HAARLEM'S DAGBLAD. TWEEDE BLAD. ZA.TERDAG 8 OCTOBER 1910 fraarlemsche Handeisvereeniging Goedgolc. by Kon. Beiil. vnu 12 Noy. 18ü9. De Haarlemsche Handeisvereeni ging hier ter stede, opgericht 10 Mei 1892, heeft in den loop van den tijd. wei haar recht van bestaan bewezen. In zeer vele gevallen, zaken van ver schillenden aard betreffende, is zij opgetreden en dikwijls met groot succès. Jammer echter, dat men alge meen niet meer blijk geeft, dit te waardeeren, door als lid der Vereeni- ging toe te treden. Er zijn wel meer dan 600 leden, maar dat is nist vol doende. Elk handelaar, neringdoen de, ja zelfs particulieren, moesten lid .worden, om ten minste te laten gevoe len, dat men het werk op prijs stelt, dat de Haarlemsche Handeisvereeni ging steeds opneemt, als doende, wat hare hand vindt om te doen. De voordeelen, die de Vereeniging buiten hare bemoeiingen van ver schillenden aard, haren leden aan biedt, zijn zeer vele en zeer groole tegenover de geringe jaarlijksche contributie van 8.50, die gevraagd ■vordL De Haarlemsche Handeisvereeni ging bemoeit zich in de eerste plaats er mede, de belangen van hare leden te bevorderen, door onwillige beta lers voor hen tot betaling aan te manen en information voor hen in te winnen. Bovendien hebben de leden het recht, het hun gratis te verstrek ken advies van den rechtsgeleerden adviseur der Vereenlgiug te vragen, die ook in proceduren en faillisse- menteu gratis voor hen optreedt, na tuurlijk alleen voor zaken betreffende den handel en het bedrijf der leden. Als proef kunnen voortaan nieuwe leden voor een half jaar worden aan genomen, doch slechts het 2e halfjaar (van 1 November tot en met 30 April) ad I 1.75 de halve contributie. Rechtsgeleerde adviseurs der Ver- eeniging zijn da heeren Mre. Th. de Baan Uugenholtz en A. H. J. Mereus, Spaarae 94, alhier, die voor de leden alken werkdag van 'i4 uur des na middags zijn te spreken. Hel bureau der Vereeniging is ge vestigd Jausweg 11. Voor incasso's door bemiddeling der Vereeniging wordt een vast recht van 5 pet. der vordering bere kend. Bovendien moet 10 cent voor port steeds worden bijgevoegd, bij inzen ding van vorderingen door bemidde ling der advocaten te innen. De kosten van iufonnatiën naar bui'< ;i de stad woonachtige personen bedragen 60 ets. par Informatie, plus vijf cents porto-vergoeding. Informa tion tiuai binnen do stad wonende personen worden gratis verstrekt. Pretentien op buiten de stad wo- neudo personen worden niet behan deld, waaneer niet 10 ets. voor porto- vergboiiing is toegevoegd. Ruim 1748 informatica en rechts geleerde adviezen werden in het ui- gek jpL-u jaar gegeven. In Augustus en September 1910 zijn 81 vorderingen tot een bedrag van 1590.ÖO betaald; 14 vorderingen worden afbetaald, 15 vorderingen zijn uitgesteld. Volgens au. 7 dient het geheim der lijsten van wanbetalers ongeschon den te blijven. Alle brieven, aanvragen, reclames of wat ook, moeten worden geadres seert aan het Bureau, dat. geopend is dagelijks van 9 tot 5 uur en waar o.ok verdere inlichtingen zijn te bekomen. Het Bestuur heeft bemerkt, dat men Boms meent, dat men, hoewel geen lid der II H. V toch van haar infor- matiën kan bekomen, en brengt nu nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis dat alleen aan leden der Vereeniging informatlën door haar worden ver strekt, en dat voor informatlën op hier ter stede woonachtige pereonen nooit betaling mag worden gevor derd. HET BESTUUR. Van de Residentie en haar bewoners. LXXVTL Schouwburgtragikomedie. Tot dusver was de geschiedenis van den stedelijken schouwburg-niet-bouw één lang treurspel. Voorstellen geen plannen plannen uitstel plannen verwerping, wisselden el kaar zoo af. Vooruit kwamen we nooit 1 Nu zijn we een stap genaderd I l)e toekomst zal moeten leeren, of dit eigenlijk wei heelemaal juist is, want de stap, die gedaan is, verwij derde ons wel van de tragedie, maar inplaats van ons rechtuit naar het doel te voeren, bracht hij ons op een ander spoor, dat naar de klucht loopt 1 Of we daarmede verder zijn gekomen, moet nog blijken. De derde October zal een voor den Haagschen gemeenteraad eigenaardi ge datum worden. Niet dat onze vroede 45 mannen dien dag „weer zichzelf werden", zoo als in Amsterdam tijdens het elcctri- citoitsdebat een der leden zoo schoon zei, neen de Haagsche raad ls al tijd zich zelf, ook op den gedenk- waardigen derden October, en dus nam hij een besluit, dat Voordat ik den zin voltooi, een kleine toelichting. Onze Schouwburg is brandgevaar lijk niét sinds vandaag of gisteren, maar al sedert zeker een 20 jaar. Hel rapport, dat ik de vorige maal ver meldde, dat van den commandant van de brandweer en van den direc teur van het bouw- en woningtoezicht, toonde dat weer eens duidelijk aan. Nu kwam in den Raad In behande ling een voorstel, om den schouwburg te sluiten met 1 Mei 1911, wegens dat brandgevaar. Zonderlinge consequentie Volgens Bartjes kon men slechts op twee wijzen redeneeren óf de schouwburg is thans te gevaarlijk en moet daarom dadelijk gesloten wor den, óf hij is dat niet en kan daar om bespeeld blijven, totdat de uitge werkte plannen voor een nieuwen den raad gepasseerd zijn. Neen, zegt de gemeenteraad, zoo is het niet, de schouwburg is n u nog niet te gevaarlijk om gebruikt te wor den, maar op den 30sten April 1911 is hij en zonder dat er iets aan veranderd wordt het wel, en daar om mag hij met 1 Mei 1911 niet meer bespeeld worden. De eerlijkheid gebiedt mede te dea len, dat dit besluit van de plotselinge brandgevaarlijkheid als het win terseizoen voorbij is genomen werd met 18 stemmen tegen 17, wat echter niet wegneemt, dat de beslissing, op zijn zachtst uitgedrukt, dwaas ge noemd moet worden. Bedenken we daarbij nog dat de inconsequentie waartoe de braiul- angst leiddie nu nog daargelaten èn de KoninM. Fransche Opera èn de Koninkl. Vereeniging Het Nederlandsch Tooneel dan in 1911/12 niet in de residentie zouden kunnen spelen, dan kan ik ook mijn zin van daar straks voleinden... nam een be sluit, dat tóch weer ingetrokken wordt. Want dat dit gebeuren zal, daar aan twijfelt geen mensch. Het is trouwens absoluut geen zeldzaamheid, dat de raad op een be sluit, genomen na ellelonge en dus diepgaande discussies, terug komt Waarom ook niet; de menschen ver anderen met den dag en de rneenin- gen soms rnet hen! Een raadslid kan er daardoor wel eens twee meeningen omtrent één on derwerp op nahouden. De directeuren van de opora en de heer Van Kor laar kunnen daarom go- rust zijn! Ook in het seizoen 1911/1912 zullen zo hun Haagsche abonnemen ten kunnen innen. De raad is hier altijd zichzelf en dus meent hij over een tijdje wel, dat het brandgevaar in den schouw burg geweken is. Blijkens het afdeelingsverslag van het onderzoek van de gemeentebe- grooting heeft een der leden er op aangedrongen, aan de raadsleden gratis tdüefoon te geven, omdat dian de ieden beter voeling met edkaar houden kunnen." Het voorstel is gelukkig maar door één en niet dooor „velen' Kans op succes bestaat er dus niet veeL Het zou anders met de voltalligheid van de vergaderingen aardig kunnen gaan misloopen. Nu komen de leden als ze elkaar eens spreken willen naar de raads vergadering toe, maar hebben ze al lemaal telefoon, dan kunnen ze ook in hun diverse woningen heele hoo rnen opzetten en wat zou liet dan een werk kosten het 25e lid naar het stad- liuis te krijgen. Er zou alleen in zoo'n telefoon aar dige verkiezingsreclame zitten. Of is het geen aanbeveling voor een can- didaat „dat hij reeds een telefoon heeft"? Hij kost daarom minder aan de stadskas dan zijn onbetelefoonde tc- gencandidaat en is dus verkieslijker. En geloof nu niet dat zoo'n aanbe veling van goedkoopte geen succes zou hebben! De kiezers hebben wel eens andere argumentatie geslikt en de tedefoon-candidaat heeft dat voor, dat zijn reclame geen leugen is, al ls zij ook een waarheid van slechts 85 (een telefoon-abonnement). De veelbesproken Adelbert Graaf de la Itamée, of Bela Klimm, zooals hij minder aristocratisch eigenlijk heet, zal aan Duitschland worden uitgele verd. Het was niet anders te verwach ten. Veel belangstelling voor „Hen- Graf" bestond hier niet. Hij was niet bekend en de zij die alleen door Het Nieuwe gebouw van den Protestantenbond. Hierboven geven wij een afbeelding van een der gevels van het gebouw, dat de Haarlemsche afdeeling van den Nederl. Protestantenbond stichten gaat op het terrein der voormalige gasfabriek, tusschen de H. 1). School en de School voor M. U. L. O. in. De teckening geeft een afbeelding van den gevel, die naar het H. B. School-gebouw is gekeerd. Het gebouwtje links is bestemd voor hot bestuur, wat de benedenverdie ping betrelt. Deze gevel meet ruim 36 meter, waarvan het bijgebouw ongeveer 11 1/2 meter. De voorzijde van het Bondsgebouw staat aan de Jncob- straat. Daar is 't gebouw 13.75 M. breed, docli aangebouwd is nog een één-verdiepingshuisje van 4.77 M. breed, dat een afzonderlijken ingang heeft. Hier wordt de kliniek geves tigd- De toegang tot de kliniek leidt naar een wachtkamer, daaraan grenst oen badkamer. Uit beide vertrekken komt men in do zaal der kliniek, die onge veer 4 bij 31/2 M. groot is. Daarach ter is een stookvertrek. De hoofddeuren in den voorgevel van het Bondsgebouw, die in eenvou- digen kerkstijl is opgetrokken voeren naar een ruime vestibule. Links en rechts heeft men op doelmatige wijze ruimten gespaard voor kleeding-be waarplaatsen. Aan weerszijden zijn trappen naar de gaanderij. Uit de vestibule komt men in de groote gehoorzaal, die van flinke af metingen is. Zij is een 20 M. lang en 13 1/2 M. breed. Het dak wordt geschraagd door holle ijzeren kolommen, die 12 c.M. dik zijn. Tusschen de twee rijen kolommen is het middenvak ingenomen door de zitplaatsen. Twee gangpaden looped tusschen dit vak en de kolommen. Daar achter zijn weder aan eiken kant twee groote en een klein vak zitplaatsen. De groote vakken wor den gescheiden door een breed gang pad, hetwelk naar de nooduitgangen voert, waarvan er een de deur is, die men op de teekening ziet- De ander komt uit in den tuin, die aan de M. U. L. O.-school grenst. In het midden van den achterwand, tegen over het middenvak, is de kansel ge plaatst. Daarachter tusschen twee gangen in vindt men de trap, die naar het orgel voert. De gaanderij, die ongeveer 7 M. diep is en over de hreedte van het gebouw, aan de Jacobstraat-zijde, is aangebracht, biedt het publiek zit plaatsen in drie vakken. Naast de vestibule in het bijge bouw, dat men op bovenstaande af beelding ziet, is links de Bibliotheek zaal van den Protestantenbond Rechts is de Bestuurskamer. Een gang, die de vestibule ver lengt, komt uit in het ruime Cathe- chiseerlokaal, dat ongeveer 5 bij 10 M. groot is. Verder is hiemaas: een garderobe. Op de bovenverdieping, voor, heeft men een kamer voor de zuster en ver trekken voor den bewaarder. Wanneer het Bondsgebouw gereed zal zijn, zal de Protestantenbond ge huisvest zijn in een gebouw, hem waardig. De leden zullen dit voor een groot deel te danken hebben aan den ijver van het bestuur, dat zich veel moeite heeft getroost, om de pla.nnen tot stichting van een eigen gebouw te verwezenlijken. En de heer J. J. van Noppen, chitect, ontwierp, overeenkomstig die plannen, een ruim, gerieflijk en doel- matig-ingericht gebouw. haar voor de vierde maal getrouwd zijn, en dat op 25-jarigen leeftijd een persoon van gewicht had kunnen worden, vertoonde zich nooit in het publiek. „Men" had daarom weinig aan het geval. Vermakelijk was de wijze, waarop twee bladen hier, die een heftigen concurrentiestrijd voeren, telkens nieuwe berichtjes van het paar tracht ten to brengen. Het ©ene door de In dische „carrière" van den „graaf' ineo te deelen. het andere, dat na veel speuren ïi la Sherlock Holme* de gravin te pakken had gekregen, door het geloof van deze vrouw in de on schuld van haar man, fel le betichten. Geen van de pogingen mocht ech ter batende gevoelige menschen bleven getrouwd. Algemeen adoralievoorwerp werd het paar niet en toch is er behoefte aan een afgod voor de sentimenteels gemeente. Olieslagers zou danr hij uitnemend heid voor geschikt zijn, maar waar schijnlijk komt hij niet hier en bij de Opera is tot dusver niemand ont dekt, die alle eischen bezit het „en fant cheri" te worden. Vanni Murcöux weg, Witek weg, het is wel treurig voor do Haagsche bakvisschen en jonge doehloren tot de 40 jaar. Gelukkig, dat de taartjes in verschillende winkels weer nfgeslaecn zijn. Evenals vroeger kosten ze maar 5 en 3 cent en de geleedheid is dus schoon, om onder het genot van meer zoetigheid dan de vorige weken, to smachten over de „dagen van voor heen, toen er nog zangers waren, mannen zonder hart van steen". Er is nog een kansje. De „troupe de Grand Opéra" is nog niet gearri veerd en w ie weetMisschien is daar bij wel de langverwachte, laugge- smachte, die met 100 K M.-vaart de open plaats in veler hartjes zal gaan innemen. Ende desespereert niet SINTRAM. Esperanto. De heer Maurice Pearson schrijft io „The Sheffield Weekly News" van JO Sept. 1.1.: Eenige weken geleden besloot ik voor korten tijd in Holland te gaan reizen. Begrijpelijkerwijze dacht ik er aanstonds aan ook het Esperanto le nutte maken. Wat deed ik toen? In het jaarboek je van dc Universala Esperanta Aso- cio zocht ik de adressen van de delc- gitoj (vertegenwoordigers der U. E. A in Rotterdam, Amsterdam en Den Haag. Het adires van den delegito in Haarlem kende ik reeds omdat do klub uit die stad een gids heeft uit gegeven, en 't was dez - gids die mij op het denkbeeld bracht Holland eens te bezoeken. Ik schreef due aai» de delegitoj, zeggende op welke da tums ik zou komen en ging op reis. De delegito in Rotterdam was zoo bereidwillig mij gedurende drie uren de bftzieniswrmrdighede! der stad te toonen. Aangezien het noodig was dat Ik nog dien zelfden namiddag Rotter dam verliet, groette ik dien delegito aan het station. Toen ik in Haarlem kwam, ging ik direct naar het hotel, dat de delegito mij per brief had aangoraden. Bij mijn aankomst aldaar gaf de kellncr mij een brief van den delegito, mel dende dat hij met zijne echtgenoot*?, mij dien zelfden avond zoude gc-l"i- den naar dc woning van den voorzit ter der klub. Wij gingen daarheen en ontmoetten daar andere geestver wanten, die een Engelsclunan wilden hooren, die Esperanto sprak. Het was een zeer prettige avond en men schikte het zoo dat. een van de ieden den volgenden Zaterdagmid dag een uitstapje met rnij zou ma ken. 's Morgens ging ik geholpen door de Esperantogids de stad rond. 's Middags kwam mijn t nieuwe Haarlemmer Halletjes EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE. Wanneer een vereeniging een algc- meene vergadering houdt, dan komen er gewoonlijk maar een handjevol le den .„Het spijt me", hoor je dan me nig voorzitter deftig zeggen, „dat do belangstelling van de leden in de ver gaderingen zóo gering is." Die volzin moot bij gelegenheid maar eens ge drukt worden, daar hij op nagonoeg alle vereenigingen van toepassing is. Wil de voorzitter het heel mooi ma ken, dan kan hij zeggen, dat do reden is liet groote aantal vergaderingen op dezen avond „onze secretaris, mijne hoeren, hoeft de heele stad moeten rondloopcn om een lokaal te vinden, alles was bezet. Dan is er vanavond ook nog wat te doon in de komedie en In do Kroon, zoodat alles ongunstig werkt op het bezoek." Daarmee troosten zich dan de hee ren en gaan aan 'i werk met twee en een half lid, dio opgekomen zijn en wel wenschten, dat ze ook maar weg gebleven waren. Slaat de president 6venwel den volgenden avond de cou rant op en vindt hij daar, dat er in de komedie weinig menschen zijn geweest, dat de Kroon maar matig be let was en dat in de verschillende ver gaderingen geen leden zijn opgeko men, dan vraagt hij zich allicht af, waar toch het publiek wel zitten kan. Ik geloof dat de zaak zóo in elkaar zit. Wanneer iemand door een andor wordt aangezocht, om van een veree niging lid te worden, dan is do eeriige verplichting, die hij gevoelt, om con tributie te betalen. Aan 't bijwonen van vergaderingen denkt hij geen se conde. Ik kan die stelling onmiddel lijk en af' nd bewijzen. Verbeelden we ons, dat A. en B. elkaar ontmoe ten. A„ een ijverig vergaderman, zegt tot B.. die er warm inzit „Hoor eens B., je moest toch lid worden van onze nieuwe vereeniging tot bevordering van het dragen van gekleurde sokken." „Goed", zegt B.. „wat kost me dat „Een rijksdaalder." „Noteer me dan maar." Gebeurt er nu verder niets, dan is de zaak gezond, maar neem aan, dat A. doorgaat en zegt „Ja maar hoor eens, zóo kom Je er niet af. en zijn ook verplichtingen aan verbonden 1" „Verplichtingen?" vraagt B. ver schrikt. ,.'t Is toch voldoende, dat ik contributie betaal I Je wilt me toch niet in 't bestuur hebben, daar bedank ik voor 1" „Dat is het niet, maar iedereen die bij ons lid wordt, moet beloven de ver gaderingen trouw bij te zullen wonen, behoudens natuurlijk in geval van ziekte." B. heeft zijn kalmte herwonnen, maar schudt vastberaden het hoofd. „Hoor eens A., ik wil vijf gulden be talen als het moet, maar vergaderin gen bijwonen, dét nooit. Liever be dank ik voor al mijn lidmaatschap pen, dan dat ik op één vergadering kom." En wanneer A. dan nog aandringt wordt B-, noch iemand anders, lid van de vereeniging tot bevordering van het dragen van gekleurde sok ken Ik heb onlangs een president ont moet, die na afloop van de bijeen komst zei„ik heb een hekel aan zul ke vergaderingen, maar ze zijn noo dig. Konden we ze maar anders hou den „Hoe dan werd hem gevraagd. „Op zijn laatst te zeven uur en dan tot uiterlijk half negen, dan heb je nog wat aan je avond. Maar als je om acht uur, kwartier over achten be gint, dun is aan 't eind van de verga dering ook de avond voorbij." Integendeel beginnen de avondver gaderingen hoe langer zoo later. Acht uur, de klassieke tijd, wordt voor me nige bijeenkomst al half negen en een enkele vereeniging laat een proefpijl op, door te probeereu of 't ook niet te negen uur zou lukken. Dat hebben we van de week nog meegemaakt op een vergadering van de Groote-Hout- straat-vereeniging. De menschen gaan namelijk steeds later aan tafel. Vroeger at iedereen, ook do deftige burgerij, te twaalf of een uur. Naderhand is dat veranderd, op dien tiid eet alleen nog de arbeider zijn middagmaal, anderen eten te vijf uur, half zes, zes uur, half zeven, ja zelfs zeven uur. Begrijp ik het goed, dan is dit een graadmeter van deftig heid, zoodat menschen die te zeven uur eten, de deftigste zijn. Het zal misschien weldra beschouwd worden als de hoogste elegantie, om den vol genden dag te eten. Maar dat dit voortdurend verlaten natuurlijk ook weer het bezoeken van vergaderingen belemmert, spreekt van zelf. Ik heb eens een man ontmoet, die zei „Eiken avond heb ik een verga dering." Hij zag er nu juist niet uit als iemand, die grooten invloed uitoefent op de algeineene zaken, zoodat ik ver wonderd zei „Och kom 1" „Wezenlijk waar", zei hij. „Met ons zessen." „Hoe moet ik dat begrijpen Toch niet altijd met de zelfde menschen 7' „Ja jnist." „Dat moet vervelend worden." „Heelemaal niet", zei hij. „Maar 't is geen gewone vergadering, moet je denken. Notulen worden niet gehou den en dus ook niet gelezen „Ook geen voorstellen gedaan of amendementen vroeg ik gekkend. „O ja, die wel, soms zelfs wel mo ties van orde gesteld." „Maar een voorzitter dan „Er zijn er twee, maar geen secre taris. Wel een penningmeester", en ik verbeeldde me, dat hij naar zijn eigen zak keek.4" „Ook is ef een kat en ©en piano, er wordt thee geschonken, vrij- wat gebabbeld, maar ook veel ge werkt. Er kan wel eens een halfuur voorbij gaan, zonder dat iemand een woord zegt." „Wonderlijke vergadering", zei ik. „Waar komen jullie bij elkaar 7" „In mijn huiskamer, 't 1b mijn ge zin, vat je Ik benijdde den man, maar hem na volgen kan ik niet Dat brengt niet ieders levensomstandigheid mee. Der halve was ik present op de vergade ring van de Groote-Houtstraat-veree- niging, gehouden in navolging van die der Haarlemsche Handeisvereoni- ging over asphalteering van onzen hoofdverkeersweg. De bijeenkomst werd gehouden in de bovenzaal van Cufó Neuf en nergens beter had een practische demonstratie gegeven kun nen worden van de wenschelijkhcid, om asphalt te leggen. Het is namelijk een aardig verga derzaaltje, maar niet groot, zoodat een paar dozijn menschen, van wie hel meerendeel zit te dampen, het spoedig hebben volgerookt. Dan moet de openslaande deur naar het balcon open. maar nauwelijks is dat ge schied of ratelende geluiden van de straat maken het bijna onmogelijk, den spreker te volgen. Daverend dreu nen wagens over de keien, vermengd met het scherpe klikklak van paarden hoeven. Wanneer er asphalt lag, zou den we rustig hebben kunnen verga deren Maar 't lag er nog niet en om het te krijgen waren we juist present Voor wie de vergadering van de Handeis vereeniging hadden bijgewoond, wor den in deze bijeenkomst natuurlijk geen nieuwe gezichtspunten meer ge opend, zoodat ik allen tijd had, om eens wat te soezen over het feit, dat wij eigenlijk in onzen gemeenteraad alleen vertrouwen stellen voor kleine zaken. Permissie geven om een stuk grond te huren of te koopen, dat gaat nog, een onderwijzer benoemen mag de Raad ook zonder ons doen, maar zoo dra er wat gewichtigs aan de orde is, komen we met rcciuesten. Dan moeten de leden van den Raad maar eens we ten. hoe wij over de zaak denken En van vier kanten komen de reques- tranten aangestroomd, om asphalt te eischen. Als ik 't goed inzie, dan wil dc Raad er ook wel aan, maar wordt weerhouden door de kosten. Tot zeke- hoogte houdt de gemeenteraad im mers onze beurs Toch, als 't pu bliek het wil, dan is het Koning En nu ik van koning spreek, denk ik aan een vorst, die graag alles goed en mooi om zich heen hebben wou. De hofmaarschalk zuchtte wel eens over de lange rekeningen, die kwamen, maar trok dan toch weer zijn mees ters beurs en betaalde. Tot hij op zekeren dag zei„Sire, met uw welnemen, het geld is op." „Nu al vroeg Sire, „en ik wou nog zoo graag een mooie brug bou wen voor 't verkeer Weet je wat, hofmaarschalk, voor goeie dingen moet geld wezen. Weet je wat be leen mijn diamanten, ik wil me een offer voor de goeie zaak getroosten Zoo gebeurde, de brug kwam er, het verkeer nam toe, de bloei van de hoofdstad evenzoo, de koning kreeg weer geld en kon de diamanten uit de Bank van Leening halen. Met de asphalteering in Haarlem is 't niet anders ze zal wel wat geld kos ten. maar óók geld opbrengen. „Het is verkeerd, wat je noodig hebt, niet te koopen", zei de Egypti sche wijsgeer Hoeheetiein't jaar 250 ai. Zou de Haarlemsche Raad dan na asphalteering durven weigeren F1DELIO.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1910 | | pagina 5