NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
Donkere Schaduwen
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
PER DRIB MAANDEN: C **rv Van I5 regels 50 Cts.: iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem 1-20 Haarlem van 1—5 regels f\.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Vcor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom der Bij Abonnement aanzienlijk rabat
gemeente)"'"^9 /Zt(.Advertenfiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cis. per plaatsing;
Franco per post door Nederland.1.65 è- fcrV jT'W 50 Cts. voor 3 plaatsingen k contant
GeülusUeenf Zondagsblad, 'voor Haarlem 1 I j I I I 037H Redacli3 A^inistrafle: Croofe Hontstraat 53.
de omstreken en franco per posj ,0.45 Intercommunaal Teleioonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678. Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
OM ONS HEEN
Ne. 1124.
De Hasenmcommissle weer
aan 't woord.
Ik geloof zeker, dat het noodig Is
er den lezer even aan te herinneren,
dat na de ongevallen in ona schilde
rijenmuseum, nu meer don een jaar
geleden, de Commissie den heer Vos
voor zijn verdere diensten als restau
rateur van schilderijen bedankte. Een
groot halfjaar later diende de heer
Vos van repliek en nu weer vier maan
den na dato komt de Commissie met
dupliek aan.
Verder dan deze korte herinnering
kan ik heusch niet gaan, ik moet nu
ter wille van de noodzakelijke be
knoptheid wel aannemen, dat de le
xer zich de bijzonderheden weer voor
den geest kan halen, of dat hem die,
bij het lezen van de navolgende be-
■echouwing, weer te binnen zullen
schieten.
Waarom de Commissie nog weer op
de zaak terugkomt? Denkelijk omdat
B. en W. haar rapport gevraagd heb
ben over de brochure-Vos en wellicht
ook, omdat zij verschillende van diens
beschouwingen meende „niet onder
xicl te moeten laten. In het overzicht
Van ons vorig nummer is reeds mee
gedeeld, dat de heer Vos zich wa
pent tot een nieuw verweer. Mogelijk
dient de Commissie daarop dan weer
van antwoord en zoo komt er aan de
zaak geen eind. Dat is trouwens van
el zoodanige quaesties het onvermij
delijke lot dat ze namelijk, in het
riet belanden. Ze zijn niet tastbaar
genoeg het gaat er niet om, uit te
maken of iets vierkant is of rond,
maar grootendeels over appreciaties,
over gevolgtrekkingen, die verband
houden met halfvergeten gesprekken.'
En hoe langer de strijd duurt, hoe
verder dwalen de strijders van den
hoofdweg af en raken in 't kleine
kreupelhout, waar bet oog vau de toe
schouwers hen niet meer volgen kan.
Daarvan levert het nieuwste rap
port van de Commissie de onmisken
bare blijken. Als we bijvoorbeeld le
zen, dat de heer Heijdenrijk het res-
taureeren goedkooper deed dan de
heer Vos, dan vragen we ons toch af,
of dat nu als een bezwaar tegen den
laatste gelden moet en of de Com-
missio niet zelf, indien zij hem te
duur vond, een anderen restaurateur
had moeten zoeken. En datzelfde doet
xich op, wanneer we vernemen, dat
wijlen de heer Scholten tot twee leden
van di Commissie gezegd heeft, dat
men aan den beer Vos gerustelijk de
behandeling der schilderijen kon
overlaten, maar dat de heer Vos „fijn
gevoel voor kleur miste."
Is het nu een domme leeken-opmer-
kiug. dat iemand, die geen fijn gevoel
voor kleur heeft, toch ook geen goed
restaurateur zou kunnen zijn en mag
ik dus zeggen, dat deze verklaring
van den heer Scholten in haar onder
deden strijdig is
Hoe vaag is bovendien telkens de
beschouwing van de Commissie I „De
heer Heydenrijk onthoudt zich geheel
van bijschilderen, 't geen van den
heer Vos, die evenmin als de heer
Heydenrijk bekend staat als kunst
schilder, vermoedelijk niet gezegd kan
worden." Ieder voelt, dat het woord
vermoedelijk hier allerminst op
zijn plaats Is. Vooral omdat de heer
Vos pertinent verzekerd heeft, niet te
hebben geschilderd ln den kraag van
No. 131, zoodat het toch niet aangaat
hem tot leugenaar te maken zonder
stellige bewlj"zen. „Deskundigen bewe
ren echter pertipent", zoo lezen we
verder, „dat de thans op dien kraag
aanwezige, vrij onhandige over
schildering van de hond van den heer
Vos moet zijn. 't geen blijkt uit de
vergelijking met een foto, vóór de be
werking genomen."
Maar wanneer de autoriteit van
die deskundigen nu zoo vaststaat,
waarom spreekt dan de Commissie
nog van ver mo e d e 1 ij k Het is
zoo vaag, dit betoog, het snijdt zoo
weinig hout, evenmin als de onvrien
delijke verzekering, dat de heer Vos
niet bekend staat als kunstschilder.
Zou dan de Commissie, wanneer er
bijgeschilderd was door Iemand, die
in haar oog wel een kunstschilder ls,
de bij schilde-ring wèl hebben goedge
keurd Immers evenmin. Wat heeft
dan die bijvoeging te boteekenen
Zoo rijzen er vragen bij haast iede
re periode van het rapport De heer
Koster zou de man wezen, die toe
zicht hield op de restauratiën wel
nu, ongeveer een jaar geleden heb ik
in een artikel afgedrukt, dat de heer
Koster, volgens zijn eigen verklaring,
zich op dit punt geen deskundige
achtte. Hij zeide toen „dat de leden
der Commissie geen bijzondere studie
hebben gemaakt van het restauree-
ren van schilderijen, dat een afzon
derlijk vak kan geacht worden te zijn
en dat zij bovendien niet ln de gele
genheid zijn, zoodanige herstellingen
geheel bij te wonen." Dat de Haar-
lemsche Commissieleden (niet deskun
digen) op de hoogte waren van de
insmeer-methode, erkent de Commis
sie. De deskundigen niet
De heer Vos zal zijn bezwaren wel
meermalen hebben geuit, doch van
een aandringen op verbetering zijner
zijds is der Commissie nooit iets ge
bleken. Zoo schrijft zij over de opmer
kingen van den heer Vos aangaande
vochtigheid der zalen, stoken, tocht
enz. Maar ik vraag, of dit geen woor
denspel is. Ligt in het feit, dat iemand
meermalen zijn bezwaren uit, niet
opgesloten, dat hij op verbetering
aandringt? Vaag is het alles en wei
nig zelfbewust. Het merkwaardigste
van 't gansclie rapport toont dit dui
delijk aan dat is de opmerking, dat
na de behandeling van stuk No. 129
door den heer Heydenrijk de veel be
sproken vemisplek boven den Inktko
ker weer blind geworden ls, „hetgeen
FEUILLETON
iar het Duitse
Door
PAUL HENKES.
Rudolf wist ternauwernood, boe hij
uit het huis kwam. Als in een droom
liep hij door de straten der stad. In
stinctmatig liep hij haar bet stads
park daar liet hij zich op een bank
ln een eenzaam hoekje neervallen en
bleef uren lang ln somber stilzwijgen
zitten peinzen.
Eerst toen bet duister begon te
worden, kwam hij weer tot zich zelf.
Zenuwachtig keek hij om zich heen.
Met gouden glans straalde de avond-
ton door het ai met herfsttinten ge
kleurde loof der boom en op hem neer.
Hier en daar klonk vroolijk gekwin
keleer der vogels, die hun nest gingen
opzoeken.
Een bitter lachje speelde om den
mond tan den Jongen man, toen hij
er aan dacht, dat ook hij naar buis
sou gaan. Hij schrok terug voor de
^nogelljkheid, zijn vader te zullen ont
moeten.
Het voleend ©ogenblik was hij weer
van een andere gedachte. Neen, inte
gendeel, zou, hij moest tot een ver
klaring en met zijn vader. Deze
was hem ;.-ochap schuldig, want
hij was genii 'mondige knaap meer,
over wiens i.sgeluk anderen zon
der hem er zci'.a in te kennen, beslis
sen konden.
Een somber besluit flikkerde In zijn
oogen. hi- stond op en haastte zich
den kant van de villa uit.
Als gewoonlijk vond hij den ouden
heer ln diens woonkamer.
Andreas Wlcbern zat achter het go-
opende venster Beide ramen stonden
wijd open. Toen hij P. -dolf rag bin
nenkomer kwam er een sombere
wolk op zijn voorhoofd, en zijn blik
bleef uitvorschend m_-ten op het he
vig verwrongen gela;.: van zijn zoon.
Toen stond hij p .-.elLng haastig
van zijn stoel op, sloot het venster en
trad op Rudolf toe.
Ik moet je een oj eldering ge-
veü, Rudolf, begon hi; uiet ecnigszins
onzekere stem. Je wee van kromme
wegen bewandelen heh ik nooit ge
houden. Ik heb het als mijn vader
plicht beschouwd, ruggespraak met
Hedwjg Beek te houden.
Dat weet ik al, antwoordde Ru-
dolf, hier ls het resultaat van uw op
treden I
Met die woorden nam hij den brief
van Hedwig uit zijn zak en gaf hem
aan ;.ijn vader.
schijnt te pleiten voor de Juistheid van
de meening van den heer de Wild."
En dat schrijft dezelfde Commissie,
die nog maar eenlgo weken geleden
van de radicale voorstellen van den
heer de Wild niet weten wou I Eén
enkele blinde plek doet baar van mee
ning veranderen en Ik wil niet zeg
gen, dat deze laatste opinie de ware
niet is, maar wel, dat er dan toch
vastheid en leiding ln haar beschou
wingen ontbreken.
Maar het allerzwakst ls de Com
missie daar, waar zij zich bezig
houdt met te zoeken naar een reden
voor de oppositie, die tegen haar
wordt gevoerd. De bron van die „hef
tige en gestadige beweging" zou zijn
de architect Welssman. die getracht
heeft stemming te doen ontstaan voor
het bouwen van een geheel modern
museum naar zijn plannen, terwijl
de Commissie daarentegen zich ten
stelligste heeft uitgesproken voor de
verbouwing van het Weeshuis, naar
de plannen van den hoer Dumont.
En de oppositie zou worden voortge
zet door den heer Dake.
Ik laat geheel ln 't midden, wat
daar al of niet van aan zou wezen,
maar lk vraag alleen„kan het ons
wat schelen doet het tot de zaak zelf
wat af Immers niemendal. De Com
missie timmert als alle besturen aan
den weg, zij heeft dus gezegs te wach
ten. En die oppositie maar eenvoudig
op zij te schuiven als voortvloeiend
uil dé pi t, lijkt mij weinig afdoend.
Zolfs de verklaring van twee be
stuursleden van Pulchri Studio, dat
ze het Heiligland geen achterbuurt,
maar een „burgerlijke, zeer nette om
geving" hebben gevonden kan een an
dere meening toch niet smoren 1
De Commissie had beter gedaan
met dezen klaagzang over verongelij
king maar niet aan te heffen. Men
zou er allicht uit afleiden, dat zij
meent, daardoor persoonlijk
te zijn geraakt. Maar daaraan denkt
lmmerj niemand. Ik wil althans -wel
de verzekering geven, dat naar mijn
overtuiging dê leden der Commissie
hoogst achtenswaardige personen
zijn, die hun taak op dé naar hun
oordeel beste wijze hebben vervuld.
De taak zelf evenwel gaat boven hun
krachten. Vooreerst omdat zij groo
tendeels leeken, zij het dan ook be
langstellende leeken, zijn en vervol
gens, omdat een veelhoofdig bestuur
voor een zaak een onmogelijkheid ls,
tenzij elk lid zijn bepaald aangewe
zen onderdeel beheert, waarvan bij
een museurn natuurlijk geen sprake
wezen kan. Met zooveel groote masten
kan een schip niet goed koersen. Ais
we dit even overdenken, zijn de vaag
heden en de tegenstrijdigheden van
't Jongste rapport voldoende ver
klaard.
Door de nieuwe ontwerpverorde
ning Is de Commissie wei ln baar
macht gekortwiekt, maar toch blijft
de toestand, wanneer er ook nog een
directeur bij komt. te ingewikkeld. De
strijd om het gezag kan niet uitblij
a, zoodat de Raad wel moet we-
i, wat hij doet en mijns inziens zal
moeten kiezen tusschen de Commissie
en den directeur. Benoemt hij den
laatste, dan moet de eerste den nieu
wen titularis niet als een steen om
den hals worden gehangen. Meent ae
Raad het niet zonder Commissie te
kunnen stellen, dan benoeme hij geen
directeur.
De keus is noodig en onontwijk-
zar, want heeft ze nu niet plaats,
dan moet ze later zeker gebeuren en
dan zonder eenlgen twijfel onder véél
ongunstiger omstandigheden.
J. C. P.
buitenlandsch Overzicht
Nu we ln de Europeesche politiek
een poosje rust hebben en vrij zijn
van oorlogsgevaar, gaat men ln Ame
rika den boel in 't honderd gooien.
Zooals we reeds meldden, er dreigt
EEN OORLOG TUSSCHEN PERU EN
ECUADOR.
Men weet uit een vroegere beschou
wing, dat deze staten een blijkbaar
eeuwig-durenden twist voeren over
grensgeschillen. Nu is men aan beide
zijdeu zóó kwaad, dat men de geschil
len met de wapens wil uitvechten.
Men krijgt evenwel uit de telegram
men den indruk, dat het vooral een
volksbeweging is. Om iets te noemen:
het volk te Callao heeft de huizen van
de daar wonende Ecuadorianen, ook
die van den gezant en den consul van
Ecuador, opengebroken en de meu
bels op straat verbrand. Men beeft el
kaar niet veel te verwijten, want de
Ecuadorianen doen ln hunne steden
tegenover Peruanen desgelijks, l'e
Guayaquil ls zelfs op Peruaansche
stoombooten geschoten. Een vergade
ring van burgers, te Lima gehouden,
en bijgewoond door *0.000 inenschen,
eischte oorlog met Ecuador.
De regeeringen blijken intusschen
ook maatregelen te nemen en oorlogs-
toebereldselen te maken. In Peru ls
een detachement militairen naar de
grenzen gezouden. Er heerscht ln het
gehcele la.nd buitengewone animo om
in dienst te treden.
In de stad Lima alleen kwamen
kwamen 15.000 vrijwilligers onder de
wapenen.
Er is dus veel kans op oorlog. De
gevolgen daarvan zijn nu nog niet te
overzien, daar er gevreesd wordt, dat
een oorlog tusschen Peru en Ecuador
wellicht verwikkelingen ln heel Zuid-
Amerika zou uitlokken.
Reeds trekken Chili en ColumbIS
openlijk voor Ecuador partij des
noods zullen zij het gewapenderhand
doen.
Gelukkig worden er nog pogingen
aangewend, om wapengeweld ie voor
komen. Gisteren berichtten we al, dat
de Spaansche regeering do kïibmetten
te Lima en Quito aangemaand heeft,
den vrede te bewaren.
Dit optreden der Spaansche regee
ring vindt haar oorzaak hierin, dat in
het hangende grensgeschil tusschen
Peru en Ecuador, de aanleiding tot
de tegenwoordige moeilijkheden, de
koning van Spanje ais arbiter is be
noemd. Zijn arbitrale uitspraak ls
vertraagd eD nu schijnt men in Ecua
dor, zoowel als in Peru, ongeduldig te
zijn geworden. Toen voorbarig be
kend is geworden, dat de koning van
Spanje een uitspraak zou doen ten
gunste van Peru, verzocht Ecuador de
scheidsrechterlijke behandeling naar
Washington te verleggen.
Daar zal men ln Washington ook
niet van willen weten, maar wel mag
gehoopt worden, dat de Unie nog
maatregelen neemt om een oorlog te
voorkomen.
Tusschen
DE TURKEN EN DE ALBANEEZEN
is het al tot vechten gekomen.
Volgens een officieels mededeeling
zijn D'nsdag in het gevecht bij Pris-
tina vier Turksche soldaten godood
i zeven gewond.
Eén kanon viel den vijand in han
den.
Nu wordt evenwel gemeld, dat het
later te Pristlna weer tot een botsing
is gekomen en dat daarbij veel meer
bloed gevloeid heeft. De Juiste verlies
cijfers zijn nog niet bekend.
Te Pristina is de staat van beleg
afgekondigd en zijn twaalf bataljons
strijders bijeen getrokken. Trouwens
in geheel Alban'é blijkt de toestand
ernstig te zijn. Een vergadering van
Albaneezen besloot te blijven weigeren
belasting te betalen.
De Turksche grootvizier heeft ge
last, dat er met de grootste gestreng
heid moet worden opgetreden, wan
neer de Albaneezen oproerig blijven.
is gelukkig vreedzamer.
Toch staan de partijen echerp te
genover elkaar 1
In de rede, waarmede minister
Haldane in het Lagerhuis hel eerste
veto-besluit toelichtte, zeide hij, dat
zijns inziens opheffing van het veto
de eerste stap is, en hervorming van
het Hoogerhuis de tweede Do eene
stap moet op de andere volgen.
Austen Chamberiain beet hem toe,
dat de minister alleen van hervor
ming sprak om zich en Sir E. Grey
den schijn van een rechtvaardiging
te verschaffen, dat zij minister blij
ven, hoewel de regeetring met haar
veto-politiek mets anders wil dan het
Hoogerhuis lam slaan.
Het eerste veto-besluit, luidend, dat
het Hoogerhuis wettelijk de bevoegd
heid zal worden ontnomen, financiee-
le wetsontwerpen te verwerpen of te
wijzigen, is gisteren in het Lagerhuis
met 339 tegen 237 stemmen aangeno
men.
De lersehe nationalisten hebben de
regeering gesteund.
Dit wil evenwel nog niet zeggen, dat
bet ministens op den voortdui enden
steun van de Ieren en de arbeiders zal
kunnen rekenen.
De radicale pers is namelijk woe
dend, nu vaststaat, dat een gedeelte
van het kabinet weigert, goed te keu
ren den koning te dwingen, de noodi-
ge peers te scheppen, teneinde het
verzet van het Hoogerhuis te breken.
De „Star" schrijft o. a. In een boo3
artikel, dat het kabinet van Asquith
dan overbodig is geworden, en dat het
kabinet moet worden hervormd.
In 't Hoogerhuis zal Lord Rosebery
een nieuw stel besluiten voorstellen,
waarin wordt aangegeven in weiken
geest de hervorming van het Hooger-
huis z. L zal moeten geschieden. In
het tegenwoordige Parlement zal er
geen wetsontwerp worden ingediend
ter uitvoering van die besluiten. Men
zal ze als richtsnoer voor later bewa
ren.
Ook tusschen de
FRANSCHE VOLKSVERTEGEN
WOORDIGINGEN
Is het ruzie. In den loop der behande
ling van de begrooting, zooals die uit
den Senaat was teruggezonden, nam
de Kamer ie meeste voorstellen, die
door den Senaat verworpen warren,
weder op, bepaaldelijk hst voorstel
omtrent erflatingen.
De geheele begruotlng werd aange
nomen met *21 «temmen tegen 67.
Wat zal de Senaat nu weer doen?
DE STAKING TE MARSEILLE
duurt nog voort- Op de vergadering
de rlngeschreven zeelieden deelde Ri-
velli mede, dat de vereeniglng van
zeelieden en dokwerkers te Bone tot
de algemeene «taking heeft besloten
en hij stelde aan de vergadering voor,
ook de algemeene «taking af te kon
digen. Dit voorstel werd evenwel ver
worden. De zeelleden verklaarden dat
hun beweging een vrijwillige staking
is.
De zaak blijft trouwens 't zelfde. De
stakers weigeren voor 't grootste deel
om aan 't werk te gaan. Slechts een
klein aantal schepen zijn van Mar
seille met een gemengde bemanning
vertrokken.
Zoo goed en roo lcwnad als 't gaat,
wordt ln den Franschen po&tdienst
met Algiers, Tunis en Corsica, voor-
looplg voorzien door een zestal torpe
dobooten.
Chéron, de onder-etaatsseretart»
van marine, gaf besliste bevelen, ter
verzekering van het geregeld vertrek
der pakketbooten, op de vastgestelde
uren.
Er ls In de laatste dagen veel te
floen over
DE WEIGERING VAN Z. H DEN
PAUS OM OUD-PRF.SIDI.NT
ROOSEVELT TE ONTVANGEN.
't Staatssecretariaat van 't VatL
cann heeft nu de volgende nota open-
baar gemaakt
Het komt allee neer op een qunestio
vin hoffelijkheid. Nooit heeft het Ya-
ticaan aan Roosevelt opgelegd, zoo
als men valschelijk heeft beweerd,
zich niet te vertoonen met de Metho
disten of andere niet Katholieke
godsdienstige vereenigmgen te Rome.
Lr zijn verschillende met Katholieke
kringen in Rome. die geen smadelij
ke houding aau den dag leggen tegen
over den Paus en tegenover alles, wat
den Paus lief ia Daarentegen is iie
Methodistische kring uit de Via del 20
Settiembre aangespannen mot au
meest aiitl-clerlcale en meest anti-
Pausgezinde vereenigiugen van Ro
me en van het Katholieke Italië. Hij
drukt steeds zijn gevoelens uit ln een
voor hei Pausdom zeer beftigeu en be-
leedigenden vorm. President Roose
velt beeft er nu zelf een flauw denk
beeld van. nu hij verplicht ie geweest
een verklaring der Methodisten open
lijk te wraken. De H. Stoel had, ua
het geval met Fairbanks, allo reden
om te vreezen, dat Roosevelt, buiten
zijn weten en te goeder trouw, sym
pathie zou betuigd hebben aan de
zen der Katholieke Kerk vijandigen
kring. Evenwel, toen Roosevelt mid
dellijk en vertrouwelijk een gehoor
aan den Paus vroeg, drukte het Vati-
caan hoffelijk de hoop uit, dat hij
zou vermijden, zich in een vaUche po
sitie te stellen en den schijn aan te
nemen openbaar een voor den Paua
beleedigenden veldtocht te Bteunen.
De president weigerde echter eeiuge
voorwaarde aan te nemen, en dien
tengevolge werd het gehoor onmoge
lijk.
HET SUEZ-KANAAL.
Na een langdurige discussie ver
wierp te Kaïro de algemeene vergade-
Aarzelend nam Andreas l\ lchern
den brief in ontvangst. Maar al dade
lijk nadat hij de eerste regels gelezen
hml, kwam er een verandering op
zijn gelaat, steeds strakker spanden
zich zijn gelaatstrekken en toen hij
den gewlchtigen brief gelezen had,
knikte hit peinzend vóór zich heen.
- Inderdaad, een zeldzaam dapper,
hoo- ',urtï- meisje, mompelde hij vóór
zh" heen. Hoe Jammer, dat zij zulk
ee- ...der moet hebben
i iolf was vlak bij hem komen
staan.
U zegt do waarheid, vader, begon
hij. Hedwig i© een ensrel van goedheid
en hooghartigheid I En zoo'n bekoor
lijke vrouw wü u mij ontnemen
Kortzichtig, bekrompen hebt gij ter
wille van net snoode oordeel oer men-
schen net liefste opgeofferd, dat er
voor mij beslaat. Laat mij uitspre
ken, ging hij heftiger voort, toen zijn
vader hem ln de rede wilde vallen,
misschien heb ik al te lang gezwegen
en u door dit zwijgen in uw eigen
oogen een recht toegekend, waarvan
u nu misbruik heeft gemaakt Ik dank
u voor al het goede, vader, dat u mij
ln mijn leven al bewezen heeft lk
zou onrechtvaardig zijn, als ik niet
wilde toeeeven, dat u altijd een zorg
zame. liefdevolle vader voor mij ge
weest ia. Zelf» op dit oogenblik, nu
lk over uw manier van doen veront
waardigd ben. zal lk erkennen, dat
zij alleen haar oorsprong kan hebben
ln uw bezorgde, welgemeende liefdei!
Maar toch, vader, toch, u schijnt
niet te kunnen begrijpen, dat er ln een
mensclienhart snaren zijn, die men
niet mag aanraken, dat de waarach
tige, echt® liefde niet vraagt naar
hetgeen de menschen er van zeggen
zullen, dat het haar onverschillig
laat, of met haar samen rang en aan
zien binnentreedt of dat zij dood
arm en alleen komt.
Maar voor zulk© overwegingen en
gevoelens ls u ik weet het belaas
ontoegankelijk. Hn© «ondt gij anders
het meisje van mij hebben kunnen
verwijderen, dat mij begreep, dat lk
liefhad met mijn geheel© hart, om
dat ik het een innige liefde waardig
vond.
O. vader, het was verkeerd, u meen
de mij i© dienen en u heeft mij zoo
ongelukkig gemaakt, dat het leven nu
woest, eenzaam en dor voor mij ligt..
Andreas Wichern keek zijn zoon
met zulk een bekommerden, bezorg
den blik aan, dat Rudolf onwillekeu
rig de onvriendelijk© woorden, die
hem op de lippen zweefden, onder
drukte.
Laat mij Je èen ding zeggen, mijn
zoon, begon de fabrikant, die moeite
scheen te hebben zijn ontroering
meester te blijven. Je zegt zelf, dat Je
gelooft, dat lk alleen om Jouwentwll-
k en omdat ik bet voor Je beetwll
hield, tegen het jonge meisje ben op
getreden. Dat is ook inderdaad het
geval, maar nu snijt het mij, dat ik
naar haar toe ben gegaan Zij is een
meisje, waarvoor men den hoed diep
moet afnemen, en ik geloof, dat ik
haar meer pijn gedaan heb, dan zij
verdient-
O vader, viel Rudolf hem ln de
rede, terwijl een bitter lachje om tijn
lippen speelde. Wat geven nu nog die
woorden, nu mijn geluk onherroepe
lijk verdwenen is. U heeft den brief
van Hedwig gelezen. Zoo spreekt geen
meisje, dat niet geheel en al met het
verleden heeft gebroken.
Andreas Wichern knikte peinzend
met het hoofd, toon legde hij plotse
ling ln een opwelling zijn beide han
den op de schouders van zijn zoon
en dwong dezeu hem lang en liep in
de oogen"te kijken.
Al heb lk je dan ook onrecht aan
gedaan, zoo begon bij eindelijk, laai
je toch ook overtuigen, dat ik het bes
te met je voor had. Hedwig Beek
past niet meer voor jou. Laat je door
een ouden man met veel ervaring,
die gezien heeft wat er in het men-
schenieven te koop is, raden. Geloof
mij, Rudolf, het oogenblik zal ko
men, waarop je het optreden van gis
teren van je vader zult zegenen, waar
op je zult inzien, dat het een onge
luk voor 1ou en je meisje geworden
zou zijn. al» lk tegenover die omstan
digheden. die lot een scheiding nood
zaakten, fezwegen had en je beiden
met open oogen In een onafzienbaren
afgrond had laten storten.
Rudolf keek voor zich. Hij kon den
trouwen, welmeenenden blik van zijn
vader niet langer verdragen hij wist
hel inuners wel, dat het alleen do
zelfzuchtige liefde van den ouden
man geweest was. die dezen tot han
delen had bewogen, maar toch kon
hij de verbittering, die in zijn hart
oprees, niet meester worden. Hij
zuchtte diep en ging een «tap achter
uit
U spreekt altijd, alsof Karl Reck
al veroordeeld Js. vader, zei hij met
zenuwachtig trillende lippen. L stelt
zich op het standpunt, ulsuf u me; de
dochter van een gebrandnierkicn
moordenaar te doen had. biel u nu
voor, dat de arme martelaar de vol
gende week onschuld g en smetteloos
van alle rechtsvervolging ontslagen
wordt Zal ook dan nog het bewust
zijn ln u blijven wonen, dat u niets
dan uw nJicht ge«3uan heeft, toen u
twee trouw-minnende harten van el
kaar hebt gereten
De plooien om de mondhoeken van
den ouden beer werden scherperhij
richtte zich kaarsrecht overeind.
iW jïdt vervolgd).
