NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
2ö* j aargang No. 8455
Verschijnt dagetqfcs, behata* op 2on* e« feestdagen.
ZATERDAG 14 JANUARI 1911 O
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN*
per drie maanden: Van 1—5 regels 50 Cts.: iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem ƒ1.20 Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom der Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente)'-30 Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
Franco per post door Nederland -65 50 Cts. voor 3 plaatsingen k contant.
jMMËË&MC H..^ jj.
de omstreken en franco per post „0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Costfer. Directeur J. C. PEEREBOOM. «5^2 Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Tot de DlaatsTnËTvan advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
DERDE BLAD.
OM ONS HEEN
No. 1289.
Is vliegen gevaarlijk?
Deze vraag lijkt wel heel vreemd.
Wat Is gevaar t
Ben toestand, waarin de mensch
grootere kans heeft dan anders, om
ecu ongeluk te krijgen 1
Wanneer dat de juiste omschrijving
zou zijn, ig het reizen per spoortrein
gevaarlijk en het fietsrijden even
eens.
Uit dat laatste voorbeeld blijkt wel,
dat we nog iets verder moeten gaan
en aan de omschrijving toevoegen
Het gevaar wordt geringer, naarma
te de mensch meer aan dezen toe
stand gewoon is of daarin een zekere
bijzondere behendigheid heeft verkre
gen.
Onlangs hebben verschillende ge
ïllustreerde bladen kiekjes opgeno
men van arbeiders, die in New-York
of Chicago bezig zijn aan bijzonder
hoog© bouwwerken. De menschen
worden daarheen opgeheschen met
den voet in een haak, aan een door
i'den wind slingerend touw en met een
ander touw getrokken naar de plaats,
waar zij moeten werken. Eén duize
ling, éen mispas en zij storten, hon-
derde meters naar omlaag, te pletter.
Maar van duizeligheid hebben zij
geen last en een ongeluk is dan ook
zeer zeldzaam.
Hieruit volgt, dat wij die met onze
voeten dc vciligo aarde niet verlaten,
bij de vraag „is vliegen gevaar
lijk geen rekening moeten houden
met den indruk, dien w ij van het
vliegen krijgen, maar de vraag 'aldus
moeten uitbreiden is vliegen
voor den vlieger gevaar
lijk? En nu is het wel merkwaar
dig, dat de bekende Engelsche avia-
teur Grahame White zelf rond
uit verklaartvliegen is vei
lig.
Zijn beschouwing in een Engelsch
weekblad is daarom van beteekenis,
daar in den laatsten tijd in
moet ik zeggen luchtkringen getwist
wordt over de quaestie, of de onge
lukken van den laatsten tijd te wij
ten zijn aan de vliegeniers of aan de
vliegtoestellen.
„Vliegen", zegt Grahame White,
,is lang niet meer de ijselijk gevaar
lijke onderneming uit den eersten
tijd van de vliegkunst, zooals de men
schen zich dat voorstellen. Ik wil mij
zelf niet als voorbeeld aanhalen, om
dat dit niet genoeg bewijst, maar ik
mag toch wel zeggen, dat ik honder-
de vluchten heb gedaan, hoog en
laag, in twee- en eendekkers, om
vliegbanen en dwars over land en er
varen heb, dat voorzichtigheid en
een zorgvuldig onderzoek van mijn
machine vóórdat ik vliegen ging, mij
bewaard hebben voor ernstige onge
lukken.
Zeker, het laaste jaar heeft een
lange lijst van dooden opgeleverd.
Zelfs vier in één week. Maar er zijn
op dit oogenblik omstreeks driedui
zend vliegeniers in de wereld. Niet
allen bekwame luchtschippers,
maar zij verstaan toch allen de kunst,
om een door een motor gedreven
vliegtuig in de lucht te doen gaan en
het daar met meer of minder behen
digheid te besturen. Zij hebben ruwe
proefmachines gebruikt, met gebrek
kige, half afgewerkte motoren. Alles
was nieuw voor hen, zelfs de lucht
waarin zij vlogen, was een vreemd,
ongebaand element.
Elk nieuw feit is een roekeloos po
gen geweest- Sommigen waren voor
zichtig, zooals behoorde, anderen
niet En hoeveel zijn er gedood Niet
meer dan veertig hebben hun leven
verloren en daar, waar een bijzonde
re reden beetond, is meteen een les
gegeven, die niet zal worden verge
ten.
Een Fransche statisticus heeft, na
uitvoerige becijferingen, verklaard,
dat er tot nu toe één ernstig ongeluk
is voorgekomen op elke 4000 mijlen
(ongeveer 6500 kilometer) die gevlo
gen zijn. En zoo'n afstand wordt door
niemand inééns gevlogen, maar be
staat uit een ontelbaar aantal korte
vluchten, volvoerd meestal door be
ginners.
Vergelijk dat nu bij de groote auto
wedstrijden van vroeger. Ik heb aan
éen daarvan deelgenomen, die n e-
g e n dooden kostte.
De dooden lijst van het automobilis
me in zijn eerste phasen was dam ook
vool langor, dan die van de lucht
vaart. De menschen voorspelden toen
voor het automobilisme precies het
zelfde, wat zij nu doen voor vliegen,
namelijk dat het voor den mensch
veel te gevaarlijk is en behoort te wor
den nagelaten. De auto heeft evenwel
deze periode van critiek overleefd en
zoo zal het ook met vliegen gaan.
Door moeite en arbeid werd de auto
verbeterd, zoodat hij nu uiterst vei
lig is geworden en gemakkelijk be
stuurbaar voor deskundige handen.
Zoo mogen wij ook rekenen op ko
lossale verbeteringen van de bruik
baarheid en de veiligheid der vlieg
apparaten. Wanneer een man zonder
buitengewone inspanning of vermoeie
nis zes uur achtereen een vliegtoestel
kan besturen, dat maar een schaduw
is van de machine der toekomst, zijn
dan de vooruitzichten van do vlieg
kunst niet schitterend
Hot groote werk is, de ongelukken
die bij vliegmachines zijn voorgeko
men te onderzoeken en daarvan een
verklaring te geven, die er toe kan
bijdragen dat luchtvaarders en fabri
kanten de kans op een dergelijk on
geluk zoo gering mogelijk doen zijn.
Zoo heeft ieder ongeval zijn geschie
denis, het eene vertelt ons over het
mechanisme, het andere over zweef-
vlakken of stuurtoestellen in elk on
derdeel moet de vliegmachine zoo
zijn, dat men er zonder fout op ver
trouwen kan. De qualiteit van een
schroef, het zwakke punt van een
motor, tallooze details konden slechts
op één manier worden onderzocht
de menschen moesten vliegen.
De eerste vliegeniers waren ver
wonderd over de veiligheid van vlie
gen en niet minder over het feit, dat
wanneer zij met een smak op den
grond kwamen, dikwijls de eenige
schade een gebroken vleugel was of
het bezwijken van de wielen. Het is
zelfs meermalen gebeurd, dat de ma
chine totaal verbrijzeld werd, terwijl
de bestuurder ongedeerd bleefde
verklaring daarvan ligt in de elasti
citeit van bet geraamte der* machine.
Wanneer zij met een grooten schok
op de aarde neerkomt, breekt het eene
onderdeel na het andere, waarbij tel
kens als het ware de kracht van de
smak wordt verminderd, zoodat die
geheel is verdwenen, wanneer het om
zoo te re geen aan den aviateur toeko-
Menigeen, die Jn de eerste dagen
an de lucht9chlpperij naar omlaag
stortte, zat met een glimlach naast
zijn geheel verbrijzeld toestel, wan
neer de toesnellende vrienden hem
morsdood onder de puinhoopen dach
ten to vinden
De vliegenier Leblanc vloog met
een snelheid van meer dan 110 kilo
meter per uur, toen plotseling zijn
motor stopte en hij in een telegraaf
paal geslingerd werd. Iedereen dacht,
dat hij er het leven bij zou hebben
ingeschoten, maar hij kwam er met
enkele sneden in 't gezicht af. Blériot
heeft in den beginne een reeks van
ongevallen gehad, toen hij het eerste
type van zijn machine beproefde. En
zulke gevallen zijn er in groot aan
tal.
Meermalen is een ongeluk veroor
zaakt doordat «en van de deelen der
machine in de lucht losliet De oor
zaak daarvan lag hierin, dat de eer
ste constructeurs bij gebrek aan ge
geven# niet in staat waren te bereke
nen .welke drukking of trekking elk
onderdeel zou hebben te ondergaan.
In dit opzicht bevatte elk ongeluk een
les. Weldra werden de machines ver
sterkt En op dit oogenblik is, behou
dens groote zorgeloosheid, het ge
vaar van het beswijken van een of
ander onderdeel in de lucht bijzon
der gering.
Waaghalzen zijn overal en in alles.
Vliegeniers die te veel waagden en
ten offer vielen aan een verraderlij
ke windvlaag, zijn martelaars van
het beroep, daar zij ons hebben ge
leerd wat wij nu van de luchtstroomen
weten. Geoefende vliegeniers stijgen
op bij telkens grooter windsnelheid
en de tijd is niet ver, dat zij zullen
vliegen bij een windsnelheid van 40
mijlen per uur.
De veiligheid van vliegen blijkt uit
do ervaring in vliegscholen opgedaan,
waar geschikte leerlingen, na een on
derricht van enkele uren, opstijgen en
behoorlijk vliegen. Wel breken zij
dan bij de neerdaling dikwijls het
een of ander aan de machine, maar
hun eigen ledematen blijven heel."
Zoo denkt een ervaren vliegenier er
over. Het klinkt ons niet onaanneme
lijk. „Maar wanneer iemand", zegt
Wilbur Wright, „in een gevaarlij
ken wind wil vliegen of in een streek
waar geen goede landingsplaats is,
of zijn machine in de lucht aan aller
lei toeren (strains and stres
ses) onderwerpt, dan lokt hij het ge
vaar zelf uit.
Met bekwaamheid, zorg en gezond
verstand is vliegen reeds een veilig
en aangenaam vermaak geworden.
Met de ontwikkeling van de machines
zal het nog veiliger zijn.
j. C. P.
Buitenlandsch Overzicht
Wederom is
DE INTERNATIONALE
POLITIEK
in de Fransche Kamer tor sprake go-
komen, en wel bij de voortzetting van
de behandeling der begrooting voor
buitenlandsche zaken.
Voornamelijk «as 't woord aan
Jaurès, den socialist. Deze verklaar
de, dat de Europeesche diplomatie in
de quaestie der annexatie van Bosnië
en Herzegowina z. i. een dubbelzinni
ge rol heeft gespeeld.
Ten aanzien van de bijeenkomst te
Potsdam wees deze spreker er op, dat
Rusland beloofd had zijn invloed op
Frankrijk te doen gelden ten gunste
van de totstandkoming van den Bag-
dad-spoorweg, waarbij stilzwijgend
werd aangenomen, dat van een Ana-
tolischen spmirwefe niets zou komen
en hij vroeg, of Frankrijk mede zal
doen aan deze dubbele bedreiging te
gen Turk'ie.
Verder stelde hij de vraag, of Per-
zié had geweten, dat deze quaestie te
Potsdam ter sprake zou komen.
Minister Pichon antwoordde „Wij
wisten, dat over Perzié en de Perzi
sche spoorwegen gesproken zou wor
den."
Jaurès, zijn rede vervolgend, ver
klaarde, dat het beter zou zijn ge
weest, indien Frankrijk met Duïtsch-
land had samengewerkt tot een di
recte en eerlijke toenadering, die een
noodzakelijke voorwaarde is.
VOOR DEN WERELDVREDE.
„De belangen van Frankrijk", zoo
zei hij verder, „waren betrokken bij
het geheime onderhoud tusschen
Aehrenihal en lsvvolsky (Oosienrijk-
Hongarije en Ruslandi, waarvan
Frankrijk niet op de hoogte was ge
houden", en hij voegde daaraan toe
„Omdat wij voor veertig jaar de ne
derlaag hebben geleden, heeft men
toch niet het recht ons een politiek
als een overwonnene op te dringen.
Frankrijk heeft een groven misslag
tegenover de Muzelmansche wereld
begaan door met zijn handteekening
het Engelsch-Russische verdrag, dat
de verdeeling van Perzië inluidt, te
bekrachtigen."
Omtrent de Turksche leening, ver-
klaarde Jaurès, dat de voorwaarde,
door de Fransche regeering geBteld
ten behoeve van de Ottomaansche
Bank, voor de jong-Turken onaanne
melijk was, daar deze daarin een be
dreiging konden zien voor hun natio
nale onafhankelijkheid.
Frankrijk moet in Marokko het
voorbeeld geven van eerbied voor ge
rechtigheid en onafhankelijkheid.
Een botsing tusschen Duitschland
en Engeland zou buitengewoon groot
gevaar opleveren voor den wereld-
Omtrent de universeele arbitrage
meende Jaurès, dat Frankrijk met an
deren daartoe het initiatief moet ne
men, daar herinneringen kunnen af
slijten.
(Protestep op verschillende ban
ken.)
Op Frankrijk rust de plicht de we
reld te leiden op den weg naar een
vreedzame bijlegging van geschillen.
Ten opzichte van Elza«-Lotharin
gen zei hli „Ik wil mij niet onvoor
zichtig uitlaten, maar men scheidt
geen twee boom en van een zelfde
bosch door een muur. De takken zul
len onder den muur weder bijeenko
men De kracht der ideeën verheft ons
tot een hoogte, waar verzoening moge
lijk wordt "en voor oorlogen geen re
den meer is."
De beraadslaging over de begroo
ting van buitenlandsche zaken werd
daarna verdaagd.
WERELDVREDE EN ARBITRAGE.
Griest, lid van het Huis van Afge-
vaaaligden te Washington, heeft voor
gesteld om ter bevordering van de
wereldvrede-idee, op feestelijke wijze
den honderdsten verjaardag te her
denken van de sluiting van het ver
drag van Gent. Hij heeft een daartoe-
stiekkend wetsontwerp ingediend.
Het is de bedoeling, dat alle naties
zullen worden uitgenoodigd om dat
feest in de Vereenigde Staten te ko
men vieren. Het vredes-verdrag van
Gent werd den 24en December 1814
gesloten, tusschen Engeland en de
Vereenigde Staten.
Sindsdien heeft het tusschen d© bei
de groote Engelsch-sprekende volken
nog dikwijls gespannen, zoo b.v. naar
aanleiding van de Alabama-quaestie
en later nog weer in verband met het
Venezolaansche grensgeschil, maar
tot een oorlog is het niet meer geko
men. Zelfs zijn in de laatste jaren de
meeste quaesties tusschen Canada en
New-Fouadland aan den oenen kant
en de Vereenigde Staten aan den an
deren kant door arbitrage beslecht.
Bovendien zijn op het oogenblik te
Washington belangrijke onderhande
lingen gaande o\er een niouw han- i
delsverdrag tusschen Canada en de
Vereenigde Staten, om zoo moge
lijk te komen tot ©en regeling,
waarbij beide partijen elkaar zoo gun
stig mogelijke voorwaarden zullen
toestaan. Engelsche bladen van
welk© sommige het voorstellen of zij
weinig resultaten \an deze onderhan
delingen verwachten weten zelfs
mee te deelen, dat tie Amerikaansche
minister van staaf, Knox, zal komen
niet het voorstel om tusschen Cana
da en'de Vereenigde Stalen vrijhan
del in te voeren, vuor zoover het voe
dingsmiddelen betreft.
Buiten en boven deze onderhande
lingen staat nog het streven van Taft
om te komen tot liet sluiten van een
algemeen Amerikaausch-Britsch arbi-1
trageverdrag, dat geldig zal zijn voor
alle quaesties welke tusschen tie Ver
eenigde Staten en liet Brilsche Rijk,
of deelen daarvan, zouden mogen
ontstaan.
Over
DEN TOESTAND IN PORTUGAL
zijn de berichten niet duidelijk.
Reuter's agentschap seint uit Por
to „De gemeenteraad is afgetreden
wegens het gebrek aan vertrouwen,
door den vertegenwoordiger der regee
ring aan den dag gelegd. De gouver
neur heeft eveneens ontslag geno
men."
Dit telegram is hier met vertraging
aangekomen. Opmerkelijk is, dat de
Fransche „Matin" een niet vertraagd
telegram heeft ontvangen, waarin
Onze Lachhoek
OP HET POSTKANTOOR.
Beambte. Op dezen brief moet
nog een postzegel.
Dienstmeisje. Nog een? Maar
gaat-ie dan niet te ver?
VERONTSCHULDIGING.
Maar, Mina, waar blijf je. Je
bent een half uur weg geweest om
een half pond koffie te halen!
Pardon, mevrouw. Voor een
pond.
HAND-LANGER.
Meester - Maak eens een zin, waar
in het woord handlanger voorkomt.
Leerling De japon van mijn moe
der is een hand langer, dan die va»
mijn zuster.
Is hij nog lichtgeloovig
Lichtgeloovig Zonder weerga 1
Hij zou zelfs een tandarts gelooven,
die hem beloofde een kies zonder pijn
te trekken.
Gelezen in een der Amsterdamsche
Ochtendbladen in leen verlag over
den feestavond van den Kon. Onder
officiers-scherm bond
Aanwezig waren o.m.... Baron van
der Capellen... importeur der
cavalerie.
Dat zou dus een piepjong wapeD
zijn hier te lande, de cavalerie.
FEUILLETON
precies 't tegenovergestelde wordt ge
meld. Dit dra adbe richt deelt mee, dat
de gemeenteraad zijn ontslag heeft
genomen, om zijn gebrek aan vertrou
wen te kennen te geven in den per
soon van den regeerings-vertegen-
wcordiger in die stad.
Men zal zich herinneren, dat op het
oogenblik van de proclamatie der re
publiek alléén de gemeenteraden van
Lissabon en Porto, die als republi-
keinsch werden beschouwd, door de
voorloopige regeering werden gehand
haafd.
Een bericht uit Lissabon verzekert,
dat Costa. de minister van justitie,
een beroep op de vaderlandsliefde dei
stakende spoorwegmannen heeft ge
daan en hun heeft verzocht, ten min
ste de internationale treinen te laten
loopen. Dit verzoek is evenwel gewei
gerd.
De toestand der regeering is zeer
moeilijk. De staking is blijkbaar in
strijd niet de wetten der Republiek,
afgekondigd, die, naar onlangs is be
paald, een zekeren aankondiging&ter-
mijn eischen. De stukers zijn dus in
opstand tegen het wettige gezag, om
dat zij hun beweging niet van te vo
ren hebben aangekondigd.
De houding van den minister van
justitie wordt blijkbaar niet goedge
keurd door den minister van openba
re werken, Brito Camacho. Deze
schrijft in z'n lijfsorgaan „La Lucta"
een artikel, waarm hij wijst op de
wetsvoorstellen van Briand en ae
houding der Fransche regeering bij
de spoorwegstaking. Maar om als de
Fransche regeering te kunnen optre
den, moet n\sn als zij over een goed
gedisciplineerd leger kunnen beschik
ken. En dat laat in Portugal op he4
oogenblik wel te wenschen over. Een
reiziger, die van Elvas, een Portugee-
sche. grensvesting, te Badajoz was
aangekomen, vertelde, dat soldaten
en arbeiders luidruchtige betoogin-
N a a r het Engelsch
door
CHARLES GARVICE.
37)
Lady Mary, even machte
loos als een lam in de klauwen van
een tijger, schreeuwde luid, de ande
re meisjes stemden daarmee in, maar
kalm en beslist hield Cora haar
plaaggeest, die nu ook haar slachtof
fer was, bij één arm en schoof met
den andoren*het venster hooger op.
Het volgend oogenblik zou de hertog
zijn kleindochter voor altijd hebben
moeten missen, want de worstelende
gestalte hing al over het kozijn, toen
do kleine Lady Amelia kwam toege
sneld en Cora bij de japon greep.
Cora 1 Cora 1 Lieve Cora 1 Zet
haar weer neer, toe Cora 1 Cora 1
wees toch niet zoo slechtO 1 o 1 o I
Op het geluid van dat smeekend
stemmetje, keek de wilde rond, aar
zelde een oogenblik, trok Lady Mary
toen glimlachend en kalm naar bin
nen en liet haar weer op den vloer
ïukken toen de dames Penley en
een groote menigte ontstelde en ver
ontwaardigde leerlingen, die van dit
alles getuigen waren geweest van den
tuin uit, de kamer binnenstormden.
HOOFDSTUK XVIII.
Op hot landgoed van een welbe
kend baron en sjjortliefhebber. Sir
William Pacewell, was een uitgele
zen gezelschap vereenigd. Het was
April en warm, wat soms gebeuren
kan in ons bedriegelijk klimaat. Het
diner was afgeloopen, en Lady Pace
well en haar vertrouwde vriendin
liepen langzaam al babbelend het
terras voor de ontvangkamer op en
neer. Telkens liepen zij het raam van
do eetkamer voorbij en vingen dan
het diepe geluid der heerenstemmen
op, en op die ocgenblikken zwegen zij,
zooals dat bij vrouwen do gewoonte
is. In oen van die pauzes zei Lady
Gorton tot Lady Pacewell
Heb je ooit opgemerkt, welk een
diepe stem Lord Vering hoeft
Ja, antwoordde Lady Pacewell,
terwijl zij een oogenblik bleef staan
om te luisteren naar de stem, die juist
iets te zeggen had. Zij wedijvert met
zijn gelaat, niet waar Hij is een
groot gunsteling van mij, en ik ben
er niet weinig trotsch op, dat hij hier
gekomen is.
Ja, vroeg haar vriendin is hij
dan zoo uit de hoogte
Neen, dat niet, antwoordde Lady
Pacewell met overtuiging. Ik weet,
dat hij wel eens bij «en visscher en
zijn familie gaat koffie-drinken of
eten. Neen, dat is het niethet is
meer iets excentrieks, zooals men ge
woonlijk zegt maar hij is zeer gere
serveerd, veel in gedachten en heeft
een afkeer van partijen en samenkom
sten van welk soort ook. Jammer,
niet waar Maar hij is eenmaal ge
steld op de eenzaamheid. Vering ligt
maar tien mijlen van hier en het Is
een prachtige plaats.
En woont hij daar geheel alleen
vroeg Lady Gorton, vol belangstel
ling.
Ja, geheel alleen. Ik zeg je, dat
hij de eenzaamheid even lief heeft als
een kluizenaar. Ja, hij woont daar
geheel alleen en leest, schrijft, rijdt
en wandelt in den omtrek. Binnen
tien mijlen in den omtrek van Vering
bestaat er geen arm man, die zijn
vriend niet isen men heeft mij zelfs
verteld, dat de honden er steeds om
hem heen loopen en met hem mee
springen.
Het is of je van een oud man
spreekt, lieve, zei nu Lady Gorton, en
hij is jong en knap. Waarom gaat hij
niet trouwen
Ja 1 dat is nu juist de vraag.
Sommigen zeggen, dat er een verhaal
van hem raatmaar ik weet het niet,
evenmin aU Iemand anders. Drie
jaar geleden ongeveer, vóórdat de
oude graaf stierf, was Percy Chester
zooals liij toen heette een groote
gunstelincr van ons allen, en van twee
of drie onzer veronderstelde men.
dat zij verteerden van liefde voor
hem. Verscheidene vrouwen werden
genoemd ais oorzaak van zijn plotse
ling verdwijnen want ik moet Je
nog vertellen, dat hij op zekeren
avond verdween en dat men eerst
weer wat van hem hoorde uit Alaska.
Hoe romantisch I
Ja. dat is niet het eenige roman
tische met betrekking tot hem. Hef
schijnt dat Lady Pacewell viel zich
zelf plotseling in de rede Vertel mij
eens, lieve je oogen zijn zoo goed
komt daar een rijtuig in het park
aangereden
Ja, zei Lady Gorton.
Dan zal ik het verhaal van Lord
Vering nog moeten uitstellen, want
dat zijn zeker laatkomers voor onze
partij. Ik verwachtte ze met dezen
trein. Ga jij dan naar binnen, lieve,
om de hoeren hun thee te geven, wil
je Ik moet deze gasten ontvangen,
en kijken of er nog wat van het diner
is overgebleven.
Zij ging de eetkamer binnen.
De ontvangkamer van Ashwell Park
was een groote, ouderwetsche kamer
met rustige hoekjes en gezellige plek
jes, met vier Fransche ramen., die op
net terras uitkwamen. Het was geen
groot gezelschap en op dit oogenblik
en de nieuw aangekomenen klaar
met hun diner en gingen de ontvang
kamer binnen, dc overige gasten had
den zich verzameld om de piano en
de whisttafel, terwijl eenigen in een
hoekje zaten te praten over het ko
mende seizoen. Eenige der hee-
ren liepen buiten op het terras te
rooken, want het was een warme
avond, zooals wii al gezegd hebben
Onder de laatsten was Lord Percy,
die, zooals gewoonlijk, peinzend over
een balustrade leunde. Hij hoorde het
gegons van een grooter aantal stem
men en ontwaakio met schrik uit zijn
droomerijen, stak nog een sigaar aan
en liep wat vorder het terras op.
Op dit oogenblik verliet een dame
eeu der pas aangekomenen haar
gezelschan en stapte door do geopen
de deuren op het terras. Een klein
kuchje deed hem omkijken en terwijl
hij zijn sigaar wegwierp, kwam hij
naderbij.
Pardon, Lady Pacewell. Ik wist
niet, dat u
Toen zweeg hij, want de dame keek
op en wendde zich, met éen hand rus
tend op de balustrade, tot hem.
Ik ben Lady Pacewell niet, zei
ze op zachten toon met iets vragends
in haar oog.
Lord Percy bleef staan en uitte
een kreet.
Lilian markiezin 1
Percy Lord Vering
Er volgde een oogenblik van stilte
Toen zei ze
U noemde mij markiezin. Dal
ben ik niet. Ik ben Lilian Devigne
Watzei hij, Lilian Devigne
Ja, zei ze met een vermoeiden
glimlach, ik ben nog Lilian Devigne.
En de markies
Hij is dood, fluisterde zij. Heeft
u daar niet van gehoord?
Ik heb niets gehoord, zei hij. Ik
heb buiten de wereld gestaan sinds
Hij zweeg veelbeteekenend, en zij
fronste de wenkbrauwen.
Wanneer stierf hij en waar
Hij stierf den dag vóór dien, waar
op wij zouden trouwen, stierf binnen
een uur na een weelderig diner bij
den Hertog van Gloemin, en zij glim
lachte bitter.
Er volgde een oogenblik van diep
stilzwijgen, toen wendde zij zich tot
hem.
En gij Ik heb geen recht daar
naar te vragen, ofschoon ik zoo dik
wijls altijd aan u heb gedacht. Ik
kan niet vergeten en ik kan mijzelf
niet vergeven
Lord Percy draaide zijn hoofd om
en stond met over elkaar geslagen
armen somber in de duisternis voor
zich uit to turen.
Wordt vervolgd).
