HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
Donkere Schaduwen
DONDERDAG 31 MAART 1910
OM ONS HEEN
No. 1119.
Tan een tramwagen, die bleef
staan.
Het was op den eersten Paaschdag,
dat de ondergeteekende plan maakte
om met familieleden een uitstapje
tiaar Bloemendaal te doen.
Niet ten onrechte verheugt zich in
zoo'n geval de electrische tram in de
algemeene belangstelling Hoewel het
me niet aangaat, veronderstel ik, dat
de directie voor dezen tak van haar
onderneming wel gelijke sympathie
za! koesteren, daar de lijn naar Bloe
mendaal de voordeeligste is, uitge
drukt in de eigenaardige maat, die
dagkilometer wordt genoemd.
Tegenover het feit. dat deze tram
Je in een ommezièn van Haarlem
naar Bloemendaal overbrengt en om
gekeerd, staat het eenige bezwaar,
dat ik er tegen heb, namelijk dat de
belangstelling somtijds t e groot is.
Als het mooi weer is en je heengaan
of terugkomen wilt, slaan er heele
volksmenigten op den wagen te wach
ten eD wordt het een gedrang van
belang, wie er binnengaan zal. In den
winter en bij slecht weer komt dat
niet voor, maar dan heb je er niet
aan, want dan ga je zelf ook niet
We verwachtten dan ook op het
Stationsplein drommen menschen te
vinden, die ons met den moed der
wanhoop de treeplank van den Bloe-
meudaalschen wagen zouden weu-
schen te betwisten. En wij hun, want
een goede Nederlander dringt en
wordt gedrongen. Verbeeld u onze
verrukking, toen we op het Stations
plein komende geen wachtende me
nigte vonden, maar wel een wagen,
die zelfs totaal leeg was
Mijn plicht schrijft voor, u den toe
stand nader te beschrijven. Ik ver
trouw, dat geen nadere beschouwing
van mij kan worden gevergd overeen
afwezige volksmassa. Wel heb ik een
taak te vervullen tegenover den wa
gen. Het was een volgwagen en ik
kan hein niet beter beschrijven, dan
met deze veronderstelling, dat de
teekenaar, als een bangelijke archi
tect, telkens maar vestibules heeft ge-
teekend, zonder aan het eigenlijke
vertrek toe te komen. Na het voor-
balkou, ais eerste vestibule, kwam
nog een vestibule, dan een langere,
Vervolgens weer een langere en einde
lijk het achlerbalcon, de slotvestibule.
Alleen in de twee lange vestibules
was gelegenheid tot zitten, in de drie
andere kon alleen worden gestaan.
Bij dezen merkwaardigen wagen,
d>en ik ook heb hooren omschrijven
als een poffertjeskraam in het ver
lengde, stond een employé van de
E. N. E. T. Taalzuiveraars zullen
hiertegen opkomen en vragen: „waar
om dat vreemde woord Zeg ronduit
en flinkweg, in 't Nederlandsch, of 't
een conducteur of een wagen
voerder was".
Ik moet daarop tot mijn leedwezen
het antwoord schuldig blijven. Niet
alleen omdat de beide woorden mij
toescnijnen, bedenkelijk Nederlandsch
te zijn, maar vooral en allermeest,
omdat ik uit het voorkomen van den
man geen indruk krijgen kon, of hij
leidende eigenschappen bezat (con
ducteur, van conduire is leiden),
dan wel of die meer van bosturenden
(voerman, wagenvoerder, is bestuur
der) aard waren. Hij l'et zichzelf
daarover dau ook niet uit, zweeg in
tegendeel in allo talen, zelfs in het
Engelscü van mej. Fleischmann, liet
zwijg md toe, dat wij in den wagen
stapten, en andere menschen ons
voorbeeld volgden, totdat ai da vesti
bules vol waren met menschen, die
het eenige deden wat men in een ves
tibule pleegt te doen, namelijk wach
ten.
De gelegenheid om ons in die kunst
te oefenen ontbrak niet. Ik heb ge
zegd, dat onze verovering een volg
wagen was, we zouden dus zonder
motorwagen niet van de plek gaan en
d'e laatste moest natuurlijk uit Bl»e
mendaal komen. Voorloopig kwam
die nog niet uit den Kruiswegschen
tunnel opduiken, zoodat we elkaar
den tijd kortten met gezelligen kout
liet beschouwen van de men-
schenmcnigte, die zich nu langzamer
hand op het Stationsplein kwam ver
zamelen, gereed voor de bestorming
au de wagens, die straks uit Bloe
mendaal zouden terugkeeren. Wij in
j vestibules voelden ons tegenover
die nienschenschaar vriendelijk-wee
moedig gestemd, ,,'t Spijt ons", zoo
dachten we ongeveer, „dat jullie,
allemaal op Paaschbest aangedaan,
straks zult moeten gaan dringen,
maar we kunnen er niets aan doen.
Er is hier geen plaats meer I" De
wachtenden op het plein keken naar
ons met benijdende blikken, die je
toch wel goed doen, wanneer Je in de
gunstigste positie verkeert.
De employé had nog altijd geen be
slisten indruk op ons gemaakt, of het
moest dezen zijn, dat hij soesde.
Toen er al meermalen wagentjes
au de Ceintuurbaan langs ons wa-
en heengesnord, hoorden we einde
lijk gebel aan den westkant en ver
schenen twee Bloemendaalsche trei-
elk gevormd door een motorwa
gen en een volgwagen. We maakten
ons gereed om te vertrekken, of beter
gezegd, daar we immers een volg
wagen waren, om te worden vertrok
ken. Voorloopig scheen daar met van
te zullen komen. De motorwagens
rangeerden een beetje op de doellooze
manier, die mij altijd doet denken,
dat hei eigenlijk de wagenvoerder is,
die zich een beetje wil vertreden, en
daarop volgde de gewone bestorming,
door ons uit de veilige verte aange
staard. Arme menschen, wat een ge
drang, wat een gevaar voor gelakte
schoentjes en voor uitstekende hoede-
penuen 1
,Wij blijven staan I" riep plotseling
iemand in onze vestibule.
Wij protesteeren. Dat kan niet waar
zijn.
Waar 's de man van de E. N. E. T.?
Die is naar zijn collega's gegaan en
onderhoudt zich met hen in de verte.
„Je zult zien, we blijven staan", her
haalt de onheilkraaier.
Maar dat kan toch niet wezen men
laat geen wagen vol rustig vertrou
wende passagiers achter. En toch,
op eens, nemen de twee Bloemendaal-
sclie treinen bun vaart, zwieren over
het Stationsplein heen en verdwijnen
met sarrend bellen onder het viaduct.
We zijn alleen 1
Uit onze diverse vestibules stroo
men de menschen in verschalende
nuancen van ontstemming.
Een van de aanwezigen slaakt den
wensch, dat er een journalist in den
wagen mocht zijn 1
Ik klamp den employé aan, hoor tot
mijn verbazing en verontwaardiging,
dat hij ons gewaarschuwd heeft 1 1
En na een energieke ontkenning
breng ik hem de blijde tijding, dat ik
mij bij de directie zal beklagen, wat
hij beantwoordt met een stoïcijnsch
„dat moet U maar doen 1" Onmiddel
lijk daarna stappen we onze boosheid
in het Kleverpark uit de tram zal
dezen keer mets aan ons verdienen.
Gezondheid en portemonnaie varen er
wel bij en vóór Bloemendaal Is de
ontstemming al vergeten.
L ar de brief nietdie wordt niet
temin verzonden. Helpt ons de
klacht niet meer, dan kan ze in de
toekomst voor andoren nog nuttig
wezen. 1
Er is ook antwoord op gekomen.
Het luidt als volgt
„Hiermede hebben wij de eer, U de
„goede ontvangst te berichten van Uw
„schrijven d.d. 27 dezerwij hebben
„van den inhoud goede nota geno-
„men, terwijl liet door ons noodig
„geoordeelde gevolg er aan werd ge-
„geven."
Ik kan niot helpen, dat deze mede-
deelmg mij aan het orakel van Delphi
heeft doen denken. Hoe de zaak zich
nu eigenlijk heeft toegedragen, zou
ik toch, dacht me, wel eenig recht
hebben te weten. Waarom de employé
bij ons rijtuig op post stornl Mis
schien oin toe te zien, dat we er niet
uitvielen Of hij misschien (wat ik
vermoed) toch nog aan zijn colle
ga's verzocht heeft ons mee te nemen
en van ben een weigering gekregen
heeft Ofmaar wat fantaseer ik
verder
Laat ik liever pracRsch wezen en
aan de directie van de E. N. E. T. ver
zoeken, voortaan op zoo'n wagen een
bordje te hangen „Dit s c h ij n t
een tramwagen, maur is
een wa-chtkamerl
Dan zijn Je reizigers ingelicht en
kunnen op hun tijd behoorlijk deel
nemen aan de bestorming van de
ware wagens.
J. C. p.
Buitenlandsch Overzicht
DE STRIJD TUSSCHEN 'T LAGER-
EN 'T HOOGERHUIS IN
ENGELAND
is nu eerst goed begonnen. H Lager
huis beraadslaagt thans over de mo
ties der regeering inzake do hervor
ming van 't Huis der Lords, lu ons
vorig Overzicht gaven we reeds een
telegrafische meedeeling over een re
de van den minister-president As-
quith. Eenige aanvulling daarvan is
wel wenschelijk, omdat Z. Excellen
tie belangrijke dingen gezegd heeft,
die niet in 't telegram te vinden wa
ren.
Allereerst gaf Asquith een geschied
kundige uiteenzetting van den strijd
tusschen beide Huizen, en meende de
noodzakelijkheid'van een hervorming
van het Hoogerhuis aangetoond te
hebben.
Daarna vervolgde hij De regeeriug
wil, gc.ijk uit de voorgestelde beslui
ten blijkt, net tweekamerstelsel hand-1
haven. Ik zelf heb vroege.' eeu ander
standpuat ingenomen, lu mijn puluie-1
ke jeugd heb ik wel verdedigd, dat,
lanuen niet een federale giuudwet ids
de Vereenigde Stuleu of Duitschland
daargelaten, er gceu land is aan te
wijzen, waar eeu tweede kamer oil-1
outijoerlijk is. (Gejuich bg de Arbei-1
derspartij.) Maar met rijper ervaring,
een dieper gaande studie van de wer
kelijkheid en misschien ouder den in
vloed van een toenemend comervails-
me (gejuich bij de Unionisten), beu ik
tot de slotsom gekomen, dat er al
thans in Engeland plaats en behoefte
is aan een tweede kamer.
Maar het is slechts .in iiuatn, dat er
nu in Engeland een twee-kaoierstel-
sel is. Zijn de Unionisten aan 't be
wind, dan doet het Hoogerhuis niets
dan ja en amen zeggen op al wat het
Lagerhuis besluit. Het Lagerhuis is
dan de eonige kanier van wetgeving.
Zijn de liberalen aan hot bewind, dan
lièei'scht het Hoogerhuis, dut dan de
eenige kamer is. Liever dan zoo'n toe
stand heb ik een volstrekt een-kuiuer-
stelsel die eene kamer is dan ten min.
ste door het volk gekozen.
Een twee-kamersielsel willen wij
het Lagerhuis, welks oppermacht in
de wetgeving oiigeschondeu moet blij
ven, en een Hoogerhuis dat kan raad-
geven, wijzigen, opschorten, binnen
zekere perken. Het Hoogerhuis zou
dan betrekkelijk weinig leden moeten
tellen en op democratischen, niet op
erfelijken grondslag berusten, afhan
kelijk van de wil der natie.
Ook andere heeren hebben Dinsdag
In 'l Lagerhuis over de groote quaestie
gesproken.
Balfour, de leider der Unionisten,
verdedigde de houding van 't Hooger
huis. Volgens hein is de eenige reden,
waarom 't Hoogerhuis zich zoo her
haaldelijk aankant tegen bet heden-
aaagsche radicalisme, in vergelijking
mol hel radicalisme van onze voorva
deren, dat dit Uodendaagsche radica
lisms denkbeelden cn oogmerken
hoeft, die liet noodig maken het volk
te raaupiegen, alvorens de aangepie-
zen groot© veranderingen voorgoed
women aangenomen.
Spreker achtte 't onmogelijk, dut er
van het onzinnige plan der regeering,
om de partijdige grondwet in te voe
ren, iets zal komen. Zulk een 6locht
opgezette inbreuk op de oude grond
wet, die voldoende bij machte geble-
Aen is om zich te wijzigen naai- de
eischen van de openbare meening,
zonder zulke op goed geluk af gedane
voorstellen van noode te hebben, zal
bg het land niet in den smaak val
len.
Redmond, de voorman der Ieren,
zei. dat hij en zijn politieke vrienden
de voorstellen der regeering van harte
zullen steunen, maar hij verplichtte
zich niet om te zeggen, dat er geen
wijzigingen mogelijk zouden zijn. In
dien het Hoogerhuis de veto-voorstel
len verwierp moest de eers'.e-iniuister
rich leiden troon «enden. En indien
hij daar een weigering kreeg, mocht
hij geen tijd verdoen met inmiddels
andere wetgevende maatregelen voor
te stellen, maar dadelijk een beroep
op het land doen. Indien hij dien weg
bewandelde, kon de eerste-minister op
den geestdriften steun van het Ier-
sche volk en zijn vertegenwoordigers
rekenen.
Barnes, de leider van de Arbeiders
partij, zei. dat hij en de zijnen bij ge
brek aan iets dat beter was. voor de
voorstellen zouden stemmen, hoé wel
hij uiet kon toegeven, dat de voorstel
len een toereikend remedie voor de
euvels ziju, waartegen zij zich rich
ten. Hij gcloofJe, uat de Engelsche
werklui er voor waren, door Ierland
te geven, waar het recht op had het
bestuur van zijn eigen zaken.
DE MINISTER CRISIS IN ITALIë EN
DE DRIEBOND
worden In een adem besproken in ver-
buud met het bezoek van den Duit-
schen Rijkskanselier aan Rome.
Een officieuze meedeeling verzekert
dat Von Bethmann Hollweg var z:jn
bezoek alleszins bevredigende indruk
ken heeft medegenomen. „De ltali-
aansehe minister-crisis, die naar veler
meening stoornis in het bezoek van
den rijkskanselier leek te zullen bren
gen, heeft hem Integendeel gelegen
heid gegeven, nieuwe kennismakingen
met italiaansche polilici aan te knoo-
'pen en tot menie belangwekkend on
derhoud aanleiding gegeven. Zoo heeft
de rijkskanselier met vele aanstaande
ministers cesproken. Uit al die ge
sprekken heeft hij de zekerheid gekre
gen, dat er in de buitenlandsch©
staatkunde van Italië geen verande
ring zul komen, en in het bijzonder,
dat Italië het Drievoudig Verbond
trouw zal blijven, 't Nieuwe ministe
rie is intnsschen benoemd, 't Is aldus
BfiTvensesteld Luzzattt. minister-pre
sident en binnenlandsdie z.aken Fa-
nl, justitie; Sacchi, publieke werken
Credazo, ouderwijs Todasco, schat
kist Facta, financiën generaal Spin-
gardi, oorlog admiraal Cattolica,
marine (nog niet officieel, maar zeer
waarschijnlijk) Giuffelli. posterijen
Raineri, landbouw di San Giuliano,
thans gezant te Parijs, buitenlandsch©
zaken.
De basis van het kabinet is aldus
de liberale rechterzijde is vertegen
woordigd door Luzzatt' en Fanl, de
Giolittiaansche linkerzijde door To-
desco, Giuffelli en Facta, de uiterste
radicale linkerzijde door Sacchi en
Credazo, de democratische linkerzijde
door Raineri, het linker-centrum van
den Senaat door di San Giuliano.
De
STRIJD TUSSCHEN RUSLAND EN
FINLAND
verscherpt zich. De berichten uit Hel-
singfors luiden verontrustend. Gemeld
wordt, dat de Finnen op 't wetsont
werp nopens Finland zullen antwoor
den met een tegeuvoorstel tot uitbrei
ding ven de tegenwoordige bevo&f?d-
heden van den Landdag. En indien
Stolypin's wetsontwerp door de Doe-
ma wordt aangenomen, zullen zij er
zich van onthouden een lid naar den
Rijksraad en vijf leden uaa/ dó Doe-
ina uf to vaardigen, zooals de wet be
paalt. Als laatste middel beoogt men
blijkbaar een algemeene staking of
een boycot tegen de regeeringsinstel-
lingen in Finland. In elk geval is de
toestand ernstig.
TUSSCHEN FRANKRIJK EN
BELGIë
dreigt een geschil. Men weet. dat de
Franscho Kamer en Senaat zich ver»
eenigd hebben met liet wetsontwerp
betreffende een herziening van het ta
rief van invoerrechten. In den loop
der gedachten wisseling over het ont
werp in de Kamer heeft een afgevaar
digde aan den minister van handel,
Dupuy, gevraagd of het juist was, dat
Belgie maatregelen van tegenweer te
genover Frankrijk voorbereidt, voor
zoover betreft den invoer van vruch
ten, enz. De minister antwoordde, dat
de door de Kanier en Senaat lot dus
ver goedgekeurde rechten geen enkel
land het rechft geven tot maatregelen,
die het karakter van aantasting of te
genweer dragen. Indien eenig land
bloemen, wgneu en vruchten ging tref
fen, waarvan Frankrijk de eenige in
voerder is, dan, zoo zeide de minister,
zouden wij daarin v ij a n d i g e
maatregelen zien, die wij niin-
I nier zouden kunnen
EEN VREESELIJK SPOORWEG
ONGELUK
heeft bij Müiheira aan den Rijn,
plaats gehad Gistermiddag te twee
uur liep de luxe-trein 174 naar Ge
nua achter een militairen trein. On
geveer 19 soldaten werden gedood en
41, meest ernstig, gewond.
Volgens een rnededeeling van offi-
cieele zijde, is het spoorwegongeluk te
wijten aan het rijden van den luxe-
trein door het signaal. Vier waggons
van een militairen trein werden zwaar
e» twee andere licht beschadigd.
Van de 15 personen, die zich in den
luxe-trein bevonden, werd niemand
gekwetst, alleen de oberkellner uit den
restauratiewagen kreeg een wonde
aan het hoofd.
Alle officieren van gezondheid en
sergeants-ziekenoppassers uit het gar
nizoen Keulen-Den tz, zijn op de plaats
des onheils. waar ijselijke looueelen
te aanschouwen zijn.
NOG EEN RAMP.
Te Bresiau had in eeu huis in de
Einbauuistrasse een hevige gasont
ploffing plaats. Eoq deur, die naar
builen vloog, verpietterde een voorbij
ganger het hoofd.
Het huis is ingestort.
De brandweer werkt met koortsach-
tigen ijver om de bedolvenen te red
den.
Spoedig waren al acht dooden en
zwaar gewonden onder het puin van
daan gehaald.
Stadsnieuws
Er was aardig décor voor g®.
maakt. Een renzig kippenhok, een
boom, waarachter de uil op een lad
der stond, en een zon-antomaat
Het parodistische zit 'm hierin, dat
Chaotecler, ntet als in Rost.mds too
neclspel alleen maar kraait ten tijde
dat de zon op moet komen, al ius zijn
mede-d leren in den waan brengende,
dnt hij de ton laat opkomen, neen,
deze Chantecler heeft een automaat
waarin hij *n „plak" gooit en Jan de
zon al kraaiende in de hooirie draait
De uil bespiedt -leze natuur-vervol-
aching cn neemt Chantecler beet.
Hij. de vorst van den nacht, draalt
•1e zon weer uit en mankt de automaat
kapot.
Chantecler. die met de falsanten-
hen een uitstapje maakt, mtir btj-
tiids terugkeert. om de zon op t«
draaien, wordt nu ontmaskerd.
Een der aard!--- -*»»kj--- !s ,i* ce.
heime nachteb v» .-nkomst. waar
in I" nil me- zwijn, den politie-
hond. den kik-." h den os en den
ezel samenzweert tegen Chantecler
en In navolging van Rostand* ..flvm.
ne au nnit" een „ode aan dén nacht"
voordraagt.
Toespeii
in pro-
RAADSSTUKKEN.
PLANTSOEN-OVERNEMING.
De directie van de naamlooze ven
nootschap Hollandsch Grondbezit
heeft meegedeeld, dat zij zich er mee)
vereenigen kan om in het ontwerp-
besluit van 1 Februari in zake den
aankoop van plantsoenterrein aan i
het Willielminapnrk de woorden:!
„dat dit terrein steeds de bestemming
van plantsoenterrein zal blijven be
houden en daarop dus nimmer zal
mogen worden gebouwd" waarte
gen de Raad bezwaren koesterde
te vervangen door de woorden; „dat
dit terrreïn steeds open terrein zal
blijven."
B. en W. stellen voor bedoeld ter
rein ter grootte van 1960 vlerk. M.
met inbegrip van al hetgeen zich er
op bevindt voor f 5750 in koop te aan
vaarden en ter hunner beschikking te
stedlen een som van f 5950 voor koop-1
som en o.an verbonden kosten.
ONBEWOONBAAR-VERKLARING.
B. en W. stellen voor het perceel
no. 18a aan de Jacobijnestraat onbe
woonbaar te verklaren en ontirui-1
ining te gelasten binnen drie maan
den ua den dag waarop de tijd tot
voorziening is verstreken.
CHANTECLER EN NOG WAT.
De Haarlemmers, die gisteravond
in den Schouwburg waren, aangelokt
door de aankondiging, dat daar het
parodistisch spel-van-de-klp-en-den-
haon „Chantecler" opgevoerd zou
worden, hebben een avond van ge
zonden lach gehad.
Voor de parodie gaf 't Solsor-en-
Hesse-ensemble een paar andere din
gen: Een blijspel Een slimme streek,
dat niet boven de klucht uitkwam. 1
Gelachen is er meer om de schets
van Solser „Een half uurtje op 't
kantoor van het Moderne Tooneel",
een gelukkig navolging van 'n ding,
waarm de brave rederijkers van
voor 30 jaar veel succes hadden.
Solser, de iooneelknecht, speelt
daarin zes rollen, om mevrouw de di
rectrice (Mevr. Hesse—Slauderof) te
overtuigen van zijn talenten al3 too-
neelspeler.
Zijn creatie van Piet Broekhuis, lid
van het Toekomsttooneel was aller
dolst En de wnnhoopsscène die hij
in die hoedanigheid voordroeg uit
„Afliagdigno", spel van ontoereken
baarheid, 44ste bedrijf, dat eerst na
20 eeuwen zal begrepen worden, wek
te een onbedaarlijk gelach.
Mevrouw HesseSlauderof, Solser
en Hesse en Henri Orvan gaven elk
een paar liedjes, waarvan die van het
duo wel den meeste bijval verwier
ven.
Eind'lijk na de pauze „Chante
cler".
za op de d.ngen van den dag zijn oj
handige wijze ia dit spel gevlochten.
De dierencostumes waren over het
algemeen wel aardig.
VEREENIG ING TEGEN
DIERENMISHANDELING.
Gist
Isad
irvergadcring
plaats van de verceniging tegen hut
mishandelen van dieren voor.Haarlem
en omstreken, onder leidlngGan den
heer J. Westendorp, die het voorzitter
schap waarnam.- Deze herdacht in en
kele ivaardoerende woorden den in
Februari afgetreden voorzitter, den
lieer F. A. V NV. H. van Tn. rnnh. ut,
waarna hei jaarverslag werd voorge
lezen. Daaruit bleek, dut het ledental
thans 156 bedraagt, tegen 129 op 1 Ja
nuari 1908. De inrichting voor het
snel en pijnloos dorvfon v*-> «Peren
telt 53 contribuanten.
De premie, uitgeloofd voor politie
beambten, die rnet succes een prores
verbaal wegens misliuudoling van die
ren upmaakieu, heeft in 1909 een good
resultaat getuid. Niet iniuuer duu 154
premies werden uitgereikt, wal hel
bestuur aanleiding gaf het bedrag van
f 2.50 op 1 te brengen. Het lot der
trekhonden heeft een punt vtui zorg
van de vereeniging uitgemaakt. Meer
dere tuigen werden uitgereikt aan
hen, die financieel niet krachtig ge
noeg waren. Over de behandeling van
paarden van huurkoetsiers waren ve
le klachten ingekomen. Die dieren
verkeeren over het algemeen In een
treurigeu toestand, doch zonder wet
telijke bepalingen kan er weinig ver
beterd worden. Vogelvrienden schrij
ven, dat er weer meer vogels gekomen
zijn, wat gedeeltelijk op rekening i*>g
gesteld worden van het werken der
veroeniging. De grootste vijandin der
vogels blijft de hoedenmode, waarvoot
jaarlijks groot© aantallen verdelgd
worden. Pogingen zijn aangewend om
de Mnandagsche kalvermarkt een
andere plaats te geven dan op de Bo
termarkt, waar de ruimte te gering
werd geacht, terwijl er ook op gewe
zen is, dat de dieren hausl geen slroo
henbeu urn op te liggen, tut nu tot
zonder resultaat. Op straat gevonden
verin nikte honden of kallen werüca
zoo spoedig mogelijk pijnloos ulge-
maakl. lu liet geheel zijn in liet atgo-
loopen jaar bOb houden en 3?6 katten
naar de inrichting gebracht. Dé fi-
nanciueie toestand'is gunstig eu voor
uitgaande, Ccü.er is toetreding vuu
leden gewetischi» duur 156 leden voor
Haarlem en omstreken een te gering
aantal is en veel van de vereeuigirig
gevergd wordL
Van de aJlreuenüe bcsiuursieaeii, d®
heeren F. v. V. W. li. van Tueren-
buut, J. i'eerenoom, NV. 14. vuu Uur-
seieu en J. Westendorp, waarvan do
beide eersten zich niet herkiesbaar
stelden, werden de twee laatsten bij
acclamatie herkozen. Een voorstel om
Dr. li. L v. Linden van den Heuvell
en Mr. C. NV. Jhone aan te zoeken in
het bc-stuur plaats te neuieu, vond ge
redelijk ingang, waarna do voorzit .er
.'.icii waarueereud uitliet ov er den heer
Peereboom, die jaren achtereen lid
van het bestuur is geweest.
Een der heeren achtte het gewenscht
er op aan te dringen, dat de politie
verordening voor trekhonden ver
scherpt en in druk verspreid wordt,
tot meerdere bu «oudheid.
Aangezien echter waarschijnlijk
een trekhonderwet spoedig ln do
FEUILLETON
Naar het Duitsch.
Door
PAUL HENKES.
20)
Dat moet oen vergissing zijn,
tui Hugo toen. Je hebt mij immers
xelf tot aan den trein vergezeld
Nu was Rudolf verplicht zijn ver-
haai nogmaals ten beste te geven, en
toen hg geëindigd had, begon Hugo
luid te lachen. -
Dat is alleraardigst, zei hij.
dan moet ik beslist een dubbelganger
hebben. Nu, ge.ukkig ten ik in staat,
tegenover mijn mooi meisje mijn
alibi volkomen te kunnen bewijzen.
Hier, voegde hij er met komisch
gewicht bij, terwijl hij uit zijn borst
zak een langwerpig beschreven stuk
papier nam, is de rekening van
het hotel „de Zwarte Adelaar" te E.
Twee nachten, twee koffie, het ove
rige heb ik dadelijk betaald.
Broer en zuster lachten om de
grappige gewichtigheid waarmee
Hugo hun dit alles opgaf. Maer toch
Wilde de vroolijkheid bij Rudolf uiet
kan harte komen.
Toen de vroolükheld wat bedaard
was, wendde Rudolf zich tot zijn
aanstaanden zwager.
Ik heb je verder nog een nieuw
tje mede te deelen, dat je niet bijzon
der aangenaam zal zijn.
De uitdrukking van het lachende
gezicht van Hugo werd zichtbaar
somberder.
O, je bedoelt zeker de kwestie
van mijn rechten op de erfenis Heeft
die mijnheer v. Gerstenberg werkelijk
den moed gehad
Ja, viel Rudolf in, hij heeft
geheel in den vorm zijn rechten op de
erfenis laten gelden tot het proces
becindigd is legt het gerecht er nu
beslag cp.
Da; is schandelijk 1 zei Hugo
met zichtbare verontwaardiging.
l.t rekende zoo vast op geld, en nu
Rudolf keek hem onwillekeurig aan.
Maar dit vast rekenen op de
erfenis kan toch nog maar van heel
jongen datum zijn, antwoordde hij
scherper, dan hij zelf bedoelde.
Een week geleden je immers nog
heelemaal niets van de beklagens
waardige gebeurtenissen
Dat is zoo, - bevestigde Hugo
ijverig. Maar Je zult mij moeten
toegeven, amice, dat dit volkomen
doelL-av spiegelgevecht van den heer
v. Gerstenberg voor tnij hoogst on
aangenaam is. Weet je werkelijk geen
weg, die vlug tot het doel leidt
Ik zal mijn uiterste best doen,
antwoordde de Jonge advocaat ver
strooid. Maar oindat er nu onge
lukkigerwijs juist vacantia is in de
rechterlijke macht, is het moeilijk,
vóór September een termijn te be
palen.
Het gelaat van Hugo werd steeds
somberder, er kwam een eigenaardig
licht iu zijn oogen. Eenige minder
vriendelijke woorden schenen hem op
de lippen te zweven. Maar hij wist
zich te beheerschen.
XL
Verscheidene weken waren verloo-
pen.
Rudolf had nog altijd geen toestem
ming gekregen den gevangene te be
zoeken en persoonlijke ruggespraak
met hem ts houden. Wel had hij ech
ter een brief van Beek gekregen,
waarin deze hem in korte woorden
verzocht had, zijn verdediging op zich
te nemen en voorlooplge maatregelen
daarvoor te nemen. Dat was ook ge
beurd. Rudolf had, gedreven door
een instinctmatig wantrouwen tegen
den uitdrager, een rechercheur ver
zocht hem heimelijk te bewaken.
De verhouding van Rudolf tot fijn
vader was intusschen voortdurend
meer gespannen geworden. Wel had
de Jonge advocaat vermeden opnieuw
een onderhoud met den prikkelbaren
en scherpzinnigen ouden man uit te
lokken, maar hij «ag met open oogen
de catastrophe onafwijsbaar nader
komen. Andreas Wichern was er de
man niet naar, zwijgend te dulden,
en toe te laten wat hij xelf veroor
deelde.
Ook Hedwig had Rudolf sinds die
geheimzinnige pakjesgeschiedenis nog
maar eenmaal weer ontmoet.
Het Jonge meisje had hem ontvan
gen in tegenwoordigheid van baar
vriendelijke hospita, die door den
jongen man echter mijlen ver ge-
wenscht werd.
Hedwig had heel veel te doen ge
had, en Rudolf had vol bewondering
naar het werk van haar vlijtige han
den gekeken. Toen had h;j weer af
scheid genomen; wat van de zijde van
Hedwig geschiedde met een rustige,
stille vriendelijkheid, die hem vroeger
al zoo buitengewoon gehinderd had.
Eindelijk kreeg hij op een morgen,
toen hij juist op het punt stond, zich
naar het paleis van justitie te bege
ven, van den rechter van instructie de
ambtelijke mededeeling, dat het voor
loopig onderzoek tegen Karl Beck,
verdacht van een dubbelen moord,
nu was afgeioopen en dat er niets
meer tegen was, als zijn verdediger
hem wensebte te bezoeken.
Zonder verwijl ging Rudolf den
rechter Albert! opzoeken. Hij trof hem
op zijn kamer en kreeg zonder eenig
bezwaar een kaartje, dat hem machti
ging gaf de gevangeniscel binnen te
gaan, waarin Beck was onderge
bracht
Toen ging de advocaat naar dat
deel van het gebouw, waar de gehan
genen in voorloopige hechtenis zaten.
Een eigenaardig sombere stamming
overviel hem, toen hij voor de ijzeren
deur stond, die de gevangenis van de
overige vertrekken van het paleis van
justitie afscheidde. De schrille toon
van de door hem in beweging ge
brachte ver weg klinkende bel bracht
hem aan het schrikken. Het was hem,
als wilae dat geluid hem toeroepen,
dat het vergeefsche moeite zou zijn,
hoopvolle verwachtingen op deze
plaats van ongeluk cn ellende binnen
te voeren, verwachtingen, die zijn
eigen hart ternauwernood durfde te
gelooven.
Knarsend en piepend werd de deur
geopend.
Een opzichter in uniform ontving
den advocaat en bracht hem door
verschillende donkere gangen naar
cel 31, die hij opende.
Het was daarbinnen zóó donker,
dat de advocaat eerst een poosje
moest blijven staan, lot hij de voor
werpen in het vertrek kon onderschei
den. Na ontdekte hij de mBgere, inge
vallen gestalte, die tot op dat oogen
blik apathisch op den stroozak ln el
kaar gedoken was blijven zitten, en
nu met moeite opstond.
De gevangene had nu ook «ijn be
zoeker herkend. Een vreugdestraal
gleed over zijn ingevallen gelaat,
waarop zooveel leed eu knagende
woede zijn slemp.I had gedrukt.
Het was een smartelijk, ontroerend
wederzien.
Rudolf snelde op den gevangene toe
i drukte hem diep bewogen belde
handen.
Eindelijk, mijnbeer lleck, is tiet
mij toegestaan, u te komen «preken,
en met ie beraadslagen I
Lmdelgk eindelijk oer. jé
toch gekomen, fluisterde do gevan
gene, terwijl rijn gehcele lichaam
krampachGg reefde. O, je kunt
niet bugrijiwn, hoezeer ik naar je
komst verlangd heb, en toch «achtte
ik dag aan dag, week aan week ver
geefs.
De holle klank van zijn stem ont
roerde Rudolf in hooge mate. Hij had
groote moeite zijn aandoening mees
ter te blijven.
Eerst moet ik je een vraag doen.
ging Beek voort, je ziet. ik ben
hier volkomen van de buitenwereld
afgesneden. De cipier sprak geen
woord tot mij, hij zweeg op el mijn®
vragen. Men nam mij plotseling van
vrouw en kind weg
Hg hiela op, want een somber®
schaduw gleed over het openhartig
gelaat van Rudolf. Hot volgend oogon-
blik had Beek een kreet van smart la
wn hooien.
(Wordt r-rrolpft
