HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZA.TERDAG 8 OCTOBER 1910
fraarlemsche
Handeisvereeniging
Goedgolc. by Kon. Beiil. vnu 12 Noy. 18ü9.
De Haarlemsche Handeisvereeni
ging hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft in den loop van den tijd.
wei haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succès. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereeni-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 leden, maar dat is nist vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
.worden, om ten minste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dat de Haarlemsche Handeisvereeni
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groole
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van 8.50, die gevraagd
■vordL
De Haarlemsche Handeisvereeni
ging bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en information voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereenlgiug te vragen,
die ook in proceduren en faillisse-
menteu gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad I 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver-
eeniging zijn da heeren Mre. Th. de
Baan Uugenholtz en A. H. J. Mereus,
Spaarae 94, alhier, die voor de leden
alken werkdag van 'i4 uur des na
middags zijn te spreken.
Hel bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jausweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van iufonnatiën naar
bui'< ;i de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. par Informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Informa
tion tiuai binnen do stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentien op buiten de stad wo-
neudo personen worden niet behan
deld, waaneer niet 10 ets. voor porto-
vergboiiing is toegevoegd.
Ruim 1748 informatica en rechts
geleerde adviezen werden in het ui-
gek jpL-u jaar gegeven.
In Augustus en September 1910 zijn
81 vorderingen tot een bedrag van
1590.ÖO betaald; 14 vorderingen
worden afbetaald, 15 vorderingen
zijn uitgesteld.
Volgens au. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
seert aan het Bureau, dat. geopend is
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar o.ok
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
Boms meent, dat men, hoewel geen
lid der II H. V toch van haar infor-
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatlën door haar worden ver
strekt, en dat voor informatlën op
hier ter stede woonachtige pereonen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Van de Residentie en haar
bewoners.
LXXVTL
Schouwburgtragikomedie.
Tot dusver was de geschiedenis van
den stedelijken schouwburg-niet-bouw
één lang treurspel. Voorstellen
geen plannen plannen uitstel
plannen verwerping, wisselden el
kaar zoo af. Vooruit kwamen we
nooit 1
Nu zijn we een stap genaderd I
l)e toekomst zal moeten leeren, of
dit eigenlijk wei heelemaal juist is,
want de stap, die gedaan is, verwij
derde ons wel van de tragedie, maar
inplaats van ons rechtuit naar het
doel te voeren, bracht hij ons op een
ander spoor, dat naar de klucht
loopt 1 Of we daarmede verder zijn
gekomen, moet nog blijken.
De derde October zal een voor den
Haagschen gemeenteraad eigenaardi
ge datum worden.
Niet dat onze vroede 45 mannen
dien dag „weer zichzelf werden", zoo
als in Amsterdam tijdens het elcctri-
citoitsdebat een der leden zoo schoon
zei, neen de Haagsche raad ls al
tijd zich zelf, ook op den gedenk-
waardigen derden October, en dus
nam hij een besluit, dat
Voordat ik den zin voltooi, een
kleine toelichting.
Onze Schouwburg is brandgevaar
lijk niét sinds vandaag of gisteren,
maar al sedert zeker een 20 jaar. Hel
rapport, dat ik de vorige maal ver
meldde, dat van den commandant
van de brandweer en van den direc
teur van het bouw- en woningtoezicht,
toonde dat weer eens duidelijk aan.
Nu kwam in den Raad In behande
ling een voorstel, om den schouwburg
te sluiten met 1 Mei 1911, wegens
dat brandgevaar.
Zonderlinge consequentie
Volgens Bartjes kon men slechts
op twee wijzen redeneeren óf de
schouwburg is thans te gevaarlijk en
moet daarom dadelijk gesloten wor
den, óf hij is dat niet en kan daar
om bespeeld blijven, totdat de uitge
werkte plannen voor een nieuwen
den raad gepasseerd zijn.
Neen, zegt de gemeenteraad, zoo is
het niet, de schouwburg is n u nog
niet te gevaarlijk om gebruikt te wor
den, maar op den 30sten April 1911
is hij en zonder dat er iets aan
veranderd wordt het wel, en daar
om mag hij met 1 Mei 1911 niet meer
bespeeld worden.
De eerlijkheid gebiedt mede te dea
len, dat dit besluit van de plotselinge
brandgevaarlijkheid als het win
terseizoen voorbij is genomen werd
met 18 stemmen tegen 17, wat echter
niet wegneemt, dat de beslissing, op
zijn zachtst uitgedrukt, dwaas ge
noemd moet worden.
Bedenken we daarbij nog dat de
inconsequentie waartoe de braiul-
angst leiddie nu nog daargelaten
èn de KoninM. Fransche Opera èn
de Koninkl. Vereeniging Het
Nederlandsch Tooneel dan in 1911/12
niet in de residentie zouden kunnen
spelen, dan kan ik ook mijn zin van
daar straks voleinden... nam een be
sluit, dat tóch weer ingetrokken
wordt.
Want dat dit gebeuren zal, daar
aan twijfelt geen mensch.
Het is trouwens absoluut geen
zeldzaamheid, dat de raad op een be
sluit, genomen na ellelonge en dus
diepgaande discussies, terug komt
Waarom ook niet; de menschen ver
anderen met den dag en de rneenin-
gen soms rnet hen!
Een raadslid kan er daardoor wel
eens twee meeningen omtrent één on
derwerp op nahouden.
De directeuren van de opora en de
heer Van Kor laar kunnen daarom go-
rust zijn! Ook in het seizoen 1911/1912
zullen zo hun Haagsche abonnemen
ten kunnen innen.
De raad is hier altijd zichzelf en
dus meent hij over een tijdje wel,
dat het brandgevaar in den schouw
burg geweken is.
Blijkens het afdeelingsverslag van
het onderzoek van de gemeentebe-
grooting heeft een der leden er op
aangedrongen, aan de raadsleden
gratis tdüefoon te geven, omdat dian
de ieden beter voeling met edkaar
houden kunnen."
Het voorstel is gelukkig maar door
één en niet dooor „velen'
Kans op succes bestaat er dus niet
veeL
Het zou anders met de voltalligheid
van de vergaderingen aardig kunnen
gaan misloopen.
Nu komen de leden als ze elkaar
eens spreken willen naar de raads
vergadering toe, maar hebben ze al
lemaal telefoon, dan kunnen ze ook
in hun diverse woningen heele hoo
rnen opzetten en wat zou liet dan een
werk kosten het 25e lid naar het stad-
liuis te krijgen.
Er zou alleen in zoo'n telefoon aar
dige verkiezingsreclame zitten. Of is
het geen aanbeveling voor een can-
didaat „dat hij reeds een telefoon
heeft"?
Hij kost daarom minder aan de
stadskas dan zijn onbetelefoonde tc-
gencandidaat en is dus verkieslijker.
En geloof nu niet dat zoo'n aanbe
veling van goedkoopte geen succes
zou hebben! De kiezers hebben wel
eens andere argumentatie geslikt en
de tedefoon-candidaat heeft dat voor,
dat zijn reclame geen leugen is, al ls
zij ook een waarheid van slechts 85
(een telefoon-abonnement).
De veelbesproken Adelbert Graaf de
la Itamée, of Bela Klimm, zooals hij
minder aristocratisch eigenlijk heet,
zal aan Duitschland worden uitgele
verd. Het was niet anders te verwach
ten.
Veel belangstelling voor „Hen-
Graf" bestond hier niet. Hij was niet
bekend en de zij die alleen door
Het Nieuwe gebouw van den Protestantenbond.
Hierboven geven wij een afbeelding
van een der gevels van het gebouw,
dat de Haarlemsche afdeeling van den
Nederl. Protestantenbond stichten
gaat op het terrein der voormalige
gasfabriek, tusschen de H. 1). School
en de School voor M. U. L. O. in.
De teckening geeft een afbeelding
van den gevel, die naar het H. B.
School-gebouw is gekeerd.
Het gebouwtje links is bestemd voor
hot bestuur, wat de benedenverdie
ping betrelt.
Deze gevel meet ruim 36 meter,
waarvan het bijgebouw ongeveer
11 1/2 meter. De voorzijde van het
Bondsgebouw staat aan de Jncob-
straat. Daar is 't gebouw 13.75 M.
breed, docli aangebouwd is nog een
één-verdiepingshuisje van 4.77 M.
breed, dat een afzonderlijken ingang
heeft. Hier wordt de kliniek geves
tigd-
De toegang tot de kliniek leidt naar
een wachtkamer, daaraan grenst oen
badkamer. Uit beide vertrekken komt
men in do zaal der kliniek, die onge
veer 4 bij 31/2 M. groot is. Daarach
ter is een stookvertrek.
De hoofddeuren in den voorgevel
van het Bondsgebouw, die in eenvou-
digen kerkstijl is opgetrokken voeren
naar een ruime vestibule. Links en
rechts heeft men op doelmatige wijze
ruimten gespaard voor kleeding-be
waarplaatsen. Aan weerszijden zijn
trappen naar de gaanderij.
Uit de vestibule komt men in de
groote gehoorzaal, die van flinke af
metingen is. Zij is een 20 M. lang en
13 1/2 M. breed.
Het dak wordt geschraagd door
holle ijzeren kolommen, die 12 c.M.
dik zijn.
Tusschen de twee rijen kolommen
is het middenvak ingenomen door de
zitplaatsen. Twee gangpaden looped
tusschen dit vak en de kolommen.
Daar achter zijn weder aan eiken
kant twee groote en een klein vak
zitplaatsen. De groote vakken wor
den gescheiden door een breed gang
pad, hetwelk naar de nooduitgangen
voert, waarvan er een de deur is, die
men op de teekening ziet- De ander
komt uit in den tuin, die aan de
M. U. L. O.-school grenst. In het
midden van den achterwand, tegen
over het middenvak, is de kansel ge
plaatst. Daarachter tusschen twee
gangen in vindt men de trap, die
naar het orgel voert.
De gaanderij, die ongeveer 7 M.
diep is en over de hreedte van het
gebouw, aan de Jacobstraat-zijde, is
aangebracht, biedt het publiek zit
plaatsen in drie vakken.
Naast de vestibule in het bijge
bouw, dat men op bovenstaande af
beelding ziet, is links de Bibliotheek
zaal van den Protestantenbond
Rechts is de Bestuurskamer.
Een gang, die de vestibule ver
lengt, komt uit in het ruime Cathe-
chiseerlokaal, dat ongeveer 5 bij 10
M. groot is. Verder is hiemaas: een
garderobe.
Op de bovenverdieping, voor, heeft
men een kamer voor de zuster en ver
trekken voor den bewaarder.
Wanneer het Bondsgebouw gereed
zal zijn, zal de Protestantenbond ge
huisvest zijn in een gebouw, hem
waardig. De leden zullen dit voor
een groot deel te danken hebben aan
den ijver van het bestuur, dat zich
veel moeite heeft getroost, om de
pla.nnen tot stichting van een eigen
gebouw te verwezenlijken.
En de heer J. J. van Noppen,
chitect, ontwierp, overeenkomstig die
plannen, een ruim, gerieflijk en doel-
matig-ingericht gebouw.
haar voor de vierde maal getrouwd
zijn, en dat op 25-jarigen leeftijd
een persoon van gewicht had kunnen
worden, vertoonde zich nooit in het
publiek. „Men" had daarom weinig
aan het geval.
Vermakelijk was de wijze, waarop
twee bladen hier, die een heftigen
concurrentiestrijd voeren, telkens
nieuwe berichtjes van het paar tracht
ten to brengen. Het ©ene door de In
dische „carrière" van den „graaf'
ineo te deelen. het andere, dat na
veel speuren ïi la Sherlock Holme* de
gravin te pakken had gekregen, door
het geloof van deze vrouw in de on
schuld van haar man, fel le betichten.
Geen van de pogingen mocht ech
ter batende gevoelige menschen
bleven getrouwd.
Algemeen adoralievoorwerp werd
het paar niet en toch is er behoefte
aan een afgod voor de sentimenteels
gemeente.
Olieslagers zou danr hij uitnemend
heid voor geschikt zijn, maar waar
schijnlijk komt hij niet hier en bij
de Opera is tot dusver niemand ont
dekt, die alle eischen bezit het „en
fant cheri" te worden.
Vanni Murcöux weg, Witek weg,
het is wel treurig voor do Haagsche
bakvisschen en jonge doehloren tot de
40 jaar. Gelukkig, dat de taartjes in
verschillende winkels weer nfgeslaecn
zijn. Evenals vroeger kosten ze maar
5 en 3 cent en de geleedheid is dus
schoon, om onder het genot van meer
zoetigheid dan de vorige weken, to
smachten over de „dagen van voor
heen, toen er nog zangers waren,
mannen zonder hart van steen".
Er is nog een kansje. De „troupe
de Grand Opéra" is nog niet gearri
veerd en w ie weetMisschien is daar
bij wel de langverwachte, laugge-
smachte, die met 100 K M.-vaart de
open plaats in veler hartjes zal gaan
innemen.
Ende desespereert niet
SINTRAM.
Esperanto.
De heer Maurice Pearson schrijft io
„The Sheffield Weekly News" van JO
Sept. 1.1.:
Eenige weken geleden besloot ik
voor korten tijd in Holland te gaan
reizen. Begrijpelijkerwijze dacht ik
er aanstonds aan ook het Esperanto
le nutte maken.
Wat deed ik toen? In het jaarboek
je van dc Universala Esperanta Aso-
cio zocht ik de adressen van de delc-
gitoj (vertegenwoordigers der U. E.
A in Rotterdam, Amsterdam en Den
Haag. Het adires van den delegito in
Haarlem kende ik reeds omdat do
klub uit die stad een gids heeft uit
gegeven, en 't was dez - gids die mij
op het denkbeeld bracht Holland
eens te bezoeken. Ik schreef due aai»
de delegitoj, zeggende op welke da
tums ik zou komen en ging op reis.
De delegito in Rotterdam was zoo
bereidwillig mij gedurende drie uren
de bftzieniswrmrdighede! der stad te
toonen.
Aangezien het noodig was dat Ik
nog dien zelfden namiddag Rotter
dam verliet, groette ik dien delegito
aan het station.
Toen ik in Haarlem kwam, ging ik
direct naar het hotel, dat de delegito
mij per brief had aangoraden. Bij
mijn aankomst aldaar gaf de kellncr
mij een brief van den delegito, mel
dende dat hij met zijne echtgenoot*?,
mij dien zelfden avond zoude gc-l"i-
den naar dc woning van den voorzit
ter der klub. Wij gingen daarheen
en ontmoetten daar andere geestver
wanten, die een Engelsclunan wilden
hooren, die Esperanto sprak.
Het was een zeer prettige avond en
men schikte het zoo dat. een van de
ieden den volgenden Zaterdagmid
dag een uitstapje met rnij zou ma
ken. 's Morgens ging ik geholpen
door de Esperantogids de stad rond.
's Middags kwam mijn t nieuwe
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Wanneer een vereeniging een algc-
meene vergadering houdt, dan komen
er gewoonlijk maar een handjevol le
den .„Het spijt me", hoor je dan me
nig voorzitter deftig zeggen, „dat do
belangstelling van de leden in de ver
gaderingen zóo gering is." Die volzin
moot bij gelegenheid maar eens ge
drukt worden, daar hij op nagonoeg
alle vereenigingen van toepassing is.
Wil de voorzitter het heel mooi ma
ken, dan kan hij zeggen, dat do reden
is liet groote aantal vergaderingen op
dezen avond „onze secretaris, mijne
hoeren, hoeft de heele stad moeten
rondloopcn om een lokaal te vinden,
alles was bezet. Dan is er vanavond
ook nog wat te doon in de komedie en
In do Kroon, zoodat alles ongunstig
werkt op het bezoek."
Daarmee troosten zich dan de hee
ren en gaan aan 'i werk met twee en
een half lid, dio opgekomen zijn en
wel wenschten, dat ze ook maar weg
gebleven waren. Slaat de president
6venwel den volgenden avond de cou
rant op en vindt hij daar, dat er
in de komedie weinig menschen zijn
geweest, dat de Kroon maar matig be
let was en dat in de verschillende ver
gaderingen geen leden zijn opgeko
men, dan vraagt hij zich allicht af,
waar toch het publiek wel zitten kan.
Ik geloof dat de zaak zóo in elkaar
zit. Wanneer iemand door een andor
wordt aangezocht, om van een veree
niging lid te worden, dan is do eeriige
verplichting, die hij gevoelt, om con
tributie te betalen. Aan 't bijwonen
van vergaderingen denkt hij geen se
conde. Ik kan die stelling onmiddel
lijk en af' nd bewijzen. Verbeelden
we ons, dat A. en B. elkaar ontmoe
ten. A„ een ijverig vergaderman, zegt
tot B.. die er warm inzit
„Hoor eens B., je moest toch lid
worden van onze nieuwe vereeniging
tot bevordering van het dragen van
gekleurde sokken."
„Goed", zegt B.. „wat kost me
dat
„Een rijksdaalder."
„Noteer me dan maar."
Gebeurt er nu verder niets, dan is
de zaak gezond, maar neem aan, dat
A. doorgaat en zegt
„Ja maar hoor eens, zóo kom Je er
niet af. en zijn ook verplichtingen aan
verbonden 1"
„Verplichtingen?" vraagt B. ver
schrikt. ,.'t Is toch voldoende, dat ik
contributie betaal I Je wilt me toch
niet in 't bestuur hebben, daar bedank
ik voor 1"
„Dat is het niet, maar iedereen die
bij ons lid wordt, moet beloven de ver
gaderingen trouw bij te zullen wonen,
behoudens natuurlijk in geval van
ziekte."
B. heeft zijn kalmte herwonnen,
maar schudt vastberaden het hoofd.
„Hoor eens A., ik wil vijf gulden be
talen als het moet, maar vergaderin
gen bijwonen, dét nooit. Liever be
dank ik voor al mijn lidmaatschap
pen, dan dat ik op één vergadering
kom."
En wanneer A. dan nog aandringt
wordt B-, noch iemand anders, lid
van de vereeniging tot bevordering
van het dragen van gekleurde sok
ken
Ik heb onlangs een president ont
moet, die na afloop van de bijeen
komst zei„ik heb een hekel aan zul
ke vergaderingen, maar ze zijn noo
dig. Konden we ze maar anders hou
den
„Hoe dan werd hem gevraagd.
„Op zijn laatst te zeven uur en dan
tot uiterlijk half negen, dan heb je
nog wat aan je avond. Maar als je
om acht uur, kwartier over achten be
gint, dun is aan 't eind van de verga
dering ook de avond voorbij."
Integendeel beginnen de avondver
gaderingen hoe langer zoo later. Acht
uur, de klassieke tijd, wordt voor me
nige bijeenkomst al half negen en een
enkele vereeniging laat een proefpijl
op, door te probeereu of 't ook niet te
negen uur zou lukken. Dat hebben we
van de week nog meegemaakt op een
vergadering van de Groote-Hout-
straat-vereeniging.
De menschen gaan namelijk steeds
later aan tafel. Vroeger at iedereen,
ook do deftige burgerij, te twaalf of
een uur. Naderhand is dat veranderd,
op dien tiid eet alleen nog de arbeider
zijn middagmaal, anderen eten te vijf
uur, half zes, zes uur, half zeven, ja
zelfs zeven uur. Begrijp ik het goed,
dan is dit een graadmeter van deftig
heid, zoodat menschen die te zeven
uur eten, de deftigste zijn. Het zal
misschien weldra beschouwd worden
als de hoogste elegantie, om den vol
genden dag te eten. Maar dat dit
voortdurend verlaten natuurlijk ook
weer het bezoeken van vergaderingen
belemmert, spreekt van zelf.
Ik heb eens een man ontmoet, die
zei „Eiken avond heb ik een verga
dering."
Hij zag er nu juist niet uit als
iemand, die grooten invloed uitoefent
op de algeineene zaken, zoodat ik ver
wonderd zei
„Och kom 1"
„Wezenlijk waar", zei hij. „Met ons
zessen."
„Hoe moet ik dat begrijpen Toch
niet altijd met de zelfde menschen 7'
„Ja jnist."
„Dat moet vervelend worden."
„Heelemaal niet", zei hij. „Maar 't
is geen gewone vergadering, moet je
denken. Notulen worden niet gehou
den en dus ook niet gelezen
„Ook geen voorstellen gedaan of
amendementen vroeg ik gekkend.
„O ja, die wel, soms zelfs wel mo
ties van orde gesteld."
„Maar een voorzitter dan
„Er zijn er twee, maar geen secre
taris. Wel een penningmeester", en ik
verbeeldde me, dat hij naar zijn eigen
zak keek.4" „Ook is ef een kat en ©en
piano, er wordt thee geschonken, vrij-
wat gebabbeld, maar ook veel ge
werkt. Er kan wel eens een halfuur
voorbij gaan, zonder dat iemand een
woord zegt."
„Wonderlijke vergadering", zei ik.
„Waar komen jullie bij elkaar 7"
„In mijn huiskamer, 't 1b mijn ge
zin, vat je
Ik benijdde den man, maar hem na
volgen kan ik niet Dat brengt niet
ieders levensomstandigheid mee. Der
halve was ik present op de vergade
ring van de Groote-Houtstraat-veree-
niging, gehouden in navolging van
die der Haarlemsche Handeisvereoni-
ging over asphalteering van onzen
hoofdverkeersweg. De bijeenkomst
werd gehouden in de bovenzaal van
Cufó Neuf en nergens beter had een
practische demonstratie gegeven kun
nen worden van de wenschelijkhcid,
om asphalt te leggen.
Het is namelijk een aardig verga
derzaaltje, maar niet groot, zoodat
een paar dozijn menschen, van wie
hel meerendeel zit te dampen, het
spoedig hebben volgerookt. Dan moet
de openslaande deur naar het balcon
open. maar nauwelijks is dat ge
schied of ratelende geluiden van de
straat maken het bijna onmogelijk,
den spreker te volgen. Daverend dreu
nen wagens over de keien, vermengd
met het scherpe klikklak van paarden
hoeven. Wanneer er asphalt lag, zou
den we rustig hebben kunnen verga
deren
Maar 't lag er nog niet en om het te
krijgen waren we juist present Voor
wie de vergadering van de Handeis
vereeniging hadden bijgewoond, wor
den in deze bijeenkomst natuurlijk
geen nieuwe gezichtspunten meer ge
opend, zoodat ik allen tijd had, om
eens wat te soezen over het feit, dat
wij eigenlijk in onzen gemeenteraad
alleen vertrouwen stellen voor kleine
zaken.
Permissie geven om een stuk grond
te huren of te koopen, dat gaat nog,
een onderwijzer benoemen mag de
Raad ook zonder ons doen, maar zoo
dra er wat gewichtigs aan de orde is,
komen we met rcciuesten. Dan moeten
de leden van den Raad maar eens we
ten. hoe wij over de zaak denken En
van vier kanten komen de reques-
tranten aangestroomd, om asphalt te
eischen.
Als ik 't goed inzie, dan wil dc
Raad er ook wel aan, maar wordt
weerhouden door de kosten. Tot zeke-
hoogte houdt de gemeenteraad im
mers onze beurs Toch, als 't pu
bliek het wil, dan is het Koning En
nu ik van koning spreek, denk ik
aan een vorst, die graag alles goed en
mooi om zich heen hebben wou. De
hofmaarschalk zuchtte wel eens over
de lange rekeningen, die kwamen,
maar trok dan toch weer zijn mees
ters beurs en betaalde.
Tot hij op zekeren dag zei„Sire,
met uw welnemen, het geld is op."
„Nu al vroeg Sire, „en ik wou
nog zoo graag een mooie brug bou
wen voor 't verkeer Weet je wat,
hofmaarschalk, voor goeie dingen
moet geld wezen. Weet je wat be
leen mijn diamanten, ik wil me een
offer voor de goeie zaak getroosten
Zoo gebeurde, de brug kwam er, het
verkeer nam toe, de bloei van de
hoofdstad evenzoo, de koning kreeg
weer geld en kon de diamanten uit
de Bank van Leening halen.
Met de asphalteering in Haarlem is
't niet anders ze zal wel wat geld kos
ten. maar óók geld opbrengen.
„Het is verkeerd, wat je noodig
hebt, niet te koopen", zei de Egypti
sche wijsgeer Hoeheetiein't jaar
250 ai.
Zou de Haarlemsche Raad dan na
asphalteering durven weigeren
F1DELIO.