NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
Donkere Schaduwen
27e Jaargang. No. 819^..
mSSSimm
herschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
DINSDAG 8 MAART 1910.
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENT1ËN:
per drie maandeni mllL Van 1—5 reÊe,s 50 Cts.j iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissémetï
Voor Haarlem1-20 Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer 0.20. Reclames 30 Cent per regel
Voor de dorpen te den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom der Bij' Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente)'-30 /tjJjPvll'l AdvertentiSn van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing,
Franco per pos) docr Nederland,1.65 Jr-x I ^ts" v00r plaatsingen k contant.
C&ijistreerd Zondagsblad, 'voor Haariem 1 1 0%X Redac,ie en Admlnlstrafiet Groote Houtstraat 53.
de omstreken en franco per post ,0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie600en der Administratie 724
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. {><£>- Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
OM ONS HEEN
No. 1105.
Ons aller Stiefkind.
Ons aUer stiefkind is de linker-
hard.
Voordat we kunnen loopen of pra
ten wordt ons de minderwaardigheid
van de linkerhand ingeprent Het be
vel „geef eens een handje 1" slaat op
toet rechter als t wicht het andere
reikt, wordt dat uitgemaakt voor het
ieelijke handje. In diezelfde richting
gaat onze opvoeding voort. Eten met
de linkerhand is een gruwel, probee-
ren ie teekoncn met de linkerhand een
misdaad. Ais het kind naderhand
eens wat onhandig doet, krijgt het te
hooren ,,foei, wat ben je linksch 1"
en wanneer iemand voor buitenge
woon onbruikbaar moet worden uit
gemaakt, dan heet het„dat is er ook
een met iwcc linkerhanden 1"
Het lijkt er op, of we onze linker
hand alleen hebben gekregen, omdat
het zoo onsymmetrisch zou staan,
wanneer we alleen maar een rechter
hadden. Zooiets als een mandje, dat
toch twee ooren hebben moet! En ik
zelf, die dit schrijf en door een onge
val in mijn jeugd mij met een gebrek-
kigen arm en een uiterst zwakke
rechterhand behelpen moet, heb zelfs
niet met de linker leercn schrijven.
Mijn brave onderwijzer heoft er wel
eenige moeite voor gedaan, maar toen
tk mij instinctmatig tegen die linksche
schrijfles verzette (een kind is al te
vreden, wanneer het eenzijdig aan de
eisclien kan voldoen) heeft hij bet er
ook bij gelaten en zijn wij samen het
pad der minachting voor linkshandig
heid verder opgegaan.
Nu en dan gaan er stemmen op, die
de linkerhand uit haar vernedering
willen opheffen. Dr. Ch. Bles, de fris-
sche redacteur van het weekblad voor
gezondheidsleer en populaire genees
kunde Moleschott. brak een lans
voor het links leeren schrijven in de
Amsterdamsche Schoolcommissie en
nu enkele weken geleden is in dat
zelfde tijdschrift een artikel over „het
oefenen der linkerhand" opgenomen,
geschreven door den lieer Jan de
Quack, architect en rijksdistricts-
bouwkundige in den Haag.
Wat Dr. Bles wilde ook door
linkerhand schrijfoefeningen laten
doen vindt hij uitstekend, ma
begin voor de ontwikkeling van de
linkerhand. En hij geeft een aantal
voorbeelden, om aan te toonen
nu reeds, terwijl toch algemeen het
gebruik van de linkerhand verwaar
loosd wordt, sommige personen berei
ken, wanneer hun vak tot oefening
van die linkerhand noodzaakt.
Zoo moet, volgens den heer
Quack, een beeldhouwer zijn twee
handen gebruiken bij het boetseeren,
bij het beitelen komt telkens voor,
dat „creux" (holten) zoodanig in blad
ornament of draperie gelegen zijn, dat
de rechterhand het bijna onmogelijk
kan bewerken.
De timmerman, die zijn vak ver
staat „in de puntjes", zaagt, schaaft,
boort, disselt en steekt evengoed met
de linker- als met de rechterhand.
Zelfs moet de metselaar ten op
zichte van het „omgooien" van den
steen meer geoefend wezen in de lin
ker-, dan in de rechterhand. De vio
list verricht voornamer functie met de
linker-, dan met de rechterband.
Wordt, zoo vraagt de heer de Quack,
het schietgeweer niet gesteund en
hoofdzakelijk gericht door linkerarm
hand? Beduidt bij pianospel de
linkerhand minder, dan de rechter?
Dit laatste is inderdaad een eigen
aardig punt. Ieder, die pianoles geeft,
weet hoe moeilijk het is den leerlin
gen bij te brengen, dat de partij van
de linkerband in den regel onderge
schikt is aan die van de.rechter. om-
onder 90 graden op de werkwand
staat. Koppeling der lokalen, ligging
van gangen, trappen, portalen, berg
plaatsen, privaten, alles heeft men
meer in de hand om bij 't ontwerpen
te geraken tot eenvoudiger, oplossin
gen, kleiner grondvlak van 't geheel
en goedkooper bouwsom.
En nu moet niemand zeggen, dat
het ons koud kan laten, of ons nage
slacht over een halve eeuw goedkoo
per scholen bouwt. Zóo is inderdaad
veler redeneering bij bespreking van
nieuwigheden, maar zoo zou er ook
nooit iets nieuws totstand kunnen ko
men. Wordt er over een halve eeuw
nog wel met één hand geschreven
Zal dan niet iedereen een zak-schrijf-
machine bezatten
Zulke dubia hebben geen bcteeke-
nis. Om het algemeene beginsel is het
te doen. En wanneer ik lees, dat niet
enkel ln scholen, maar ook in labora-
dat deze laatste bijna altijd de melo-toria, fabrieken, ateliers, kortom over-
die heeft, die boven de begeleiding Al waar gewérkt wordt, gereeder in
door de linker dient uit te klinken. 1 schikking van plaatsen, prettiger
Alleen bij langdurige oefening wordt disposities, kleiner grondvlakken en
de noodzakelijke bescheidenheid in goedkooper inrichtingsmethoden mo
de linkerhand bereikt, wat ook zeer 1 8el>Jk zuUen wezcn b'ï gelijkwaardig-
wel een gevolg kan wezen, niet van heid van de twee handen, dan lijkt
gebrek aan kracht (integendeel) j het me toch de moeite waard de zaak
maar aan onvoldoende beheerschlng j eens te overwegen,
van de linkerhand ln de ieugd. w« d»">l>en in don togenwoord.gen
De heer de Quack haalt nog aan do «i<< harmonische liehaains-onh
beteekenis van de linkerhand bij «'Ikkeling en laten een van oom nut-
tigste ledematen in een ondergescnik-
zwemmen, roeien, worstelen, turnen,
in 't algemeen bij duwen, trekken,
rekken, saamvoegen, neerhouden, hef-
■fen en omvademen.
Op dit alles valt geen critiek te le
veren. Zoo is het, moeten we toege
ven. Maar de schrijver, meegesleept
door zijn onderwerp, gaat wat ver
wanneer hij 't over den oorlog heeft.
Hij is trouwens niet de eenige, die bij
den oorlog in dubbelen zin z ij n
hoofd verliest. Als ik lees, dat een
soldaat, die in de linie ligt te vuren,
het geweer van zijn gesneuvelden
huurman grijpt en daarmee óók gaat
schieten, dan vraag ik toch of we niet
daareven met elkaar zijn overeengeko
men, dat de soldaat steunt en richt
met de linker- en het wapen aftrekt
met de rechterhand. Hoe zul hij dan
twee geweren tegelijk bedienen?
Geef hem, zou ik zeggen, dan maar
dadelijk een snelvuurkanon mee, dan
tan hij nóg meer kogels op den vijand
afzenden 1 Wee onzer, als de Duitsche
minister van oorlog van de militaire
bespiegelingen des hceren de Quack
hoortZijne Excellentie is in staat,
dadelijk aan ai zijn fuseliers een ge
weer op den rechter- en een op den
linkerschouder mee te geven.
Maar zonder gekheid, de schrijver
zegt goede dingen, wanneer hij op zijn
terrein blijft, de bouwkunst. Zich
te positie 1 Het is inderdaad onlogisch
en onverklaarbaar, dat dit voortduren
kan, ten spijt van gymnastiek, sport
en den Bond voor Lichamelijke op
voeding
Zou inderdaad niet juist deze Bond
het lichaam zijn, waaraan het verkrij
gen van de gelijkwaardigheid der
linkerhand kon worden opgedragen
Zsj hoeft toch ten doel, om door het
lichaam ook de karaktereigenschap
pen tot groei te brengen. Door ontwik
keling van de linkerhand moet het
zelfvertrouwen bij de menschen niet
weinig worden versterkt- Dat is wel
wat inspanning waard 1
J. C. P.
iiuitenlandsch Overzicht
Uit de nadere berichten en tele
grammen blijkt, dat
DE BERLIJNSCHE STRAATBETOO-
G 1.NGEN TEGEN HET PRUI
SISCHE KIESRECHT
een grooten omvapg hebben genomen.
Men weet, dat het blad der sociaal
democraten, de „Vorwarts", had op
gewekt, om Zondagmiddag van 1 uur
tot half drie in hei park van Treptow
(een dorpje aan de Spree) te gaan
wandelen, om in massa een zwij
gende betooging te houden. De politie
chef had deze betooging verboden,
maar alles wees er op, dat de deelne
mers zich toch niet zouden laten af-
voorstellende dat over vijftig Jaarschrikken. Immers Zondagochtend
iedereen de linkerhand ,,e„ vaardig JSÏ&VXï'
tot zijn beschikking zal hebben als dogroote macht agenten en gendarmes
rechter, betoogt de heer de Quiack, de toegangen tot het park afgesloten,
dat de scholen anders zullen kunnen "et scheen, dat de politie de baas
worden, dan ze nu zijn. Het zal dan bleef' wfnt ,de met ,Mer talrÜke be-
tougers konden zonder veel moeite op
onverschillig wezen, of de lichtwand een afstand gehouden worden en nu
van een schoollokaal rechts of links en dan uit eikaar gejaagd.
stad een wandelende betooging te be
letten, werd deze gehouden in.... het
hartje der stad, in den keizerlijken
Thiergarten, op de trappen van het
Rijksdaggebou.w en 't gedenkteeken
der Siegersallee.
De socialistische leiders hadden het
parool reeds den avond le voren voor
deze verrassing gegeven, en de poli
tie had er niets van gemerkt
Zondagochtend had de Thiergarten
z'n gewone uiterlijk vertoond, zoodat
een oningewijde niet kon verwachten,
dat er iets dreigde.
Om 12 uur nam het getal wande
laars ongewoon sterk toe. Velen za
ten vreedzaam rookende op de ban
ken. De politie werd reeds schichtig,
maar zij vermoedde den omvang, dien
de betooging zou nemen, nog niet.
Toen stroomde opeens van alle kan
ten het volk langs de toegangswegen
naar binnen. En alle wegen en plei
nen in hei keizerlijke park werden
gevuld. De orde-bewakers, door de
betoogers zeiven aangesteld, hand
haafden een zoo strenge tucht, dat
niemand zelfs het gras betrad-
Precies 1 uur klonk uit alle rich
tingen het „Hoch" op het algemeen,
gelijk, en direct kiesrecht; ook werd
de Arbeiders-Marseillaise gezongen.
De ijlings versterkte politie trachtte
de betooging te verhinderen. Er wer
den eenige aanvallen gedaan, om de
betoogers uit elkaar tc jagen, maar
dezen waren zóó talrijk, dat daaraan
geen denken was. liet opdringen der
bereden politie bracht evenwel veel
schrik onder de menschen en ver
oorzaakte zélfs een klein panïekje.
Eenige personen (o. a. een sociaal
democratisch lid van den Rijksdag)
mankten kennis met de sabels of ge
raakten onder de paarden.
Het groote plein voor het Rijksdag-
gebouw was zwart van menschen, die
elkaar verdrongen op de groote trap
van het gebouw. De bereden politie
reed zelfs te paard deze trap op, toen
de roode vlag ontrold werd met het
opschrift„Vrijheid, gelijkheid en
broederschap Geroep van „moorde
naars bloedhonden 1" klonk.
Een der leiders trachtte ae menigte
kalm te houden, sprong op het onder
stuk van het Bisniarck-standbeeld en
hield een korte toespraak.
Inmiddels waren nog meer agenten
gekomen, die op de menschen inre
den, tot het plein ontruimd was.
Togen half vier was de betooging
afgeloopen. Toen reden de keizer en
keizerin in een auto door het park,
alsof er niets gebeurd was....
Over het getal betoogers bestaat
verschil van meening. De bladen der
sociaal-democraten schatten de deel
nemers op 100.000, maar de politie
houdt vol, dat het er hoogstens 30.000
kunnen geweest zijn. Nogal een ver
schil 1
De politie heeft ook bekend gemaakt
dat tien personen zóó gewond zijn ge
worden, dat ze zich in de ziekenhui
zen lieten verbinden. Hoeveel zich
niet lieten verbinden en toch gewond
wei den
Het getal gearresteerden bedraagt
62.
De Berlijnsche bladen zijn 't er over
eens, dat deze Zondag een blamage
is voor den politiechef Von Jagow.
't „Berliner Tageblatt" schrijft o.a.:
„Ieder niet bevooroordeelde getuige
kan en moet constateeren, dat in den
Thiergarten alleen en uitsluitend da
politie den vrede van dezen mooi en
Maart-dag heeft verstoord, wanorde
lijkheid stichtte en 't leven van vrnu
w en en kinderen in gevaar bracht. Da
I heer Von Jagow heeft gepoogd, bij da
verdediging van het park te Treptow
een uitnemend strateeg te zijn, maar
het kan niet geloochend worden, dat
de strategie van de sociaal-democra-
ted de zijne overtrof. Het is niet be
kend, om welke reden de heer Von
Jagow benoemd is tot politie-presi-
dent, maar na het schitterende fiasco
van Zondag zou hij redenen hebben,
om zich terug te trekken. Om recht
vaardig te zijn, moet men echter
zeggen, dat dit fiasco, deze kolossale
blamage, waarover geheel Europa
lachen zal, niet hem alleen treft, doch
het systeem, om het volk te regeeren
met paardenhoeven."
De autoriteiten zelf denken er na
tuurlijk anders over. De Norddeütsche
Allgcmeine Zeitung (dc spreektrompet
der regeering) schrijft
„De betoogingen van Zondag heb
ben getoond, wat voor de sociaal-de
mocratie een kiesrechtwandeling be-
teekent.
Voor de sociaal-democratische lei
ders Is de kiesrecht-quaestie niets an
ders dan een middel om de massa's
te laten zien, wat de sociaal-demo
cratische organisatie wel vermag, ter
wijl zij er tevens gebruik van maken,
om het gevoel voor wet en orde te on
dermijnen.
Een wandeling van een aaneenge
sloten menigte, waarbij de Arbeiders-
Marseillaise wordt gezongen, ge
zwaaid met roode vlaggen, hoera voor
de sociaal-democratie werd geroepen,
en waarbij sprekers optreden is, wan
neer daarvoor geen goedkeuring is
verkregen, een onwettige demonstra
tie. Dat de betoogingen weder eenige
offers hebben geëischt, is de schuld
van de leiders der betoogingen, die
tevens de leiders der sociaal-democra
tische partij zijn.
Dat men te doen heeft met een vol
gens een vast plan op touw gezette
sociaal-democrafi-sche agitatie blijkt
uit de ingekomen berichten.
Waar hier dus eigenlijk sprake is
van verzet tegen de wet. is het ten
eenenmale onverantwoordelijk, dat
bladeu van de burgerlijke partijen de
betoogingen verheerlijken als eene
overwinning op de politie."
Over den politieken strijd in Enge
land is weer weinig nieuws te schrij
ven. Het is nog altijd afwachten de
plannen der regeering, ten opzichte
DE HOOGERIIUIS-QUAESTIE.
Uit gezaghebbende bron wordt be
weerd, dat de plannen van het kabi
net met de hervorming van het Hoo-
gerhuis in hoofdzaak uldus zijn
Nadat (en indien) bij do wet het
veto van het Hoogerhuis over finan-
cieele aangelegenheden en dat over
gewone wetgeving beperkt zijn, zal de
regcering ten opzichte van de beper
king van het veto over gewone wet
geving, een nieuwe regeling voorstel
len, namelijk een hervorming van het
Hoogerhuis, zoodat het slechts uil een
betrekkelijk klein aantal leden zal be
staan en die leden verkozen wor
den. Kunnen het Hooger- en Lager
huis het over een wetsvoorstel niet
eens worden, dan stemmen zij er sa
men over. Een regeering met eene
eenigszins ruime meerderheid in het
Lagerhuis, zou op die wijze haar wil
kunnen doorzetten. Om het tegen
woordige Hoogerhuis tot aanneming
van een dergelijke regeling te krijgen,
zal de regeering nu eerst, met mede
werking van de kroon, een wet trach
ten aangenomen te krijgen, waardoor
overeenkomstig Campbcll-Banner-
man's plan, een wetsontwerp ook te
gen den zin van het Hoogerhuis tot
wet wordt, wanneer het Lagerhuis het
twee- of driemaal binnen den duur
van een Parlement heeft aangeno-
1 men.
EEN VORSTELIJKE VERLOVING?
„The New-York Herald" deelt me
de, dat binnenkort de verloving van
koning Manuel van Portugal met
prinses Patricia van Connaught offi
cieel zal worden bekend gemaakt.
Allegaartjes.
XIII. EEN WATERTOREN OP DEN
BLINKERD.
In Bloem endaal denkt men er over.
om den Watertoren voor de nieuwe
Waterleiding te zetten op den Blin-
kerd.
Gaarne zou men hem op een an
der duin zotten, maar daartegen
maakt de familie Van dor Vliet be
zwaar, doordat een toren daar het
uitzicht zou schaden.
Gaan de plannen door, dan wordt
de duintop om wiens kruin belangrij
ke landhistorische herinneringen
zweven, dienstbaar gemaakt aan nut
tige doeleinden. W aarom ook niet?
We leggen wel 'n tram over 't Haag-
Bche binnenhof en vangen het water
van de Niagara-falls op, om er far
brieken mee te drijven.
We trekken ons daarover geen har
nas meer aan.
...„Geld is 't al," rijmde Beets,
maar de goedmoedige dichter zou tol
een hekeldicht in slaat zijn geweest»
indien hij z'n Blinkerd zoo zag utili-
seeren. Zijn Blinkerd? Kent ge niet
't aardige versje, dat hij schreef ovei
„De oude olm bij „Kraautje"-Lek
aan den voet van den Blinkerd?
Daarin heeft hij 't al over de de
generatie van het oude duin door de
natuur en door de menschen:
Uw Blinkerd, door Van Walré's lied
Zoo luid en hoog geprezen,
Is sedert lang de Blinkerd niet,
Waarvoor zijn zangen rezen.
De mensch heeft hem te zeer geplaag
Zijn hooge schedel is verlaagd
Zijn romp ineen gezonken,
Zijn lenden zijn geslonken.
Van Walré wie kent nog diens
„bloemtjes en helde-spruitjes?
schreef in 1825 een „Ode aan den
Blinkert".
In den onreallstischen en gezwol
len toon dier dagen, vergeleek hij
den duintop zelfs met den vulkaan
„Etua" op Sicilië:
Hef, glanke Corusca; uw luisterrijk.
hoofd
Sicilie s Etna ten trots;
Van Walré roemde zeer:
Haar aanzien, haar vastheid, schoon
los en als stof.
En hij haalde de Grleksche mytholo
gie er bij om de sterkte van het duin
te beringen:
Uw wondere kracht, die Eöol niet
ontziet.
Vreest ook geen Orion, Zeus' dondet
zelfs niet.
Beets zag omstreeks 1850 nog geen
verandering; „maar in de laatste ja-
FEUILLETON
Naar hot Duitse h.
Door
PAUL HENKES.
7)
Heeft u er zich zooeven niet
over uitgelaten, dat uw meester den
lunsts'.otenmaker Beek gisterenmid
dag b j zich had laten komen, om zijn
brandkast te openen vroeg hij
aan den dienaar.
Ja.
Eu bewoont hij in dut huls de
eerste verdieping?
Om te d-.-nen.
Zuu hij z.ch in geldelijke moei-
lijkhedeu beviudeu
De diex-a.r trok de wenkbrauwen
op.
Ik heb mij aitijd maar weinig om
andere menschen bekommerd, bo-
vr. i «.ui» in oen heel an-
achtermuur. Deze deur leidt zeker
naar den tuin van het huis, dat ge
deeltelijk door dien slotenmaker be
woond wordt, niet waar
De dienaar knikte van ja.
Is zij op slot
Met die woorden was hij vlak bij de
deur gaan staan. Nu draaide hij aan
den klink, maar de deur was geslo
ten.
Behoort die muur bij dit huis of
bij dat
De muur behoorde nog aan mijn
meester, zei de dienaar. Freule Dora
gebruikte haar heel dikwijls alg zij
uitging. In de Kochstrasze zijn geen
winkels als freule Dora dus bood
schappen moest doen, wat regelmatig
iederen dag gebeurde, ging zij door
den tuin van onzen buurman direct
naar de Linkstrasze.
Wie bezat den sleutel voor de ver
bindingsdeur
Freule Dora droeg hem aitijd bij
zich,
Er kwam een veelbeteekenende trek
op het magere gezicht van den rech
ter.
-- Ah zoo, misschien past dan de
'ra rokzak van
deur 1 merkte de dienaar nu haas
tig op.
De rechter van instructie had maar
weinig moeite om de deur te openen.
Zijn blik viel op een kleine, tamelijk
v<_. .vaarloosde binnenplaats, waar 't
gras tusschen de ongelijke keien
groeide.
Vlak tegenover hem stond het huls
met het lfouten balcon.
Ha, nu begrijp ik het, zei hij, met
de hand naar de openstaande gang
deur wijzend, dc freule liep over de
binnenplaats de gang van dit huis
door en was dan dadelijk in de
Linkstrasze.
Zoo is het, bevestigde de die
naar.
De commissaris van politie was in-
tusschen met een onderzoekenden blik
langs de stallen geloopen. Nu ver
zocht hij den rechter even bij hem te
komen.
Midden in den smallen muur van
den stal, die tegen den scheidings
muur aanstiet, was een getralied ven
ster. Op de ijzeren staven daarvan
was nog straatvuil zichtbaar alsof het
van schoenzolen afkomstig was. Te
gen don bovenkant van het venster
i nog I- stukken steen
wij zullen zien, zei .lo roch- het s
•af. Tooi» wees hij me' zijn poos.
gaf hem liét 'i
nkf
fluisterde de commissaris. Eenmaal
op den muur gekomen, zal het den
schurk gemakkelijk gevallen zijn zich
op het houten balcon te slingeren.
De rechter van instructie knikte toe
stemmend.
U kan gelijk hebben, antwoordde
hij. „Maar heeft u al bedacht, dat in
uw woorden een ernstige aanklacht
tegen den bewoner van dit huis ligt
opgesloten
Met die woorden wees hij op de bij
het huis van den kunstslotenmaker
behoorende vensters.
Wie weet, verdacht is de gehee-
le geschiedenis in ieder geval, zei de
commissaris. Dal graveermes geeft
veel te denken, ofschoon het mij aan
den andereu kant al heel gek voor
komt, dat een misdadiger die zooveel
overlegen koelbloedigheid schijnt te
bezitten, zoo onvoorzichtig zijn zou
om zijn moordwapen daar achter te
laten, waar het hem noodwendig ver
raden moest.
Nu, in elk geval gaan wij, zoo
dra ons werk hier achter den rug is,
naar het huis van den kunstsloten
maker, besloot Alberti.
Toen wendde hij zich tot een politie
agent, die om hem een boodschap
io brengen, Juist, ln diensthou-
brandkast te openen
Laat ons dan in huis teruggaan,
zei de rechter.
Hij liet de verbindingsdeur weer af
sluiten en stak het stalen sleuteltje
bij zich.
Toen zij in de werkkamer terug
kwamen, stond de brandkast open.
Do slotenmaker deelde den rechter
mee. dat de rechte sleutel in de brand
kast gelegen had, en dut de deur al
leen maar dichtgeslagen was ge
weest.
Op het eerste gericht scheen <ie in
houd van de brandkast onaangeroerd
gebleven te zijn. Zelfs pijnlijk netjes
op orde lagen daar de papieren van
waarde, in kleine bundeltjes saamge-
bondeu verdeeld in de verschillende
vakjes.
De commissaris onderwierp den in
houd aan een nauwkeurig onderzoek,
Len lijst von de voorhanden pa
pieren van waarde is nergens te vin
den, antwoordde hij op een desbetref
fende vraag van zijn superieur. Het
zijn voo.rnamelijk pandbrieven en ef
fecten. Baar geld schijnt heelemaal
niet voorhanden te zijn.
De dienaar viel hem verbaasd in de
redo.
Jawel, zeker I Er moet baar geld
voorbonden zijn. Ik moest gisteren bij
Vuikier tienduizend mark op
00" ch'que ii halen, liep hij met
de bankbiljetten wisselde ik om eeni
ge kleine rekeningen te kunnen beta
len, de overige moeten echter nog in
de kast aanwezig zijn, want mijnheer
de baron heeft verder niets verzon
den.
De commissaris keek alles nog een»
Er is niets voorhanden, zei hij
toen hoofdschuddend tot zijn supe
rieur.
—Maar zij moeten in de kast zijn I
hield de dienaar met aandrang vol.
De rechter van instructie wierp zijn
inferieur een snellen, veelzeggenden
blik toe.
U heeft de nummers natuurlijk
niet opgeschreven vroeg hij den die
naar ais terloops.
Deze knikte echter ijverig met zijn
hoofd en haalde een zakboekje te
voorschijn.
Jawel, ik ben in geldzaken heel
voorzichtig, meende hij. Jaren geleden
heb ik eens een bankbiljet vun hon
derd mark van den baron verloren en
toen moest ik het geld teruggeven,
omdat ik het nummer niet had opge*.
teekend- Sinds dien tijd schrijf ik aV
le nummers op.
Alberti nam het zakboekje ln onU
vangst en las„098,463 tot 098,472"»
U kreeg dus opéenvolgende num
mers
Juist. Edelachtbare.
;\v
'oltf
