggende plaat
sen, vierden te zamen den 50en ver
jaardag van Dr. Zamenhof.
Dit feest, waaraan honderden Es
perantisten deelnamen, was oen
waar manifest voor d© wereldhulp-
laai.
Brazilië Uit dit land wordt go-
meld, dat de minister van onderwijs
het Esperanto, als leervak voor de
openbare scholen van de republiek
goedkeurde.
Duit8Chland. In 'Augsburg
werd een prop ago nd a-veroen i gi n g
voor Esperanto opgericht, genaamd
„Sflddeiitscho Espernnto-Centrale".-
Een zeer gunstige openbare rede over
Esperanto werd door den burgemees
ter van Augsburg in do Vereeni'iing
voor Vreemdelingenverkeer gehou
den. Nu in Berlijn de Humboldt-Aka-
demle Esperanto-cursussen geopend
heeft, voerde ook de „Freie Hoch-
schule Berlin" Esp. ln.
Uit het officieel© rapport van het
Saksische Espeiranto-Instituut te
Dresden ontkenen wij de volgende
punten.
Het instituut onende 45 Esp.-cursuS»
sen, waaraan 1707 jiersonen deelna
men. De bibliotheek leende 1772 Fsp.
werken uit, 72 lezingen over Esp.
werden door leden van het Instituut
gehouden. Groote hulp ondervond hei
instituut van de Saksische industrie,
waarvoor 12000 Esp-catalogi en bro
chures betreffend© Saksische fabrika
ten in de wereld gezonden werden.
In G&rlitz werd een voree-nirng
van Esperantlstische handelslieden
opgericht.
Door Prof. Dr. Göhl werd te Riesft
voor do onderwijze rsvereeniging oen
groote lezing over het nut van de we
reldhulptaal gehouden, waarna een
nieuwe cursus opgericht werd.
De heer Frits Stephen, de ijverige
secretaris van de „Nova Leipziga Es
peranto grupo" en redacteur van de
„Esperantist©" slaagde cr in de be
langstelling in Esperanto op te wek
ken bij den grootsten bond van han
dels- en kantoorbedienden in Duitsch-
land, de „Verband Dcutscher Hand-
lungsgehilfen", welke 85.000 leden
telt. Iedere maand, verschijnt in het
orgaan „Kaufm&nnische Blatter" een
gedeelte van de Esp. spraakkunst.
Het „Journal fïlr Biichbmderef*-
verklaarde zich ook bereid een weke-
lijksche Esperanto-rubrtek en ge-
deelte von de spraakkunst op te ne
men.
(Wordt vervolgd).
BOEKBEOORDEELING.
'Aangezien de Heer Witterijck,
schrijver van het leerboek „Esperan
to in 10 lessen" eon Vlaming is, wa
ren zijn uitdrukkingen en zfnnen
voor ons Hollanders niet altijd dui
delijk. Do Heer J. Blok uit Rotter
dam heeft daarom een goed werk"
verricht dor een boekj6 samen te
stellen, hevettonde ©en reeks van
oefeningen, welke.passen bij genoem
de 10 lessen.
Hen. die dus het boekje van den
Heer Wittervck gebruiken, raad ik
aan zich dit boekje mc-t oefeningen
aan te schaffen De prijs, 15 cent, zal
wel geen bezwaar zijn
J. H. W. HABBRMEHL.
Barones Nanni had de gevouwen
handen in deu schoot gelegd en luis
terde. Wat hij daar sprak, klonk, als
of het uit een andere wereld kwam
uit een wereld, die tusschen honger
en roem ligt.
Veel, wat hij rel, uitdrukkingen,
die hij gebruikte, intrigues, die hij
onthulde, begreeji ze niet Maar één
ding begreep ze hij was iets gewor
den door eigen kracht.
Haar oogen keken bem bewonde
rend aan, toen ze vroeg
Is het waar, baron, dat Zijne
Hoogheid u aan onzen schouwburg
wil beroepen
Het is waar, barones.
U neemt toch aan
Haar stem trilde een weinig bij deztf
twijfelende vraag.
Hij haalde de schouders op
(Slot volgt.)
