NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
1(
2be Jaargang. No. 8348
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. zaterdag 10 september i9io c
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)
Franco per post door Nederland
Afzonderlijke nummers
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem
a „de omstreken en franco per post
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
1.20
1.30
1.65
0.02 A
0.37 A
0.45
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts.'per plaatsing;
50 Cts. voor 3 plaatsingen a contant.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 53.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
Buitenlandsch Overzicht
Het fantastische verhaal over
blijkt weinig beieckenis te hebben.
Een onderzoek heeft namelijk ge
leerd, dat de twee officieren, die toe
gang tot het kasteel Friedberg wilden
bebben, inderdaad officieren van het
SSste regiment infanterie zijn ge
weest, die in de buurt ingekwartierd
waren en het kasteel hadden willen
bezichtigen.
't Is dus geen aanslag geweest.
Althans, als deze laatste mcdedeelin-
gen juist zijn, want het kan ook wel
zijn, dat de autoriteiten deze oplos
sing gevonden hebben om de onge
rustheid weg te nemen.
Bij aanslagen behooren bommen.
Te Calcutta heeft men dezer dagen
bij huiszoekingen al
Deze bestaan ('s lands wijs, 's lands
eer) uit uitgeholde kokosnoten, die
met kaüumcliloraat, spijkers, gramo-
Joüiipenneii e. a. gevuld waren. De
bewoners van liet huis, waarin men
deze zonderlinge instrumenten ge
vonden heeft zijn in hechtenis geno
men.
DE KRETENSER QUAESTIE
blijft nog altijd de aandacht vragen.
De Grieksche mioister van binnen-
landsche zaken heeft een telegram
gekregen, meldend dat de tot leden
dar Grieksche nationale vergadering
fekozen Kretensers (Mlchelida.kls,
oendoe.ms en Papamastorakis) hun
mandaten niet wenschen te aanvaar
den. Achter dit wenschen kan
wel een dik vraagteeken geplaatst
Worden 1
Al zoo blijft alleen nog de verkie
zing van Veniselos en van Pologcor-
gis als een punt, dat nadere regeling
Behoeft.
De drie eerstgenoemde Kretensers
waren niet tevens Grieksche burgers,
zooals met Veniselos en Podogeorgis
wèl het geval is. Aanvaarden beide
laatstgenoemden hun mandaten
en vau Veniselos schijnt dit zeker
dan doen ze dit in hun' hoedanigheid
van Grieken en niet van Kretensers.
Maar men weet, dat de Turken dan
toch nog bezwaar daartegen makeu.
Hoe slork de Turken op hun eischen
«taan blijkt nu weer uil het feit, dat
het Grieksche boycot in Turkije ook
uitgebreid is tot de handelswaren van
Kreta.
Dat zal de teleurgestelde eilanders
hog meer uit het humeur brengen 1
In Europa is bet niet algemeen be
kend, dat Brazilië krachtig ijvert
voor de bevordering van den vrede.
Een Duitsch blad wijst er thans op,
naar aanleiding van het bericht, dat
Brazilië met Uruguay onderhandelin-
geu heeft aangeknoopt over hot slui
ten van een arbitrage-verdrag. Opge
merkt wordt, dat Brazizlie thans met
bijna alle Zuid-Aiuerikaansrhe sta
ten een arbitrage-verdrag heeft geslo
ten of zal sluiten, wat van te meer
beteekenis is, omdat Brazilië in
Zuid-Amerika de krachtigste en voor
den oorlog de best toegeruste staat
is. Indiea waarlijk de vredo het
hoogste goal der volkeren is, mag
wel eens bedacht worden, dat Brazilië
meer daarvoor heeft gedaan, dan in
Europa is geschied, waar de dwaze
wedijver der vredelievende staatslie
den nog steeds de oorlogstoerustingen
opdrijft
Brazilië stelt zich werkelijk op een
gezond ethisch standpunt en toonde
dit bijv. ook door, zonder een verzoek
daaromtrent af te wachten, aan een
zwakkere naburige republiek een
strook grond terug te geven, die het
krachtens het oorlogsrecht had be
zet.
Moge het voorbeeld der Brazilianen
in Europa navolging vinden
Dat Noord-Amerikaansche staten
op zich zelf weinig macht hebben,
maar zich vrijwel geheel moeten ge
dragen naar de verlangens van liet
Unie-bestuur te Washington, blijkt
nu weer uit het geschil met Panama.
Het geldt hier
EEN STRIJD OM EEN PRESI
DENTSBENOEMING.
De republiek Panama, die sinds
1903 bij de gratie der Unie bestaat,
moet binnenkort een nieuwen presi
dent kiezen. Voor dit ambt is o.a. can-
didaat gesteld dr. Mendoza. Maar
deze candidaat is niet naar den ziu
der regeering te Washington, die
daarom door haai- vertegenwoordiger
te Panama heeft doen vorklaren, dat
zij de verkiesbaarheid van dr. Men
doza betwist.
Naar "t schijnt denkt de regeering
van Panama er over, deze verklaring
eenvoudig „voor kennisgeving aan te
nemen", althans er wordt nader ge
meld, dat de Amerikaansche zaakge
lastigde zich genoodzaakt heeft ge
zien aan de Panamasche regeering
duidelijk te maken, dat de Unie niet
aldus mot zich laat spotten. Wenscnt
Panama, na alles wat de Vereenigde
Staten voor de jonge republiek heeft
gedaan, met de inzichten te Washing
ton geen rekening te houden, dan,
zoo koaidigde hij aan, zou de Unie
zich genoodzaakt zien te.toonen, dat
haar wenken niet maar zoo in den
wind geslagen kunnen worden en zou
zij er toe moeten overgaan, de repu
bliek Panama te bezetten, of bij haar
gebied in te lijven.
Zal men nu in Panama zoo stout
zijn, om tegen de bevelen van het
Unie-bestuur le handelen
Deze twee kunnen in den laatst en
tijd niet meer gescheiden warden. De
ex-president neemt, zooals men weet,
een groot aandeel aan den verkie
zingsstrijd. Het aantal redevoeringen,
dat hij houdt, is bijna ontelbaar. Zijn
activiteit is inderdaad verbijsterend.
Verdediging van het. Panamakanaal,
sociale wetgeving, verdödigiugssport,
behoud van natuurlijke hulpbronnen,
bm n enl andsche- en buiten landsc h e
politiek, tariefherziening, wetgevende
maatregelen tegen de trusts, en vele
andere zaken geven hem stof tot rede-
vooringen, die zijn populariteit gesta
dig doen stijgen.
Het nieuwste nieuws is thans, dat
hij geweigerd heeft deel te nemen aan
een feestmaal, waar ook de boss van
Chicago, senator Lorimer, een bekend
republikein vam de oude garde, zou
aanzitten. Lorimer staat namelijk on
der beschuldiging van omkooperij
voor zijn verkiezing tot senator.
Roosevelt heeft,- naast tallooze be
wonderaars, ook veel vijanden. En
dezen bestrijden hem in hun pers op
dikwijls vlijmende, soms ook grappige
wijze.
Op de plaats voor liet hoofdartikel
van het Boston Newsbureau komt on
der het opschrift„Democratie" liet
volgende voor
IK zal de maatschappijen tot rede
brengen.
IK zal de oplichters wel leeren.
IK zal maken, dat het Opperst Ge
rechtshof zichzelf herziet.
Waarom eigenlijk een Opperst Ge
rechtshof, waar IK er ben
Do Grondwet IK dankte ze jaren
geleden reeds af.
Uitvoerende Macht, IK Wetgeven
de Macht, IK; Rechtsprekende Macht,
IK
Let op wat IK doen zaL
KEIZER WILHELM TE BRUSSEL.
Thans is, blijkens een bericht uit
Brussel, bepaald, dat keizer Wilhelm
zijn tegenbezoek aan konmg Albert
van België zal brengen in het eind
van October. Vastgesteld is reeds,
dat de Keizer per oorlogsschip naar
Antwerpen gaat en daar door Koning
Albert wordt ontvangen. Voorts zal
hij twee of drie dagen te Brussel ver
toeven.
is weer verergerd, ten gevolge van
een besluit der ketelmakers, waarin
de meerderheid weigert met de hou
ding van het bestuur, jn zake eene
overeenkomst met de patroons, mede
te gaan. In de aangenomen motie
wordt evenwel een voorstel, om een
vergadering te beleggen met de pa
troons-vertegenwoordigers ter verdere
overwegingen, goedgekeurd.
DE CHOLERA
blijft, helaas nog veel slachtoffer?
maken. In Rusland en Italië vallen
do meeste ziektegevallen voor, maar
ook in verschillende andore doelen
van Europa, komt de vreeselïjke ziekte
voor, zoodat nóg voor grooter ver
breiding gevreesd wordt.
Nu wordt weer gemeld, dat in het
Vilajet Erzoroem in Turkije viernieu
we gevallen zijn voorgekomen.
Ook te Hamburg werd bij een aan
gekomen schipper cholera geconsta
teerd.
Gelukkig kan opgemerkt worden,
dat de epidemie in Italië aan het af
nemen is. In de laatste 24 uur zijn
niet meer dan 18 nieuwe gevallen ge-
oonstateerd, terwijl 11 patiënten aan
cholera overleden.
Ook de zee blijft geregeld haai' of
fers vragen. Nu zijn weer
39 MENSCIIEN VERDRONKEN,
die in Sheboygan (Micliiganmeer) in
een veerboot voeren. Het vaartuig
zonk 30 mijl van de kust, met het ge
volg, dat alle opvarenden, op drie na,
den dood in de golven vonden.
Van de Residentie en haar
bewoners.
LXXI1I,
Een van onze oudste koffiehuizen
zal een verbouwing ondergaan: Café
Linke in de Veenestraat is reeds eenl-
gen tijd gesloten en zal wat gemoder
niseerd weer geopend worden. Daar
mee verdwijnt dan een stukje Oud-
Den Haag.
Café Linke, na 1870 opgericht op
de plaats waar een onderneming van
den heer De Haan verloopen was,
nam in do koffiehuizen van onzen tijd
een eigenaardige plaats in, die het te
danken had aan zijn eigenaar, welke
met zoo'n vaderlijke, maar strenge
zorg waakte, dat alles liep zooals het
voor de vaste klanten loopen moest
Hij hield er den wind onder; wie 's
avonds met een dame voor het gor
dijn wou zitten, kreeg een aanmer
king dat dit geen pas gaf en alle pro
testen van den man, die daar met zijn
vrouw of zuster zat, baatten niet: hij
moest weg.
Voor alles wat maar aanstoot zou
kunnen geven is steeds trouw ge
waakt en dit maakte dat de gasten,
die er steeds dezelfde gezichten aan
troffen, zich ra- meer als in een socië
teit dan als in een café gingen voelen.
Men vond er bekenden van den dag.
Daarbij kwam nog, dat de consump
tie steeds alle kritiek kon doorstaan.
De roasibeef, cervelaatworst en de
„houtsnippen" hadden en hebben een
reputatie, die in overeenstemming is
met hun goede eigenschappen.
Voeg daarbij dat het personeel er
op gedrild was alle eigenaardigheden
var. de stamgasten te kennen, zoodat
dezen bediend werden gelijk ze wilden
voordat nog een bestelling was ge
daan, dan is het te begrijpen dat lan
gen tijd bekende figuren daar kwa
men als stamgasten.
In den loop van de tijden kwam
daar echter verandering in. De plaat
sen van Schaepman en des Amorie
var. der Hoeven, die er lange jaren
verschenen, werden niet bezet door
partijkopstukken van gelijke grootte.
Candidaat aspirant poiitiekertjes
hebben er thans intrek genomen, mis
schien in de hoop, dat van de glorie
van hun illustre voorgangers ook
wat op hen zal afstralen.
Het kon misschien ook niet anders;
het café leven is in de laatste 25 ja
ren sterk veranderd. De gezelligheid,
die de menscheu vroeger in een don
kore ongemakkelijke pijpenla bracht
doordat de omgeving in do twee
de, de kennissen in de eerste plaats
kwamen, kennen we thans zoo goed
als niet meer. Schitterlicht, muziek
en veel geflonker moeten van buiten
aanvullen wat er van binnen aan
ontbreekt. De menschen veranderen
en de koffiehuizen met hen.
Maar dat neemt niet weg, dat het
jammer is dat weer em plokje, in de
geschiedenis van Den Haag van eeni-
ge beteekenis, gaat verdwijnen.
De oorlogsmarsch, dien een gedeel
te van het regiment grenadiers en ja
gers gemaakt heeft, is bijster geschikt
geweest om anti-militairisten te kwee
ken.
Van den Haag zou naar Gouda ge
marcheerd worden en daar overnacht;
den tweeden dag naar Bodegraven
met den trein naar Woerden en van
daar loopen naar Vianen. Met booten
naar Rotterdam en dan terug naar
hier.
Uitgevoerd is dit program wel,
maar men moet niet vragen hoe de
manschappen er aan toe waren.
Den eersten dag ging alles nog
wel bleek, dat Goudaeen weinig
ver lag en de mannen bleven bij
tientallen langs den weg liggen, maar
dezen werden achter den troep opge
vangen, zoodat ook zij het nachtkwar
tier in Gouda gedeeltelijk op stroo
op den vloer in de kazerne, gedeelte
lijk in het oude weeshuis, bereikten.
Geslapen werd echter niet veel.
De vermoeienissen van den vorigen
dag waren de mannen nog lang niet
te boven, toen opgebroken werd, maar
Bodegraven is gehaald, al was daar
de toestand van den troep verre van
schitterend.
Wederom behoefden door de goede
zorgen van de geneeskundig© afdee-
lin alk-u, die langs den weg i
niet achter gelaten te worden. Toen
voorbij kolonel Tonnet, die, hoewel
hij met verlof was, zich toch naar Bo-
degwiven had begeven, om den troep
te zien, werd gemarcheerd, onder de
muziek van de Koninklijk© kapel,
hielden de soldaten zich echter kra
nig.
Naar Woerden ging het verder per
trein, maar daar begon ©en zware
tocht. Vooraf had men uit de achter
blijvers een detachement gevormd, cir
ca GO man sterk, meest kreupelen, om
naar Den Haag terug te zenden, per
trein. De rest van de achterblijvers
werd weer bij den troep gevoegd,
maar zo vielen al sjooedig weer langs
den weg neer.
Halverwege Vianen konden ook
liaast de besten al niet meer. Tel
kens bleven er achter, de anderen
tuimelden vaak meer, dan ze liepen
en het marcheeren was zoo treurig,
dat de boeren, die overal kwamen kij
ken, zich kostelijk vermaakten over
de doodvermoeide soldaten. Achter
den troep liep een sergeant met een
schaar, om maar telkens weer de
blaren onder de voeten van de man
schappen, die neergevallen waren,
door te knippen.
Zoo bereikte men Vianen, waar
nachtkwartier betrokken zou worden
in tenten, die er echter nog niet wa
ren. maar nog opgeslagen moesten
worden. Doordat de weg ec'i'er lan
ger gebleken was dan berekend en de
soldaten langzamer geloopen hadden,
dan de chefs dachten, kwam men veel
later aan, dan verwacht en werden de
tenten opgeslagen, toen het al geheel
en al donker was. Sommige mannen
waren 'echter zóo vermoeid, dat ze
gewoonweg maar gingen slapen op
den kletsnatten erond. Het was den
volgenden morgen dan ook niet
steeds'figuurlijk gesproken als de mi
liciens vertelden, dat z© elkaar weder-
keerig uit de klei hadden moeten
I trekken.
Door het later aankomen, werd het
eten natuurlijk ook verlaathij een
voorposten-compagnie kreeg men
eerst tegen twaalf uur 's nachts wat
warms en om half 4 was het weer op
staan. Bij een andere compagnie had
den de manschappen de aardappels
in het donker in den grond getrapt-
Ze waren te vermoeid om te „jassen"
en het kon hen niets schelen
De vaart van Vianen naar Rotter
dam was het beste gedeelte van den
tocht Het bracht verademing en de
troep trok aardig bij. Alleen kon bij
een compagnie de soldijbetaling, wel
ke aan boord zou geschieden, niet
plaats hebben,omdat het geld,
een tweehonderd gulden, in het bivak
spoorloos verdwenen was.
In Rotterdam begon het lieve leven
opnieuw een groot uur werd over
het schoone plaveisel geloopen, aan
de Rottestad eigenelke pas deed
pijn op de puntige keien, maar de
mannen hielden zich goed. Ze ver
trokken geen spier van liet gelaat,
marcheerden kranig. Het publiek,
dat overal langs den weg stond ge
schaard, miste zijn uitwerking niet.
Niemand wou achterblijven, maar
toch was het een verademing, toen de
Veemarkt bereikt werd.
Het maal daar viel niet mee het
was echter warm, en een soldaat, die
moe is, kijkt nu eenmaal niet op wat
hij eet
Om kwart voor 4 zou dc tocht naar
Den Haag aanvangen, maar van te
voren werd eerst nog een geneeskun
dige visitatie gehouden en de 80 erg-
slen per trein naar hier gezonden,
waar ze ten slotte allen in de kazerne
Onze lachhoek
VOORPRET.
Mijn vader gelooft al te veel in
voorpret klaagde het jonge meisje
„In den zomer belooft hij, mij een
bonten mantel te koopen voor den
winter, als ik er niet op aandring om
naar een badplaats te gaan en in den
winter belooft hij mij, dat ik den vol
genden zomer naar de badplaats zal
gaan, als ik afzie van den bontman
tel."
DUIDELIJK GENOEG.
„Is je buurman wel bijzonder ijve
rig?"
,ALs er een kineinatografische op
neming v are hem gemaakt we'd, zou
het precies een gewone phoiographie
wezen."
Twee koetsiers hadden in de groote
volte ruzie. Toen de een kans zag om
weg te rijden, riep hij den ander, die
een bierwagen bestuurde, als af
scheidsgroet toe: „man, ik hen diep
medelijden met je; wat moet dat vree.
selijk wezen, zoon echten mond te
hebben om bier te drinken en niets
dan kege vaten om je heen!"
arriveerden, maar er waren er bij,
die dit zelf bijna niet meer wisten.
Dc groote troep was eerst om kwart
a 10 binnenover de 22 K.M. werd
6 1/2 uur geloopen.
Deze laatste marsch is zeker de
vaarstc geweestde doodvermoeide
soldaten met doorgeloopen, go rus
bloedende voeten, slingerden vaak
meer langs den weg dan ze liepen
equipementsstukken werden afgewor
pen, ja zelfs ransels op den weg ge
smeten.
De ziekenwagens waren in minder
clan geen tijd vol etn het getal achter
blijvers groeide steeds. Om in de
stad aan de manschappen nog eenig
aanzien te geven, werden zooveel mo
gelijk soldaten achter do muziek ge
bracht. Zoo hielden ze nog eenigszins
houding.
Het beste bewijs van de vermoeie
nissen is wel het volgende van de
secties '55 man zijn er gemiddeld
29 zonder ongemakken binnengeko
men.
Het is wèl een oorlogsmarsch ge
weest.
De geneeskundige dienst heeft het
druk gehad en de arbeid, dien h:j
verrichtte, was boven alien lof. Bij
mindere toewijding zou de toestand
van de manschappen nog slechter
geweest zijn. De doctoren Tempel
mans, Plet en Boland hebben aan
spraak op groote waardeering.
SINTRAM.
Stadsnieuws
Baden.
In het douchebadhuis aan den Kou
denhom zijn in de afgeioopen week
1053 baden genomen; in dat aan hei
Leidscheplein 1073.
FEUILLETON
MORA
Naar het Engelsch
door
CHARLES GARVICE.
U mag er wel trotsch op zijn,
fluisterde Nora.
Eliot fronste de wenkbrauwen, en
keek toon naar de punten van zijn
echoenen.
De muziek begint voor den vol
genden dans, zei hij. Ik vrees, dat ik
,u naar uw chaperonne zal moeten te
rugbrengen.
Naar mijn meesteres, verbeterde
Nora hem.
Zij legde haar hand luchtig op zijn
arm en bij bracht haar naar juffrouw
Deborah. Onderweg zei bij
Wil u mij nog een dans geven?
Mijn bedoeling was na den volgenden
weg te gaan maar ik zou zoo graag
nog cons met u willen dansen, als u
mij dat genoegen wil doen. Het is
eigenaardig, n'fets dan verbeelding
natuurlijk, maar ik heb een soort van
Eewaarwording, of ik u wel eens meer
ntmoet heb.
Nora beaon te beven.
Dat is niet heel waarschijnlijk,
zei ze met zachte stem. Ik. heb altijd
buiten gewoond; en ben nog maar
heel kort in Londen. Waar dacht u
mij ontmoet te hebben
Dat weet ik niet, antwoordde hij.
Dat is het juist. Als ik het wist, dan
kon ik het u zeggen. Zoo graag zou
ik willen, dat u mij uw naam noemde!
tfij schudde van neen. Toen zij bij
juffrouw Deborah aankwamen, kwam
er een man in het phantasie-costuuin
van een landbouwer op hen af. Hij
had een reusachtigen mond, groote
ooren. die eechthoekig tegen zijn
hoofd stonden en uitpuilende oogen.
Toen hij Eliot in 't oog kreeg, bleef
hij staan en grinnikte zoo, dat de hoe
ken van zijn mond voorbij zijn ooren
schenen te reiken. Eliot kon niet an
ders dan zijn aandacht schenken aan
zoo'n grappig gelaat en na het een
oogeublik te hebben aangestaard, riep
hij uit
Wel Stripley, jij hier 1
Ja, Mr. Graham, zei hij. Sir Jo
seph was zoo goed mij een kaart te
zenden. Vriendelijk van hem, niet
waar Wat een weelde is hier vereo»
nigd, niet waar Mr, Graham 1 Alle
grooten der aarde bij elkaar
Cliot knikte. Ik hoop, dat u zich
hier goed zal amuseeren, Stripley,
zei hij en onder het spreken liep hij
door naar juffrouw Deborah. Stripley
bleef nog om hen heen hangen en
zijn reusachtige handen wrijven met
een soort van' onderdrukte opgewon
denheid.
Ik breng u bier uw getrouwe
hulp terug, juffrouw, zei Eliot.
Juffrouw Deborah was verdiept In
een geanimeerd gesprek met een oude
dame naast zielig en Eliot moest zijn
woorden herhalen vóórdat hij haar
attentie tot zich kon trekken toen
keerde zij zich om, keek hem met een
glimlach aan en stond tot zijn verba
zing en ongenoegen langzaam op en
bleef hem met alle teekenen van be
langstelling aanstaren.
Hoe heet u vroeg zij, na een
pijnlijke stilte.
Eliot Graham, zei Eliot.
Graham 1 sprak zij hijgend.
Ja, Ja, het is in orde, juffrouw,
zei Stripley bedarend. Ga met mij
mee, dan zullen wij een kop thee ha
len. Ik hunker er zelf al lang naar.
Juffrouw Deborah bleef blijkbaar
zeer verbaasd Eliot aanstarenmaar
Mr. Stripley trok met waarschuwende
gebaren tegen Nora den arm van juf
frouw Doborah door den zijnen en
leidde haar weg. daarmee Eliot Gra
ham 6tokst.ijï eu in de grootste verba
zing achterlatend.
Eliot voelde de mooie oogen van de
„Nacht" door het masker heen onder
zoekond naar hem kijken, alsof zij
zich ook verbaasde over de aandoe
ning van juffrouw Deborah maar zij
zei niets, en toen er een heer kwam
om haar voor den volgenden dans te
vragen, ging zij met hem weg, Eliot
aan zijn eigen gedachten overlatend,
terwijl hij eerst haar en toen Mr.
Stripley en de oude dame nakeek.
Hij was zoo verdiept, dat Wedder-
burn hem tweemaal moest aanspre
ken, vóórdat hij zijn attentie kon trek
ken.
Je ziet er uit, als iemand die een
moeilijk raadsel moet oplossen. Onder
den indruk van de dame, waarmee je
zooeven gedanst heb, niet? Pat ver-
wondert mij nietlk zou er wat on
der willen verwedden, dat het gelaat
achter dat masker een van de mooi
ste in de zaal is. Wat gaat alles hier
schitterend zijn gang, niet? Sir Jo
seph is werkelijk een wondermensch
natuurlijk is dit alles zijn werk; in
heeft alles op touw gezetdat arme
vrouwtje vau hem la niets dan zijn
stroopop. En natuurlijk geraken de
menschen onder den indruk van
maatschappelijk succes, vooral zulk
groot 6ucces als dit. Jo zult zien, dat
hij klaar komt met die Maatschappij,
de aandeelen zullen allemaal geno
men zijn, vóórdat er een week is ver
streken.
Welke Maatschappij vroeg
Eliot.
Och kom je wilt toch niet zeg
gen, dat je er niets van wist 1 zei
Wedderburn. 'V<
'Vel natuurlijk, de
groote kopermaatschappij van Bye-
worthy
Eliot was niet verbaasd maar hij
staarde Wedderburn aan en zei
Vertel mij daar eens wat van.
Wedderburn lachte weer.
Dat zou een heel lang verhaal
worden, zei hij. Maar, beste kerel, ik
dacht, dat niemand in Londen over
iets anders sprak en dacht dan over
de groote kopermaatschappij van
Byeworthy. Daar zit nu juist zoo'n
soort van romannetje aan vast. dat
het publiek treft. Het schijnt, dat Sir
Joseph, terwijl hij aan het botanisee-
ren was stel je Sir Joseph botani-
seerende voor ginds in Devonshire,
kenteekenen van koper vond op het
land van een zijnor buren, lk kan mij
den naam van dien buurman op het
oogenblik niet herinneren. Natuur
lijk hield Sir Joseph zijn ontdekking
voor zich en kocht het land voor een
appel en een ei. Dat is de gewone
gang van zaken maar nu begint do
roman met hel feit, dat het land be
hoorde aan de dochter van zijn buur
man. Nu weet 'ik zijn naam weer
Ryall. liet is wel wat hard voor haar,
want natuurlijk, als zij geweten had
van het bestaan van het koper, zou
zij het land voor een enorm groote
som hebben kunnen verkoopen, of het
behouden kunnen hebbeu, de Maat
schappij tot stand gebracht en min
stens een kwart millioen verdiend
er meer dan dat aan zal verdiene
Vreemd is 't, dat er een gerucht gaat,
dat het meisje verdwenen is in elk
geval heeft niemand haar ontmoet of
ergens gezien. Wat scheelt je viel
hij zichzelf in de rede, want er was
een trek van onderdrukte woede op
het gelaat van Eliot gekomen en hij
uitte half gesmoorde vloeken.
Weet je nog iets meer vroeg
Eliot op vreemden tooD.
Neen, zei Wedderburn. Je schijnt
er veel belang in te stellen. Hoor eens,
als je alle bijzonderheden wilt weten,
dan moet jij je wenden tot Stripley,
soort van klerk van Sir Joseph.
Hij is hier vandaag, rondwarend om
reclame te maken voor deze Maat
schappij om zoo te spreken.
Eliot stond op met zijn lippen stijf
opéengeklemd. Zonder een woord te
spreken ging hij Stripley opzoeken en
vond deze interessante persoonlijk
heid in een kleine zijkamer hij was
alleen, en zat voor een reusachtige
pastei, waarnaast een flesch cham
pagne stond. Mr. Stripley genoot deze
weelderigen koet blijkbaar met
smaak.
(Wordt vervolgd).
